53"'e Jaargang,
Vrijdag 8 September 1899.
No. 10032.
CIRCUSSLAVEN,
KENNISGEVING.
ST ADS-ZIEKEN HUIS.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal Voor Schiedam en V laar dingen 11. 1.23. Franco
per post 11. 1.05.
Prijs po* weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Koterstraat «8.
Prijs der A d v e r t e n t i e n Van 17 regels fl. D.DO iedere regel
meer 12''> cents Reclames 30 cent-- per legel. Groule letters naar de plaats diezij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde leine aAr,eftentiVn opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon So. 133.
C-C
Inrichtingen wclUe gevaar, schade ol
hinder kunnen veroorzaken.
B o r o r. si n e s t c it i: n wethouders
y a n Schiedam,
Gezien hot veizook van H. GABEL, om ver
gunning tot oprichting vau een houtzagerij
cn -schavcnj met gHfekrachtm.KIiine van 11 paar
denkracht in het pand aan de tlnofdslraat no
135, knd.vstei sectie L no. 128G.
Gelet op de bepalingen der Hinderwet
Doen t* wetM
dat voormeld verzoek mot de bijlagen op
de secretarie der gemeente is tor visie gelegd
dat op Donderdag den 21 sten September a.s., des
middags ten 12 lire, ten raadhuize gelegenheid
zal vvoidiii gegeven om bezwaren tegen het toe
staan van dat veizotk m te brengen en die
mondeling ot schriftelijk toe te ltchien en
dat gedurende drie dagen, vóór het tijdstip
hierboven genoemd, op de secretarie der gemeente,
van de schrifturen, die ter zake mochten zijn
ingekomen, kennis kan worden genomen.
En is hieivan afkondiging geschied, waar liei
behoort, den 7den September 1899.
Burgemeester cn Wethouders voornoemd,
VERSTEEG.
De secretaris
VERNÉDE.
Ann de leveranciers van het Stads
ziekenhuis dhier, wordt kennis gegeven,
dat elke maand vóór den 15den, een rekening
van het in de laatst verloopen maand ge
leverde, ten kantore van den Secretaris-
Penningmeester (Nieuicstraat 30) moet woi -
den^ ingediendzullende anders door den
nalatige geen verdere leverantie inogen
gedaan worden.
De Commissie van Administratie
VAN WESTENDORP,
Voorzitter,
W. A. v. DOLDER Dz.,
Secretaris.
Algemeen ovcrtlchl.
SCHIEDAM, 7 September '99.
Het proccs-Breyfus.
De houding van kolonel Jouaust wordt
steeds zondei linger. Het moge een goed ge
speelde komedie zijn, zooals de optimisten
beweren, die denken dat de voorzitter stieng
is tegen den beschuldigde en zijn verdediger*
opdat bij een vrijspraak den krijgsraad geen
partijdigheid kan geweten woiden, wij
gelooven niet aan eeu dei gelijke welgemeende
veinzerij. Zoodra Labor! matr even den sluier
beproeft op te lichten die nog altijd over de
Zaak ligt uitgespreid, komt de kolonel met
een snauw tusschenbeide, de rechten det
verdediging onbeschaamd aanrandend.
Toen geneiaal Biliot gisteren de meening
uitsprak dat het vaststellen van Esterhazy'*
schuld nog geenszins Dreyfus' onschuld op
leverde, omdat in spior.agezaken dikwijl*
meerdere schuldigen voot komen, deed zich
DOOR
AMYIE READE.
59)
Op zekeren morgen, dat hij Vanda ge
dwongen had een zeer onnatuurlijke houding
a)n te nomen, viel zij flauw door de hevige
P'Jm die het haar veroorzaakte.
Zij lag doodsbleek op den harden vloer
uitgestrekt en slechts het lichte op en neer
gaan va.n haar borst bewees dat zij nog
adea haalde.
Hottox nam er geen notitie van. Hij wist
beel goed dat het op Haar leeftijd veel moei-
«jker en pijnlijker was de ledematen te bui-
li'11 en te rekken, dan bij jongere meisjes,
«e natuurlijk leniger zijn. Maar tegelijker
tijd begreep hij ook dat er op geen andere
wijze lenigheid en buigzaamheid te verkrij-
waa; het moest dus gedaan worden,
al kostte het haar schier onduldbare
P'jn. Hij wist dat zij iederen keer, als zij
«zen toer moest uitvoeren, flauw zou val-
ens maar daar stoorde hij zich in het minst
iet aan en hij wendde zich tot den jongen,
"j^gniet, nu is het jouw beurt," riep hij.
