f.
Koüimiü fflaria-Giiristina van Spanje.
52]"" jaargang. Zondag 29, Maandag 30 en Dinsdag 31 Mei 1898.
N°. 9638.
Tweede Blad.
SPEL.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen.
uitgeverT h. j. c. rqelants.
FEUILLETON.
J BINNENLAND.
AnosrsBWuraspsMB voor Schiedam, per kwartaal f 0.90
a omliggende plaatsen, p. kwart. - 1.05
franco per poet, p. kwartaal. - 1.30
Aieonderlijke nommers- 0.02
BUREAU: BOTERiTRAAT 70, Telephoon No. 123.
ADTanTENTrEPEUsTan 15 gewone regels met inbe
grip van eene Conrantf 0.52
ledera gewone regel meer- 0.10
Bij abonnement wordt korting verleend.
Het liep tegen het einde van 1879.
Sedert langer dan een jaar droeg Spanje's
koning, Alphonso XII, rouw over de beminne
lijke Mercedes, met wie hij den 23 Januari des
vorigen jaars in den echt verbonden werd en
wier bloeiend leven de dood kort daarna had
afgesneden.
De troon was zonder erfgenaam, het staats
belang drong den jongen koning een nieuw
huwelijk aan te gaau. Bij de levendige herin
nering aan de overleden gemalin, was het htm
onmogelijk een huwelijk uit liefde te sluiten,
slechts politieke overwegingen konden zijne
keuze bepalen.
Er was toenmaals in Oostenrijk eene aarts
hertogin, twintig jaar oud. die hij ternauwer
nood kende, maar die volgens de geruchten zeer
begaafd en deugdzaam was. Zij was de klein
dochter van den bekenden aartshertog Karei,
den wakkeren verdediger van het vaderland in
tijd van oorlog. Zij heette Maria-Christina.
Koning Alphonso vroeg hare hand. Een zijner
grootwaardigheidsbekleeders, de hertog van
Baylen, bracht het officieele verzoek aan het
Ilof van Weenen over; met toestemming van
den Keizer werd het door Maria-Christina aan
genomen. Weinig tijd later zagen de Spanjaar
den te Madrid een bekoorlijk, tenger jong
meisje verschijnendat was de toekomstige
koningin. De bevolking en de Koning vonden
haar welgevallig. Den 29 November had het
huwelijk met Alphonso XII plaats.
Zes jaren gingen voorbij, gedurende welke
het koninklijke huisgezin gelukkig leefde en
twee kinderen geboren werden. Met de jonge
koningin scheen de gelukszon weder over het
Spaansche Hof te schijnen. Steeds vroolijk, altijd
gelijkmoedig van humeur, voor ieder welwillend,
zorgvol voor haren echtgenoot, vervulde zij als
spelende de plichten van koningin, echtgenoote
en moeder.
In de laatste maanden van 1885, toen de
aanstaande vermeerdering van het koninklijke
gezin officieel was afgekondigd, hoopte men,
dat deze derde vermeerdering een troonopvolger
zou schenken.
Maar reeds pakten donkere wolken zich
samen. Eene ziekte des Konings, in het eerst
niet geacht, werd hoe langer hoe ernstiger.
Den 29sten November, vier dagen na de her
denking van het zesjarige huwelijksfeest, terwijl
de ministers op raad van de doktoren een ver
blijf op Madera nog tegenhielden, ontsliep
Alphonso XII in de armen der ongelukkige
koningin.
Het zag er voor de aanhangers van Alphonso
bedroevend uitaan alle zijden staken de par
tijen, die gedurende het leven van den Koning
in bedwang gehouden waren, de hoofden op.
Wat zou er van de monarchie worden
Een beeld uit het leven van
JMonte - Carlo.
De coupé zit stampvol, lleeto, dikke, zwoele lucht
hangt er in op de harde zandkleurige overtrekken
der kussens, op den bodem en op het bruine hout
werk der openstaande raampjes ligt eene dunne
stoflaag.
