53"" Jaargang. Zondag 17 en Maandag 18 September 1899. No. 10040. Eerste Blad CIEÖÜSSLAVEN, 1 BUITENLAND. I STADSNIEUWS. DE TENTOONSTELLING. f Si HDIMSCHIIE COJRA T, Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en V laar dingen 11. 1.25. Franco per post fi. 1.65. Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het bureau bezorgd zijn. BureauBoterstraat 68. Prijs der Advertentiën: van 1—-7 regels 90 cents; iedere regel meer 12 Vs cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier van zijn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde Tcleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. ïnterc. Telefoon So. 123. f f .tigeoiern overzicht. SCHIEDAM, 16 Sept. '99. Niet alle bladen accepteeren. de spons-me- thode zoo grifweg. De amnestie voor de ge- ieele zaak-Dreyus vindt heftige, en o. i. zeer juiste, bestrijding bij een deel der liberale Fransche pers. 'b Krachtigst uit zich wel in dien geest Yves Guyot, de onvermoeide strij der. Hij schrijft in de „Siècle" „Laten zij die er aan denken hun stand punt prijs te geven, maar eens de bladen van Rochefort, van Drumont, van Judet, van Quesnay de Beaurepaire lezen; zij zullen zien hoe dezen de politiek van verzoening in praktijk brengen '"jegens liet slachtoffer van den gen era! en staf." Gratie verleenen aan Dreyfus, zooals zelfs de „Croix" verlangt, en tegelijk zijn beulen ongemoeid laten, zou volgens Guyot een be wijs zijn dat de regeering bang is voor d'e generaals en de officieren die de eer van het leger hebben verbonden aan de afschuwelijk ste gerechtelijke misdaad. Het zou zijn hun onbeschaamdheid en hun stoutmoedigheid beloonen en verklaren dat zij reden hebben gerechtelijke pro nu n ci a m en to's op het ge- tou wte zetten in afwachting van, andere. En Guyot vervolgt„Die politiek zou zijn dezelfde als door de regeering is toegepast in de rue de Chabrol; het zou zijn Guénn vol maken door Mercier." Dat een amnestie de zaak-fDreyfus voor goed uit de wereld zal helpen, is trouwens ondenkbaar. Wij hebben, het proces der we duwe Henry tegen Reinacli; een nieuw pro ces dreigt ingesteld te worden door Savig- naud tegen den senator en oud-minister Tra- rieux die hem van valsche getuigenis heeft beschuldigd; er is nog heb proces van Zola tegen Judet, die de nagedachtenis van Zola's vader heeft beklad. En voor zooverre het aan Zola on mr. Labon ligt, zal het proces we gens den brief „J'accusa" zeker met verme den worden. De zaak-Dreyfus dit staat voor ons vast zal ondanks gratie en amnestie blij ven bestaan, zoolang Dreyfus geen recht is geschied. Hag men de „Petit Bleu" van Frussel ge- looven, dan wil president Loubet echter meer doen dan gratie verleenen. De Presidon t zou gebruik willen maken van de wetsbepaling, die vergunt de vijf jaar, weldra, in eenzaam heid door Dreyfus doorgebracht, dubbel te tellen. Maar ook dit zal Dreyfus zijn eer met te ruggeven,En waren de. laatste woorden, die de beklaagde in heb proces van Bonnes sprak, niet: „Mijn eenig doel is d'e eer van mijn naam en dien mijner kinderen te herstel len Daarom, en niets minder, gaat liet. Vandaag of uiterlijk morgen zullen wij waarschijnlijk vernemen of het oorlog of vrede zal zijn in Zuid-Afrika. Immers, heden DOOB AMYIE READE. 