Gasfalriet Aar gemeente Schiedam. 52"" jaargang. Woensdag 14 December 1898. N°. 9807. Eerste Blad. Het Gouden Kalf. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, BÏÏiWLANBr" UITGEVER: H. J. C. ROELANTS. 45 cent per HL. COURANT. AjsoinraHMTSPMJS tooi Schiedam, poT kwartaal f 0.90 a n omliggende plaatsen, p. kwart. - 1,05 a franca per post, p. kwartaal. - 1.30 Afzonderlijke nommers- 0.02 BUKEAtT s nOTEKSTBAAT 70, Tclephoon So. 123. AdveBthhtiimus; van 1—5 gewone rcgoïs mot inbe grip van ocno Courant,f 0.52 Iedere gewone regel meer - 0.10 Bij abonnement wordt korting verleend. Vanaf lieden is de prijs der COKES be paald op Schiedam, 13 December "1898. Algemeen, osenlcht. SCHIEDAM, 13 December '93. In enkele woorden deelden wij reeds gisteren mede hoe keizer Wilhelm, bij de ontvangst van het bureau van den Rijksdag de aanneming van heb ontwerp tot voltooiing der legerorganisa.tiö aanbeval met het oog op den buienlaaidsohen toestand. Do leden van het bureau laten niet veel los over deze keizerljjke toespraak, maar het schijnt dat Z. M. ernstig sprak over de internationale verhoudingende animositeit tusschen Frank rijk en. Engeland, de toenadering van dit land tot Duitschland, waartegenover weer met warm te werden besproken de grootscho denkbeelden vam den czaar van Rusland. Terwijl deze toespraak van den Keizer eeni- gerrnato wijst op een verschuiving "in do groe- pcoring der staten, heeft de staatssecretaris Yon Bülow gisteren" in den Rijksdag over het Drie voudig Verbond gesproken. Eugen Richter bracht nl. de uitwijzingen uit Pruisen ter sprake waarmede volgens den staats secretaris Von Posadowski de Rijksdag niets te maken had, daar die uitzettingen een quaes- tie van binnenlandsohe politiek uitmaken. Yon Bülow verklaarde onder toejuiching hierop dat doA*" de uitwijzingen uit Pruisen geen enkele internationale betrekking is verstoord, wat juist hbb bewijs levert dat die uitwijzingen daden, van eigen souvereiniteat zijn. Er hebben wel eens vertrouwelijke besprekingen plaats ge had tusschen de Duitsche en de Oostenrijksohe diplomatie, maar altijd op vriendschappelijke wijze, en do minister wilde er niet meer van zeggen omdat hij het beter achtte dergelijke zakelijke geschillen alleen op verzoeningsgezin de, weloverwogen wijze en in welberekende ter men te behandelen. Bij die uitwijzingen, is dan ook het Drievou dig Verbond niet gemoeid. De minister sprak toen over de betrekkingen met Engeland, waarmede Duitschland in tal van quaesfaiën kan samengaan. Vervolgens me moreerde hij da Duitsche onzijdigheid m den jongsten oorlog en kondigde een spoedige her- DOOR JULES MARY. 2) Wat zou er van haar worden, haar die al die talenten, maar geen vermogen bezat 1 Een ern stige vraag die haar onbekende weldoener op schitterende wijze besloot op te lossen. Op zekeren dag stelde de directice van de kostschool aan Marie een heer voor die mooi noch leelijk, gewoon noch gedistingeerd, oud noch jong was, maar op wiens gelaat goedheid, eerlijkheid en wilskracht te lozen lagen. „Ik ben," zeide hij tot haar met een stem die de ontroering licht deed beven, „ik beu degeen die de plaats van uw vader heeft vervidd." Marie boog eerbiedig. Tranen van dankbaar heid sprongen haar in do oogen. „Over eemige dagen," voegde de onbekende er aan too, „zult ge vrij zijn om uw levensweg te kiezen. Om u den harden weg door liet leven gemakkelijk te maken, heb ik voor vastge steld een jaarlijkscho rente van honderdduizend - francs, waarvan het kapitaal op uw erfgenamen 2al overgaan. Bedank mij niet, mejuffrouw"; dat hobb ge reeds gedaan door uw voorbeeldig gedrag, mv ijver bij uw studie, en vooral door de erkentelijkheid die uit uw sclioone oogen spreekt." Niets evenaart de macht van een te juister plaats gebruikt adjectief, Marie was er zóó door getroffen dat zij een jaar later met haar wei- va ttmg der onderhandelingen met do Vorecnig- de Staten aan over geschilpunten van handels politiek. Met een toast op don vrede eindigde do mi nister. Duitsdiland on Frankrijk of Duitschland on Engeland vra .gb men zich af met begrijpe lijke belangstelling. Want dat vroeg of laat eon