»aijk eens naar Vanda ,zij is dood," riep
h mvak stemmetje, terwijl de tranen hem
«ngs de -
ingevallen wangen vloeiden. „Van-
Vanda,herhaalde hij, „lieve Vanda, zeg
t0J wat," snikte hij.
harde slag met de zweep veroorzaakte
m ondragelijke pijn.
dan ook een heftig incident voor waarvan een
telegram in ons vorig nummer reeds ge
waagde.
Toen Labori vroeg »Als ik generaal Billot
goed heb verstaan trachtte Jouaust hem
den mond te snoeren met een«Generaal
Biliot heeft reeds een gelijke verklaring ge
daan." Maar daar kwam Lubori tegen op
»Nooit heelt men gezegd dat Drevfus de
medeplichtige is geweest van Estei hazy. Wij
moeten weten of de beschuldiging zich op
dit terrein begeeft." Eu Dreyfus riep met
luider stemmesik protesteer tegen die
hatelijke beschuldiging!" Zijn protest maakte
indruk.
Maar de voorzitter, gebelgd, verzocht Labori
blijk te geven van meer gematigdheid.
sik heb nooit een woord gezegd dat niet
gematigd was", luidde Labori's antwoord.
»Uw toon is het niet.'" zeide Jouaust, en
Labori weer: sik b^i niet meester van mijn
toon." sDan ontneem ik u het woord",
klonk het toen van deri voorzitterstoel.
sik buk", antwoordde mr. J^abori toen,
srnaar ik neem er akte van dat men mij
telken male het woord ontneemt, warmee' ik
mij op een terrein begeef waarop men geen
tegenstand kan bieden."
Die woorden maakten diepen indruktoe
juichingen en gemompel gingen door de rijen
der hooiders die zeer opgewonden waren.
De voorzitter dreigde de zaal te doen
ontruimen en vroeg of Labori vragen te
stellen had. Deze sprak toensAangezien
en ik spreek nu zeer eerbiedig het
mij onmogelijk is vragen te stellen die het
hart der zaak ralten, behoud ik mij vooreen
zoodanige gedragslijn aan te nemen al» liet
besef vau de verantwoordelijkheid en van de
rechten der verdediging mij dwingen aan te
nemen". (Ontroering.)
»Ga zitten 1" klonk des voorzitters.
sik ga zitten 1" antwoordde Labori waardig,
srnaar niet op uw bevel, mijnbeer de voor
zitter."
Hiermede was het incident afgeloopen dat
onze bewondeting voor Labori nog doet stij
gen. Welk een zelfbeheeisching bij dezen man
van zóó hartstochtelijk temperament "p een
oogenblik dat verontwaardiging en toorn zijn
ziel moeten vervullen Maar 't is hier niet
ais in het proces-Zoiakalmte en geduid
moeten Dreyfus redden, en daarop komt het
thans aan. En Laboii kropt alles op en het
getuigenverhoor gaat door, alsof niet zoo
juist een ruwe hand de godin van liet Recht
een kaakslag had toegediend.
Wij behoeven niet veel toe te voegen aan
onze telegrammen van gisteren.
Eerst werden in geheime zitting nog eens
Cernuschi gehoord eu enkele stukken van
het geheime dossier onderzocht. Twee uur
duurde dit.
Toen liet Labori allereerst dour Trarieux
en Picquart de onbetrouwbaarheid vao Savig-
naud aantoonen, die een voor Picquart be
zwarende verklaiing heeft afgelegd. Reeds
vtoeger is gebleken dat Savignautl nooit
oppasser van Picquatl is geweest, zooals men
wil doen gelooven; thans bleek nog dat de
man gedegradeerd en meerdiut eens gestraft is.
Toen werd Trarieux nog eeos gehoord
over Picquart en het «peut bleu", welke
quaestie achtereenvolgens Lauih, Picquart
zelf, Zurlinden, Paléologue en Biliot voor
het getuigenhekje riep.
Trarieux verdedigde Picquart, herinnerde
„Daar, dat is het antwoord," zei hij niet
oen vreoselijken vloek, „en nu aan je werk
gauw, of je krijgt nog meer slaag."
