f:
;52"'° jaargang.
te'
Het Gouden Kalf.
Zondag 18 en Maandag-19~ December 1898.
N°. 9811.
m
Eerste Blad
witenlaniT
Ir-
w
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen,
]A
IV-
Ife
I
UITGEVER: H. J. C. ROELANTS.
tl?
1 f4
J«L-'
p'1
IS»
JULES MARY.
Ié-
I th
Ar
t
I'Af 4
r teïNMEHTdPKijs voor Schiedam, pet kwartaal I I 0.90
b omliggende plaatsen, p. kwart. - 1.05
franco per post, p, kwartaal. - 1.30
.Afzonderlijke nommerso,02
BUREAU: BOTERSTRAAT 5?0, Telcplioon TVo. 123.
AüVEETEiwrEPMjs: van 1—5 gowono tegels mot inbe
grip van ccno Courantf o.5S
ïedcro gewone regel meerqjq
By abonnement wordt korting verleend.
4-1
m
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 17 December '98.
Po Fransehe Kamer had zich gisteren bezig
l'l'/.te houden met haar eigen ontstaan.
-shyi Men weet hoe ieder ministerie door verplaat-
ljlri sing van prefecten en onderprefecten heb land
$4fte zijnen gunste bewerkt, en hoe over 'b alge-
hvfin.een bij de verkiezingen de regeering de hand
h-Jyin. het spel heeft, in de eerste plaats doordat er
JjMj'ófficieele candidaten worden gesteld.
j'jfs Do socialist Viviani nu interpelleerde de re-
Ki geering gisteren over de verkiezing te Narbon-
MÈne, waarin de minister Barthou een groote i"ol
S.Ihaid gespeeld. Viviani ging de verkiezingscaan-
'3,1'f pagne aldaar na en las hot ministerie-Méhne de
levieten. De interpellamt beriep zich op de mi-
'nisterieiele verantwoordelijkheid; zedelijke ver-
*"'1 jaring bestaat esc niet.
,,y evYiviam verweet Barthou dab hij als minister
de repubhlceinsche prefecten had opgeofferd, en
4b«,Mé]ine dab hij de prefecten aan zioh dienst-
JJUJbaar had gemaakt.
Ik#-' - Do voorzitter Desohanel had al eens om
'ffi* kalmte moeten verzoeken, toen. het Centrum
door de Enkerzijde werd uitgejouwd. Bouchard,
tpl' die uitriep dat Méline aan de algemeene ver
te achting was prijs gegeven, werd thans tob de
orde geroepen.
Hetzelfde lot wedervoer den interpellant toen
hij voortging„Men heeft afgevaardigden ge
maakt van opgedirkte livredkneclits". Er werd
- luid geapplaudisseerd, maar het Centrum
schreeuwde„Tob de ordeen de voorzitter
v:gaf aan die vermaning onder geweldig rumoer
gohoor, nadat hij eerst Viviani gevraagd had
het woord „iivrerknecht" in te trekken.
Barthou beklom, nu de tribune.
„Hot woord is aan den beschuldigde 1" werd
er geroepen.
De oud-minister van openbare werken in 1894
en van bimnenlandsohe zaken in 1896 bepaalde
zijn verdediging tot een verwijzing naar het
feit dat 576 der verkiezingen waarin het mi
nisterie de hand zou gehad hebben, zonder
debat zijn goedgekeurd. Man had de loyale hou
ding der reigeering erkend. Hij zelf had ais mi
nister van. binnenlandsche zaken juist den pre>-
fecfc geseind dat zijn ambtenaren ach onzijdig
7„.moestem houden. Maar 't is Viviani er om te
doen, een partij aan te vallen, zeide de oud-mi
nister; aan de Kamer wilde hij heb overlaten
die nieuwe tactiek der socialisten te gispen.
Bebret, de minister van justitie, die eerst
vruchteloos de tribune had beklommen, kon
1 eerst aan het woord komen, nadat Camaud'nog
eons hat ministerie-Méhne de les had gelezen.
