No.. 9899. I maer tetaat uit DRIE Mailen. Eerste Blad. 53"" Jaargang. Zondag 2 en Maandag 3 April 1899. Strijdige Werelden. Ber i clit. Kennisgeving. Kennisgeving. Kennisgeving. BUITENLAND. SCHIIIEMIIÜCHE COURAHT Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen 11. 1.25. Franco per post fl. d.65. Prijs per weekVoor S c 3i i e d a m en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Adverlentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het bureau bezorgd zijn. Bureau Boteratraat 68. Pi-ijs der Adrertentién: Van '17 regels fl. 0.90iedere regel meer J2i'i cents. Reclames 30 cents per regel. Grooie letters naar de plaats die zij innemen. A d v e v t e n t i ii n bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier van zijn gratis aan liet Bureau te bekomen. In de nummersdie Dins d a g- en Zaterdag a v o n d verschijnen, worden zoogenaamde liltrine adnertenti&n opgenomen tot den prijs van 10 cents per advertentie, bij vooruitbetaling oan bet Bureau te voldoen. Interc. Telefoon \o. 123. Bet liet oog op den tweeden Paaseli- dag verschijnt de „Scliledatnsclic t! grant" Maandagavond 3 April niet. Verkiezing van den Gemeenteraad. De Burgemeester vaK Schiedam, brengt ter algemeene kennis jo. dat in de plaats van den heer D. F W. PRINS, die de gemeente heeft vei laten, in kiesdistrict I eene verkiezing van één laadslid zal worden gehouden op Dins dag, den 18den April as., van des voormiddag» 9" tot des namiddags 4 uur. gedurende welken tijd ton Raadhui/e over eenkomstig art. 52 der kieswet opgaven van candidaten kunnen worden ingeleverd. 2o.dat de formulieren, bestemd voor de boven bedoelde opgaven, ter secretarie dier ge meente kosteloos verkrijgbaar zijn van den éden tot en met den 18den dezer, van des moigens 8'/a tut des namiddags 4 uur. Schiedam, den lsten April 1899. Do Burgemeester voornoemd. VISSER, L B. 1)E BURGEMEESTER VAN S C II I E D A M, Brengt bij deze ter kennis van de ingezetenen Dat liet kohier der Personeele belasting No. 4 dezer gemeente, over het dienstjaar 1899, door den lieer directeur dor directe belastingen te Rotterdtm op den 30sten Maart 1899 executoir verkUa'd, op lieden aan den ontvanger der directe belastingen ter invordering is overge maakt. Vooits wordt bij deze herinnerd, dat een ieder verplicht is, zijnen aanslag op den bij de wet bepaalden voet Ie voldoen alsmede dat heden de termijn van zes weken ingaat, binnen welke de reclames tegen dezen aanslag behooron te worden ingediend. En is hiervan afkondiging geschied, waar het behoort, den Isten April 1899. De Burgemeester voornoemd, VISSER L.-B. Burgemeester en Wethouders van Schiedam, Gelet op art. 18 dor wet van den 4deri December 1872 Stualsblad no. 134), tot voor ziening tegen besmettelijke ziekten Biengen bij deze ter kennis van de ingezetenen, DOOR IDA BOY-ED. 77) „Hoe dat in dezen tijd?" vroeg Mar tina, die lieel deftig naast tante Wies op de sofa zat. „Och, liet is een oude geschiedenisals er in de groote geldwereld en in den groot handel een crisis bestaat, dan is er geen ondernemingslust. Iedereen denkt dan te moeten sparen." „Wat voor crisis?" Toen zag tante Wies wel dat Guy en Martina noch iets wisten van de faillisse menten, wat tante Wies ongehoord vond, noch iets gehoord hadden van de geruchten omtrent Baumeister, wat tante Wies innig pieizier deed. Zij nam al gauw afscheid en moest nog aan de deur hooren dat morgen mijnheer en mevrouw Kalkowski verwacht werden met de Sehulz-Weiler's, „een der eerste en voornaamste figuren uit de Berlijnsche han