53"e Jaargang.
Donderdag 7 September 1899.
No. 10031.
Eerste Blad.
CIRCUSSLAVEN,
ll
Kennisgeving.
s
s
STADS-ZIEKENHÜIS.
BUITENLAND.
58)
Ir
%ï-
S3HIECAIVISC-COURANT
Deze courant verschijnt d agelij ks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen 11. 1.25. Franco
per post 11. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertenliën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBotersfraat 68.
Prijs der Advertentión: Van 1—7 regels 11. 0.90; iedere regel
meer 12 Va cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon No. 133.
BURGEMEESTER EN WETHOUDERS
tan Schiedam,
gelet op art. 203 der Gemeentewet,
doen te weten dat de begrooting van de inkom
sten.en uitgaven dier gemeente, voor hot dienst-
jsir 1900 in de Raadsvergadering van heden den
Raad aangeboden, op de Secretarie der gemeente
ioor een ieder ter lezing nedergelegd en, tegen
betaling der kosten, in afschrift aldaar verkrijgbaar
is gesteld.
Eu is hiervan afkondiging geschied, waar hot
behoort, den 6den September 1899.
'Burgemeester en wethouders voornoemd,
VERSTEEG.
De secretaris
VERNÈDE.
Aan de leveranciers van het Stads
ziekenhuis alhier, wordt kennis gegeven,
dat elke maand vóór den 15den, een rekening
van het in de laatst verloopen maand ge
leverde, ten kantore van den Secretaris-
Penningmeester Nieuwstraat 30) moet wor
den ingediendzullende anders door den
nalatige geen verdere leverantie mogen
gedaan worden.
De Commissie van Administratie
VAN WESTENDORP,
Voorzitter.
W. A. v. DOLDER Dz.,
Secretaris.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 6 Sept. '99.
Het proccs-Dreyfus.
De generaals hebben aan hun laatste kaart
niet veel gehad. Cernuschi is gisteren niet
meer gehoord na den wenk van hoogerhand
om geen geheime zittingen te houden tot
hot hooren van getuigen. Zoodoende is inde
besloten zitting van gisteren alleen het nieu
we dossier behandeld.
Cemusehi's getuigenis van Maandag is een
slag in liet water geweest, De man is buiten
eede gehoordzijn verklaring hangt in de
lucht en zelf is hij al zoo onbetrouwbaar mo
gelijk. Wat .men eigenlijk aan hem heeft,
weet men nog niet precies. De „Neue Freie
Presse" noemt liem een brutalen avonturier
die op de onwetendheid van het Fransche
publiek speculeert. De „Frankf. Ztg." ver
moedt dat het zekere Laizaro von Gross-Stre-
distye is, die al eens voor wisselzwendel te
rechtstond. En de „Figaro" licht, tegelijk
wet het „Neue Wiener Tageblatt" de vol
gende doopceelEugenius Lazarres Hudeck
i r*
DOOK
AMYIE KEADE.
Is het dus wel noodig een hol af te beel
den, vol fabelachtige zorgen, met vreeset
lijko en eeuwigdurende straffen en kwellin
gen?
Er kan slechts één hel zijn, en die heeft
l'aar bestaan op aarde, rond zich strooiende
vreeselijke ondeugden, de bron van ziekte, de
verschrikkingen des doods, de wreedheden
van scheiding, de kwellingen der armoede,
teleurgestelde hoop enz.
Vanda en Adrian kregen weldra begrip
van de vreeselijkheden die hen wachtten, en
Horrox maakte geen geheim van zijn onmen-
schelijkheid.
Den eersten avond liet hij Van da haar
koffer uitpakken, en toen werden Adrian's
teekeningen in een klein pakje ontdekt.
„Wat is dat?" vroeg Horrox. uit de hoogte.
„Rat zijn de schetsen van Adrian," ant
woordde het kind bedeesd.
„Geef ze mij
Vanda, aarzelde een oogenblik.
„Versta je miji niet?" bulderde hij.
Zij overhandigde hem sprakeloos de schat
ten, die haar zoo dierbaar waren geworden.
Hij ontvouwde ze, het papier viel op den
grond, en toen begon hij ze kalm in stuk
ken te scheuren.
„Och, doe dat ids 't u belieft niet, zij
ajn van Adrian verscheur ze niet,"
smeekte zij, bevende van opgewondenheid.
