52"° jaargang. Dinsdag 9 Augustus 1898. Sf^Sjspv. IV. S698. VROUWENSTR1JD Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen. FEUILLETON. UITGEVER: H. J. O. ROELANTS. BUITENLAND. Aboknem"kht3PHijs vo#r Schiedam, per kwartaal f 0.90 n omliggende plaatsen, p. kwart. - 1.05 franco per post, p. kwartaal. - 1.30 Afzonderlijke nommers0 02 E SIRE AH: BOTERSTRAAT Telephoon Wo. 12$. Adteeïïhtiepiujb: van 1—5 gewone regels met inbe grip van ecno Courantf 0.S2 Iedere gewone regel meero.io Bij abonnement wordt korting verleend. Algemeen oreraichi. Schiedam, 8 Augustus '98. De vrede laat zich nog vachten. Men had be weerd dat vóór Zaterdag de viecle»preliminai- ren geteekend zouden zijn, maar tot nu toe is daarvan niets vernomen. Thans beweert de correspondent der New- Yorksche „Post" to Washington, uit beslist ge zaghebbende bron te hebben vernomen dat het Fransehe gezantschap van Spanje bericht heeft ontvangen dat het besloten heeft de vredesvoor waarden aan te nemen. De Spaansclie regeering heeft, vóórdat zij een beslissing nam, allo toongevende mannen van burgerlijk en militair gezag willen raadplegen, ten einde, zoo mogelijk, binnenlandsche onte vredenheid en daaruit, voortvloeiende verwikke lingen te vermijden. Na, al die conferenties heeft do ministerraad vergaderd en het antwoord goedgekeurd op de vredesvoorwaarden der Vereenigde Staten. De minister van buitenlandsche zaken, de hertog van Ahnodovar, is toen belast met het opstel len van het antwoord, dat vervolgens in een hedenochtend te houden ministerraad zou wor den voorgelezen en vastgesteld- Hoe dit antwoord, dat morgen te Washing ton wordt verwacht, luidt, weet men nietmaar uit goede bron wordt verzekerd dat Spanje's antwoord geen aanleiding zal geven tot een nieuw vertoog van Amcrikaansche zijde. Een officieel telegram uit Madrid zegt alleen dat Spanje de door de Vcrecnigdo Staten voor liet sluiten van de vrede gestelde voorwaarden aanneemt. De langdurige en veelvuldige conferenties te Madrid hebben intusschen toegelaten dat de krijgsverrichtingen vcox'tgezet werden, met na me op Porto-Rico, waarvan de Amerikanen spoedig meester zullen zijn, tenzij Spanje's ant woord vóór dien tijd te Washington aankomt- Want de Spaansclie regeering meent dat de Ver- eenigde Staten dit antwoord zullen aanvaarden, en het gevolg daarvan zal zijn dat de vijande lijkheden onmiddellijk gestaakt zullen worden. Guayama is Vrijdag jl. na gering verzet door generaal Miles genomen. Daarop is krijgsraad gehouden, waarna Miles naar het front is ver trokken. En een gisteren door de „New-York Herald" uit Ponee ontvangen telegram zegt dat de Amcrikaansche troepen voortrukken op den weg naar San Juau. Wat do Philippijnen betreft, verzekert men dat. dc Amerikaarische regeering op de volgende wijze de bevoegdheid heeft vastgesteld van de Spaansch-Amerikaansche commissie die heb lot van den archipel zal regelen. Aan de commissie moet de opdracht zijn ver- Strekt, een autonoom bestuur te vestigen, onge veer op dezelfde grondslagen als dat ontworpen door Primo de Riveira toen deze gouverneur der Philippijnen was, van welke plannen de ten uitvoerlegging indertijd aan de opstandelingen is beloofd. DOOR HERMANS HEIBERG. 