539<e Jaargang
Zondag 13 en Maandag 14 Augustus 1899.
No. 10010.
Eerste Blacl
CIECÜSSLAVEN,
POLITIE.
agent van politie
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijk- per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardïtigen 11. 1.25. Franco
per post 11. 'i.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardiugen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeien des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBoterstraat 6§.
Prijs der Advertentiën: van 1—7 regels 90 cents; iedere regel
meer 12''2 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeclige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde itleine advert entiën opgenomen tut den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. „Telefoon A'o. 123.
Zij, die in aanmerking willen komen voor
de betrekking van
3e klasse, uitsluitend voor den nachtdienst,
en niet ouder zijn dati 30 jaren, worden
verzocht zich aan te melden bij den Com
missaris van politie.
Schiedam, 12 Augs. 1899.
tlgeineen overzicht.
SCHIEDAM, 12 Aug. '99.
Het proces-Oreyfus.
•Een belangrijke zitting
zal de dag van heden opleveren. Gisteren is
met Paléologue's verhoor het onderzoek in
besloten zitting van de geheime dossieis ge
ëindigd. Generaal Chamoin en Paléologue
zijn niet geconfronteerd, maar zullen wel
licht nog in openbare zitting geboord wor
den.
Zoo onbelangrijk de dag van gisteren Is
geweest voor de buitenwacht, zoo belangrijk
is de zitting van vandaag. Eerst wordt ge
hoord de gezantschaps-attaché te Berlijn, De-
laroclie-Vernet, daarna de oud-president der
Republiek Casimir-Périer, eindelijk generaal
Mercier, de hoofdschuldige aan de m 1891
began,e onwettigheid en zoo goed als zekere
onrechtvaardigheid.
Vandaag dus zullen wij te hooren krijgen
wat Mercier zoo angstvallig bijna vijf jaren
heeft verborgen gehouden „in zijn. rondom
zwart middenrif" zooals wijlen Homerus
placht te zeggen. Vandaag zal de anti-revisio
nistische bom barsten die den burcht der
dreyfusards zal openen voor een laatsten
storminarsch van patriotten en nationalis
ten. Vandaag zal Mercier de eer van het
Fransche leger redden, met bloedend hart
echter, want vreeselijk kunnen de gevolgen
zijn van de indiscreties waartoe men hem
dwingt.
De partij der Waarheid vreest niet voor
het geschetter der generaalskliek. Weet ge,
waaraan wij, dit schrijvende, denken, lezer 1
Aan de woorden van onzen Hildeibrandt,
wanneer hij in zijn beschouwing van het
beestenspel van den gekooiden leeuw zegt
„Laat hem komen als hij kan."
Ja, laat Mercier komen met zijn bewijzen,
als hij kan.
De „Droits de l'Homme" en r'.e „Aurore"
zeggen ons nu reeds waarin Mercier's „knods-
slag" zal bestaan, waarmede lrj Dreyfus
hoopt te verpletteren. Hij zal verhalen van
zekere mme. B. (Bastien), de vroegere kame
nier van freule Von Munster, de dochter
van den Duitschen gezant. Deze mme. B. is
de „gewone weg", waarlangs ook het borderel
DOOK
AMYTE READE.
37)
„Ben je van plan mij ongehoorzaam te
zijn, Leila?" vroeg haar echtgenoot gestreng.
„In dit geval, stellig. Ik ben niet van plan
mijn plichten als dochter te vergeten," was
haar vastberaden antwoord. „Je beleedigin-
gen zullen mij niet meer treffen, maar mijn
moeder in haar laatste levensdagenjte ver
onachtzamen, zou slecht zijn. Ik neem die
verantwoordelijkheid niet op mij,"
„Dan zal ik het doen," was CasteUi's ant
woord, „en als mijn vrouw zal je mijn beve
len gehoorzamen."
„Dat zal ik niet," sprak Leila, met al de
vastberadenheid waarover zij te beschikken
had.
„Dan zal ik maatregelen nemen om je er
toe te dwingen. Jij bent besloten je eigen zin
te volgen, maar het staat bij mij vast dat je
den mijnen zal doen. Verdere praatjes zijn
overbodig,"
De uitdrukking van Leila's gelaat veran
derde zoodra hij met spreken ophield. Haar
oogen stonden mirider strak, en namen een
zachter uitdrukking aan. Zij wilde de zaak
van haar afgedwaalde moeder bepleiten, en
zien of zij het ruwe hart van haar echtgenoot
wat zachter Icon stemmen. Zij naderde hem
en haar handen bedeesd op zijn schouders
leggende, deed zij alle pogingen om hem voor
de zondige vrouw te winnen.