67) „U schijnt te denken, dat u hier baas is, maar zij hooren mij toe en zij sullen onder mijn hoede blijven," sprak Horrox. „Dat zullen wij wel eens zien. Laat mij de papieren zien, en toon mij het bewijs, waar bij hun vader ze aan u afstaat. Ik vraag of u het recht heeft, deze kinderen gevangen te houden. Als u het niet kunt toonen dan zal 'k onmiddellijk de politie roepen om dit zaakje te vereffenen, want niet alleen dat u da kinderen onwettig bij u houdt, maar men beeft mij verteld dat u ze ook mishandelt." „U wilt mijn, eigendomsrecht hebben 1 Welnu, dat zult u zien, 't is in deze kamer," en dit zeggende begaf Horrox zich naar zijn lessenaar. „Vanda en Adrian, kom hier. Ik ben oom Tom. Je herinnert je nog wel, dat je moeder over mij gesproken heeft," sprak Tom tot do beide kinderen, en toen nam hij Vanda, zijn armen en kuste haar, en toen eerst iter het hem hoe ellendig zij ef uitzag; toen omhelsde 'hij den jongen. Toen Horrox terug kwam naar de plaats waar Tom stond, riep Whanks de kinderen mj zich en kuste ze, zeggende: „Blijf maar rij me, lieven, en luistert naar hetgeen oom Toon zegt. „Hier is mijn eigendomsrecht," zei Hor- ïox en toonde hot stuk papier, door Le Sale onderteékend. „Dat? Het is niet eens de inkt waard, Waarm.ee het geschreven is, Le Sale had' het •"ontract aangegaan, niet u; dit papier is vailsch, en zonder eenige waardei De kinde ren hooren je niet toe. Kijk eens naar hen 1" wordt het antwoord op de laatste dépêche van Chamberlain te Londen verwacht. De geruchten zijn tegenstrijdig. Zeker is het dat van verschillende zijden pressie is ge oefend op de Transvaalsche regeering om toe te geven. De Afrikaander-partij aan de Kaap wil evenmin oorlog als een deel der Vrijsta- ters. De Fransche regeering heeft door haar consul te Pretoria bij Kmger op behoud van den vrede laten aandringen. Zoo is niets on beproefd gelaten om de Transvaalsche regee ring vredelievend te stemmen. En de dreigementen hebben evenmin ont broken. Transvaal weet wat het te wachten staat, indien het Engeland's edschcn niet in willigt. Wanneer het dit weigert, wanneer het Chamberlain's voonvaard'en niet aanneemt, dan zal het waarschijnlijk tot oorlog komen. Maar wij weten dat die dan onvermijdelijk was; dat alleen vrijwillige afhankelijkheid Transvaal kon redden van oorlogsgeweld. Want voor ons heeft hat Engelsche verwijt geen waarde, dat Kruger door zijn arglist en zijn trots den vrede onmogelijk maakt. Meer dan aan dim drang van anderen, dan aan Britsche dreigementen zal het aan Kruger's vredelievendheid te danken zijn, wanneer de vrede bewaard blijft, In spanning wacht men liet antevoord af Hoe zal het luiden Zal Transvaal blijven eischcn dat de Britsche suzereiniteit wordt opgeheven of geiegeld volgens de conventie van 1884, met uitsluiting van die van 1881? Zal d'e kiesrecht-termijn worden ingewilligd? Een telegram uit Kaapstad zegt d'at de Zuid'-Afrikaansche Republiek een termijn van zeven jaar voorstelt voor het ver-krijgen van het kiesrecht. Daaruit zou volgen dat men niet besloten is toe te gewen. Een telegram uit Pretoria zegt intusschen dat gistel-middag de beide Volksraden in ge heime zitting bijeen zijn geweest om den tekst van'liet antwoord aan de Britsche re geering vast te stellen. Het antwoord zou vanmorgen aan den Britsohen agent Co- r.yngham Greene ter hand worden gesteld. N aar verluidde zou het antevoord in hoffelij ke termen zijn gesteld; het zou de aanne ming van de voorgesteld gemengde commis sie bevatten en de conventie van 1884 hand haven. Uit Johannesburg komen minder gerust stellende tijdingen. Daar weet de „Star" te vertellen, dat de proclamaties tot afkondi ging van den. staat van beleg te Pretoria worden gedrukt en dat de zitting va,, den Volksraad zal worden verdaagd tob aan het eind van deze week. Dit bericht heat te ko men, uit particuliere bron, maar is, althans wat heb verdagen van den Volksraad betreft, blijkbaar onjuist. De Engelsche regeering heeft middelerwijl een blauwboek gepubliceerd over zuid-Afri- k.i, dat de tusschen 16 Mei en 8 September gewisselde telegrammen