delswereld." En nu kwamen zij werkelijk aan. Door Martina die innig aan haar moeder gehecht was, met blijdschap ontvangen, stapte me vrouw Kalkowski uit het coupé. Als altijd zeer majestueus, ofschoon wel wat plomp, ir een grijze reismantel die van nieuwheid glom. Op haar zwart, glimmend gladge kamd haar droeg zij een zwarten stroohoed, jager-model, met rechtopstaande veeren. Mevrouw Sehulz-Weiler's gestalte werd Bauw omsloten door een zandgeel reiskos- jtuum, over de borst liepen van de beide .knoopsgaten uit twee dwarsplooien. Achter coupé wuifden Schulz-Weiler en Mar- d,it ton huizo .in rlen s L.ul-hooi tn t*e - - O F', den heer N. F ELZEVIER DOM, ,i..> da L»ii|>« Hav« n no 87 driemaandelijks mi u«i „p ion eersten Dinsdag mm elk kwartaal, pcrlogenliMti zal lesniaii mi 'toslelooze inenting en lierinënliiig legen pokken. S Jned.im, den Bten April 1899. Burgemeester en Wethouders voornoemd, VISSER L li De Sect claris VEHNÈDE. Algemeen «verzicht. SCHIEDAM, -1 April '99 Alweer een nieuwe maand. De tijd rolt gestadig verder, maar de ontknooping van het drama, dat nu eens meer, dan weer wat minder, Frankrijk en de wereld buiten zijn giens in spanning houdt, Iaat zich nog steeds wachten, 't Is een echt sensatie-drama, de Zaak, in ik-weet-niet-lioeveel bedrijven. Zal de boosheid zegevieren of de onschuldig gestrafte het loon der dpugd deelachtig worden? Maar... scherts ter/ijde. De toestand is te treurig, dan dat hij spotternij verdient. Want 't is treurig dat het soms nog lijkt of men nu, anderhalf jaar na het begin der campagne, eigenlijk nog niet veel verder is dan voorheen. Gelukkig dat de strijders niet verzwakken in hun aanvallen zij houden vol en beuken den vijand steeds meer met hun aksen en zwaarden. Vooral moet doorgegaan worden met het land te overtuigen van het goed recht der revisionisten. Slechts één ding is daarvoor noodig: het worde ingelicht door de bewijs stukken zelf. Daarom heeft zich een comité van negentien leden gevormd dat zich {voor stelt het dossier van het onderzoek der straf kamer op ruime schaal te verspreiden, zoodra de stukken gepubliceerd worden. Voor dit doel wordt door hen een inschrijving geopend, en waar mannen als Maurice Bouchor, Del- pecli, senator, Giry, Louis liavet. Paul Meyer van liet Instituut, Jean P.-ichari, Tmrieux enz. onder de onderteekenaars voorkomen, zullen de noodige gelden niet uitblijven. Evenwel, »de Figaro" is regeering en comité voor. liet blad komt nu ïveds aan met bet dossier, op slinksche wijze verkiegen natuurlijk. In dit eerste gedeelte vinden wij aller eerst liet rapport van kolonel Kerdrain voor de raad van onderzoek, waaruit blijkt dat Esterhazy van 1882 tot 1884 en van 'J 397 tot 1898 ernstige vergrijpen tegen de discipline heeft begaan die ook zijn eer rankten, en dat zijn levensgedrag zeer slecht was. Wij krijgen dan de getuigenissen ten gunste van den majoor, van kolonel Mercier, overste Ber- guignon, generaal de Pellieux en Du Palv de Clatn. Diens verklaring is de merkwaar digste, en vtij uitvoerig geeft »De Figaro" het debat weer dat zich ontspon tusschen den generaal die den raad voorzat, Esterhazy en Du Paty. tin Kalkowski vroolijk hun vilten mutsjes die zij op Helgoland wilden dragen, en te Berlijn maar vast hadden opgezet. Daar de trein om half een aankwam, had Martina gezorgd dat thuis om half twee het diner gereed was. Ook Teuscker en Grafen hagen waren genoodigd. Guy had gemaakt dat hij vrij was en scheen te midden der algemeene, zeer drukke vroolijkheid erg af getrokken Dat Philip niet