Buiten schijnt de gloeiende middagzon op de
donkeiblauwe zijden gordijntjes der coupé, die door
de snelle vaart eenigszins strak staan. Nu en dan
verschuiven zij een weinigdan ziet men voor een
oogenblik een stukje blauwe zee, zwartgroene cy-
pressen en een paar granietblokken in het schuim
der branding. De spoorlijn loopt hier dicht langs
het strand. Aan de andere zijde, half in eene groene
wildernis verborgen, de vroolijke witte villa's van
de Riviera.
In de coupé zit een zeer gemengd gezelschap,
In den eenen hoek een slaperig Engelsch echtpaar
met een eleganten juchtlederen koffer in het baga
genet boven zich. Verder een magere zeer sterk
geblankette Franpaise met een paar corpulente
Italiaansche dames, waarvan de eene in den rouw,
met koket opgeslagen crêpe voile.
De magere Franpaise werpt van onder den met
rozen versierden rand van haar hoed nu en dan
een smachtenden blik naar den tegenoverliggenden
De volksvertegenwoordiging], benoemde Maria-
Christina tot Regentes van het Koninkrijk.
Maar wat kon men verwachten van eene
nauwelijks 26-jarige vrouw, die zich altijd van
staatszaken verwijderd had gehouden 1
De Regentes was te Madrid teruggekeerd.
Zij had er prijs op gesteld, alvorens hare nieuwe
taak te aanvaarden, met enkele politieke per
sonen overleg te plegen, die zij het regeerende
huis toegedaan achtte.
Een dezer staatslieden heeft den indruk
verteld, dien zijn onderhoud met Maria-Christina
in haar kabinet op hem maakte.
»Ik had haar het laatst gezien," aldus ver
haalt hij, »als een teer vrouwtje, waarvan
men niet anders zou hebben mogen verwachten,
dan dat zij zich slechts met beuzelingen zou inlaten
en geheel opgaan in de liefde voor haren echt
genooten ik vond in weduw-kieedij, die haar
een heel ander aanzien gaf, eene vrouw terug,
wier vroegere zachtheid en onbestemdheid had
plaats gemaakt voor groote beslistheid. Ik was
daarover zeer verbaasd, omdat niets vroeger
zoo iets zou hebben doen vermoeden. Zoowel
lichamelijk als geestelijk was zij eene andere
vromw gewordendaaraan twijfelde ik niet
meer, zoodra zij mij toesprak, doch nog kon
ik de verrassing niet vermoeden, die zij voor
den volgenden dag voor ons had bewaard.
dTopu werd de eerste ministerraad na den
dood van Alphonso XII gehouden. De Koningin
presideerde, wat haar te meer moeilijk moest
vallen, omdat zij nimmer te voren zulk een
plicht had vervuld.
»De beraadslagingen betroffen de leger-orgarii-
satie, welke noodig gevonden was door de
anti-royalistische woelingen.
»Het eerst werd gesproken over een der
meest cardinale punten. Beurtelings voerden de
ministers het woord; de bezwaren waren talrijk
het debat scheen eindeloos.
»Toen nam de Regentes, die tot op dat
oogenblik slechts had toegeluisterd, het woord,
en bedeesd sprak zij
»De beslissing is geheel aan u, omdat gij
alleen de verantwoordelijkheid er van hebt te
dragen voor de Kamers en het Vaderland.
Misschien echter zal deze u gemakkelijker
vallen, wanneer ik nog eens herhaal, wat voor
en tegen het voorstel is aangevoerd. Dat wil
ik beproeven; voor mij zelve zal dat tevens
eene gelegenheid ziju om mij te overtuigen,
dat ik u goed begrepen heb. Indien ik mij
vergis, zult gij mij wel terecht willen wijzen."
»En op een toon, die even groote geheugen-
gave als helder doorzicht verried, ging zij het
debat nog in zijn geheel weder na, nergens
technische bijzonderheden achterwege latend.
