53*" Jaargang.
Zaterdag 17 Juni 1899.
No. 9961.
DE GOUDEN TOE.
Kennisgeving.
BUITENLAND.
«r
BINNENLAND.
SCHIIEDAFll :UE COUR,!,IT,
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen 11. 125 Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóó- een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBoterstraat 68.
MTnuuimi
Prijs der Advertentiën: Van 17 regels fl. 0.90iedere regel
meer 12 Va cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Itleine ndrertentiSn opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Inierc. Telefoon Aio. 123.
Inrichtingen welke gevaar, schade ol
hinder kunnen veroorzaken.
BüBGE MEESTER EN WETHOUDERS
van Schiedam,
Gezien het verzoek van da firma BLANKEN-
HEIJM NOLET, te Rotterdam, om vergun
ning tot oprichting alhier van twee bran
derijenin de panden aan de Nieuwe Haven
nrs. 245 en 243, kadaster sectie M nrs. 761
en 226, en tot plaatsing in eerstgenoemd
pand, ten dienste van beide inrichtingen, va*i
een stoomwerktuig van 6 paardenkracht
Geiet op de bepalingen der Hinderwet
Doen te weten
dat voormeld verzoek met de bijlagen op
de secretarie der gemeente is ter visie gelegd
dat op Vrijdag den 30sten Juni a,s., des
middags ten 12 ure, ten taadhuize gelegenheid
zal worden gegeven om bezwaren tegen het toe
staan van dat verzeek in te brengen en die
mondeling of schriftelijk toe te lichten en
dat gedurende drie dagen, vóór bet tijdstip
hierboven genoemd, op de secietarie der gemeente,
van de schrifturen, die ter zake mochten zijn
ingekomen, kennis kan worden genomen.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den 48den Juni 1899.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
VERSTEEG.
üe Secretaris,
VERNÈDE.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 16 Juni '99.
Poincaré is nog niet klaar met zijn minis
terie. Maar zoo heel lang zal 't wel niet meer
duren.
Bourgeois heeft Inderdaad bedankt; trou
wens voor buitenlandsdhe zaken, welke por
tefeuille Bourgeois alleen ambieert, is Del-
cassé eigenlijk do aangewezen man. Deze
heeft gistermorgen met president Loubet ge
confereerd'. Voor binnen! andsche zaken wordt
nu genoemd1 Sarrien en voor justitie- de se
nator Monis, terwijl Poincaré aan RAbot de
portefeuille van onderwijs wil aanbieden. Dit
zou geen slechte kens zijn: Ribat is voor
zitter der onderwijscommissie in de Kamer
en mèt Bourgeois de onderteekenaar van
een ontwerp op de vrijheid van onderwijs,
welks voornaamste beginselen Poincaré ge
neigd zou. zijn te aanvaarden
Poincaré moet over de medewerking der
verschillende partijen zeer tevreden zijn.
Toch is hij niet voor allen een persona gra
ta; het spreekt van zeüf dat de rechterzijde
niets met ham van doen wil hebben..En ook
de uiterste linkerzijde is niet geheel op zijn
hand,
Poincaré's taak men kan dit duidelijk
bemerken uit den ongewoon emstigen toon
waarop de bladen de crisis bespreken is
een bijzondere; het is niet de gewone minis-
DOOR
EDGAR ALLAN POE.
4)
Naldat dé boom bereikt was, vroeg Legrand
den neger of hij er in -zou kunnen klimmen.
De zaak kwam Jupiter aanvankelijk beden
kelijk voor, want het duurde eenige oogen-
blikken voordat hij antwoord gaf. Maai' ein
delijk ging hij naar den geweldigen boom
toe, Hep er langzaam om heen en onder
zocht hem eerst nauwkeurig, voordat hij ant
woordde
„Ja, mas'r, Jupiter Himt in iedaren boom
dien hij tegenkomt."
„Dan maar gauw naar boven, want het
zal ons spoedig te donker worden."
„Hoe hoog er in, mas'r?" vroeg Jupiter,
j' „Klim maar eerst tegen den stam op, dan
zal ik je wel zeggen in welke richting je moet
klimmen en hier wacht dan erven!
neem de tor mee." n
„De tor, mas'r Will do gouden tor?
riep de neger uit, ontzet terugdeinzend.
