52"° jaargang. Dinsdag 8 November 1898. N°. 9776. IÜE GELDDUIVEL. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, UITGEVERTlOTcrRÖELANTS. BUITENLAND. 'X 4sflmraJDuresp»m vosr Schiedam, pai kwartaal f 0.90 omliggende plaatsen, p. kwart. - 1.05 franco per poet, p. kwartaal. - 1.80 Afconderlijke nommerao.02 BUREAU: BOTKRSTKAAT if®, Tcleplioon Ko, 123. Advertentieprijs van 1—5 gewone regels mot inbo- gtip van eeno Courantf 0.52 Iedere gewone regel meer0.10 Bij abonnement wordt korting verleend. Algemeen overzicht. SCHIEDAM, 7 November '98. Frankrijk heeft nu besloten Fashoda prijs te gevenhet schijnt thans vast te staan dat ma joor Marchand instructies heeft gekregen om naar Fashoda lenig tc koeren en, na het bevel over de stad aan de Egyptische autoriteiten te hebben overgegeven, in do richting van Dschi- bouti terug te trekken. Hij zou daartoe door het Bahr-el-Gnzal-gebiecl, den Congo staat en Abessynië moeten marcheeren. Gedeeltelijk zou hij te water kunnen reizen. Het „Journal Egyptdcn" vertelt waarom Mar chand eigenlijk naar Kairo is gegaan. Hij ver wachtte dat kapitein Baratier, die intusschen ■weer te Kairo terug is, zijn rapport van Khar toum naar Parijs seinen en dan terstond naar Fashoda terug zou gaan. Daar hij geen bericht kreeg, besloot de majoor toon zelf naar Kairo te gaan om de Franscho regeering op de hoogto te stellen van den toestand te Bahr-ol-Gazal en te Fashoda. Marchand trekt dus weg; aan den eisch der Engelsche regeering is voldaan. Wat nu? ismen geneigd to vragen. Want dat de geschiedenis hiermede met uit is, mag veilig worden aange nomen. De meeste Fransdie bladen schorten hun oor deel nog op over de ontruiming van Fashoda, die volgens de „Figaro" een vernedering uit maakt zonder weerga, na. 1871. Do bladen zijn 'b er echter over eens dat uit do woorden van lord Salisbury aan liet gastmaal op Mansion House en den toon der Engelsche bladen blijkt, dat de quaestie nog lang niet opgelost is en dat Frankrijk to doen heeft met een mogend heid dio haar vijandige houding geenszins ver bergt. Wij moeten onze koloniën opgeven of do verdediging er van door middel van een groot koloniaal leger en een goed georganiseerde vloot ernstig ter hand nemen. De „Temps" wijdt opnieuw een hoofdartikel aan Fashoda. Frankrijk zal do lessen die in deze geschiedenis gelegen zijn, niet vergeten. Het heeft een zoogenaamde bevriende regoering, dio van den aanvang af do zekerheid liacl m den grond der zaak gelijk te zullen krijgen, zich het consigne zien geven van niet een pijnlijken stap gemakkelijk to maken, maar die concessie zoo wreed, zoo onaangenaam mogelijk te maken. Het heeft in vollen vrede bij wijze van dreige ment verschrikkelijke toebereidselen zien ma ken. Onder die omstandigheden, zegt het regee- ringsorgaan, is het beneden do waardigheid en tegen het belang van een groot volk tot in eeuwigheid onderhandelingen voort te zetten die op zoo slechte resultaten uitloopen. Terwijl de Faslioda-quaestie het uitgangspunt had kun nen zijn voor een nuttige overeenstemming be treffende Afrika en andere punten, kan zij nu niet anders dan de verhouding tusschen beide mogendheden verkoelen. Nog zegt de „Temps" dat in beginsel alleen DOOR S. WÖRISIIÖFFER. 53) Y. Adèlo sloot dien naoht geen oog; vreesclijke gejaagdheid verjoeg den slaap, bande iedere an dere gedachte dan die aan het geld dat Ruth zou Inrijgen. Een half millioen, genoeg om den baron te verlossen uit alle moeilijkheden, hem den.weg volkomen te effenen en de poorten van aardsch geluk voor hem to ontsluiten. Was het niet natuurlijk dat hij alle middelen zou aanwenden om zich cle genegenheid zijner jonge schoonzuster te verzekeren? Was hij niet volkomen op haar aangewezen? Een gedachte waarbij heb hart der gezel schapsjuffrouw krampachtig ineenkromp. Het was of er geesten door do kamer zweef den; spookbeelden kwamen en gingen in haar opgewonden, ontroerden geest. Zoo lag zij tot den morgentoen kwam als altijd de loodzware slaap van uiterste vermoeid heid. Op het slotplein werd het