No. 9947.
$3"° Jaargang.
Donderdag 1 Juni 1899.
Eersle Blad.
De familie Hilbers
BUITENSLAND.
Si H ïDAMi ClhIE C0UI1 111111".
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- on Feestdagen,
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en V 1 a a r ding e n 11. 1.23, Fianco
ner post (1. 1.05.
Prijs per week Voor S o h i e d a m en V1 a a r d i n g e n 10 cent.
Afzonderlijke r.ummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Koterstraat «8.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 31 Mei '99.
Het revisie-proces.
Het rapport.
De raadsheer Boilot-Beaupré heeft giste
ren voor een even kalm gehoor als den vo
rken dag de lezing van zijn rapport voort
gezet en geëindigd. Wij zullen weder de be
langrijkste punten aanstippen uit dit flink
doorwerkte rapport dat, waar zooveel ge
daan is om de feiten bekend te maken, zoo
woed als geen nieuwigheden bevat.
Den eersten dag had Ballot-Beaupré over
de argumenten dn. vóór de revisie van het
vonnis spreken, behandeld nu ging hij de
redenen na waarop de revisie bestreden
wordt.
Wat de overlegging der geheime stukken
in raadkamer betreft, kan men zeggen dat
de leden van den krijgsraad geen wetkenners
waren en te goeder trouw liebben gedwaald;
op het stuit „Ce canaille de D..." is Drey
fus, blijkens kapitein Freystiitter's verkla
ring, niet veroordeeld, en al erkent de rap
porteur dat Henry en Esterhazy valsehheden
hebben begaan, bet is niet bewezen dat er
valselie getuigenis is afgelegd voor d'en krijgs
raad.
Dit alles geeft dus geen reden tot herzie
ning van het vonnis. Immers, Dreyfus is
veroordeeld op het borderel.
Hu het valsche stuk-Heury en de houding
van Du Paty de Clam. De tegenstanders der
herziening kunnen zeggen dat daar Dreyfus'
onschuld niet uit blijkt. Ten gunste van Du
Paty's en Henry's goede trouw tijdens het
proces in 1S94 is veel aan te voeren; en die
argumenten spon de rapporteur breed uit,
waarna hij op het geheime dossier en Drey
fus' bekentenissen overging.
E$n beklemmend oogeriblik. waarop velen
angstig werden over de conclusie die Beau-
pró aou nemen.
Maar toen kwam de rapporteur op het
feit dat alles beheerscht: het borderel. Het
bestaathet moet. door iemand gemaakt zijn.
Ha een door de aanwezigen in spanning
doorgebrachte pauze begon Ballot-Beaupré
de vraag te beantwoorden, door hem vóór de
pauze geëntameerd „Moeten wij het vonnis
easseoren
Achtereenvolgens toonde hij aan dat noch
de zgn. bekentenissen noch liet borderel noch
het geheime dossier de revisie in dan weg
staan. Zijns inziens moet uit juridisch oog
punt het debat alleen loopen over het schrift
en het papier van het borderel.
Langdurige ontroering, die zich in onder
drukte kreten uitte, wekte daarop Ballot-
Beauprê's verklaring dat hij „na nauwgezet
onderzoek de overtuiging had gekregen dat
het borderel door Esterhazy is
geschreven". Welke meening ook door
Paul Meyer en Molinïer, van de Ecole des
Cnartes, wordt gedeeld.
De rapporteur bespreekt de brieven van
Esterhazy's hand op gelijk papier als dat van
DOOB
E. VELY.
29)
Er is op Willy Lohmann's gelaat plotse
ling een ernstige, sombere uitdrukking geko
men.
„Kom, Laurette."
Zij staat ophij helpt haar aan haar man
tel; dan slaat hij den weg in, achterom, door
het vertrek waar zich het buffet bevindt.
„Schrijf het maar op," zegt hij, vriende-
Kjk-nonchalant de boekhoudster toeknik
kend. Dan zijn zij buiten op de met platte
tegels bestrate binnenplaats. Hij trekt Lau-
rette's ann door den zijnennog een paar
schreden en zij zijn op straat. Zij spreken
geen van beiden; hij voelt toch hoo haar
handje beeft. Een paar rijtuiglantaarns schifc-
®|É)ren hun tegen
§ky „Halt
>èg Twee heeren treden hun in de opening der
f; /breeds deur die naar de binnenplaats voert,
tegemoet. Erits Lohmaun heeft dit „Halt!"
geroepende ander die zijn hand! naar Lau
rette uitsteekt, die haar een doodsbleek, ver
schrikt gelaat toont, is Hendrik Hilbers;
het schoolmeestertje uit Steinhausen.