„Waarom moet ik die tor meesjouwen op
dien boom? Do drommel halo mei, als ik t
doe!"
„Als jij, groote, dikke kerel, bang bent om
een onschadelijke doode tor aan te pakken,
dan mag je ze aan het touw vasthouden.
Maai als je dlat ook niet wilt doen, dan zal
ik me genoodzaakt zien, je met deze spade je
hersens in te slaan."
„Ho bo, mas'r! kalm maarl" zed Ju
piter, die opeens verlegen en toegevend' was
geworden, „Altijd begint u ruzie te maken
met mij, oudfen neger. Heb immers maar een
grapje gemaakt. I k bang voor de tor I Wat
maal ik am de tar?"
terieele aflossing van anderen. Men voelt,
dat er eon krachtige poging gedaan moet
warden, willen de domineerend© klassen, de
maatschappelijke middenstof, het heft in
handen houden.
Niet alleen een krachtige, eon laat
ste poging, zeggen enkelen. Maar dat lijkt
ons daarom onjuist, omdat president Lou-
hut's keuze dan vermoedelijk wel niet op
Poincaré zou zijn gevallen. Dan ware Con
stats de man geweest, Cons tans met de har
de hand, Constans de man der republikein-
sch© wanhoop, Constans dien de Republiek
bewaart tot höb laatste oogenlblik, dien zij
op de bres zendt als het er op aonikomt don
een of anderen Achilles te weren van Troje's
muren.
Neen, Constans, die volgens de „Politique
Coloniale" op weg is naar Parijs, kan nog
wel te Konstamtinopel blijven. Misschien la
tei', voor do „liquidatie", is zijn hulp noodi'g.
Nu schijnt de bij vriendon en vijanden in
hoog aanzien staand© staatsman-juriat-philo-
soof Poincaré de man. Hij is gezien in heb Par
lement en ook daarbuiten, d© jonge premier,
en toen hij twee jaar geladen zijn voornomen
te kennen gaf om zich uit de politiek terug
t© trekken en zicli geheel aan de advocatuur
en zijn letterkundige studie te wijlden, be
treurden vrienden en vijanden zijn besluit
en prees Delafosse in de „Gaulois" zijn orato
risch talent als „klaar, elegant, vol klem en
scherp als oen pijl die recht op een nooit ge
mist doel afgaat".
„Hij heeft iets van Thiers," aldiis deze
conservatieve tegenstander, „maar met meer
kunst, of van de Freyoinet, maar met meer
kracht. Met dit redenaarstalent echter, dat
alleen voldoende zou zijn om hem op den
voorgrond tc stellen, vereenigt hij eigen
schappen van karakter ©n geest, die men zel
den daarmee voreend ziet."
Delafosse acht hem zoo hoog, dat hij het
betreurt dat Poincaré, in wien hij den besten
republikein van onzen tijd ziet, niet aan zijn
zijde staat.
Wil men iets weten van Poincaré's pro
gram, al zal hij nu geen gelegenheid vinden
dat ten uitvoer te brengen Vaak genoeg
heeft hij in radevoeringen zich verklaard
vóór versterking van het aanzien en de po
sitie van het hoofd van den S'taat, beperking
der rechten van het parlement, verminde
ring van het aantal afgevaardigden en be
vrijding der ministers van de boeien die het
parlement hun aanlegt.
Met dat al mist Poincaré de eigenschap
waarnaar op het oogenblik in de eerste plaats
dient gezien te worden: de energie van een
Constans, zonder diens hardhandigkeid.
Maar 't kan meevallen.
Groote belangstelling gisteren in het Prui
sisch© Huis van Afgevaardigden voor de Ka
nalenwet. Verscheiden ministers aan de groe
ne tafel, diplomaten en leden van Heeren
huis cn Rijksdag in hun loges. Zeer volle tri
bunes en een zeer bezochte zitting.
Niemand minder dan de Pruisische mi-
nister-president, prins Von Holienlohe, nam
de verdediging van het ontwerp op zich. Hij
beval de aanneming van het ontwerp aan,
omdat de aanleg van het kanaal noodig was
ter aanvulling der bestaande verkeersmidde
len, het zou zegen brengen aan alle takken
Tegelijk pakte hij voorzichtig de uiterste
punt van hot touw beet, hield het insect zoo
ver hem maar eenigszms mogeHjk was, van
zijn eigen lichaam af en maakte zich gereed
den boom te beklimmen.
