f. Koüimiü fflaria-Giiristina van Spanje. 52]"" jaargang. Zondag 29, Maandag 30 en Dinsdag 31 Mei 1898. N°. 9638. Tweede Blad. SPEL. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen. uitgeverT h. j. c. rqelants. FEUILLETON. J BINNENLAND. AnosrsBWuraspsMB voor Schiedam, per kwartaal f 0.90 a omliggende plaatsen, p. kwart. - 1.05 franco per poet, p. kwartaal. - 1.30 Aieonderlijke nommers- 0.02 BUREAU: BOTERiTRAAT 70, Telephoon No. 123. ADTanTENTrEPEUsTan 15 gewone regels met inbe grip van eene Conrantf 0.52 ledera gewone regel meer- 0.10 Bij abonnement wordt korting verleend. Het liep tegen het einde van 1879. Sedert langer dan een jaar droeg Spanje's koning, Alphonso XII, rouw over de beminne lijke Mercedes, met wie hij den 23 Januari des vorigen jaars in den echt verbonden werd en wier bloeiend leven de dood kort daarna had afgesneden. De troon was zonder erfgenaam, het staats belang drong den jongen koning een nieuw huwelijk aan te gaau. Bij de levendige herin nering aan de overleden gemalin, was het htm onmogelijk een huwelijk uit liefde te sluiten, slechts politieke overwegingen konden zijne keuze bepalen. Er was toenmaals in Oostenrijk eene aarts hertogin, twintig jaar oud. die hij ternauwer nood kende, maar die volgens de geruchten zeer begaafd en deugdzaam was. Zij was de klein dochter van den bekenden aartshertog Karei, den wakkeren verdediger van het vaderland in tijd van oorlog. Zij heette Maria-Christina. Koning Alphonso vroeg hare hand. Een zijner grootwaardigheidsbekleeders, de hertog van Baylen, bracht het officieele verzoek aan het Ilof van Weenen over; met toestemming van den Keizer werd het door Maria-Christina aan genomen. Weinig tijd later zagen de Spanjaar den te Madrid een bekoorlijk, tenger jong meisje verschijnendat was de toekomstige koningin. De bevolking en de Koning vonden haar welgevallig. Den 29 November had het huwelijk met Alphonso XII plaats. Zes jaren gingen voorbij, gedurende welke het koninklijke huisgezin gelukkig leefde en twee kinderen geboren werden. Met de jonge koningin scheen de gelukszon weder over het Spaansche Hof te schijnen. Steeds vroolijk, altijd gelijkmoedig van humeur, voor ieder welwillend, zorgvol voor haren echtgenoot, vervulde zij als spelende de plichten van koningin, echtgenoote en moeder. In de laatste maanden van 1885, toen de aanstaande vermeerdering van het koninklijke gezin officieel was afgekondigd, hoopte men, dat deze derde vermeerdering een troonopvolger zou schenken. Maar reeds pakten donkere wolken zich samen. Eene ziekte des Konings, in het eerst niet geacht, werd hoe langer hoe ernstiger. Den 29sten November, vier dagen na de her denking van het zesjarige huwelijksfeest, terwijl de ministers op raad van de doktoren een ver blijf op Madera nog tegenhielden, ontsliep Alphonso XII in de armen der ongelukkige koningin. Het zag er voor de aanhangers van Alphonso bedroevend uitaan alle zijden staken de par tijen, die gedurende het leven van den Koning in bedwang gehouden waren, de hoofden op. Wat zou er van de monarchie worden Een beeld uit het leven van JMonte - Carlo. De coupé zit stampvol, lleeto, dikke, zwoele lucht hangt er in op de harde zandkleurige overtrekken der kussens, op den bodem en op het bruine hout werk der openstaande raampjes ligt eene dunne stoflaag. Buiten schijnt de gloeiende middagzon op de donkeiblauwe zijden gordijntjes der coupé, die door de snelle vaart eenigszins strak staan. Nu en dan verschuiven zij een weinigdan ziet men voor een oogenblik een stukje blauwe zee, zwartgroene cy- pressen en een paar granietblokken in het schuim der branding. De spoorlijn loopt hier dicht langs het strand. Aan de andere zijde, half in eene groene wildernis verborgen, de vroolijke witte villa's van de Riviera. In de coupé zit een zeer gemengd gezelschap, In den eenen hoek een slaperig Engelsch echtpaar met een eleganten juchtlederen koffer in het baga genet boven zich. Verder een magere zeer sterk geblankette Franpaise met een paar corpulente Italiaansche dames, waarvan de eene in den rouw, met koket opgeslagen crêpe voile. De magere Franpaise werpt van onder den met rozen versierden rand van haar hoed nu en dan een smachtenden blik naar den tegenoverliggenden De volksvertegenwoordiging], benoemde Maria- Christina