levendig. Er klonken stemmen van dieren; wagens roldoti voorbij; eindelijk sloeg een ldolc. Adèlo sliep nog altijd. Daar klopte iemand aan de deur, en toen er geen „Binnen 1" volgde, werd de deur van bui ten voorzichtig geopend. De kamenier der ba rones stak haar hoofd om de deur. „Juffrouw Malton!" is besloten tot de ontniiming van Fashoda, maar dat de tenuitvoerlegging nog liet voor werp zal zijn van latere beschikkingen. En vóór dien tijd zal, naar liet blad hoopt, in cle Kamer over Fashoda worden geïnterpelleerd. Het „Journal des Débats" noemt het hene den Fiankrijk's waardigheid zich met onderhan delingen over een compensatie in te laten. De „Liberie" vreest dat Engeland nu overmoedig worden zal en nieuwe eischen stellen. Inderdaad, daar lijkt het wel eoiugszhis op. De „Westminster Gazette" lcomb rondweg met de Egyptische quaestie aandragen. Van tweeen één, zegt het blad. Frankrijk weigert in 't alge meen met ons te onderhandelen, wat heel ge vaarlijk zou zijn, of wel het behandelt de En- gelschen als bekleed met macht in Egypte en bevoegd om concessies to doen of pachten uit te geven in d© Bahr-el-Ghazaldit laatste heeft koning Leopold van België gedaan en zal ook Frankrijk wel moeten doen. Het blad vraagt dan waarom Frankrijk En geland van zich wil vervreemden en dwingen tot Duitschland te naderen, dat eveneens een mogendheid aan de Middellandsohe Zee tracht te worden. Duitschland zal wel gauw van den Sultan een marine-station krijgen; reeds lang heeft het daartoe de oogen op Marocco gesla gen, en de toestand van Spanje op dit oogenblik doét vreezen voor het opkomen van andere quaesties in die streken. Bij die quaesties hebben Engeland en Frank rijk beiden belang, en daarom hoopt heb blad dat aan weerszijden van het Kanaal ernstig ge zocht worde naar een oplossing der hangende quaesties. Dio oplossing zal zeker niet gelegen zijn in wat de „St. James Gazette" wil. Het beste mid del om een eind to maken aan alle quaesties, zegt het tory-blad, is eenvoudig het Engelsche protectoraat over Egypte af te Kondigen. In sommige kringen va.t men heb opwerpoii der protectoraatsquaeslie op als een uittarting tot den oorlog van cle zijde van Engelandmaar daar staat tegenover dat cle uitzending der ex- peditie-Marchand en cle bezetting van Fashoda, na do waarschuwing der Engelsche ïegeering in 1895, zeer zeker een provocatie was. En de „Daily Chronicle" beweert zelfs dat Marchand vóór den slag bij Omdurman den Khalif een bondgenootschap met Frankrijk zou liobbcn aangeboden. Hij zond den Khalif een Fransche vlag met het verzoek die boven de stad te hijschendan zouden de Engelschen niet aanvallen Do vlag en Marchand's brief zouden lord Kitchener in handen zijn gevallen. Heden begint het aanvullend onderzoek in zake Dreyfus door de strafkamer van het Hof van Cassatie. De „Gaulois" die ook beweert dat het Hof niet zelf het geheime dossier zal onderzoeken, maar met de Freycinet's veaklaring daarover genoegen zal nemen, komt terug op de herkomst van het bordeicl, dat volgens Dreryfus het werk was van kapitein Braun. De „Gaulois" tracht Adèle draaide zich om zonder geheel wakker te worden; zij mompelde iets dat de kamenier niet verstond en dab haar bewoog naderbij te komen en de schouders der slapende aan te raken. „Juffrouw Halten Nu Vloog de gezelschapsjuffrouw op. Met ver warde blikken zag zij om zich heen; zij streek het haar van haar voorhoofd. „Wat is er gebeurd, Hanne? Mijn God, wat is er gebeurd?" Het meisje schudde angstig het hoofd. „Niets, juffrouw, mets, of ik weet ten minste niets met zekerheid. Maar het komt mij zoo vreemd voor mevrouw schelt anders altijd' om half zeven en vandaag „Hoe laat is hot dan nu?" „Bij haif acht." „Dan zou ik eens gaan kijken, Hanne," Het meisje scheen met moon e haar tranen te bedwingen, „Ik ben stil de kamer binnenge gaan," zeide zij, „meer dan halverwege de ka mer in; verder Waagde ik mij niet. Mevrouw lag met haar gelaat naar den wancl gekeerd en en „Nu, Hanne?" „Haar rechterhand zag er zoo vreemd uit," fluisterde