De tulpenboom [Liriodendron tulipifera
L.), deze schoonste van alle Aanerikaansche
boomen, heeft in zijn jeiugd een buitenge
woon gladden stam, waaruit geen zijtakken
ontspruiten. Maar als hij oud is, wordt da
schors vol knoesten en scheuren en er ont
springen een groot aantal korte takken uit,
zoo dat de moeilijkheden die het beklimmen
aanbiedt, meer in schijn den in werkelijkheid
bestaan. Met zijn armen de geweldige zuil
vast omklemmend, met de handen zoekend
naar uitstekende punten en om andere weer
zijn naakte teenen slaande, werkte Jupiter
zich, na verscheiden malen ter nauwernoo'd
een val ontgaan te zijn, eindelijk op tot do
eerste vertakking en scheen nu zijn taak als
feitelijk vervuld te beschouwen. Inderdaad
was hij het ergste te boven, ofschoon hij zich
wel zestig voet boven dén beganeu grond, be
vond.
„Waar nu heen, xnas'r Will?" vroeg hij.
„Langs den diksten tak dien aan dezen
kant," antwoordde Legrand.
De neger gehoorzaam de anmidSdéOijk en
klom, blijkbaar zonder veel moeite, hooger
en hooger, totdiat het dichte gebladerte zijn
robuste gestalte aan onze blikken onttrok.
Nu riep hij ons too
„Hoeveel hooger nog?"
„Hoe hoog ben je alvroeg Legrand.
„Kolossaal hoog kan den hemel al zien."
„Bemoei je maar niet met den hamel, maar
doe wat ik je zeg. Tel de takken eens die je
aan jouw kant onder je hebt. Hoeveel zie je
„Eén twee drie vier vijf. Yijf
van bedrijf en de algemeen© welvaart ver
hoogt: n. Bovendien verhoogt liet de weer
kracht.
De regeering is er niet blind voor dat het
kanaal voor enkele deelen des lands nadeelig
zal zijn door verplaatsing der verbruikstoe-
stauden. Zij zal echter tijdig maatregelen
voorstellen om daaraan tegemoet te komen.
Maar de regeenug hecht er bijzondere waar
de aan dat het ontwerp nog in deze zitting
tot wet wordt verheven.
Namens heit centrum verlangde Friir. von
Heeremann dat het ontwerp naar de com
missi gerenvoyeerd zou worden om de scha-
delooinstellingen aan een nader onderzoek te
onderworpen, en waar een groote partij, zij
't ook onnoodigerwijze, dit verlangde, liad-
den de nationani-liberalem. geen bezwaar te
gen die terugzending bij welk besluit zich
Rickcrt (vrijz. vereen.) en Richter (vrijz.
volksp.) aansloten. Daarentegen verzetten
sommige vrij- en Duitsrih-conservatieven zich
er tegen. Zij wilden zich wel vereenigen met
een besluit dér regeering om het ontwerp
voor deze zitting van het werkprogram te
schrappen.
Du uitslag weet men. De door Von Eynem
(nat.-lib.) verlangde persoonlijke stemming
had tot resultaat dat het ontwerp met 240
tegen 160 stemmen naar de commissie werd
teruggezonden. Vóór stemden de geheele lin
kerzijde, hat centrum, eenigo conservatieven
en ccn groot aantal vrij-conservatieven.
Het centrum wil natuurlijk onderhande
len met do regeering. De Kanaalwet zal er
ten slotte wel komen, maar niet dan ten kos-
to van concessies, bijv. op het stuk van ge
meentekiesrecht, aan liet centrum.
Pcmcngde iflededcclingen.
Een voorstel van sir Hemy Fowler, om
de Koningin te verzoeken de onlangs aan
genomen InJisclie suikerwet niet goed te
keuren, werd na verdediging dier wet door
den minister van Irnlië, lord Hamilton, met
293 tegen 152 stemmen verworpen.
Het „Tuchbhuisontwerp" is verloren. Het
centrum en de nationaal-liberalen in den
Rijksdag hébben besloten tegen d© verwijzing
naar een commissie te stemmen.
In derde lezing heeft de Rijksdag gisteren
de invaUditeiteverzekeringswet aangenomen.
