N°. 9865.
trijdige Werelden.
jaargang.
Dinsdag 21 Februari 1899.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen,
Kennisgeving.
aangifte
BUITENLAND.
UITGEVER: H. J. C. ROELANTS.
EEKJLINGEN
Ite
iüi' ItSk 5ü vHT'S -2irJ - '"TrïH
COURANT.
(ffiHBüïgPMJS voor Schiedam, per kwartaal f 0.90
a omliggende plaatsen, p. kwart -1.06
franco per post, p. kwartaal. - 1,30
derlijke nommers.
0.02
BUREAU BOTERSTMAT ÏO, Tcleplioon jVo. 12».
Aj>1TtfttaaiTiBPBiJs: ran 16 gewone regels met inbe
grip ran ecne Conrantf 0 53
Iedere gewone regel meer0.10
By abonnement wordt korting verleend.
burgeheester van Schiedam,
gt bij daze ter kennis van de ingezetenen:
(iet kohier van de Personeele belasting No. 11
gemeente, over het dienstjaar 1898, door dan
irecteur der directe belastingen te Rotterdam
i 17den Februari 1899 executoir verklaard, op
aan den ontvanger der directe belastingen ter
ring is overgemaakt.
ts wordt bij deze herinnerd, dat een ieder ver
is, zijnen aanslag op den bij de wet bepaalden
s voldoen; alsmede dat heden de termijn van
te ingaat, binnen welken de reclames tegen
aanslag behooren te worden ingediend,
is hiervan afkondiging geschied, waar het be
den 20sten Februari 1899.
De Burgemeester voornoemd,
VERSTEEG.
VAN
de Openbare Kostei.ooze- en Tusschen-
en te Schiedam, kan geschieden van
Osten Februari tot uiterlijk 3 Haart
i, bjj de Hoofden dier scholen.
De Leerlingen moeten, om toegelaten te
tunnen worden, de natuurlijke pokken
tebben gehad, of een bewijs van vac-
:ine vertoonen.
•H.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 20 Februari '99.
nkrijk heeft weder een President. Emile
t is als de zevende in de ry der presidenten
wezen om gedurende zeven jaar het ambt
rvullen, dat door de grondwet als het
,e in de Republiek wordt aangewezen,
ibet is in waarheid de man der republi-
he concentratie. Het bleek in de zitting
et Congres dat Méline inderdaad voor de
latuur had bedankt. De oud-minister-pre-
iiep zelfs rond met een stembriefje
p Loubet's naam stond geschreven,
neemt niet weg dat de anti-semieten, de
alisten, de ral lie's en de royalisten op
i hebben gestemd, voorzoover althans ook
hen niet is bijgedragen tot de 50 versnip-
stemmen uitgebracht op andere personen,
rs, Loubei verwierf 483, Méline 279 slem-
terwij! er voorts waren -uitgebracht
t 11, op Cavaignac 23, op Uupuy 14 op
anel 9, op den anti-semiet kolonel Mon-
stemmen, op Rochefort en prins Henri
Irleans ieder 1 stem.
j dienen nog even op de zitting van het
es terug te komen, omdat het Zaterdag te
DOOR
IDA BOY-ED.
t het hart vol ernstige gedachten en voor-
is reed Guy naar de woning zijner bruid,
ïdaag dacht hij niet meer aan. de uren vol
relling die hij in den Kerstnacht had! door-
Hiji dacht er alleen aan dat dit meisje
ldra de zijne zou zijn, dat zij om hem haar
;r verliet, geheel andere plichten, op zich
gansch andere levensomstandigheden. aan-
dedat haar leven voortaan mot hot zijne
ija samengeweven. Hij voeldte zich veranb-
lelijk voor haar en haar geheele toekomst,
«hêen. hem too dat het nu zijn taak was,
geluk te schenken en zelf gelukkig te wor-
0 geheele ziel was vervuld van heiligen
Hi} legde bij zichzelf de vurige gelofte af,
dj Martina's vertrouwen nooit zou schen-
iat zij te allen tijde in hem een steun, den
1 vriend, den trouwston raadsman, denge-
gsten leidsman, de innigste liefde zou vin-
voordat zij samen voor het altaar traden,
hij haar dat nog eens beloven, onder kus-
sn gefluisterde woorden,
st was of hij een kerk zou binnentreden,
hij de deur naar de voorkamer open deed,
hij zijn bruid, getooid met sluier en krans,
Versailles gebeurde door kleine trekjes den
toestand teekent.
Het was er zeer vol: afgevaardigden, poli
tieke personen, journalisten. Een groote militaire
macht handhaafde de orde.