L De minister gaf een verklaring van de ver
te volgingen die wegens bepaalde feiten waren in-
gesteld en beloofde dat de vrijheid der kiezers
ri zou beschermd worden.
i i A
I sfê*
DOOR.
6)
Ecu paar -dagen later kwam papa Morton m
gezelschap van den burggraaf en den baron, die
I hem ieder onder een arm vasthielden, doornat
]£?- thuis. Hij was in de Seine gevallen toen hij zich
[te: uit zijn bootje bukte om een brasem te pakken
dio aan dm haaK lag te spartelen.
De heeren waren in het water gesprongen on
s hadden hem heb leven gered voordat hij nog
Pk don tijd had gehad zijn armen uit te daan.
Die daad van zelfopoffering verschafte hun
Ifc.den. toegang tot de villa. Van. dien dag af "wer-
I den zij de huisvrienden van de villa-Morton, tot
tegroot genoegen van James dio van zijn een-
Ijizaamheid genoeg begon te krijgen.
Iff, Zij waren beiden min of meer verliefd op Su-
j;#zaini-a, wier schoonheid en, bevalligheid hen aan-
trokken. Zij hielden elkander er wedorkeerig
fmee voor den gek, want zij twijfelden er niet
aan of hun deftige familie zou er niet van ge
diend zijn, wanneer zij trouwden met een meisje
,'fK.wier vader door zijn leveranciers voor den kan-
'1 tonrechter was gedaagd.
Ste Mn gebeurde het dat do burggraaf de Va-
|i" nière op een Zondag bezook kreeg van een oud
|lstudiegencot, Octavo de Manillon, den. eersten
^reporter van het dagblad de „Rapid©". De re-
Iporter kwam eens een oogenblikje uitrusten van
|i| zijn. veelvuldige zwerftochten door de straten
IviTan Parijs.
Ifjy Gontran stelde hem aan Frederik voor en na
|r'-£
Inmiddels begonnen de banken van liet Cen-
tium leeg te loopen. Er werd geschreeuwd om
sluiting; van het debat, maar de linkerzijde riep
om Méline.
Dezo beklom daan ook de tribune en trachtte
te betoogen dat de regeering juist in het depar
tement Aude, waai" de politieke hartstochten
tot hun hoogtepunt waren gestegen, alles ge
daan had om de onzijdigheid van hot bestuur
te doen eerbiedigen. Zij had maatregelen geno
men om conflicten on wanordelijkheden te voor
komen Er bleef dan ook niets van Viviani's re
quisitoir over.
Onder gejouw van luiks en toejuichingen van
het Centrum keerde do ex-premier naar zijn
plaats terug.
Het debat werd onder steeds voortdurend la>-
waai gesloten .en Desohanel las de ingekomen
moties voor.
Dupuy voreenigde zich met die van Klobz,
luidende: De Kamer, hot stellen van officieel©
cnndidaturen afkeurende ou rekenende op de
flinkheid der regeering om dc vrijheid van het
algemeen stemrecht door haar vertegenwoordi
gers te doen eerbiedigen, gaat over tot de ordo
van den dag.
Het centrum verlangde da eenvoudige orde
van den dag. Dupuy weigerde cke. De gahcele
linkerzijde stond op en juichte den minister
president toede radicalen wenschten ham
geluk.
Met den kreet: „Leve de Republiekwerd
de verwerping met 303 tegen 177 stemmon dor
eenvoudige cade van den dag begroot,
Dupuy voreenigde zich nu nog melt heb boe-
voogsel van Perrier aan de motie-Klotz„walkc
ook de politieke partij zij, di© aan heb bewind
is." De minister-president verklaarde daarbij
„Sommigen zouden kunnen denken dat wij
een politieke daadl hebben verricht. Neen, wij
hebben alleen een daad van moraliteit ged'aan."
Luidruchtig gejuich van links, terwijl de
rechter- en de uiterste linkerzijde schelden on
jouwen. Er wordt geroepen: „Weg mot Méli
ne l Weg met Barthou! Weg met de stemmen-
dieven
Het eerste deel der motie-Klotz werd hierop
zonder stemming, liet toevoegsel van Perrier
met het tweede deel vervolgens met 548 stem
men, het slot met 348 tegen 23 en hot geheel
met alle stemmen der 335 nog aanwezige leden
aangenomen.
