N°. 9786.
52"° jaargang.
Zaterdag 19 November 1898.
DE GELDDUIVEL.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen,
UITGEVERTh. J. C. ItOELANTS.
BUITENLAND,
BINNENLAND.
COURANT.
Awssbkbhïbpmjb veer Schiedam, per kwartaal f 0.90
n omliggende plaatsen, p. kwart. 1.05
franco per post, p. kwartaal. - 1.30
Afzonderlijke Dommere- 0.02
BUREAU: BOTERSTRAAT 70, Uelcplioon So. 133.
ADVERTENTrBPRijsvan 15 gewone regels mot inbe
grip van eeno Courantf 0.52
Icdero gowono regel meer0.10
Bij abonnement wordt korting verleend.
Algemeen ovcrxlcht.
SCHIEDAM, 18 November '98.
Een nota van Havas zegt dat volgons een
met zekea-e hardnekkigheid in het Paleis van
Justitie loopend gerucht, do vragen die aan
Dreyfus per telegraaf zijn toegezonden alleen
betrekking hebben op het door Henry valsch©-
lijk opgemaakte stuk en de contra-expertise van
het borderel.
'b Gerucht zal wel heel wat bezijden de waar
heid zijn. Immers, de twee genoemde stukken
zijn beide eerst na Dreyfus' deportatie voor den
dag gekomen. Zou de ex-kapitein daarover wel
veel kunnen zeggen 1
Meor overeenkomstig de waarheid schijnt heb
tweede gedeelte der Havas-nota, dab nl, naar
anderzijds wordt verzekerd, het Hof de regee-
ring aal verzoeken Droyfus binnenkort maar
Frankrijk over te brengen.
Mr. Momard acht dit met reden noodig. Hij
oordeelt het noodzakelijk dat Dreyfus met zijn
verdedigers zelf kan raadplegen en op de hoogte
worde gebracht van de gebeurtenissen dea- vier
laatste jaren; hij weet daar zóó weinig van dat
hij er nog altijd op hoopt dat generaal de Bois-
d'effre hem in eere zal herstellen.
De regeering verwachtte gisteren reeds een
belicht van Roverdeau, waarnemend gouver
neur van Guyana, dat cle beschikking van het
Hof van Maandag jl. ter kennis van Droyfus is
gebracht.
De „Petito Républiquo" weet nieuws- omtrent
Esterhazy en heb borderel. Tijdens zijn proces
zou de majoor in de couloirs van het Paleis van
Justitie hebben gezegd!: ,,'tZija beslist schel
men. Ik heb er ten slotte genoeg van, en ik bon
vast besloten het mijne ear van te hebben. Wel
nu, ja! ik ben het die heb borderel heb ge
maakt, maar ik heb het op bevel gedaan. Dat
weten ze. Waarom mijden zij me dan als de
pest? Daar had je zooeven Billot! O, hem
heb ik te pakken. Hij is een verkwister, en. over
al zwerven zijn onbetaalde rekeningen. O, wat
zal hij de dubbeltjes der nationale verdediging
laten dansen, want waar heeft hij amdters de
80,000 francs vandaan gehaald die hij mij heeft
gegeven V'
Op mevrouw Dreyfus' brief antwoordt kolo
nel Monteil in de „Éclair". Hij zegt nooit twij
fel te hebben geopperd aan mevrouw Dreyfus-1
-vertrouwen in de onschuld van haar man, maar
overigens handhaaft hij zijn vroeger verhaal.
Mr. Labori zal eindelijk kolonel Picquard,
zijn cliënt, mogen spreken. Gisteren ten buroele
van don gouverneur van Parijs ontboden, ge
werd hem daar de mededeeling dat generaal
Zurlüklen bereid was, mits de regeeritigscom-
missaiis daarmede instemde, den advocaat Za-
terdag toe to laten tot Picquard, alleen achter
om met dezen te spreken over diens getuigenis
voor het Hof op Maandag of Dinsdag a.s.