bevathet laatste is Chamberlain's dépêche van Vrijdag voor een week, Waai-van de inhoud toen door Reuter blijkbaar juist is medegedeeld. Eenige der gewisselde telegrammen, af komstig van sir Alfred Milner, geven een blik op het verloop der crisis. riep Tom tei-wijl zijn stem beefde van drift, „kijk eens naar lien, zeg ik! Schaam je je niet, en durf je mij, hun oom, nog in de oogen zien? Angst en smart staan op hun witte gezichtjes te lezen. En dan -nog te dur ven zeggen dat je goed voor hen geweest zijt! Je ben een ellendeling, een vervloekte schelm; en wat bateekent dit, mijnbeer? Is dit hot werktuig waarmee je deze onnoozele kinderen gekweld hebt? Gééf antwoord, of ik zal je er zelf mee ranselen." Horrox werd lijkkleurig. Ilij keek naai den grooten, flinken man voor zichhij zag de breede schouders en den forschen, bouw. Hij was wel is waar gymnast, maar tocli zou hij zich niet graag met den toornigen man meten. „Kinderen," sprak Tom opgewonden, „heeft die man je dikwijls hiermee geslagen Zeg de waarheid, je hebt niets te vreezen. Je behoort aan mij en aan je vader, spreek dus vrijuit." Een oogenblik heersclite er stilte. Horrox keek naar de twee verschrikte kinderen, en toen antwoordde Vanda met een zacht stem metje „Meermalen per dag, oom." „Ontken dat als je durft, jou schurk!" riep Tom driftig uit. „Je hebt twee hulpe- loozo kinderen gemarteld, nu, mijnheer, is het uw beurt," en voordat Horrox zich kon verdedigen, had Tom hem bij de kraag ge grepen. Gedurende een oogenblik ontstond er een worsteling, maar Tom, sterk als een leeuw, door zijn langdurig verblijf in de open lüeht, had veel meer lcradit dan de geoefen de maar zwakkere man vóór lieim. In den strijd had Tom zijn dunnen stok laten val len, maar "Whanks raapte hem op, en over handigd© hem aan Tom, en toen kwamen de slagen meedoogenloos op Horrox neer. „Baar, lafaard', hoe bevalt je dat?" riep Den 23sten Augustus protesteerde de Hoo gs Commissaris tegen de opvatting dat het aanbod van Transvaal om het stemrecht te geven na vijf jaar inwoning, een liberale ver vulling van de eischen te Bloemfontein zou zijn. De gouverneur merkt op, dat de des tijds voorgestelde kiesrechtregeling slechts den grondslag voor bespreking vormde, maar dat ze onmogelijk beschouwd kan worden als een middel van herstel van de grieven der Uitlanders en als een regeling van alle han gende vraagstukken. Deze zaken werden in het geheel niet besproken op de samenkomst to Bloemfontein, waar men nooit verder is gekomen dan bot bet eerste stadium van het kiesrechtvoor3tei. Het eenige resultaat van de bijeenkomst was, dat daar Kruger's kop pige oppositie bleek tegen het denkbeeld om den Uitlanders eenig substantieel aandeel in de staatkundige macht te geven. Het gevolg van de mislukking der bijeenkomst te Bloem fontein is, dat de ruime omtrokken van het plan waarmede sir Alfred de bespreking be gon, thans worden beschouwd als liet volle dige schema voor de hervorming van het be stuur d'er Zuid-Afrikaansche Republiek. Sir Alfred stelde opzettelijk het kiesrecht op den voorgrond, omdat hij uitgemaakt wilde zien of de komst van Kruger ter conferentie in derdaad was voortgesproten uit de bereid willigheid om af te wijken van zijn vijandige houding tegenover de Uitlanders en van zijn achterdocht tegenover de Britsche ïegearmg, dan. wel of zij meer een diplomatieke zet was em tijd te winnen. Do Hooge Commissaris blijft vasthouden aan een kiesrecht na vijf jaren inwoning, een billijke en faire eisch tegenover beide partijen. Maar hij wijst er op, dat verschil lende maatregelen, die achtereenvolgens door de Transvaalsche regeermg zijn voorgesteld, en d'e wijze, waarop