Adrian begon de voorstelling met ophan
den en voeten te loop en met liet lijf omge
keerd, het kostte den knaap zooveel inspan
ning, dat het zweet hem op het voorhoofd
stond en de blonde krullen bevochtigde,
waarop zijn moeder eertijds zoo trotsch ge
weest was.
„Zoo, ben je weer bijgekomen, jou dwaas
schepselNeen, dan gaan we maar weer be
ginnen," sprak Horrox wreed, geen acht
slaande op het bleeke gelaat van bet meisje.
Hij pakte haar ruw beet, zij was koud en
beefde hevig. Maar Horrox, in plaats van
medelijden met haar te hebben, snauwde
haar toe: „Als je niet ophoudt met dat ver
vloekte heven, dan zal ik je wat geven om
je warm to maken."
„Ik kan vandaag dien toer niet meer
doen," zei zij met angst in haar stem, „do
pijn is onduldbaar."
„Zoo, wil je niet. Nu, dat zullen wij wel
eens zien," en hij plaatste haar op den vloer
met de beide beenen wijd uitgestrekt, totdat
zo nederzat. Hij legde toen een krachtige
hand op iederen schouder, en hield haar ste
vig op den grond, geen acht slaande op haar
kreten, om haar al was 't maar één oogen
blik, los te laten. Hij hield niet op, voor haar
hoofd voorover op haai' borst vielweer was
zij bewusteloos.
„Dlwaas schepsel!" vloekte hij, „ik zal je
alle beenderen in je lijf breken, als je dat
komediespel niet afleert."
er aan dat liet bewezen is dat het «petit
bleu" echt is en dat het uitkrabben niet door
Picquart is geschied. Lnuth verkiaai de daar
tegenover dat Picquart bevolen bad de scheu
ren onzichtbaar le maken; hij. Lamh, luid
eerst verteld wat er ge-el lied was toen iiij
bemeikte welk gebruik men van het «petit
bleu" wenschte te maken.
Generaal Zurlinden zeide èn ais gouver
neur van Parijs èn als minister van oorlog
een gronte rol te hebben gespeeld in de
zaken Picquart, Du Paly en Esterhazy. Hij
was verontrust geworden door Du Paty's
kuiperijen hij had zich omtrent de revisie
en de arrestatie van Picquart willen inlichten,
en het noodig geacht dat Picquart zich voor
den rechter van het verwijt van vervalscliing
reinigde. De minister van justitie had hem
aangedreven Picquart deswege voor den
krijgsraad te brengen. Hij had zijn opvolger
Chanoine over nl wat Picquart betrof inge
licht. Van het uitkiabben was toen geen
sprake geweesteerst bij liet getuigenver
hoor voor den krijgsraad had die beleekems,
gekiegen.
Toen Labori nu over dit uitkrabbeu wilde
spreken, wilde de voorzitter dit niet toelaten,
oondat de zaak-Dreyfus, niet de zaak-Picquart
aan de orde was. Labori toonde aan hoezeer
het «petit bleu" vau belang was voor de
quaestie van Esteihazy'sschuld en Piequait's
betrouwbaarheid.
Zui linden, wien Ti ai ieux verweet Picquart
tien maanden onnoodigerwijze gevangen te
hebben gehouden, verklaarde nu aan het
uitkrabben, door hem zelf ontdekt, geen
waarde te hebben gehecht, wat eveuwel niet
klopt met den brief van den minister van
ooilog aan Zurlinden, dien Labori deed voor
lezen. Evenwel, Zurlinden vetklaatde dht
door Tavernier's onderzoek -was vastgesteld,
dat het »petit pleu", toen liet op het spionage-
bureau kwam, niet geradeeid was en dat
het uitkrabben niet door Picquait was ge
schied.
Dit dramatisch tooneel bereikte zijn hoogte
punt toen Paléologue op Labori's verzoek
deze ernstige verklaring aflegde: »De Duitsehe
gezant graaf Munster heeft den minister van
buitenlnnrlsche zaken Delcassé officieel ver
klaard dat kolonel Von Schwartzkoppen er
kend heeft de schrijver te zijn geweest van
verscheiden aan Esterhazy gerichte petit
bleu's, waartoe ook waarschijnlijk het hier
bedoelde behoort".
Dete verklaring maakte diepen indruk,
ook op de leden van den krijgsraad die zelf
mogen overleggen wat er nu overblyft van
generaal Roget's »Ik ben vast overtuigd dat
Esterhazy het verraad niet heeft gepleegd."
