52"" jaargang. Vrijdag 2 DöCGinbGt' 1S9S. j «w»»» »e. «t «««m Eer sie Blad. DE GELDDUIVEL, tö'rf |\J0^'ii<r|f7Q7 Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen. UITGEVEK H. J". C. ROELANTS. BUITENLAND. it *'<1'i,'j '.li <jo puö 'j 'I imWildittl COURAN Abosssmehispbijs voor Schiedam, per kwartaal 0.90 omliggende plaatsen, p. kwart. - 1.05 franco per post, p. kwartaal. - 1.30 Afzonderlijke nommers- 0.02 BÜIÏBM: BOTEKSTRAAT tO, Telcplioon No. 123. Abvehtentiefwjs: van 1—5 gewono rcgols met inbe grip van ccne Conrantf 0.52 Iedere gewone regel meerq jq Bij abonnement wordt korting verleend. Aluemeen vverrleht. SCHIEDAM, 1 December '98. Heeft het Hol van Cassatie de macht de zaak-Picquarfc be verdagen en zal het hoogste rechtscollege clib doen? Een. vraag, waarover groot meeningsverschil bestaat, en die vrienden en vijanden, der revi sie het meest bezig houdt, zóózeer dab zij alle andere feiten en quaesties op den achtergrond dringt. Het schijnt dat do zaken voor Picquart niet zoo gunstig staan als aanvankelijk wel gedacht werd. Ook onder de vrienden van den kolonel zijn er heel wat die een verdaging zijner zaak onwaarschijnlijk achten. Wij zullen in 't kort eenige opinies over deze quaeatie vermelden. In de eerste plaats mag genoemd worden die van Maze.au, cei-ste-vooratter van heb Hof, die overtuigd is dat de strafkamer van het Hof niet op slinksahe wijze, door heb dossier-Picquart vast te houden, de behandeling voor den. krijgs raad zal verhinderen. Heb Hof lieeft geen dagen noodig om het dossier te bestuüeoren, en de meest voer de hand liggende wc- is wel dat hot, zoo liet do stukken later nog noodig modht heb ben, die na don Ï2den December weder op- oischt. Even weinig bemoedigend voor hen die van het Hof uitkomst verwachten, is het oordeel van „een der meest geziene personen van liet Palcis van Justitie" die in de „Matin" heit recht van het Hof ontkent om een besluit te nemen dat de zaak-Picquart verdaagd, zal wor den. Hij ziet ook het belang daarvan niet voor het Hof, voor welk college het „petit bleu" van weinig waarde is, terwijl bet er in 't geheel niet mede te maken heeft of Picquart al dan niet vertrouwen verdient. Ook Millerand ontkent in de „Lanterne" de bevoegdheid van heb Hof om de zaak uit te stel len, terwijl Clémenceau, Marei en andere revi- sonisten mede hun twijfel te kennen geven dat hot Hof zich met Picquart's zaak zal bemoeien. Daarbij komt dab de minister-president Du- puy zich tegenover Fimiin Fame in denzelfden geest lieeft uitgelaten als Lebret, de minister van justitie tegenover Massabuau, dat nl. liet Hof in ieder veval voor den 12den December heb dossier weer aan den krijgsraad moet te rugzenden. Eindelijk blijkt ook de belofte van De Frey- cinet, dint de zaak-Picquart niet met gesloten deuren zal worden behandeld, in het officieels verslag der Kamerzitting van .laandag niet zoo stellig en duidelijk te zijn als in de verklaring die hij in de Kamer aflegde. Wellicht zal spoedig de rccering gedwongen worden zich flinker en openhartiger uit to spreken. Terwijl toch, naar men verzekert, Jo- soph Fabre of een ander senator de regeering BOOR S. WÓRISHÓFFER. 14) Aan het tweede station schommelde een pe troleumlamp in don wind; de trein zou vijf minuten stilhouden, en een groot aantal reizi gers bestormde de kleine koffiekamer om inden kenden a-vond een of anderen verwarmotuden dronk machtig te worden. Erik (keek uit het go- sloten raampje, terwijl zijn gedachten den trein vooruitsnelden. Wa.t kon hem heit gewoel dor ffiensehen op hot station schelen! Sommigen van hen namen teeder afscheid; anderen genoten van het heerlijke weerzien nog anderen zagen met een vordriotig gelaat vol verveling om zich heen dat is nu eenmaal du wisseling van zaken en toestanden waaruit het leven bestaat. De deair dor wachtkamer tweede klasse; werd geopend, on een© dame in rouwgewaad trad naar buiten. Erik zag haar zonder hot to willen, maar toen sclirikto hij op alsof hij door eon messteek was getroffen. De vrouw die daar "bp heb perron stond, was Adèle. Onwillekeurig greep Erik naar de deurkruk, als wilde hij in cón sprong heb coupe ver laten