53"" Jaargang.
Zondag 17 en Maandag 18 September 1899.
No. 10040.
Eerste Blad
CIEÖÜSSLAVEN,
1
BUITENLAND.
I
STADSNIEUWS.
DE TENTOONSTELLING.
f
Si HDIMSCHIIE COJRA T,
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en V laar dingen 11. 1.25. Franco
per post fi. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBoterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: van 1—-7 regels 90 cents; iedere regel
meer 12 Vs cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Tcleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
ïnterc. Telefoon So. 123.
f
f
.tigeoiern overzicht.
SCHIEDAM, 16 Sept. '99.
Niet alle bladen accepteeren. de spons-me-
thode zoo grifweg. De amnestie voor de ge-
ieele zaak-Dreyus vindt heftige, en o. i. zeer
juiste, bestrijding bij een deel der liberale
Fransche pers. 'b Krachtigst uit zich wel in
dien geest Yves Guyot, de onvermoeide strij
der. Hij schrijft in de „Siècle"
„Laten zij die er aan denken hun stand
punt prijs te geven, maar eens de bladen van
Rochefort, van Drumont, van Judet, van
Quesnay de Beaurepaire lezen; zij zullen
zien hoe dezen de politiek van verzoening in
praktijk brengen '"jegens liet slachtoffer van
den gen era! en staf."
Gratie verleenen aan Dreyfus, zooals zelfs
de „Croix" verlangt, en tegelijk zijn beulen
ongemoeid laten, zou volgens Guyot een be
wijs zijn dat de regeering bang is voor d'e
generaals en de officieren die de eer van het
leger hebben verbonden aan de afschuwelijk
ste gerechtelijke misdaad. Het zou zijn hun
onbeschaamdheid en hun stoutmoedigheid
beloonen en verklaren dat zij reden hebben
gerechtelijke pro nu n ci a m en to's op het ge-
tou wte zetten in afwachting van, andere.
En Guyot vervolgt„Die politiek zou zijn
dezelfde als door de regeering is toegepast in
de rue de Chabrol; het zou zijn Guénn vol
maken door Mercier."
Dat een amnestie de zaak-fDreyfus voor
goed uit de wereld zal helpen, is trouwens
ondenkbaar. Wij hebben, het proces der we
duwe Henry tegen Reinacli; een nieuw pro
ces dreigt ingesteld te worden door Savig-
naud tegen den senator en oud-minister Tra-
rieux die hem van valsche getuigenis heeft
beschuldigd; er is nog heb proces van Zola
tegen Judet, die de nagedachtenis van Zola's
vader heeft beklad. En voor zooverre het aan
Zola on mr. Labon ligt, zal het proces we
gens den brief „J'accusa" zeker met verme
den worden.
De zaak-Dreyfus dit staat voor ons
vast zal ondanks gratie en amnestie blij
ven bestaan, zoolang Dreyfus geen recht is
geschied.
Hag men de „Petit Bleu" van Frussel ge-
looven, dan wil president Loubet echter meer
doen dan gratie verleenen. De Presidon t zou
gebruik willen maken van de wetsbepaling,
die vergunt de vijf jaar, weldra, in eenzaam
heid door Dreyfus doorgebracht, dubbel te
tellen.
Maar ook dit zal Dreyfus zijn eer met te
ruggeven,En waren de. laatste woorden, die
de beklaagde in heb proces van Bonnes sprak,
niet: „Mijn eenig doel is d'e eer van mijn
naam en dien mijner kinderen te herstel
len
Daarom, en niets minder, gaat liet.
Vandaag of uiterlijk morgen zullen wij
waarschijnlijk vernemen of het oorlog of
vrede zal zijn in Zuid-Afrika. Immers, heden
DOOB
AMYIE READE.
67)
„U schijnt te denken, dat u hier baas is,
maar zij hooren mij toe en zij sullen onder
mijn hoede blijven," sprak Horrox.
„Dat zullen wij wel eens zien. Laat mij de
papieren zien, en toon mij het bewijs, waar
bij hun vader ze aan u afstaat. Ik vraag of
u het recht heeft, deze kinderen gevangen te
houden. Als u het niet kunt toonen dan zal
'k onmiddellijk de politie roepen om dit
zaakje te vereffenen, want niet alleen dat u
da kinderen onwettig bij u houdt, maar men
beeft mij verteld dat u ze ook mishandelt."
