52"6 jaargang.
Vrijdag 23 December 1898.
N°. 9815.
Eersle Blcid
Het Gouden Kalf.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen»
ABOJlOTteStSmaa TOöi Schiedam, pet kwartaal l f 0.90
UITGEVER: H. J. C. ROELANTS.
4DTO»ïsiratïMïBt -tm 1HS tegola wet inb*
BUITENLAND.
(Slot volgt.)
s omliggende plaatsen, p. kwart, - 1.05
franco per post, p. kwartaal. - 1.30
Afzonderlijke nommera- 0.02
BUREAU: BOUERSTRAAT 70, Tclcplioon No, 123.
grip van eeno Courant. s f 0.58
Iedere gewono regel meor q,iq
Bij abonnement wordt korting verleend.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 22 December '98.
Heeft men te vroeg gejuicht dat, nu het Hof
van Cassatie do zaak-Dreyfus aan eon nieuw on
derzoek is gaan onderwerpen. niets meer do
waarheid kan tegenhouden
De weigering der regeeiing om het geheime
oi liet ultra-geheime dossier ter besolrikikmg van
het Hof te stellen, tenzij dit alle gewensehte
waarborgen geeft van geheimhouding, is een
hinderpaal die niet zoo gemakkelijk nit den
weg te ruimen is. Do groote moeilijkheid' is,
dat het Hof niet kan toestaan dat de verdedi
ging onkundig gelaten worde van stukken bc-
treffende de zaak-Dreyfus, ook al raken die
's lands veiligheid. Want ecnersijds kan de ver
dediger tot geheimhouding worden verplicht,
terwijl anderzijds tecre punten door hem in me
mories, en niet in mondelinge pleidooien kun
nen worden behandeld.
Do vraag is, of de regeering daarmede genoe
gen neemt, en het is gewettigd de mogelijkheid
van een conflict ond'er de oogen t© zien. Want
aldus Clémeneeau in de „Aurore" het
Hof moet alles zien, zelfs op het gevaar af,
nieuwe valschheden. te ontdekken, of heb zal
zijn arbeid staken met de verklaring dat de uit
voerende macht misbruik maakt van haar be
voegdheid en in dat geval zonden zich ernstige
gevolgen kunnen voordoen.
De „Siècle" stelt de gemoederen evenwol ge
rust. Naar het blad verhaalt, is er Dinsdag een
opgewonden ministerraad gehouden, waarin ver
scheiden ministers te kennen gaven (wat waar
lijk niet onbegrijpelijk is) dab d© verklaringen
van De Freycmet en Dupny in de Kamer hen
meer gebonden haddon dan hun lief was, en
bovendien den schijn welden, als wilde men
het spelletje van 1894 herhalen.
Na langdlurige, hartstochtelijke besprekingen
zou besloten zijn opnieuw met het Hof to on
derhandelen over de voorwaarden waarop hot
geheime dossier aan do strafkamer zou worden
overgelegd.
Inderdaad werd men het hierover eens, dat
de mededeelmg dor stukken de verdediging niet
mocht onthouden worden. Alleen werd besloten
het Hof van Cassatie te verzoeken, mr. Mor-
nard de verplichting op te leggen, do stukken
niet publiek te maken.
„Wij meenen to weten," voegt de „Siècle" er
aan toe, „dat gister (Dinsdag)awond de voor
zitter der strafkamer Loew en de procureur-
generaal Manau zich naar het ministerie van
binnenlandsehe zaken zouden begeven can met
den ministerpresident Dupuy en den minister
van justitie Lebret te overleggen op welke wijze
de overlegging van het dossier zou geschieden."
DOOR
JULES -MARY.
10>
Wat merkwaardig was, de onder-luitenant
Loiseau, die nooit veel omgang gehad had met
jonge meisjes, vond altijd stof om met Suzanna
to babbelen. Heb is waar, hij werd aangemoe
digd door een paai- oogen, waaruit een stroom
van onweeistaanbare sympablrie hem. tegemoet
kwam.
