53"° Jaargang.
Dinsdag 25 Juli 1899.
No. 9993.
CIRCUSSLAVEN,
UIT DE PERS.
BÜITENLAHD.
BMENLAND.
S1HI1EDAMSCME COURAIIIT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Boterstraat 68.
WWHttWidifrlüh
Prijs der Advertentiën: Van 17 regels fl. 0.90iedere regel
meer 121/2 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven bier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummersdie Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoor_,iaamde Jtleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 133.
Art. 243 der Gemeentewet.
In de reeks «Nieuwe Staatkundige Brieven"
van mr, S. van Houten is nu no. 8/9 ver
schenen. Dit dubbelnummer heeft voornamelijk
zijn ontstaan te danken aan de belofte op 22
Juni j.l. door den Minister Borgesius het Kamer
lid Veegens gedaan, dat hij een wijziging van
art. 243 der Gemeentewet, zooals dat" in 1897
is vastgesteld, aan de Staten-Generaal zal voor
stellen. Aldus meent mr. Van Houten, althans
de uiting, waarbij mr. Borgesius een wetsont
werp sin de richting van mr. Veegens" beloofde,
te moeten verstaan.
Onder de groote zaken, welke het vorig mi
nisterie zich tot eer mag rekenen tot afdoening
gebracht te hebben, behoort meent mr. v.
Houten de nieuwe regeling der rijksuitkee-
ring aan de gemeenten en de verbetering der
wettelijke regelen voor bet gemeentelijk belas
tingstelsel.
Nu daaraan getornd wordt acht schr. het niet
overbodig nog eens de beweegredenen, welke de
regeering in 1897 hebben geleid, in het licht te
stellen. En nadat hij dat gedaan heeft schrijft
hij een ernstige waarschuwing neer, inzonder
heid ook voor den minister van financiën, die
mede-voorsteller moet zijn van het te wachten
wetsontwerp tegen elk voornemen om het m
1897 bevestigd beginsel der proportioneele hef
fing, waar daarvan tot dusver niet was afge
weken of de handhaving daarvan niet op ernstige
moeilijkheden stuit, weder op losse schroeven
te zetten.
Mr. Van Houten noemt het stelsel der progies-
sieve heffingen, waardoor de middenstand, die
vooral na 1887 in de gemeenten het roor in han
den heeft, de kosten van het gemeentewezen op
de rijkere ingezetenen wilde schuiven in goed
rond Hollandsch sklaplooperij".
En de rijke ingezetenen, hiervan niet gediend,
vonden daarin een reden van verhuizing. Men
moest in dit opzicht de gemeenten, volgens schr.,
dan ook niet de volle vrijheid laten. Kwamen
de socialistische practijken in onze groote ge
meenten in zwang, men zou, z. i., de rijken naar
den vreemde drijven, en aldus niet alleen aan de
betrokken gemeenten, maar ook aan het Rijk zijn
beste financieele krachten onttrekken.
De heer Pierson weigerde terecht schrijft
mr. v. Houten, aan Van der 2waag c. s. zijne
medewerking, om maatiegelen te beramen ten
einde de arbeiderspensioenen te kloppen uit de
beurzen van weinige rijken, waarom echter zou
hij aan Veegens c. s. de permissie geven, om die
weinigen de gemeentelijke belastingen voor den
middenstand te doen dragen.
De heer Pierson wil de rijken niet door het
Rijk als laillabla et corvcablc a merci behandeld
zien moge hij inzien, dat voor zulke behande
ling vrij wat meer gevaar is, indien hij den
gemeenteraden vrijheid laat de hoofdelijke om
slagen naar willekeur in te richten of de gi en zen
hunner bevoegdheid te ruim trekt. Ik begrijp
niet, waarom hij in de gemeenten aan de Vee-
genseri de permissie, om op hen jacht te maken,
zou verleenen, die hij op rijksterrein aan de
Van der Zwaag's weigert
Ik zal niet nalaten, mijne stem er tegen te
verheffen, dat de rijken in de gemeenten vogel
vrij worden verklaard, ook at hebben zij door
verhuizing een gemakkelijk middel om zich aan
vexatien te onttrekken en at schaadt de ge
meente zich zelve ten slotte het meest, daar
het Rijk wel niet ten tweeden male de kosten
van radicaal-socialistisch wanbegrip en wanbe
heer op zich zal nemen.