Loubet, die als voorzitter van den Senaat
presideerde, werd al terstond warm toegejuicht.
De stemming begon meteen, even onderbroken
door een paar incidenten. Paul Deroulède wilde
van de tribune het woord voeren, wat hem
belet werd; hij schreeuwde Loubet toe: »Ont-
kent ge wat Beaurepaire van morgen heeft
gezegd (n.l. in de aEcho de Paris" over Lou
bet's partij trekken ten gunste der P«namisten)
waarop Loubet kalm zeidenik behoef u niet
te antwoorden."
Déroulède werd ten slotte door een aantal
socialisten en een deurwaarder gedwongen de
tiibune te verlaten, volgens sommigen na met
een revolver te hebben gedreigd. Hetgeen hij
had willen zeggen, schijnt te zijn geweest dat
de President door het volk moest gekozen
worden.
Drumont ging later nog even te keer, en
Baudty d'Asson riep: >Leve de Koning". Ook
toen de ondervoorzitter van den Senaat, Franck
Chauveau, den uitslag der stemming mededeelde,
werd er van rechts geroepen: Panama her
leeft 1 Een mooie republiekenz.
Fianck Chauveau begaf zich daarop naar
Loubet, die voor de opening der zitting nog tot
zijn vrienden had gezegd: Als ge rnjj lief hebt,
stemt dan niet op my", wat ook geheel be
antwoordt aan zijn kalmeu, huiselijken aard.
Franck Chauveau overhandigde hem het
proces-verbaal der zitting en wenschte hem
geluk met zijn dit zijn Ciiauveau's woorden
sverhelfing tot het hoogste ambt, wat een
eer is voor uw vrienden in den Senaat, dien
gij zoo waardig hebt gepresideerd. Het republi-
keinsehe Frankrijk dat uw waardigheid, uw
wijsheid, uw gematigdheid kent, zal den uitslag
der stemming met groote voldoening begioeten.
Laat ons hopen dat deze verkiezing er toe zal
bijdragen, dat de oneenigheid afneemt en de
eensgezindheid teiugkeert."
Loubet verklaarde hierop dat hg al zijn krach
ten zou inspannen om te voldoen aan de wen-
schen des lands en ter verkrijging \an het herstel
der lepublikeinsche eensgezindheid.
De minister-president Dupuy installeerde
daarop den President, die toen een toe-praak
hield, waarin hij o. m. zeide
sik heb nooit een dergelijke mogelijkheid
(ni. tot President te wordeu gekozen) vooizien
en als de vertegenwoordigers van het land, in
spijt van de stijfhoofdigheid die men mij som
tijds heeft verweten, gemeend hebben dat ik
eenige diensten zou kunnen bewijzen, dan is
dit misschien om de ei varing van openbaie
zaken die ik in een lange loopbaan heb vei-
kregen en zeker en vooral omdat zy weten dat
ik altijd een Republikein ben geweest, dat ik
het nog ben en dat ik het altijd sal blijven.
Talrijke vertegenwoordigers van de repu-
blikeinsche pait'y hebben gemeend dat myn
dacht te vinden, bevend zijn komst verwach
tend en evenals hij vol vromen, liefdevollen
ernst.
Gelach kwam hean tegemoet. Het eerste dat
hij zag, was juffrouw Gressmann die achter
Martina, die voor den spiegel zat, stond en den
krans vasthechtte op heur haar.
Door het geheele vertrek lagen op stoelen en
tafels allerlei voorwerpen verspreid, waaruit
bleek, dat Martina hier vandaag toilet had go
maakt.
„Lieve hemel, daar is de bruidegom alriep
juffrouw Gressmann.
Martina bukte onder de handen der naaister
door en liep weg. Met een kreet van blijdschap
wierp zij zich in Guy's armen. Toen zeide zij
„Je moet ons niet kwalijk nemen dat heb er
liiei zoo uitziet. Maar met het donkere weer
kon ilc op mijn kamer niets zien. Bovendien is
hier de groote spiegel. En vandaag komt het er
toch zeer op aan dat je Ninietje er mooi uit
ziet, niet waar? Het is natuurlijk verschrikke
lijk vol in de kerk. Maar je bent verbazend
vroegIk geloof dat mama nog niet klaar is."
„En wat zegt u wel van ons Ninietje, mijn
heer de architect?" vroeg juffrouw Gressmann.
Martina ging met uitgespreid© armen een
paar stappen achteruit om zich te laten be
wonderen,
Zij droog een wit promenade-kostuum van
nieuwmodische stof. De sluier deed haar donker
gelaat zeer piquant uitkomen, en op haar bruin
haar gaf de groene myrtenkrans een eigenaar
dig kleureffect. Zij zag er zeer lief rut.
naam nuttig kon zijn om de kalmte te doen
weerkeeren en de eenheid, en ik heb op hun
aandringen niet toegestemd dan met den vasten
wil om op kalmte, vooruitgang en orde al
mijn streven te richten.