In do eerst© week verkeerde de<ze nieuweling
op liefdesgebied in een zwijmel van gehdt. Hiji
liet zich drijven op den stroom, die ons allen,
zóó als wij daar zijn, heeft meegevoerd over een
bedding van idealen naar lokkende kustetn, naar
een. heerlijk verschiet.
Maar do wreeds, onverzoenlijke werkelijkheid
- deed zich golden. Zijn verlof hep ten einde
rijn plicht riep hem. naar Afrika terug, een
plicht waartegen hij niet mocht zoncbgen.
Zou hij ooit deze vreemdelingen terugzien,
..die op hun beurt spoedig weder op weg zouden
-gaan, ver weg, naar het eind der wereld?
Die gedachte stomde hem soms zóó somber,
wanneer hij met zichzelf alleen was, cïaib moe
der Loiseau hom op zekeren morgen vroeg
„Wel, jongen, wat scheelt er aan? Je vor-
veelt je misschien bij je grootmoeder
t> „O, grootmoeder, hoe kaai u zoo ïets_ zeggen 1
.Wanneer ik verlof heb, kom ik het altijd! bij u
doorbrengen."
„Vooral als de kleine Morton er ook is'"
-/■ O, zij had zulke goede oogon, die moeder Loi-
Het geheime dossier vergt aller aandacht, en
allerlei vermoedens gaan rond over den inhoud
der stukken die hot bevat.
Zoo spreekt de „Soir" van een lang rap
port van Montliolon, vroeger gezant te Brus
sel, over Dreyfus' bezoeken aan die stad, waar
Hij ongeveer vijftien ontmoetingen zou gehad
hebben met Duitsohe agenten.
't Onwaarschijnlijke van deze bewering blijkt
wel hieruit, dab Montliolon eerst gezant te Brus
sel is geworden na de veroordeelmg van Droy-
fus.
Jaurès betoogt in de „Petite République" dat
de zgn. brief van keizer Wilhelm aan den Duit-
schen gezant te Parijs niet, zooals men tob nu
toe dacht, n a, maar b ij d o n s het proces-Drey
fus is gemaakt. Jaurès verhaalt van een oud-
minister, die het weder van Casimir-Pcrier had,
vernomen te hebben dat graaf Miinster einde
November 1894 naar het Elysée ging om mot
den president der Republiek over de zaak-Drey
fus te spreken. Toen was er echter alleen sprake
van het borderel, niet van den brief des Kei
zers
Eerst latei- is men volgens Jaurès er achter
gekomen, dat er een valsche brief van keizer
Wilhelm bestond, en hij verhaalt dan het vol
gende, voor de waarheid waarvan hij instaat.
Bij het begin der campagne ton gunste van
Droyfus door Scheurer-Kestner, ontmoette
graaf Minister op zekeien avond op> een bal
den gewezen Franschen attaché van legatie
graaf Louis de Turelle aan wien hij verzekerd
zou hebben dat de brief van keizer Wilhelm
valsoh was. De gezant had er bijgevoegd„Ik
weet dat u vrienden heeft op het ministerie,"
en de Fransche diplomaat had dan ook het mi
nisterie van buitenlandsche zaken van deze me-
dodeeling in kennis gesteld.
De „Temps" is De Turelle gaan vragen of
dit verhaal juist was. De diplomaat antwoordde
dat in den grond der zaak Jaurès' betoog waar
was, ofschoon do Duitsche gezant hem niet ver-
zekord had, dat de brief des Keizers valsch
was; dat was uit heb gesprek yoortgevloeid.
Ook had de gezant hem niet verzocht het mi
nisterie van buitenlandsdio zaken te waarschu
wen maar hij (De T.) had gemeend een lioog-
geplaatsten ambtenaar aan de Qnai d'Orsay te
moeten mededeelen wat Hij wist.
Men weet trouwens dat do Fransche regee-
ring heb bestaan van dezen brief heeft geloo
chend.
