52"" jaargang.
Vrijdag 2 DöCGinbGt' 1S9S. j «w»»» »e. «t «««m
Eer sie Blad.
DE GELDDUIVEL,
tö'rf |\J0^'ii<r|f7Q7
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen.
UITGEVEK H. J". C. ROELANTS.
BUITENLAND.
it *'<1'i,'j '.li <jo
puö 'j 'I
imWildittl
COURAN
Abosssmehispbijs voor Schiedam, per kwartaal 0.90
omliggende plaatsen, p. kwart. - 1.05
franco per post, p. kwartaal. - 1.30
Afzonderlijke nommers- 0.02
BÜIÏBM: BOTEKSTRAAT tO, Telcplioon No. 123.
Abvehtentiefwjs: van 1—5 gewono rcgols met inbe
grip van ccne Conrantf 0.52
Iedere gewone regel meerq jq
Bij abonnement wordt korting verleend.
Aluemeen vverrleht.
SCHIEDAM, 1 December '98.
Heeft het Hol van Cassatie de macht de
zaak-Picquarfc be verdagen en zal het hoogste
rechtscollege clib doen?
Een. vraag, waarover groot meeningsverschil
bestaat, en die vrienden en vijanden, der revi
sie het meest bezig houdt, zóózeer dab zij alle
andere feiten en quaesties op den achtergrond
dringt.
Het schijnt dat do zaken voor Picquart niet
zoo gunstig staan als aanvankelijk wel gedacht
werd. Ook onder de vrienden van den kolonel
zijn er heel wat die een verdaging zijner zaak
onwaarschijnlijk achten.
Wij zullen in 't kort eenige opinies over deze
quaeatie vermelden.
In de eerste plaats mag genoemd worden die
van Maze.au, cei-ste-vooratter van heb Hof, die
overtuigd is dat de strafkamer van het Hof niet
op slinksahe wijze, door heb dossier-Picquart
vast te houden, de behandeling voor den. krijgs
raad zal verhinderen. Heb Hof lieeft geen dagen
noodig om het dossier te bestuüeoren, en de
meest voer de hand liggende wc- is wel dat hot,
zoo liet do stukken later nog noodig modht heb
ben, die na don Ï2den December weder op-
oischt.
Even weinig bemoedigend voor hen die van
het Hof uitkomst verwachten, is het oordeel
van „een der meest geziene personen van liet
Palcis van Justitie" die in de „Matin" heit
recht van het Hof ontkent om een besluit te
nemen dat de zaak-Picquart verdaagd, zal wor
den. Hij ziet ook het belang daarvan niet voor
het Hof, voor welk college het „petit bleu" van
weinig waarde is, terwijl bet er in 't geheel niet
mede te maken heeft of Picquart al dan niet
vertrouwen verdient.
Ook Millerand ontkent in de „Lanterne" de
bevoegdheid van heb Hof om de zaak uit te stel
len, terwijl Clémenceau, Marei en andere revi-
sonisten mede hun twijfel te kennen geven dat
hot Hof zich met Picquart's zaak zal bemoeien.
Daarbij komt dab de minister-president Du-
puy zich tegenover Fimiin Fame in denzelfden
geest lieeft uitgelaten als Lebret, de minister
van justitie tegenover Massabuau, dat nl. liet
Hof in ieder veval voor den 12den December
heb dossier weer aan den krijgsraad moet te
rugzenden.
Eindelijk blijkt ook de belofte van De Frey-
cinet, dint de zaak-Picquart niet met gesloten
deuren zal worden behandeld, in het officieels
verslag der Kamerzitting van .laandag niet zoo
stellig en duidelijk te zijn als in de verklaring
die hij in de Kamer aflegde.