gekomen was, daarover scheen niemand zich te bekommerenhij had geschreven dat hij morgenochtend zijn moeder zou komen begroeten. Na het diner uitten de Berlijners den wenscli om in het Alster-paviljoen de koffie te gaan gebruiken. Daarna zou men op een Alsterbootje stappen en wat rondvaren om den dag te eindigen in de Diergaarde. Mevrouw Kalkowski en mevrouw Schulz- Weiler hadden voor het diner haar mooiste japonnen aangetrokken, kleurige zijde met heel veel passement. Zij zagen er eenigszins opzichtig uit. In Kalkowski kon men reeds op honderd pas den tooneelspeler zien. Schulz-Weiler was wat erg modern gekleed. En allen waren zeer vergenoegd en druk. Guy geneerde zich niet weinig dat hij hier te Hamburg met dit gezelschap moest rondwandelen. In het Alster-paviijoen moest men zich tusschen stoelleuningen en schouders en tegemoet dringende menschen doorwringen, en men kon toch geen plaats krijgen dan buiten op het trottoir, vóór het Paviljoen. De dames waren er mee tevre den zij hechtten er meer aan, de passage op den Jungfernstieg gade te slaan dan het water van de Alsterhaven met zijn scheep vaart te bewonderen. Het duurde tamelijk lang voordat men rustig om de twee met moeite veroverde en door den kellner tegen 'elkaar geschoven tafeltjes zat. 'Ieder bestel- Deze gaf toe Esterhazy, die aan den Duit- sebeii keizer wilde schrijven, aangeraden te hebben zich liever tot president Faure te richten. Iiij weigerde echter ondank» Ester- hazv's aandringen te zeggen wie de brieven gedicteerd had. Alleen ontkende hij zelf die persoon te zijn geweest. Voor:» blijkt dat de generale staf Ester hazy wilde helpen, maar dat deze dit niet wistde majoor meende dat enkele officieren hem persoonlijk bijstonden. Dn Paty erkende Esterhazy geholpen te hebben bij zijn ant woord op het artikel van Yidi. Later, door Esterhazy in 't nauw gebracht, wilde Du Paty alles terugtrekken wat hij gezegd had. Hij hakkelde eig. Esterhazy verklaarde zich tevreden met dit verhoor. Toen kwam De Boisandré van de sl.ibre Parole" ten gunste van Esterhazy getuigen, die verklaarde dat men ter redactie van dit blad nooit geloofd heeft dat het artikel sDixi" van Esterhazy was. De mededeelingen aan dit blad door denzelfden officier, werden op bevel oveigebracht. Een door get. gezien stuk doet geloovcn dut die officier alleen tusscheu- persoon tusschen het blad en de generale s'af was. Daarop kreeg Esterhazy het woord voor zijn verdediging. Nog verklaarde Du Paty de Clam den volgenden dag dat er namen waren die niet genoemd konden worden. Ook zei hij dat Esteihazv stukken bezat die onaangenaam en lastig waren voor sommige militaire per sonen." Uit de mededeelingen der sFigaro" blijkt ten slotte dat de raad van onderzoek aldus besliste met 3 tegen 2 dat Esterhazy wegens doorioopeml slecht levensgedrag uit den dienst behoorde ontslagen te worden, met algemeene stemmen dat dit niet behoorde te geschieden wegens ernstige vergrijpen tegen de disci pline, en met 4 tegen 1 stern, dat het even min wegens daden, strijdig met de eer, be hoorde te gebeuren. ft Dat deze onthullingen sterk de aandacht zouden trekken, was te voorzien Allereerst vraagt men zich af: hoe komt het blad er aan? De »Liberté" heeft den heer Christian, directeur der landsdrukkerij geïnterviewd. Deze verklaarde dat de Fi garo" haar wetenschap niet van liet per soneel der drukkerij kon hebben. Alle exem plaren van het gedrukte dossier zijn ter hand gesteld aan den minister van justitie, die ze heeft rondgedeeld. Op de vraag of de mededeelingen