Pasehal G-rousseb heeft het met een redacteur
der „Agence Nationale" gehad over hetgeen in
1894 in de raadkamer van den krijgsraad is ge
beurd. Medegedeeld zijn daar de geheime stuk
ken volgens hem met, maar toen de beraadsla
ging zou beginnen, werden er van het ministe
rie van oorlog twee verzegelde enveloppes ge
bracht; een daarvan bradib kolonel Picquart.
Kolonel Maiu-el legde dio enveloppes onge
opend voor zich en zette uiteen dat zij staats
geheimen bevatten die de regeermg gezworen
had niet te openbaren. Hij het liet aan den
se au i En hooren kon zij niet minder goed, zoo
dat zij zonder te laten bemerken dat zij oogen
en ooren den kost gaf, alles begrepen had.
Zij gaf haar kleinzoon een zoen en legde haar
hond op de pkiats waar zijn hart zat.
„Daar hapert het, niet waar
De tranen sprongen Julien in de oogen.
„Dwaze jongen, waarom heb je er mij niet
vroeger van gesproken. Dan zou ik er eens even
met Marie over gesproken hebben."
„Doe dat niet, grootmoeder!"
„Waarom niet? Zóó rijk zijn zij niet, dio
Morton's."
Julien liet haar 1 eloven dat zij zijn geheim
zou bewarenhij zou zieu er nog eens over
denken hij was groot genoeg om zelf zijn
zaken te behartigen.
Eerst op den avond vóór zijn vertrek besloot
hij, toen haai' ouders er niet waren, zelf mot
miss Suzanna te spreken.
„Juffrouw, ik ben nog maar een zeer gering
officier van het Fransche leger, maar ik moet
er bijvoegen dat ik, minder gelukkig dan de
meesten mijner collega's, alle graden heb moe
ten doorloopen. Mijn ouders waren arana ar
beiders. Zij hebben mij maar de eerste beginse
len kunnen laten leeren. Als soldaat heb ik mijn
studie hervat on aldus het terrein, dat ik dooi
den drang der omstandigheden verloren had,
herwonnen. Yoor mij ligt dc toekomst van iecle-
ïen goeden soldaat chc weet dat hij, al doet hij
zijn plicht, nooit rijk zal worden. Maar is liet
noodig rijk te zijn om gelukkig te wezen? Ik
geloof het niet."
Hij knielde voor haar neer.
„Juffrouw, wil u mij uw hand schenken?"
„Ja, Julien."
krijgsraad over te beslissen, of de enveloppee
geopend zouden worden. Eenparig werd beslo
ten, zo niet to openen. Daarop weid gestemd
over Dreyfus' schuld eu mot algenieono stem
men werd het schuldig uitgesproken.
Opnieuw wordt thans ook weer Rusland in
verband gebracht met liet geheime dossier, dat
zoo angstvallig bewaakt wordt.
Aan een verraad jegens Duitsohland! denkt
men eigenlijk niet meer. De Duitsdie bladen
hebben ernstig en spottend, reeds herhaaldelijk
verklaard: „Komt maar op met uw geheim
dossier wij vrcozen niet voor de internationale
vei wikkelingen die gij ducht."
Maar als 't nu eens Rusland was dat zich.
door zijn spionnen Fransdie militaire geheimen
heeft verschaft?
Do „Times" bevatte dezer dagen een schrij
ven, waarin verhaald wordt hoo Rusland
in Frankrijk eenige honderdduizenden Lebai-
geweren had gekocht, maar toen tegelijk be
merkt had dat de Russisdie wapenfabrieken die
evengoed en goedkaoper konden maken.
Daarop had Frankrijk nieuwe snelvuurkanoii-
ncn ingevoerd. Rusland wilde do tcekeningeu
daarvan hebben, maar de Fransche regeermg
wilde' dat Rusland zijn oorlogsmateriaal in
Frankrijk zou laten maken. Dit werd door de
Russische regeering geweigerd, die daarop
trachtte door zijn spionnen toch liet nieuwe
kanon machtig te worden.