Hot dossier betreffende het „petit bleu" zal
bovendien aan Labori worden ter hand gesteld,
DOOR
S. WORISHÖFFER.
maar de advocaat zal eerst gemachtigd worden
daarover met zijn cliënt van gedachten to wis
selen, nadat generaal Zuriinden zijn beschikking
zal hebben genomen op heb rapport van kapi
tein Taveraier. De „liberie" zegt van compe
tente zijde vernomen te hebben dat Zmlinden
Zondag a.s. zijn beslissing zal bekend maken,
Mag men de „ComTier du Soir" en de „Siècle"
gelooven, clan zal Picquard vervolgd worden,
en wol voor een krijgsraad in openbare zitting,
wat eerstgenoemd blad doet vreezen voor harts
tochtelijke en rumoerige debatten. De „Siècle"
zegt dat der regcering verschillende onregel
matigheden in de instructie tegen Picquard ge
bleken zijn, ten doel hebbende zijn hechtenis te
kunnen ver-lengen; eerst op aandringen van ge
neraal Zmlinden zou heb onderzoek bespoedigd
zijn.
In hetzelfde blad geeft Yves Guyot een op
somming van de punten der aanklacht. Zij zijn
lo. Mededeeling van het dossier eener spi'onage-
zaak, die door de justitie te Nancy onderzocht
is, aan mr. Leblois in Maart 1896dit dossier
was door het departement van justitie gezonden
aan dat van oorlog ten behoeve eener deskundi
gen-verklaring van het spionage-bureau, welke
verklaring later ook door liet'' ministerie van
oorlog is aanvaard. Volgens de radicale bladen
heeft Picquard hierin zijn bevoegdheid niet
overschreden zoomin als in 2o. Mededeeling van
een administratief dossier (over den dienst der
petit bleu's) aan Loblois. Omtrent dit niet ge
heime dossier was Picquard's meerling gevraagd,
en daar het een rechtsvraag was, had do kolonel
zich door Leblois laten voorlichten. Ook hierin
heeft de kolonel oogensohijnlijk zijn bevoegd
heid niet overschreden. 3o, Mededeeling aan
Leblois van het stuk „Celte canaille de D..."
waarover in het proces-Zola door Henry en Gri-
belin getuigenis is afgelegd, 4o. Een mondelinge
mededeeling in Juni 1897 aan Leblois betref
fende het „petit bleu". Deze beschuldiging is
overgenomen van de correctioneel» rechtbank.
5o. Vervalsehing van liet „petit bleu", welke
beschuldiging strijdt met de vorige, waarbij de
echtheid wordt verondersteld. De vervalsehing
is trouwens zooals reeds gebleken is - - ge
schied nadat Picquard niet meer over het stuk
te besdiikken had.
De Pressensé schrijft in de „Aurore" dat hij
heb een eer acht in een zaak waarin een groot
slachtoffer, Dreyfus, en een held, kolonel Pic
quard, voorkomen, o ok eenigszins te mogen lijden
voor de rechtvaardigheid. Door hem te schrap
pen uit do registers van het Legioen is hem de
eer aangedaan een offer te mogen brengen voor
een goede zaak.
Paul Déroulède had in de Kamer gezegd,
dat TJrbain Gohier, de schrijver van „Het leger
tegen de Natie", redacteur van de „Corrospon-
daneo Nationale" em royalist was. Nu schrijft
André Buffet, de politieke vertegenwoordiger
van den hertog van Orleans, aan Déroulède dat
Gohior reeds tien maanden geledon als redac
teur is ontslagen. Buffet noemt die rectificatie
noodig voor de publieke opinie, maar ook om
dat Déroulède een dier tegenstanders is
wier achting wij prijs stellen".
,op
Gemengde BcdcdccUngcn.
Gisteren is to Portsmouth de F or mida
ir 1 e, het grootste panfcserschip der Britsclic
vloot, van stapel geloopen.
Men verwacht dat de onderhandelingen fcus-
schen Frankrijk en Engeland zullen hervat wor
den, zooclra baron de Courcel zijn teragroopings-
brieven en Jules Cambon, zijn opvolger, zijn
geloofsbrieven aan do Engelsclio regeering heeft
overhandigd.