Wellicht zal spoedig de rccering gedwongen
worden zich flinker en openhartiger uit to
spreken. Terwijl toch, naar men verzekert, Jo-
soph Fabre of een ander senator de regeering
BOOR
S. WÓRISHÓFFER.
14)
Aan het tweede station schommelde een pe
troleumlamp in don wind; de trein zou vijf
minuten stilhouden, en een groot aantal reizi
gers bestormde de kleine koffiekamer om inden
kenden a-vond een of anderen verwarmotuden
dronk machtig te worden. Erik (keek uit het go-
sloten raampje, terwijl zijn gedachten den trein
vooruitsnelden. Wa.t kon hem heit gewoel dor
ffiensehen op hot station schelen!
Sommigen van hen namen teeder afscheid;
anderen genoten van het heerlijke weerzien
nog anderen zagen met een vordriotig gelaat vol
verveling om zich heen dat is nu eenmaal
du wisseling van zaken en toestanden waaruit
het leven bestaat.
De deair dor wachtkamer tweede klasse; werd
geopend, on een© dame in rouwgewaad trad
naar buiten. Erik zag haar zonder hot to willen,
maar toen sclirikto hij op alsof hij door eon
messteek was getroffen.
De vrouw die daar "bp heb perron stond, was
Adèle.
Onwillekeurig greep Erik naar de deurkruk,
als wilde hij in cón sprong heb coupe ver
laten en naar de gezochte toestormen om haar
vast te houden, maai' reeds in het volgend
i oogenblik zag hij zijn overhaasting in. Er was
geen middel om op deze kleine plaats, zonder
zal interpelleeren over de tegenspraak in haar
verklaringen, willen do socialisten weten hoo
heb komt dat het officieel Kamorverslag Do
Freycinet's mededeelingen gewijzigd weergeeft.
Barthou, de oud-minister van 1894, heeft ge
meend gisteren in de vergadering der progros-
sistisclie groep van ^vamerloden, wier voorzitter
hij is, zijn houding in de zitting van Maandag
nader te moeten toelichten.
Hij verklaarde niets van zijn verklaring te
rug te nemen en was bereid die weer af te leg
gen, daar zijn geweten er hem tuoh wel wat
kat zeker1 toe had gedrongen. Hij zcide al
leen uit zijn eigen naam, niet uit die der pro-
giessistische club, te hebben gesproken, en uit
gelijken hoofde wenschto hij ook, wanneer het
noodig mocht zijn, tusschcnbeide te komen in
de discussies over de zaak-Dreyfus of haar ge
volgen. Daarom wilde hij alleen de club dor
progressisten. blijven leiden, wanneer hom, on
danks mogelijk meeningsverschil over de zaak-
Dreyfus, een ondubbelzinnig blijk van vertrou
wen en sympathie werd gegeven. Dit werd hem
ook niet onthouden.
Inmiddels lieeft de strafkamer van het Hof
zich gisteren niet met de zaak-Dreyfus bezigge
houden. Heden zal ovenwei Picquart weder ver
hoord worden; daarmede zal zijn verhoor af
kopen.
De „Petite République" heeft het nog eens
over liet zgn. geheime diplomatieke dossier, dat
verscheiden echte en belangrijke stukken bevat.
Zoo een telegram van den Italiaausohen mili-
taire-abtnehi Panizardi aan zijn regeering van
dezen inhoud„Wij hebben hier te Parijs nooit
in betrekking gestaan tot Dreyfus. Hetzelfde
geldt voor liet Duitsche gezantschap. Wanneer
Gij te Rome geen betrekkingen met Dreyfus
liebb onderhouden, dan is hij onschuldig."
[Hierbij moge herinnerd worden dat de bla-
den van den gcneralen staf reeds vroeger dit te
legram hebben gepubliceerd, evenwel met een
verdraaiing der woorden in tegenovergestelden
zin. R e d.]
Voorts bevat het dossier de copie cener di
plomatieke nota van graaf Tomielli aan zijne
legeering; daarin geeft hij heb onderhoud met
Hanotaux weer, waarin hij dezen waarschuwde
dat op heb ministerie van oorlog valsche stuk
ken aanwezig waren, o. a. het stuk van Ilenry
waarin Dreyfus werd genoemd. Het blad zegt
dat Lemercier-Picard, de man die zich van twee
zijden liet stoppen, liet Italiaansche zoowel als
het Duibsdho gezantschap te Parijs daarvan in
kennis had gesteld.