„Ze zijn van mij," antwoordde hij met eeft
vreeselijken vloek, „en jullie beiden zult in
t vervolg wel wat anders te doen hebben,
als aan die prullen te denken, daar gaan ze,"
Cernuschi, geb. 1869 te Budweiss, wegens
diensbvergrijpen als Oostenrijksch luitenant
cp wachtgeld, toen onder eurateele en met
gedwongen woonplaats te Praag. Hij heeft
zijn klem vaderlijk erfdeel opgemaakt en is
naar Parijs vertrokken, maar niet om rede
nen van Servische politiek. Te Parijs is hij
getrouwd, tegen den zin der familie, meteen
achternicht (dus geen kleindochter) van
maarschalk Serrurier. De Servische kolonie
te Parijs kijkt hem met den nek aan.
Voegen wij er volledigheidshalve bij, dat
Cernuschi, volgens de „Aurore", in het Quar-
tier Latin de reputatie van klaplooper ge
noot, en dat hij volgens geruchten ook te
Parijs1 geen onbekende der justitie is. Hij
zou tot het edele gilde der rastaqouères be-
jiooren.
De revisionistische bladen ontleden on
barmhartig liet te voorschijn treden van de
zen zonderlingen getuige. Cernuschi is door
zijn vrouw aangezet zich met de zaak te be
moeien daarna heeft Quesnay de Beau re
pairs het vuurtje aangeblazen en van Cer-
nnschi's verklaring grooten ophef gemaakt.
Zonder eenig onderzoek naar den man te
doen heeft de krijgsraad toen, gehoor gevend
aan Cemusehi's brief, dezen opgeroepen.
Zied'aar dus de man die door de generale
staf als laatste hulptroep in het veld wordt
gevoerd.
De vrienden van Dreyfus kunnen er dank
baar voor zijn. Laibori heeft niet verzuimd
aan te toonen hoe het juist de generaals zijn
d;e nu een vreemdeling m het krijt voeren.
Zou dan de verdediging kunnen, neen mogen
aarzelen om ook een beroep te doen op liet
buitenland?
Gevolg gevende aan zijn bedreiging in de
zitting van Maandag, stelde Labori dan ook
gisteren de volgende conclusiën
„Het behage den krijgsraad om, aange
zien in de zittmg van gisteren de president
den getuige Cernuschi heeft doen hooren, die
o. a. beweert, dat Dreyfus hem door een af-
deelingsehef aan het ministerie van buiteu-
landscho zaken eener Midden-Europeesche
mogendheid en door een stafofficier van een
andere vreemde mogendheid zou zijn aange
wezen als agent, in dienst van andere naties;
„Aangezien het optreden onder deze om
standigheden van den oud-officier uit den
vreemde tegen een Fransch officier de ver
dediging noodzaakt om haar gereserveerde
houding te laten varen er de overlegging uit
te lokken van documenten, genoemd in het
borderel en waarvan de mededeeling aan den
krijgsraad in staat zou zijn, om op schitte
rende wijze de onschuld van den beklaagde
te bewijzen, in tegenstelling tob beweringen,
die niet geheel en aanstonds kunnen worden
vernietigd, tenzij door offieieele stukken;
„Te zeggen en te gelasten, dat de regee-
ringsoommissaris de regeering zal uitnoodi-
gen, om. aan de betrokken mogendheid of de
betrokken mogendheden langs diplomatieken
weg de overlegging van de in het borderel
genoemde stukken te vragen."
Dat Labori zich niet ontveinsde in hoe
ernstig stadium thans de zaak treedt, blijkt
uit zijn krachtige en waardige toelichting,
waarin- hij tevens dé noodzakelijkheid te
en meedoogenloos scheurde hij de rest aan
stukken.
Vanda barstte in tranen uit; zij was spra
keloos van verbazing en angst.
„Als ik je broer hier met die prullen aan
tref, zal ik hem slaan dat hij niet meer staan
kan en jou ook, 't komt er niet op aan
wie het is en geef mij nu die verfdoos en
die boeken," zei Horrox, in de koffer kij
kend.
Vanda deed wat haar gezegd werd, en
waagde het toen, een woordje ten gunste van
haar broeder te spreken.