der ii Figaro" overeenkomstig de waarheid waren, weigerde de diiecteur te antwoorden. De Baisandró, omtrent zijn getuigenis on dervraagd, doet dit wel en zegt dat er heel wat onjuistheden in zijn De regeering van haar kant heeft een onderzoek gelast om te weten te komen, op welke wijze de «Figaro" in het bezit dei- stukken is gekomen. Mag men daaruit afleiden dat de onthullingen der waarheid getrouw zijn? Volgons sommige bladen zal juist geen strafvervolging, wel een onderzoek, plaats vinden, omdat de stukken niet authentiek schijnen. de iets anders en nam ook terstond weer zijn bestelling terug, omdat liij nog meer genot verwachtte van wat de anderen wil den hebben. Toen kwam het gesprek weer op het paleis dat Guy zou bouwen. „Wanneer begin je er mee vroeg Kal kowski. „Zoodra nu'. Notter een geschikt terrein heeft gekocht. Hij is al over verschillende terreinen in onderhandeling. Het liefst zou hij de villa der Baumeister's willen koopen en het oude huis tegen den grond gooien. Maar dat is natuurlijk niet meer dan een vrome wensck. Notter moet het maar niet wagen bij Baumeister met zoo n voorstel aan te komen. Die zou hem flink zijn be komst geven," antwoordde Guy. „Die hebben zeker razend veel geld vroeg Schulz-Weiler. „Kolossaal," pochte Martina, „en van de deftigheid en de weelde bij onze vrienden kan u u geen voorstelling maken, beste mijnheer Schulz." „Om nu weer op onze meergenoemde schapen terug te komen," sprak Kalkowski, „in wat voor stijl ga je houwenGrieksch of Romeinsch „Ik heb gehoord dat in den laatsten tijd Byzantijnsck weer enorm modern-is," be weerde de heer Schulz-Weiler. „Ik heb mij door het Pitti-paleis laten in- spireeren, en heb de trotsche strengheid daarvan als hoofdmotief vastgehouden. „Het Pitti-paleis?" vroeg Martina. „Wat is dat dan voor een paleis?" „In de Wilhelmstraat?" vroeg mevrouw Schulz-Weiler. „Maar, Nini ik heb je toch met Kerst mis dat groote prachtwerk over de Renais sance gegeven," zei Guy wrevelig, „heb je dat dan nog altijd niet bestudeerd „Lieve help I Alsof dat iet3 met ontwikke- Intussclien gaan de rotidonhti.M-he bladen voort nii't stukken te puhltceereii die iu Staat zijn de gebeurtenissen ran bet laatste jaar in een eigenaardig daglicht te stellen. De senator liane publiceert in de «Ra dical" den brief dien Seiieurer Kerstner 1 November 1897 aan generen! Ilillot, toen minister van oorlog, schreef. Men weet dat deze den senator den voiïgen dag beloofd had een loyaal onderzoek te zullen instellen wanneer Sclieurer-Keslner beloofde uier bun onderhoud veertien dagen te zwijgen. Tot zijn verbazing las de senator echter den \ol- genden dag in de «Matin" Jiet geheele onder hóud. Toen schreef hij aan Billot den thans gepubliceerden brief, waarin hij zijn «oude vriend" (hij tutoyeert den mini-ter ook) be zweert een eerlijk onderzoek in te stellen voordat het te laat is. Billot men weet liet hoeft niet ge wild. liet incident Freystatter blijft voorloopig rusten; maar met de quaestie Gibert-Felix Faure blijft men zich bezig te houden. Ook in deze blijft tegenspraak niet uit. Brindenu, afgevaardigde voor Havre, en Jules Siegfried, senator voor Seiue-Inférieure, verklaren dat Faure tegetiover hen de hem door Gibert en Matthieu Dreyfus toegeschreven uitlating heeft geloochend. Met een nieuwe lezing over de eigenlijke toedracht willen wij voor heden van de Zaak afstappen. De »Peuj le Francais" beweert dat Dreyfus aan de Russische regeering een valschen staat had gezonden, waaruit moest blijken dat de officieele opgaven der