„U wilt mijn, eigendomsrecht hebben 1
Welnu, dat zult u zien, 't is in deze kamer,"
en dit zeggende begaf Horrox zich naar zijn
lessenaar.
„Vanda en Adrian, kom hier. Ik ben oom
Tom. Je herinnert je nog wel, dat je moeder
over mij gesproken heeft," sprak Tom tot
do beide kinderen, en toen nam hij Vanda,
zijn armen en kuste haar, en toen eerst
iter het hem hoe ellendig zij ef uitzag; toen
omhelsde 'hij den jongen.
Toen Horrox terug kwam naar de plaats
waar Tom stond, riep Whanks de kinderen
mj zich en kuste ze, zeggende: „Blijf maar
rij me, lieven, en luistert naar hetgeen oom
Toon zegt.
„Hier is mijn eigendomsrecht," zei Hor-
ïox en toonde hot stuk papier, door Le Sale
onderteékend.
„Dat? Het is niet eens de inkt waard,
Waarm.ee het geschreven is, Le Sale had' het
•"ontract aangegaan, niet u; dit papier is
vailsch, en zonder eenige waardei De kinde
ren hooren je niet toe. Kijk eens naar hen 1"
wordt het antwoord op de laatste dépêche
van Chamberlain te Londen verwacht.
De geruchten zijn tegenstrijdig. Zeker is
het dat van verschillende zijden pressie is ge
oefend op de Transvaalsche regeering om toe
te geven. De Afrikaander-partij aan de Kaap
wil evenmin oorlog als een deel der Vrijsta-
ters. De Fransche regeering heeft door haar
consul te Pretoria bij Kmger op behoud van
den vrede laten aandringen. Zoo is niets on
beproefd gelaten om de Transvaalsche regee
ring vredelievend te stemmen.
En de dreigementen hebben evenmin ont
broken. Transvaal weet wat het te wachten
staat, indien het Engeland's edschcn niet in
willigt.
Wanneer het dit weigert, wanneer het
Chamberlain's voonvaard'en niet aanneemt,
dan zal het waarschijnlijk tot oorlog komen.
Maar wij weten dat die dan onvermijdelijk
was; dat alleen vrijwillige afhankelijkheid
Transvaal kon redden van oorlogsgeweld.
Want voor ons heeft hat Engelsche verwijt
geen waarde, dat Kruger door zijn arglist en
zijn trots den vrede onmogelijk maakt. Meer
dan aan dim drang van anderen, dan aan
Britsche dreigementen zal het aan Kruger's
vredelievendheid te danken zijn, wanneer de
vrede bewaard blijft,
In spanning wacht men liet antevoord af
Hoe zal het luiden Zal Transvaal blijven
eischcn dat de Britsche suzereiniteit wordt
opgeheven of geiegeld volgens de conventie
van 1884, met uitsluiting van die van 1881?
Zal d'e kiesrecht-termijn worden ingewilligd?
Een telegram uit Kaapstad zegt d'at de
Zuid'-Afrikaansche Republiek een termijn
van zeven jaar voorstelt voor het ver-krijgen
van het kiesrecht. Daaruit zou volgen dat
men niet besloten is toe te gewen.
Een telegram uit Pretoria zegt intusschen
dat gistel-middag de beide Volksraden in ge
heime zitting bijeen zijn geweest om den
tekst van'liet antwoord aan de Britsche re
geering vast te stellen. Het antwoord zou
vanmorgen aan den Britsohen agent Co-
r.yngham Greene ter hand worden gesteld.
N aar verluidde zou het antevoord in hoffelij
ke termen zijn gesteld; het zou de aanne
ming van de voorgesteld gemengde commis
sie bevatten en de conventie van 1884 hand
haven.
Uit Johannesburg komen minder gerust
stellende tijdingen. Daar weet de „Star" te
vertellen, dat de proclamaties tot afkondi
ging van den. staat van beleg te Pretoria
worden gedrukt en dat de zitting va,, den
Volksraad zal worden verdaagd tob aan het
eind van deze week. Dit bericht heat te ko
men, uit particuliere bron, maar is, althans
wat heb verdagen van den Volksraad betreft,
blijkbaar onjuist.
De Engelsche regeering heeft middelerwijl
een blauwboek gepubliceerd over zuid-Afri-
k.i, dat de tusschen 16 Mei en 8 September
gewisselde telegrammen bevathet laatste is
Chamberlain's dépêche van Vrijdag voor een
week, Waai-van de inhoud toen door Reuter
blijkbaar juist is medegedeeld.