en naar de gezochte toestormen om haar vast te houden, maai' reeds in het volgend i oogenblik zag hij zijn overhaasting in. Er was geen middel om op deze kleine plaats, zonder zal interpelleeren over de tegenspraak in haar verklaringen, willen do socialisten weten hoo heb komt dat het officieel Kamorverslag Do Freycinet's mededeelingen gewijzigd weergeeft. Barthou, de oud-minister van 1894, heeft ge meend gisteren in de vergadering der progros- sistisclie groep van ^vamerloden, wier voorzitter hij is, zijn houding in de zitting van Maandag nader te moeten toelichten. Hij verklaarde niets van zijn verklaring te rug te nemen en was bereid die weer af te leg gen, daar zijn geweten er hem tuoh wel wat kat zeker1 toe had gedrongen. Hij zcide al leen uit zijn eigen naam, niet uit die der pro- giessistische club, te hebben gesproken, en uit gelijken hoofde wenschto hij ook, wanneer het noodig mocht zijn, tusschcnbeide te komen in de discussies over de zaak-Dreyfus of haar ge volgen. Daarom wilde hij alleen de club dor progressisten. blijven leiden, wanneer hom, on danks mogelijk meeningsverschil over de zaak- Dreyfus, een ondubbelzinnig blijk van vertrou wen en sympathie werd gegeven. Dit werd hem ook niet onthouden. Inmiddels lieeft de strafkamer van het Hof zich gisteren niet met de zaak-Dreyfus bezigge houden. Heden zal ovenwei Picquart weder ver hoord worden; daarmede zal zijn verhoor af kopen. De „Petite République" heeft het nog eens over liet zgn. geheime diplomatieke dossier, dat verscheiden echte en belangrijke stukken bevat. Zoo een telegram van den Italiaausohen mili- taire-abtnehi Panizardi aan zijn regeering van dezen inhoud„Wij hebben hier te Parijs nooit in betrekking gestaan tot Dreyfus. Hetzelfde geldt voor liet Duitsche gezantschap. Wanneer Gij te Rome geen betrekkingen met Dreyfus liebb onderhouden, dan is hij onschuldig." [Hierbij moge herinnerd worden dat de bla- den van den gcneralen staf reeds vroeger dit te legram hebben gepubliceerd, evenwel met een verdraaiing der woorden in tegenovergestelden zin. R e d.] Voorts bevat het dossier de copie cener di plomatieke nota van graaf Tomielli aan zijne legeering; daarin geeft hij heb onderhoud met Hanotaux weer, waarin hij dezen waarschuwde dat op heb ministerie van oorlog valsche stuk ken aanwezig waren, o. a. het stuk van Ilenry waarin Dreyfus werd genoemd. Het blad zegt dat Lemercier-Picard, de man die zich van twee zijden liet stoppen, liet Italiaansche zoowel als het Duibsdho gezantschap te Parijs daarvan in kennis had gesteld. Volgens sommige bladen zou dit dossier ook nog bevatten een brief van kolnel Schneider, den Oostenrijkschen militaire-attaeliézelfs worden er passages uit geciteerd. De „Neue Freie Presse" verklaart van welonderrichte per sonen te weten dat Schneider dien brief noch een dergelijken heeft geschreven. Aan kolonel von Schwartzkoppen schrijft de „Berliner Post" het voornemen toe een bro chure over de zaak-Dreyfus te publiceeren, hulp der politie, zonder een bevel tob inheobte- nis-netmiug of eenigen ander-en rechtstitel een vreemde dame te verhinderen haar reis te ver volgen. Da.t begreep hij. Was Adèle hem even wel maar eerst gelukkig ontsnapt, dan zou zij den samenhang der dingen terstond doorzien en heb belangrijke stuk vernietigen. Daar mocht hij het niet op laten aankomen. Snel als de bliksem trilde dit alles door zijn gloeiend brein, terwijl Adèle nog altijd op den drempel der deur stond en scheen te willen wachten tot heb ergste godrang voorbij was. Met de hand aan de deurkruk hield Erilk haar slanke gestalte onafgewend in 't oog, gereed om uit den trein te springen on haar vast te hou den, zoodra zij maar aanstalten maakte om in de wachtkamer terug te keeren. Nu klonk het eerste signaal, en de jonge dame liep langzaam het perron op.