i
"g;
\PH
52!'° jaargang.
Zondag 12 en Maandag 13 Maart 1899.
N". 9882.
Eerste Blacl.
ité.
JPE,
Strijdige- Werelden.
y.
t
lu
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd Zon- en Feestdagen,
uitgeverTh. j. c. roelants.
Kennisgeving.
'K,
Eerlijkheid bij Belastingen.
IZj
EN
70.
se.
a:
»s.
insers.
o ek
BUITENLAND.
l&'b*
«0 rands,
eren
i schnpengQ
varkens ~j
1J- Spiriio,
i prijsh.
fr.18%
uH.
H4
3%
*6/s
li.
</s
Sept.
tgsS'
j zrz -m&mas
OOÜRA
iBOSKMtwnJSPRWB voor Schiedam, pe» kwartaal f o.SO
n omliggende plaatsen, p. kwart. -1.05
franco per post, p. kwartaal. - i.go
Afzonderlijke nommers. o.02
BUREAU: BOTEBSTttAAT 70, Telepl.oon ITo. 123.
van 1—6 gewone regels met inbe
grip van een# Courantf o.5S
Iedere gewone regel meero.lO
Bjj abonnement wordt korting verleend.
DU
nummer best: at uit drie bladen.
^avondje,
Mr. en
8 uur.
Het Ned.
8 uur.
Alleluja!
ert door
t, 8 uur,
Variété,
'olsingel,
str., 8 u,
Tien
Verordening betreffende de Makelaardij.
dam.
u
neUP,
paleis
BURGEMEESTER EN WETHOUDERS VA.N SCHIEDAM
brengen ter kennis van belanghebbenden, dat door
den Gemeenteraad in zijne openbare vergadering van
den 7deo Maart jl. is vastgesteld de volgende
VERORDENING betreffende de Makelaardij
te Schiedam.
Artikel 1. De makelaars, hetzij in alle vakken,
betzij in bijzondere vakken, worden op verzoek van
den belanghebbende door den Raad aangesteld naar
gelang der behoefte van den handel.
In elk voorkomend geval wordt het advies der
Kamer van Koophandel en Fabrieken ingewonnen,
waartoe worden overgelegd de stukken bedoeld in
art. 3; deze stukken worden binnen éen maand door
de Kamer met haar advies aan het Gemeentebestuur
terng gezonden.
Door bet Gemeentebestuur wordt afschrift van
zijn beschikking gezonden, zoowel aan de Kamer
van Koophandel en Fabrieken, als aan den belang
hebbende, en geschiedt in geval ecne gunstige
beschikking volgt openbare kennisgeving op de
daartoe gebruikelijke plaatsen alsmede door aanplak
king aan de Beurs.
Art. 2. Om tot makelaar te kunnen worden aan
gesteld moet men zijn ingezetene dezer gemeente,
meerderjarig of meerderjarig verklaard en ten minste
drie jaren werkzaam zijn geweest in het vak of in
de vakken, waarin men do makelaardij wenscht uit
te oefenen.
Art, 3. Hij, die als makelaar .wenscht te worden
aangesteld, legt bij zijn daartoe strekkend verzoek
schrift aan het Gemeentebestuur over
o. een extract uit zijn geboorte- of huwelijksakte,
f of een bewijs van bekomen venia aetatis
s« b. ceno vanwege het gemeentebestuur afgegeven
schriftelijke verklaring, dat hij gedurende het laatste
jaar in deze gemeente zijn hoofdverblijf heeft gehad
c. eene schriftelijke verklaring, afgegeven door de
Kamer van Koophandel en Fabrieken, dat de aan
vrager voldoet aan het laatste vereisebte van art. 2.
Art. 4. De makelaars zijn verplicht dagelijks, voor
bet sluiten der Beurs, van den prijs der door hunne
tnsschenkomst ter Beurze verhandelde goederen op
gave te doen aan de Commissie bedoeld bij art. 5
van de verordening op de Beurs en de markten te
Schiedam.
Art. 5. In de gevallen, waarin toepassing van
srt. 71 van het Wetboek van Koophandel wordt
vereischt, gaat het Gemeentebestuur niet tot schorsing
of vervallen-verklaring over, dan na alvorens het
advies te hebben 'ingewonnen vau de Kamer Tan
Koophandel en Da den belanghebbende te hebben
gehoord of daartoe to hebben opgeroepen.
