N°. 9865. trijdige Werelden. jaargang. Dinsdag 21 Februari 1899. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen, Kennisgeving. aangifte BUITENLAND. UITGEVER: H. J. C. ROELANTS. EEKJLINGEN Ite iüi' ItSk 5ü vHT'S -2irJ - '"TrïH COURANT. (ffiHBüïgPMJS voor Schiedam, per kwartaal f 0.90 a omliggende plaatsen, p. kwart -1.06 franco per post, p. kwartaal. - 1,30 derlijke nommers. 0.02 BUREAU BOTERSTMAT ÏO, Tcleplioon jVo. 12». Aj>1TtfttaaiTiBPBiJs: ran 16 gewone regels met inbe grip ran ecne Conrantf 0 53 Iedere gewone regel meer0.10 By abonnement wordt korting verleend. burgeheester van Schiedam, gt bij daze ter kennis van de ingezetenen: (iet kohier van de Personeele belasting No. 11 gemeente, over het dienstjaar 1898, door dan irecteur der directe belastingen te Rotterdam i 17den Februari 1899 executoir verklaard, op aan den ontvanger der directe belastingen ter ring is overgemaakt. ts wordt bij deze herinnerd, dat een ieder ver is, zijnen aanslag op den bij de wet bepaalden s voldoen; alsmede dat heden de termijn van te ingaat, binnen welken de reclames tegen aanslag behooren te worden ingediend, is hiervan afkondiging geschied, waar het be den 20sten Februari 1899. De Burgemeester voornoemd, VERSTEEG. VAN de Openbare Kostei.ooze- en Tusschen- en te Schiedam, kan geschieden van Osten Februari tot uiterlijk 3 Haart i, bjj de Hoofden dier scholen. De Leerlingen moeten, om toegelaten te tunnen worden, de natuurlijke pokken tebben gehad, of een bewijs van vac- :ine vertoonen. •H. Algemeen overzicht. SCHIEDAM, 20 Februari '99. nkrijk heeft weder een President. Emile t is als de zevende in de ry der presidenten wezen om gedurende zeven jaar het ambt rvullen, dat door de grondwet als het ,e in de Republiek wordt aangewezen, ibet is in waarheid de man der republi- he concentratie. Het bleek in de zitting et Congres dat Méline inderdaad voor de latuur had bedankt. De oud-minister-pre- iiep zelfs rond met een stembriefje p Loubet's naam stond geschreven, neemt niet weg dat de anti-semieten, de alisten, de ral lie's en de royalisten op i hebben gestemd, voorzoover althans ook hen niet is bijgedragen tot de 50 versnip- stemmen uitgebracht op andere personen, rs, Loubei verwierf 483, Méline 279 slem- terwij! er voorts waren -uitgebracht t 11, op Cavaignac 23, op Uupuy 14 op anel 9, op den anti-semiet kolonel Mon- stemmen, op Rochefort en prins Henri Irleans ieder 1 stem. j dienen nog even op de zitting van het es terug te komen, omdat het Zaterdag te DOOR IDA BOY-ED. t het hart vol ernstige gedachten en voor- is reed Guy naar de woning zijner bruid, ïdaag dacht hij niet meer aan. de uren vol relling die hij in den Kerstnacht had! door- Hiji dacht er alleen aan dat dit meisje ldra de zijne zou zijn, dat zij om hem haar ;r verliet, geheel andere plichten, op zich gansch andere levensomstandigheden. aan- dedat haar leven voortaan mot hot zijne ija samengeweven. Hij voeldte zich veranb- lelijk voor haar en haar geheele toekomst, «hêen. hem too dat het nu zijn taak was, geluk te schenken en zelf gelukkig te wor- 0 geheele ziel was vervuld van heiligen Hi} legde bij zichzelf de vurige gelofte af, dj Martina's vertrouwen nooit zou schen- iat zij te allen tijde in hem een steun, den 1 vriend, den trouwston raadsman, denge- gsten leidsman, de innigste liefde zou vin- voordat zij samen voor het altaar traden, hij haar dat nog eens beloven, onder kus- sn gefluisterde woorden, st was of hij een kerk zou binnentreden, hij de deur naar de voorkamer open deed, hij zijn bruid, getooid met sluier en krans, Versailles gebeurde door kleine trekjes den toestand teekent. Het was er zeer vol: afgevaardigden, poli tieke personen, journalisten. Een groote militaire macht handhaafde de orde. Loubet, die als voorzitter van den Senaat presideerde, werd al terstond warm toegejuicht. De stemming begon meteen, even onderbroken door