Volgens sommige bladen zou dit dossier ook
nog bevatten een brief van kolnel Schneider,
den Oostenrijkschen militaire-attaeliézelfs
worden er passages uit geciteerd. De „Neue
Freie Presse" verklaart van welonderrichte per
sonen te weten dat Schneider dien brief noch
een dergelijken heeft geschreven.
Aan kolonel von Schwartzkoppen schrijft de
„Berliner Post" het voornemen toe een bro
chure over de zaak-Dreyfus te publiceeren,
hulp der politie, zonder een bevel tob inheobte-
nis-netmiug of eenigen ander-en rechtstitel een
vreemde dame te verhinderen haar reis te ver
volgen. Da.t begreep hij. Was Adèle hem even
wel maar eerst gelukkig ontsnapt, dan zou zij
den samenhang der dingen terstond doorzien en
heb belangrijke stuk vernietigen. Daar mocht
hij het niet op laten aankomen.
Snel als de bliksem trilde dit alles door zijn
gloeiend brein, terwijl Adèle nog altijd op den
drempel der deur stond en scheen te willen
wachten tot heb ergste godrang voorbij was.
Met de hand aan de deurkruk hield Erilk haar
slanke gestalte onafgewend in 't oog, gereed om
uit den trein te springen on haar vast te hou
den, zoodra zij maar aanstalten maakte om in
de wachtkamer terug te keeren.
Nu klonk het eerste signaal, en de jonge dame
liep langzaam het perron op.-In do hand droog
zij een kleine leoren tasch; haar bleek gelaat
was door geen voile bedekt. Zij wendde rioh
met een vraag tot den conducteur.
Deze oponde een coupe, maar twee dem-en ver
wijderd van clat waarin Erik zat. Hij drukte
zijn gelaat zoo dicht mogelijk in den hoek.
Adèle moclit hem bot geon prijs herkennen.
Toen word het portier van haar coupé met
eon slag dichtgegooid on de conducteur kwam
do biljetten nazien.
Erik nam oen haastig besluit, haalde een
thaler uit zijn zak en drukte dien den conduc
teur ongemerkt in de hand.
„Een woordje, goede vriend."
„Wat belieft mijnheer?"
„Waar gaat die dame heen, met wie u zoo-
even sprak?"
waartoe hij vergunning zou hebben gekregen
van den Keizer.
Het blijkt dat generaal Mcrcier's rede bij do
punch to zijner eere oen antwoord was op eon
drank van generaal Jollivet, die den. oud-minis
ter prees als een „loyaal, goed en voor allen
rechtvaardig soldaat".
De „Siècle" noemt Mercier's woorden een
schandelijke beleediging van heb Kabinet-Bris-
son, de regeering, de Republiek en het Hof van
Cassatie, dat de revisie der zaak-Dreyfus ler
hand heeft genomen onder den bijval van alle
burgers die verheven waren boven heb „bijge
loof der chevrons".
De Temps" zegt in te stemmen met de hui-
do aan generaal Merrier als soldaat. Maar in
zijn rode besprak hij zelf zijn politieke rol. Hij
beklaagt zich over spitsvondigheid. Maar zou
geheel Frankrijk zich alleen om spitsvondighe
den zoo opgewonden hebben? Het blad conclu
deert dat Mercier öf aan den krijgsraad die
Dreyfus veroordeelde, geheime stukken heeft ge
geven, wat, ook al zijn er verzachtende omstan
digheden aan te voeren, den generaal niet tot
eer strekt, of wel het vonnis bontst alleen op
het borderel, en dat is al zeer weinig.
Do uitzetting der vreemde onderdanen uit
Pruisen, waarover Denen, Hollanders, Polen en
Oostenrijksehe onderdanen te klagen hebben,
heeft aanleiding gegeven tot ernstige en voor de
Pruisische regeering waarlijk niet zeer waardee-
ïendc besprekingen in de dag.-.aden.