De Ebasser »Landes«usseliuss" heeft met
algemr-ene stemmen den wensch uitgespro
ken. dat de uitzondering-paragraaf worde
afgeschaft. In de motivepring woidt gezegl
dat ei in den Elzas geen gevaar meer be
staat voor de openbare veiligheid; dat er
volmaakte nM heerscht en de statistiek van
misdiijven geenszins ernstiger is dan in eenig
land.
De stadhouder Von Puttkammer ant
woordde, dat de regeering voor het oogen
blik geen vei klaring heeft af te leggen.
Volgens do „Echo de Paris'' heeft minister
Krantz het geheele geheime dossier in de
zaak-Dreyfus aan den krijgsraad verzonden.
Volgens hetzelfde blad wondt Du Paty de
Clam dagelijks verhoord'; er is nog niemand
bij hem toegelaten.
In de „Gaulois" sclirijft de markies de
groote takken, mas'r, aan deaeax kant."
„Klim d'an nog een tak hooger."
Een minuut later meldde de stem uit den
boom dat de zevende tak bereikt was.
„Jup," riep Legrand, thans blijiWbaar zeer
opgewonden, „uu moet je langs dien tak
kruipen zoover je maar leunt komen, en als je
iets bijzonders ziet, waarschuw me dan."
Wanneer ik tot nu toe nog den geringsten
twijfel kon voeden aan de verstambverbiisto-
ring van mijn armen vriend, dan was ook die
nu voorbij, en ik dacht er met stille vrees
aan hoo ik hem het bost naar huis kon troo-
nen. Terwijl ik daarover nog nadacht, liet
Jupiter's stom zich weder hooren
„Ik ben bang om mo ver op dien tak te
wagen is bijna heelomaal dood, die tak."
„Wat? Dood is hij, zeg je, Jupiter?" riep
Legrand' met bevende stem.
„Ja, mas'r, morsdood weg heelemaal
weg."
„Om Godswil, wat moet ik nu beginnen I"
zei Legrand op een toon van de diepste
zielesmart.
„Wat je nu moet beginnen?" bracht ik in
het midden, met blijdschap de gelegenheid
aangrijpend om een poging te wagen. „Naar
huis moet je gaan en je te bed leggen. Kom,
oude jongen, kom' Het wordt laat en bo
vendien denk om je eerewoord."
„Jupiter!" schreeuwde hij, zonder op mij
te letten, „kan je me verstaan?"
„Ja, ja., mas'r Will versta u heel dui
delijk."
„Ondérzock dan het hout met je mes en
kijk of het erg vermolmd is."
„Vermolmd, mas'r, bij mijn ziel!" ant
woordde de neger na eenige ©ogenblikken
„,Kon echter nog wel meer vermolmd zijn.
Alleen zou ik misschien nog wel een eindje
verder kunnen."
Tauiay, vroeger onder-kabinetchef van M;u>
Mahon, dat kolonel Robert, wiens schrijven
in de „Figaro" wij gisteren weergavensedert
eenige maanden dood is.
Een nieuwe voor-den-gek-'houderij Van
„Figaro" of van „Gaulois"
In de „Figaro" en de „Gaulois" staat een
brief van den Paus afgedrukt aan den aarts
bisschop van Parijs, waarin de katholieken
worden aangemaand zich beslist op den
grondslag der republiek te stellen en eensge
zind te arbeiden voor den godsdienst en de
welvaart des vaderlands.
Gisteren hebben graaf do Dion cn zeven
andere „helden" van Auteuil terechtgestaan.
Dion verklaarde republikein te zijn, maar
een andere rpubhek te villen dan de be
staande. Alle beklaagden loochenden den
commissaris Touny of diens collega Grillières
geslagen te hebben. Touny zelf kon zijn aan
valler niet herkennen, maar een brigadier
wees baron Paulny als den dader aan.
Generaal Giletta di San Giussoppo zal, vol
gens de „Tcmps", een memorie schrijven,
waarin hij uiteenzet dat zijn bekentenis een
spionagezaak in 1889 betreft, die dus nu ver
jaard is.
De Italiannsclic regeering is gisteren over
die arrestatie geïnterpelleerd. Yisconti-Venos-
ta vorklaardé dat de regeering niets te ma
ken had met de handelingen van den gene
raal, en dat de diplomatie overigens op
vriendschappelijke wijze dit incident behan
delde.