tot Regentes van het Koninkrijk. Maar wat kon men verwachten van eene nauwelijks 26-jarige vrouw, die zich altijd van staatszaken verwijderd had gehouden 1 De Regentes was te Madrid teruggekeerd. Zij had er prijs op gesteld, alvorens hare nieuwe taak te aanvaarden, met enkele politieke per sonen overleg te plegen, die zij het regeerende huis toegedaan achtte. Een dezer staatslieden heeft den indruk verteld, dien zijn onderhoud met Maria-Christina in haar kabinet op hem maakte. »Ik had haar het laatst gezien," aldus ver haalt hij, »als een teer vrouwtje, waarvan men niet anders zou hebben mogen verwachten, dan dat zij zich slechts met beuzelingen zou inlaten en geheel opgaan in de liefde voor haren echt genooten ik vond in weduw-kieedij, die haar een heel ander aanzien gaf, eene vrouw terug, wier vroegere zachtheid en onbestemdheid had plaats gemaakt voor groote beslistheid. Ik was daarover zeer verbaasd, omdat niets vroeger zoo iets zou hebben doen vermoeden. Zoowel lichamelijk als geestelijk was zij eene andere vromw gewordendaaraan twijfelde ik niet meer, zoodra zij mij toesprak, doch nog kon ik de verrassing niet vermoeden, die zij voor den volgenden dag voor ons had bewaard. dTopu werd de eerste ministerraad na den dood van Alphonso XII gehouden. De Koningin presideerde, wat haar te meer moeilijk moest vallen, omdat zij nimmer te voren zulk een plicht had vervuld. »De beraadslagingen betroffen de leger-orgarii- satie, welke noodig gevonden was door de anti-royalistische woelingen. »Het eerst werd gesproken over een der meest cardinale punten. Beurtelings voerden de ministers het woord; de bezwaren waren talrijk het debat scheen eindeloos. »Toen nam de Regentes, die tot op dat oogenblik slechts had toegeluisterd, het woord, en bedeesd sprak zij »De beslissing is geheel aan u, omdat gij alleen de verantwoordelijkheid er van hebt te dragen voor de Kamers en het Vaderland. Misschien echter zal deze u gemakkelijker vallen, wanneer ik nog eens herhaal, wat voor en tegen het voorstel is aangevoerd. Dat wil ik beproeven; voor mij zelve zal dat tevens eene gelegenheid ziju om mij te overtuigen, dat ik u goed begrepen heb. Indien ik mij vergis, zult gij mij wel terecht willen wijzen." »En op een toon, die even groote geheugen- gave als helder doorzicht verried, ging zij het debat nog in zijn geheel weder na, nergens technische bijzonderheden achterwege latend. »Het was iets wonderbaars deze jonge vrouw aldus te hooren spreken; de ministers keken elkaar verbaasd aan, en hunne verwondering eindigde niet, vóór de Regentes ophield met spreken. Eenige oogenblikken later verlieten zij het kabinet, en een lmnner zeide tot zijne ambtgenooten Wij hebben een staatsman meer in Spanje." hoek. Daar zitten twee heeren, flink opgegroeide jonge mannen, met door de zon verbrande gelaats kleur. De trein snelt verder in de gloeiende middagzon, door tallooze tunnels met een ratelend kuchend geluid, met onwillige kleine stooten. Nog een half uur een uur en dan komt er opeens leven en beweging op al die vermoeide, onverschillende gezichten; als een verlossing klinkt de roep van de conducteur: »Monte Carlo! Monte Carlo!" De beide heeren zijn de laatsten die de coupé verlaten. Zij banen zich met welwillende monc la- lance en langzaamheid eon weg door het bontege- weme! van het station langs de eindelooze reeks tafeltjes, waar vruchten, limonade, seltzerwater met vermouth, photographiëen, bloemen en reislectuur worden aangeboden; verder langs bonte reclame platen tot zij eindelijk den uitgang bereiken en de trappen van liet Casino. VVil jij als wegwijzer fungeeren, Sanden zegt in het Duitsch de oudste, kapitein Von Gers- borg, terwijl bij met opgeruimden blik zijn knevel opdraait; jij kent hier den weg beter dan ik." Heinz Sanden haalt zijn horloge te voorsch-jn. Ik denk, zegt hij, nat wij eerst wel een beetje hier op het terras kunnen rondboemelen't is juist concert, dus zal alles hier zoowat bijeen zijn. Dan om 7 uur dineeren in ïCondamin". Of wilt ge lie ver nu al eerst naar de speelzaal gaan? God bewaar me, neenIk heb niets geen haast m jn paar francs te verliezen, lacht de ander. Daarop plotseling ernstiger, met een opmerkzamen blikIl.eb jij veel gespeeld, Heinz. Wat zij den dag volgende op den dood ran haren