„Laurette
Zij geeft een schreeuw; Willy vloekt.
„Mijn zuster, mijnheer, mijn zuster!"sta
melt Hendrik. „Meisje, waartoe heeft je
lichtzinnigheid je
Zij slaat beide handen voor hot gelaat en
begint te snikken. Van woede of schaamte
Zij weet het zelve niet, maar zij leunt te
gen den muur.
hot borderel, en verwerpt de lozing van gene
raal Roget dat die achteraf zijn maakt.
Dit i» dus voor den rapporteur het nieuwe
feit.
Ballot-Beaupré vond nog aanleiding er op
te wijzen dat de- voorstanders der revisie met
gelukkig zijn geweest in hun aanvallen op
het leger en de rechterlijke maulit. Zij heb
ben er toe bijgedragen een 011 verdragelijke
s Lemming m het land op te wekken. Het le
ger heeft bloot gestaan aan even onverdien-
do als hartstochtelijke aanvallen. Het leger
is mot m liet geding betrokken het staat
boven alle getwist over deze ongelukkige
zaïk. De eer van het leger etsclit dan ook
niet dat een onschuldige op het Duivels
eiland blijve.
En nu volgde Ballot-Beaupré's conclusie
„Ik vraag u niet, Dreyfus' onschuld uit
te -pieken, maar" en nu klonk in de stem
van den rapporteur al de ernst van het
oogenblik „nut fin vaste overtuiging en
een zeer levendig gevoel van plicht en ver
antwoordelijkheid, zeg ik
r is reden om de h e rz i e n i n g
van het vonnis van '1894 te g e-
lastenen Dreyfus te vei w ij z e n
naar een K i ij g s r a a d, wiens t a a k
het zal z ij n na v ol lei! i ge k e n n in
neming der zaak vonnis te w ij-
z o n.
Het rapport werd met enkele bravo's en
tcekenen van instemming begroet.
Het requisitoir.
Daarop kreeg de procureur-generaal Ma
li au liet woord om requisitoir te nemen.
Manau begon met zichzelf geluk te wen-
senen dat hij ondanks de beleedigingen,
waaraan hij had bloot gestaan, zonder zwak
heid voort was gegaan met voor de waar
heid te ririjden, die men weldra zal berei
ken, nu de rapporteur in zijn conclusie over
eenstemt met die van den procureur-gene
raal tn v>an de strafkamer. Hij wierp van
zich het verwijt dat hij vooringenomen was.
Hii had in ieder geval slechts gesproken na
c.n lange, ernstige studie van het dossier,
terwijl de meeste van hen, die er zulk een
onomstootelijke overtuiging op na houden,
nooit het dossier gekend hebben en gewei
gerd hebben het te leeren kennen.
De procureur-generaal verklaarde hel le
ger lief te hebben. Juist de belangen van het
leger ging hij verdedigen want, zooals gene
raal Zurlinden heeft gezegd in zijn verfcla-
ringhet leger heeft er belang bij dat het
bevrijd wordt van de verraders die het ont-
eeren.
Daai-op begon Manau de feiten na te gaan.
Ook voor hem is 'het eenige, alles beheer-
schende feithet borderel. En ook hij ging
aantoonen dat het borderel niet van Drey
fus. maar van Esterhazy is.
Van Bertillon's schema verklaarde hij
niets bcgrepeu te hebben, en het publiek
toonde door een glimlach, dit zeer wel te kun
nen plaatsen. De procureur-generaal eindig
de met zijn verbazing uit te drukken over de
bescherming die Esterhazy ondervonden had.
Vandaag zet Manau zijn requisitoir voort.
SI et proces Deroulède.
In oen ander deel van het Paleis van Ju-
„Wat heb jij je met me te bemoeien?"
barst Willy tegen den ander uit.
„Daar denk ik niet aan." zegt zijn broe
der. „Vader legt je vertrek evenmin iets in
den weg. Maar dit onervaren kind moesten
wij tegen je oescheimen; dat was onze
plicht."
