53"' Jaargang.
Zondag 10 en Maandag 11 September 1899.
No. 10034.
Eerste Blad
CIRCÜSSLAVEN,
ONZE TENTOONSTELLING.
BUITENLAND.
STADSNIEUWS.
/de TENTOONSTELLING^
sci iedam: cue courant
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen (1. 1.25. Franco
per post fl. 1.G5.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaar dingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan liet bureau bezorgd zijn.
Bureau Boter straat 6§.
CTBMIlUVWWiViitWilUlilHlt
Prijs der Advertentiën: van 17 regels 90 cents; iedere regel
meer 12'/» cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intcrc. Telefoon Ao. 1S3.
Ja. wèl een groote dag is het heden voor
de stad, die wij bewonen ea waai aan wij
gehecht zijn.
Door het kranig initiatief van enkelen,
door het beleid van meerderen, door den
steun van velen, door de belangstelling van
allen, is het mogelijk geweest met geringe
middelen iets tot stand te brengen iets
ja, wat in Nederland te voren nog niet tot
stand gebracht was.
Onze tentoonstelling is de beste, de
volledigste, de uitgebreidste, de belangwek
kendste, die ooit binnen onze landpalen op
dit gebied ondernomen werd.
Daarop gaan wij trotsch.
Bescheiden trotsch maar toch niet zonder
rechtmatige fierheidfierheid vooral omdat
wij inwoners van Schiedam voelen dat een
niet floreerende hooldindustiie maar al te
vaak belet met een oud-Hollandschen durf
voor den dag te komeo.
Maar nu hebben wij dit dan toch gedaan,
nu hebben wij eens getoond dat het gesmade
Schiedam kan zijn de eerste, en het is stree-
lend de eerste, op het heerlijke gebied der
verlichting.
Eu waar de materieele vei lichting is daar
gaat de geestelijke naast of onmiddelijk
achter haar.
Dit willen wij hopen, vooral ook voor onze
gemeente.
Voor ons zit de kern van de heele
zaak niet zoozeer in een kachel meer of een
gioeliclit minder wjj vinden liet lieei lijk
dat onze exposanten ons niet in den steek
lieten, dat niet maar wij vinden het zoo
gelukkig, dat er weer eens spirit getoond
wordt in onze zwarte stad.
Buitenaf haalt men, zoo vaak medelijdend,
de schouders op over onze jeneverstad en
men heeft er maar een heel klein beetje
sympathie voor waarom het verheeld
maar laat nu de pers over het gaiische land
rond bazuinen, dat in dat gesmade oord aan
Maas eu Scbie toch nog wat zit, wat zit van
dat kloeke volk van zeelieden, dat vioeger
meer dao eens den kommandantswimpel
mocht doen drijven aan de steng.
Daar zullen banden geknoopt worden \an
allerlei gading door onze tentoonstelling
en zij zullen een deel van ons zelf uitstrooien
over ons land; daar zullen indrukken ge
maakt worden door buitenalsche menschen
en zij zullen ons stempelen met andeie stem
pels dan van den Leeuw en den Kruisbalk -
wy zullen er door gedyen en onze kermis zal
zijn geen ijdele kermis.
Dat hopen wy van harte; met de beste
DOOB
AMYIE READE.
6I)
„En je zult het aan niemand zeggen,
Sally 1"
„Wees daar niet bang voor. Ik heb eens
aan den jongen van den bakker geschreven,
en mevrouw heeft er nooit iets van gemerkt,
Sally Pike is zoo dom niet."
„Ik heb niets om je voor je moeite te ge
ven Sally. Ik wou dat ik wat had, maar ik
heb geen cent op zak. De envelop met het
postzegel had. ik nog, mevrouw Le Sale gaf
het mij om haar onze behouden aankomst te
melden, maar ik had geen gelegenheid haar
op de post to doen."
„Toch kunt u, als u wilt, mij iets geven,
juffrouw," zei Sally schuw, „het kost u niets,
zelfs geen cent."
„Wat is het dan Sally
„Eem kus, juffrouw, slechts één kus. Ik
voel me dikwijls zoo vreeselijk verlaten, en
zou zoo graag eens iemand hebben die mij
een kus gaf. Sinds ik hier kwam heb ik dien
niet gehad, en dat is nu bijna twee jaar."