gemaal in den staatsraad was, is zij steeds gebleven. Meer zelfs, want de dagelijksche behandeling der staatszaken, waarbij zij hare natuurlijke gaven kon ontwikkelen, hebben hare ondervinding doen rijpen en haar gezag en kracht verleend. Wat zij voor dertien jaren, toen de last van het regentschap op hare schouders geladen werd, niet had durven ondernemen, durft zij thans krachtig door hare ervaring, haar kennis en haar voortdurend streven naar waarheid en gerechtigheid, krachtig bovenal ook door den invloed, dien zij op de onderdanen van haren zoon uitoefent, een invloed, zoo machtig, dat de tegenstanders van het koningschap, repu blikeinen en Carlisten, haar niet minder eer biedigen dan de aanhangers van Alphonso XIII haar vereeren. Op ongeëvenaarde wijze heelt zij in de practijk een middenweg weten te vinden tusschen de plichten, die haar de eerbied voor den constilu- tioneelen regeeringsvorm oplegde, en de voort varendheid, waarover in een land dat zoo lang door woelingen is ontrust, de souverein moet beschikken, die dikwijls geroepen is om als scheidsrechter op te treden tusschen de partijen, die elkaar de regeeringsmacht betwisten. Vol eerbied voor de praerogatieven van ministers en parlement, kent zij ook de haren en wijkt daarvan geen duimbreed af. Na bewezen te hebben, dat zij de regeer kunst verstond en na het daarin tot een meester lijke hoogte gebracht te hebben, iiad Maria Christina eene andere moeielijkheid te over winnen, niet minder groot, zij het ook van geheel anderen aard. Slechts zes en twintig jaren telde zij en daarenboven was zij eene vrouw. Hare aanhangers waren niet gerust over haren leeftijdhare tegenstander bouwden daarop hunne plannen. Men kende haar echter nog niet, men wist niet welke kracht er van haar kon uitgaan hare zielegrootheid en helder verstand waren nog onbekend. Met angst wachtte de een, met onwelwillendheid de ander af of zij niet zou stramien op de klippen, die aan alle zijden dreigden. Een enkel oogenblik van zwakte, een te duidelijk aan den dag gelegde voorkeur, een onvoorzichtig woord, zoude haar zelve en haren zoon den troon hebben gekost. Zonder te struikelen, gesteund door haar vroomheid, haar trouw aan de nagedachtenis van haren gemaal, haar moederliefde en eerbied voor zich zelve, heeft zij de vrees van den een beschaamd en beantwoord aan do verwach tingen van den ander. Spanje bewondert de eerbied afdwingende wijze, waarop de Regentes hare taak der moeder en weduwe vervult. Deze taak heeft haar sedert dertien jaren geheel in beslag genomen. Koningin, heeft zij bewezen hoe zij het verstond te zijnmoeder, wat zij van hare kinderen heeft gemaakt, bewijst, hoe zij het was. Onder hare oogen groeiden hare beide doch ters op geen dag heeft zij zicii van hen willen Af en toe het is nog de eenige afwis seling in deze eentonige omgeving, antwoordt Heinz kort en op een toon die niet tot verder vragen aanmoedigt. Gersberg begrijpt dat en verandert daarom onmiddellijk van thema. Slechts gaan zijn oogen nu en dan met een bijna broederlijk be zorgde uitdrukking langs de slanke gestalte van den jongen man aan zijn zijde. Heinz loopt eenigs zins voorovergebogen, de handen in de zakken, met een moedelooza onverschilligheid, die hem anders volstrekt niet eigen is, maar integendeel slechts de uitdrukking is van een tamelijk onaan- genamen gemoedstoestand. Zijn hupsch gelaat met de diepblauwe oogen schijnt veeleer voor een uit- diukking van overmoedigen levenslust geschapen dan voor deze mismoedige geblaseerdheid. Wat zou hij toch hebben Zou hem nog altijd die ellendige geschiedenis met Kitty door het hoofd spelen het heeft er allen schijn van!, denkt Gersberg ontevreden, terwijl hij met zijn jongen kameraad langzaam door de menschen- menigte slentert. Zij schuiven zich allen in dezelfde richting heen en terug voorbij het «Casino," welks helwitte muren door de boomtakken schitteren, langs de gele kiezelwegen tot het breede steenen terras met het uitzicht op zee. Allerlei talen hoort men door elkaar spreken vreemden van allerlei naties, eenvoudig en met opzichtige kostbaarheid gekieede tounsten, mooi opgediikte baby's met naakte bruine beentjes en wit kanten rokjes zeer veel dames met diep zwart of onwaarschijnlijk roodblond haar, meest dicht gesluierd de