'Da Kamer van Koophandel brengt haar advies
dat zij ook ongevraagd kan geven niet uit dan
na. verhoor, of oproeping daartoe, van den belaDg-
DOOR
IDA BOY-ED.
dy's.
ire,
11.30,
ELS.
LE!Ï.
IA!
AGA,
irt".
60)
„Walt heeft die jongen een vermogen om rich
aan te passen!" dacht rij. „Maar wait moet Rij
hier'doen? Phitlip is in staat, Charlotte zoo dee
moedig mogelijk te danken voor wait niet® meer
dan haar natuurlijk» plicht is."
De tegenwoordigheid van haar broeder was
haar bepaald pijnlijk. Hij wals voor haar min
der haat* broeder dan wel die getuige uit oen
>nder tijdperk, die haar belette in alle oprich
ten zoo trotsch op te treden als rij ridh had
vwrgenomen..
"li zoer terughoudend, sprak
heel weinig eu had steeds een beleefden en be-
hngsteilenden. glimlach voor wie het woord! tot
raar richtte.
Alle onderwerpen waarover gesproken werd,
war®! - haar vreemd en lieten haar koud. Zij
writ niet eens waar Manilla lag, en het kon
haai- niets .«holen of da Duitsdie dan wel de
(r~ë®kch6 handel daar de overhand had. Zij
.begreep in 't geheel niet ho© men er als iets
.bijzonders over kon spreken dbt de oud-Noor-
iJjkBkerkstijl een zalfde gevel- en dakconktrue-
.^tghkertoonde gjg Madlagaissiscke paleizen. En
likt* "^Ghg^E^ten eu haar zelf aan,
e —it; zekere" vorm- en Ideurverbind'ingen steeds
weert in. gelijke patronen te vinden waren bij
"verschillende, door ontzaglijk verschil
011 plaat® gescheiden, vdlfcen.
Martina voeldfe ridh als bevrijd toen men ©in-
hebbende, waarvan proces-verbaal wordt opgemaakt
hetwelk zij bij haar advies overlegt.
"lij zijn besluit doet het Gemeentebestuur in
geval schorsing of vervallen-verklaring volgt
daarvan mededeeling en openbare kennisgeving als
bedoeld bij art. 1.
SLOTBEPALING.
Deze verordening treedt in werking op den dag
van hare bekendmaking, welke binnen vijf dagen na
üare vaststelling zal geschieden op de daartoe ge-
bruikelijkc plaatsen, alsmede door aanplakking aan
de Beurs.
Aldus vastgesteld ter openbare vergadering vau
den Gemeenteraad van Schiedam, den 7den Maart 1899.
Be Burgemeester
VERSTEEG.
De Secretaris
VERN'ÈDE.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het be-
booit, den lldeti Maart 189!).
Burgemeester en ivethouders voornoemd
VERSTEEG.
Be secretaris
VERNÈDE.
Wij hebben te zijner tijd mededeeling ge
daan van het door minister Pierson thans bij
de Tweede Kamer aanhangig gemaakte ont
werp van wet tot wijziging van enkele bepalin
gen der Vermogensbelasting, ten doel hebbende
ontduiking der aangifte of te lage opgave te
voorkomen, althans te verminderen, door bij het
overlijden van den belastingpliehtilge de ver
schuldigde, to min betaalde belasting nog na* te
vorderen, waardoor de sohatkistbelangen tevens
minder geschaad worden.
Tegen d'it ontwerp rijn enkele bezwaren ge
rezen; vooral die van „de Tijd" verdienen, de
aandacht, en reeds deelden wij deze in 't kort
mede.
Het katholieke orgaan oordeelde, dat volko
men ten onrechte de bewijslast van den Staat
op de erfgenamen werd afgewenteld en meende
voorts, dat men
„op deze wijze een zeer bedenkelijken weg
opgaat. Is het in 't algemeen een grief tegen
onze hooggeroemde directe belastingen, dat zij
voor een veel te groot gedeelte berusten op fiction,
veronderstellingen., deze nieuwe wet zondigt on
der dit opzicht op geheel bijzondere wijze. Meer
en meer schijnt bij onze wetgevers het beginsel
ingang te vinden, dat aan de macht van den
fiscus geen grenzen mogen gesteld worden.