toenadering zal plaats, vinden tusschen twee dier landen ter verdediging van door hot derde bedreigde belangen, schijnt vrij zeker. Do groote moeilijkheid voor een Fransch- Duitsch samengaan blijft de quaestie dar rijks- landen. Er zijn zeer vele Franschen die waarlijk met tot do drijvers, tot do oni-rovanche-schrecu- ivers mogen gerekend worden, en die toch Elzas- LoÜnaringen een onoverkomelijk bezwaar ach ten. Dat mannen als Rochefort en Drumond, ook Jules Lemaïtre, schoon in Engeland den vijand ziende en daarom toenadering tob Duitschland wensehohjk achtend, teruggave of althans neu traal-verklaring van Elzas-Lobliaringe.il eischen, spreekt van zelf. Maar vele anderen denken er cvenzoo over. De „G-aulois" heeft verschillende bekende per sonen naar hun opinio gevraagd over een toef- nadering van Frankrijk tot Duitschland. De gewezen gezant d'Estoumelles acht een uiteenzetting tusschen Rusland, Duitschland en Frankrijk onvermijdelijk, maar Engeland mag daarvan niet uitgesloten worden, daar anders het vredelievende doel verloren is. Hij gelooft niet dat de bedoelde toenadering succes zal heb ben. De bekende historicus Yaudal denkt niet dab men in Duitschland zal instemmen met liet donkbeeld van Lnlance, den vroegeren protest- afgevaardigde van den Elzas in den Duitschen Rijksdag, om de rijkstanden, te ruilen tegen welke Fransche kolonie ook. Evenzoo De Bio- glie, die dan ook die toenadering zeer sceptisch opneemt. 't Oordeel van don cliauviuistischen afgevaar digde Mézières, een kind van Metz, zooals hij zich zelf noemt, is licht te begrijpen. „Onver- wrikbaar houden wij vast aan de eenheid van hel Fransche vaderland," zegt hij, „en claarom kunnen wij met vertrouwen den dag der ge rechtigheid on der vergelding afwachten". Ook de anti-semietisohe srencraal Jacquey kan zich geon ernstige en oprechte toenadering voorstel len zonder teruggave van Elzas-Lothariugon, terwijl de gewezen gezant graaf Chaudordy, ove rigens de koloniale politiek als eene voor Frank rijk nadcelige politiek beschouwende, niet het minst© heil ziet in een toenadering tot Duitsch land. Hij zou de voorlceiu' geven aan een entan- te van Frankrijk en Rusland ter eenre, Enge land ter andere. De bekende oeeonoom Leroy-Beaulieu meent dat het optreden der Voreenigde Staten van Amerika, onder de verwerende mogendheden en vooral de betreurenswaardige houding van de Engolsche pers en de Engelsoli© regeermg in de doener huwde, die natuurlijk niemand anders was dan James Balderby. Uit dit huwelijk werd Suzanna geboren, heb levend portret barer moe der, naar lichaam zoowel als naar inborst. Ja, James Balderby was een gelukkig man. Het belichaamde geluk. Hoe zou hij dan ook zijn wouw bobben kun nen weigeren Frankrijk weer te zien. Suzanna. die naar haar zeventiende jaar hop, was in verrukking over die reis; zij had! haar moeder zoo dikwijls Parijs hooren roemen als de hoofdstad der kunstwereld, als de gastvrije stad bij uitnemendheid. En tegenover de zoo vleiende ontvangst, die hom door een maclitig orgaan als de „Rapiclo" bereid werd, wonsclite James Balderby zichzelf geluk dab hij don Oceaan was overgestoken, zijn uitgebreide zaken had opgegeven en zijn on- verzadelijke begeert© om geld bijeen1 te schra pen. Eindelijk genoot hij dus van ziju millioenen. De chique wereld stelde er prijs op dien half beschaafde in haar kring te trekken, en James liet zich trekken. Geheel Parijs hield zioh met hem bezig, om dat Baidorby zonder hot er op toe te leggen, verbazing wekte. Hij had plotseling midden in de wereld van gebabbel plaats genomen door hot hotel eoner vermaarde actrice te ltoopem, en hij deed den boulevard verwonderd staan over zijn verkwistingen. Men schreef hem een half milliard vermogen toe. Al wat een bekende naam had op kunstgebied, in de wetenschap of de politiek, wilde zijn feesten bijwonen. Parijs is zeer wispelturig; vandaag verbrij zelt het vaak zijn afgoden van gisteren. Parijs Boven-Nij 1-quacstie den. stand den- internatio nale politiek dermate veranderd heeft dab het noodzakelijk is over to gaan tot do vorming der Vercenigdo Staten van Europa, De senator en