In dit debat is gebleken dat Picquart geen
falsaris is geweestmaar niet beantwoord is
Trarieux vraag»De vervalscliing van den
brief Speranza, vau het telegram Sp»ranza,
van het telegram Blanche, van het «petit
bleu", wie von den genei alen stif heeft die
vervaischingen begaan, één persoon of meer
deren Trarieux had gelijk «Niemand heeft
dat onderzocht."
Naar zijn oordeei, weder op eigen onder
zoek gegrond, over de zaak-Esterbazy ge-
viaagd, verklaarde Trarieux dat men de
rechters een leugenachtig ondeizuek had
voorgelegddaarom hadden zy ook een leu
genachtig vonnis geveld. «Esterhazy is vrij
gesproken, maar niet definitief gevonnist."
De voorzitter kwam hiertegen op maar
Maar Yanda hoorde zijn bedreiging niet,
noch do ontelbare vloeken, die over zijn lip
pen kwamen. Zi> snikte eens of tweemaal
toen Horrox haar weer in haar natuurlijke
houding terug plaatste.
In dien tusschentijd stond Adrian in groo-
(c verslagenheid naar zijn zusje te kijken,
maar durfde geen woord ten haren gunst©
uitbrengen.
Vanda bleef zóó lang in haar bezwijming,
dat Horrox ten laatste angstig werd, en hij
snelde de kamer uit om een glas water te ha
len. Op hetzelfde oogenblik dat hij verdween,
liep Adrian naar de plaats waar zijn zaïsje
bewusteloos neerlag, en in een aanval van
droefheid zich op haar werpend, snikte hij
„Vanda, Vanda, lieve, lieve Vanda, kijk
toch naar ine i Doe je oogen toch open, zusje
Weet je dau uiet dat ik het ben, Adrian?
Toe, zeg eens wat?" smeekte liij, en de heete
tranen van het kind vielen op het paars ka
toenen kleedje, hier en daar vlekken achter
latend.
Maar Vanda. bewoog zich of sprak niet,
haar lippen uitten geen woorden van liefde
tot haar bedroefd broertje.
Wanhopig sloeg hij zijn armen om haar
heen en schudde haar zacht, maar nog gaf
zij geen teeken van terugkeerend bewustzijn,
en toen Horrox terug kwam, vond hij Adrian
luid snikkend over zijn zusje gebogen.
„Sta op, jankende dwaas," zei Horrox, het
kind beebvattend en het van zijn bezwijmd
zusje afrukkend, onder het uiten van de
vreeselijkste scheldwoorden.
Op geen zachte manier werd het koude
Trarieux beriep zich op het oordeel tan het
Hof van Cassatie, Toen verweet Jouau-t, die
al de generaals heeft laten beschuldigen in
plaats van getuigen, Trarieux dat hij de rui
van verdediger op zich nam. waarop Labori
leuk opmeikte: «De verdediging beklaagt
zicb daarover niet, mijnheer de pi evident."
Intussclien kwam Biilot, de minister die
Esterha/.y liet viijspreke.i, zich verdedigen
met heel veel mooie wonden over «eerbied
voor liet gewijlde", «discipline", «nationale
verdediging" e. a. Wij kennen dat nog wei
uit Billot's speechen in Kamer eu Senaat.
Toen hij ziclt echter liet ontvallen dat, al was
Estei hazy schuldig, Dreyfus wel zijn mede
plichtige kon zijn, spiongen Dreyfus en
Labori op en ontspon zich de heftige discussie,
waarmede wij ons overzicht vau heden be
gonnen, en die groote ontroeiing teweeg
bracht.
Toen werden rog gehooid Griopin cn
Hirsehauer. De eeiste heeft Dieyfus eens aan
de deur vau het ministerie ontmoet met een
pak papieren; waai schijn lijk ging Dieyfus
die, volgens zijn eigen vei klaring, naai de
geografische drukkeiij brengen. Maar hij wist
zich niet met zekerheid rekenschap te geven
van den aard dier papieren.
Hirsehauer eindelijk beweert dat Dieyfus
in 1894 den wensch heeft te kennen gegeven
om naar de manoeuvres te gaan. Maar Picquait
Dreyfus' chef, weet daarvan niets en verbaast
er zich terecht over dat men hem daarover
nooit heeft geraadpleegd.
Mr. Labori verklaarde voorloopig hierover
geen vragen te zullen stellen.