Op plechtige wijze zijn gisteren president
Faiu-e door Montero Rios en grootvorst Wladi-
mir va,n Rusland de versierselen van hot Gul
den Vlies omgehangen.
Keizer Wilhelm bracht Woensdag- in de ha
ven van Malta een bezoek nan hot Engeisohe
pantser-schip Cesar en den kruiser Dido en
dejeuneerde aan boord van. het pantserschap
Ramillies.
Toon do Keizer Rhodus passeerde seinde Z.
M. aan den Khedive dat het hem leed deed
Egypte niet to kunnen bezoeken. De Keizer
dankte hartelijk voor zijn ontvangst.
Gisteren werd de Keizer te Cagliari verwacht.
Wellicht reist de Keizer rechtstreeks over
Pola huiswaarts, volgens sommigen omdat Z.
M. persoonlijk een eind wil maken aan de we
der opgekomen Lippesche eai Wolfen-quaestie.
Het schijnt nu vast to staan dat de bijzet
ting van Bismarck's lijk in heb mausoleum eerst
na Nieuwjaar zal plaats vinden.
Achtereenvolgens verwerpt de Oostemijksoho
Kamer alle voorstellen tot in-besohuldiging-stol-
ling van den oud-minister-presideub gra.of Ba-
deni. Woensdag spande het. De oppositie had
de meerderheid toen er zou gestemd worden.
Maar onder de stemming weid de katholieke
volkspartij er bij gehaald, zoodab het voorstel
nog juist met twee stemmen, 154 tegen 152,
verworpen werd. Gisteren weid met 193 togen
174 stemmen verworpen de aanklacht, wegens
het gebruiken van politie in het parlement.
De „Pais" bevat in een gedetailleerd, verhaal
de bevestiging van het bericht dat don Carlos
ie Londen een leening heeft gesloten.
bezet. Nadat de Italiaansche commandant den
Fransdien officier ingelicht had, dat de/.o zich
niet op Fransdi gebied bevond, ging hij ter
stond, maar niet zonder voorbehoud, weder
scheep.
In Italië meent men dat dit incident, waar
van beide regeeringen in kennis zijn gosleld,
te danken is aan de intriffes van den vrocgoron
sultan van Raheita en da Russische opvatting
dat dit gebied niet aan Italië behoort.
De Transvaalsdie regcering besloot een belas
ting van 24 te heffen van de bruto-opbrengst
der mijnpadilmaatschappijen die thans must
behalen. Tevens is bij den Volksraad een voor
stel ingediend om een belasting van 5 te
heffen van de netto-opbrengst van andere maat
schappijen, na aftrek der kosten van hot be
drijf.
De regeering van Korea, heeft een verbod uit
gevaardigd voor vreemdelingen om handel te
drijven in. liet land.
De Amcrilcaauscho gedolegeerden te Parijs
hebben instructies gekregen om te tracten eon
der Carolinen tegen redelijken prijs te verwor
ven ten einde cbenst te doen als telegraafsta
tion.
De „Filipino's" beklagen zich dat de Ameri
kanen hen zoo onridderlijk behandelen en in 't
geheel geen rekening met hen en hun wcnschcn
houden.
Generaal Merritt, deswege geïnterviewd,
noemde hen kinderen, maar gaf toe dat zonder
hen het land niet te regeeran zou zijn.
Te Santa Ana (San Salvador) is een revolutie
uitgebroken. Bijzonderheden ontbreken.
63)
O, kon hij die anderhalf jaar maar om laten
vliegen!
De bediende kwam hem zeggen dat d© tafel
gedekt was en Hans Adam moest naar de eet
kamer gaan. Heb was een treurige tafelronde
dio daar sedert eenige dagen bijeenkwam: de
oudo tante met een behuild gezicht, Ruth ui
rouwgewaad en Adèle van wie niemand notitie
nam, die niet aanwezig scheen te zijn en bijna
,geen woord sprak.