een paar incidenten. Paul Deroulède wilde van de tribune het woord voeren, wat hem belet werd; hij schreeuwde Loubet toe: »Ont- kent ge wat Beaurepaire van morgen heeft gezegd (n.l. in de aEcho de Paris" over Lou bet's partij trekken ten gunste der P«namisten) waarop Loubet kalm zeidenik behoef u niet te antwoorden." Déroulède werd ten slotte door een aantal socialisten en een deurwaarder gedwongen de tiibune te verlaten, volgens sommigen na met een revolver te hebben gedreigd. Hetgeen hij had willen zeggen, schijnt te zijn geweest dat de President door het volk moest gekozen worden. Drumont ging later nog even te keer, en Baudty d'Asson riep: >Leve de Koning". Ook toen de ondervoorzitter van den Senaat, Franck Chauveau, den uitslag der stemming mededeelde, werd er van rechts geroepen: Panama her leeft 1 Een mooie republiekenz. Fianck Chauveau begaf zich daarop naar Loubet, die voor de opening der zitting nog tot zijn vrienden had gezegd: Als ge rnjj lief hebt, stemt dan niet op my", wat ook geheel be antwoordt aan zijn kalmeu, huiselijken aard. Franck Chauveau overhandigde hem het proces-verbaal der zitting en wenschte hem geluk met zijn dit zijn Ciiauveau's woorden sverhelfing tot het hoogste ambt, wat een eer is voor uw vrienden in den Senaat, dien gij zoo waardig hebt gepresideerd. Het republi- keinsehe Frankrijk dat uw waardigheid, uw wijsheid, uw gematigdheid kent, zal den uitslag der stemming met groote voldoening begioeten. Laat ons hopen dat deze verkiezing er toe zal bijdragen, dat de oneenigheid afneemt en de eensgezindheid teiugkeert." Loubet verklaarde hierop dat hg al zijn krach ten zou inspannen om te voldoen aan de wen- schen des lands en ter verkrijging \an het herstel der lepublikeinsche eensgezindheid. De minister-president Dupuy installeerde daarop den President, die toen een toe-praak hield, waarin hij o. m. zeide sik heb nooit een dergelijke mogelijkheid (ni. tot President te wordeu gekozen) vooizien en als de vertegenwoordigers van het land, in spijt van de stijfhoofdigheid die men mij som tijds heeft verweten, gemeend hebben dat ik eenige diensten zou kunnen bewijzen, dan is dit misschien om de ei varing van openbaie zaken die ik in een lange loopbaan heb vei- kregen en zeker en vooral omdat zy weten dat ik altijd een Republikein ben geweest, dat ik het nog ben en dat ik het altijd sal blijven. Talrijke vertegenwoordigers van de repu- blikeinsche pait'y hebben gemeend dat myn dacht te vinden, bevend zijn komst verwach tend en evenals hij vol vromen, liefdevollen ernst. Gelach kwam hean tegemoet. Het eerste dat hij zag, was juffrouw Gressmann die achter Martina, die voor den spiegel zat, stond en den krans vasthechtte op heur haar. Door het geheele vertrek lagen op stoelen en tafels allerlei voorwerpen verspreid, waaruit bleek, dat Martina hier vandaag toilet had go maakt. „Lieve hemel, daar is de bruidegom alriep juffrouw Gressmann. Martina bukte onder de handen der naaister door en liep weg. Met een kreet van blijdschap wierp zij zich in Guy's armen. Toen zeide zij „Je moet ons niet kwalijk nemen dat heb er liiei zoo uitziet. Maar met het donkere weer kon ilc op mijn kamer niets zien. Bovendien is hier de groote spiegel. En vandaag komt het er toch zeer op aan dat je Ninietje er mooi uit ziet, niet waar? Het is natuurlijk verschrikke lijk vol in de kerk. Maar je bent verbazend vroegIk geloof dat mama nog niet klaar is." „En wat zegt u wel van ons Ninietje, mijn heer de architect?" vroeg juffrouw Gressmann. Martina ging met uitgespreid© armen een paar stappen achteruit om zich te laten be wonderen, Zij droog een wit promenade-kostuum van nieuwmodische stof. De sluier deed haar donker gelaat zeer piquant uitkomen, en op haar bruin haar gaf de groene myrtenkrans een eigenaar dig kleureffect. Zij zag er zeer lief rut. naam nuttig kon zijn om de kalmte te doen weerkeeren en de