„Emilio, terwille van de goede oude dagen,
ter wille van de liefde die je mij eens toe
droeg, laat mij nu dat ééne voor mijn moe
der doen. Ik zou zoo gelukkig zijn. Luister
het ministerie van ooilog heeft bereikt ;want
zij fungeerde als spion der Fransche regee
ring. Die mme. B. nu kwam m 1894 aan
Mercier en diens rechterhand, generaal De
Boisdeffre, mededeeleu dat Dreyfu» herhaal
delijk de Duitsche ambassade bezocht; zij
beloofde hem in de val te laten loopen. Het
geen dan geschiedde door het borderel.
In November 1897 nu voegt de „Auro
re" er nog bij daags nadat Mathieu Diey-
fus Esteiliazy als den schrijver van het hor
dei el had aangewezen, werd aan mme. B. op
gedragen een rapport op te stellen van het
gebeurde, en dit rapport is het bewijsstuk
van Mercier.
Mme. B. is evenwel op het oogenblik bui
ten het land. Daarom zou Meicier een verda
ging der behandeling vragen, ten emde de
zen vrouwelijken spion te kunnen hooren.
Eigenaardig, met waar? Sandheir, Henry,
Lemercier-Picard, de drie ernstigste beschul
digers van Dreyfus dood, Du Paty de Clam
ziek, e lutig ziek, mme. B. buitenslands. Zoo
missen de generaals hun gewichtigste getui
gen en schijnen hun aantijgingen niets dan
'.eugen en laster. Eu dat zijn ze blijkbaar
c uk.
Ester hazy is de verrader,
woidt daarentegen door de revisionisten in
en buiten Frankrijk steeds krachtiger be
toogd. Bewezen is nu dat hij het borderel
liccft geschreven maar de majoor zelf houdt
staande dat dit alleen was om een materieel
bowijs te verschaffen van Dreyfus' schuld,
waarvan men de moreele overtuiging bezat.
Evenwel, de mededeeling der „Times",
waarvan een telegram in ons vorig nummer
spralc, is geheel anders. Het blaa beweert dat
Esterhazy wel degelijk de verrader is ge
weest, die Henry tot medeplichtige had.
Henry verduisterde de stukken, die door
Esterhazy aan Von Schwartzkoppen werden
geleverd. En de „Times" zegt dat het niet
gebleven is bij de, trouwens onbelangrijke,
stukken die in het borderel worden genoemd,
maar dat meer dan 160 andere gewichtige
stukken aldus aan het buitenland zijn gele
verd.
De „Tribuna" bevestigt deze mededeeling,
voor zoover liet de stukken van het borderel
betieft. Het blad zegt dat er iemand is die
ze gezien heeft en zich aldus heeft overtuigd
dat de verkochte stukkeu door dezelfde hand
als het borderel en bovendien op gelijk mail
papier zijn geschreven.
Het blad eisclit dat de stukken onder de
oogen van het Fransche volk zullen worden
gebracht, aldus denzelfden raad gevend als
de „Siècle" deed, toen dit blad eenige dagen
geleden als de oplossing der quaestie aanbe
val, dat men de buitenlandsche mogendheid
aan wie de stukken geleverd zouden zijn, zou
verzoeken die over te leggen. Hoe rechtvaar
dig dit ook zou zijn, het verlangen der „Tri
buna" en der „Siècle" zal wel niet bevredigd
worden.
Varia.
Te Rennes is het rustig. Zal het zoo blij
ven? De tegenwoordigheid van Jaurès, De
Ptessensé eener-, Déroulède en Firmin Fau-
re anderzijds is een bedreiging voor de orde.
Maar geen der vier wil gelukkig meetings
houden of op andere wijze ageeren. Do Ren-
nezer bevolking zelve is bewonderenswaardig
kalm.
nu dezen éénen keer eens naar mijl," hield
zij aan.
„Ik kan niet," antwoordde hij, kalmer dan
hij tob nog toe gesproken had. „Je hebt mij
bedrogenje kunt niet verlangen dat ilc je nu
nog zal helpen. Mijn besluit staat vast. Je
hadt het mij eerlijk moeten vertellen, toen je
haar den eersten keer in Parijshadt ontmoet.
