I BSBuaer Maat Dit Ml MaÉD.
539<c Jaargang.
Zondag 8 en Maandag 9 October 1899.
No. 10058.
Errsle Bind.
Maar een mensch!
P
BUITENLAND.
n.
SCHEMA ISGIE COURAN
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Ylaardingen tl. 1.25. Franco
per post fl. 1-65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardi nfgen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Koters traaf GS,
regel
Prijs der Advertentiën: van 1—7 regels 90 cents; iedere
meer 12V3 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
"oogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Ito. 123.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 7 Oct. '99.
Bet is zoo jammer dat wij alleen van één
zijde berichten, krijgen over de gebeurtenis
sen in Zuid-Afrika. Al wat wij vernemen,
komt uit Engelsche bron, en is dan ook niet
onverdacht. Een zuivoren kijk op den staat
van zaak hebben wij daardoor niet.
Dit neemt niet weg dat één ding vast
staat: een nationale oorlog zal een oorlog
van Engeland tegen de B oer en-repub! ie ken
niet zijn. In Engeland openbaart zich een
strooming ten gunste van den vrede, die eer
krachtiger wordt dan afneemt. De hooge
geestelijkheid spreekt tegen den oorlog, en
Engeland's beste intellectueele krachten
scharen zich aan hun zijde. Te betreuren is
het echter, dat de liberalen zoo weifelend
optreden. Zij willen den vrede wel, maar
ook op ben heeft bet imperialisme krachtig
vat gekregen. Duidelijk blijkt dit uit de
redevoering, die sir Henry Campbell-Ban-
nerman gisteren te Maidstone heeft gehou
den. Wij kunnen het telegram hierachter
nog in dezer voege aanvullen over deze
redevoering.
De liberale leider ging den toestand na.
Hij vond geen reden voor een oorlog. Het
verschil tusschen kiesrecht voor de Uitlan-
ders na 5 of 7 jaar was het gebeente van
niet één Engelschen grenadier waard De
suzereiniteitsquaestie was door sir William
Harcourt en Clarke reeds op zij geschoven,
en het beginsel van arbitrage was door de
Engelsche regeering aanvaard'.
Daarom vond sir Henry alleen een niet
erkende en niet erkenbare reden voor een
oorlog die ongetwijfeld de geheele Holland-
sche bevolking van Zuid-Afrika, ook in de
Kaapkolonie en in Natal, zou omvatten die
reden was de inlijving van Transvaal. Maar
dat deze reden bestond, hadden twee minis
ters, Bidley en de hertog van Devonshire,
plechtig ontkend.
De liberale staatsman moest dus het re-
geeringsbeleid wraken en krachtig protes
teeren tegen het drijven der jingo's met
Chamberlam aan hun hoofd? Men zou het
denken Maar het tegendeel is waar. Sir
Henry wilde dat de partijbelangen zouden
zwijgen, en dat het ministerie niet lastig
werd gevallen met aanmerkingen. Want
het is de oppositie er niet om te doen het
ministerie in moeilijkheid te brengen.
Wel geloofde hij dat de mogelijkheid
voor onderhandelingen nog open staat, en
daarom deed hij een beroep op het verant
woordelijkheidsbesef van de ministers, om
te Kaapstad en te Pretoria al het mogelij
ke te d'oen om Zuid-Afrika te bewaren voor
een. oorlog op zulke onvoldoende gronden.
Er zit in deze redevoering iets wee-lafs,
dat onaangenaam aandoet als de aanraking
6)
DOOR
IDA BOY-ED.
Door de woelige, drukke Prenzlauer-steaat
reed' de tram in snelle vaart voort. Arnold
zat reeds in burgerkleeding en in reiskos
tuum in een hoek daarvan en keek gediachte-
loos het raam uit. Buiten trokken, aan bonte
schimmen gelijk, de huizen voorbij hem heen
met hun bluffende opschriften van. firma's en
uun winkelramen, waarachter de goederen
opgestapeld lagen. Het oog kon niet lang op
iets rustenlijnen en kleuren wisselden elk-
andér te spoedig af. En als men de lange
straat inkeek, scheen zij in een nevel gehuld
te rijn Het wemelde diaarin van rijtuigen en
numschen.
Dat was eerst leven, hat leven, waarvan
Arnold zoolang gescheiden geweest was.