„Adrian houdt zoo veel van teekenen. Lt
Sale zei dat hij eens een kunstenaar zou wor
den. Als zijn werk afgeloopen is, mag hij
toch zeker wel schilderen?"
Horrox antwoordde niet, maar stiet een
vloek uit en gaf Vanda een harden klap.
Zij waggelde een oogenblik en viel toen
bewusteloos op den grond.
Zonder er zich iets aan te storen, bleef
Horrox staan totdat zij weer bijgekomen was,
en sprak toen:
„Als je weer van die kunsten uithaalt, zal
ik je bont en blauw slaan ga naar je
bed."
Vanda en Adrian deelden ééne kamer, en
die was vrij armzalig ook, na het zindelijk
vertrek, dat zij bij Le Sale bewoond hadden,
maar 'hierover bekommerden zij zieb -weinig,
en het werd reeds ochtend vóór zij zich in
slaap gehuild hadden.
Horrox had een vaste woning bij Selches-
ter en in een afzonderlijk gebouwtje achter
het huis richtte hij zijn leerlingen af. Hier
moesten de ongelukkige schepseltjes hun
toeren ten uitvoer brengen, die zelfs de ge
zondheid van de sterkste kinderen onder
mijnen, want vreeselijk is de zenuwachtige
spanning die vereischt wordt om ze juist en
smaakvol ten uitvoer te brengen. "Welke hulp
van buiten zou deze ongelukkige slachtoffers
kennen gaf om de oud-militaire-attaché's van
Duitsehland en Italië te hooren.
„Ik weet zeer goed," zei Labori, „dat wij
tegenover een nieuwen en zeer teeren toe
stand staan, maar daar ik niet weet, hoe de
beslissing van den krijgsraad over deze con
clusies zal uitvallen, heb ik de eer mede te,
dcelen, dat ik den regeeringsconimissaris heb
te kennen gegeven, dat ik het noodig acht
om Schwarzkoppen en Panizzardi als getui
gen op te roepen. Wanneer zij willen komen,
clan zal dat zijn, omdat zich nu buitengewo
ne omstandigheden voordoen. Wij hebben
besloten, om de getuigenis van deze vreemde
officieren in te roepen en dat is in overeen-
stemming met het voorbeeld, dat ons is ge
geven. Wij naderen het oogenblik, waarop
dc waarheid en het licht zullen doorbreken
De regeeringscomm issaris, majoor Carrière,
achtte het met goed, vooruit te loopen op
den uitslag van het proces. Na deze eenigs-
zins bemoedigend klinkende woorden, ver
volgde hij
„De moeilijkheid van nar. L&bori's con
clusiën is deze, dat hij den krijgsraad mij de
opdracht wil laten geven, aan de Fransche
ïegeering te verzoeken, om langs diplomatie
ken weg aan een vreemde regeering de te-
luggave te vragen van stukken, die een zeer
weinig diplomatiek karakter dragen. Ik kan
mij geen regeering denken, die aan een an
dere regeering zulk een vraag zou stellen. Ik
maak alle voorbehoud en weet niet, of de re-
geeringscommissaris wel bevoegd1 is om zulk
een taak te vervullen. Uit een diplomatiek
oogpuut is het materieel en moreel onmoge
lijk. Ik geloof dan ook, dat heb doel, wat
men beoogt, onbereikbaar is. De verdediging,
die over macktLge middelen beschikt, zou
udlirht langs officieusen weg de bedoelde do
cumenten kunnen verkrijgen. Ik heb reden,
om te gelooven, dat de regeermg zich met
zulk een taak niet kan belasten.
„Tegen de getuigenis van Schwarzkoppen
en Panizzardi heb ik echter in 'l geheel geen
bezwaar.
„De krijgsraad moge beslissen, welk ge
volg moet worden gegeven aan het verzoek
van de verdediging."
Bijzonder de aandacht verdient de welwil
lende toon waarop Carrière sprak, en niet
minder de raad want wat is het anders
om to zien dat men langs officieusen weg
de in heb borderel genoemde stukken kreeg.