Eenige der gewisselde telegrammen, af
komstig van sir Alfred Milner, geven een
blik op het verloop der crisis.
riep Tom tei-wijl zijn stem beefde van drift,
„kijk eens naar lien, zeg ik! Schaam je je
niet, en durf je mij, hun oom, nog in de
oogen zien? Angst en smart staan op hun
witte gezichtjes te lezen. En dan -nog te dur
ven zeggen dat je goed voor hen geweest
zijt! Je ben een ellendeling, een vervloekte
schelm; en wat bateekent dit, mijnbeer? Is
dit hot werktuig waarmee je deze onnoozele
kinderen gekweld hebt? Gééf antwoord, of
ik zal je er zelf mee ranselen."
Horrox werd lijkkleurig. Ilij keek naai
den grooten, flinken man voor zichhij zag
de breede schouders en den forschen, bouw.
Hij was wel is waar gymnast, maar tocli zou
hij zich niet graag met den toornigen man
meten.
„Kinderen," sprak Tom opgewonden,
„heeft die man je dikwijls hiermee geslagen
Zeg de waarheid, je hebt niets te vreezen. Je
behoort aan mij en aan je vader, spreek dus
vrijuit."
Een oogenblik heersclite er stilte. Horrox
keek naar de twee verschrikte kinderen, en
toen antwoordde Vanda met een zacht stem
metje
„Meermalen per dag, oom."
„Ontken dat als je durft, jou schurk!"
riep Tom driftig uit. „Je hebt twee hulpe-
loozo kinderen gemarteld, nu, mijnheer, is
het uw beurt," en voordat Horrox zich kon
verdedigen, had Tom hem bij de kraag ge
grepen. Gedurende een oogenblik ontstond er
een worsteling, maar Tom, sterk als een
leeuw, door zijn langdurig verblijf in de open
lüeht, had veel meer lcradit dan de geoefen
de maar zwakkere man vóór lieim. In den
strijd had Tom zijn dunnen stok laten val
len, maar "Whanks raapte hem op, en over
handigd© hem aan Tom, en toen kwamen de
slagen meedoogenloos op Horrox neer.
„Baar, lafaard', hoe bevalt je dat?" riep
Den 23sten Augustus protesteerde de Hoo
gs Commissaris tegen de opvatting dat het
aanbod van Transvaal om het stemrecht te
geven na vijf jaar inwoning, een liberale ver
vulling van de eischen te Bloemfontein zou
zijn. De gouverneur merkt op, dat de des
tijds voorgestelde kiesrechtregeling slechts
den grondslag voor bespreking vormde, maar
dat ze onmogelijk beschouwd kan worden als
een middel van herstel van de grieven der
Uitlanders en als een regeling van alle han
gende vraagstukken. Deze zaken werden in
het geheel niet besproken op de samenkomst
to Bloemfontein, waar men nooit verder is
gekomen dan bot bet eerste stadium van het
kiesrechtvoor3tei. Het eenige resultaat van
de bijeenkomst was, dat daar Kruger's kop
pige oppositie bleek tegen het denkbeeld om
den Uitlanders eenig substantieel aandeel in
de staatkundige macht te geven. Het gevolg
van de mislukking der bijeenkomst te Bloem
fontein is, dat de ruime omtrokken van het
plan waarmede sir Alfred de bespreking be
gon, thans worden beschouwd als liet volle
dige schema voor de hervorming van het be
stuur d'er Zuid-Afrikaansche Republiek. Sir
Alfred stelde opzettelijk het kiesrecht op den
voorgrond, omdat hij uitgemaakt wilde zien
of de komst van Kruger ter conferentie in
derdaad was voortgesproten uit de bereid
willigheid om af te wijken van zijn vijandige
houding tegenover de Uitlanders en van zijn
achterdocht tegenover de Britsche ïegearmg,
dan. wel of zij meer een diplomatieke zet was
em tijd te winnen.