Het is nu te laat mij die gunst te vragen,"
voegde hij er beslist bij.
„Dat is het stellig niet," antwoordde zij
op geroerden toon, terwijl de tranen haar in
de oogen kwamen, en haar wit, bedroefd ge
laat er nog wanhopiger uitzag om den angst,
dien zij doorstond.
Ilij -duwde haar met kracht, hoewel niet
ruw van zich af. Zij keek hem in liet gelaat,
maar er lag niets toegevends in, geen glim
lach, die zei, dat alles in orde was. Daar hij
niets zei, ging zij voort:
„Wil je er nog eens over nadenken, en het
mij nu nog niet weigeren
„Neen, Leila, ik blijf bij wat ik gezegd heb.
Ik denk er niet over om toe te geven
neen
Zijn beslist weigerende toon wekte oogen-
blikkelijk Leila's toorn op. Van smeeken
kwam het tot boosheidzijn aanhoudende
wreedheid en harteloosheid deden haar ont
zaglijk lijden.
„Jij moogt vastbesloten zijn, maar ik ben
het ook," hernam zij boos. „Ik werk hard ge
noeg voor wat ik verdien, en zal het geld uit
geven op de wijze die ik verkies."
„Denk je dat vroeg hij smalend. „Als ik
dat wil, kan ik het voorkomen."
En hij voorkwam het. Van dien dag af,
onthield hij Leila de gewone som voor de
huishoudelijke uitgaven. Alle rekeningen be
taalde hij zelf, hij wist wat alles kostte. Het
geld dat zij samen met hun optreden ver-
De vnenden van Dieyfu-, schijnen zeer ge
ruft over den uitslag van den strijd die niet
temin vinnig zal zijn. Zoo oordeelt mr. De-
mangc, zoo ook majoor Forzinetti, dien de
„Figaro" interviewde.
Men zegt dat kolonel Jouaust nog gene
raal Davignon en kolonel Berten zal dagvaar
den „wier getuigenis sensationeel zal zijn".
Laat ons afwachten.
Du Paty de Clam is weer wat erger, zegt
men. Volgens de „Gaulois" zal hij toch nog
m liet proces gehoord kunnen worden.
De ..Eclair" deelt thans mede hoe het blad
gekomen is aan het artikel van 15 Septem
ber 1896, waarm dc- woorden „Ce canaille
de D.veranderd waren m „Cet animal
de Dievfus devient tiop exigeaiit". Dit veel
besproken artikel was noch van Picquart.
zooals de genei alc staf aanvankelijk beweer
de, noch van Du Paty de Clam, zooals kapi
tein Cuïgnet meent, maar van Lissajoux,
vroegei verbonden aan liet „Petit Journal".
Men heeft uitgerekend dat zoo langzamer
hand twee honderd pc-rsonen de geheime dos
siers kennen. Mooie geheimen.
Het heeft de aandacht getrokken dat de
minister van binnenlandsehe zaken ook revi-
sioniste journalisten, nl. redacteurs van de
Temps", de „Rappel" en de „Matin", met
het Legioen van Eer heeft bedacht. Onder
Méhne werden alleen anti-revisionisten ge
decoreerd.
Keizer WiUicini ie Gort mund.
Toen keizer Wilhelm eenigen tijd geleden
zijn eerst aangekondigd bezoek aan Dort
mund, ter gelegenheid der feestelijke opening"
van het DortmundEemskanaal, liet afzeg
gen, waren de agrariërs meteen klaar met de
bewering dat de Keizer weifelde ten opzichte
der kanaalplaiinen, de hoofdschotel jn de
eerstvolgende zitting der Pruisische Kamer,
die de volgende week bijeenkomt.
Zij die tegenover de agrariërs volhielden
dat do Keizer een warm voorstander was en
bleef van een flink kanalennet, hebben zich
gisteren in het gelijk gesteld gezien door de
rode van Wilhelm II, die aan duidelijkheid
niets te wensehen overliet.
De Keizer kondigde daarin zijn en der re
geering vast besluit aan om den aanleg van
het groote Middelland-kanaal door te zetten.
De Keizer wees erop dat de aankg van groo
te waterwegen volstrekt noodzakelijk is en
zoowel voor de nijverheid als voor den land
bouw rijk aan zegen is. De steeds stijgende
behoeften van het land eischen grooter en
gemakkelijker veikeerswegen, en het verkeer
van de groote hoeveelheden goederen in het
binnenland kan alleen langs waterwegen
worden onderhouden.