De ItaHaiansche Kamer heeft gisteren be
sloten het debat over de politieke maatrege
len te sluiten.
De Spaansohe oud-minister Ganiaao heeft
een beroerte gekregen. Zijn toestand' is be
denkelijk.
Aan de Servische grenzen spookt het weer.
Benden Albaneozen, begeleid door geregel
de Turksch© troepen, vielen Woensdag de
Servische boeren op de grens aan. Dezen bo
den hardnekkig weerstand, en den gansohen
dag weid er over een afstand van 20 mijlen
gestreden, waarbij van beide kanten verschei
den dooden en gewonden vielen. Do Turken
veroverden drie wachthuizen en sloten drie
dorpen in.
De Servische regeering heeft geregelde
troepen naai' de grens gezonden.
Dc Porto versterkt Tripolis. Ecu torpodo-
boofc en 1100 man Turksohe troepen zijn er
aangekomen en met geestdrift begroet
In liet Engelsche Lagerhuis verklaarde
Chamberlain gisteren geen mededeel ing te
kunnen doen over het bericht, dat de regee
ring van de Zuid-Afrikaan salie Republiek
groote sommen besteedt voor do anti-Brit-
sche propaganda in de Kaapkolonie. Hij ver
klaarde verder dat hij sinds 1896 met Cecil
Rhodes geen gedachtenwisseling had gehad
over de Transvaalsche zaken. Hij acht zich
verpheht hot Lagerhuis te waarschuwen, geen
lichtvaardig geloof te slaan aan de berichten
der dagbladen, die met zekere bedoelingen
worden verzonnen en in omloop gebracht.
Het bericht, dat de minister voornemens zou
zijn liet land te verlaten, is, naar hij zeide,
volkomen onjuist.
„Alleen? Hoe bedoel je dat?"
„Wel, ik bedoel die tor. Is verschrikkelijk
zwaar, die tor. Wat dunkt u, als ik die maar
liet vallen Van één neger zal dc tak wel
niet breken."
„Jij gemeene schelöi I" nep Legrand terug.
„Wat klets je daar voor onzin Ik draai je
den nek om als je de tor laat vallen. Pas op,
hoor, Jupiter versus, je me?"
„Ja, mas'r, u beboete een armen nigger
niet zoo aan te blaffen."
„Nu, luister dan als je, zonder de tor tc
laten vallen, zoover langs den tak kruipt als
die je stevig genoeg lijkt, krijg je oen zilve
ren dollar als je boneden komt."
„Ik ga al, mas'r ik ga al," antwoordde
de neger haastig. „Ben al bijna aan 't eind."
„Ben je aan "t eind?" schreeuwde Legrand
meer d!an dat hij riep. „Ben je werkelijk al
aan 't eind van den tak?"
„Nog niet heelemaal, mas'r, maar bijna
Oooodh I Sapperdekriekrakkrakepitten
wat is dat hier op den boom I"
„Wei?" riep Legrand zeer verheugd, „wat
is ©r dan?"
„Ja, niets anders dan een schedel d'r
moet iemand zijn hoofd hier boven hebben
vergeten, en de kraaien hebben er elk spier
tje vleesch afgeplukt diat er aan zat."
„Een schedel, zeg je goed! Hoe zit die
aan den tak vast? Waar is hij mee vast ge
maakt
„Eerst eens kijken, mas'r. Wel, dat is cu
rieus, bij mijn ziel. D'r steekt een heele groo
te spijker in, die heim aan den tak vast
houdt"
„Doe nu precies wat ik zeg, Jupiter
versta je?"
„Ja, mas'r."
„Let dan op. Zoek eerst heit linkeroog van
den. doodskop."
De Transvaalsche Volksraad heeft beslo
ten de discussie over het kiesrech tontwerp
veertien öhgeu uit te stellen.
Uit Peking woidt een verzoening van den
Keizer met de Keizerin-Moeder gemeld. De
laatste heeft beloofd geen troonsopvolger aan
te wijzen zonder toestemming van den Keizer.
Uit Hongkong, uit Philippijnsche bron
wordt gemeld, dat de moord op generaal
Luria onwaar is, en dat de Amerikanen ge
voelige verliezen hebben geleden bij Las
Tinas. Nadat de Philippino's zich uit hun
eerste linie, die onhoudbaar was geworden,
hsdd. n teruggetiokken, hielden zjj stand
achter een nieuwe linie die generaal Lawton
niet vermocht te nemen.