Een oogenblik dreigde in deze zitting een mi
nister icele crisis. De minister van openbare wer
ken ICrantz en de onder-staatssecretaris van bin
nenlandsche zaken Jules Legrand, verlieten de
zaal toen Dupuy de motie-Klotz aanvaardde,
waarmode zij zich niob kondon vercenigen. Na
een onderhoud met den minister-president over
diens verklaring voor de Kamer, kwamen de
heeren op hun besluit terug en zetten zich weer
aan de groene tafel neder.
Na de Kamerzitting evenwel heibben de mi
nisters Krantz, Guillain en Delombre on Jules
Legrand geconfereerd met do voornaamst©
een goed dejeuner op het kasteel, namen alle
drie visohgereedschap mede en sloegen den weg
naar de rivier in.
„Ik zal je in kennis brengen," zeide de burg
graaf tob Octave, „met een Engelschen of Ame-
rikaanschen ik ben er nog niet achter kun
nen komen. visschcr, die een heel mooie doch
ter heeft."
„Wat de vissoher betreft, ga je gang, maar
de mooie dochter dio kan mij weinig schelen
vandaag althans."
„Dat zou u niet zeggen," zeido Frederik, „als
li miss Suzanna gezien had."
„Suzanna!" zei de Manillon, zijn vinger na
denkend tegen zijn voorhoofd leggend, „ik ken
dien naam."
De> twee neven begonnen to lachen.
Maar de reporter stoorde er zich niet aan.
Hij was midden op den weg blijven staan en zijn
geheugen raadplegend zocht hij een Suzanna
in het vakje bestemd voor de mooie meisjes.
Zij waren nu niet meor dan tweehonderd
meters van de rivier af. Reeds kon men Morton
zien, gezeten op de voorplecht van zijn bootje
met den hengel in de hand.
Gontran pakte den journalist bij de schou
ders, en wees hem met dan vinger Suzanna's
vador aan:
„Daar heb jo don man."
De Manillon stond nog altijd stil en hiold,
om beter te kunnen zien, zijn beide handen ge
bogen voor zijn oogen, bij wijze van verrei-
kijker.
„Zeg, ilc ken dien rug!" riep hij uit. „Dien
rug ken ik heel zeker."
Juist op dat oogenblik had papa Morton een
zijdelingsche wending gemaakt; hij nam den
letten dor vooruitstrevende partij, onder wue
III hot, ovor den toestand die ontstaan was door
Dupuy's houding tegenover Méline en Barthou.
Besloten werd af te zien van heb aanvankelijk
dent met de groep Mêlhie-Barthou ©n helt uit-
bestnande voornemen om af to treden.
Do houding van Dupuy boteokont niets meer
of minder dan do bicuk van den mimistar-presi-
dmkkelijk aanvaar don der" republikeinscho con
centratie, die het kabinet versterkt in zijn po
sitie tegenover do radicalen.
Aan hol slot der zitting wouschte Drumont
neg te uitorpellcoren ever de schorsing van Max
Régis als burgemeester van Algiers. De inter
pellatie' weid echter tot Vrijdag a.s. verdaagd
Bij do Kamt" zoowol als bij den Sonant is
door den minister-president een wetsontwerp
tot reorganisatie dei politie in Algiers inge
diend. Het beoogt den ptb'tie-diensb to brengen
onder het bestuur van den proftri en dien te
onttrekken aan het stedelijk bestuur.
Do anti-semieten zullen zich daar wei met
hand en tand to?en verzetten.
Engelsche bladen weten reeds weder te ver
tellen van eeii Eransclion speldoprik.
De Britsohe gozant te Poking moet nl, bij
het Tsnmg-li-Ya,men geprotesteerd hebben tegen
de aanvrage van Eransohe zijde om uitbreiding
van grondgebied.
