52s<e Jaargang.
Woensdag 29 Maart 1899.
No. 9896.
Eerste Blad.
Strijdige Werelden.
Be rich t.
BUITENLAND.
SCHIEDAn ISCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen,
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en V laar dingen fl. 1.23. Franco
per post fl. d.Go.
Prijs per week Voor Schiedam en V1 a a r d i n g e n 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Botcrstraat 08.
Prijs der Advertentiën: van 1—7 regels 00 cents; iedere regel
meer 12'z cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeclige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau to bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde lileine nrlt-erfenfiihi opgenomen tot den prijs van 10 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan liet Bureau te voldoen.
Intere. Telefoon Xo. 123.
Bet liet oog op den Goeden Vrijdag
verscliijntde„ScliIedaniselie Courant"
Vrijdagavond 31 Baart niet.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 28 Maart '99
Het Hof van Cassatie is gisteren begon
nen met het onderzoek van liet geheime
dossier van het ministerie van oorlog. Vier
dagen zal dit onderzoek waarschijnlijk duren
en om spoediger met zijn ondeiwk op te
schieten, zal het'Hol manr vierdagen Paasch
vacantie nemen. Het geheime dossier woidt
van het minis-terie van oorlog naar het Hof
gebracht door generaal Chanoine en kapitein
Cuignet.
Inlusschen houdt de quaestie-Freysiutter
de gemoederen druk bezig. De »Ind. Beige'
staat er vol van: de Notes du Jour en de
brief van den Parjjschen medewerker die zich
achter den naam Osioz verschuilt, handelen
over de uitlatingen van Freystiitter ten huize
van De Lanessan ook onder de telephonische
berichten wordt er van gewaagd.
Gedachtig aan zijn belofte komt Osioz met
nieuwe bijzonderheden voor den dag.
Hij eikent dat de officier van wieu hij sprak
inderdaad kapitein Freystiitter is, een dapper,
sympathiek officier, overtuigd republikein,
onder vrijmetselaars bekend als een onbe
vooroordeelde wijsgeerige natuur.
Osioz wijat er op dat Freysiatter's verkla
ring in de sTemps" op een punt met de
zijne in tegenspraak is; de officier ontkent
n.L verklaard te hebben dat hij thans over
tuigd is van Dreyfus' onschuld. Volgens de
personen die het gehoord hebben (Osioz
vernam liet een week later uit den mond
dier getuigen, toeD hij bij De Lanessan
dejeuneerde), had Freystiitter zich aldus uit
gedrukt
«Op Madagascar ben ik op de hoogte ge
houden; men zond mij pakken couranten;
sinds achttien maanden ben ik overtuigd van
Dreyfus' onschuld en ik heb liet aan koionel
Liauté gezegd. Ik zeide hem Kolonel, men
heeft ons om den tuin geleid. Dat hinderde
mjj te meer omdat, toen ik te Versailles
terugkeerde, ik velen mijner kameraden vast
overtuigd vond van Dreyfus' sciiuld, en dat
wel om mij. Daar zij mij kenden, zeiden zij
Als Freystiitter hem veroordeeld heeft, dan
is Dreyfus schuldig."
Osioz dringt er op aan dat het Hof van
Cassatie over deze quaestie de getuigen zal
hooren.
In de «Radical" zegt de senator Ratic naar
aanleiding van Freysiiitter's verklaring it: de
«Temps"«Onze lezers zullen ongetwijfeld
van oordeel zijn, dat dit geen legenspiaak,
maar eer een bevestiging, in verzachtenden
vorm, is van het verhaal in de »Ind. Beige".
Inderdaad is de als tegenspraak bedoelde
verklaring van den kapitein zeer zwak. Het
is heel gemakkelijk gezegd: ik wil niets
met de zaak te doen hebben; zij gaat mij
DOOR
IDA BOY-ED.
74)
Voordat zij nog door de eetkamer de gang
kon bereiken, trad Baumeister baar reeds
te gemoet.
Het volle daglicht viel op zijn gelaat.
Hot was grauvv-wit, vol scherpe rimpels van
vermoeidheid of bedwongen ontroering. Hij
scheen wel tien jaar ouder.
Charlotte beefde. „Ben je a! terug? Er
scheelt toch uiets aan?" vroeg zij.