63) En toen vervolgens, terwijl zij opwandelden, vraag en antwoord elkaar opvolgden, toen Kropp hoorde van den bode van Kollund on van de blinde vrouw, dat Imgjor louter uit medelijden daar dagelijks de woning kwam schoon maken en de oude vrouw voorlezen, stond hij plotseling stil en vestigde van ter zijde een blik vol bewondering op het jonge meisje. ïO, wat is u edel en onbaatzuchtig, freule Waarlijk, uw gelijke is niet te vinden Maar vat is u ook nog vol vertrouwen. Geen cent mag u dien bedrieger geven, liet is immers alles gelogen Hij maakt van de omstandigheden gebruik om u geld uit den zak te kloppen. Ik verzoek u dringend, mij die zaak in honden to geven. Ik zal den zwen delaar op zijn nummer zetten ik zal hem dwingen van eenige vergoeding af Ie zien. Bewaar uw geld voor betere, nuttigere doeleinden, voor u zelf. Nu, wat denkt u er van Mag ik uw advocaat zijn tik heb mijn woord gegeven, dokterZelfs in dien u gelijk had het is misschien mogelijk mag, kan ik het toch niet breken." «Zeker wel. U is er zelfs toe verplicht, aan zulke zwendelaars geen voet te geven. Wil u wel gelooven dat die zelfde man zich aan mij een aouverneur-gene- Een wetgevende vergadering zal beslissen over de quacstic der belastingen, der geestelijke orden eu de regels die op hen zullen worden toegepast zoo zij al op de Philippijnen worden geduld; eindelijk over de geheele administra tieve en gerechtelijke organisatie der eilanden eu de schepping van een inlandsche militie. Span je s suzereiiiiteit zal erkend worden, en het zal de bevoegdheid hebben raai te benoemen. Op die wijze zal dus liet gezag van het moe derland slechts in naam blijven bestaan, en zul len de Yereenigde Staten van alle verantwoor delijkheid ontlast en voor alle mogelijke toe komstige verwikkelingen gevrijwaard blijven. Wanneer nu de buitenlandsche moeilijkheden vereffend zijn en de vrede gesloten is, hoe zal het dan in Spanje zelf gaan Een vraag die zich vanzelf opdringt, vooral met het oog op de aan hangers van don Carlos. De Spaansclie regeering zelve verzekert dat er in de provinciën gccu enkele manifestatie te duchten ismaar in weerwil daarvan honden dagelijks de geruchten aan omtrent een stijgen de agitatie der Carlisten. Huu voornaamste orgaan, de ,,Correo Espa- nol" is verboden, en ook overigens is in den laatsten tijd de censuur streng toegepast op alle publicaties der aanhangers van den Pretendent. Wat ook in liet bijzonder dc aandacht beeft getrokken is dat, kwalijk vier-en-twintig uur na dat de staat van beleg afgekondigd en zekere constitutioneel» rechten geschorst waren, bijna alle leiders der Carlisten Madrid hebben ver laten. Men herinnert zich wel de verklaring die ba ron Sangarren bij den aanvang van don heeft afgelegd Deze, een der meest beleekenen de aanhangers vail don Carlos, verzekerde toen, dat een opstand zou uitbreken, wanneer de re- gecring ook maar het geringste stukje Spaanseh grondgebied afstond. En nu zal de regeering «iet een klein stukje, maar bijna het geheele koloniale bezit- moeten prijs geven Er loopeu thans heel wat geruchten omtrent dc Carlistische woelingen, waarbij de Preten dent een grooten steun heeft in een deel der lagere geestelijkheid en in den nooit uitgestor ven strijd der Biseaysche provinciën voor haar aloude privileges. Daartegenover staat dat de zenuw van den krijg, het geld, steeds het zwakke punt is ge weest in de plannen van don Carlos. Maar nu schijnt hij ook hierover te kunnen beschikken, en men verzekert dat bij een En- gelsche fabrikant een bestelling is gedaan van twintig duizend geweren en twee millioen pa tronen, voor rekening van den Pretendent in Zwitserland af te leveren. Wat er waar is van dit alles, valt niet- te con- trolceren.De