Maar het deed zijn oog en zijn oor toch pijn-
hjk aan. Hij wenschte wel, dat dit alles voor
een oogenblik nog eens mocht stilstaan en
rustig 'zijn. De stad scheen hem als een ont-
^ghjk monster toe, dat nooit eens adem
®enept, maar er altijd, slechts aan denkt, spoe
dig- verder te jagen, zich zelf en anderen,
«aartoe? Waarom?
Het ging hem. bijna als een zieke, die na
vele weken, gedurende welke hij slechts voor
Hoh zelf heeft geleefd, alle voorvallen in die
wereld erg onbelangrijk, zeer onibe-teeltenend
vmdt en wien bet voorkomt, als was tb vroe
gere deelneming in mensdheo. en dingen
slechts een ingebeeld belang geweest, dat men
2e®r goed. zou. kunnen missen.
dij .had gedacht, dat, als hij Berlijn maar
pUgzag, het frissche, woelige leven een groo-
veldaad .voor. hemzon - zij nEnnu maakte
van een kleverige slak. Men merkt het zoo
duidelijk het is niet meer de heilige geest
drift voor recht en gerechtigheid van den
onsterfelijken Gladstone, die de Engelsche
liberalen bezielt. Zij voelen dat een oorlog
met Transvaal een schande is voor de En
gelsche natie. Evenals Pilatus vinden zij
geen voldoende redenen om het slachtoffer
van heerschzucht en vooringenomenheid
aan het kruis te slaan. Zij beproeven het
eerst met een geeseiing, om daarna, ook om
hun populariteits wille, het volk van
Transvaal over te geven -aan de huilende
Jingo's. En zij trachten tevergeefs hun han
den schoon te wasschen van het bloed dat
straks er op zal druppelen.
Bedevoeringen als van sir Henry Camp
bell Bannerman vernietigen tot zelfs de ge
ringste hoop op behoud van den vrede.
Tegenover de tweeslachtige houding van
den liberalen leider stellen wij deze motie,
die het uitvoerend comité der radicalen
heeft aangenomen. Zij luidt
„Het Comité, van meening dat de reeds
van Transvaal verkregen concessies tot re
sultaat kunnen hebben, de grieven der Uit-
landers langs vreedzamen weg te doen ver
dwijnen, doet een beroep op alle ware libe
ralen om vast te houden aan de beginselen
van hun grooten leider Gladstone, en om
de van alle gewetensbezwaren ontbloote
houding te veroordeelen van hen die de fei
ten verminkt, een beroep op de laagste
hartstochten gedaan en dus de eer van
Groot-Britannië besmeurd hebben door de
onafhankelijkheid, zelfs het bestaan te be
dreigen van twee kleine staten om de be
langen te dienen van menscken, die grond
gebied en goud begeeren."
Dat is de taal die past in den mond van
wie werkelijk den oorlog niet wilals een
striemende zweepslag treft deze motie de
Chamberlain-en-Rhodes-kliek recht in het
gelaat.
Baten zal het wel niet, al gaat ook van
velen een krachtig verzet uit. De beste il
lustratie voor deze droeve stelling levert
het ministerie-Schreiuer in de Kaapkolonie,
dat alles heeft gedaan om een oorlog te ver
mijden. Maar alle pogingen zijn afgestuit
op de tegenwerking van Chamberlain en
Milner, den hoofdagent van liet imperialis
me in Zuid-Afrika.
Zoo wordt nu weer uit Kaapstad gesneld,
dat Hofmeyr's zending naar Pretoria ten
gunste van den vrede als hopeloos opgege
ven is tegenover Chamberlain's hernieuwde
verklaring aan de Afrikaan der-partij, dat
de Britsche regeering thans niet gezind is,
weer een gemengde commissie voor te stel
len, en de correspondent der „Daily Chro
nicle" te Kaapstad seint eveneens, dat Hof
meyr's conferentie met Milner mislukt is.
Sterker noger wordt geïntrigeerd tegen
het Afrikaander-kabinet. Schreiner en zijn
mede-ministers zijn te veel op de hand der
Boeren't drijven van sir A. Milner moet
zijn hen be vervangen door een ministerie
onder ïtose-Innes en Cecil Rhodes. Zelfs
verneemt de „Temps" dat de hooge com
missaris de afzetting heeft geëischt van
de reuzenstad ham zenuwachtig en scheen de
droge Meiluclit, die zich gedurende de uren
van den d!ag met stof vermengde, hem. on
verdraaglijk toe.