Zelfs Hans Adam's verschijnen bracht geen
'enkele lichtstraal meer in die onbehagelijke at
mosfeer; men groette elkaar zwijgend, en. eerst
ibij het dessert haalde de baron een brief uit
zijn borstzak.
„Een mededeeling voor u, juffrouw Maiten."
De gezelschapsjuffrouw liet den appel dion
zij juist in de hand hield, plotseling op den
grond vallen; haar bleek gelaat werd door een
donker rood overtogen. „Voor mij, mijnheer 1...
In hoeverre 1"
Hij gaf haar den brief. „Dw gevangenschap
op Moldb is B-eëiridterl hiffrnnw- de justitie
geeft u verlof Tiet kasteel te verlaten, zoo u dat
wensclit, daar er geen vervolging zal plaats vin
den."
„Waarmee inbusschon natuurlijk volstrekt
-piet gezegd wil wezen," voegde hij er op koel-'
De Italiaansche troepen zijn, hartelijk uitge
leid door de Christenen, van Kanea naar Sudiai
vertrokken.
In de provincie Sitia zijn do Christelijke en
Mohammed'aansohe notabelen bijeengekomen.
Op deze vergadering werd' blijk gegeven van
groot© toenadering. l)e Muzelmannen beginnen
hun dorpen te herbouwen.
Een klein Fransch-Ibaliaansch incident heeft
zich voorgedaan aan de Roode Zee, waar een
Fransch oorlogsschip troepen aan wal zette op
de kust van Raheita, welk gebied door Italië is
beleefden toon aan too, „dat u nu terstond
moet vertrekken. TJ lean in dit opzicht geheel
naai- welgevallen handelen."
Adèle maakte een koele buiging. „Dan mag
ik u wel nog vóór den avond om een rijtuig ver
zoeken, mijnheer do baron?"
„Zooals u wensclit, juffrouw."
Nog voordat de tafel eigenlijk opgeheven
werd, schoof het jonge meisje met een zaaht:
„Wel bekome bet u," haar stoel achteruit en
verliet meteen de kamer omdat zij, zooals Hans
Adam zoowel als Ruth zeker wisten, niet in
staat was zich langer in te houden; haar harts
tochtelijke natuur had een uiting van toom en
woedo noodig, zóó noodig dat zij alleen verlang
de to zijn *5m liet een of andere voorwerp te
vernielen of althans op haar knieën te kunnen
vallen, te snikken en zich da haren uit het
hoofd te trekken.
Hans Adam glimlachte kalm. „Zij zal zonder
afscheid heengaan," zoide hij.
Ruth zag hem aan. „Hans, lieb je straks een
oogenbtik voor mij vroeg zij.
Hij scheen verwonderd. „Voor jou, Ruth?
Natuurlijk. Maar wat scheelt er toch aan, Ruth,
Je moet nu toch eons ophouden met weenen."
Zij schudde zacht het hoofd. „Ik geloof dab
ik bet niet kan, Hans,"
En toon tante .Anna stil het vertrek verliet,
liaalde zij diep adem en voegde er aan tod:
.7 Ir wUrl-A ia imfcr
„Wat dan?" vroeg hij. „Het schijnt wel dat
je mededeeling geen aangenaam, geen goed
nieuws is. Je bent ziek, Ruth.; ik zal don dok
ter laten komen. Een anderen dan den vorigen
natuurlijk."
Rijtoeren der Koningin.
Een te Amsteidam verschijnend blad heeft
het opzienwekkend bericht verspreid dat H.M.
de Koningin tegenwoordig bij Hare rijtoeren
steeds vergezeld zal zgn van lieeren der Hof
houding en voorafgegaan worden door een ge
sloten rijtuig. Uit inlichtingen door »Het N.
v. d. D." ingewonnen, blijkt het volgende
Evenals ïeeds vele jaren, rijdt H, M. ook
tegenwoordig dagelijks uit in een rijtuig met
twee paarden bespannen, welke zij meestal
zelf ment, vergezeld van H. M. de Koningin-
Moeder of van eene hofdame, benevens den
koetsier-majoor en een rijknecht te paard.