Do Hooge Commissaris blijft vasthouden
aan een kiesrecht na vijf jaren inwoning,
een billijke en faire eisch tegenover beide
partijen. Maar hij wijst er op, dat verschil
lende maatregelen, die achtereenvolgens door
de Transvaalsche regeermg zijn voorgesteld,
en d'e wijze, waarop zij de zaak heeft behan
deld, weinig geschikt zijn om vertrouwen te
wekken in den wenseh dier regeering, om d'e
toelating der Uitlanders zoo edelmoedig en
gewillig te regelen als hoog noodzakelijk is
voor het goed werken van het voorstel. Bo
vendien waren aan de Transvaalsche voor
stellen voorwaarden verbonden waartegen de
TTitlanders heftig en terecht - es teerden.
Daarom is heo volstrekt noocLA» .jk, dat de
laatste voordellen nauwlebtenc /orden on
derzocht.
Ten slotte betoogt sir Alfred dar een over
eenkomst over de kiesreelitquaestie niet ten
gevolge mag hebben dat andere vraagstuk
ken van de baan geschoven of alle aan arbi
trage onderworpen worden, waarvoor vele
niet geschikt zijn.
Den 31sten Augustus seinde sir A. Mil
ner
„Ik heb van verschillende zijden protesten
ontvangen. Ik geef der Britsche regeering
in overweging, een eind te maken aan de
wérkelijk ernstige ellende, vooral te Johan
nesburg. De crisis heeft ook de centra van
mijnbouw en van. handel aangetast."
Hij verklaart dan dat geheel Zuid-Afrika
op de uiterste maatregelen is voorbereid en
nog veel meer wil lijdon voor de verdediging
van Engeland's gezag Hij zegt ernstig te
vreezen voor een krachtige reactie tegen de
staatkunde van Harer Majesteits regeering,
als de zaak langer slepend© wordt gehouden.
Tom, hem slag na slag toedienend. De kin
deren werden doodsbleek, maar Whanks
opende de deur, en ze haastig naar beneden
brengend, riep hij Sally om ook te ko
men, en haar mond te houden. Een oogen
blik daarna zaten zij in een cab, die Tom en
Whanks in een zijstraat liadden laten wach
ten. Alles was zoo vlug in zijn werk gegaan,
dat de kinderen nauwelijks konden begrij
pen, dat zij vrij waren. Spoedig waren zij in
Stietford-Road, en toen riep Whanks den
koetsier toe om stil te houden. Hij stapte
uit, en een straat inloopend ging hij een
winkel binnen en vroeg:
„Ik wilde een hoed hebben voor een meis
je. Ik ga vanavond naar Londen en wensclite
hem als een geschenk voor mijn nicht mee te
nemen."
„Welke grootte, mijnheer}" vroeg de win
kelbediende.
Whanks aarzelde, daar had hij niet aan
gedacht, en gedurende een oogenblik wist hij
niet, wat te antwoorden.
„Zij is dertien," antwoordde Whanks ten
laatste, het juiste antwoord vermijdend.
Een hoed, handschoen-en en een mantel
werden met behulp van den eigenaar van
den winkel gebracht, en Whanks keerde naai
de cab terug. Hij zei toen den koetsier door
tc rijden, en aan den eersten den besten win
kel met jongenskleereii stil te houden. Daar
werd een hoed en overjas voor Adrian ge
kocht.
„Doe nu gauw die dingen aan, kinderen.
Wij zullen dadelijk aan het station zijn."
De jongen deed zooals hem gezegd werd,
maar Vanda- sprak noch bewoog zich. Zij was
bewusteloos. "Whanks was wanhopig en riep
den koetsier toe:
„Houd bij het eerste café op." Hier ging
hij er uit en kocht een glas brandewijn met
water.
Het blauwboek brengt, naar men te Lon
den algemeen oordeelt, geen verandering in
den toe.-:tand.
fiemengde Mededecllngcn.
Toen de zitting der Belgische Kamer gis
teren begon, waren er maar 20 leden en
geen enkele minister. Smeets ging daarover
verschrikkelijk te keer. Eindelijk kwamen
Liebaert en De Trooz en nog een dertig
afgevaardigden. Ilelleputte vervolgde toen zijn
rede tegen evenredig kiesrecht.
Hertogin
is
Albrecht van Wurtemberg
bevallen van een dochtertje.
Het trekt de aandacht dat prins Von
Munster, de Duitsehe gezant te Paiij=, een
langdurig onderhoud heeft gehad met keizer
Wilhelm die nog altijd te Karlsruhe is.
Men brengt dit onderhoud in verband met
Dreyfus' veroordeeling. Beweerd wordt dat
Münster's positie daardoor zoo moeilijk zou
zijn geworden, dat hij zijn post zal verlaten.