Erger is het, dat ook do Oostenrijksehe par
lement zioli met de zaak is gaan bemoeien. Van
Poolsche en. Tseeliische zijde werd de regeering
geïnterpelleerd over hetgeen zij in dezo daolit
te doen, en graaf Tliun antwoordde met eon
wel is waar bezadigde en beleefde verklaring,
maar waarin niettemin met represaille-maatre
gelen werd gedreigd, ingeval de Pruisische re
geering den raad en de betoogen der Oosten
rijksehe in den wind sloeg.
Dat dit dreigement in Duitsdhland groot op
zien wekt kan niemand' verwonderen. En daar
toe dragen, op hun beurt de Oostenrijksehe bla
den niet weinig bij. Want terwijl de Tsedhen en
Polen zeer ingenomen zijn met Thun's ant
woord, keuren de organen der Duitsche par
tijen 's ministers bedreiging tegen don bondge
noot ten sterkste af.
De Duibscli-liberaie „Neue Freie Presso"
vraagt zelfs of er nog wel eeu bondgenootschap
bestaat, daar de minister, schoon erkennende
dat Pruisen het volkenrecht niet geschonden
heeft, zulle een dreigenden roon aanslaat. En de
„Ostdeutsehe Rundschau", het orgaan derSchö-
nenanen, juicht, dat men in Duitsohland nu
toch niet meer elke vijandigheid der regeering
tegen de Duitschers zal goedkeuren.
De correspondent der „Köln, Ztg." is echter
niet beducht voor een storing der goede betrek
kingen. Hij meldt dat, ofschoon Goluchowsld,
de Oostenrijksehe minister van buitenlandsohe
zaken, zich nog niet over graaf Thun's verkla
ring heeft uitgelaten, men de zaak te Weenen
„Die zwarte? Naar de hoofdstad."
„Mooi zoo. Wees dan zoo goed heb coupé,
waarin die dame zit, op alle tusschenstations
nauwkeurig in 't oog te houden en mij, in geval
zij mocht uitstappen, dadelijk te waarschuwen."
De conducteur lachte vertrouwelijk. „Ik ge
loof dat we dab veel eenvoudiger kunnen in
richten," fluisterde hij.
„Hoo dan?"
„In liet andere coup- is nog een plaats open
neemt u die voor u, mijnheer."
Erik schudde weigerend hot hoofd. „Neen,
dat is de bedoeling niet, conducteur. De dame
mag in geen geval bemerken dat ik in de buurt
ben."
De man bracht met een ernstig gericht da
hand aan zijn pot. „O zoomijnheer is zeker
van de politie?"
„Laten wij dat maar aannemen, goedo
vriend."
„Ik zal Cl' voor zorgen."
De train zotte zich langzaam in beweging, en
Erik liet zich geruster dan zooeven achterover
vallen in de kussens. Hij scheen nu zijn doel
nabij te bennen; hij mocht hopen nu spoedig
onder vier oogen tegenover de sclioone kwaad-
stialitster to staan. Én dan dan
Hij haalde diep adem. Zij zou. hem niet ont
komen, al moest hij hemel en aarde in beroes-
ring biengen.
Aan ieder station kwam de conducteur aan
het portier. „Alles in orde, mijnheer."
En Erik knikte. Hij zelf hield voortdurend
de oogen open; hij loerde en spitste de omen
als kon Adèle door heb raampje wegvliegen als
een vogel, dien men wel hoog in de lucht riet,
niet zoo tragisch opneemt als de „N. Fr. Pr.".
Hot antwoord van den minister-president is vol
gens hem een onhandigheid die volkomen over
eenkomt met zijn optreden in binnenlandsche
politieke aangelegenheden.
De „Wiener Abcadpost" goeft cr dan ook'
blijk van dat men te Weenen niet minder waar
de hecht aan een bondgenoosohap met Duitsdh
land.