Dadelijk grijpt do „Pall Mall Gazette" dit
feit aan, om te betoogen dait Frankrijk dat
grondgebied niet ncodig heeft, maar dat het,
evenals met Fashcdu heb geval was, dient om
de politiek van speldeprikkcn tegen Engeland
voort te zetten. Want dan zou het protectionis
me worden ingevoerd, in een gebied welks bozit
een volk, da.it hot systeem der „geopende deur"
handhaaft, noodig lieeft.
net blad voegt er bij dat, al zou Engeland
met Frankrijk m China in moeilijkheden gera
ken, de door den hoer Tatitscheff gespreken
woorden toelaten er op te hopen dat niets der
gelijks van Rusland te vreezen is.
Wie is Tatitscheff en welke waren de woor
den die de „Pall Mall Gazette" zooveel verlrou-
won inboezemen?
Do hc-cr Tatitscheff is keizerlijk RussLeh
commissaris voor de financieel© aangelegenhe
den in Rusland, en toen aan een feestmaal te
ziiner eere door de Anglo-Caucaaiaii Oil-Com
pany een dronk ingesteld word op den Czaar,
antwoordde de keizerlijke commissaris daarop
dat de vriendschappelijke betrekkingen tus-
schen Rusland en Engeland eon onmisbare fac
tor zijn voor den wereldvrede. Hij weos er met
voldoening op, dat de toongevende personen in
Engeland een vriendschappelijke verstandhou
ding tot Rusland hobbeai aanbevolen.
Taütsohoff zeide nog dat Engeland over twee
jaar, wanneer liet handelsverdrag tussehen Rus
land en Duitschland herzien moet worden, van
zijn wenschen kan doen blijken. Hij bepleitte
heb vei'strefcken van Engelsch kapitaal aan Rus
ouden stroohoed af, waarniedei zeker nooit een
nabob zijn hoofd zou hebben willen dekken en
wischbe zich het voorhoofd af mot een geldeur-
den zakdoek.
„Ik ken dat hoofd f" riep de Manillon weer
uit. „Ik ken dab hoofd zeer goed!"
En kijk, nu strekt papa Morton, dio een
mooio baars aan den haak had geslagen en dl©
iu zijn neb had geborgen, zijn rechterarm uit,
mot den vuist, naar buiten gelieerd, en bracht
dien mot een korten rule weer naar het lichaam,
als wilde hij aanduiden„ziezoo, daar hebben
wo er nog een die m de pan "aat."
„En hoe heet- dat type van jullie?" vroeg de
Manillon.
„Morton,", antwoordden do twee noven in
koor.
„Morton," herhaalde de reporter met een dia
bolisch gegrinnik. „Zijt ge daar wol zeker van. V'
„Volkomen."
„En zijn dochter heet Suzanna? Ik zou er
wat onder willen verwedden, dat zijn vrouw
Mario heet."
„Juist."
„Dan is hij hab!" riep de reporter uit.
„Vrienden, wat ontdek ik daar een prachtig
nieuwtje1 Koopt morgen eens de „Rapid©", en
je zult staan kijken1 Maar 't is waar, julhe zijn
niet van 't vak. Van julhe behoef ik geen con
currentie te vreezen. Waarom zou ik jullie niet
dadelijk zeggen lioo de zaak in elkaar zit: die
mijnheer Morton is niemand anders dan James
Balderby, de bekende nabob."
„Balderby herhaalden de graaf ©n de baron
verbaasd.
„Ja zeker, Balderby f En laat men mij er nu
maar niet mee aankomen dat hij geen werke-
sisehe ondernemingen on vei klaarde dat de Rus
sische minister van financiën Witte groote
waarde hechtte aan de bevestiging dor thans
bestaande goede betrekkingen.