De Fransche regeering nu wenschfc te vermij
den dat heb Fransche volk er achter komt hoo
de eigen bondgenoot zich met Fransche officie
ren in verbinding had gesteld.
Do opwinding over de Dreyfus-zaak zou in
Rusland zelf ten gevolge hebben gehad dab
twee personen die alles van dc zaak afweten, in
ongenade zijn gevallen, al, generaal Obrout-
clieff, dio reeds sinds hing was aangewezen als
do toekomstige minister van oorlog, on een ge
zant die jarenlang alle aanvallen van zijn vijan
den had overwonnen; bedoeld is daarmede
waarschijnlijk baron de Molirenheim die sinds
1884 te Parijs geaccrediteerd is geweest.
Imnidels zet hot Hof van Cassatie zijn on
derzode voort. Gisteren is door de strafkamer
gehoord Darlin, gewezen directeur van de
depóts.
Den vorigen dag was Poincaré, de oud-minis
ter van 1894, gehoord.
Naar liet „Journal" bericht, heeft de procu
reur-generaal Feuilloley intusschen het d'ossier
over hot proces tegen Picquart en Lehlois, dau
voor de corrcctioneele rechtbank aanhangig is,
aan het Hof overgegeven met zijn gemotiveerd
advies omtrent de regeling van rechtsgebied.
Gistermiddag zou ook de regeeiingscommissaris
Foulon het dossier omtrent hot proces voor den
krijgsraad indienen.
Men verwacht tegen het eind dezer maand
de beslissing van het Hof van Cassatie.
Dinsdag hebben een groot aantal Elzas-Lo
Nooit sprak eenig meisje dit „ja" meer van
gansoher harte.
Do komst van mevrouw Morton maakte een
einde aan dit duo, dat zoo goed begonnen was.
Julien had nog slechts den tijd Suzanna toe te
fluisteren
„Morgenochtend zal ik met uw vader spre
ken."
Die tweede, ongelukkigerwijze onvermijdelij
ke stap viel hem zwaar wegens de verandering
die plotseling had plaats gegrepen bij papa Mor
ton. Sedert twee dagen sloot do biave man zich
op en scheen uit zijn humeur. Julien had zelfs
gehoord dat hij geweigerd had, zijn heide red
ders te ontvangen. Hij had dat van zijn groot
moeder vernomen, die hem op de hoogte liield.
Den volgenden morgen, juist toon hij zich ge
reed maakte den Amerikaan te bezoeken, kwam
mevrouw Morton bij haar oude voedster.
„Ik heb u een slechte t- ding mede te doe
len," zeide zij, „Wij vertrekken vanavond. Ja
mes wil hot, cn liij heeft heiaas, gelijk."
En in één adem vertelde Marie hun het ver
driet dat men hun als millionairs had berok
kend door hen op te offeren aan de nieuwsgie
righeid van het pubhek. Zij onthulde den waren
naam van haar echtgenoot en, terwijl zij Jiüien
de „Rapide" overreikte, riep zij uit:
„Kijk, mijnheer, hoe slecht men ons behan
delt I Alsof hel James niet tot eer strekte dat
het begin van zijn carrière zoo hard is geweest!"
En terwijl Julien bleek van toom en inge
houden smart kennis nam van het dagbladarti
kel, smeekte zij Nounou, met hen te vertrekken
en hen te vergezellen naar het Zuiden van
Frankrijk, waar zij den winter gingen doorbren
gen.
tliarmgers te Parijs een protest-meeting tegen
de regeering gehouden, die zich solidair ver
klaart met den gcneralen staf en daardoor het
werk der revisie belemmert, en ten gunste van
Picquart.
Hot proces is gisteren begonnen van den se
nator Trarieux tegen de schrijfster Gyp (gravin
de Marcel), die in een liarer werken Trarieux
beschuldigt geen protestant van geboorte te
zijn, maar van geloof te zijn veranderd om een
rijk huwelijk te doen. Trarieux eisdib 500 frs.
voor elk deel dat verkocht is, 50000 frs. schade
vergoeding en schrapping der geïncrimineerde
plaats.