»Het was iets wonderbaars deze jonge vrouw
aldus te hooren spreken; de ministers keken
elkaar verbaasd aan, en hunne verwondering
eindigde niet, vóór de Regentes ophield met
spreken. Eenige oogenblikken later verlieten
zij het kabinet, en een lmnner zeide tot zijne
ambtgenooten Wij hebben een staatsman meer
in Spanje."
hoek. Daar zitten twee heeren, flink opgegroeide
jonge mannen, met door de zon verbrande gelaats
kleur.
De trein snelt verder in de gloeiende middagzon,
door tallooze tunnels met een ratelend kuchend
geluid, met onwillige kleine stooten.
Nog een half uur een uur en dan komt
er opeens leven en beweging op al die vermoeide,
onverschillende gezichten; als een verlossing
klinkt de roep van de conducteur: »Monte Carlo!
Monte Carlo!"
De beide heeren zijn de laatsten die de coupé
verlaten. Zij banen zich met welwillende monc la-
lance en langzaamheid eon weg door het bontege-
weme! van het station langs de eindelooze reeks
tafeltjes, waar vruchten, limonade, seltzerwater met
vermouth, photographiëen, bloemen en reislectuur
worden aangeboden; verder langs bonte reclame
platen tot zij eindelijk den uitgang bereiken en de
trappen van liet Casino.
VVil jij als wegwijzer fungeeren, Sanden
zegt in het Duitsch de oudste, kapitein Von Gers-
borg, terwijl bij met opgeruimden blik zijn knevel
opdraait; jij kent hier den weg beter dan ik."
Heinz Sanden haalt zijn horloge te voorsch-jn.
Ik denk, zegt hij, nat wij eerst wel een beetje hier
op het terras kunnen rondboemelen't is juist
concert, dus zal alles hier zoowat bijeen zijn. Dan
om 7 uur dineeren in ïCondamin". Of wilt ge lie
ver nu al eerst naar de speelzaal gaan?
God bewaar me, neenIk heb niets geen
haast m jn paar francs te verliezen, lacht de ander.
Daarop plotseling ernstiger, met een opmerkzamen
blikIl.eb jij veel gespeeld, Heinz.
Wat zij den dag volgende op den dood ran
haren gemaal in den staatsraad was, is zij
steeds gebleven. Meer zelfs, want de dagelijksche
behandeling der staatszaken, waarbij zij hare
natuurlijke gaven kon ontwikkelen, hebben
hare ondervinding doen rijpen en haar gezag en
kracht verleend.
Wat zij voor dertien jaren, toen de last van
het regentschap op hare schouders geladen
werd, niet had durven ondernemen, durft zij
thans krachtig door hare ervaring, haar kennis
en haar voortdurend streven naar waarheid en
gerechtigheid, krachtig bovenal ook door den
invloed, dien zij op de onderdanen van haren
zoon uitoefent, een invloed, zoo machtig, dat
de tegenstanders van het koningschap, repu
blikeinen en Carlisten, haar niet minder eer
biedigen dan de aanhangers van Alphonso XIII
haar vereeren.
Op ongeëvenaarde wijze heelt zij in de practijk
een middenweg weten te vinden tusschen de
plichten, die haar de eerbied voor den constilu-
tioneelen regeeringsvorm oplegde, en de voort
varendheid, waarover in een land dat zoo lang
door woelingen is ontrust, de souverein moet
beschikken, die dikwijls geroepen is om als
scheidsrechter op te treden tusschen de partijen,
die elkaar de regeeringsmacht betwisten. Vol
eerbied voor de praerogatieven van ministers en
parlement, kent zij ook de haren en wijkt
daarvan geen duimbreed af.
Na bewezen te hebben, dat zij de regeer
kunst verstond en na het daarin tot een meester
lijke hoogte gebracht te hebben, iiad Maria
Christina eene andere moeielijkheid te over
winnen, niet minder groot, zij het ook van
geheel anderen aard. Slechts zes en twintig
jaren telde zij en daarenboven was zij eene
vrouw. Hare aanhangers waren niet gerust
over haren leeftijdhare tegenstander bouwden
daarop hunne plannen.