oud-gezant Wadldinglon wil noch van Duitschland noch van Engeland we ten, maar trouw blijven aan heb bestaande bondgenootschap, Eu in het leger 1 De oudere officieren hebbea het sombere jaar dor nederlaag nog niet ver geten, maar de jongeren voelen alleen do grie vende vernedering door Engeland en hollen daardoor over tot een vreedzame verstandhou ding met Duitschland om de handen vrij be bobben Legen Engeland dat, zooals EduardDru- mont bet uitdrukt, wil hei halen wat Rome te genover Carthago dood, d. w. z. hot vernietigen, na hot beroofd te hebben van zijn „olifanten en zijn verdedigingsmiddelen". Inmiddels gaat Frankrijk voort zichzelf die per te vernederen en krachtiger aan te toonen boo weinig liet als bondgenoot waard is, dan zijn bitterste vijand dit zou kunnen doen. Of, laat ons billijk zijn; met Frankrijk zelf vervult die treurige rol, maar de bende schreeuwers die zich aan heb volle als zijn vertegenwoordigers opdiingen. 't Ging or gistei'en in de Fransche Kamer weer echt-Poolseh toe. De minister van oorlog had zich, naar aanlei ding van het ingekomen verzoek van Paschal Grousset om hem te mtcrpell&eren over de han delingen van zekere ambtenaren van zijn de partement, ter beschikking' der Kamer gesteld, zcodat de inlerpsUaait terstond het woord kreeg. Grousset begon nu uiteen te zetten hoe door het Imreau van den generalen staf in 1894 me de Jeelingen ovor Dreyfus' arrestatie waren ge zonden aan zekere bladen, welke arrestatie al leen aan den generalen staf en de „bewonde renswaardige" vrouw van den veroordeelde be kend was. Niet zij evenwel, maar do generale staf had het feit gepubliceerd. „Of de verdediging," riep een stem. „Want ook die wist van d© arrestatie af." Voortdurend in de rede gevallen en onder toenemend rumoer zotte Grousset zijn betoog vcort dat de „Libre Parole" en de „Éclair" voortdurend ingelicht werden door den genera len staf. De socialist Antide Boyer kreeg ruzie met Déroulède en Marcel Hubert, die hem met heb geroep „Panama! Panama1" tergden. [Men woob dat Boyer een der aangeklaagden is ge weest in hot Panama-proces. R d.] Eon oogenbbk later werden de nationalist Laries en de socialisten Cadcnas en Zevaes, die handgemeen waren geraakt, met groote moeite gescheiden. De voorzitter Desclianel dreigde de zitting te zullen schorsen, maar niettemin duurde liet la waai voort, vooral omdat Grousset doorging stukken voor te lezen uit de „Libre Pavele" en de „Intransigeant". werd dien naam ontrouw; in dit geval liet het niet zoo gemakkelijk los, en James leefde geluk kig, met breede teugen genietend van die stad van ieders droomen, zooals een lekkerbek zich vergast op een lievelingsdessertjo. Daar hij ondanks zijn omnetelijken rijkdom een goede kerel was gebleven, genoot Balderby niet lang van zijn geluk. Hij behandelde de hcelc wereld ongedwongen, on de faam deed hem gelijke behandeling wedervaren. Zij werd eersto vriendelijk, welwillend en vertrou welijk zij scherpte haar geest op rekening van den nabob en wreef hem zonderling© ideeen aan, zooals bijv. dat hij zijn vrouw een rok had cadeau gegeven, gemaakt van een katoentje van een kwartje, maar bestikt met oude Yenetiaan- sche kant van vijfhonderd francs de meter; of dat hij aan een tenorzanger die bellend was om zijn domheid, vier bossen hooi had gezonden, met aan eiken bos vastgebonden een paard van duizend louis. Toon zij hem aldus hadden overladen met excentriciteiten, werd do pers nieuwsgierig, on bescheiden en ondeugend; zij ging er trobscli op, de minst© bijzonderheden van heb parti culiere leven van den nabob t© vertellen. Na do feesten dio James gaf, de toiletten van me vrouw Balderby en Suzanna, de diamanten van deze en den eenvoud van gene geroomd te heb ben, begonnen zekere reporters, bij gebrek aan gegevens, hun toevlucht te. nemon tot verzinsels. Men ging zelfs zóó ver, te beweren dat er- een schoonheidswedsfrijd was gehouden in het liotel Balderby ter gelegenheid van een gecos- tumeerd bal; de prijs voor majestueuss schoon heid was toegekend aan de gastvrouw als pioen- üéroulède werd tweemaal tot de orde geroe pen, de laatste maal met vermelding m heb