zij de zaak heeft behan deld, weinig geschikt zijn om vertrouwen te wekken in den wenseh dier regeering, om d'e toelating der Uitlanders zoo edelmoedig en gewillig te regelen als hoog noodzakelijk is voor het goed werken van het voorstel. Bo vendien waren aan de Transvaalsche voor stellen voorwaarden verbonden waartegen de TTitlanders heftig en terecht - es teerden. Daarom is heo volstrekt noocLA» .jk, dat de laatste voordellen nauwlebtenc /orden on derzocht. Ten slotte betoogt sir Alfred dar een over eenkomst over de kiesreelitquaestie niet ten gevolge mag hebben dat andere vraagstuk ken van de baan geschoven of alle aan arbi trage onderworpen worden, waarvoor vele niet geschikt zijn. Den 31sten Augustus seinde sir A. Mil ner „Ik heb van verschillende zijden protesten ontvangen. Ik geef der Britsche regeering in overweging, een eind te maken aan de wérkelijk ernstige ellende, vooral te Johan nesburg. De crisis heeft ook de centra van mijnbouw en van. handel aangetast." Hij verklaart dan dat geheel Zuid-Afrika op de uiterste maatregelen is voorbereid en nog veel meer wil lijdon voor de verdediging van Engeland's gezag Hij zegt ernstig te vreezen voor een krachtige reactie tegen de staatkunde van Harer Majesteits regeering, als de zaak langer slepend© wordt gehouden. Tom, hem slag na slag toedienend. De kin deren werden doodsbleek, maar Whanks opende de deur, en ze haastig naar beneden brengend, riep hij Sally om ook te ko men, en haar mond te houden. Een oogen blik daarna zaten zij in een cab, die Tom en Whanks in een zijstraat liadden laten wach ten. Alles was zoo vlug in zijn werk gegaan, dat de kinderen nauwelijks konden begrij pen, dat zij vrij waren. Spoedig waren zij in Stietford-Road, en toen riep Whanks den koetsier toe om stil te houden. Hij stapte uit, en een straat inloopend ging hij een winkel binnen en vroeg: „Ik wilde een hoed hebben voor een meis je. Ik ga vanavond naar Londen en wensclite hem als een geschenk voor mijn nicht mee te nemen." „Welke grootte, mijnheer}" vroeg de win kelbediende. Whanks aarzelde, daar had hij niet aan gedacht, en gedurende een oogenblik wist hij niet, wat te antwoorden. „Zij is dertien," antwoordde Whanks ten laatste, het juiste antwoord vermijdend. Een hoed, handschoen-en en een mantel werden met behulp van den eigenaar van den winkel gebracht, en Whanks keerde naai de cab terug. Hij zei toen den koetsier door tc rijden, en aan den eersten den besten win kel met jongenskleereii stil te houden. Daar werd een hoed en overjas voor Adrian ge kocht. „Doe nu gauw die dingen aan, kinderen. Wij zullen dadelijk aan het station zijn." De jongen deed zooals hem gezegd werd, maar Vanda- sprak noch bewoog zich. Zij was bewusteloos. "Whanks was wanhopig en riep den koetsier toe: „Houd bij het eerste café op." Hier ging hij er uit en kocht een glas brandewijn met water. Het blauwboek brengt, naar men te Lon den algemeen oordeelt, geen verandering in den toe.-:tand. fiemengde Mededecllngcn. Toen de zitting der Belgische Kamer gis teren begon, waren er maar 20 leden en geen enkele minister. Smeets ging daarover verschrikkelijk te keer. Eindelijk kwamen Liebaert en De Trooz en nog een dertig afgevaardigden. Ilelleputte vervolgde toen zijn rede tegen evenredig kiesrecht. Hertogin is Albrecht van Wurtemberg bevallen van een dochtertje. Het trekt de aandacht dat prins Von Munster, de Duitsehe gezant te Paiij=, een langdurig onderhoud heeft gehad met keizer Wilhelm die nog altijd te Karlsruhe is. Men brengt dit onderhoud in verband met Dreyfus' veroordeeling. Beweerd wordt dat Münster's positie daardoor zoo moeilijk zou zijn geworden, dat hij zijn post zal