Vanda keek naar het vuile gelaat vóór zich
eu deinsde een oogenblik terug.
Het meisje zag dien blik, en had dadelijk
de beteekenis geraden. Haar boezelaar ne
mend, veegde zij dat ééns of tweemaal langs
haar mond, zeggende:
„Nu beu ik schoon, juffrouw Wanda."
Vanda. schaamde zich dat zij geaarzeld' had,
eu kuste het meisje twee of drie keer harts
tochtelijk, alsof zij zelve blij was, in het vuile
dienstmeisje een vriendin gevonden te heb
ben.
„Dat Was hemelsch," sprak het kind. „Nu
wemchen voor dat wat meer dan men nu
nog denkt onze stad weder mede zal helpen
opbellen, zij dit korte woord gesloten.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 9 Sept. '99.
Het itroces-Dreyfus.
Wat wij gisteren zeiden dat G-ladstone zou
gedaan hebben, doet keizer Wilhelm. Waar
het menschdom door angst benauwd wordt,
waar men zich met smart afvraagt: „Zal
ooit de waarheid uitblinken? Zal Dreyfus'
onschuld blijken?" daar heeft Wilhelm II
de stem van zijn hart niet kunnen smoren.
De Keizer spreekt bij monde van den
„Reichsanzeiger". Het regeeringsorgaan „is
gemachtigd"het is dus de Keizer zelf blijk
baar die het initiatief nam tot deze mededee-
lïng, die in het offieieele gedeelte van den
„Reichsanzeiger" is opgenomen
„Wij zijn gemachtigd de volgende verkla
ringen te herhalen, die met betrekking tot
den Franschen kapitein Dreyfus door de re
geering met loyale waarneming van de
terughoudendheid door de binnenlandsche en
buitenlandsclie betrekkingen geboden tot
handhaving van haar eigen waardigheid en
tot vervulling van een plicht dei- mensche-
lijkheid werdc-n afgegeven.
,,De Duitsche gezant, prins Von Miiustor,
gaf, op uitdrukkelijk bevel van den Keizer
in December 1894 en Januari 1895 aan den
minister van buitenlandsclie zaken Hano-
taux, aan den minister-president Dupuy en
aan den president der Republiek Casimir-
Périer herhaaldelijk de verzekering, dat het
Duitsche gezantschap in Frankrijk, noch di
rect, noch indirect eenige betrekking met ka
pitein Dreyfus had gehad.
,,De minister van buitenlandsclie zaken,
Von Bülow, legde op 24 Januari 1898 in de
bcgroo tmgscomm issie va-n den Rijksdag de
volgende verklaring af„Ik verklaar op de
meest besliste wijze, dat tusschen den thans
zich op het Duivelseiland bevindenden ex-ka
pitein Dreyfus en geen der Duitsche orga
nen, welke ook, eenige betrekking, van wel
ken aard, ooit heeft bestaan."
Een herhaling der vroegere verklaringen
dus, die geen twijfel overlaten.
Wij weten niet of men thans Duitschland
zal geiooven. Hoe het zijde Keizer en zijn
regeering hebben hun gewetensplicht vol
bracht. Zullen de rechters te Rennes de stem
van hun geweten verstikken
De nationalistische bladen noemen de
daad der Duitsche regeering een onbe
schaamdheid, en zij eisclien Dreyfus' veroor
deeling, al moest een oorlog liet gevolg zijn.
Wij zullen het spoedig weten. Want waar-
chijnlijk zal Labori niet pleiten en in ieder
geval zal nog heden de uitspraak geschieden.
Een aan de pers medegedeelde nota meidfc,
dat heden vermoedelijk in den namiddag een
tweede zitting van den krijgsraad zal plaats
hebben.
Dezelfde maatregelen van orde zullen ge
nomen worden, niet alleen als gewoonlijk in
de zittingszaal, maar ook in den omtrek van
het Lyceum en op andere punten der stad.
kan het mij niet schelen, al krijg ik geen kus
meer voor mijn huwelijk."
Vanda lachte en zeide
„Ik zal je iederen keer kussen als ik kan,
maar je moet niet boos wezen, als ik je vraag
Au heen te gaan. Ik ben bang dat wij ge
snapt worden."