-In do hand droog zij een kleine leoren tasch; haar bleek gelaat was door geen voile bedekt. Zij wendde rioh met een vraag tot den conducteur. Deze oponde een coupe, maar twee dem-en ver wijderd van clat waarin Erik zat. Hij drukte zijn gelaat zoo dicht mogelijk in den hoek. Adèle moclit hem bot geon prijs herkennen. Toen word het portier van haar coupé met eon slag dichtgegooid on de conducteur kwam do biljetten nazien. Erik nam oen haastig besluit, haalde een thaler uit zijn zak en drukte dien den conduc teur ongemerkt in de hand. „Een woordje, goede vriend." „Wat belieft mijnheer?" „Waar gaat die dame heen, met wie u zoo- even sprak?" waartoe hij vergunning zou hebben gekregen van den Keizer. Het blijkt dat generaal Mcrcier's rede bij do punch to zijner eere oen antwoord was op eon drank van generaal Jollivet, die den. oud-minis ter prees als een „loyaal, goed en voor allen rechtvaardig soldaat". De „Siècle" noemt Mercier's woorden een schandelijke beleediging van heb Kabinet-Bris- son, de regeering, de Republiek en het Hof van Cassatie, dat de revisie der zaak-Dreyfus ler hand heeft genomen onder den bijval van alle burgers die verheven waren boven heb „bijge loof der chevrons". De Temps" zegt in te stemmen met de hui- do aan generaal Merrier als soldaat. Maar in zijn rode besprak hij zelf zijn politieke rol. Hij beklaagt zich over spitsvondigheid. Maar zou geheel Frankrijk zich alleen om spitsvondighe den zoo opgewonden hebben? Het blad conclu deert dat Mercier öf aan den krijgsraad die Dreyfus veroordeelde, geheime stukken heeft ge geven, wat, ook al zijn er verzachtende omstan digheden aan te voeren, den generaal niet tot eer strekt, of wel het vonnis bontst alleen op het borderel, en dat is al zeer weinig. Do uitzetting der vreemde onderdanen uit Pruisen, waarover Denen, Hollanders, Polen en Oostenrijksehe onderdanen te klagen hebben, heeft aanleiding gegeven tot ernstige en voor de Pruisische regeering waarlijk niet zeer waardee- ïendc besprekingen in de dag.-.aden. Erger is het, dat ook do Oostenrijksehe par lement zioli met de zaak is gaan bemoeien. Van Poolsche en. Tseeliische zijde werd de regeering geïnterpelleerd over hetgeen zij in dezo daolit te doen, en graaf Tliun antwoordde met eon wel is waar bezadigde en beleefde verklaring, maar waarin niettemin met represaille-maatre gelen werd gedreigd, ingeval de Pruisische re geering den raad en de betoogen der Oosten rijksehe in den wind sloeg. Dat dit dreigement in Duitsdhland groot op zien wekt kan niemand' verwonderen. En daar toe dragen, op hun beurt de Oostenrijksehe bla den niet weinig bij. Want terwijl de Tsedhen en Polen zeer ingenomen zijn met Thun's ant woord, keuren de organen der Duitsche par tijen 's ministers bedreiging tegen don bondge noot ten sterkste af. De Duibscli-liberaie „Neue Freie Presso" vraagt zelfs of er nog wel eeu bondgenootschap bestaat, daar de minister, schoon erkennende dat Pruisen het volkenrecht niet geschonden heeft, zulle een dreigenden roon aanslaat. En de „Ostdeutsehe Rundschau", het orgaan derSchö- nenanen, juicht, dat men in Duitsohland nu toch niet meer elke vijandigheid der regeering tegen de Duitschers zal goedkeuren. De correspondent der „Köln, Ztg." is echter niet beducht voor een storing der goede betrek kingen. Hij meldt dat, ofschoon Goluchowsld, de Oostenrijksehe minister van buitenlandsohe zaken, zich nog niet over graaf Thun's verkla ring heeft uitgelaten, men de zaak te Weenen „Die zwarte? Naar de hoofdstad." „Mooi zoo. Wees dan zoo goed heb coupé, waarin die dame zit, op alle tusschenstations nauwkeurig in 't oog te houden en mij, in geval zij mocht uitstappen, dadelijk te waarschuwen." De conducteur lachte vertrouwelijk. „Ik ge loof dat we dab veel eenvoudiger kunnen in richten," fluisterde hij. „Hoo dan?" „In liet andere coup- is nog een plaats open neemt u die voor u, mijnheer." Erik schudde weigerend hot hoofd. „Neen, dat is de bedoeling niet, conducteur. De dame mag in geen geval bemerken dat ik in de buurt ben." De man bracht met een ernstig gericht da hand aan zijn pot. „O zoomijnheer is zeker van de politie?" „Laten wij dat maar aannemen, goedo vriend." „Ik zal Cl' voor zorgen." De train zotte zich langzaam in beweging, en Erik liet zich geruster dan zooeven achterover vallen in de kussens. Hij scheen nu zijn doel nabij te bennen; hij mocht hopen nu spoedig onder vier oogen tegenover de sclioone kwaad- stialitster to staan. Én dan dan Hij haalde diep