Heette het vroeger„handen uit de kast en
oogen uit de boeken!" de consequentie der
tegenwoordige wetgeving schijnt er toe te leiden,
dat de sleutel van ieders brandkast en het toe
zicht over elke boekhonding parmanent zullen
worden toevertrouwd aan de ambtenaren der
belastingen. Gelukkig, indien wij nog aan perio
dieke huiszoekingen en aan het fouilleeren onzer
personen ontkomen 1"
Aldus in zijn conclusie „d© Tijd".
Hierbij treft ons weer heb zelfde, waarop wij
delijk van tafeil opstond. Haar levendig tempe
rament ontspande zich als een stalen veer na
langen druk.
Als waren zij oude) vriendinnen, nam zij
Auno Marie's arm en trok de jonge vrouw met
zich mee, den tuin in Robert volgde haar.
Met hem voelde Martina zich volkomen op
haar gemak, en rij sloeg een vroolijken toon
aan, waarover Anne Marie rich niet weinig ver
baasde, nadat Martina in het bijrijn der ande
ren zich. iU houding en spreken zoo stil had ge
toond.
Zij gingen met hun drieën aan een klein ta
feltje ritten, vanwaar men het gericht op de
veranda had en de and'eren kom toeknikken.
Met eenige stemverheffing kon men hen ook
een of ander toeroepen.
Kehr diende daar de koffie en 't laatst van
allen bracht hij ook aan. het drietal de gevulde
kopjes, waarbij op rijn gladgeschoren gelaat en
zijn buitengewoon stijve houding ontevreden
heid over die nieuwigheid lag te lozen.
Martina sprak alleen met Robert. Zij achtte
de onbeteakenendë jonge vrouw geen bijzondere
aandacht waardig. Als rij haar af en toe een
blik gunde, deed rij genoeg.
Met de uitdrukking van een overmoedige,
aan huldiging gewone vrouw, die den recht te
genover haar rittendem mam als haar trouwen
aanbidder behandelt, op bet gelaat, interpel
leerde Martina den vriend van. haar mlan.
„Waar heeft u van morgen gezeten? Waar
om is u niet te gelijk met ons hierheen gegaan?"
„Eerst moest ik er bij tegenwoordig rijn dat
onze jongen gewogen werd niet waar, Anne-
mie? En toen moest ik nog naar het kantoor,
waar ik twee uur gewenkt heb," zed Robert op
onlangs de redactie van de „Standaard" we
zen belastingontduiking wordt hier, zooal niet
goed gepraat, dan bock zeker niet scherp ver
oordeeld. Want al moge het waar zijn, dat de
voorgestelde maatregel van den minister Pier
son aan eenige bedenking onderhevig is, aam het
principe doet dit niet af. Gelijk de justitie het
recht heeft bij den van misdaad verdachte huis
zoeking te doen, zoo moet de fiscus het recht
hebben bij hen die onder verdenking van belais-
tïngdiefstal staan, een nader onderzoek in te
stellen naar wat dien diefstal kan bewijzen. En
of men nu zijn medemonsch besteelt door hem
rijn geforcoerdem brandkast te ledigen of dat
men dit den Staat doet door voor dezen uit
die brandkast niet te laten gaan, wat de Staat
volgens de wet easehb, is voor ons geen verschil.
Zelfs zouden wij, wie heb laatste doet, met niet
minder zware straffen willen treffen dan den
eerste, omdat van dazen het verantwoordelijk
heidsgevoel veelal minder ontwikkeld is.
Onze moderne Staat eisdhb nu eenmaal belas
tingen en wel bij vooikeur directe. Al moge de
„Tijd" deze „hooggeroemde" belastingen affceu-
ïen, het recht om ze, waar ze bestaan, te ont
duiken, heieft heb blad niet, eru rijn eenigste
'kracht moet liggen in een zijnerzijds gewenscht
advies om ze te wijzigen.