Het kan een land niet goed gaan waar niet
het recht van een ieder, van welk geloof of
sociale stelling ook, geeerbiedigd wordt. Naar
DOOR
AMYIE REABE.
20)
„Je vergist je, Leila. De kinderen oefe
nen zich op de bovenkamer en misschien
lxoor je een schreeuw, wanneer ze vallen en
schrikken. En wat betreft je onderzoek of
Horrox al dan niet wreed is, luister naar
mijn raad en laat hem met rust. Het zou
je niet bevallen als hij boven kwam, om mij
na te gaan, en hij voor zijn deel zal het
niet aangenaam vinden, wanneer mijn
vrouw hem onbescheiden vragen doet."
Toen hij dit gezegd had, schoof hij zijn
bord op zii en nam een courant op als om
te toonen dat hij geen lust had verder over
dit onderwerp te spreken.
Leila zuchtte. Zij werd onaangenaam aan
gedaan door zijn houding. Waarom zou hij
toch altijd vermijden met haar te spreken
over de kinderen die in het circus werkten
Hij hoorde haar zuchten en wendde zich
vriendelijk tot haar.
„Wees niet bekommerd, kind. Het geeft
niets of men al over onaangename dingen
spreekt. Ik wil je wel bekennen dat Hor-
xox zeer streng moet zijn met zijn troep,
maar nu heb ik ook alles gezegd wat ik van
hem weet." En hij kuste haar teeder.
Maar Leila was niet voldaan. Een vreese-
lijk gevoel van onrust had zich van haar
meester gemaakt. Zij voelde, zij was er bij-
mate het uitgebreid kiesrecht grooter speel
ruimte opent voor de jaloezie en de kleine gelde
lijke beweegredenen eener talrijke klasse, moet
men des te meer bedacht zijn op het behoud
der wetten en instellingen, die tot waarborg
strekken voor de rechten der minder talrijke.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 24 Juli '99.
Zaterdagmiddag is de vermaarde Ques
nay de Beaurepaire eindelijk in gehoor ont
vangen door den regeeringscommissaris in
het Dreyfusproces Carrière.
Natuurlijk waren een aantal journalisten
er uiterst fel op den .uerkwaardigen ex-ma-
gistraat bij het weggaan even te intervie
wen, maar daarvan wilde deze niet weten.
„Mijn plicht gebiedt mij doofstom te zijn,
ik mag niets zeggen."
Niettemin weet men in welingelichte
kringen te vertellen, dat het verhoor, dat
een half uur duurde, ook het laatste sprank
je hoop bij Quesnay heeft weggenomen of
liever van dien aard is geweest, dat het dit
had moeten doen, als Quesnay op dit punt
niet monomaan 'ware. Zoowel Carrière zelf
als de kolonels Jourdy en Jouaust moeten
hem het onzinnige en het ledige en vage
van zijn beschuldigingen hebben aange
toond. Besloten zoude dan ook reeds dooi
den regeeringscommissaris zijn, dat De
Beaurepaire niet als getuige bij de open
bare behandeling der zaak zal worden ge
hoord.
Dreyfus en de zijnen moeten er anders
zeer op gesteld zijn, dat dit laatste wel zal
geschieden daar niets meer aan de verdedi
ging ten goede zou kunnen komen. Zoo dus
de Beaurepaire ten slotte toch nog wordt
opgeroepen dan zou dit zijn op verzoek van
den beklaagde en als getuige d décharge,
wat wel het dolzinnigste zou zijn, wat zou
kunmen gebeuren.
Eén ding heeft ons dan ook al verbaasd,
dat men nl. nog niet de conjectuur heeft
opgeworpen als zoude Quesnay door het
Dreyfussyndicaat zijn omgekocht om de be
schuldigingen tegen Dreyfus in een zoo be
lachelijk mogelijk daglicht te plaatsen; in
derdaad, indien men niet wist dat Quesnay
te goeder trouw krankzinnig was, zou men
het kunnen gelooven.
De ministerraad blijft steeds diligent.
Zaterdag heeft deze zich weder bezigge
houden met het onderzoek naai- de rol die
eenige officieren van den generalen staf in
de Zaak hebben gespeeldeen beslissing zal
echter eerst in den ministerraad van mor
gen vallen. Vooral zal men zich bezig hou
den met het geval van generaal De Pel-
lieux en met dat van majoor Guyot de Vil-
leneuve, die vermoedelijk gepensionneerd
zal worden omdat hij een wissel aan den
lieer Syveton lieeft gezonden, om hem aldus
de schade, veroorzaakt door zijn schorsing
als professor, te vergoeden.