Nog werd voorgelezen een brief van een
kolonel aangevende dat de nota over Mada
gascar 8 Augustus op liet ministerie kwam.
Het borderel moet dus vau Augustus zijn.
Voorts zegt de brief dat de nota over Mada
gascar om koloniale redenen voor Duitschland
belangrijk was.
Ten slotte werd het proces-verbaal voor
gelezen van Du Paty's verhoor bij rogaloire
commissie door Tavernier. Het bevat niet*
nieuws. Alleen valt op te merken dat Du
Paty nu ook, eiennls Mercier, de schuld
voor de overlegging van het valsche telegram-
Panizzardi op den dooden Snndherr schuift.
Van een bekentenis van Dreyfus blijkt bij
Du Paty tib't het minste.
lieden zal waarschijnlijk Freysiiitter nog
eens worden gehoord. Men venvacht ernstige
verrassingen van Labori.
Gemengde Hcdedecltngen.
John Morley heeft te Arbroath een rede
gehouden, waarin Lij erkent dat er fouten
in Transvaal zijneen oorlog evenwel noemt
hij het toppunt van dwaasheid. Engeland be
hoeft geen rooversrijk te zijn; een oorlog
met Transvaal zou een schandvlek zijn.
Er is blijkbaar een scheuring ontstaan tus-
scheii de Belgische katheder-socialisten en
den algemeenen raad der aibeiderspartij
Het gevolg is dat de socialistische afgevaar
digden vrij zijn in hun houding ten opzichte
dei evenredige vertegenwoordiging.
Keizer Wilhelm, die nu te Stuttgart is.
heeft eon zeer vleiende proclamatie uitgevaar
digd aan de bevolking van den Elzas.
In de „Revue Diplomatique" wijdt de re
dacteur Meulemans een over liet geheel zeer
waardeerend artikel aan Wilhelm II.
water in Vanda's keel gegotenten laatste
ojiende zij dan ook de oogen en kwam er een
flauw blosje op haar lijkkleurige wangen.
Gedurende een oogenblik vergat zc waar
ze was, en zij fluisterde: ,,Ik daclit dat
Adrian bij mij stond."
„Neen, je ziet dat ilc het ben, sta maai
gauw op." Zij voldeed met moeite aan dit
bevel, eu Hoirox duwde haar ruw in een
stoel. „Blijf nu stil zitten totdat ik klaar
ben."
Het kind gehoorzaamde, te ziek en te moe
om bevreesd te zijn voor wat er volgen zou.
Horrox wendde zich toen tot Adrian en
vroeg
„Waar sla je nu nog om te janken Stel
je niet zoo dwaas aan geef antwoord
Iloor je me niet?" bralde hij, daar het kind
niets durfde zeggen.
„Ik heb zoo'n medelijden met Vanda.
mijnheer; ik ben er zeker van dat zij hier
zal sterven," en weer snikte hij.
„Medelijden, wat? héb maar medelijden
met je zelf." En hij nam 't kind bij een arm
en sleepte het naar de tafel waar de zweep
lag, en toen sloeg hij er zoo ongenadig op
los, totdat het bloed door het dunne katoe
nen kleedje kwam. Vanda sloot haar oogen.
zij kon het vreeselijke tooneel niet aanzien.
Zijn onderdrukte angstkreten zeiden haar al
genoeg, zij wilde de slagen niet zien neer
komen.
„Nu is het genoeg," sprak Horrox op te
vreden toon, terwijl hij de zweep neerlegde,
„dat heb je nu voor je bemoeizucht en je
gehuil."
Volg. lis -omnugen zal de Senaat als II oog-
g iet ht-hof te Ver-.ulles zetelen.
Nog deeds vinder huiszoekingen plaat-
ÏJhuig uoidl gezocht naar Marcel Ha
ft it, Uemgos Tluebmd. baron de Vaux en
enkele anderen
De ..Petite République" publiceert een
blief \an Juli 189S »an d hertog van Or
leans aan zijn. \erLouvvde Buffet, waaruit
blijkt dat de royalisten destijds paitij tracht
ten tc- tiekkeu van de werkstakingen.
In een brief aan een vriend zegt Guénn
dit hij de politie heeft gewaarschuwd dat
men hot water van zijn regenbak hoeft po
gen te itugjfügeii met ais.eun.inn.
Alen zegt dat generaal De Galhfot nog-
m nils den regcenng=commis-an- majoor Car
rière er op iieeft gewezen dat het Hof van
Cassatie zijn taak heeft omlijnd.