In plaats van den staf te breskeu over hot
feit dat in 20 of 30 van de gevallen de op
gave voor de successie grooter is dan het ver
mogen door den erflater aangegeven in het jaar
van zijn overlijden, in plaats van scherp te ver-
oordeelen het feit, dat hoogstwaarschijnlijk J
of j van de vermogende®, „aanmerkelijke" dief
stal pleegt tegenover de schatkist en dus tegen
over de medeburgers, in plaats van minister
Pierson van advies te dienen om tot verbete
ring te komen, strekt heb betoog van het
katholieke blad om eenige bedenkingen te op
peren tegen de voorgestelde maatregelen, die
trouwens zonder dat de „Tijd" hierop te
rugkwam reeds een voor een door het „Hbl."
weerlegd rijn.
Wij hadden zoo gaarne gezien, dat ook van
katholieke en anti-rewohitionnaire zijde te de
zer gelegenheid opnieuw op juiste opgaven bij
de directe belastingen ware aangedrongen, op
dat aldus ook van dien kant deze belastingen,
die voor ambtenaren ein lieden met vaste trao
tementen steeds het scherpst kwellen, voor deze
beide categorieën wat minder drukkend moch
ten worden; toch zal dit het eenige middel rijn
om op den duur aan opgave onder eede te ont
komen, gelijk in Duitsehland' bij de rijks-inkom
stenbelasting bestaat.
Wij herhalen, wij zien het groote verschil
niet in bussdhen het inbreken in helt kantoor
van gemeente- en rijksontvanger en het bestelen
der brandkast dier ambtenaren eenerzij cis, en
anderzijds het niet brengen bij die functionaris
sen hebgeen hun van rechtswege toekomt. Heit
eene is diefstal en het andere is diefstal.
behagelijken boon. Hij vond het prettig, hier
zoo met zijn lieve Annemie te ritten, en boven
dien nog in alle onschuld den! blik van twee
sehalkscïie oogen op ziok gevestigd te rien.
„Wat rijn de Hamburgers toch akelig werk
zaam," sprak Martina, „Waarom werkt u toch
zoo hard? TJ heeft het toch niet noodïg. Als
ik miUioimair was, stak ik geen vinger meer
uit."
Robert lachte, en. dan lcwaanen rijn breede
schouders in een schokkende beweging.
„Wat naïef! Zeg, Annemie? Ten eerste ben
ik nog geen miïïionnair, o schoone vrouw, en
ik hoop het daar ik het in de eerste plaats
d'oor erfenis zou kunuen worden ook nog
lang, heel lang niet te worden. En bovendien:
wanneer men het is, wil men het toch ooit blij
ven en zijn vermogen zien te vergrooten. Bij
ieder sterfgeval komt er een verdeeling en
dan zou op 't laatst de spoeling al heel dun*
worden. En bovendien is werken een zedelijke
plicht, mevrouw. Daarvoor rijn wij op de we
reld."
„A r m ine.nsehdbm riep Nini uit.
Robert vond haar onvers tandigheid verruk
kelijk.
Toen kwa.m het gesprek op sport.
Martina wilde van allerlei leeren: roeien en
rijden. Robert moest daarbij haar leermeester
rijn.
„Maar dab kan Guy toch doen!" zei Anne
Marie verwonderd.
„Je eigen man is een slechte leermeester. En
daarenboven stel ik zooveel vertrouwen ia u.
TJ is het voorbeeld van kracht en. moed." Daar
bij lachte zij hem coquet toe.
De gedachte aan ontrouw kwam niet bij haar
Algemeen overnacht.
SCHIEDAM, 11 Maart '99.
Dr. Lapponi, 's Pausen lijfarts, heeft een
hoogst gunstigea indruk van de gezondheidstoe
stand van den Kerkvorst, en hij verklaarde aan
een vriend er overtuigd van te zijn, dat liet
gevaar d'ab de Paus doorstaan heeft, geen na-
doelige gevolgen z,d 'nebben.
Het is werkelijk de moeite waard te verne
men wat de lijfarts van zijn hoog© patiënt ver-
tolt.
Wie de Paus voor 't eerst 2iet, houdt hem
voor zeer zwak, maar Lapponi is van oordeel
dat velen die beweerden dat Leo XIII reeds
overleden wa!s, vóór hem zullen overlijden.