Dreyfus zelf schijnt het overigens goed
te makenzijn nieuwe kapiteinsuniform is
nu gereed, welke hij onmiddellijk heeft aan
getrokken en waarin hij ook voor den
krijgsraad zal verschijnen.
Gebleken moet zijn, dat aan het ministe
rie van oorlog geen spoor gevonden is van
het beruchte telegram van Lebon over de
bevalling van mevrouw Dreyfus. Trouwens,
dit beteekent weinig; dc droeve verzender
van het telegram dat N. B. het regee-
ringsstempel droeg zal er wel voor ge-
na zeker van dat er iets wreeds, iets slechts
gebeurde.
Zij was vast besloten de zaak op eigen
gelegenheid te onderzoeken. Zij geloofde
werkelijk dat haai- echtgenoot even onwe
tend was als zij zelf in dit opzicht; daarom
wilde zij volkomen zeker van haar zaak zijn
voordat zij hem zeide dat er inderdaad mis
handeling plaats vond. Indien het haar
bleek dat de kinderen mishandeld werden,
cjan zou zij zijn hulp en bijstand inroepen.
De vastberadenheid en da moed, die haar
Castelli's vrouw hadden doen worden, kwa
men haar nu goed te stade, en zij wendde
al haar energie aan om te weten te komen
wat de reden was van de vreemde kreten
en gillen die zij nu en dan hoorde.
Op zekeren morgen, eenige dagen na haar
gesprek met haar man, zat zij in gedachten
uit te kijken naar de drukte op straat. Mar
cus lag op haar schoot te slapen, en haax
werk lag nog onaangeroerd op een tafel
naast haar. Plotseling werd zij in haar ge
peins gestoord door een luiden kreet, een
gil, een zoo bitteren kreet van smart en
wanhoop dat Leila haastig opsprong en de
deur opende. Zij luisterde eenige oogenblik-
ken aandachtig, en toen bereikte de klank
van een kinderstem duidelijk haar oor. Zou-
der zich den tijd te gunnen om na te den
ken, sloot zij den hond op en liep toen voor
zichtig naar de trap naar hoven, want de
stemmen kwamen uit die richting. De kin
deren waren op de zolderkamer aan' het
oefenen, en zij besloot daarheen te gaan.
zorgd hebben, dat aan het ministerie geen
spoor over bleef.
Ook staat de mogelijkheid nog open, dat
het in Guyana zelf, door de ondergeschik
ten van Lebon, op eigen houtje is samen
gesteld, in de wetenschap, dat men het toch
van hooger hand op Dreyfus' dood toeleg
de. In elk geval staat het vast, dat de
schandelijke en leugenachtige dépêcbo, die
een der meest geraffineerde en barbaarsclie
schandstukken is, waarvan de geschiedenis
gewaagt, in Dreyfus' handen gekomen is
Aan dit laaghartig bedrijf knoopt zich
nog een ander gevolg vast, hetwelk men
waarschijnlijk bij voorbaat niet bad voor
zien.
Tengevolge nl. van het ellendige tele
gram. moest de balling wel gelooven, dat
hij door de zijnen in den steek werd gela
ten, nu hij ook door zijn eigen vrouw verra
den en eerloos gemaakt werd; hij staakte
dan ook gedurende drie maanden elke
briefwisseling met zijn familie. En dit laat
ste feit liet men niet na op de hatelijkste
wijze uit te leggen. In de Fransche sckend-
pers, de „Petit Journal", „1* Eclair" en der
gelijke bladen verscheen voor een paar
maanden bet relaas van een bezoek, dat
Deniel, de bewaker van den balling, hem
in zijn liut had gebracht; daarin werd ver
haald, dat Dreyfus geheel onverschillig ge
worden was voor zijn familie, en als bewijs
van de diepgezonkenheid van den „verra
der" werd dan aangevoerd, dat hij op de
teederste brieven zijner vrouw niet eens
meer antwoordde. Met eenige scheldwoor
den aan het adres van den „ellendeling",
die zelfs „zijn arme, kleine kinderen" ver
gat, werd door de schendbladen dit verhaal
dan nog wat gekruid, terwijl ten slotte een
beroep gedaan werd op de harten van alle
moeders om den diepgezonkene te vervloe
ken.