naaste toekomst reeds zal loeren in hoeverre de noodlottige uitslag van den oor log een gevaar is voor Spanje's inwendige rust. Steeds meer gaat de zaak-Dreyfus bet öpen- verkoopt, wanneer ik hem op dit oogenbiik namens een consortium de opdracht zou geven om op andere plaatsen van Denemarken redevoeringen te houden in tegenovergestelden geest? Natuurlijk moeten zilver en goud dan het lokmiddel zijn." ?0 neen, voor zóó laag, voor zoo gemeen houd ik hem nietU gaat te verriep Imgjor uit. Hij is overtuigd van wat hij verkondigt." »Hot is mij helaasniet mogelijk de proef te nemen en u daardoor liet bewijs Ie leveren van da juistheid mijner beweringen, freule. De middelen ontbreken mij. Maar ik verzoek u nogmaals dat u mij het afdoen van deze zaak toevertrouwt. U moet aan den bode zeggen dat een vriend van u mijnheer Kollund onverwijld zal bezoeken om deze zaak uit de wereld le helpen. Ik breng alles voor u in orde verlaat u daarop Alleen het lokaal, indien dat werkelijk moet betaald worden, en de kosten voor de advertenties zal ik hem vergoeden, en bij zal zich daarmee tevreden stellen. Reeds uit bet feit dat hij zich daarin zeker zal schikken, zal u be merken wat voor man hij is." sWelaan dan Ja ik vind het goed Ik dank u I Gelukt het u, dan zal het gold komen aan hen van wie ik weet dat zij werkelijk behoeftig zijn. En nu tot wederzien Tegen zeven uur ver wacht ik u te mijnent. Wij zullen daar alles be spreken wat er nog is af te doen." Met die woorden nam Imgjor zij waren juist aan haar woning gekomen met een vriendelijken blik afscheid van haar begeleider. Boven gekomen zag zij een vreeraden man in liet portaal staan en Gebine vertelde haar dadelijk dat bare leven in Frankrijk beliecrschen, en hei- geen gisteren te Parijs is geschied, brengt de bezorgde vraag op de lippen Hoe zal dit alles moeten eindigen Eu men waagt het bijna niet zelfs voor zichzelf daarop een antwoord te geven. Verschillende vereenigingen van aanhangers der vrije gedachte hadden gisteren de betoo ging georganiseerd die de radicalen telken jaio plegen te houden voor het standbeeld van ELen- ne Dolet. Men verwachtte rumoerige tooncelen. weshalve buitengewone maatregelen waren ge troffen cm de orde te handhaven. Talrijke cseou- aden politie-agenten hadden om twaalf uur 's middags op de place Maubcrt post gevat vóór bet standbeeld, terwijl de aangrenzende straten door een compagnie republikemselie garden wa ren afgezet. Om twaalf uur naderden do eerste groepen manifestanten liet plein onder de kreten: ,,Leve hot slachtofferLeve de vrijheid 1 Weg met de reactie Leve de commune1 Weg met Roclie- fort!" Een troep jongelieden antwoordde ter stond met den uitroep „Leve Zola De politie kwam terstond tussclienbeide en noodzaakte de betoogers tot bijna tegen bet trottoir terug te wijken. Een aanplakbiljet, waarop in woord en beeld den spot werd ge dreven met den minister-president Brisson, werd door den commissaris van politie afge scheurd. Op hetzelfde oogenblilc weerklonk dooi de rijen der manifestanten een geschreeuw van „Daar boven wordt, gevocht-en'" Inderdaad was er een kloppartij ontstaan, bo ven aan de place Maubert tusschen. voor- en tegenstanders van Zola. Een eseouade agenten en een detachement der republikeinsclie garde werden in allerijl naar de Montagne Ste. Gene vieve gezonden waar de betoogers, al vechtende met stokken, zich terugtrokken onder het ge schreeuw van „Lovc Zola Weg met het leger'" Eenige oogenblikken