Evenwel, ook Paléologue, de vertegen
woordiger van den minister van buitenland-
sche zaken, achtte het verzoek der verdedi
ging, schoon logisch en juridisch juist, uit
diplomatiek oogpunt voor inwilliging onvat
baar. „Wel begrijp ik zeer goed," zei Paléo
logue, „hoe groot gewicht dte verdediger aan
de overlegging van die documenten hecht;
immers die stukken maken den grondslag
uit van het debat. Doch inderdaad zijn er
overwegingen van den hoogstea aard, die zich
er tegen verzetten, dat de regeering ten op
zichte van een vreemde mogendheid het ini
tiatief neemt, dat men van haar verlangt."
De beslissing van den krijgsraad was niet
moeilijk te raden. Eenparig werd het ver
zoek van mr. Labori verworpen. De krijgs
raad verklaarde zich niet gerechügd diplo
matieke stappen der regeering uit te lokken.
kunnen bereiken, die in dit gebouw opge
sloten, het onbetwistbaar eigendom zijn van
hun meester? Veilig voor een openbaar on
derzoek, veilig voor heb binnendringen van
wie ook, wordt het africhten tot op den hui-
digen dag ongehinderd voortgezet.
Er zijn geen verschrikkelijker plaatsen
dan d>e waar kinderen opgeleid worden voor
het circusvak, waar zij onafgebroken werken,
totdat zij voldoende gevorderd zijn om in het
publiek op te treden.
Dén dag na hun aankomst werden Vanda-
en Adrian naar dit gebouwtje geleid, en be
gon Horrox zijn onmenschelijk onderricht in
liet verwringen der ledematen, de pijnlijkste
en meest vernederende kunst, die er bij het
africhten bestaat.
O, welk een pijn en inspanning kosten
deze toeren, die het publiek toejuicht, aan
de arme kinderen, en de aankomende meis
jes, wier teeöere gestalte houdingen moet
aannemen, geheel tegenstrijdig haar bouw.
en waarop haar lichaampjes volstiekt nie„
zijn ingericht.
Het wordt tijd, dat zij, die deze voorstel
lingen toejuichen, dit eens bedenken, en be
grijpen wat er verduurd moet worden voor
hun zelfzuchtig genot.
Maar de menigte slaat er geen acht op, en
de tijd is nog niet aangebroken, dab men
jonge kinderen er aan onttrekt om zulke
voorstellingen te geven; maar hij zal ko
men, en dan zullen de donkere schaduwen
verdwijnen uit het meisjeshart en kinderar
beid ten genoege van het publiek zal voor
altijd den kop in worden gedrukt.
Maar die tijd is nog niet aangebroken.
XXIII.
Achter de schermen.
Zoo sterk had het gewoel van wraak bij
Horrcx wortel geschoten, dat hij bereid was
den kinderen1* iedere denkbare straf op te
In ieder geval zullen wij than» wel
Scliwartzkoppen's en Panizznrdi's verklaim-
gen vernemen. De dagvaardingen gaan via
den minister van oorlog naar den minister
van buitenlandsclie zaken, die ze doorzendt
naar dc gezanten te Berlijn en tc Rome.
Zullen de attache's er gehoor aan geven
Mr. Labori, mets onbeproefd willende laten,
heeft uitvoerige telegrammen gezonden aan
keizer Wilhelm en koning Humbert; daarin
verzoekt hij met een beroep op de eisehen
van waarheid en recht de beide souvereinen
de attache's te machtigen om voor den krijgs
raad te verschijnen.
Schwartekoppen en Panizzardi behoeven
echter niet naar Rennes te komen. Zij kun
nen ook verklaringen afleggen tegenover
rechterlijke ambtenaren in hun eigen land.
Dat het proces nu langer zal duren dan
eerst gedacht werd, spreekt van zelf. Wat
nood? De Waarheid is op weg; niets zal
haar tegenhouden
Het verboor van Serge Basset, redacteur
der sMatin", heeft gisteren aanleiding gegeven
tot een nieuw vei hoor van generaal Roget,
die door Labori leelijk in het nauw werd
gebracht.
Het betrof Esterhazy. Basset vei haalde
hoe Esterhazy te Londen bekende het borderel
te hebben gescbreyen op bevel van Sandherr
om een bewijs te hebben tegen Dreyfus die
werkelijk schuldig was. Esterhazy scheen
zeer »down" te zijn en zei dat hem slechts
overbleef zich een kogel door het hoofd te
jagen.