Daarom sprak de Keizer de hoop uit dat
de Volksvertegenwoordiging dit gezichtspunt
zal deelen en hem in de gelegenheid zal stel
len nog dit jaar aan het land den zegen van
het kanaal deelachtig te laten worden. De
macht van een sterk en aan één wil gehoor
zamend rijk moet ook voor dit groote werk
worden aangewend.
En de Dortmunders juichten hun Keizer
geestdriftig toe, al zullen zij bij nader inzien
misschien nog wel eens bedenkelijk het hoofd
schudden over dien „éénen wil", waarvan de
bedoeling niet zeer duidelijk is. Immers, de
volkswil is per se niet één. En 's Keizers wil
dienden, hield hij voor de algemeene uitga
ven. Maar hij zorgde er voor dat zijn vrouw
aan niets behoefte kon hebben, wat zij ge
woon was; zij kon voedsel of kleeren bestel
len, maar hij betaalde ze. Op die wijze kreeg
zij geen geld in handen, en was haar elke
weg afgesneden om haar moeder te helpen.
Castelli had geen woord meer over het on
derwerp gezegd, maar eenvoudig die maatre
gelen genomen, en er streng de hand aan ge
houden. Zijn gedrag vervulde Leila met den
grootsten angst en kwelling. Wat moest zij
doen Zij dorst Ringeus niet om geld vragen,
haar echtgenoot was verstokter scheen geen
genade, geen hulp, en Leila werd hoe langer
hoe bleeker en zwakker.
Het beetje liefde, dat zij nog voor haar
echtgenoot voelde, werd uit haar hart en
haar leven gevaagd, gedurende dezen vreese-
lijken lijdenstijd. Zij zou hem zoo dankbaar
geweest zijn, als hij haar slechts had willen
helpen, de laatste levensdagen van haar moe
der te verzachten. Het zouden er niet vele
meer zijn, de dokter had haar gezegd, dat de
ziekte groote vorderingen maakte, en Leila
wist dat het waar was. Sommige dagen
scheen zij wat beter en opgewekter, bijna de
oude, maar dan kwamen er weer dagen van
vreeselijk lijden voor de teringachtige pa
tiënt.
Niettegenstaande het verbod van haar
echtgenoot, bezocht Leila toch op zekeren
morgen haar moeder in Scotland Road, Zij
wist dat haar geld op was, on dat de zieke
aan alles gebrek had. Zij oordeelde hot 't
verstandigst, haar moeder zonder omwegen
te zeggen, dat zij haar niet langer geld kon
verschaffen voor haar dagelijksche uitgaven.
Mevrouw Gurney luisterde naar ieder
woord dat haar dochter sprak, en toen viel
zij Leila in de rede door uit te roepen
maar zoo autocrati-ch zal de monarch zich
vel niet hebben willen uitdrukken.
liitussehen zij nog vernield dat de Keizer
de ongesteldheid der Keizerin als reden heeft
opgegeven, waarom hij eerst Luncht had,
niet te zullen komen.
Ti ansvaal.
Twee dingen zijn er die op liet oogenblik
de Zuul-Afnkaansche Republiek meer kwaad
doen clan noodig was.
Dal nog altijd door den Eersten Volksraad
de uitsluiting van met-protestanten van de
benoembaarheid tot ambten met is afge
schaft. wekt bij velen niet zonder reden on
tevredenheid. Evenwel, een weinig geduld en
ook deze hei vorming zal zonder twijfel ge
schieden.
Een tweede ïeden tot wrevel bij niet-En-
gelscheu is liet voornemen dat aan de Trnus-
vaalsche regeering wordt toegeschreven om
algemeenen wecrphclit in te voeren voor al
len die m liet land wonen, voor geval er een
ooilog met Engeland mocht uhbieken.
Dit treft ook de burgers van Duitsehland,
Frankrijk en andere landen. Ook de Neder
landers natuurlijk. Fransclien en Duitschcrs
zijn evenwel van zulk een besluit met ge
diend.
Dc Duitsche consul heeft reeds in een in
teiview verldaaid', dat als een poging weid
gedaan om Duitsche onderdanen tegen hun
wil tot. den dienst in de Trausvaalsche strijd
macht te presen, er onmiddellijk een pro
test zou ingediend worden. En de Fransche
vice-consul zeide eveneens, dat hij zou pro
testeeren tegen oorlogsbelasting en gedwon
gen dienstneming.