Haar echtgenoot gaf haar volgens ge
woonte een kus op het voorhoofd vluch
tig en onverschillig.
„Ik maak het best. Alleen een beetje moe
van de reis natuurlijk," zei hij met klank-
looze stem.
„Wij verwachtten je eerst overmorgen,"
zeide zij aarzelend. Men kon hooren dat zij
eigenlijk, wilde vragen waarom hij terug
keerde. En Baumeister dacht bij zich zelf
dat zij de reden toch wel uit courantenbe
richten te weten zou komen.
Terwijl hij langzaam zijn handschoenen
uittrok, sprak hij„Het doel van mijn reis
was weggevallen. Fielding Brothers hebben
hun betalingen gestaaktalle pogingen om
uitstel te krijgen, waren vergeefs. Het fail
lissement wordt aangevraagd."
Charlotte was doodsbleek geworden.
„Fielding Brothers dat is verschrikkelijk
s.ï.dat is dat zal
„Ja, dat zaFnog wel den val van vêrschil-
niot aan. Maar wanneer men getuigt, zooals
dit lid van den krijgsraad, overtuigd te zyn
geworden van Dreyfus' schuld door ver
klaringen die men voor waar houdt, en deze
blijken later onwaar te zijn, zooals de ge
tuigenis van kolonel Heniy, dan dienen
persoonlijke lust en gemak achter te staan
bij de rust van liet land. En die staat op
het spel.
't Is er mede als met de vraag, die Osioz
zich stelt: mag men een particulier onder
houd in een dagblad publiceeren? Gewoon
is dit zeker niet; het schijnt onbehoorlijk,
onwellevend, en André Honuorat vau de
«Rappel", dia mèt kapitein Freistütier bij
De Lane«san dejeuneeide, schrijft in Zijn
blad dat hij paiticuhere gesprekken ten huize
van personen, die hem* met hun achting en
hun vriendschap vereeren, niet tot onderwerp
van dagblad-polemiekeo wil maken. Indien
hij moet getuigen, dan in de eerste plaats
voor Je rechters.
«De heer Honnorat heeft volmaakt gelijk",
teekent de redactie der «Iud. Beige" hier
(helaasniet zonder reden) bij aan, «maar
wanneer de justitie hardnekkig verblind is,
wanneer zij op een valsch spoor wordt ge
leid door politieke personen die er belang
bij hebben een schandaal waarvoor zij be
vreesd zijn, in het duister te laten, dan is
het de plicht van ieder eeilijk man luid en
krachtig zijn stem te laten hooren; en de
pers dient juist om de publieke opinie in
kennis te stellen van feiten die schuldige
lechters niet willen kennen of waai van hun
gelast wordt onwetend te blijven."
Trouwens, Honnorat zelf heeft nu aan
den vooizitter van het Hof van Cassatie
geschreven, dat hij vvenscht gehoord te wor
den audeis zal hij publiceeien, wat luj te
zeggen heeft.
Sedert eeuige tijd is de spanning tusselieo
Engeland en de Zuid-Afrikaamche Republiek
weer giooter dan sinds lang het geval was
Yooial Chamberlain's redevoering in het
Lagerhuis, waarin itij Kruger verweet geen
enkel zijner beloften te zijn nagekomen,
heelt in Transvaal een onaangenamen indruk
teweeggebracht.
In zijn toespraak te Rustenburg, waarvan
wij gisteren melding maakten, is Kruger's
antwoord op Chambei laio's beschuldigingen
niet achterwege gebleven. De President ont
kende zijn beloften te hebben gebroken
hy wiide geen kwaad van Chamberlain zeg
gen, maar mocht diens rede door de dagbladen
goed zijn weergegeven, dan had de minister
onbedachtzaam gehaneeld door zich aldus
over hem, Kruger, uit te laten, zonder zicli
eerst volledig m te lichten.
Nu is onbedachtzaamheid een eigenschap
die Joe Chamberlain bij meer dan eene ge
legenheid heeft geloond. Met dat al ziet het
er voor de Zuid-Afrikaansclie Republiek weer
onaangenaam uit, vooral nu niet minder dan
21.00Ü Uitlanders opnieuw in een adres aan
koningin Victoria huu gueven hebben neer
gelegd.
De «Times" blaakt van verontwaardiging.