eenheid, en ik heb op hun aandringen niet toegestemd dan met den vasten wil om op kalmte, vooruitgang en orde al mijn streven te richten. »0m mijn laak te vervullen, mijne heeren, heb ik aller medewerking noodig, van het Par lement en van de ledem der regeering. Opdat deze medewei king krachtdadig zij, opdat de eenheid, die wij allen wenschen duuizaam en vruchtbaar zij, moeien de parlementsleden zich herhaaldelijk in verbinding stellen met den president der Republiekhet Elysée moet een open huis sijn. Boven de partijtwisten geplaatst, als scheids rechter ingesteld door de grondwet, moet de president der Republiek de meeningen en de raadgevingen der vertegenwoordigers van het volk hooren vóór de besluiten te nemen die het hooge belang de Republiek voorschrijft. uil ij heeft ook den raad te geven dien dit belang hem ingeeft. »Ik geef u de verzekering dat ik al mijn krachten, mijn wil, myn toewijding zal stellen in den dienst der Republiek'en vau het vader land." Op eenvoudigen toon, maar vol overtuiging werden die woorden gesproken. Blijkbaar maak ten zij een goeden indruk, omdat er uit bleek dat het doel der partijen die hun stemmen vereenigden op één candidaat, ook dat der door hun vereende inspanning gekozene is. Want de verkiezing van Loubet heeft een diepere beteekenis. Zij wil zeggen de nederlaag der reactionnaire partijen en de overwinning der republikeinen. Met bewonderenswaardige zelf verloochening hebben radico-sociaiisten en socia listen afgezien van het steilen van een eigen candidaat om de verkie/.ing van Loubet niet in gevaar te brengen. En toch behoort deze allerminst tot de hunnen hij is een Ganibettist, een der oude republi keinen die in den Senaat de meerderheid vormen. Anderzijds heeft Loubet's verkiezing de reeds bestaande scheuring onder de progressisten vol tooid. Barthou is als voorzitter dezer groep afge treden; Méline was zjjn man en die zijner aan hangers. Ten opzichte der Dreyfuszaak is Loubet als blank papier. Daarom juist is zijn keuze een zeer gelukkige. Men vermoedt dat hg een voor stander der revisie is. Dit neemt niet weg dat hij het ministerie- Dupuy, dat volgens liet gebruik zijn portefeuilles ter beschikking van den nieuwen President heeft gesteld, veriocht heeft aan het bewind to blijven. De »Soir", het bekende orgaan van den geueialen staf, beweert een interview gehad te hebben met Adiien Dupuy, den broeder van den premier. Volgens dezen zou Dupuy er in toegestemd hebben aan het bewind te blijven op voorwaarde, dal zijn staatkunde onveranderd zou blyven en dat het wetsontwerp, dat de Haar oogen zochten, d© zijne; haor blikken waren welsprekend. Hij liaalde diep adem. „De laatste bruid die ik heb aangekleed, was de zuster van Fifi Maihler. Neen, maar mijn heer, daar had u hij moeten zijn. Dab was let terlijk om je dood te lachen, zooals Fift Maliler uitpakte met zedepreeken om haar zuster wijze lessen mee te geven." Guy kreeg het gevoel of al zijn diepe ernst, al zijn heilige gedachten als xutgewischt wer den van het program van den dag. Het verheven gebouw zijner gevoelens stortte ineen, maar een brandend gevoel van geluk bleef. „Wil je mij ook niet met de zinnebeeldige bloemen tooien?" vroeg hij, en hij wilde naar het bouquetje myrten grijpen dab op de tafel tusschen een poederdoos en wat losse 'haarspel den lag, om het aan Martina t© geven. „Neen, neen," zei juffrouw Gressmann, „dat voorrecht laat ik mij niet ontnemen." „Ik heb het haar moeten beloven," lachte Martina. „Juffrouw Gressmann dweept zóó met je, dat zij mij gevraagd heeft, de bruidsblocmen m je knoopsgat te mogen steken. Juffrouw Gressmann, ik word nog jaloersch." „Je laat me waarlijk van schaamte blozen, Ninietje," giegelde juffrouw Gressmann, terwijl zij het myrtenbouquetje in Guy's knoopsgat vastmaakte. In het aangrenzend vertrek kwam mevrouw Kalkowski ruisckend nader. Geel brocaat hing in zware plooien van haar schouders neer. Haar armen waren door bai- zaak-Dreyfus voor hel geheele Hof van Cassatie brengt, gehandhaafd zou worden. President Loubet zou erkend hebben dat de aanneming van dit ontwerp noodig was. 