De voorzitter vond Esterhazy's bekentenis
onvereenigbaar met zijn overtuiging van
Dreyfus' schuld, en de regeeringscommissaris
nam het op voor de nagedachtenis van den
svereerden" kolonel Sandherr.
ïlk hoop dat dit protest zich niet richt
tot de verdediging", merkte Labori op.
ïNatuurlijk niet", was het antwoord. »Met
iiaar heb 'ik niets te maken Zij is gericht
tot hem die zoo over Sandherr heeft ge
sproken". Dus tegen Esterhazy, maar ook
tegen generaal Mereier die immers den
doode de schuld tracht te geven van het
oveileggen van va'sche stukken in 1894.
Basset wist niet of Esterhazy brieven had
geschreven aan generaal Roget, waarop
Labori die vraag aan de generaal zelf richtte.
Het bleek nu dat Roget in Augustus een
brief heeft ontvangen van Esterhazy hij zond
dien aan kolonel Jouaust die hem echter
niet bij het dossier had gevoegd, omdat er
alleen »beleedigingen eu persoonlijke aan
tijgingen" in stonden. Op aandringen van
Labori beloofde Jouaust alsnog de brieven
van Esterhazy te zullen overleggen. Roget
zeide verder geen brieven van Esterhazy te
hebben geopend, omdat deze hem trachtte
te compromilteeren, en de regeeringscom
missaris wekte den lachlust der hoorders op
door mede te deelen dat hij ook een aantal
brieven van den majoor ontvangen, maar
ze nooit gelezen had.
Roget bood nog aan den eersten brief voor
te lezen van Esterhazy, waarin deze zegt het
bestaan van het »Syndicaat" te kunnen be
wijzen. De generaal hechtte geen waarde aan
leggen, alleen om de beleediging te wreken,
die heem eens door hun moeder was aange
daan. Zijn verlangen om kwaad met kwaad
te vergelden, was met de jaren toegenomen,
en nu was de gelegenheid daar om zijn woe
de op Vanda en Adrian te koelen. In zijn
kwaadaardigheid zag hij over het hoofd dat
hij bij vriendelijke behandeling een goud
mijn in hen had kunnen vinden, want zij
waren beiden bijzonder mooi, maar voor het
eerst in zijn leven gaf hij er met om of zijn
leerlingen hun strenge training zouden over
leven of niet
Wraak was in dit geval zoeter dan groote
winst.
Is het niet waar, dat zooals dikwijls wordt
gezegd, de "bedoelingen vau booswichten in
liet duister gehuld worden, en zij vrijelijk
hun misdaden kunnen ten uitvoer brengen?
En verdiende het schandelijke gedrag van
Horrox niet de zwaarste straf, die ooit door
rechters werd opgelegd
Maar de wet helpt geen zwakke kinderen,
die tot vermaak van het publiek worden af
gericht, omdat zij niet kan doordringen in
de liolen, waar de kinderen hun kwellingen
ondergaan. De meesters zorgen daar wel voor
en lachen in het geheim om de bescherming
die hun leerlingen recht hadden te eisohen.
Wie is er om de lijdenskreten aan te hoo
ren? Wie kan de klagende stemmen hooren
roepen om genade en te vergeefs heb mede
lijden van hun meester hooren afsmeken?
Wie kan de kinderen voor de slagen vau de
zweep vrijwaren
Tot nu toe, niemand. Want in het geheim
hebben die oefeningen plaats, en het publiek
kan zich amuseeren en prettige uren door
brengen door te kijken naar de gevaarlijke
en vernederende toeren.
Er bestaan wetten voor bescherming van
kinderen iu inrichtingen, weeshuizen en
openbare scholen maax er moest ook toe-
Esteihazy's bekentenis en wilde zich over
Esterhazy, dien bij een «leugenaar" noemde,
niet verder uitlaten.
«Beschouwt generaal Roget Esterhazy als
een strooman?" De vraag van Labori was
toeu het uitgangspunt voor een schei pe onder
vraging.
R.Ik heb er geen bewijs voorrnaar
ik ben geneigd het te gelooven.
L "Was iiij in 1894 al stroonian.
R. Ik geloof het niet.
L Op welk tijdstip meent ge dat hij die
rol is gaan spelen
R.Ik heb op dit punt geen onderzoek
gedaan.
En toen kwam Roget met de krasse be-
weiing voor den dag dat de generale staf
riooit in relatie had gestaan tot Eslerha/.y.