Dr Engelsche zoowel als de TransvaaLsche
legeering gaat intusschen voort met haar oor
logstoerustingen. Een telegram uit Bombay
zegt dat er niaatiegelen worden getroffen om
11,000 a 12,000 man troepen uit Indié naar
Zuid-Afnka tc zenden, waarvoor een aan
merkelijk getal transportschepen gered lig
gen in de Indische wateren. In geval van
oorlog zou de inscheping gelijktijdig plaats
hebben te Bombay, Kurachee en Calcutta.
Te Lorenfo Maiquez is de Britsclie kiui-
ser T a i t a i* aangekomen.
Maar ook Transvaal wapent zich. De
R e i c b st a g heeft mede te Lorengo Mar-
qnez voor de Zuid-Afrikaansche Republiek
401 kisten patronen aangebracht, terwijl
Transvaal zich eveneens van meel en andere
levensmiddelen voorziet.
Alles schijnt er op te wijzen dat een oorlog
aanstaande is. De Zuid-Afrikaansche regee
ring heeft, volgens den Londenschen corres
pondent der „Köln. Ztg,", nog gehoopt op
iusschonkomst van Frankrijk en Rusland.
Men iieeft Delcassé's reis daarmede in ver
band gebrachtmaar van een overeenkomst
tusschen beide rijken om ten behoeve van
Transvaal tussdienbeide te treden, zou niets
gekomen zijn.
Gemengde Medcdecllngen.
De Belgische socialisten hebben besloten
geen slraatbetoogiugen te houden tegen even
redige vertegenwoordiging, omdat zij voorzien
dat de liberalen hen daarbij niet zullen
steunen.
In een rapport over de haven van Ant-
„Je echtgenoot heeft volkomen gelijk.
Waarom zou hij ook helpen om mij te onder
houden, mij, een slechte vrouw, een losbandig
schepsel. Ik zal gaan naar degenen, die mij
moeten helpen. Ik zal nog eens naar mijn
verleider gaan, en hem mijn ellendigeu toe
stand blootleggen. Hij kan mij nu niets wei
geren. Ik moet voedsel hébben, en liij zal het
mij verschaffen."
Leila verzodht haar moeder zich niet te
wenden tot den man, die de aanleiding ge
weest was tot al haar ellendemaar zij bleef
bij haar voornemen, niettegenstaande de be
toogingen barer dochter.
„Waarom schrijft u niet aan vader," vroeg
LeiTa kalm. Zij wilde het woord „echtgenoot"
niet gebruiken. „Hij moet stellig weten hoe
ziek u is, en in welk een nood u verkeert. Ik
heb nog wat geld voor u meegebracht," voeg
de zij er treurig bij, „maar het is niet veel
slechts twee pond. Ik heb mijn laatste gou
den sieraden verkocht, dit is dus alles wat ik
u kan geven. Er moet dus raad geschaft wor
den."
„Dat zal er ook," antwoordde haar moeder-
woest. „Ik ben van plan om naar Southport
te gaan eu Herbert Clifford op te zoeken
vandaag nog ga ik maar aan mijn echtge
noot schrijven, nooit, nooit!" gilde zij. „Ben
je gek, om mij zulk een voorstel te doen?
Vraag hem om geld, wanneer ik dood beu.
en zeg hem dan hoe zwaar ik gestraft ben
nooit, neen nooit F' voegde zij er hartstochte
lijk bij.
Leila zag dadelijk in, dat de toestand barer
moeder niet van dien aard was, om voortdu
rende tegenspraak te kunnen dulden; daar
om besloot zij naar huis te gaan, en uit haar
moeder's naam liaar vader te schrijven, hem
te zeggen hoeveel berouw zij had, en zijn ver
giffenis in te roepen. Nadat zij dit gedaan
werpen komt de bekenJe Belgische afgevaar
digde tleliepuite tot zeei pessimistische con
clusies. Ilij zegt dat de haven aan den voor
avond van haar on iergang staat, en hij
bewijst aan de band der cijfers dat Hamburg
en Rotterdam zoo wat, inlichtingen als ver
keer betreft, Antwerpen verre de baas zijn.
llelleputte vraagt in het belang der natie
dat meu aan de haven van Antwerpen ver
scheiden millioeneu ten koste zal leggen.
De prins van Wales is gisteren op de door
reis naar Carlsbad een paar uur te Bt ussel
geweest en heeft daar een wandeling over
de boulovaids gemaakt, zonder dal het publiek
hem hei kende.