proces-verbaaldezelfde straf viel don bonapar te t Caslelain ten deel. Grousset haalde nu uit de „Patrio" heit be richt aan dat het geheim© stuk, dab de generale staf niet kon openhaar maken, de brief van keizer Wilhelm was. Nu stond Dupuy op om al» hoofd der regee ring t© protesteeren togen don redenaar die de draagkracht zijner woorden met overwogen haid. Grousset stoorde zich daaraan mat, maar sprak ondanks een tweede protest, ditmaal van don voorzitter Deschanel, voort over president Fau.ro, den Duitschen keizer, liet Itahaansoho gezantschap, gravin von Minister enz., om ton slotte als zijn conclusie te stellen dat er van het begin af een campagne is begounca door be langhebbende personen, om. do waarheid te smo ren. Hij vroeg do regeering of zij met d& Re publiek of met den generalen staf wilde re- geeren. De minister van oorlog wees do verantwoor delijkheid voor den generalen staf af. Indien er personen waren geweest, die indiscreties had den begaan, dan zou hij die straffen, maar hij kon niet toestaan dat het go hooi© legerbe stuur word beschuldigd. Zulke woorden noemde hij uiterst onrechtvaardig en onvoorzichtig, daar zij hot gevaar opleveren hot leger te des- orgaiuseeren en zijn goeden naam naar buiten m gevaar te brengen. Do minister protesteerde tegen Groussot's viaag of hij zou toelaten dat bet middelpunt van verzot over werd gebracht van den genera len staf naar heb gouvernement van Parijs. Wio het leger aanvalt, valt den minister van oorlog aan, andigde De Freycinet. Do Kamer nam daarop do door Dupuy ge- vraagde eenvoudige orde van den dag aan met 465 tegen 75 stemmen. Over de incidenten in deze ritting blijkt na der dat Bougore den socialist Cadenas door de deurwaarders van zijn (Bougère's) plaats wildei laten verwijderen, waarop Catenas den ander een vuistslag gaf. Er ontstond toen een vecht partij, waarin ook Zevaes betrekken weid. Antide Boyer wien door Déroulèdo en Gau- tier de Clagny werd toegeschreeuwd„Ten tijde der Panama-zaak zijb ge naar Tliossaliö gevlucht, zooals men naar België vlucht," hoeft aan zijn beleedigers zijn getuigen gezonden. Gemengde ilcdcdccllngen. De Noorsche ministerraad heeft volgens de „Dagens Nyheter", besloten collectief af te tre den, tenzij de Koning niet alleen het besluit tot mvoerino- der zuivere Noorseh© vlag teekent, maar de minister van buitenlandsche zaken ook deze wet ter kennis der consuls brengt. De Koning heeft ecliter geweigerd het be sluit to onderteekonen, dat niettemin als wet zal worden afgekondigd, In den Duitschen Rijksdag keurde Frifczen roos, die voor bekoorlijkheid aan Suzanna. als vergeet-mij-nietje. James las die dwaasheden en liij fronste zijn dikke wenkbrauwen. Een vloek ontsnapte hem. Hij strekte zijn gebaldcox vuist uit, met de vin gors naar buiten gekeerd, eu trok toen met een korten ruk zijn arm weer in. Maar dat was niet allesde nieuwtjes-jagers lieten Suzanna een onsamenhangende gamma der moest uiteenloopende pretendenten naar haar hand doorloopen. Tevergeefs volgde het ee.no démenti op heb andere; tevergeefs var- klaarde mevrouw Balderby, toen zij zich, tij dens James een reis naar Londen maakte, liet interviewen, dat Suzanna volgens Amerikaan- sclie gewoonte geen cent mee ten huwelijk kreeg. Hot leven van die brave nabobs werd onverdragelijk voor hen. Men opperde twijfel aan Balderby's vermogen on daarna aan de her komst van dat vermogen. Heb gerucht liep dab James spoortreinen had aangehouden en land verhuizers in do prairiën van „bh© Far-West" had uitgeschud. Zelfs werden er geïllustreerde moppen de wereld ingezonden die, om heb ze nuwachtig gebaar met zijn rechterarm te ver klaren, den armen milhonair voorstelden ter wijl hij bezig was met heb nies in de hand een Roodhuid te scalpecren' De gekste verzinsels deden de ronde in do bladon eu gingen van mond tot mond. Men in sinueerde dat mevrouw Balderby die op be vel van haar geneesheer niets dan water ge bruikte zich op z'n Amerikaansch bedronk met al wat maar onder haar handen kwam whiskey, brandy, Buitsch bier of champagne. (Worti' vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1898 | | pagina 3