De Paus is gezond en sterk, en bezit buiten
gewone veerkrachtzijn hart, longen en maag
rijn als dio ven een krachtagen vijftiger. Hij is
nooit ziek gev eest, heeft nooit aan rheuinatiiek
of jicht geleden, en rijn normale temperatuur
wisselt itusschen 36.6 en 36.9. Lapponi noemt
dit een getrouw spiegelbeeld van '«Pausen ge
moedsleven, welks gezonde ontvankelijkheid'
voor indrukken vergeleken kan worden mob die
van een jongeling.
Over een dag of veertien hervalt de Paiiszijn
arbeid weer, en reeds nu valt het moeilijk, hem
vau zijn bezigheden af te houden. Hij leest nu
afwisselend Latijnsche klassieke schrijvers en
couranten van allerlei kleur.
Bijzonder genoegen heeft het Zijn Heiligheid,
gedaan d'at de bladen melt zooveel achting van
hem spraken. Hij het ridh de telegrammen uit
de groote Italiaanscke, Engelsdk© en Duitscho
bladen dagelijks voorlezen, en meit waardeering
voor de moeite en den ijver die daaruit bleek,
prees hij de journalisten als „de bijen der we
reldgeschiedenis".
Op de vraag of de Paus eng aan het leven ge
hecht was, antwoordde Lapponi:
„Hij veracht heb niet. Bij rijn diep gods
dienstig gevoel en rein geloof heeft hij het le
ven lief, om zoo te zeggen onpersoonlijk, als een
werktuig van een hoogeren wil. Dikwijls spreekt
de Paus op meewarigen toon over rijn hoogen
leeftijd. Lachend troost hij ridh dan met do
gedachte aan een zijner voorgangers (Grego-
rius IX. Red.), die rijn honderdste levensjaar
bereikte."
Bijzondere vermelding verdient 's Pausen
fijne en geestige humor en daameven rijn ont
zettende kennis. „Hij leeft verre van de we
reld," zegt Lapponi, „en toch voelt hij baai-
adem als stond hij er midden in. In dlit buiten
gewone lichaam huist voorwaar een buitenge
wone geest."
Esterhazy is nog lang niet uitgepraat. Een
redacteur der „Daily News'' heeft hem gespro
ken, en do majoor, die verklaarde in Engeland
niets to vreezen, al zaten geheime agenten der
op. Daarvan was geen1 zweem in haar ziel te
vinden. Maar rij was er nu eenmaal' aan ge
wend, de heeren met wie rij omging, te prikke
len tob levendige bewondering. En als er andera
dames bij waren, dan wilde rij die door liaar
opgewektheid en bekoorlijkheid overtreffen.
Dat lag in haar natuur. Zij kon niet anders.
Zij moest zich op den voorgrond dringen of,
wanneer zij dat niet kon, verveelde rij rich ver
schrikkelijk.
Anne Marie werd zeer stil, en haar teere
neusvleugels trilden wel eens, terwijl de vroo-
lij'ke woordenstrijd tusschen Robert en Marti
na voortduurde.
Eindelijk had het gezelschap op de veranda
gedaan met de koffie, en nu kwamen ook dë
andoren in den tuin. Er weid besloten dat men
naar den oever der Elbe zou wandelen. Door
een deurtje kon men uit den tuin in heb dorp
komen, dat rich in een smalle lijn langs de ri
vier uitstrekte.
Men wandelde in groepjes van twee en drie;
Charlotte met Guy en Salvatrix voorop. Anno
Marie greep den arm van haar man vast. Tante
"Wies en Philip voegden zich bij Martina.
„Wat heb je weer een mooie japon aan,
Nini!" zei tante Wies, terwijl haar blikken zich
letterlijk in de stof boorde® om den prijs daar
van te schatten. „Dab is zeker iets heel duurs."
„Bevalt die japon n? Dab doet me pïeirier,"
zei Mgrtina.
„Van Hagectorn?" vroeg tante Wies, om te
weten te komen of dat moois op Guy's rekening
kwam en van recente® datum was.
„Neen, uit Berlijn, van Gerson," antwoordde
Martina wrevelig.
Wordt vervolgd.)