„Dat is goed, ik ga al, en Maar vóór
zij had uitgesproken, klonken er zware voet
stappen op de trap.
„Daar is hij," sprak Sally en Vanda werd
doodsbleek van angst.
„Ga toch heen, Sally, ga toch dadelijk
heen," smeekte Vanda. Maar Sally deed haar
boezelaar af, en begaf zich naar het venster,
dat zij begon schoon te maken. Juist deed
Tlorrox de deur open om Vanda te zoeken.
Eerst keek hij haar en daarna het meisje
aan, maar op geen van beider gelaat was te
zien, dat zij met elkaar gesproken hadden.
Vanda zag er even treurig uit als altijd en
Sally was in haar werk vex-diept, zij schenen
niet eens eikaars tegenwooi'digheid te heb
ben opgemerkt.
„Kom in de zitkamer. Welk recht heb je
om in de slaapkamer te zijn? Kom onmidde
lijk hier," zei Ho-rrox, haar boos voortdu
wend terwijl hij sprak.
Horrox' begeerte naar wraak was al vol
daan als hij ze dag aan dag minder zag wor
den; van hun vroegere schoonheid was wei
nig meer te vinden.
Maar hulp was nabij, de dagen van hun
lijden liepen ton einde. Ook voor vele andere
kinderen zou dit het geval kunnen zijn, als
de zelfzuchtige menigte het hare er maar toe
wilde bijdragen.
Maar zij wil niet.
Toch is die zelfde menigte met verontwaar
diging vervuld over do wreedheden van een
Spaansdh stierengevecht, en verset ze er zich
luide tegen. Niemand zou die fijne hoog be-
Havas kondigt echter nog buitengewone
maatregelen a.an. Het garnizoen is versterkt.
In de stad is het echter rustig.
In tusschen heeft de offieieele mededeeling
dat de uitspraak van het vonnis heden zal
plaats hebben, de gemoederen beangst en
buitengewoon opgewonden. De zonderlingste
geruchten worden verspreid en vinden een
onverdiend geloof. De opwinding is echter
alleen het gevolg van angst voor den uitslag,
want in beide kampen is men even pessi
mistisch gestemd, nu de beslissing aanstaan
de is.
Over Demange's pleidooi behoeven wij
niet veel meer te zeggen. Demange heeft zijn
taak uitnemend opgevat en een schitterend
•stuk van groote, pakkende welsprekendheid
geleverd.
Zijn standpunt was zeer scherp omlijnd'.
Hij toonde aan dat 't verdedigen van Dreyfus'
onschuld geen aanval is op het leger. Hij
nanm de goede trouw èn van den krijgsraad
van 1S94 èn van de generaals aan en be
schouwde de zaak-Esterhazy als afgedaan.
Wijzende op het verschil tusschen de behan
deling van het revisie-verzoek door het Hof
van Cassatie, waarbij Dreyfus .veroordeelde,
en deze voor den krijgsraad, waar Dreyfus
beklaagde is, verklaarde hij hoe do krijgsraad
niet te richten heeft tusschen Esterhazy en
Dreyfus, maar alleen uit te maken of de
laatste schuldig is. Nog eens drukte Jiij er
op, dat niet het bewijs van Dreyfus' on
schuld door de verdediging moest geleverd
worden, maar dat de beschuldiging Dreyfus'
schuld had aan te toonen.
Daarop bestreed liij de tegen Dreyfus aan
gevoerde feiten voor vandaag het borderel
bewarende en richtte zich zeer verstandig
niet zoozeer tegen het zwakke requisitoir van
den regeeringscommissaris, maai- meer tegen
de verklaringen der generaals.
Alle aanwezigen hingen aan Demange's
lippen. Alleen Dreyfus' blikken waren pp de
rechters vóór hem gevestigd. Hartelijk druk
te Dreyfus bij de sluiting der zitting zijn
wel spreken den pleitbezorger de band.
Waarom Labori niet jzal pleiten, is niet
mot zekerheid bekend. Sommigen zeggen dat
Labori van meening verschilt met Demange
ever het sparen der generaals; anderen zeg
gen dat Labori het pleidooi van zijn collega
zóó goed vindt, dat hij «er niets aan heeft
toe te voegen.