Deleave is gisteren te Parijs teruggekeerd.
Gisteravond werd hij door WaIdeek-Rous«eau
ontvangen en morgen gaat hij naar Ram-
bouillet, waar de President hem gehoor zal
verleenen.
De eeiste burgemeester van Dortmund is
geheim regeeiingsraad geworden.
De capitulatie van Santiago de Cuba zal
toch nog een staaltje hebben, al zijn de
betrokken officieren vi ijgesproken. De krijgs
raad heeft n.l. een onderzoek bevolen om
uit te maken wien de verantwoordelijkheid
treft, dat in Santiago de krijgsmiddelen ont
braken, waardoor de capitulatie noodzakelijk
weid.
Uit Madrid wordt bericht dat, voor er een
verandering gebracht wordt in de wijze van
betaling der coupons Van de buitenlandsche
schuld, men liet comité der buitenlandsche
bezitters zal hooren.
Generaal Wevler heeft de verklaring afge
legd dat hij een aanhanger is der federalis
tische republiek.
Donderdag kwamen te Triiisl 140 Tsechisehe
studenten aan en traden daar zoo onhebbelijk
op dat zij met de ItaJiaansche bevolking ruzie
kregen.
't Schijnt dus toch waar, wat de Duitscliers
altijd beweren, dat het de Tsechen zijn die
steeds ongeregeldheden uitlokken.
Koning Alexander en ex-koning Milan van
Servië zijn met de ministers naar Nisch
vei trokken. Er loupt te Bel«rado een gerucht
dat de Skuptchina in buiLengewone zitting
zal worden bijeengeroepen.
Tot minister van binnenlandsehe zaken is
benoemd de in tamelijk slechten naam staande
prefect van NVch en regeeringscomrnibsaris
bij de Nationale Bank, George Gentschitsch.
Ue gezant te Weenen, Michailowitsch, had
bedankt.
Men verwacht een wijziging in het Tui k-
sclie ministerie, omdat zich op het oogenblik
de gezanten te Berlijn, Londen en Parijs te
Konstantinopel bevinden.
De Khedive van Egypte is te Weenen aan
gekomen.
Generaal Otis blijft het opperbevel voeren
op de Philipp ijneu.
De campagne is hervat tegen de Phillipi-
no's die zich, volgens een te Madrid ontvan
gen officieel bericht, tot het uiterste zullen
verzetten.
had, voelde zij dat zij nu verder niets kon
uitlichten Als Tom maar haar vriend geble
ven was. dan zou zij zich tot lrem gewend
hebben om nu hun moeder te helpen, en de
zorgen en last met haar te deelen. Maar Lei-
la had na haar huwelijk aan hem geschreven
cn geen antwoord ontvangen, na dien tijd
schreef zij niet moer. Anno Leila, zij wist
niet, dat het schip dat haar brief had over
moeten brengen, vergaan was, en de gehe.le
mail verloren was geraakt. Zij schreef zijn
stilzwijgen toe aan boosheid over haar huwe
lijk. Zij wist ook niet dat er een aantal brie
ven voor haar naar het ouderlijke huis wa
ren gezonden, maar door den onverbiddelij-
ken vader aan de vlammen prijs waren geg --
ven. Zij zou er dus nooit over denken rich
tot Tom te wendenlrij was, als andere
vrienden, uit haar leven verdwenen.
Bitter eu bitter waren haar gedachten aan
het verleden, met al zijn gelukkige uren, zijn
gezellig, vroolijk thuis.
Maar al die vreugde was voor beiden voor
altijd verloren.
Herbert Clifford bevond zich in zijn bibiic.
theok en rookte eu las om den tijd te doodeu.
Door geluk, niet geheel vrij van zwendel, wa
llij van een betrekkelijk arm man, zeer rijk
geworden, en met zijn rijkdommen was hij
losser van karakter, zedeloozer van levens
wandel gewoiden. Zijn gelaat en figuur '~'a-
ïen nog oven knap als op den dag dat hij Ali
ce Gurney uit haar echtelijke woning mee
nam, maar hij had zijn schitterende oogen
en knap uiterlijk gebruikt om anderen in het
verderf te storten. En die anderen op haar
beurt, aan ellende en wanhoop over gela
ten, vervloekten den dag, dat Herbert Clif
ford over haar, drempel gekomen was.
Wordt vervolgd.)