het meisje schuw. „Meer dan die hand kou ik niet zien." „Om Gods wil 1" Adèle sprong op, als door een hevigen sclrrik aangegrepen; de kamenier hielp haar in aller ijl het noodigste aan te trekken, en toen haastte zij zich naar de kamer der barones. Het was nog donker in de gangende wind huilde om met bewijzen to staven dat Braun niets met het borderel te maken had. Men heeft heb aan Drey fus toegeschreveu omdat die zich van Brnun's naam had bechencl om het schrift van Esterhar zy machtig te worden. Daarna beschuldigd© hij Braun in de hoop dat uit het onderzoek zou blijken dat clezc aan Esterhazy had geschreven om diens schrift machtig tc worden. De „Gaulois" vraagt ook of het waar is dat generaal Zurlinden een duplicaat van het bor derel in handen heeft gehad, dat in het vest van Dreyfus genaaid is gevonden. Het blad ver langt overlegging van dab stuk voor heb Ilof met een certificaat van oorsprong. Intusschen schijnt werkelijk ton opzichte dei- aanklacht tegen Ficquard wegens heb „petit bleu" tot niet-ontvankelijkheid te zullen worden besloten. Volgens de „Coumer du Soir" houdt men den kolonel wegens een andere reden vast Het blad protesteert daartegen. Anderzijds wordt ouk gezegd dat cle schrift kundigen de echtheid van hol „petit bleu" heb ban aangetoondhet zou afkomstig zijn van Von Schwartzkoppen en geadresseerd aan Es terhazy diens naam zou evenwel uitgeschrapt, en daarna opnieuw geschreven zijn om den schijn van valsohheid te wekken. Van officieele zijde noemt men deze medcdec- liugen onjuist. Gisteren is van de hand van Do Prosscnsó verschonen een boek, getiteld„Kolonel Pic- quard. Een held." Het boek bevat o. m, twaalf brieven van 21 November 1896 tot 23 Maart 1897 gewisseld tusschen generaal Gonsc en den kolonel en die zeer vriendschappelijk zijn Gon sc bracht den kolonel de bevelen over van mi nister Billot die ten dori hadden Picquard te verwijderen. Trarieux vervolgt Gyp (de gravin de Mar tel), omdat zij hem in een barer jongste werken beschuldigt van overgegaan te zijn tot het pro testantisme om een rijk huwelijk. Tegenover de vervolging van Judeb heeft de „Aurore" er eene wegens laster ingesteld tegen Marinorsi en Judet, den uitgever en den hoofd redacteur van hot „Petit Journal". Zaterdag woonde Gyp in de logo van presi dent Fame de kamerzitting hij. „Wilde do Pre sident der Republiek daardoor te kennen geven aan de rechters dat hij partij trekt vóór G-yp tegen Trarieux?" vraagt de „Siècle" die iu den laatsten tijd verschrikkelijk achterdochtig is Van den geest in het Fransche leger getuigt een brief van den gepensioneerden kolonel Hum- bert aan den divisie-generaal Borgms-Desbor- des, waarin hij dezen aanspreekt als „Gene raal zonder discipline-gevoel, bedrieger, leuge naar en lafaaid." De kolonel schijnt giioven te hebben waarin ook de ministers van oorlog en marine zijn gemoeid. dcjsicngile Medcdeelingen. Volgens de „Frankf. Ztg." hoeft keizer Wil helm tegen verscliillendc concessies m Klein- Azie den Sultan do integriteit van hol Azin- tiseh-Tuiksolic rijk gewaarborgd. In politieke klingen te Berlijn noemt men het een verzinsel. Spanje heeft beslist weigerend geanlwooid op den eiseh der Vciocmgde Staten De Spaanscho gedelegeerden zullen morgen vooistellen doen overeenkomstig de prnelnninaiien Mc Kuilcy heeft zicli Spnnje's autwooid uitvoerig laten seinen om op grand dor Spa macho argumenten een besluit te nemen De „Koln Ztg" vaart verschrikkelijk uit te gen de Veiccnigdo Staten om den eisch betref fende de Philippijnen Hel laat Duitschland lang met onverschillig of daar de Amonkaan- sehe of de Spaanschc vlag waait Dat zal zeker niemand betwijfelen1 In Italic vreest men weer voor dunile van het brood. .Vele bladen eischen afschaffing der graanrechten, maar de regeering wil ei niet aan. liet is thans zeker dat prins George van Griekenland, zoo niet leistond als gouvorncur- gcnemal, dan toch als gemachtigde der vier mo gendheden Kreta zal bestenen Waarschijnlijk krijgt luj later den titel van vorst-gouverncur. Volgens het „Neues Tageblatt' heeft keizer Wilhelm te Koustantmopcl aan den Russisehen gezant zijn vices te kennen gegeven dat alleen Engeland de vruchten zou plukken der Rus sische politiek. Terwijl intusschen de Muzelmannen op Kre ta gehoor geven aan liet bevel der admiraals om hun wapenen over te govcn, weigeren de Christenen het zoolang er nog een Turksche sol daat op het eiland is en er ergens een Turksche vlag waait. Er hepen te St. Petersburg geruchten over onaangenaamheden die prins Loms Napoleon m Frankrijk zouden zijn weervaren (op den Mont- Valérien scms?). Die geruchten worden onge grond genoemd. Als zijn verlof geëindigd is, zal hij in zijn commando teuigkeercn. De „New-York Herald" is specialiteit in Sia- meesclie onlusten. Het blad vertelt weer dat een Fransche, kei k bij Bangkok geplunderd en vernield is door Siameesche politie en soldaten onder een godsdienstig voorwendsel. De Sia- meezen zouden weigeren hun verontschuldigin gen aan te bieden. De Boeren onder Joubert hebben een aanval gewaagd op Mefus' veisleikte stelling m dc Zoutpansbergen. Een dikke mist dwong hen te rug te trekken. De artillerie heeft echter veel inboorlingen weggemaaid, terwijl van dc Boe ren maar een paard gedood werd Berichten uit Peking zeggen dat do Chinee- zen voortgaan troepen om de hoofdstad samen te trekken. de muren en gedwarrel van sneeuwvlokken ver vulde de lucht. Hier en daar zag men de ang stige gezichten der dienstboden in het half donker. In de slaapkamer der barones brandde een lamp, welles licht naar do zijde van het bed door een groen scherm werd onderschept; ook thans, nu Adèle de kamer binnentrad, bewoog zich niets. „Kijk eens naar die hand!" fluisterde het meisje angstig. „Die ligt nog juist zoo als zoo even." „Mevrouwriep dei gezelschapsjuffrouw mot gedempte stem. Geen antwoord. Toen liep Adèle naar heb bed, nu overmees terd door ccn vermoeden dab zich niet meer liet afwijzen. Zij greep do neerhangende hand een ijzige koude kwam haar tegemoet. Tweemaal opende zij de lippen om te spre ken tweemaal vergeefs. Maar dab kon zoo niet. Zij draaide het hoofd om en wenkte het meisje met een bevelend handgebaar. „De lamp!" Meer dan dab kou haar droge keel niet te voorschijn brengen. Maar in plaats van te gehoorzamen, sloeg Hanne beide handen voor het gelaat en liep weonend weg. „Het is zoo vreesclijkIk kan hot niet aanzien!" Adèlo had nu haar gewone bedaardheid te ruggekregen. Zij greep de lamp, wierp het groe ne lichtscherm ter zijde en liet het volle schijn sel op het bod vallen. Midden op den deken lag een brief, geslo ten en geadresseerd; snel als de gedaolito had den de'blikken dor gezelschapsjuffrouw cle twee woorden gelezen, waaruit het adres slechts be stond: „Aan Adèle". Toen verdween heb ritse lende papier in haar zak, en eerst mi keek zij naar het bleekc, stille gelaat dat diep in do kussens lustte. De lamp rammeid© even, zóó beefdo de hand dio haai- vasthield. Het was sinds lang zoo doorschijnend ge weest, dit zachte, liefelijke gelaat, maar toch... nu kwam er iets anders, iets vreemds bij, dat de gezelschapsjuffrouw tot in het diepst barer ziel dood ontroeren liet voorhoofd was zoo koud, de arm zoo onbewegelijk dat was do dood. In den deurpost stonden do dienstboden. Ge fluisterde woorden gingen van mond tot mond. Weenen on hartstochtelijk snikken verbraken de stilte. Adèle zette de lamp op een tafel. „Ga mijn heer de baron wekken," beval zij. „En laat jij dadelijk een knecht naar do stad rijden, Fi scher, om den dokter to halen." „Leeft mevrouw dan nog, juffrouw Malton?" „Doe maar wat ik je zeg." Op dit oogenblik verscheen Ruth op den drempel der slaapkamer. Alle dienstboden wer ken achteruit; alleen Adole schoen zich hoogev op te richten; zij bleef op haar plaats bij het bed, en wachtte zwijgend tot zij aangesproken zou worden, „Wat is er gebeurd?" riep Ruth uit. „Om Godswil, waarom zien al dio menschen mij zoo treurig aan?" Nu had zij het bed bereikt. „Cilli, Cillil" Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1898 | | pagina 1