verlaten. Volgens de sFigaro" zal men de beschul diging wegens samenzwering tegen een grooter aantal peisonen laten vallen, dan wel ge dacht wordt. Alleen zij, tegen wie belangrijk beschuldigingsmateriaal bestaat, zullen voor het Hoog Gerechtshof worden gedacht. De sSiêcle" verzekert dat in het rappoit van den rechter van instructie geconstateerd wordt dat het complot reeds verscheiden jaren heeft bestaan. Waldeck-Rousseau heeft aan een aantal radico-socialistische afgevaardigden veiklaard dat de toestand hoogst ernstig was, toen het ministerie optrad, en dat het van verraad jegens de Republiek zou zijn beticht, indien het niet krachtig had ingegrepen. De minis ter-president ei kende overigens het bestaan eener samenzwering, waarvan de bewijzen onweerlegbaar zijn. Men is er benieuwd naar, hoe men zal handelen .met Guérin, een der voornaamste beschuldigden. Déroulède's advocaten zullen, naar men verzekert, trachten de zaak op de lange baan te schuiven om de regeering in moeilijkheden te brengen door de senaatsverkiezingen in Januari. Londensche bladen dringen er op aan dat koningin Victoria haar misnoegen over Dreyfus' veroordeeling zal uiten door niet, zooals gewoonlijk, den winter in Zuid-Frank rijk door te brengen. Het heet dat Mercier en Lebon zich can- didaat zullen stellen voor den Senaat. 't Klinkt ongelooflijk. Mevrouw Godard, die mevrouw Dreyfus te Rennes herbergde, verkoopt haar villa. Zij wordt te Rennes letterlijk geboycot. Naar het schijnt is Esterhazy na het vonnis van Rennes naar het eiland Guernsey vertrokken. "Waarom komt hij niet in Frankrijk terug grenzen voor officieren worden verlaagd; het doel is het officierscoi ps te verjongen. De Fransche begrooting trekt, met het oog op de tentoonstelling van 1900, 500,000 frs. extra representatiekosten uit voor den Presi dent en 1 milüoen voor de ministers; boven dien is een post van 1,300,000 frs. uitge trokken voor verhooging der salarissen van te Parijs woonachtige ambtenaren, minder dan 2500 frs. bedragen, met het oog op de te verwachten stijging in de prijzen der levensmiddelen. In de staatsfabriek op den boulevard Brune te Parijs wordt op last van minister Millerand een proef genomen met den achturigen wei kdag. In Spanje zijn de Cat listen weer druk bezig. In Biscaye, Bilbao en in verschillende mijn- districten hebben socialistische agitaties bo vendien .de afkondiging van den staat van beieg noodig gemaakt. De troepen zijn in die streken versterkt. Een bericht uit Rome zegt dat de Paus ter gelegenheid van dea ophanden zijndert pelgrimstocht der Fransche katholieke arbei ders een toespraak zal houden, die sensatie zal maken. Volgens anderen zal dan het besluit reeds in werking zijn getreden, volgens hetwelk de Paus geen audiëntie zal verleenen, maar alleen zijn zegen geven. In diplomatieke kringen te Belgrado is men van meetiing dat, in geval de radicale leiders op grond van het niets-beteekenende bewijsmateriaal veroordeeld mochten worden, te verwachten is dat verschillende mogend heden lusschenbeiden zullen komen. De Oostenrijksche gezant moet koning Alexander en Milan officieus hebben te ken nen gegeven dat zijn regeering gaarne zou zien dat de politiek van vervolging der radi calen werd opgegeven. Een streng vonnis in het hoogverraadsproces zou wel eens een revolutie kunnen uitlokken, zou hjj er bij hebben gevoegd, De Gallifet heeft aan den ministeiraad voorgelegd een ontwerp, waarbij de leeftijds- Nauwelijks had zij een paar druppels ge dronken of zij opende langzaam de oogen. „Je bent bij Whanks, lieve, doe nu deze mooie kleeren aanwe gaan naar mevrouw Le Sale." „Gaan we?" nep Vanda, opgetogen van vreugde, „is