Op gedempten toon lieeft Hilbers intus-
sehen zijn zuster toegesproken. Laurette
Maakt een gil. Willy help me. Naar Stein
hausen moet ik terug naar Steinhausen
„Ik maak er je opmerkzaam op wat je op
je verantwoording neemt, Wdly," zegt de ad
vocaat. „Het meisje staat onder voogdij van
haar broer. En daar je eigen aangelegenhe
den zeer moeilijk zijn morgen doet vader
de noodige stappen om verdere dwaasheden
van je te beletten
Willy knarsetandt van woede. „Dat heb
ben jullie netjes gelapt heel netjes
„Ik hoop," zegt Erits, „dat je in den
vreemde tot nadenken zult komen ik zal
or wel voor zorgen
„Ik heb je niet noodig!" roept Willy uit.
„Et word in Engeland concert zanger ik
zal mijn weg wel vinden zonder jullie.
Laurette
„U zal haar niet aanrakenU zal niet
met haai* spreken!" vliegt Hendrik op, ter
wijl hij de uitgestrekte armen van het meisje
tegen zijn borst drukt. „U is een gemeene
kerel, een bedrieger, een verleidter'"
Schouderophalend wendt Willy Lobmann
zich af.
„Je zult toch wel een goed woord overheb
ben voor moeder," zegt Frits. „Zij zal vreese-
lijk lijden."
„Groet haar!" En zonder zijns broeders
hand aan te raken, snelt de jonge man naar
het rijtuig toe, rukt het portier open en
stapt in dof slaat het portier toe en het
rijtuig rolt weg.
WH ainHimfl
-tite ueul tl gel ijk het prove- tegm Dórou-
lèdi en Ilabert voortgezet. Natuurlijk woon
den de hoofdmannen der nationalisten en
der anti-semieten de zittiug bij.
In do pauze der zitung werd luw* de con
clusie van Bailot-Beaupré's rapport bekend.
Zij maakte grooten indruk op de aanwezige
patriotten. Jules Lemaitre en Maurice Bar-
res verklaarden heel naïef dn» revisionistische
conclusie met to gelcoven. Het spreekt van
zelf dat onmiddellijk beweerd werd dat Bal
lot-Beaupré omgekocht was door do joden.
Een anti-semiet noemde zelfs een cijfer, een
heel respectabel cijfer: acht ion. wat een
advocaat de leuke opmerking ontlokte
..Kijk, nu verwondert liet me niet meer dat
hij zich een spiksphntermeuwen hermelij
nen kraag heeft gepermitteerd voor deze zit
ting".
Maar laat dhs tot de zaak komen.
Détoulède en Habert werden door hut pu
bhek met gejuich begroet, maar nu*. Falla-
teuf, de verdediger, verzocht stilte in Dérou-
lède's belang.
Déroulède verbeterde nu eenige mededee-
lingen in de bladen over zijn verklaringen
van den vangen dag Hij was nooit een aan
hanger geweest van een erfelijke en levens
lange regeering. Hij wilde geen dynastie,
maar de republiek. Ook Habert rectificeerde
enkele punten.
Weer begon liet publiek te applaudissee-
ïcn. maar cle voorzitter verzoriit stilte.
Eerst werden nu een aantal officieren ge
hoord die verhaalden wat er den 27sten Fe
bruari in de kazerne Iieuilly was gebeurd.
Daarop kwamen de getuigen der verdediging
aan de beurt.
Francois Coppée betuigde zijn bewonde
ring vcor Deroulède, wiens naam voor hem
gelijkluidend is inet „goed Fransehman''. Hij
herinnerde aan Deroulède s gedrag m den
oorlog en hij hoopte dat de jury liem de
smart zou besparen „twee groote Fransche
mannen" te zien veroordeden.
Toen hij wegging maakte Coppée een bui
ging voor de beide beklaagden.
De afgevaardigde Laries en de generaals
Hervé, Lannes en Ménard, hielden daarop
lofredenen op Deroulède. Het publiek ap
plaudisseerde; er waren er ook die ween
den 11
Jules Lemaitre en Maurice Barrès staken
eveneens Dérouiode's loftrompetde laatste
viel president Loubet aan, maar de voorzit
ter verbood dit.
En toen kwam cle oud-raacL>heer Quesnay
de Beaurepaire, met toejuichingen begroet.
De voorzatter wees er hem, op, dat hij als
oud-magistraat zou weten wat hij zeggen en
zwijgen moest. Maar daar kwam Déroulède
tegen op en verlangde dat d'e getuige alles
zou zeggen aangaande Loubet. „De verkie
zing van den President." aldlus Deroulède,
„is de modderspat geweest die den beker
heeft doen overloopen, en die mijn gedrag
heeft bepaald.