't Blyft af te wachten, of deze lezing wel volkomen der waarheid getrouw is. Na de veikiezing te Versailles is Loubet naar Parys teruggekeerd, waar Dupuy hem het ont slag van het Kabinet aanbood. Vooiaf had hg een bezoek gebiacht aan het Elysée, waar me vrouw Faure hem ontving. Loubet heeft 20,000 frs. gegeven ten behoeve der armen van Parijs, Toen de President te Parijs aankwam, sehreeuwcien de nationalisten die zich in aan zienlijken getale bij het station St. Lazare hadden verzameld: vCompuez Loubet! Panama!" waarop anderen antwoordden met den kreet: »Leve Loubet l L«ve de Republiek Het volk nam een tamelyk vijandige houding aan, en slechts met rnoeite kon de garde te paard ruim baan maken voor het rijtuig van den Piesident. Déroulède, Millevoye en Maicei Habert werden toegejuicht. Déroulède trok later met de nationalisten naar het standbeeld van Jeanne d'Arc, waar hij een toespraak hield, waarin hij zeide Loubet niet te erkennen als president der Republiek en de manifestanten verzocht Donderdag a.s. terug te keeren hg de begrafenis van Faure, waarbij ook de misdadige raadsheeren van het Hof en de onwaardige afgevaardigden, die Loubet kozen, tegenwoordig zouden zijn. Er werd toen nog een tijdje gemanifesteerd, evenafs reeds te Versailles was geschied de regen dreef 's avonds de menschen uileen. Gistermiddag bleef het te Parijs kalm. De «Comités Plebiseitaires" vergaderden alleen en namen een motie aan, waai bij tegen de ver kiezing van Loubet geprotesteerd en de wensch uitgesproken werd dat de President door het volk zou gekozen worden. Maar 's avonds werd er gemanifesteerd voor het bureau van de ïPeuple". Daar kwamen de nationalisten in botsing met voorstanders van Loubet; een gevecht ontstond, waarbij twee nationalisten verwond werden. Later op den avond werd er duchtig ge vochten in de brasseiie-Maxeville en voor het café Panorama, Ook hier werden verwondingen opgeloopen. Verscheiden arrestaties vonden plaats. De bladen, behalve de anti-semietisehe en nationalistische, die openlijk verklaren Loubet voortdurend le zullen bestryden, tooneu zich met de keuze ingenomen. Loubet zal morgenochtend voor het eerst den ministenaad presideeren. Hij zal dan mede- deeiing doen van het adres aan de Kamer. Heden zal de hertog van Auerstadt als groot kanselier Loubet bet cordon van het Legioen van Eer aanbieden. Intusschen is het lyk van den overleden pre- handsclioenen bedekt, die bijna tot aan d© korte mouwen reikten. Om den een weinig ont- blooten hals droeg mevrouw Kalkowski haar brillanten en in haar zwart glanzend haar een gele struisveer. „Prachtig1" riep juffrouw Gressmann uit. „U zou zoo aan het hof kunnen verschijnen. Wat zal mijnlieer Dobert wel zeggen." Mevrouw Kalkowski had de vast© overtui ging dat zij er zeer deftig uitzag. Zij begroette Guy buitengewoon minzaam. Toen verscheen ook Kalkowski, knorrig en met een witte das in de hand. Hij knikte Guy terloops toe. „Die lamme das. Juffrouw Gressmann, kijk eens of u cr wat mee kan beginnen." Juffrouw Gressmann maakte de das aan zijn óverhemdsknoopje vast. Op straat stonden reeds de twee rijtuigen voor de deur. Martina zag het toen zij even naar buiten keek. Men reed nu weg, alsof men naar een bal moest, wel wat gehaast, maar toch zoer verge noegd. In het eerste rijtuig Guy en Martina, in het tweede het echtpaar Kalkowski met juf frouw Gressmann, die immers in. de kerk onder de toeschouwers niet mocht ontbreken. Ook in het rijtuig vond Guy niet zijn ern stige, gewijde stemming weer. Martina was zeer opgewekt en verliefd. Spoedig waren zij in de kerk aangekomen. Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1899 | | pagina 1