namiddagzon in de Monte- Cario is zoo onbarmhartig helder! verwijderenhaar zoon, vroeger een teer knaapje, thans een krachtig jongeling, heeft zij doen opvoeden tot een Koning van Spanje, hem krach tig makende in al die deugden, die een vrij, onafhankelijk en fier volk kunnen behagen. Hoe zou men zich dan kunnen verwonderen over de populariteit, waarin zich in haar nieuw vaderland, maar dat als haar eigen voor haar geworden is, Maria-ChrNtina zich verheugt, over den eerbied, waarmede men haar be handelt? Nederlanders te Daros Platz. In de Consulaire Terslagcn is opgenomen het verslag van het vice consulaat der Nederlanden te Davos-Piatz over 1897. Wij ontleenen daar aan het volgende In enkele gevallen werden door liet vice- eonsuiaat stappen gedaan ter bevordering van den invoer van IlollatuKche productenmet name kunnen hier o. a. genoemd worden oesters, waarhij het resultaat nochtans niet gunstig was, De afnemers va» dit artikel zijn de groote hotels, welke de voorkeur geven aan veelvuldige kleine z-ndingen, welke veel moeite en in ver houding betrekkelijk geringen afzet opleveren. Ook bleek, dat de O-tender oesters, welke hier de markt veroverd hebben, tegen concur- ii erende prijzen geleverd worden. Meermalen werd in het afgeloopen jaar de tusschenkornst van het vice-consulaat ingeroepen tot het verschaffen van inlichtingen iu handels-, pensioen- en eifenis-aangelegenlieden, doch vooral met betrekking tot vestiging van long lijders in het hooggebergte. In de meeste dergelijke gevallen werd ver wezen naat het Bestuur der te Davos Platz bestaande t Vereeniging tot behartiging der belangen van Nederlandsehe longlijders", welke vereeniging ouder meer zich moeite geeft door tubeieuiose aangetaste, doch tot arbeiden ge schikte, landgenooten een werkkring te ver schaffen, wamdoor zij in staat gesteld worden in een voor hunne ziekte gunstig klimaat in hun levensonderhoud te voorzien. In verscheidene gevallen werden de pogingen, door bovengenoemd Bestuur aangewend, met goeden uitslag bekroond. Het gemakkelijkst te plaatsen zijn handwerks lieden, als bekwame smeden, meubelmakers, timrnei lieden, huisschilders etc. en dat wel ge durende het vooi jaar en de zomermaanden vrouwelijke dienstboden en costuumnaaisters gedurende het winterseizoen. De loonen zijn niet laag, daarentogen is het leven duur, vooral voor personen met eene zwakke gezondheid. Slechts wanneer liet doel beoogd wordt, de gezoudheid door een verblijf in het hooggebergte te hei winnen, kan derhalve vestiging worden aangeiaden. Zekerheid dat werk zal gevonden worden, kan bijua nooit van tevoren verschaft worden, daar men alhier door ondervinding zeer wan- f De lucht is vervuld van een zwoel parfum, opwindend, verslappend van de zee waait een vochtig-lauwe wind over, waarin alles schijnt te trillen de hooge boomen pronken met de mooi geschulpte donkergroene bladeren in de gras perken ziet men de vreemdste bloemen. Beneden, aan den voet der rotsen, in een breede vlakte uitgestrekt, ligt de zee glad als een strakgespannen stuk blauwe zijde, in welk vouwen groenachtige schaduwen schemeren en zilveren ronken in het zonlicht glinsteren. En van het «Casino" klinkt, over alles heen- ruischend, do muziek, weeke, frivole, bedwelmende muziek, opjuickend in dolle genotzucht, dan weer langzaam, weifelend, in zonderlinge zwaarmoedig heid wegstervend. Het wordt langzamerhand geloof ik tijd ons voor het diner gereed te maken, herinnert Gersberg zijn geleider, die met hot hoofd op de armen ge leund over de steenen borstwering van het terras hangt en onverschillig de vooi bijgar.gers monstert, «Plotseling schrikt hij licht op, in pijnlijke ver rassing. «Zeg, Gersberg, is dat niet..." Mijn God Kitty! waarachtig, en nog wel op hare huwelijksreis", mompelt deze geërgerd. «Dat ontbrak er net aan! Kom toch Heinz we behoeven ze nu juist niet in de armen te ioopen. Maar het is te laateen Fransche familie, vader, moeder en drie dochters, schuift tegen hen in zij babbelen allen roet buitengewone drukte en zien naar rechts noch links. De beide officieren zien zich gedwongen naar links aan te houden en staan het volgend oogenblik tegenover het elegante, jon ge echtpaar dat hen tegemoet komt.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1898 | | pagina 5