Tegelijk is ook het proces begonnen van Ju-
det tegen Zola wegens beloediging. Naar men
weet is Zola's aanklacht tegen Judot indertijd
afgewezen.
Bcmcngde iNedccIcclIngcn.
De staatssecretaris voor Ierland, Balfour,
hooft to Keigliley een rede gehouden, waarin hij
uiteenzette hoe het tegenwoordig liberalisme ge
heel verschilt van vroeger, maar dab het nog
belangrijk moot veranderen, wil de liberale
partij een heerschendo politieke partij worden.
De staatsman betoogde dab de Sirdar een
eind had gemaakt aan de tyrannie van dfen
Madlii en een weg had geopend voor Engeland!
van Kairo naar de Kaap.
Dab de Philippijnen door Amerika verwor
ven zijn, achtte hij voor Engeland een gelukki
ge gebeurtenis.
Vervolgens besprak hij de aanspraken der
Franschen op Fashoda, die EngoLand den weg
naar de Kaap wilden versperren. Die aanspra
ken waren op generlei recht gebaseerd, cn ge
steund door do geestdrift der natie had de re-
georing ze krachtig bestreden.
Da vorderingen van het imperialistisch, ba-
ginsel noemde Balfour het kenmerkend ver
schijnsel in de politiek der laatste vijftien jaar,
en dit quaestie zal juist verdeeling brengen in
dc liberale partij.
Want terwijl Asquith de regeering in de Fa-
shoda-quaestie steunt met heb oog op d'e ver
overing van Soudan, verklaart lord Rosaberry
dat hij, wanneer de regeering rnodht aarzelen,
volkomen bereid is, zelf de verantwoordelijk
heid te aanvaarden.
Aan prof. Delbriick te Berlijn is gisteren
door de studenten bij het begin van zijn college
een ovatie gebracht.
In een tweede artikel over de Deensohe uit-
zettingen, geschreven voordat een disciplinair
onderzoek tegen hem was bevolen, slaat Del
briick een veel kalmer toon aan.
De radico-socialistische groep uit de Fransche
Kamer heeft een motie aangenomen, wnarbij
alle afgevaardigden die zich aangesloten hebben
bij de nationalisten of de anti semieten, uitge
bannen worden.
Maar moeder Loiseau vond dab zij wel wat
oud was om haar dorpje nog te verlaten. Toen
beloofde Marie haar dat men te Dammerie een
lief huisje voor haar zou bouwen waar het haar
aan mets zon ontbreken.
Toen Julien Maar was met lezen, fronste hij do
wenkbrauwen, nam zijn képi, gaf zijn groot
moeder con kus, groette mevrouw Balderby en
ging heen.
VII.
Op dat zelfde uur stemde de nabob er einde
lijk in toe burggraaf de Varnière en baron de
Laigreval, die zich te zamen hadden, aangemeld,
te ontvangen.
„Goeden dag, hoeren, -wat verschaft mij de
eer van uw vroeg bezoek?
Gontran wees met een verachtelijk gabaar
op de „Rapide", dio op tafel was blijven liggen.
„Wij hebben dat schandelijk stukje gelezen,
en wij komen ons te u-ver beschikking stellen
om u als getuigen van dienst te zijn in deze
zaak,"
„Aardig bedacht", overlegde James bij zich
zelf. „Nu is hot mijn beurt."
En ieder van hen de hand reikende, zeide hij
„Togen wien wilt ge dat ik veoht, vrienden?
Tegen mijnheer dte ManiLlon? Maar dat is een
alleraangenaamst man, die nooit anders dan
goeds van mij geschreven heeft. Bovendien
staat er in dat artikel niets, dat niet volkomen
waar is. Het is waar dat ik in mijn jeugd var
kens heb geslacht voor rekening van de „Union
Stock Yards" te Chicago."