Men maakt heel wat misbaar over een te
legram, dat de Czaar zou gericht hebben
aan prins Louis Napoleon, broeder van
Victor Napoleon, ter gelegenheid van diens
36sten verjaardag en waarin de wenscli
werd uitgedrukt, dat de jubilaris het cul
minatiepunt van zijn leven zou mogen zien
aanbreken „waarop hij de wensclien zijner
talrijke vrienden in Frankrijk en Rusland
zou kunnen verwezenlijken".
Eerst heeft men het bestaan van dit tele
gram willen ontkennen, maar het feit, dat
het in het officieuse orgaan, de „Novosti"
is opgenomen, laat nauwelijks twijfel over.
Enkelen hebben in het telegram een ver-
rand willen lezen van den Czaar aan zijn
„hondgenoote" de Fransche Republiek.
De „Petit Bleu" weet echter te verzeke
ren, dat men in Fransche regecringskrin-
gen hoegenaamd niet ontsteld is door dit
telegram en men er niets in ziet dan een
beleefdheid van den clicf van het Russische
leger aan een officier die in zijn leger dient
en aan het hof wordt ontvangen.
De Czaar doet niets dan den wensch uit
drukken, dat de hoop van prins Louis zal
verwezenlijkt worden en deze hoop kan zich
immers niet uitstrekken tot een „Keizers-
droom", aangezien zijn oudste broeder,
prins Victor, de eenige legitieme Napoleon
tische pretendent is. Daarenboven bewijst
de publiciteit, die in het officieuse Russi
sche orgaan aan de dépêche gegeven is, dat
zij niet die wijde strekking heeft, die men
er aan toeschrijft. De Czaar zou trouwens
dan de onhandigheid niet begaan hebben
Zeer voorzichtig sloop zij de trap op, nu en
dan stil staande, daar iedere stap dien zij
deed, een licht gekraak veroorzaakte, en zij
vreesde dat dit haar tegenwoordigheid zou
verraden.
Toen zij den zolder bereikte, stond dc
deur op een kier. Zij keek door de smalle
reet, en waagde het nauwelijks adem te ha
len. Van do plaats waar zij stond kon zij
juist den kleinen jongen zien in zijn tricot.
Hij zag doodsbleek, terwijl bet zweet van
zijn gezicht droop. Het scheen dat hij van
het hoofd tot de voeten beefde.
„Zal je het nu doen of wil je niet?"
vroeg de toornige stem van een man. „Ik
zal zoo dadelijk je vel van je rug ranselen
als je het niet doet. Vooruit."
„Ik kan het niet; ik kan het werkelijk
niet. Als ik het kon, zou ik het wel doen,"
antwoordde een klagend stemmetje.
„Je zult liet doen. Nog eens, wil je
doen wat ik je zeg?"
Het kind zei niets; het stond daar, het
zwakke, bevende ventje, en er was niemand
die het bijstond in zijn vreeselijke beproe
ving^
Leila zag Horrox naar de plaats loopen
waar het kind stond. Zij hoorde het rietje
dat hij in de hand hield, door de lucht flui
ten toen het, begeleid door een vloek, neer
daalde op het weerlooze knaapje.
„Houd op, houd op!" riep Leila uit, de
deur openduwend en haastig de kamer bin
nentredend.
De man was een oogenblik zoo verbaasd
om een stuk te publiceeren, dat de vast
heid der Franco-Russische alliantie in ge
vaar kan brengen.
over haar binnendringen, dat hij een stap
achteruit deed, waarvan het kind gebruik
maakte om naar zijn beschermster toe to
loopen, terwijl het uitriep: „O, red mij,
red mij 1 Hij slaat mij zoo verschrikkelijk,
en ik kan niet doen wat hij wil. De rek is
te hoog, en hij verborg zijn gelaat in haar
japon.
Vóór zich zag zij den grooten, donkeren,
woesten man met een wreeden grijns op
zijn gelaat en zijn koude, ongevoelige
oogen, maar dit boezemde haar geen vrees
in. Zij wist niet boe'n onverschrokken-bru
talen aard hij had.
„Wat brengt u hier V' vroeg hij ruw, ter
wijl hij een stap naar haar toe kwam. „Ga
weg, de kamer uit, cf ik zal je er uitzetten."