Het blad eiridigd een hoofdartikel over de
Transvanlsche toestanden inet een opsomming
der wetsbepalingen, waardoor de positie der
Uitlanders in de laatste drie jaar nog ver
eigerd i«. Het blad herinnert aan de peiswet,
lende firma's te Londen en te Hamburg
ten gevolge hebben," zei hij met vreemde
kalmte. Alleen was zijn stem geheel toon
loos.
„En jij en wij waren Fielding Bro
thers niet de firma die mede betrokken wa
ren in die Australische onderneming?"
vroeg Charlotte sidderend.
„Van wien weet je dat?" vroeg hij haas
tig en scherp.
,Ixi den afgeloopen winter had ik aan een
diner, ik geloof bij de Pehrbrand's, den
ouden Rassmus naast mij. Hij wenschtc mij
geluk met de onderneming die hij daarom
ceds schitterend oordeelde, omdat Fielding
Brothers er bij geïnteresseerd waren."
Haar antwoord scheen, om welke reden
dan ook, Baumeister gerust te stellen. Mis
schien was hij er bang voor geweest, dat
Charlotte met een of ander ongunstig beurs-
gerucht aan zou komen.
„En wij V' vroeg Charlotte nog eens met
aandrang.
Hij stond in de deur der veranda. Het
hoofd trotsch opgericht overzag hij het land
schap daar huiten. Ginds op de rivier scheen
iets zijn aandacht te trekken, dat van veel
meer belang was dan dit weinig beteekenen-
de gesprek over den val eener Engelsche
bank.
Wij zei hij. „Wij loopen volstrekt
geen gevaar. Wij zijn de firma Konrad Pe
ter Baumeister die vandaag over een jaar
haar tweehonderdjarig bestaan viert
Kijk eens, is dat niet al de C o i m b r a, die
stroomaf vaart? Dus al half vijf. Ik moet
oxn zes uur nog even naar stad."
Nu wist Charlotte dat hij niet wilde spre
ken.
die den President het recht geeft naar wille
keur ten opzichte der bladen te handelen
aan de Uitlanderswet die hem vergunt En-
gelschen zxnder vorm van pioces uit het land
te zetten. De «Times" wijst op de alleen
uil Hoeren samengestelde politie en justitie
en klaagt over de hooge belastingen.
't Is de bekende litanie der mijnkoningen
die, legen de verdrukking ia, in bloei zijn toe
genomen. Maar van meer belang is de
opmerking waarmede het blad eindigt. Want
het is waar dat Kruger, wel niet door zijn
«draaierijen", zooals het City-blad het uit
drukt, maar door zijn onverzettelijk vast
houden aan zijn lot nu toe gevolgde politieke
gedragslijn, Frankiijk en Duitschlnnd "van
zich vervreemd heeft. Dat dit ook het gevat
is met do Kaapsche stamger.ooten, den
Afrikaander Bond, is niet juist.
Met roerende bezorgdheid vraagt de
«Times" of Kruger zulke waarschuwingen
in den wind zal slaan, totdat het te Iaat is,
De «Morning Post" spreekt ook over den
toestand, naar aanleiding van Kiuger's rede
te Heidelbeig. Het blcui vindt het begrijpe
lijk dat menige Uitlanuer misschien wel ora
handelsredenen zou bukken maar er kan
geen viede en rust in Transvaal heerschen
zoolang Engelscben, Duitschers en Franschen
er niet even hoffelijk worden behandeld als
Hollanders (leesBoeren) iri Europa. Maar
dnaiop opent Kruger's rede, naar het blad
meent, vooralsnog weinig uitzicht.
Gemengde Mededeel Ingcn.
Delcassé heeft gisteren bij de Fransche
Kamer het wetsontwerp ingediend tot goed
keuring der overeenkomst met Engeland
van 21 Maart jl. De minister verklaarde
alle op deze conventie betrekking hebbende
stukken zoo spoedig mogelijk te zullen over
leggen.
De Fransche Kamer heeft een voorstel
van den afgevaardigde voor Pas-do-Calais,
Boudenoot, tot wijziging der methode van
werken van de Kamer naar de commissie
verzonden. Het voorstel gaat uit van de
overweging dat do Kamer zeven maanden
zit en daarvan vijf besteedt aan de begroo-
ting, exx beoogt do afschaffing der algemee-
no beraadslaging der begrooting en die dei-
afzonderlijke hoofdstukken om liet jaar, zoo
dat elk tweede jaar de besprekingen tot het
strikt noodzakelijke bepei-kt blijven.