«Weet ge waarom men in 1898 in het
proces-Esterliazy niet van diens rol als
stro o man heeft gespsoken?' vroeg Labori,
Maar Roget wist het niethij had dat
proces met bijgewoond.
De voorzitter beweerde nu dat Labori het
een getuige niet aldus met vragen mocht
lastig maken. Maar de advocaat verdedigde
zijn rechten en vioeg waarop Roget zijn
meening in-deze baseerde. »Op Esterhazy's
algemeene rol", zei Roget. Waarom Esterhazy
niet iri het proces-Zoia niet bekend had de
slrooman voor Dreyfus te zijn geweest, wist
Roget ook al niet.
Labori verweet Roget geen getuigenis te
hebben afgelegd, maar een requisitoir te
hebben gehouden. Ilij merkte zeer terecht op
dat men nu eerst Esterhazy een strooman
noemt, terwijl de feiten die hem verweten
worden, toch reeds lang bekend zijn. Labori
liet ook het lapport vooi lezen van den raad
van onderzoek die te beslissen had over
Esterhazy's ontslag uit den dienst' waaruit
bleek hoe welwillend men Esterhazy had
behandeld.
Labori* wensehte nog generaal Billot een
vraag te stellen over het bevrijdende docu
ment," maar de voorzitter wilde Billot niet
laten terugkomen. Demange zeide niets te
begrijpen waarom men zegt dat de verde
diging den generalen staf wil compromit-
teeren.
Roget vei klaarde nog dat naar zijn over
tuiging Esterhazy geheel vreemd was aan
het verraed. Met toestemming van den voor
zitter bestreed hij vervolgens de verklaring
van Defonds-Larnothe, die tegelijk met Dreyfus
aan het ministerie van oorlog was, ten op
zichte van het vertrek der stagiaires naar
de manoeuvres.
Dreylus zelf nam toen den handschoen op
dien llogel hem toewierp. Hij merkte op dat
in het borderel staal»Ik zal naar de ma
noeuvres gaan". Welnu, hij, Dreyfus, kon dat
niet zeggen want hij was niet naar de ma-
oeuvres gegaan en had er niet heen moeten
gaan.
Zijn pertinente en volkomen juiste weer
legging maakte indruk.
Vervolgens kwam Defïès van de Temps"
vei tellen dat Esterhazy hem bekend had het
bordeiel te hebben geschreven. Ook scheen
het hem toe, dat Esterhazy toegaf de schrij
ver te zijn geweest van den »uhlnnenbtief."
zicht gehouden worden op het africhten van
kinderen voor circussen.
Maar waar is de wet, che de kindereu be
schermt gedurende de maanden, dat zij m
hot geheim afgericht worden? Een publieke
voorstelling is natuurlijk niet to vergelijken
met de oefeningen thuis En toch is er be
scherming voor den een. en niet voor den
ander.
En de ware Christen zegt, er is er Eén bo
ven, die alle kinderen voor kwaad behoedt.
Maar waarom worden sommigen begena
digd en met allen Waarom moeten twee on
schuldige kinderen prijs gegeven worden aan
wreedheid en schande?
Is heb wel rechtvaardig dat sommige kin
deren hard moeten werken en lijden, en an
deren kunnen blijven zitten en pret maken
Welk een misdaad hebben die arme stmn-
perds begaan, om zoo vreeselijk gestraft te
woi den
Uit het circus kan deze klacht opgaan,
want hebben die kinderen niet het recht te
vragen, waar de God is, die hen behoedt
Er wordt tegenwoordig achter de scher
men al heel weinig medelijden getoond en
Vanda on Adrian ondervonden liet m 't ge
heel niet.
Zonder vrienden en alleen, in de handen
van een schurk, die ieder circus tot oneer
zou verstrekken, ondergingen de kinderen
de grootste smarten en vernederingen Met
slechts een enkel kleedingstuk aan, moesten
Vanda on Adrian alle mishandelingen on
dervinden, die noodig zijn voor hen, die op
geleid worden tot slangomenschen. Hun lede
maten moesten op de wreedste wijze buig
zaam en lenig gemaakt worden, en dit ver
oorzaakte Horrox bet grootste genot.
(Wordt vervolgd.I
K-W?