„De kreten van pijn van dit ongelukkige
kind hebben mij hier gebracht," antwoord
de Leila toornig. „Ik heb hem reeds ver
scheiden malen gehoord, en vandaag be
sloot ik zelf eens te komen kijken. Ik zag
hoe u hem sloeg, dat arme kind, maar nu
ik hier ben zal u het niet weer doen."
Zij sprak alsof kaar tegenwoordigheid en
kracht voldoende waren om den vijand af
te weren. Maar zij wist nog niet hoe sterk
hij was en tot welke wreedheid hij in staat
was.
„Zoo, zal ik het niet," herhaalde hij ter
gend. „Nu, als u er van houdt aan een an
dermans deur te luisteren en te komen
waar u niet geroepen is, dan moet u hier
ook maar blijven totdat ik verkies u te la
ten gaan."
Uit dit laatste bericht wil men lezen, dat
Italië spoedig zijn verzoek om een strook grond
zal hei halen.
En voordat zij nog zijn bedoeling be
greep, liep hij achter haar om en sloot de
deur. _Een oogenblik was zij onthutst, en
een oogenblik schoot de gedachte aan haar
man haar door 't hoofd.
„Blijf maar dicht bij me, Willie," zeide
zij toen het kind weer begon te beven. „Hij
zal je niet slaan," én zij sloeg haar tengere
handen om den jongen heen als om hem
te beschermen.
Met een vreeselijken vloek beval Horrox
den jongen bij hem te komen
Leila voelde hoe hij zich bewoog als om
zich vrij te maken uit haar omarming en
aan zijn meesters bevel tc gehoorzamen.
„Ga niet naar hem toe. Ik zal je bescher
men, vent," zeide zij om hem gerust te stel
len.
Weer rolde er een vreeselijke vloek van
's mans lippen, en toen voelde Leila koe de
jongen uit haar armen werd gescheurd.
„U ziet dat i k hier de baas ben, en de
jongen is van mij."
„Dat is hij niet," antwoordde Leila moe
dig, ofschoon haar hart van vrees begon te
kloppen, „Mijn man zegt dat geen der kin
deren van u is, en u zal Willie niet mis
handelen als u liet toch doet, dan zal de
wet hem beschermen."
Wordt vervolgd.)
Gemengde MededccIIngen.
Keizer "Wilhelm moet nu van zijn Noor-
schen tocht een telegram gericht hebben
aan zijn ouden leermeester Hinspeter, waarin
hij zijn beslisten wil uitdrukt om het stucht-
huisontwerp" tot wet te verheden. Dit tele
gram heeft in Duitschland groote ontroering
te weeg gebracht. Mocht het waar zijn dat
Wilhelm zijn wil wensclit door te zetten,
dan dreigt er een zeer ernstig conflict met
den Rijksdag.
De «Gazette de France" maakt bekend dat
den 21 en 22 Juli de royalisten van alle ge
meenten in Frankrijk in cougres samen zijn
gekomen in Parijs. Geuurende die twee dagen
hebben de leden overwogen «welke maat
regelen er in de gegeven omstandigheden te
nemen" waren en de middelen te bespreken
die ten gunste van den hertog van Oileans
konden worden aangewend. Er is een bureau
voor de propaganda ingesteld; deze piopa-
gandn zal strikt gescheiden blijven van
de politieke actie.
Tiarieux heeft aan den minister van oor
log een brief gezonden om hem er op te
wijzen, dat twee jaar geleden in de schiet
school te Bourges een zekere Thomas, een
soldaat, die wegens een moordaanslag op ko
lonel Gastine, ter dood veroordeeld is, 'n bom,
«bom van Bourges" genaamd, aan een buiten-
landsche mogendheid heeft verkocht. Trarieux
concludeert, dat als een eenvoudig artillerist
een bom te Bourges heeft kunnen machtig
worden, het niet noodig is, dat slechts een
kapitein een «bom Roden" heeft kunnen
verkrijgen. Trarieux dringt op een onderzoek
aan en zegt dat het dossier-Thomas aan het
departement' van oorlog berust.
Nationalisten beweren, dat Dérouiède te
Rennes lezingeD zal gaan houden tjjdens het
proces Dreyfus, dat nu, volgens een depeche
aan de vTemps" op 7 Augustus is gesteld.