Ter navolging!
Gisteren vroeg Trarieux in den Fran
sehen Senaat waarom de regeering maar 5
van de 33 bestuursleden van den Bond der
Rechten van den mcnsch vervolgt.
De nixnistcr van justitie antwoordde dat
liet doel niet was straftoepassing, maar een
vonnis dat ontbinding van den Bond toe
liet.
Trarieux protesteerde nog, waarna het in
cident gesloten werd.
Provost de Launay heeft gevraagd de re-
geeriug te mogen interpelloeren over de
handelingen van het parket en den rechter
van instructie te Rijssel in zake de beschul
diging tegen den kloosterbroeder Flami-
nien.
Dc datum der interpellatie zal later wor
den bepaald.
Bleek en zwijgend stond zij daar. Eu liet
was of weer die derde, onzichtbare gestalte
tusschen haar en haar man stond, en of een
kille ademtocht die haar deed rillen, de ka
mer in kwam.
VIII.
Tautc Wies ging van huis tot huis. Er
was in deze dagcii zooveel tc vertellen en
zooveel te informeeren, en overal huilde
tante Wies oprechte tranen. Rassmus Co.
waren gefailleerd; dat Heller Maurer
zich niet zouden kunnen staande houden,
was een openlijk geheimen Meijer
Meijer werden eveneens bedreigd. Tante
Wies heette van zichzelf Rassmus en of
schoon zij met den firmant alleen door een
gemeenscliappelijken grootvader geparen
teerd was, leed haar familietrots toch diep.
Er lag voor haar en de gansclie wereld een
zekere troost in, dat dit faillissement door
een crisis veroorzaakt was, die al lang in
de lucht had gezweefd en door den val van
Fielding Brothers tot uitbarsting was geko
men. Het scheen minder vernederend, aldus
in een handelscrisis getroffen en in den af
grond meegesleept te worden en met ver
scheiden firma's die groot aanzien genoten,
hetzelfde lot te deelen.
Het gaat met het ongeluk als met de
zondehet schijnt zachter wanneer men
metgezellen heeft.
Het opzienbarende, het geruchtmakende
van een alleen staand geval wordt aan de
gebeurtenis ontnomen.
Tante Wies herinnerde zich, even goed
als de oude Pehrbrand en andere bejaarde
meuschen, nog de vreeselijke crisis in de ja
ren tusschen '40 en '50. Toen brak te Ham
burg geldgebrek nit, als waarvan men zich
Do Fransche Senaat heeft gisteren bij de
behandeling van de aanvrage van twee
voorloopige twaalfden de credietcn voor
deelneming der velschillende ministeries
aan de tentoonstelling van 1900 verworpen.
Het ontwerp gaat nu naar de Kamer te
rug. die vermoedelijk die credietcn zal
handhaven.
Le Gall, die directeur van Fame's kabi
net is geweest, laat door 1 lavas tegenspre
ken dat de overleden President ooit aan
zijn vriend, dr..Gilbert, verklaar'j zou heb
ben tc weten, dat in 1S94 aan cK n krijgs
raad geheime stukken zijn overgelegd.
Hij zegt dat Faure altijd Krachtig tegen
die geruchten is opgekomen, en onder zijn
papieren die hij (Le Gall) ordent, bevindt
zich een nummer van de „Cri de Paris" van
27 Februari jij waarin bedoeld gesprek met
dr. Gilbert wordt verhaald, met deze aan-
teekening van Faurc's hand er onder: ..Dit
is een leugen."
De „Voltaire" daarentegen belooft de be
vestiging der aan Faure toegeschreven woor
den door Casimir-Pcrier, cn de Dreyfus-pevs
staaft door verschillende aanwijzingen de
waarheid van den door Gabriel Monod gc-
publiceerden briof van dr. Gilbert.