»0m mijn laak te vervullen, mijne heeren,
heb ik aller medewerking noodig, van het Par
lement en van de ledem der regeering. Opdat
deze medewei king krachtdadig zij, opdat de
eenheid, die wij allen wenschen duuizaam en
vruchtbaar zij, moeien de parlementsleden zich
herhaaldelijk in verbinding stellen met den
president der Republiekhet Elysée moet een
open huis sijn.
Boven de partijtwisten geplaatst, als scheids
rechter ingesteld door de grondwet, moet de
president der Republiek de meeningen en de
raadgevingen der vertegenwoordigers van het
volk hooren vóór de besluiten te nemen die
het hooge belang de Republiek voorschrijft.
uil ij heeft ook den raad te geven dien dit
belang hem ingeeft.
»Ik geef u de verzekering dat ik al mijn
krachten, mijn wil, myn toewijding zal stellen
in den dienst der Republiek'en vau het vader
land."
Op eenvoudigen toon, maar vol overtuiging
werden die woorden gesproken. Blijkbaar maak
ten zij een goeden indruk, omdat er uit bleek
dat het doel der partijen die hun stemmen
vereenigden op één candidaat, ook dat der door
hun vereende inspanning gekozene is.
Want de verkiezing van Loubet heeft een
diepere beteekenis. Zij wil zeggen de nederlaag
der reactionnaire partijen en de overwinning der
republikeinen. Met bewonderenswaardige zelf
verloochening hebben radico-sociaiisten en socia
listen afgezien van het steilen van een eigen
candidaat om de verkie/.ing van Loubet niet in
gevaar te brengen.
En toch behoort deze allerminst tot de hunnen
hij is een Ganibettist, een der oude republi
keinen die in den Senaat de meerderheid vormen.
Anderzijds heeft Loubet's verkiezing de reeds
bestaande scheuring onder de progressisten vol
tooid. Barthou is als voorzitter dezer groep afge
treden; Méline was zjjn man en die zijner aan
hangers.
Ten opzichte der Dreyfuszaak is Loubet als
blank papier. Daarom juist is zijn keuze een
zeer gelukkige. Men vermoedt dat hg een voor
stander der revisie is.
Dit neemt niet weg dat hij het ministerie-
Dupuy, dat volgens liet gebruik zijn portefeuilles
ter beschikking van den nieuwen President
heeft gesteld, veriocht heeft aan het bewind
to blijven.
De »Soir", het bekende orgaan van den
geueialen staf, beweert een interview gehad te
hebben met Adiien Dupuy, den broeder van
den premier. Volgens dezen zou Dupuy er in
toegestemd hebben aan het bewind te blijven
op voorwaarde, dal zijn staatkunde onveranderd
zou blyven en dat het wetsontwerp, dat de
Haar oogen zochten, d© zijne; haor blikken
waren welsprekend. Hij liaalde diep adem.
„De laatste bruid die ik heb aangekleed, was
de zuster van Fifi Maihler. Neen, maar mijn
heer, daar had u hij moeten zijn. Dab was let
terlijk om je dood te lachen, zooals Fift Maliler
uitpakte met zedepreeken om haar zuster wijze
lessen mee te geven."
Guy kreeg het gevoel of al zijn diepe ernst,
al zijn heilige gedachten als xutgewischt wer
den van het program van den dag.
Het verheven gebouw zijner gevoelens stortte
ineen, maar een brandend gevoel van geluk
bleef.
„Wil je mij ook niet met de zinnebeeldige
bloemen tooien?" vroeg hij, en hij wilde naar
het bouquetje myrten grijpen dab op de tafel
tusschen een poederdoos en wat losse 'haarspel
den lag, om het aan Martina t© geven.
„Neen, neen," zei juffrouw Gressmann, „dat
voorrecht laat ik mij niet ontnemen."
„Ik heb het haar moeten beloven," lachte
Martina. „Juffrouw Gressmann dweept zóó met
je, dat zij mij gevraagd heeft, de bruidsblocmen
m je knoopsgat te mogen steken. Juffrouw
Gressmann, ik word nog jaloersch."
„Je laat me waarlijk van schaamte blozen,
Ninietje," giegelde juffrouw Gressmann, terwijl
zij het myrtenbouquetje in Guy's knoopsgat
vastmaakte.
In het aangrenzend vertrek kwam mevrouw
Kalkowski ruisckend nader.