Er zijn er die zeggen dat kolonel Jouaust
officieus aan de verdediging heeft te kennen
gegeven dat alleen vrijspraak mogelijk was,
indien de generaals gespaard werden.
Kngcland en Transvaal.
De mini sierraad te Londen heeft gisteren
van half één tot bij drieën geduurd; dus
twee en een half uur, wat niet buitenge
woon is.
Do menigte buiten het gebouw van het
ministerie var buitenlandsclie zaken, juichte
luide «le minister» en voornamelijk iord Sa
lisbury toe. Chamberlain kwam langs een bij
zonderen weg ter zitting en verliet de bijeen
komst langs dienzelfden weg.
Q O
Wat is in dien ministerraad besloten?
Keuter verneemt dat een in krachtige ter
men vervat telegram gezonden is aan de re-
schaafde dames kunnen overhalen om een
tooneel bij te wonen, dat zoo haar zenuwen
in de war bracht. Zij zouden het werkelijk
niet kunnen aanzien.
Maar zij genieten als zij jonge meisjes op
gevaarlijke hoogte voorstellingen zien ge-
.•endaar is niets geen gevaar bijmaar
stierengevechten zijn zoo wreed.
Waarom? Waar is het verschil? Waar be-
inb de wreedheid, waar is de grens?
Die menschen roepen als uit één mond:
„do stier kan den rijder en het paard doo-
den, hun bloed zal met een breeden stroom
de arena rood kleuren"; maar de kunsten-
maakster heeft in het geheim gebloed, en
heeft gevaren moeten doorstaan, die haar
lichaamskrachten dikwijls te boven gingen,
maar daar dit niet in het publiek gebeurt, is
de voorafgaande marteling niets voor de fijn
gevoelige wezens, die wreedheid verachten,
wanneer liet hun persoonlijk gemak aan
randt. Zij stemmen niet eens in met hetgeen
dc verlichte keizer Marcus Aurelius beval, dat
personen die op koorden of op andere wijze
op gevaarlijke hoogten voorstellingen gaven,
voor vallen beschermd moesten worden door
een net onder hen te spannen.
Maar hij was menschlievend; zij zijn het
niet.
XXIV.
Op het spoor.
,.Ik ben het zwerven moe, Whanks. Ik
denk er over, naar mijn vaderland te gaan,
en te zien wie er nog leven on wie voor altijd
zijn heengegaan. Men kan acli omtrent Lei
la's dood vergist hebbende berichten zijn
dikwijls zoo weinig betrouwbaar, en als het
aime schepsel dood is, dan kan ik de kinde
ren nog opzoeken, dat is wel heb laatste wat
ik voor haar doen kan."
„Ik vrees dat het maar al te waar is, xnijn-
geering der Zuid-Afrikaansche Repubüek.
dat waarschijnlijk te Londen zal worden ge
publiceerd, zoodra het te Pretoria ontvan
gen is.
Uit andere bron wordt gemeld, dat het-
Parlement niet zal worden bijeengeroepen,
en dat de reserves niet onder de wapenen
zullen worden geroepen, doch dat tien dui
zend man troepen naar Zuid-Afrika zullen
werden gezonden.
In een speciale editie zegt de „Pall Mali
Gazette" over de zitting van den minister
raad, dat de ministers volkomen eenstemmig
waren. Het resultaat der beraadslagingen zou
zijn, dat aan de regeering van de Z -A. Re
publiek een in krachtige bewoordingen ver
vat antwoord zal worden toegezonden, waar
in beslist woidt geweigerd te treden in het
voorstel, om af te zien van de suzcreiniteit.
Voorts wordt aan de regeering der Repu
bliek herinnerd, dat liet aanbod om een ge
mengde commissie te benoemen niet voor on-
bepaalden tijd kan v.orden gehandhaafd. Het
telegram zal tevens de duidelijke verklaring
bevatten, dat geen antwoord kan worden
aanvaard, dat ontwijkend of ongunstig is op
het punt der voornaamste voorwaarden.
Gemengde Hededeellngen.
Keizer Wilhelm heeft te Karlsruhe in ant
woord op een toespraak van den opper-burge
meester zijn tevredenheid uitgesproken over
de geïnspecteerde troepen, die zooveel bij
dragen tot het behoud van den vrede.