het heusch waai-?" „Ja, jij en Adrian en Sally, allen gaan men oom Tom en mij mee." „O, wat ben ik gelukkig! Adrian klis mij." En de kinderen, nooit meer er m ver hinderd, omhelsden elkaar en weenden van vreugde, en Sally sprak „Miss Vanda, miss Vanda, krijg ik ook een kus?" waarop Van da antwoordde: „Je ben altijd een vriendin voor mij geweest, Sally, wij moeten nooit meer scheiden,"' en zij kuste haar hartelijk Terwijl de gelukkige dankbare kinderen naar liet station reden, diende Tom Horrox een ongemakkelijk pak slaag toe. Ten laat ste het hij hem los, en. viel Horro-x gevoel loos op den grond. Na een oogenblik ge wacht te hebben, om te zien of hij hem met ernstig bezeerd had, liep hij naar beneden. Do hospita, die het lawaai gehoord had, had zich in haar kamer opgesloten, mompelend „Ik heb er niets mee te maken, ik zal er mij dus ook niet mee bemoeien.' Na een poosje kwam Horrox bij en begon te overwegen wat hij het best doen kon. Ten laatste besloot bij het- land te ver laten. Dien avond verlieten Vanda en Adrian hefc tooneel van hun ongelukkige wreede trai ning, en werden toevertrouwd, aan de eer lijke Sally, oom Tom en den goeden ouden Whanks, die hen met de meeste zorg oppas ten. Adrian viel spoedig uitgeput in slaap, maar schrikte meermalen wakker uit vrees een klap of een stomp te krijgen, maar een zucht van verlichting ontsnapte hem en hij viel weer in slaap als hij bemerkte dat vrien- Zoo is de dubbeltjesdag ook weer achter den rug en niet zonder schitterend resultaat gisteren zijn er 388G betalende bezoekers geweest; men mag dus aannemen dat er gisteravond een 5000 menschen in tuin en zalen waren. Stamp- en stampvol. Toch geen herrie, niet het minstAlle hulde voor onzen arbeidetsstand, die natuurlijk het hoofd- eontingent leverde Het ging vroolijk toe, maar uiterst ordelijk, zooals wij trouwens, ons de inhuldigings- feesten van verleden jaar ons hei innerend, wel gedacht hadden. Vei hallen met zijn mannen blies onver moeid; nu geen negende symphonie, maar van die kost, die er inging. En zweeg de muziek dan nam ieder weer een kijkje bin nen; daar krioelde het om de diverse étala ges de exposanten gaven alle inlichtingen delijke gezichten hem toelachten. Maar Van da, lag bleek en zwak achterover, en viel tweemaal gedurende do reis flauw. Teedor drukte men de magere handjes, en Tom nam haar in zijn sterke aunen en kuste haar, ter wijl hij ééns tot Whanks zei: ,,'tls mij of ik Leila terug heb. Zie toch eens, zij heeft hetzelfde blonde liaar, eu de zelfde groote oogen O, Whanks wat ben ik je veel verschuldigd," en aandoening belette hem verder te spreken. Ten laatste sliep Vanda m en toon vertel de Tom aan Whanks welk een les hij Hor- iox gegeven had, en beiden waren tevreden dat hij zijn deel gehad had. Toen zij Londen bereikt hadden, bleven zij er dien nacht, om den kinderen gelegen heid te geven wat bij te komen, en na een heerlijke rust ontwaakten zij cm liefde en weelde te vinden m plaats van wreedheid en zwaar werk. Den volgenden dag kwam mevrouw Le Sale op een telegram dat men haar gezonden had, en de kinderen werden aan haar zorgen toevertrouwd, totdat Tom ze mee naar Pa rijs kon nemen. Vanda was te ziek om veel te zeggen. Zij sloeg haar armen om mevrouw L© Sale en fluisterde: „Thuis, ten laatsto thuis. Ik ben zoo moe, mag ik nu slapen?" De gordijnen liet men zakken, men stoor de haar niet en Vanda kon slapen. Arm, vermoeid kind, ten laatste was er vrede. Heb vermoeiende werk was gestaakt. Vanda genoot volkomen rust. Geen verdriet, geen zorgen. Ten laatste thuis. Wordt vervolgd.) "j. f Hv> vS t v.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1899 | | pagina 1