Fransche regeering omtrent Frankrijk's krijgsmacht onjuist waren. Onaangename uiteenzettingen tus schen beide regeeringen waren het getolg. Druyfus werd vervolgd en veroordeeld het door he n aan Rusland gezonden stuk was het geheime stuk dat in raadkamer is overgelegd. Dreyfus' vrienden begonnen later een campagne in de hoop dat de regeering liever een verrader zou laten vrijspreken dan Frankrijk's bondgenoot onaangenaam te zijn. Op Samoa is het weer mis. De zaken wa ren zoo mooi geschikt, en nu is de hcele boel weer in 't honderd geloopcn. 't Is eigenlijk een vrij vervelende en voor ons onbelangrijke quaestie, dat Samoaan- sche geharrewar. En de zaak is alleen be langrijk omdat hel van tijd tot tijd net lijkt of Duitschland, Engeland en de Vereenigde Staten elkaar over Samoa in do haren zul len vliegen. Wat er thans gebeurd is, komt op het volgende neer. De voorloopigo regeering van Samoa han delde naar de mcening der Amerikanen in strijd met het verdrag van Berlijn. Daarom had dc Amerikaansche admiraal Kautz aan boord der Philadelphia een raad van consuls en zeeofficier" belegd en deze ver gadering besloot de voorloopigo regeering af te zetten, waarop Malaafa, dc pretendent, Mulhiun verliet en naar het binnenland trok. De Duitsche consul stelde echter de voorloopigo regeering weer in, tengevolge waaji'van Mataafa's soldaten terugkeerden en de stad omsingelden. ling uitstaande had, dat men ieder oud pa leis uit zijn hoofd kent, zeide zij. „Nu schiet het me ook al weer te binnen. Ja juisthet Pitti-paleis." Op dit oogenblik werd Guy zeer bleek van zenuwachtigheid. Hij zag gmds, aan den huizenkant van den Jungfernstieg een groepje aankomen. Anne Marie Pehrbrand in een van haar eenvoudige grijs-gele Engelsche kostuums, dat haar nog langer en slanker deed schij nen dan zij was naast haar, als altijd ge heel in 't zwart, maar nu zonder voile voor het wonder-mooi gelaat, Salvatrix. Achter beiden kwam Charlotte Baumeis ter met de oude mevrouw PehrbrandChar lotte droeg een zwart-met-witte zomerjapon van dunne zijde. Kehr volgde de dames en droeg allerlei pakjes. Men kon zien dat Charlotte en Sal- yatrix naar stad waren gegaan om bood schappen te doen. „Daar gaat Charlotte," zei Guy met aar zelende stem. „Kom gauw mee; dan kun nen wij haar even begroeten." „Ik kan toch onze gasten niet alleen la ten," riep Martina nit. Mischien had zij wel gelijk. Maar tijd om na te denken was er niet meer. Guy snelde de rijweg over, achter de wielen van een rijtuig om. De dames stonden stil. Zij hadden hem gezien. Salvatrix bloosde diep. Met een onwille keurige beweging greep zij Anne Marie's arm. Hartelijk en blij stak Charlotte hem de hand toe. Zij vergat op dit oogenblik dat er onaangenaamheden waren gebeurd die nog op vergeving wachtten. En ook Guy kon, toen hij zoo tegenover Raar stond, niet begrijpen, dat deze vrouw Aanhanger» der Mahüia-parti vluchtten in ruimen getale binnen de stad die door de Amerikanen bezet werd. De aanhangers van Ma tan fa hunnerzijds barricadeerden daarop de straten binnen het gebied van de municipaliteit en bezetten Britsche huizen. Een ultimatum aan hen, om de stad vóór 13 Maart 1 uur te ontruimen, had geen uit werking; de inlanders gingen integendeel tot den aanval over. Op aanwijzing van den Britsehen en den Amerikaaiisehen consul weid daarop met de beschieting aangevan gen een halfuur voor den vastgcstelden tijd. Dc Philadelphia en de Royalist openden het vuur op de afgelegen dorpen, waarvan enkele spoedig in vlammen opgin gen. Een missend