Eer de theorie van den algemeenen vrede'
algemeen wordt aangenomen, zal nog menige
eeuw moeten voorbijgaan, meende de Keizer.
Voorloopig is de zekerste bescherming van
den .vrede te verwachten van het Duitsche
Rijk, van de Duitsche vorsten en van het
leger onder hun bevelen.
Dinsdag neemt de Belgische Kamer do
kieswet in openbare behandeling.
President Loubet is met het oog op de
uitspraak in het proces-Dreyfus naar Parijs
teruggekeerd.
Twaalf Fransche Kan "leden hebben op
initiatief van De Ramel b -loten in de eerst
volgende dagen in het gebouw der Kamer
bijeen te komen om te agiteeren voor de
spoedige samenvoeping der Kamer.
Het twaalftal heeft zich permanent ver
klaard voor de verdediging des vaderlands.
De ex-gouvevneur van Madagascar Laro-
clie neemt het voor kapitein Freystatter op
tegen Mercier's beschuldiging dat hij zich
aan wreedheid zou hebben schuldig gemaakt.
Freystatter heeft op Madagascar roovers la
ten neerschieten, maar op bevel. Hij is altijd
een goed en onberispelijk soldaat geweest.
Majoor Forzinetti heeft een brief geschre
ven aan Du Paty, waarin hij diens insinua
ties aan zijn adres bestrijdt.
Generaal Roget heeft, het bevel des mi
nisters niet achtend, eerst gistermiddag na
Demange's pleidooi Rennes verlaten.
Op verzoek der politie heeft Max .Regis
gisteren Rennes weer verlaten.
De anti-semietische bladen eisclien dat Ju-
heer. Ringeiis is de eenige aan wien ik van
hier uit geschreven heb en hij zond mij alle
bijzonderheden omtrent haar dood. Heb is
een troost, te weten dat uw vader bij haar
was. Het is het beste, dat wij ons maar voor
stellen dat zij beiden dood zijn, of anders zou
onze terugkeer in het vaderland een groote
teleurstelling zijn. Wij zijn op het ergste
voorbereid, en daar moeten wij dankbaar
voor zijn," sprak Whanks.
„Maar er bestaat altijd nog hoop, Whanks,
dat er een misverstand heeft plaats gehad,
en dan, zooals ik daar straks zei, zijn de kin
deren er nog."
„Ja, maar u denkt er niet aan dat ze nog
een vader hebben. Zij zijn stellig bij hem,
en nu ook al wel afgericht, 't Circusvolk
houdt er niet van, de kinderen thuis niets
te laten doen zij moeten geld verdienen
als het mogelijk i3."
Sedert Tom en Whanks kennis met elkaar
hadden gemaakt, was er weinig gesproken
over Leila of haar huwelijksleven, voor dat
Whanks bij Tom was gekomen, had de eer
ste door Ringens uitvoerige berichten, ge
kregen omtrent Leila's dood en dien van
haar vader. Van tijd tot tijd ontving de trou
we knecht ook nog die tijdingen waar hij
belang in kon stellen.
„Ik geloof, dat zij aan een gebroken hart
gestorven is," schreef Ringens, en Whanks
hei'haalde dit dikwijls bij zich zelf. terwijl
de tranen hem dan langs de wangen liepen
en hij uitriep
„Ik wilde wel dat ik tot het einde toe bij
haar gebleven wasmaar het geld van mijn
tante heeft mij verleid, en cie drank zou
mijn onedrgang geweest zijn, als ik thuis ge
bleven was. O, miss Leila! miss Leila!"
Hij verscheurde de brieven die het treuri-
lc-s Claretie zal afgezet worden, als directeur
der Comcdie-Franyaisc, om zijn open brief
aan den ki ijgwaad in de „Temps".
De Prevsensé en Maurice Barrès hebben
gisteren geduelleerd. Het liep zeer onbloedig
af; twee kogels werden gewisseld zonder re
sultaat.
Gisteren vond te Belgrado de eerste zit
ting plaats van liet proces tegen de daders
van den aanslag op ex-koning Milan en de
beschuldigden, van hoogverraad. Onder de
talrijke aanwezigen werden opgemerkt de le
den van liet corps diplomatique.
De acte van beschuldiging, die werd voor
gelezen, is zeer "lang.