De Beaurepaire kwam nu terug op zijn ar
tikel tegen Loubet op den morgen der ver
kiezing. Hij had de regeering getart hem tc
vervolgen om bewijzen voor zijn beschuldi
gingen tegen Loubet te kunnen aanvoeren,
maar men had niet gedurfd. Daaruit ont-
Laurette wil zich op de grond! laten val
len, maar Frits Lohmann houdt haar staan
de.
„Nu zal het 't boste zijn dat u uw zuster
bij de familie Hilbers brengt om morgen
met haar naar huis te vertrekken."
Hij heeft medelijden met den armen, hul-
peloozen man die op zijn telegram terstond
met de sneltrein hierheen is gekomen. Hij
zelf is doodmoe en zeer ontdaan van het af
gespeelde tooneel, van het verlies van zijn
broeder. Den volgenden morgen moet hij
leeds vroeg ,een zaak behandelen, waarvoor
hij al zijn kracht noodig heeft, maar toch
zegt hij„Ik rijd met u mee naar de Augs-
burgerstraat".
Laurette wringt de handen. Zij zegt een
paar maal dat zij zich uit het rijtuig wil wer
pen, dat, zij niet naar Steinhausen terug kan,
dat zij Willy lief heeft en hem wil volgen
over de lieele wereld; dat niemand haar kan
beletten hem weer te vinden. En dan wordt
zij stil, en als Frits voor het huis, waar zij
den portier wakker hebben gescheld, afscheid
neemt van broeder en zuster, weent zij al
leen maar zacht; zij schijnt vermoeid, ge
broken, geheel terneergeslagen.
„Zij is jong; zij zal leeren vergeten,"zegt
Flits tot den onderwijzer, die hem duizend
maal bedankt en den zegen des hemels en de
voorbidding zijner overleden -ouders voor
Gods troon over Frits afsmeekt.
Anton Hilbers heeft in de Friedridhs-
straat een vriend getroffen, met wien hij
voor gemeenschappelijke rekening menige
weddenschap onderneemt op de renbaan. Het
duurt een geruimen tijd voordat hij bij Dres-
sel terug is. Hij vindt het tafeltje waar hij
Laurette en Willy heeft achtergelaten, door
vier andere personen beaet. De kéllner kan
hem niets anders zeggen dan dat zij wegge
gaan zijn. Het gezicht dat hij bij die mede-
Prijs der A j v p r t n t i n Van 17 regels 11. 0.00 iedere regel
meer Piib tents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
A d v e r t o n t i n bij abonnement op \oordcelige voorwaarden. Turieven hier
van zijn gratis aan liet Bureau to bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde kleine ndrerientiën opgenomen tot den prijs van 10 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan hot Bureau te voldoen.
Intcrc. Telefoon IVo. 123.
leende hij het rciln te zeggen dat hij waar
heid had gesproken.
De getuige verdiepte zich toen 111 de Pa
nama-zaak en kvv.un vervolgens op liet bou-
langisme. door hem al-, rechter bestreden.
Toen stonden Déroulède en Habert ak Bou-
langer's partijgangers tegenover hem; toen
hij. De Beaurepaure, zijn omMag nam om
leger en justitie te kunnen verdedigen, had
den zij hem het eerst hun hulde betuigd.
Dat had hem dep getroffen.
Natuurlijk Eindigde ook deze getuige met
een toost op de twee beklaagden.
Daarna werden nog Ménllou, Provost de
Launay, Detaille en ïtocliefort gehoord.
De zitting werd daarna opgeheven
Bij Quesnay de Beaurepaire's getuigenis
kan nog worden aangeteekend dat in rogee-
ringskringen velen een vervolging van den
oud-magistraat weiiselien wegens zijn voort
durende beschuldigingen tegen president
Loubet in verband met de Panama-zaak.
Loubet zou er zelf echter niet 0111 geven.
Slarchand's terugkeer.
De kruiser DA s s a s, Marohand met zijn
dapper troepje uit Abessynië naaa* het va
derland terugbrengende, is gistermiddag te
Toulon binnengeloopen.
De gezondheidscommissie moest eerst aan
boord komen, voordat de passagiers aa* wal
mochten» Maar intusschen werd door de op
de kade opeengepakte menigte aan Mar-
chand een geestdriftige ovatie gebracht.