Hij had zoo spoedig, als het hem maar mo
gelijk was, zijn zaken in orde gebracht. Een
feest tot afscheid van zijn regiment had hij
den vorigen dag gegeven. De jonge Zeuthern
was daarbij niet tegenwoordig geweest. AI
zijn kameraden toonden daarbij een bijzon
der hartelijk streven, vroolijk en broederlijk
den scheidenden vriend de uren te veraange
namen. Maar bij zelf vermocht niet in een
vroolijke stemming te bomen. Hij zeide bij
zich zelf, dat het onzin was, i zh gedrukt te
gevoelen, en toch gevochte hij zich zoo.
Ook viel het afscheidnemen hem pijnlijk,
ontzettend pijnlijk. Zestien jaren lang had
hij met zijn oudere kameraden gezamenlijk
tr'èuw in dienst en gezelligheid gedeeld, had
hij de jongere officieren heipon ontbolsteren
en waren allen "zóó vast, zóó vast aan elkaar
•erbondfen geraakt, dat het schier onbegrijpe
lijk scheen, van elkaar te moeten scheiden.
En als liet nog maar een bevel van hooger-
hand geweest was, dat hem te gelij'k met zijn
bevordering tot kapitein naar een ander regi
ment verplaatst had, dan zou het een heel
ander geval geweest zijn. Maar op die wijze
Zoo onvrijwillig en toch ook vrijwillig! Het
viel hem hard: en ook aan zijn kameraden.
Zij waren allen diep bewogen geweest bij de
laatste omhelzingen en bij zijn eeden, dat hij
heb regiment nimmer zou vergeten en aan
zijn vrienden dikwijls een bezoek zou komen
brengen. De vaandrig had daarbij zelfs tra
nen .gestort
Arnold echter klemde de tarnden nog op el
kaar om zich goed te houd'en op dit oogen
blik, nu hij voortreed te midden van vreem
de mensclien, die onverschillig of ongedul
dig naast hem op de banken zaten, voortge
trokken door automatisch trappelende
Schreiner omdat hij krijgsvoorraad naar
Transvaal zou hebben doorgelaten.
De „Temps" merkt terecht op dat deze
mijn wel eens verkeeid kon springenmis
schien zou het Hollandsclie el, 'rent in de
Kaapkolonie in opstand -komen.
Men verzekert weer dat sir A. Milner
aan Chamberlam geseind heeft om ophef
fing der Transvaalsche legatie te Brussel
en de verwijdering van dr. Leyds te eischen.
Waar mannen van invloed en gezag als
Schreiner en Hofmeyr blijkbaar niets ver
mogen, blijft alleen plaats voor vrucbteloo-
ze protesten als van ds. Murray, den gewe
zen moderator der Nederlandsch-Gerefor-
meerde Kerk in de Kaapkolonie. In een
breedvoerig manifest ten gunste van d&n
vrede schrijft hij o. a.„Het ware nog niet
het ergste wanneer aanvankelijk de Boeren
triomfeerden." Murray smeekt namens
honderdduizend Kaapsche Hollanders de
Britsche regeering te aarzelen, alvorens
haar snorkende en dreigende politiek voort
te zetten, die zoo jammerlijk gefaald heeft.
De Boeren kunnen niet gedwongen wor
den; zij kunnen overgehaald worden door
redeneering.
Murray pleit ook voor arbitrage van het
geschil door middel van een gemengde com
missie. Hij protesteert welsprekend tegen
den schandelijken, schrikbarenden, krank
zinnigen oorlog tegen de Boeren, en doet
een beroep op alle christenen om dezen te
verijdelen.
Men zegt dat koningin Victoria ook den
oorlog niet wil. De Koningin houdt niet
van oorlog, en William Stead herinnert er
in de „Chronicle" aan hoe koningin Victo
ria tweemaal tegen den zin van Palmers ton
een oorlog heeft afgeweerd. In 1861 toen de
Vereenigde Staten de stoomboot Trent
hadden beschoten, veranderde de koningin
Bussel's dépêche naar Washington an dien
geest, dat de Vereenigde Staten niet als
liet ware gedwongen werden een oorlogs
zuchtig antwoord te geven. En in 1864 wil
de Palmerston de bezetting van Sleeswijk-
Holstein beletten, waarin hij gesteund
weid door Robert Cecil, nu lord' Salisbury.