De prefect Zioko Angielitscli, een der van
hoogverraad beschuldigden, heeft zich gister
morgen in zijn cel opgehangen. Hij moet
een brief hebben achtergelaten.
Do gezant van Venezuela te Washington
ontving bericht van zijn regeering dat de be
richten over het uitbreken oener nevolutie
ongegrond zijn.
lntusschen is de Amerikaansche kruiser
Detroit naar La Guyana vertrokken.
ge nieuws behelsden.
,/t Is al naar genoeg om er aan te denken
f Deopening.
Het was van ochtend al vroeg druk in de
stadwerklieden met gereedschappen zag
men de richting van de Officieren-Vereeni-
ging inslaan, wagens met vracht de laat
ste zwaar wegende loodjes - werden nog
voortgedreven heden zou de plechtige
opening geschieden van onze Tentoonstelling,
waarvoor reeds dagen en weken zoovelen ia
het getouw waren.
De lucht stond wat somber in den vroegen
ochtend, klaarde tegen twaalf uur op; nu
dat was vooiloopig voldoende, want om twaalf
uur zou de offieieele opening plaats hebben
in tegenwoordigheid van autoriteiten en ge-
noodigden. Met rijtuigen van het station af
gehaald verschenen de eersten tegen halfeen
in den feestelijk gedecoreerden Tuin.
Er waren aanwezig namens de Neder-
landsche regeering, de vertegenwoordiger
van den Minister van Binnenlandsche Zaken,
de referendaris baron A. F. van Lynden
voorts leden van Provinciale Staten; Dage-
lijksch Bestuur der gemeente, leden van den
gemeenteraad, militaire en andere waardig
heidsbekleders, allen in gala of uniform,
en vele men vergeve ons, zoo wij in dit
geval ze achteraan noemen, vele dames.
Toen allen zich voor de muziektent ver
zameld hadden, beklom de voorzitter van het
Comité de heer J. H. van Westendorp J.Dz,
liet spreekgestoelte, hetwelk in den muziek
tempel geplaatst was, en hield de volgende
re«le
Dames en Heeren!
Op mij rust, als Voorzitter van het Comité
dezer tentoonstelling, de aangename plicht U
allen het welkom toe te roepen en dank te
zeggen voor uw tegenwoordigheid, die wij
beschouwen als teeken van belangstelling in
ome expositie.
zonder het op schrift te hebben; ik zal haar
rooit vergeten," sprak Whanks bitter. Toen
dus Tom vroeg hem de brieven te Laten zien,
kon hij er hem geen toonen, en van dien tijd
af weigerde Tom te geiooven, dat zijn vader
en zuster dood waren.
„Maar stellig zal hun vader er toch niets
tegen hebben, dat hun oom hen ziet. Er is
toch geen geheim, is het wel?" vroeg hij on
geduldig.
„Voor een deel wel, mijnheer," antwoord
de Whanks werktuigelijk.
„Geloof je dan dat mijn zuster niet ge
trouwd was met dien paardrijder of circus-
meester of hoe je hem noemen wilt? Als zij
liet wel was, bestaat er immers niets geheim
zinnigs," sprak Tom met toenmende opge
wondenheid.
„Ik heb u immers gezegd, mijnheer Tom,
dat ik Leila Gurney Castelli's wettige vrouw
heb zieu worden. ïk heb u meermalen ver
teld, dat ik een van de getuigen was bij de
plechtigheid, eu als u het niet geiooven wilt,
kan ik het niet helpen," sprak Whanks op
beleedigden toon.
„Ik twijfel volstrekt niet aan je woorden,
Whanks, maar als je nu spreekt van geheim
zinnigheden, en dat je niet weet of ik de
kinderen wel te zien zal krijgen, begrijp ik
niet, wat ik er van dénken moet,," antwoord
de hij twijfelachtig.
„Geen kwaad van mijn miss Leila, in al te-
geval," zei Whanks, „en het geheimzinnige is
spoedig opgehelderd. Toen miss Leila stierf,
God zegene haar, hieven de kinderen aan de
zorgen van Castelli toevertrouwd, hij had
niet. veel tact om met- hen om te gaan, en
't is heel best mogelijk dab bij voor goed af
stand van hen gedaan heeft."
Wordt vervolgd.)