adem. Zij zou. hem niet ont komen, al moest hij hemel en aarde in beroes- ring biengen. Aan ieder station kwam de conducteur aan het portier. „Alles in orde, mijnheer." En Erik knikte. Hij zelf hield voortdurend de oogen open; hij loerde en spitste de omen als kon Adèle door heb raampje wegvliegen als een vogel, dien men wel hoog in de lucht riet, niet zoo tragisch opneemt als de „N. Fr. Pr.". Hot antwoord van den minister-president is vol gens hem een onhandigheid die volkomen over eenkomt met zijn optreden in binnenlandsche politieke aangelegenheden. De „Wiener Abcadpost" goeft cr dan ook' blijk van dat men te Weenen niet minder waar de hecht aan een bondgenoosohap met Duitsdh land. Wat niet wegneemt dat heb officieusc „Frem- denblatt." 's ministers verklaring goedkeurt, zon der zijn dreigement met represaille-maatregelen to bespoken, laat staan te verbeteren. Oenicngde Mcdcdccllngcn. Keizer Wilhelm houdt heden zijn intocht in Berlijn, liet geheide garnizoen wordt op's Kei- ers bevel Enter den Linden opgesteld. In verband met de Lippesche quaeslie, die trouwens eerstdaags heet geregeld te zullen worden, werd het onl-Iag van den bekenden chef van 's Keizers kabinet, von Lucanus, aan gekondigd. Hij zou benoemd worden tot presi dent der Rekenkamer. De sKöln. Ztg." bevat een officieuze tegen spraak hiervan. De voorzitter der Fransche Kamer, Paul Itesnhanel, gaf gisteren een dejeuner ler eere der grootvoisten Wladimir en Alexis en der hertogen Eugène en Georges van Leuchtenberg, De Russische gezant nam aan het dejeuner dee]. De Fransche Staatscourant bevestigt dat te Tamnlave gevallen van builenpest zijn voorge komen. De ziekte heerscht toi nu toe alleen onder inlanders. Generaal Gaüieni, gouverneur van Madagascar, heeft krachtige maatregelen getroffen om uit breiding der ziekte tegen te gaan. Men verwacht dat over een dag of tien de vrede tusschen Spanje en de Vereenigde Staten zal geteekend worden. Duitschland koopt wellicht de Carolinen- eilanden, waarvan Amerika er maar een be geert als kabelstation. Bij eeu bezoek aan het staatssecretariaat heeft de Duitsche gezant te Washington de verzekering van Duitschland's vriendschap ver nieuwd, naar aanleiding van krantenberichten die van een storing in de goede verstandhouding spraken. Hij vei klaarde dat Duitschland geen bijzonder belang had bij het lot der Philip- pijnen en deu toongevenden invloed aldaar, zoodat het tevreden was met het resultaat der vredesonderhandelingen. Naar de Temps" uit Hendaye verneemt laat de Spaansche censuur geen berichten door over de bewegingen der Carlisten. De bladen van Bilbao, de nEpoca" en andere spreken van een Carhstische beweging in Biscaya, in Cata- loiiië en andere provinciën. De regeering ziet den toestand zeer ernstig in. maar wieu te bereiken den mensch door de wet ten der natuur belet wordt. Erik begreep niet waarom Adèle een nacht cn een dag op het onbeteekenende plaatsje aan de spoorlijn had doorgebracht. Zij moest d'aar vrienden bezitten of rij zocht een nieuwe be trekking. Goddank, dat zij rich volkomen veilig achtte en aan geen vervolging dacht. Ja, Goddank Het was nog volkomen nacht toen de trein het helder verlichte station binnenreed. Een ijs koude noordoostenwind joeg hcolc wolken sneeuw voor zich uit; de lantaarns piepten, en de beambten deden lum werk op een drafje om hoe eer hoo beter zich naar huis te kunnen spoeden. Alles schoof en ckong op het perron door elkaar. De conducteur wierp de portieren opeu. „Al len uitstappen Erik bleef, aan een wenk van hem gehoor ge vend, tot liet laatst ritten; hij zag hoe Adèle een kruier haar bagage-rerai gaf on hoe zij toen naar de uitgang liep. Eerst toen rij in het ge bouw verdwenen was, groette hij den conduc teur haastig en snelde haar na om haar niet weer uit het oog te verneaen. Nu of nooit, dat wist hij. Adèlo stond naast een rijtuig en betaalde den kruier die met liaar bagage kwam aandra gen. „Naar het Unie-hotel", luidde haai- bevel. Toen hielp de man haar in het rijtuig en sloot liet portier. De wielen kwamen in bewe- g™g- WartU vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1898 | | pagina 3