projectiel van de P k i 1 a- d e I p h i a sprong bij het Amerikaansche consulaat, den schildwacht daarvoor werd een been verbrijzeld. En stuk van dit pro jectiel richtte m de keuken van liet Duit sche consulaat wat schade aan. De Duit- schers gingen daarop aan boord van de F a 1 k e. In den nacht deden de aanhangers van Malaafa een aanval op de stad, en doodden zij drie Britsche matrozen. Een Britsche marine-soldaat werd door een landsman bij vergissing in het boen geschoten; een Ame rikaansche schildwacht werd op zijn post gedood. De beschieting werd acht dagen lang met ruime tussclienpoozen voortgezet. De inwo ners der stad vluchtten aan boord van de Royalist, die volgepropt met menschen was. Hoeveel inlanders gedood werden, is nog niet op te geven. De Purpoise nam eveneens aan dc beschieting deel en richtte haar vuur op de dorpen aan weerszijden van Apia. De Engclsclien en Amerikanen streden te zamoner lieerscht een zeer verbitterde stemming legen de Duilschers. Een En- gelschman en een Duitschcr werden wegens spionnage gevangen genomen. Natuurlijk wordt het gebeurde druk be sproken in dc bladen der drie landen. De jingo-bladen in Amerika en Engeland spu wen vuur en vlam. Daarentegen merkt de „Times" zeer leuk op dat er geen wezenlijk meeningsvcrschil bestaat tusschen de drie regeeringen, waarover de „Köln. Ztg." zich ten zeerste verbaast. Hoe kan de „Times" zoo spreken, vraagt het blad, wanneer de Duitsche rcgcering haar oorlogsschepen strikte neutraliteit beveelt, maar de andere regeeringen hun schepen weerlooze dorpen laten plat schieten Het conflict zal wel langs diplomatieken weg worden opgelosl. Maar dat liet protec toraat der drie mogendheden niet gehand haafd kan worden, is duidelijk. Gemengde mededeelingen. De Fransche Kamer is tot 2 Mei uiteen gegaan. Uit goed ingelichte bron verzekert men te Parijs dat het geschil ontstaan door den wenscli van 'tVatikaan om aan de conferen tie te 's-Gravenhage deel te nemen en de wei gering van do Italiaansche regeering om in deze deelneming toe te stemmen, op de vol gende wijze geregeld is en de menschen en belangen die met haar in verhand stonden, hem plotseling zoo vreemd waren geworden. Een gevoel als kooide hij naar huis terug, welde in hem op „Besto Charlotte," zei hij hartelijk. Hij drukte haar, do oude mevrouw Pelirlyrand en Anne Maric vroolijk de hand. Het zon heel natuurlijk zijn geweest dat hij ook Sai- vatrix zijn hand had toegestoken. Maar hij boog zwijgend, en zij waagde het niet haar blik naar hem op te slaan. „Hoe dwaas!" dacht zij boos op zich zelf. „Waarom eigenlijk niet? Laat ik hem toch aanzien." En Guy sprak druk met de dames, maar ziju blik dwaalde rusteloos rond, om tel kens weer over Salvatrix heen te glijden. „Zou zij mij niet aanzien?" vroeg hij zich af, en het was of hij er veel, zeer veel voor gegeven zou hebben haar mooien, weispre kenden oogopslag te zien. „Zijn dat je schoonouders?" vroeg Char lotte. „J a, met bekenden op de doorreis. Een niet zeer aangenaam intermezzo. Maar het duurt niet lang. Alleen haar moeder blijft." „Martina zal ons zeker met haar moeder in kennis willen brengen. Wij wonen te ver uit de stad dan dat ik een vormelijk bezoek verlang. Maar komt met uw drieën over morgen bij ons eten." Charlotte had opeens besloten grootmoe dig het gebeurde te vergeten. Zij begreep dat al wat zij nog voor Guy en diens geluk doen kon, was liem to heipen zijn vrouw door geduld en goede voorbeelden op te voeden. (Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1899 | | pagina 1