Nu maakt die aanbevolen Engelsche kapitaal-
veirsteoltking aan Russische ondernemingen
Tabitscheff's wooiden voor den onbevooroordeel
de wel cenigcimaie verdacht, maar m ieder ge
val is de „Ball Mall Gazette" niet deze toe
spraak heel blij
Do „Globe" daarentegen meent dat Rusland,
ondanks zijn beweringen clat liet mcit de wereld
in viede wonscht tc leven, voorbestemd is En-
gelatid's vijand te worden. Het blad meent dat
Frankrijk het gebied te Shanghai wil hebben,
niet omdat hot dit noodig hoeft, maar alleen
omdat liet aan Engeland toekomt Do Fransehe
handel te Shanghai is met een twaalfde van d'ie
van Engeland, en hot blad hoopt dan ook dat
het Tsung-li-Yitmen. sir Claude Mc Donald vol
komen zal tevreden stollen. De „Globe" gelooft
niet dat de Fransehe invloed te Peking sterk
genoeg is om Engeland togen te werken.
Sïcmcnjile JSedcilecJInsjcu.
Stead, de redacteur der „Review of reviews",
onderneemt een kruistocht voor don vredb.
Zondag wordt er in Sb. James-IIall te Lon
den een greote meeting gehouden, gepresideerd
door den bisschop van Londen, waar Stentl nio-
dodeelingeu zal doen over- zijn gesprekken met
don Czaar,
Op dezelfde wijze wil Stead in verschillende
Landen meetings houden en telkens een comité
vormen, dat niet hem mode reist. Zoo zal hij
Parijs, Berlijn, Weenen,, Rome bezoeken om
eindelijk te St. Potersburg aan te komen waar
de Czaar de internationale pelgrims zal ontvan-
gen.
Mr. Mornard, de advocaat van mevrouw
Dreyfus, heeft thans machtiging gekregen Icon
nis te nemen van heb gelioel© dossier waarover
de strafkamer van heb Hof van Cassatie be
schikt.
Gerudhtsgewijze verluidt dat De Boisdeffro
aan hot Hof heeft bekend in betrekking te heb
ben gestaan tot Henry en Du Paty d© Claan.
Volgens de „Aurore" lieeft Picquarb geen ver
zoek orn invrijheidstelling ingediend; hij be
hoeft die niet als een gunst te vragen, daar do
minister van oorlog verplicht is hem op eigen
gezag vrij to laten.
Voor de weduwe Henry zijn reeds 22000
francs bijeengebracht.
Zoowel van Duilsche als van Belgbcha zijde
wordt het bericht als zou er een schikking zijn
getroffen aangaande liet neutrale gebied Mo
resnet tegengesproken.
Van conservatieve zijde is bij den üuilschon
Rijksdag een voorstel ingediend om aan het
strafwetboek een artikel toe tc Voegen waarbij
lijlce nabob is, zooals dio prullen van verslag
gevers beweerd hebben. Ik heb inlichtingen in
gewonnen, on goede ook. Ik ben naar het ge
zantschap der Vereonigde Staten gegaan, waar
men mij gaarne inlicht, zoo goed als overal trou
wens, en men heeft mij met de stukken in de
hand aangetoond dat James Balderby over een
vermogen van tweehondea-d vijftig millioeu be
schikt."
„Tweehonderd vijftig miUioen!" herhaalden
de tweo edellieden, stom van verbazing.
Gontran voegde er bij
„Maar waarom maakt papa Morton hier dan
schulden
„Wat drommel, om onbekend te blijven1 Den
ongelukkigen maai is door de couranten het
leven zoo zuur gemaakt. Hij kou geen stap meer
doen of het stond in de courant. Hior wordt bij
met rust gelaten.
„En nu ga je hem weer ergeron?" vroeg Gon
tran ongerust.
„Waarachtig. Is liet mijn schuld als mijnro-
porteTsgoluk mij weer op den weg van dien on
gelukkige brengt. Maar laat ons teragkeeren,
dan kunnen wij praten. Gij beiden kimt mij do
volledigste inlichtingen geven. O, het is verba
zend leuk. En het zal zoo eahl Amerikaansch
wezen! Wat is daar een mooi artikeltje van te
makenHet zal door de geheelc Parijsclie, pro
vinciale en vreemde pers wordan overgenomen."
De twe© neven vonden het nu niet zoo h. el
prettig, maar schikten zich er in den onmee loo-
genden verslaggever op de hoogt© te brengen.
(Wordt vervolgd.)