De „Siècle" stelt deze vragen
„Is het waar dat dc heer De Freycinet
den lCdon Augustus zijn voornomen te ken
nen zou hebben gegeven, Du Paty de Clam
in hechtenis to laten nemen
„Is het waar dat de hoeren Dupuy en Le-
bret zich daartegen veizet hebben
Cjstercn moest het bestuur van de „So-
ciétó des Geus de Lettres" voor 1899/1900
worden gekozen. Er waren twee candidatcn-
lijstenvóór en tegen Zola. Er werd druk
en hartstochtelijk gewerkt, o. a. door Clare-
tie cn Vandal, Jules Lemaitre, Francois
Coppée en Gyp.
Gekozen zijn alleen vrienden van Zola, en
wel Jules Clère. Jacques Norm and, Paul
Hervieu, Charles Chincholle, Daniel Riche,
Gustavo Toudouze, Paul Robiquct, Joseph
Montct c:. Estauiuer. Voorzitter is gewor
den Marcel Prévost, de schrijver der „Demi-
Vierges".
Toen de uitslag bekend was, werd er ge
roepen„Weg met Zola1" en .Leve Zola'
Leve de SociétéGeen politiek hier1"
Zola blijkt door do „Touring Club" niet
van de lijst der eeroleden te zijn geschrapt.
Toen do schrijver door den Raad van het
Legioen vau Eer geschorst werd, besloot de
Club dit voorbeeld te volgen, in afwachting
an het definitief besluit van het Legioen
van Eer, waarnaar men zich zou schikken.
Generaal Rebillot is ook niet met 1G00
bedankjes voor den dag gekomen, maar met
één, van zich zelf.
Le Passant merkt in dc „Figaro" zeer
geestig op dat niemand meer dan Zola ver
dient lid tc zijn van de Touring Club, want
de schrijver scheidt maar niet uit met rei
zen.
De senator Joseph Fabre vervolgt de
„Libre Parole" wegens beleediging en las
ter.
Op 72-jarigcn leeftijd is overleden graaf
de Chaudordy, Franseh diplomaat, die in
1870 tijdens den oorlog een vrij belangrijke
bij den stand der tegenwoordige geldcircu
latie geen voorstelling kan maken, en de
oude Pehrbrand had het bijgewoond hoe
aan het station de drie groene goederenwa
gens vol zilveren thalers aankwamen, die
Oostenrijk naar Hamburg had gezonden.
De menschen hadden geweend van blijd
schap en de soldaten omarmd, die liet geld
transport escorteerden.
Nog noemde men de groote en de kleine
firma's die toen over den kop gingen.
Op de lippen van tante Wies zweefde nog
een andere naammaar zij durfde dien
zelfs niet vragenderwijs in de verschillende
huizen uit te spreken. En niemand noemde
dien hardop. En toch wist men dat hij van
oor tot oor werd gefluisterdde naam van
Konrad Peter Baumeister.
Eindelijk vroeg zij op zekeren dag onder
vier oogen aan den ouden Pehrbrand of het
werkelijk mogelijk was, dat Hij kon mis
schien wel begrijpen wien en wat zij be
doelde.
Natuurlijk begreep de oude Pehrbrand
wat zij bedoelde. Maar ook hij liet eerst
nog even zijn oogen door de kamer dwalen
waar niemand buiten hen was, voordat hij
antwoordde„De beurs was gedrukt en on
rustig. Niemand wil het geiooven. Men
hoopt algemeen dat het maar een gerucht
is. Weet u nog, tante Wies, lioo vijftien
jaar geleden die groote krach in de koffie
kwam Toen werd er ook gezegd dat Kou-
rad Peter nu, en later werd het al heel
gauw stil. Maar het is waar dat er voor Bau
meister veel op één kaart staat Maar
zoo'n oude, solide firmaEen eerste Ham-
burgsche firma. Neen, dat wil er bij mij
toch nog niet in. Maar het moet gezegdhij
rol speelde In 1S71 werd hij in de Nationa
le Vergadering gekozen. In 1878 vertegen
woordigde hij Frankrijk op de diplomatieke
conferentie tc Konstantinopel Hij was een
vriend van Gambctta; na den val van
diens „groot ministerie" in 1882 verliet hij
den diplomatieke» dienst.
Een Belg, zekere Claeys, en zijn vrouw,
zijn te Parijs gevangen genomen wegens
spionnage to Cherbourg. Zij hadden topo
grafische kaarten, photografieën enz. bij
zich.