Volgens de sFigaro" zal men de beschul
diging wegens samenzwering tegen een grooter
aantal peisonen laten vallen, dan wel ge
dacht wordt. Alleen zij, tegen wie belangrijk
beschuldigingsmateriaal bestaat, zullen voor
het Hoog Gerechtshof worden gedacht.
De sSiêcle" verzekert dat in het rappoit
van den rechter van instructie geconstateerd
wordt dat het complot reeds verscheiden
jaren heeft bestaan.
Waldeck-Rousseau heeft aan een aantal
radico-socialistische afgevaardigden veiklaard
dat de toestand hoogst ernstig was, toen het
ministerie optrad, en dat het van verraad
jegens de Republiek zou zijn beticht, indien
het niet krachtig had ingegrepen. De minis
ter-president ei kende overigens het bestaan
eener samenzwering, waarvan de bewijzen
onweerlegbaar zijn.
Men is er benieuwd naar, hoe men zal
handelen .met Guérin, een der voornaamste
beschuldigden.
Déroulède's advocaten zullen, naar men
verzekert, trachten de zaak op de lange baan
te schuiven om de regeering in moeilijkheden
te brengen door de senaatsverkiezingen in
Januari.
Londensche bladen dringen er op aan dat
koningin Victoria haar misnoegen over
Dreyfus' veroordeeling zal uiten door niet,
zooals gewoonlijk, den winter in Zuid-Frank
rijk door te brengen.
Het heet dat Mercier en Lebon zich can-
didaat zullen stellen voor den Senaat.
't Klinkt ongelooflijk.
Mevrouw Godard, die mevrouw Dreyfus
te Rennes herbergde, verkoopt haar villa.
Zij wordt te Rennes letterlijk geboycot.
Naar het schijnt is Esterhazy na het
vonnis van Rennes naar het eiland Guernsey
vertrokken.
"Waarom komt hij niet in Frankrijk terug
grenzen voor officieren worden verlaagd; het
doel is het officierscoi ps te verjongen.
De Fransche begrooting trekt, met het oog
op de tentoonstelling van 1900, 500,000 frs.
extra representatiekosten uit voor den Presi
dent en 1 milüoen voor de ministers; boven
dien is een post van 1,300,000 frs. uitge
trokken voor verhooging der salarissen van
te Parijs woonachtige ambtenaren, minder
dan 2500 frs. bedragen, met het oog op
de te verwachten stijging in de prijzen der
levensmiddelen.
In de staatsfabriek op den boulevard Brune
te Parijs wordt op last van minister Millerand
een proef genomen met den achturigen
wei kdag.
In Spanje zijn de Cat listen weer druk bezig.
In Biscaye, Bilbao en in verschillende mijn-
districten hebben socialistische agitaties bo
vendien .de afkondiging van den staat van
beieg noodig gemaakt. De troepen zijn in die
streken versterkt.
Een bericht uit Rome zegt dat de Paus
ter gelegenheid van dea ophanden zijndert
pelgrimstocht der Fransche katholieke arbei
ders een toespraak zal houden, die sensatie
zal maken.
Volgens anderen zal dan het besluit reeds
in werking zijn getreden, volgens hetwelk
de Paus geen audiëntie zal verleenen, maar
alleen zijn zegen geven.
In diplomatieke kringen te Belgrado is
men van meetiing dat, in geval de radicale
leiders op grond van het niets-beteekenende
bewijsmateriaal veroordeeld mochten worden,
te verwachten is dat verschillende mogend
heden lusschenbeiden zullen komen.
De Oostenrijksche gezant moet koning
Alexander en Milan officieus hebben te ken
nen gegeven dat zijn regeering gaarne zou
zien dat de politiek van vervolging der radi
calen werd opgegeven. Een streng vonnis
in het hoogverraadsproces zou wel eens een
revolutie kunnen uitlokken, zou hjj er bij
hebben gevoegd,
De Gallifet heeft aan den ministeiraad
voorgelegd een ontwerp, waarbij de leeftijds-
Nauwelijks had zij een paar druppels ge
dronken of zij opende langzaam de oogen.
„Je bent bij Whanks, lieve, doe nu deze
mooie kleeren aanwe gaan naar mevrouw
Le Sale."
„Gaan we?" nep Vanda, opgetogen van
vreugde, „is het heusch waai-?"
„Ja, jij en Adrian en Sally, allen gaan men
oom Tom en mij mee."