Geel brocaat hing in zware plooien van haar
schouders neer. Haar armen waren door bai-
zaak-Dreyfus voor hel geheele Hof van Cassatie
brengt, gehandhaafd zou worden. President
Loubet zou erkend hebben dat de aanneming
van dit ontwerp noodig was.
't Blyft af te wachten, of deze lezing wel
volkomen der waarheid getrouw is.
Na de veikiezing te Versailles is Loubet naar
Parys teruggekeerd, waar Dupuy hem het ont
slag van het Kabinet aanbood. Vooiaf had hg
een bezoek gebiacht aan het Elysée, waar me
vrouw Faure hem ontving.
Loubet heeft 20,000 frs. gegeven ten behoeve
der armen van Parijs,
Toen de President te Parijs aankwam,
sehreeuwcien de nationalisten die zich in aan
zienlijken getale bij het station St. Lazare hadden
verzameld: vCompuez Loubet! Panama!"
waarop anderen antwoordden met den kreet:
»Leve Loubet l L«ve de Republiek
Het volk nam een tamelyk vijandige houding
aan, en slechts met rnoeite kon de garde te
paard ruim baan maken voor het rijtuig van den
Piesident. Déroulède, Millevoye en Maicei
Habert werden toegejuicht.
Déroulède trok later met de nationalisten
naar het standbeeld van Jeanne d'Arc, waar
hij een toespraak hield, waarin hij zeide Loubet
niet te erkennen als president der Republiek
en de manifestanten verzocht Donderdag a.s.
terug te keeren hg de begrafenis van Faure,
waarbij ook de misdadige raadsheeren van het
Hof en de onwaardige afgevaardigden, die Loubet
kozen, tegenwoordig zouden zijn.
Er werd toen nog een tijdje gemanifesteerd,
evenafs reeds te Versailles was geschied de
regen dreef 's avonds de menschen uileen.
Gistermiddag bleef het te Parijs kalm. De
«Comités Plebiseitaires" vergaderden alleen en
namen een motie aan, waai bij tegen de ver
kiezing van Loubet geprotesteerd en de wensch
uitgesproken werd dat de President door het
volk zou gekozen worden.
Maar 's avonds werd er gemanifesteerd voor
het bureau van de ïPeuple". Daar kwamen de
nationalisten in botsing met voorstanders van
Loubet; een gevecht ontstond, waarbij twee
nationalisten verwond werden.
Later op den avond werd er duchtig ge
vochten in de brasseiie-Maxeville en voor het
café Panorama, Ook hier werden verwondingen
opgeloopen.
Verscheiden arrestaties vonden plaats.
De bladen, behalve de anti-semietisehe en
nationalistische, die openlijk verklaren Loubet
voortdurend le zullen bestryden, tooneu zich
met de keuze ingenomen.
Loubet zal morgenochtend voor het eerst den
ministenaad presideeren. Hij zal dan mede-
deeiing doen van het adres aan de Kamer.
Heden zal de hertog van Auerstadt als groot
kanselier Loubet bet cordon van het Legioen
van Eer aanbieden.
Intusschen is het lyk van den overleden pre-
handsclioenen bedekt, die bijna tot aan d©
korte mouwen reikten. Om den een weinig ont-
blooten hals droeg mevrouw Kalkowski haar
brillanten en in haar zwart glanzend haar een
gele struisveer.
„Prachtig1" riep juffrouw Gressmann uit.
„U zou zoo aan het hof kunnen verschijnen.
Wat zal mijnlieer Dobert wel zeggen."
Mevrouw Kalkowski had de vast© overtui
ging dat zij er zeer deftig uitzag. Zij begroette
Guy buitengewoon minzaam.
Toen verscheen ook Kalkowski, knorrig en
met een witte das in de hand. Hij knikte Guy
terloops toe.
„Die lamme das. Juffrouw Gressmann, kijk
eens of u cr wat mee kan beginnen."
Juffrouw Gressmann maakte de das aan zijn
óverhemdsknoopje vast.
Op straat stonden reeds de twee rijtuigen
voor de deur. Martina zag het toen zij even naar
buiten keek.
Men reed nu weg, alsof men naar een bal
moest, wel wat gehaast, maar toch zoer verge
noegd. In het eerste rijtuig Guy en Martina, in
het tweede het echtpaar Kalkowski met juf
frouw Gressmann, die immers in. de kerk onder
de toeschouwers niet mocht ontbreken.
Ook in het rijtuig vond Guy niet zijn ern
stige, gewijde stemming weer. Martina was zeer
opgewekt en verliefd.
Spoedig waren zij in de kerk aangekomen.
Wordt vervolgd.)