Eindelijk werd de ontscheping toegestaan,
cn nauwelijks was Marchand aan land, of de
begroetingen en toespraken begonnen.
Pastoureau, da maire van Toulon, verge
leek hem met La Bourdounais, Duplex, La
Pérouse en Lally-Tollendalueorges Berry
heette hem welkom namens de groep Ka
merleden voor de nationale verdediging, ge
neraal Jacquet „namens alle patriotten" en
d'Estournelles uit naam van Bretagne.
Intusschen kwamen de afgevaardigden der
ministeries van oorlog, marine en koloniën
en de maritieme prefect hem verwelkomen
uit naam der regeering. Toen ging het naar
het Arsenaal, waar deputaties van officieren,
ambtenaren, werklieden van het arsenaal,
particulieren hem kwamen liuldigen.
Vervolgens ontving do vice-admiraal La
Jaille hem op de prefectuur van marine en
werd Marchand's troepje Senegaleezen geïn
specteerd. Voor het front van den troep
hechtte de admiraal Marchand het komman-
deurskruis van het Legioen van Eer op de
borst. Marchand decoreerde op zijn beurt
den vaandrig Dye met het ridderkruis.
Toen naar het Stadhuis waar de gemeente
Toulon recipieerde, en waar de nationalisten
Berry, Jacquet en l'Estourbeillon den held
toespraken.
Daar nam Marchand. ook zelf het woord.
Na zijn dank te hebben betuigd, zeide hij
dat tweemaal op zijn tocht door Afrika zijn
hart door angst was verteerd.
Dc eerste maal was onder de muren van
Fashoda, toen zij hoorden dat het vaderland
benauwd werd door „een zaak waarover ik
niet behoef te spreken". Toon hadden zij be
grepen dat Frankrijk niet meer kon zijn de
trotsche natie die het gedurende tien eeuwen
deeling trekt, komo hem zelf uiterst verbaasd
voor maar hij moet zich goed houdeu.
„Zoo, zoo! Zijn ze al weg! Zoo!" zegt hij
en laat zich zijn overjas geven. En nu staat
hij Unter den Linden en denkt een oogen
blik na. Hij heeft er geen fla.uw vermoeden
van, waar die twee heen zijn. Ze hebben hem
gewoon gefopt. Brutaal 1 Maar hij moet er
toch over lachen. Zij zijn hem te slim af ge
weest. Zulk jong volk!
Hij heeft nog geen zin om naar huis te
gaan en de jonge Lohmann zal wel zorgen
dat Laurette thuis komt. Waar zou hij het
jonge paartje dat hem kwijt wilde zijn, ook
zoeken Berlijn is zoo groot 1
Een oogenblik is het of Hendrik Hilbers'
gelaat met de eerlijke, vragende oogen voor
hem oprijst, en hij meent de stem zijner
vrouw te hooren. Ball 1 Hij kan toch niet op
twee verliefde menschen passen 1
Wat moet hij nu met zijn onderbroken
avond beginnen 1 Daar seliiet hem te binnen
dat hij veel geld in rijn zak heeft en goede
sigaren Willy Lohmann heeft wel een
kleine straf verdiend; hij moet er inloopen
en hij weet ook waai* zijn vriend Frie-
drich Stezke heen is. Hij kent het cafe-chan-
tant waar die heen ging. En hij fluit verge
noegd een deuntje dat een d'er chanteuses
voor een Hongaarsdi lied laat doorgaan. Hij
laclit. Men most eiken toestand des levens
zoo gunstig mogelijk opnemen; dat is de
ware kunst van het leven.
De morgenzon valt in de huiskamer der
familie Hilbers. Zij zijn geen van allen tu
bed geweest die daar zitten. Laurette zit in
eengedoken in den boek der canapéhaar
gesloten oogen en de lichte, regelmatige
ademhaling bewijzen dat zij nu door ver
moeidheid is overmand, nadat een zenuwtoe
val allen met bezorgdheid heeft vervuld.
Mevrouw Hilbers zit in haar leunstoel,
v...- gewee-i, en zij voelden met bun tranen
al hun dierbare hoop lum ontglippen, juiri
toen zij bet hoog-te meenden te. mogen ho
pt 11.