was het een algemeen gevecht; van alle kanten regende het slagen. In stormpas kwamen echter nog meer agenten aan. en na een uur van groote inspanning slaagde do politie er in de manifestanten te verstrooien, die zich vervolgens korL daarna ver zamelden in do „salie Octobre", waar een groote meeting was georganiseerd. Verschillende rede naars verdedigden Zola's houding en keurden, de handelwijze van het ministerie-Brisson af. Die vaak heftige redevoeringen werden door eon deel van het publiek toegejuicht, terwijl achter in cle zaal, waarin de tegenstanders van Zola. waren doorgedrongen, luide- kreten los barstten van „Weg met Zola1 Leve Rochefort voornamelijk uitgelokt door Blanquisten. De po- litie kwam ten laatste in de zaal de orde her stellen. Daarop ging een deputatie, met den afge vaardigde Eenou aan het hoofd, naar de prefec tuur van politie om de onmiddellijke invrijheid stelling der op de place Maubert m hechtenis genomen personen te eisclien. Zeer bedenkelijk is liet, van het standpunt- der regeering bezien, dat de universiteiten zich steeds meer bemoeien met de zaak-Dreyfus, en wel opkomen voor de revisie van het proces. die van Kollund kwam. Nadat hij zijn boodschap gekregen en zich verwijderd had ging, Imgjor naar haar kanoer om eenige regels aan Curbière te schrijven, en toen zij haar brief juist had geëin digd verscheen Gebine en zeide dat een haar onbe kende heer haar wensehte te spreken. uViaag eerst naar zijn naam 1" was het bescheid van Imgjor, die door een onrustig vermoeden werd aangegrepen. Zij keek vragend op, toen Gebine met een kaartje in de hand de kamer weder binnentrad. Zij greep er ook haastig naar, vond er den naam op dien zij verwacht had, en knikto ten teeken dat zij verlof gaf den bezoeker binnen te leiden. En toen trad eenige oogenblikken later Curbière haar kamer binnen, kuste haar eerbiodig de hand en deelde haar mede dat hij gekomen was om afscheid v„n haar te nemen. Zijn vader was plot seling gestorven; hij Curbière, moest nog dienzelfden avond Kopenhagen verlaten, maar had niet willen vertrekken zonder Imgjor nog eens gezien en ge sproken te hebben. sDe familie Lavard verlaat ten gevolge van het stei fgeval morgenavond eveneens Kopenhagen en keert naar Rankholm terug," eindigde do markies. dVoordat zij vertrekt, zou Lucile je nog willen spieken, beste Imgjor; zij wenscht mot je van ge dachten te wisselen of er toch nog niet een weg is tot den vrede. Dat is zeker die redeveering mag je niet houden. Indien je van avond in het openbaar optreodt, dan is de graaf vast besloten je onherroepelijk aan je lot over te laten en dit ook openlijk bekend te maken. Ik smeek je in dezen toe te geven; ja, ik bezweer je, lieve Imgjor, breng dit offer uit liefde voor je familie." Een nieuw incident, gelijk aan dat te Bor deaux waarvan prol' Stapfer het offer is gewor den, beeft zich voorgedaan bij de begrafenis van Felix Béeaut, diiecteur der normaal-school te Fontenay-aux-Roses Daarbij hield de oud-directeur van bet lager ouderwijs,, than-. pj-ote^or aan. de Sorbonne, Buissoii, een lijkrede, waarin hij o. a. zeide dat de overledene op zijn ziekbed zijn uuLslng had genomen tul deu staatsdienst om vrij te zijn en, zoodra dat ontslag was aangenomen, zijn naam had doen plaatsen onder de aanplakbiljetten waarin geantwooid wordt op de rede van mi nister Cavaignac. Toen de overledene de arrestatie van Pic- quard bad vernomen, waien dikke tranen over zijn wangen gevloeid, en