Wat niet wegneemt dat heb officieusc „Frem-
denblatt." 's ministers verklaring goedkeurt, zon
der zijn dreigement met represaille-maatregelen
to bespoken, laat staan te verbeteren.
Oenicngde Mcdcdccllngcn.
Keizer Wilhelm houdt heden zijn intocht in
Berlijn, liet geheide garnizoen wordt op's Kei-
ers bevel Enter den Linden opgesteld.
In verband met de Lippesche quaeslie, die
trouwens eerstdaags heet geregeld te zullen
worden, werd het onl-Iag van den bekenden
chef van 's Keizers kabinet, von Lucanus, aan
gekondigd. Hij zou benoemd worden tot presi
dent der Rekenkamer.
De sKöln. Ztg." bevat een officieuze tegen
spraak hiervan.
De voorzitter der Fransche Kamer, Paul
Itesnhanel, gaf gisteren een dejeuner ler eere
der grootvoisten Wladimir en Alexis en der
hertogen Eugène en Georges van Leuchtenberg,
De Russische gezant nam aan het dejeuner dee].
De Fransche Staatscourant bevestigt dat te
Tamnlave gevallen van builenpest zijn voorge
komen. De ziekte heerscht toi nu toe alleen
onder inlanders.
Generaal Gaüieni, gouverneur van Madagascar,
heeft krachtige maatregelen getroffen om uit
breiding der ziekte tegen te gaan.
Men verwacht dat over een dag of tien de
vrede tusschen Spanje en de Vereenigde Staten
zal geteekend worden.
Duitschland koopt wellicht de Carolinen-
eilanden, waarvan Amerika er maar een be
geert als kabelstation.
Bij eeu bezoek aan het staatssecretariaat
heeft de Duitsche gezant te Washington de
verzekering van Duitschland's vriendschap ver
nieuwd, naar aanleiding van krantenberichten
die van een storing in de goede verstandhouding
spraken. Hij vei klaarde dat Duitschland geen
bijzonder belang had bij het lot der Philip-
pijnen en deu toongevenden invloed aldaar,
zoodat het tevreden was met het resultaat
der vredesonderhandelingen.
Naar de Temps" uit Hendaye verneemt laat
de Spaansche censuur geen berichten door over
de bewegingen der Carlisten. De bladen van
Bilbao, de nEpoca" en andere spreken van
een Carhstische beweging in Biscaya, in Cata-
loiiië en andere provinciën. De regeering ziet
den toestand zeer ernstig in.
maar wieu te bereiken den mensch door de wet
ten der natuur belet wordt.
Erik begreep niet waarom Adèle een nacht
cn een dag op het onbeteekenende plaatsje aan
de spoorlijn had doorgebracht. Zij moest d'aar
vrienden bezitten of rij zocht een nieuwe be
trekking. Goddank, dat zij rich volkomen veilig
achtte en aan geen vervolging dacht.
Ja, Goddank
Het was nog volkomen nacht toen de trein
het helder verlichte station binnenreed. Een ijs
koude noordoostenwind joeg hcolc wolken
sneeuw voor zich uit; de lantaarns piepten, en
de beambten deden lum werk op een drafje om
hoe eer hoo beter zich naar huis te kunnen
spoeden. Alles schoof en ckong op het perron
door elkaar.
De conducteur wierp de portieren opeu. „Al
len uitstappen
Erik bleef, aan een wenk van hem gehoor ge
vend, tot liet laatst ritten; hij zag hoe Adèle
een kruier haar bagage-rerai gaf on hoe zij toen
naar de uitgang liep. Eerst toen rij in het ge
bouw verdwenen was, groette hij den conduc
teur haastig en snelde haar na om haar niet
weer uit het oog te verneaen.
Nu of nooit, dat wist hij.
Adèlo stond naast een rijtuig en betaalde
den kruier die met liaar bagage kwam aandra
gen. „Naar het Unie-hotel", luidde haai- bevel.
Toen hielp de man haar in het rijtuig en
sloot liet portier. De wielen kwamen in bewe-
g™g-
WartU vervolgd.)