Het feit, dat de rijtoeren van H.M. zich niet
alleen tot de straten van het dorp en de lanen
in den omtiek bepalen, maar zich zelfs uitstrek
ken tot meer dan een uur in de omstreken,
spreekt genoeg voor Ilr. Ms. volkomen gerust
heid in deze omgeving.
Er is dan ook geen sprake van extra-geleide.
Ook de mededeeling, dat te Apeldoorn een
Italiaan zou opgepakt zijn en naar Arnhem
vervoerd, is eveneens onjuist, De berichtgever
had blijkbaar niet onderzocht. De zaak is, dat
Hot jonge meisje huiverde. „Neen, neen,
Hans. Je vergist je volkomen. Maar zeg mij
strekt de vrijheid om naar welgevallen, te ko
men en te gaan rich alleen tob Adèle Malton
uit of ook tob mij
„Zeker, tob jou ook," antwoordde hij. „Waar
om. vraag je dat, Ruth?"
„Omdat ik Moldb wensdh te verlaten, Hans.
Oom Leopold's geld blijft tot je beschikking;
maar ik wil weg van hier."
De baron schrikte hevig. „Rutihl" riop hij
uit, „Kom tot je zelf, land!"
Zij glimlachte treurig. „Mijn besluit is in
kalmte overwogen, Hans. Het staat volkomen
vast; ik ga weg."
„Maar waarheen dan, Ruth? Ik ben let
terlijk perplex. Zou je mij waarlijk zoo vreose-
lijk kunnen grieven?"
„Jou?" trild'e het van haai' lippen. „Jo huis
is mij altijd een dierbaar tehuis geweest, Hans.
Het kost mij moeite van Moldt en ook van jou
te scheidon.; maar het moet."
„"Waarheen denk je dan te gaan?" herhaal
de hij.
„Naar een diaconessen-huis. Ik moet mijn in
wendige sterkte herwinnen. Ik moot mij weer
oprichten, steunende op iets krachtigs, op een
plicht die mijn leven vult."
De baron verbleekte. „Maar dat behoef je
toch niet zoo overijld te doen, Ruth. Je zandt
een overhaasten, stap dien je nu doet, later diop
kunnen betreuren."
Zij schudde het hoofd. „Nooit, Hans. Ik ben
met mijzelf volkomen in 't reine; liet zou mij
onmogelijk rijn hier te blijven."
I „Omdat je naam korten tijd eon onderwerp
van ijdol gebabbel is geweest, Ruth Ben je
zóó gevoelig? Kan je mij zóó diep grieven om
een niemendalletje? En nog wel terwijl de open
bare meening onverdeeld je partij heeft opge
nomen
Ruth delete een oogenblik haar oogen met
haar hand. „Een niemendalletje, zeg je, Hans?
Dat men mij in staat achtte tot een moord
„Wat -wordt er niet al beweerd en weer ver
geten 1"
„Heb komt er nu voor mij nog alleen op aan
te onderzoeken of Wolfram's rechten als voogd
zich zóóver uitstrekken dat hij mijn besluit kan
verijdelen."
„Dat geloof ik niet," antwoordde de baron.
„Heb je al betrekkingen aangeknoopt, Ruth?"
„Nog niet. Maar dat is bijzaak; een plaats
als leerling is in ioder geval gauw genoeg te
vinden."
En toen reikte zij hem over de tafel heen da
hand.
„Wij blijven goede vrienden, jij eai ik. Maar
je moet mij nu niet in mijn plnn tegenwerken,
Hans."
Hij zuchtte. „Kan ik dat dan? Waarlijk,
het spreekwoord zegt terechteen ongeluk komt
zelden alleen1."
Achter hem verdlween de slanke meisjesge
stalte door een zijdeur, en weer was hij alleen.
Als een bliksemstraal uit helderen hemel had
hem deze nieuwe slag getroffen.
De dienstmeisjes begonnen de tafel af te ne
men; de bediende bracht koffie en sigaren;
maar Hans raakte geen van beide aan. Toen
gaf hij bevel rijn paard to zadelen.
Wordt vervolgd.)