Te Kief (Rusland) heeft een gewezen
Fransch officier, FaLn, met den Rus Kort-
chnisky geduelleerd om een woordenwisse
ling over de zaak-Dreyfus. Fabri kreeg een
schot in de knie.
In verschillende provinciën van Rusland
hcersoht groote ellende. Samara, Ufa, Sim-
birk, Kazan woidcn door honger en typhus
geteisterd.
In een nieuw rondschrijven aan de gezan
ten wordt dezen opgedragen den dank des
Czaren te betuigen aan allen die hun sym-
tliic liebhcn doen blijken met diens ontwa-
peningsplannen.
Do „Economista" vestigt de aandacht
op de ontzettende toename der Spaansche
schuld, waarvan de rente in de laatste acht
maanden met ruim 67 millioen peseta's is
Volgens de „Liberal" zijn de gemoederen
te Barcelona zeer opgewonden en heerscht
cr ongeveer anarchie.
Turatti en De Andreis, die nog altijd te
Milaan gevangen zitten wegens de onlusten
van verleden jaar, zijn resp. te Milaan en
te Ravenna tot lid der Kamer herkozen.
De Kamer had vergunning gegeven tot
hun vervolging en had nieuwe verkiezingen
uitgeschreven om hen te vervangen.
Emiu-pacha, eerste chirurg van het pa
lcis, is wegens een door zijn vrouw aan het
licht gebrachten beraamden aanslag op het
leven van den Sultan tot levenslange ver
banning veroordeeld.
De'Italiaansche regeering heeft op En
geland s verzoek het vervoer van materiaal,
noodig voor den bouw van een fort aan do
Atbara, door Erythraca toegestaan.
Een expeditie wordt door den Congo-
staat uitgerust om de provincie Bahr-cl-
Ghazal die door Engeland bij het verdrag
van 12 Juni 1894 aan den Congo-staat ver
pacht is, in bezit te nemen. Tot nu toe was
dit door Frankiijk belet.
Naar het schijnt lieeft de Britsche ver
tegenwoordiger te Peking het verleenen dei-
door Belgie gevraagde concessies in de pro
vincie Han-Kau bepleit. Het Tsung-li-
Yamen zou geneigd zijn, grondgebied af te
staan aan dc Belgen, maar alleen aan de
oevers der rivier.
Gesteund door een staatssubsidie van
150,000 Kronen gaat een Deensche com
missie, mot prins Waldemar, 's Konings
jongstcu zoon.jian 't hoofd naar het Verre
Oosten om dc handelstoestanden in China
en Siam te bestudeeren.
Maandag is er den geheelen dag weer he-
lijdt wol een beetje aan grootheidswaanzin,
om «ede Konrad Peter hij wil zich
dooi niemand laten overbluffen. En hij
heelt zeker gedacht dat hij den grooten
hans moest uithangen met die nieuwerwets
sclie koloniale ondernemingen Als hij maar
niet zijn vingers verbrandt met dat Austra
lische zaakje. Enfin wij hebben geen be
lang bij de firma Baumeister. U kan bij
deze gelogeuhcid weer eens zien, tante Wies,
dat kleine, solide zaken beter zijn dan
stoutmoedige, maar ousolide."
Daar tante Wies haar geld belegd had bij
dc firma Pehrbrand, was het haar niet on
welgevallig, dat neef Pehrbrand een ouder-
wetsch koopman bleef. Maar door hetgeen
hij over Baumeister verteld had, was zij nog
net zoo wijs als vroeger.
Zij besloot eens bij Guy en Martina aan
te loopen. Misschien was Guy bij Charlotte
geweest cn wist die iets. Toch nam zij zich
voor, er niet ronduit naar te vragen, vooral
niet tegenover Guy's vrouw.
Het jonge paar had intusschen stormach
tige dagen doorleefd.
Guv maakte zijn dreigement waar, dat
Martina geen lief woord van hem zou hoo
ren totdat zij tot inkeer was gekomen.
En zooals bij bijna alle menschen die
wrokken en boos zijn, ging ook bij bem
door het onbehagelijke gevoel van in onmin
te zijn, spoedig de eigenlijke oorzaak, waar
over do twist was uitgebroken, verloren. En
dan gaat, zonder dat men bet merkt, ge
rechte toorn over in onverzettelijkeu trots.
Wordt vervolgd.)