Men kende haar echter nog niet, men wist
niet welke kracht er van haar kon uitgaan
hare zielegrootheid en helder verstand waren
nog onbekend. Met angst wachtte de een, met
onwelwillendheid de ander af of zij niet zou
stramien op de klippen, die aan alle zijden
dreigden. Een enkel oogenblik van zwakte, een
te duidelijk aan den dag gelegde voorkeur, een
onvoorzichtig woord, zoude haar zelve en haren
zoon den troon hebben gekost.
Zonder te struikelen, gesteund door haar
vroomheid, haar trouw aan de nagedachtenis
van haren gemaal, haar moederliefde en eerbied
voor zich zelve, heeft zij de vrees van den een
beschaamd en beantwoord aan do verwach
tingen van den ander. Spanje bewondert de
eerbied afdwingende wijze, waarop de Regentes
hare taak der moeder en weduwe vervult.
Deze taak heeft haar sedert dertien jaren
geheel in beslag genomen. Koningin, heeft zij
bewezen hoe zij het verstond te zijnmoeder,
wat zij van hare kinderen heeft gemaakt,
bewijst, hoe zij het was.
Onder hare oogen groeiden hare beide doch
ters op geen dag heeft zij zicii van hen willen
Af en toe het is nog de eenige afwis
seling in deze eentonige omgeving, antwoordt Heinz
kort en op een toon die niet tot verder vragen
aanmoedigt. Gersberg begrijpt dat en verandert
daarom onmiddellijk van thema. Slechts gaan zijn
oogen nu en dan met een bijna broederlijk be
zorgde uitdrukking langs de slanke gestalte van
den jongen man aan zijn zijde. Heinz loopt eenigs
zins voorovergebogen, de handen in de zakken,
met een moedelooza onverschilligheid, die hem
anders volstrekt niet eigen is, maar integendeel
slechts de uitdrukking is van een tamelijk onaan-
genamen gemoedstoestand. Zijn hupsch gelaat met
de diepblauwe oogen schijnt veeleer voor een uit-
diukking van overmoedigen levenslust geschapen
dan voor deze mismoedige geblaseerdheid.
Wat zou hij toch hebben Zou hem nog
altijd die ellendige geschiedenis met Kitty door
het hoofd spelen het heeft er allen schijn
van!, denkt Gersberg ontevreden, terwijl hij met
zijn jongen kameraad langzaam door de menschen-
menigte slentert. Zij schuiven zich allen in dezelfde
richting heen en terug voorbij het «Casino," welks
helwitte muren door de boomtakken schitteren,
langs de gele kiezelwegen tot het breede steenen
terras met het uitzicht op zee.
Allerlei talen hoort men door elkaar spreken
vreemden van allerlei naties, eenvoudig en met
opzichtige kostbaarheid gekieede tounsten, mooi
opgediikte baby's met naakte bruine beentjes en
wit kanten rokjes zeer veel dames met diep
zwart of onwaarschijnlijk roodblond haar, meest
dicht gesluierd de namiddagzon in de Monte-
Cario is zoo onbarmhartig helder!
verwijderenhaar zoon, vroeger een teer knaapje,
thans een krachtig jongeling, heeft zij doen
opvoeden tot een Koning van Spanje, hem krach
tig makende in al die deugden, die een vrij,
onafhankelijk en fier volk kunnen behagen.
Hoe zou men zich dan kunnen verwonderen
over de populariteit, waarin zich in haar nieuw
vaderland, maar dat als haar eigen voor haar
geworden is, Maria-ChrNtina zich verheugt,
over den eerbied, waarmede men haar be
handelt?
Nederlanders te Daros Platz.