De Koningin liet lord Derby, den leider
van de conservatieve oppositie, komen, en
weigerde een oorlogszuchtige troonrede te
teekenen toen zij bevond' dat lord Derby
tegen een oorlog was.
Is er dan nu geen lord Derby om de grij
ze Vorstin in te lichten? Of is de invloed
van de Koningin gelijk nihil, en maakt men
misschien misbruik van haar lioogen ouder
dom
De „Times" verneemt uit Pretoria dat
daar de uiterste verbittering heerscht, voor
al onder de vrouwen, die zieli in den wa
penhandel oefenen en de Engelschen drei
gen neer te schieten.
Het lijkt wel wat gekleurd, dit bericht;
maar zeker is, dat de Transvaalsche vrou
wen, als de nood aan den man komt, hun
mannen, zonen en broeders zullen bijstaan
in den. strijd.
Toch willen de Boeren niet aanvallen,
verklaarde president Kruger in een inter
view. Hij zeide, dat de republiek niet voor-
paarden te midden van het rumoer der
straat.
Hij liad een bijzonder d'oel. Een gevoel,
dat te overmachtig was, dan dat hij ook
maar een poging zou aangewend hebben om
daaraan weerstand te bieden, dwong ham,
het graf van zijn doode te bezoeken, voordat
hij met den namiddagtrein naar Bremen ver
trok.
Hij vreesde wel, dat hij, als het schip hem
den volgenden dag over de zee heenvoerde,
het beeld van dit graf met zich zou meene
men. Het zou misschien sombere gedachten
bij hem opwekken't zou den last, dien hij
reeds te torsen had, daardoor nog zwaarder
maken. Maar hij moest toch zien, waar zijn
dood'e lag.
In zijn gedachten noemae hij hem aldus
„mijn doode."
Hij had zich d'e plaats nauwkeurig door
Steineck laten uitduiden. Op de begraafplaats
der Maria-gemeente, dicht hij de Prenzlauer-
poort, hadden de Zeutherns een familiegraf.
Sedert twee a drie geslachten waren zij te
Berlijn woonachtig geweest, bedaarde, maar
voorname lieden, die eerst door 't huwelijk
van den Zeuthern, die de vader van den as
sessor en den luitenant geweest was, weder
aan geld' gekomen waren. En dteze Zeuthern
had een graf met een mooi gedenkteeken ge
kocht, waarheen hij toen ook heb gebeente
zijner ouders en grootouders had laten over
brengen.
„Men kan er zich onmogelijk in vergissen,"
zeide Steineck. „Er staat een hoog zwart mar
meren kruis aan het hoofd, en op de gnoote
zwart marmeren zerk staan de namen van
alle Zeutherns van beiderlei sekse in gouden
letters gegrift, 't Is een heele genealogie van
Zeutherns."
Bij het kerkhof stapte Arnold uit de tram.
Langzaam liep hij dien muur van het kerk
hof langs.
uemens was, aanvallend op te treden, ten
zij zij daartoe gedwongen werd door de
krijgszuchtige houding der Engelschen, in
dien dezen al maar meer troepen ophoop
ten aan de grezen of belangrijke verster
kingen over zee zonden.
Er ligt echter in deze woorden iets dat
doet denken aan een ultimatum, ook al
wordt van Engelsche zijde nog altijd be
slist ontkend dat Transvaal een ultimatum
heeft gezonden.
Toch zal het ons niet verbazen, wanneer
wij oorlogsberichten krijgen. iHet is echter
hoogst moeilijk te weten te komen hoe de
zaken pnecies staan. Wij zullen daarom
maar weer het een en ander mededeelen,
zonder voor alles in te durven staan.
Het getal Boeren, aan de grenzen verza
meld, wordt op 30,000 geschat.
Het Boerenkamp bij Yolksrust word't ver
geleken bij een legerplaats uit Cromwell's
tijddagelijks worden psalmen en hymnen
gezongen en godsdienstoefeningen gehou
den.
De „Standard" verneemt uit Newcastle
dat volgens -een hooggeplaatst ambtenaar
het Transvaalsche plan van den veldtocht
in Natal hierop neerkomt dat, terwijl een
aanzienlijke Boerenmacht Lang Nek bezet
houdt, oen andere krijgsmacht een flankbe
weging in de richting van Dundee zal be
proeven.
Uit Victoria West verneemt het blad dat
de geheele staatsartillerie van Transvaal en
de Duitsohe vrijwilligers Pretoria hebben
verlaten, dat nu alleen door politie verde
digd wordt.