„O, wat ben ik gelukkig! Adrian klis
mij." En de kinderen, nooit meer er m ver
hinderd, omhelsden elkaar en weenden van
vreugde, en Sally sprak „Miss Vanda, miss
Vanda, krijg ik ook een kus?" waarop Van
da antwoordde: „Je ben altijd een vriendin
voor mij geweest, Sally, wij moeten nooit
meer scheiden,"' en zij kuste haar hartelijk
Terwijl de gelukkige dankbare kinderen
naar liet station reden, diende Tom Horrox
een ongemakkelijk pak slaag toe. Ten laat
ste het hij hem los, en. viel Horro-x gevoel
loos op den grond. Na een oogenblik ge
wacht te hebben, om te zien of hij hem met
ernstig bezeerd had, liep hij naar beneden.
Do hospita, die het lawaai gehoord had, had
zich in haar kamer opgesloten, mompelend
„Ik heb er niets mee te maken, ik zal er mij
dus ook niet mee bemoeien.'
Na een poosje kwam Horrox bij en begon
te overwegen wat hij het best doen kon.
Ten laatste besloot bij het- land te ver
laten.
Dien avond verlieten Vanda en Adrian
hefc tooneel van hun ongelukkige wreede trai
ning, en werden toevertrouwd, aan de eer
lijke Sally, oom Tom en den goeden ouden
Whanks, die hen met de meeste zorg oppas
ten. Adrian viel spoedig uitgeput in slaap,
maar schrikte meermalen wakker uit vrees
een klap of een stomp te krijgen, maar een
zucht van verlichting ontsnapte hem en hij
viel weer in slaap als hij bemerkte dat vrien-
Zoo is de dubbeltjesdag ook weer achter
den rug en niet zonder schitterend resultaat
gisteren zijn er 388G betalende bezoekers
geweest; men mag dus aannemen dat er
gisteravond een 5000 menschen in tuin en
zalen waren. Stamp- en stampvol. Toch
geen herrie, niet het minstAlle hulde voor
onzen arbeidetsstand, die natuurlijk het hoofd-
eontingent leverde
Het ging vroolijk toe, maar uiterst ordelijk,
zooals wij trouwens, ons de inhuldigings-
feesten van verleden jaar ons hei innerend, wel
gedacht hadden.
Vei hallen met zijn mannen blies onver
moeid; nu geen negende symphonie, maar
van die kost, die er inging. En zweeg de
muziek dan nam ieder weer een kijkje bin
nen; daar krioelde het om de diverse étala
ges de exposanten gaven alle inlichtingen
delijke gezichten hem toelachten. Maar Van
da, lag bleek en zwak achterover, en viel
tweemaal gedurende do reis flauw. Teedor
drukte men de magere handjes, en Tom nam
haar in zijn sterke aunen en kuste haar, ter
wijl hij ééns tot Whanks zei:
,,'tls mij of ik Leila terug heb. Zie toch
eens, zij heeft hetzelfde blonde liaar, eu de
zelfde groote oogen O, Whanks wat ben ik
je veel verschuldigd," en aandoening belette
hem verder te spreken.
Ten laatste sliep Vanda m en toon vertel
de Tom aan Whanks welk een les hij Hor-
iox gegeven had, en beiden waren tevreden
dat hij zijn deel gehad had.
Toen zij Londen bereikt hadden, bleven
zij er dien nacht, om den kinderen gelegen
heid te geven wat bij te komen, en na een
heerlijke rust ontwaakten zij cm liefde en
weelde te vinden m plaats van wreedheid en
zwaar werk.
Den volgenden dag kwam mevrouw Le
Sale op een telegram dat men haar gezonden
had, en de kinderen werden aan haar zorgen
toevertrouwd, totdat Tom ze mee naar Pa
rijs kon nemen.
Vanda was te ziek om veel te zeggen. Zij
sloeg haar armen om mevrouw L© Sale en
fluisterde: „Thuis, ten laatsto thuis. Ik ben
zoo moe, mag ik nu slapen?"
De gordijnen liet men zakken, men stoor
de haar niet en Vanda kon slapen.
Arm, vermoeid kind, ten laatste was er
vrede. Heb vermoeiende werk was gestaakt.
Vanda genoot volkomen rust. Geen verdriet,
geen zorgen. Ten laatste thuis.
Wordt vervolgd.)
"j. f Hv> vS
t v.