In de Consulaire Terslagcn is opgenomen het
verslag van het vice consulaat der Nederlanden
te Davos-Piatz over 1897. Wij ontleenen daar
aan het volgende
In enkele gevallen werden door liet vice-
eonsuiaat stappen gedaan ter bevordering van
den invoer van IlollatuKche productenmet
name kunnen hier o. a. genoemd worden oesters,
waarhij het resultaat nochtans niet gunstig was,
De afnemers va» dit artikel zijn de groote
hotels, welke de voorkeur geven aan veelvuldige
kleine z-ndingen, welke veel moeite en in ver
houding betrekkelijk geringen afzet opleveren.
Ook bleek, dat de O-tender oesters, welke
hier de markt veroverd hebben, tegen concur-
ii erende prijzen geleverd worden.
Meermalen werd in het afgeloopen jaar de
tusschenkornst van het vice-consulaat ingeroepen
tot het verschaffen van inlichtingen iu handels-,
pensioen- en eifenis-aangelegenlieden, doch
vooral met betrekking tot vestiging van long
lijders in het hooggebergte.
In de meeste dergelijke gevallen werd ver
wezen naat het Bestuur der te Davos Platz
bestaande t Vereeniging tot behartiging der
belangen van Nederlandsehe longlijders", welke
vereeniging ouder meer zich moeite geeft door
tubeieuiose aangetaste, doch tot arbeiden ge
schikte, landgenooten een werkkring te ver
schaffen, wamdoor zij in staat gesteld worden
in een voor hunne ziekte gunstig klimaat in
hun levensonderhoud te voorzien.
In verscheidene gevallen werden de pogingen,
door bovengenoemd Bestuur aangewend, met
goeden uitslag bekroond.
Het gemakkelijkst te plaatsen zijn handwerks
lieden, als bekwame smeden, meubelmakers,
timrnei lieden, huisschilders etc. en dat wel ge
durende het vooi jaar en de zomermaanden
vrouwelijke dienstboden en costuumnaaisters
gedurende het winterseizoen.
De loonen zijn niet laag, daarentogen is het
leven duur, vooral voor personen met eene zwakke
gezondheid.
Slechts wanneer liet doel beoogd wordt, de
gezoudheid door een verblijf in het hooggebergte
te hei winnen, kan derhalve vestiging worden
aangeiaden.
Zekerheid dat werk zal gevonden worden,
kan bijua nooit van tevoren verschaft worden,
daar men alhier door ondervinding zeer wan-
f
De lucht is vervuld van een zwoel parfum,
opwindend, verslappend van de zee waait een
vochtig-lauwe wind over, waarin alles schijnt te
trillen de hooge boomen pronken met de mooi
geschulpte donkergroene bladeren in de gras
perken ziet men de vreemdste bloemen.
Beneden, aan den voet der rotsen, in een breede
vlakte uitgestrekt, ligt de zee glad als een
strakgespannen stuk blauwe zijde, in welk vouwen
groenachtige schaduwen schemeren en zilveren
ronken in het zonlicht glinsteren.
En van het «Casino" klinkt, over alles heen-
ruischend, do muziek, weeke, frivole, bedwelmende
muziek, opjuickend in dolle genotzucht, dan weer
langzaam, weifelend, in zonderlinge zwaarmoedig
heid wegstervend.
Het wordt langzamerhand geloof ik tijd ons
voor het diner gereed te maken, herinnert Gersberg
zijn geleider, die met hot hoofd op de armen ge
leund over de steenen borstwering van het terras
hangt en onverschillig de vooi bijgar.gers monstert,
«Plotseling schrikt hij licht op, in pijnlijke ver
rassing. «Zeg, Gersberg, is dat niet..."
Mijn God Kitty! waarachtig, en nog
wel op hare huwelijksreis", mompelt deze geërgerd.
«Dat ontbrak er net aan! Kom toch Heinz we
behoeven ze nu juist niet in de armen te ioopen.
Maar het is te laateen Fransche familie, vader,
moeder en drie dochters, schuift tegen hen in
zij babbelen allen roet buitengewone drukte en zien
naar rechts noch links. De beide officieren zien
zich gedwongen naar links aan te houden en staan
het volgend oogenblik tegenover het elegante, jon
ge echtpaar dat hen tegemoet komt.