„Maar dat alles is nu voorbij," ging Mar
chand voort. „Laat ons er met meel* aan
denken laat ons recht voor ons zien in de
toekomst, nu rust en viede zijn weerge
keerd
De tv cede maal dat angst hun hart ver
vulde, was toen zij van de Abessyniselie
hoogt lakte de D'Assas aan do kust zagen
liggen. Ondanks bun blijdschap om het va
derland weer te zien, vroeger zij zich af in
welken toestand zij het zouden terugvinden
want zij hadden gehoord dat de natie tegen
het leger was.
Maar thans, te Toulon, was die vrees weg
gevaagd. en met de menigte die hem begroet
had, nep Marchand. „Leve Frankrijk! Le
ve het leger' Leve de Republiek!"
Zijn woorden werden met geestdriftige
toejuichingen begroet.
Op bevel der regeering is Marcliand, om
betoogingen te vermijden, per extra-trein
naar Parijs vertrokken om daar reeds van-
moigen 0111 4 uur aan te komen.
Gemengde mrededecllngen.
De Fransche Senaat blijft weigeren twee
milüoen op de begrooting te brengen voor
verbeteering van de salarissen der brieven
bestellers. Zij zond gisteren de begrooting
naar de Kamer terug.
Indien ook deze op haar stuk blijft staan,
zou de regeering onverwyld een nieuw voor-
loopig twaalfde aanvragen.
De Spaansche ministerraad heeft de oor-
logshegrooting en de troonrede goedgekeurd.
Bij koninklijk besluit is maarschalk Mar
tinez Campos tot voorzitter van den Senaat
benoemd.
De Italiaansche Kamer heeft Luigi Chi-
naglia, den candidaat der regeering, met
223 stemmen tot voorzitter gekozen. Zanar-
delli kreeg er *193, en 19 stemmen warden
op andere candidaten of blanco uitgebracht.
De uitslag werd met bijval begroet.
President Kruger heeft aan den Volksraad
verklaard dat hij bereid is alle voorstellen
van Engeland onbevooroordeeld te overwegen,
maar dat hij de onafhankelijkheid van Trans
vaal tot het uiterste zal verdedigen.
Het schijnt dat Duitschland Engeland zal
steunen bij diens eischen tot hervorming van
het kiesrecht ten gunste der Uitlanders,
onder waarborging van de onafhankelijkheid
der Republiek.
Het Tsung-li-Yamen heeft besloten op kos
ten van China te Peking een Russische
school te vestigen ten behoeve van tolken
en spoorwegbeambten, waar alleen de Rus
sische taal zal geleerd worden door uit
Rusland komende onderwijzers.
houdt de handen gevouwennu en dan be
wegen haar lippen. Zij is ongerust over haar
man, die nog m 't geheel niet thuis is ge
weest. Fransje is nog altijd berig Hendrik
Hilbers gerust te stellenvan tijd tot tijd
herhaalt hij „Wij hebben onheil gebracht
over een vreedzaam huisgezin. Wat was het
hier den eersten avond heerlijk gezellig. En
wat is er van geworden wat is er van ge
worden."
In de aangrenzende 'kamer is Else's schaar
al weer snerpend aan 'fc werk; zij moet
ieder uur besteden.
Hansje ruimt de kamer op, veegt den
spiegel af, waaruit haar slaperig gezichtbaar
vreemd aanziet, ein loopt naar het venster
om dat te openen. „Een beetje frissche lucht
zal ons allen goed doenEn dan ga. ik koffie
zetten Ditmaal een goed kopje. Dat heeft
men na dat alles wel noodig."
„Meteen ook voor „hem" hij moet nu
immers ieder oogenblik komen," zegt haar
moeder. „Die arme man 1 Als er aan denk
hoe hij radeloos door Berlijn loopt te zoe-
ken 1 Dat zal hem wel doodmoe maken."
Fransje glimlacht 'bitter. „Maak u maar
niet bezorgd, moeder. Hij zal wel hier of
daar uitrusten."
Laurette heeft een vrij verward verhaal
gedaan van het gebeurde bij Di*essel.
„Als ilc er aan denk," fluistert de onder
wijzer, „dat zonder het ingrijpen van dien
flinken advocaat het arme, lichtzinnige kind
nu al op weg zou zijn naar Engeland om haar
ongeluk tegemoet te snellen." Hij wordt er
beurtelings heet en koud van, en voortdu
rend wischfc hij met zijn zakdoek zijn voor
hoofd af. „Eu mij is de zorg voor het kind
opgedragen door mijn stervende ouders
en wat ben ik een slechte hoeder geweest. Ik
zal het mijzelf mijn leven lang verwijten."
(Wordt vervolgd.)