To Madrid, is bericht ontvangen dat de
Spaansehe commissie mot Agumaldo is gaan
onderhandelen over de vrijlaiting der Spaan
sehe gevangenen.
De Amerikaansche zilver-democraat, lid
van het Congres, Richard Bland, is overle
den.
Bland is de vader der Blandlbill, de wet
van 28 Februari 1878, bepalende dat voor
rekening der schatkist elke maand minstens
2 en hoogstens 4 miliioon zilveren dollars,
tegen een waarde-verhouding van 1 15,988
gemunt, in omloop zullen worden gebracht
met de functie van wettig betaalmiddel.
De Bland-bill is in 1890 vervangen dooi
de Zil ver-bill.
Vredesconferentie,
Officieel.
Dc eerste sub-commissie van de tweed©
commissie is gisteren ten 101; uur, onder
voorzitterschap van prof. Asser bijeengeko
men om te beraadslagen over de toepassing
der Conventie van Genèvc op zee-oorlogen.
De hoer Renault, rapporteur van de sub
commissie, doet mededeeling van eenige wij
zigingen, d'ie liij in zijn rapport gebracht
heeft ten einde rekening te houden met do
wenschen, door zijn collega's in de laatste
zitting uitgesproken.
Dc heer Mahan verklaart, dat uit eon
geest van verzoening hij zich zal vereenigen
met de voorsteilen, ofschoon deze ook vol
gens hem een leemte bevatten ten aanzien
van de schipbreukelingen, die opgenomen
worden door schepen, welke zich toevallig op
het toon eel van den zeeslag bevinden, en
waarin niet is voorzien.
De sub-commissie is van meening, dat art.
9 voldoend© is om met al die gevallen! reke
ning te houden.
De heer Monoto, afgevaardigde van Ja
pan, verklaart, dat hij hot voornemen heeft
een voorstel te doen, strekkende om artikel
6 van de Conventie van Genève van 3864 te
wijzigen in don zin van art. 9, dat is aange
nomen door de sub-oommissie.
Art, 10, voorgesteld door de commissie
van radactie, is aangenomen in deze bewoor
dingen „De gewonde of zieke schipbreuke
lingen, die ontscheept zijn in een neutrale
haven, mot toestemming van de plaatseHjko
autoriteit, moeten door deze in bewaring ge
houden worden, opdat zij niet opnieuw aan
de krijgsoperaties kunnen deelnemon.
..Hm, hm. Die is goed! D'r is niet eens
een linkeioog in."
„Loop naar den drommel met je domheid.
Weet je wat je rechterhand is en wat je
linker?"
„Dat weet ik dat weet ik heel goed
dat hier is mijn linkerhand, waar He hout
mee hak."
„Juist; je bent links. Nu, het linkeroog
is aan dezelfde kant als jij je linkerhand hebt
Nu zal je toch, hoop ik, wel het linkeroog
van den schedel kunnen vindon of althans
do plaats waar het vroeger heeft gezeten.
Heb je helt?"
Er volgde eon langdurige stilte. Eindelijk
kwam van boven de vraag
„Zit het linkeroog van den doodskop dan
ook aan denzelfden kant als de linkerhand
van den d'oodskop? Want de doodskop
heeft heelemaal geen linkerhand Wacht!
AI goed! Nu heb ik 't linkeroog hier is
het linkeroog. Wat moet ik er mee doen V'
„Laat de tor door hét oog vallen, zoover
liet touw reikt maar pas op dat je het
niet te vroeg loslaat."
,A1 in orde, mas'r Will geen groote
kruist, de tor door het gat te steken Kijkt
u nu maar beneden naar de tor."
Gedurende dit tweegesprek was Jupiter
volkomen onzichtbaar geblevenmaar nu
werd de tor aan het touw neergelaten en
glinsterde, zoodra zij zichtbaar werd, als een
balletje glanzend goud in d® laatste stralen
der ondergaande zon, die de hoogte waarop
wij stonden, met een mat schijnsel verlicht
te. Do tor hing nu volkomen vrij in de lucht
en zou, wanneer zij losgelaten werd', voor
onze voeten zijn neergevallen.
(Wordt vervolgd.)