had hij, bijna .sterven de, nog hartroerende brieven gedicteerd, aan hen die hij toegankelijk aclittc voor een laatste waarschuwing. Deze lijkrede van Buisson beeft daarom groo ten indruk gemaakt, omdat bij een man is van grooten invloed op de onderwijskringen in. Frankrijk; liet lager onderwijs lieeft aan hem veel te danken. Daarenboven is Buisson intiem bevriend met Leon Bourgeois, deu tegenwoordigen minister van onderwijs. Al de stukken te vernielden die de Fransehe bladen naar aanleiding der „groote zaak" bevat ten, is ondoenlijk en zonder nut. Bjórnstemo Björnson schrijft, nog eens aan de „Temps", dc Libre Parole" valt graaf Christiana Estcrliazy aan, deze antwoordt in een brief aan Drumont, en zoo gaat liet maar door. 'tls een steeds wassende stroom van artike len en processen. Over dc instructies die nog gevoerd worden, verneemt men alleen dat de rechter Bertulus zich onbevoegd zal verklaren om van de zaak- Piequard kennis te nemen, die dan naar den militairen rechter zou worden verwezen. ncquard is in cassatie gegaan van de beslis sing van de Kamer van inbeschuldigingstelling in zake zijn aanklacht tegen Du Paty de Clam. Gemengde Mcdedcelingen. Het eerstvolgend internationaal socialistisch congres zou in 1899 te Berlijn plaats Iiejtben, Maar de „Petite République" maakt, een schrij ven van dc afgevaardigden Liebknecht en Sin ger aan de Fransehe socialisten openbaar, waar in do Duitsche leiders een nieuwe jacht op do socialisten in liet keizerrijk voorspellen. Zij schrijven o. a. „Do voortgang, ja de overwinningen van liet socialisme hebben de leidende klassen van Duitschlaud zoozeer beangst dat oen nieuwe jacht op de socialisten op het punt is van te be ginnen. „Onder deze omstandigheden heeft liet uit voerend comité van onze partij algemeen erkend dat het onmogelijk is liet aanstaand congres in Duitschlaud te houden, omdat liet niet in ouzo macht staat de vrijheid van het congres en do veiligheid van de leden te waarborgen." Niet terstond gaf Imgjor hierop antwoord. Het was haar allereerst een behoefte mot Curbière over den dood zijns vaders te sproken. Zij liot zich uit voerig door hem daarover inlichten, luisterde aan dachtig naar hem en drukte hem vol deelneming de hand toen hij ten laatste in een weeke stem ming geraakte en in bewogen woorden zeide dat hij met den dood zijns vaders het beste verloren had dat hij op aarde het zijne had genoemd. »Je hebt Lucile gevonden, boste Armand. De voorzienigheid was dus reeds van te voren mede lijdend bezorgd voor je oin je dat wat zij je ont nemen moest, op andere wijze te vergoeden." Curbière knikte zwijgendtoen zag hij Imgjor aan met een diepen blik, waardoor hij al zijn ge dachten en gewaarwordingen op haar vestigde, en zeide verstrooid en kort: «Zeker... inderdaad." «Ik heb je nu nog te antwoorden," leidde Imgjor hem thans af. «Tot je geruststelling dusde rede voering zal ik niet houden men heeft mij onver wacht van mijn woord ontslagen. Maar, beste vriend, ik zal ook niet weer eene Lavard worden. Tenzij »Nu, Imgjor?" «Tenzij ik alles vaarwel zeide en voor altijd naar Rankholm terugkeerde. En juist dat kan ik niet, hoezeer ik ook reden heb mijn pleegouders te vereeren, en hoezeer ik Rankholm ook liefheb en naar elk plekje verlang waar ik als kind ge lukkig was. Ik kan nu eenmaal niet in overvloed en ik kan niet zonder toewijding aun mijn mede- menschen leven." Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1898 | | pagina 1