Gedurende de tentoonstelling te Parijs in
1900 zal aldaar van 30 Juli 5 Augustus
een internationaal congres van openbare ge
zondheid gehouden worden. President is
Casimir Periersecretaris-generaal dr. H.
Thuiié, 7 Rue Cambacérès te Parijs.
I11 de Spaanschc Kamer van Afgevaar
digden lieeft de heer Romero geprotesteerd
tegen de Carlistiscke manifestatie van den
aartsbisschop van Sevilla.
De markies de Ceralbo, de vertegenwoor
diger van don Carlos in Frankrijk, heeft of
ficieel aanzegging gekregen om de grens te
verlaten en zich boven de Loire te vestigen.
De Itahaansche regeering heeft het ko
ninklijk besluit van 22 Juni betreffende de
persdeheten toegepast en het dagblad „Ita
lia" geschorst.
Men wist te vertellen, dat de nieuwe Ita-
liaansche gezant in China, Salvagaraggi, zijn
excuses aan de Ghineesche regeering zou aan
geboden hebben voor het optreden van zijn
voorganger. Dit wordt nu categorisch tegen
gesproken evenals liet gerucht dat de Chinee-
sche regeering aan Italië zou te kennen
gegeven hebben, dat het volstrekt nutteloos
was om opnieuw op verpachting van een
terrein aan te dringen.
De heer Elihu Root is als opvolger van
Alger benoemd tot minister van marine in de
Vereenigde Staten.
De eerste daad van den nieuwen titularis
zal wel zijn generaal Otis te vervangen als
chef van het Amerikaansche leger op de Phi-
lippijnen en den veldtocht tegen Aguinaldo
met kracht aan te vatten.
Vredesconferentie.
De Parijsche editie van de «New-York
Herald" publiceert den volledigen tekst van
het arbitragevoorstel, zooals het de vorige
week door de Conferentie is aangenomen.
Daaruit spruit voort, dat een permanent
Hof van Arbitrage te 's-Gravenhage zal ge
vestigd worden, dat ae leden voor zes jaren
zullen worden benoemd met hernieuwbaar
mandaat en dat de debatten ingeval van
internationaal conflict in geheime zitting in
de taal, die het Hof zal bepalen, zullen ge
voerd worden.
Slechts zal de uitspraak gepubliceerd
woiden.
Tegen het einde der week zal de Confe
rentie vermoedelijk gesloten worden.
De Turkscke gedelegeerde tor Vredescon
ferentie heeft Zaterdag in hefc hotel d'Oran-
ge te Scheveningen een luisterrijk diner
aangeboden aan zijn collega's en andere ge-
noodigden, meerendeels van de diplomatie.
De Minister van Buitenlandsche Zaken zat
ter rechterzijde van den gastheer; graaf
Nigra, ambassadeur van Italië, aan zijn
linkerzijde.
Woensdag a.s. wordt een tweede diner
gegeven door Turkken-pacha.
De Zuid-Amerika Rijn.
Naar wij vernemen is thans door de Zuid-
Amerika Lijn met de iieeren Russel Co.
te Port Glasgow gecontracteerd voor den
bouw van drie stoomschepen, lang 390',
breed 51' diep 28", met een draagvermogen
van 6000 tons op 22' 6", met triple-expancie
machines en cylinders 27" 42" 69" en 54"
slag.
De stoomschepen zullen uit staal gebouwd
worden en Lioyds hoogste klasse verkrijgen.
Vereeniging voor Lijkverbranding.
Te Arnhem had Zaterdag de 24e jaar-
lijksche algemeene vergadering der Vereeni-
ging voor Lijkverbranding plaats, onder leiding
van den heer J. M. Pijnacker Hordijk van
's-Gravenhage.
De voorzitter opende de vergadering met
eeu kort woord, waarin hij het betreurde,
dat in ons vrije Nederland alsnog de lijkver
branding niet is toegelaten en daarom de
leden tot krachtige propaganda aanspoorde.
Daarna deelde de alg. secretaris de be
moeiingen van het Hoofdbestuur mede in
zake de plaatsing van een model-crematorium
op de Geneeskundige Tentoonstelling en
bracht verslag uit van den toestand der
Vereeniging in 1898.
Wij ontleenen daaraan het volgende
Het aantal ieden ging met 21 vooruit, een
aanwijzing, dat in de zaak, die de Vereeni
ging voorstaat, meer belangstelling komt.
De crematies voor rekening der vereeniging