Men zegt dat de 74-jarige president Kru
ger met moeite door zijn vrienden weerhou
den is om zelf naar de grens te vertekken.
Waar aan hem door velen de oorlog gewe
ien werd, wilde Oom Paul ook toonen dat
hij het gevaar niet vreesde.
De Ieren in Transvaal hebben een hulp
corps gevormd. In zijn oproeping ten strij
de zegt hun kommanidant John Mc Bride:
„Transvaal wordt bedreigd, met vernieti
ging. Het is de taak van alle Ieren in Zuid-
Afrika de onafhankelijkheid van dit land
te helpen verdedigen tegen onzen vijand
van eenwen. her, Engeland.." Verklaard
wordt dat dit een schoon© gelegenheid
voor de Ieren is om zich te wreken. Mis
schien is de dag van afrekening nabij.
Het bevel om binnen 48 uur het Trans
vaalsche grondgebied te verlaten, strekt
zicb alleen, tot de Engelschen uitde ande
re vreemdelingen mogen blijven.
Schut, lid der oorlogscommissie te Preto
ria, is benoemd tot gouverneur-generaal
\an den Band.
Te Johannesburg is een afideeling gewa
pende bereden politie opgesteld' in de bu
reau's van de oorlogs-commissie, gereed om
onmiddellijk op te treden, in geval van op
roer.
Toen een aantal kaffers bezig waren om
in handelsinrichtingen en huizen aan d'en
Oost-rand: strooptochten te ondernemen,
werd door de blanke geëmployeerden op
lien geschoten. Er is een speciale politie
macht afgezonden om de inboorlingen uit
een te drijven.
De toppen van slank gesnoeide taxisboo-
men staken boven den muur uit, alsmedte de
kruinen van treuresschen. Gedenkteekenen,
die zich binnen den muur bevonden, keerden
het bovengedeelte van hun achterzijde naar
de straat toe.
.Arnold dacht eensklaps, dat hij het kerk
hof toch maar niet moest opgaan. Hij vond
zijn inval, liet graf van zijn tegenstander bij
het duel te bezoeken, sentimenteel.
Hij bleef een oogenblik aarzelend staan.
Het straatrumoer hield aan, ging dïclit
langs hem voorbij en drong nog uit de verte
tot zijn oorea door. Het scheen van alle kan
ten te komen.
En achter dien muur heerschte de rust des
doods.
Het scheen, als woei hem bloemengeur te
gen.
Vlak naast het groote, wijd openstaande
ijzeren bek stond een klein gebouwtje. Het
dak sprong ver voorover en gaf zooveel
schaduw, dat de koopvrouw achter haar uit
stalling van kransen en bouquetten als een
donkere gestalte scheen.
Arnold ging naar haar toe en kocht een
krans, een krans van groote, kostbare bloe
men.
Hij handelde als iemand die onder den
dwang van anderen staat.
Toen hij, terwijl hij zijn portomonnaie nog
in dén zak stak, van de uitstalling terugtrad
en zich, met den krans aan zijn linkerarm,
naar 't kerkliofshek begaf, kwam een mooie,
rijzige dame, in een langen weduwensiuier
gehuld, er juist uit.
Arnold verschrikte. Als dat Mevrouw Von
Zeuthern eens was?
Zij ging hem voorbij. Neen, heb was een
dame op leeftijd wel niet zoo heel oud,
maar took hooger in jaren, dan de echtgenoo-
te van. dén overledene zijn kon.
Ais ik van ieder zwart gewaad' wil sckrik-
Aan den Rand is een Engelschman ge
vat, die vrijwilligers voor het Engelsche le
ger won. Men zegt dat de man gefusilleerd
zal worden.
m
Van Engelsche zijde .worden de oorlogs
toerustingen krachtig voortgezet. De ge
brekkige Engelsche iegerorganisatie maakt
evenwel dat de mobilisatie langzaam gaat.
De reserve-klasse A is nu onder de wa
pens geroepen. Verder kan de regeenng
voorloopig met gaan zonder toestemming
van het Parlement. Wordt de geheele reser
ve opgeroepen, dan zijn nog 80,000 man be
schikbaar, ongerekend de militie dïe oo-k
nog kan worden uitgezonden.