De dagvaardingen aan Schwartzkoppen en
Patj^zzardi zijn verzonden. Verwacht wordt
dat beide rcgeeimgen elkaar zuilen raadple
gen Het schijnt zeer onwaarschijnlijk dat
Schwaitzkoppen toestemming zal krijgen om
te getuigen Van Patuzzardi is liet eer mo
gelijk-
Jul&> Claretie spoort in de Temps" den
krijg-raad aan, Dreyfus vrij te spreken en
aldus Frankrijk tot rust te laten komen.
Majoor Cuignet is met een hoop paperas
sen uit Parijs te Renne=> teruggekeerd. Be
paald weer ten nieuw dossier.
Volgens de „Petit Bleu" te Parijs, is Du
Paty aan de knie geopereerd; zijn toestand
wekt bezorgdheid.
Dat Cernuschi, de uil de lucht gevallen
getuige, ceu gek, zoo niet erger is, kan niet
langer ontkend worden. De Servische kolonie
bijv. verloochent hem. Er is geen enkel blad
dat het voor hem durft opnemen.
Gaston Modi, oud-kapitein der artillerie en
studiegenoot van Dreyfus, zegt dat de on
aangename indruk dien Dreyfus op velen,
maakte, alleen voortkwam uit twee lichame
lijke gebreken: zijn onaangename stern en
zijn bijziendheid.
Hij heeft Dreyfus nu teruggezien als een
mummie, vergeleken bij vroeger. „Als ik
dclik," zegt Moch, „dat dit- de schitterende
officier is dien ik vroeger te Parijs heb ge
kend dan krimpt mijn hart samen, en
welt haat jegens zijn beuion in mij op."
AIet groote praal is de Servische oud-re
gent Ristitsch ter aarde besteld. Ex-koning
Milan on de minister-president volgden de
baar eu hielden in de kathedraal lijkrede».
Transvaal's laatste antwoord is nu bekend
De onlangs aangenomen kiesrecht hervormin
gen worden weder ingetrokken, daar Enge
land de daaraan verbonden voorwaarden met
ai_cepteeit. Transvaal verklaart zich niette
min bereid de kieswet te wijzigen en betoogt
dit liet nooit de aan Engeland bij de Cou-
\C-ntie van Londen toegekende rechten heeft
willen schenden noch het internationale
recht tot bcscheiimng van eigen onderdanen.
Daarvoor beroept Transvaal zicii op zijn te
legram van 17 Aug. 1898 over de arbitrage.
Tui slotte zegt liet antwoord dat verdere
berichte» van Engeland word'cn afgowacht
over het bijeenkomen der gemengde commis
sie, en bijzonderheden omtrent tijd en plaats
der voorgenomen conferentie.
Een telegram van 5 dezer uit Kaapstad
Het kind snikte, hij was te zwak om te
spreken.
„Komt nu Leideu hier,riep Horrox, naai
den rekstok loopend, maar Vanda waagde
hel, zicli te velzetten.
..Mijn handen doen vandaag te veel pijn,"
zeide zij zacht, terwijl zij naar de groote
wonden zag in haar handpalmen, ontstaan
door do gebroken blaren die weken geleden
ontstaan waren door het wrijven van haar
gepoederde handen langs den rekstok. Deze
blaren hebben weken en weken noodig om
te genezen, maar Vanda. leed niet meer dan
alle beginnelingen.
„Daar moet je maar aan gewoon raken,"
antwoordde Horrox. „Kom, geen kunsten,
begin dadelijk."
Uitstel en tegenkanting hielpen niets, en
de kinderen begonnen zicli te oefenen. Spoe
dig vertoonde zicli op den rekstok bloedspo
ren. Vanda's blaren waren weer gebroken
maar Horrox nam er in 't minst geen notitie
van, en maakte geen eind aan het barbaar-
sche werk.
Zoo werd de dag doorworsteld; de nacht
kwam, en de kinderen vreesden den dage
raad, omdat die de voorbode was van een
nieuwen vreeselijken dag.
Op zekeren morgen onder het korte ont
bijt, waagde Vanda het aan Horrox te vra
gen, wanneer zij nu naar hun ouden meester
Le Sale zouden terugkeeren. De hoop op dit
feit had hun in menigen droovigen dag
staande gehouden.
(B'ordi vervolgd.)