Nog nimmer heeft Engeland in deze
eeuw sinds de Napoleontische oorlogen een
zoo groot leger uitgerust als nu; zelfs niet
in den Krimoorlog. Men vengete echter
niet dat het aantal strijdbare mannen veel
minder zal zijn dan het nominale cijfer,
daar de Engelschen een kolossalen trein zul
len moeten meevoeren.
Sir Redvers Buiier, de opperbevelhebber,
is gisteren naar Balmoral vertrokken om
afscheid te nemen van de Koningin. Men
rekent dat hij niet vóór heb eind dezer
maand in Zuid-Afrika zal aankomen, en.
dan vermoedelijk met de oorlogsverklaring
in den zak. Misschien is die dan niet eens
meer noodig»
Onder de gisteren scheep gegane officie
ren bevindt zich ook prins Ohristiaan Vic
tor van Sleeswijk-Holstein.
Over de Delagoa-baai zegt een telegram
uit LissabonVerzekend wordt dat Enge
land de Portugeesche rechten in de Dela
goa-baai zal eerbiedigen; maar wanneer
een andere mogendheid de hand zou willen
leggen op Lor e a5 o-M - rq u ez en Portugal
niet bij machte mocht zijn dit te beletten,
dan is Engeland door zijn schepen, die zich.
daar bevinden, in staat zulk een poging
krachtig te weerstaan. In geval van het uit
breken der vijandelijkheden tegen Trans
vaal zal de kommandant der Portugeesche
vloot te Loren90-Marquez bevel krijgen den
doorvoer van krijgsvoorraad voor Transvaal
door Portugeesch gebied te beletten.
Gemengde Ülededeeltngen.
Béienger, de'voorzitter der commissie van
insti uctie, heeft zooveel lad van de advocaten
in het hoogverraadsproces, dat hy nog alleen
schriftelijk met hen wil onderhandelen.
Volgens de nCourrier du So'ir" zal de
iechter Grosjean, zoodra hij te Parijs aan
komt, in hechtenis worden genomen.
Men rekent dat de instructie tegen het
eind dezer week is afgdoopen. Dan zal bly-
ken wie niet en wie wel vervolgd zullen
worden. Meu spreekt van huiszoekingen bij
Cavaignac en gravin Martel (Gyp).
Schneider, de directeur der ijzerfabriek, j
te Le Gieuzot, et kent YValdeck-Rousseau als
scheidsrechter en belooft zich voor diens uit
spraak te zullen buigen,
Michel Delines, medewerker aan de Peters-
burgsehe sNovosii", schrijft aan Judet van
ken, moest ik er liever maar buiten blijven,
dacht Arnold en zeide bij zich zelf, dab men.
op kerkhoven natuurlijk vrouwengiestalten in.
rouwgewaad aantreft.
Hij trad het kerkhof binnen.
Ofschoon het straatrumoer zich nog in do
verte deed hooren, had Arnold toch voor heb
oogenblik 't weldadige gevoel, dat de stilte
om hem heen bij hem teweegbracht.
Tusschen het klimop, waar grauwe, witte
en zwarte zerken en kruisen uit te voorschijn
kwamen, liepen langs de paden enkele zwij
gende mensehen met ernstige gezichten. Tus
schen dit klimop kwamen bloomen in al haar
kleurenpracht te voorschijn. De treuresschen
en de treurwilgen hadden aan hun neerhan
gende, dunne takken groen. Stil en hoog, aan
cipressen gelijk, stonden de verschillende
soorten van taxisboom en.
In Lachend' blauw prijkte daarboven de
hemel.
Arnold gevoelde nu meer een ernstige
voorjaarsstemming in zich, dan een huive
ring voor den dood. Het was hem nu opeens
ruimer om het hart geworden.
"VVat doet het verblijf in de natuur iemand
toch dadelijk goed, zelfs in zulk een toestand!,
als waarin ik op dit oogenblik verkeer
maar groen blijft groen en bloemen blijven
bloemen. En de hemel daarboven, dab is ook
morgen mijn hemel op de eeuwige zee!
Het gezochte graf vond hij al spoedig. Op
den weg daarheen ontmoette hij nog twee
maal in het zwart gekleede dames. Maar de
eerste, cEwaize schrik was van hem geweken.
Hij sloeg niet eens acht op haar.
Steineck liad gelijk gehad: het was een
geheele genealogie van Zeutherns op die groo
te zwarte zerk, die door een krans van klim
op omgeven was.
f Wordt vervolgd.)
