Vrijdag 20 October 1899.
53"e Jaargang.
No. 10068.
Eerste Blad
Maar een mensch!
i
Kennisgeving.
Kennisgeving.
STADS-ZIEKENHUIS.
BUITENLAND.
SQHIIEDAMSOE COURAhlir.
Deze courant verschijnt dagelijks, niet uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaar dingen fl. .25. Franco
per post fl. 1-65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaar dingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Boterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: van 17 regels 90 cents; iedere regel
meer 12% cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde kleine aiiveelentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bjj vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon So. 133.
Inrichtingen welhe gevaar, schade ol
hinder kunnen veroorzaken.
BURGEMEESTER EK WETHOUDERS VAN
Schiedam,
Gezien het verzoek van A. M, E. PAPEN-
IiUIJZEN. om vergunning tot uitbreiding
zijner broodbakherij aan de Hoogstraat no, 22,
kadaster sectie B no, 1943, door m het daaraan
grenzende pand Broerhveld no. i, kadaster
sectie B no. 937, een hcelelucht-ovcn te plaatsen:
Gelet op de bepalingen der Hinderwet
Doen te weten
dat voormeid verzoek met de bijlagen op
de secretarie der gemeente is ter visie gelogd
dat op Donderdag den 2den November a s., des
middags ten 12 ure, ten raadhuize gelegenheid
zal worden gegeven om bezwaren tegen het toe
staan van dat verzoek in te brengen en die
mondeling of schriftelijk toe te lichten en
dat gedurende drie dagen, vóór het tijdstip
hierboven genoemd, op de secietarie der gemeente,
van de schrifturen, die ter zake mochten zijn
ingtkomen, kennis kan worden genomen.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den 19den October 1899.
Burgemeester en uclhouders voornoemd,
VERSTEEG.
De secretaris
VERNÈDE.
Inrichtingen welke gevaar, schade
of hinder kunnen veroorzaken.
BURGEMEËSTERen WETHOUDERS van SCHIEDAM
Gelet op de bepalingen der Hinderwet
Geven kennis aan de ingezetenen dat aan H.
GABEL en zijne rechtveiknjgenden vergunning
verleend is tot oprichting »an een hout
zagerij en -schaverijmet gaskrachtmachine
van 11 paardenkracht, in het pand aan de
Hoofdstraat no. 135, kadaster seciie L. no. 1286.
Schiedam, den 19den October 1899.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
VERSTEEG.
De Secretaris
VERNÈDE.
De Commissie van Administratie voor het
Stads-7.if.keni")is te Schiedam is voornemens
op Vrydag,- 2? October eersik., aan te
besteden de levering van
brood, melk, vïeeseh, vet en aardappelen.
De voorwaarden vau levering liggen iederen
werkdag, des namiddags van 2 tol 6 uren,
ter lezing in het Ziekenhuis, terwijl de
inschrijvingsbiljetten en, voor zoover noodig,
de monsters aldaar op den dag der aanbe-
DOOR
IDA BOY-ED.
16)
„Nu ja dan," zei-de Turibius, terwijl hij
een laatsten blik van. verstandhouding met
zijn vriend Kolvater wissel-de, „het moet
dan maar gezegd worden. Mevrouw Kolva
ter heeft op het dameskransje bij Mevrouw
Muller voor zeker hooren vertellen, dat lui
tenant Von Körlegg, die uw schoonzoon bij
het duel doodgeschoten heeft, naar Mühlau
overgeplaatst is en in de eerstvolgende da
gen hier aankomt. Lebben is kapitein ge
worden en gaat naar Metz."
Deuben en zijn vrouw zaten als versteend.
De beide, musici waagden het niet, er ver
der een enkel woord over te spreken. Ein
delijk riep Mevrouw Deuken uit: „Dat is
een ongehoord gemis aan tact."
„Het is zonder opzet gebeurdverzeker
de de opperbaljuw. „Dat kan je toch wel op
je vingers natellen."
„Zeker! Och ja," stemde zij toe. „Maar
het is toch een verschrikkelijke gedachte,
dat onze dochter dien man wel eens zou
kunnen tegenkomen."
„Dat zou best kunnen gebeuren. Maar
zie eens aan, vrouw, hoe dikwijls hebben
wij ©r ons over geërgerd, dat Sabine zich om
hiets hoegenaamd, wat er in Mühlau voor
valt, bekommert. Zij kijkt niet eens naar
buiten, als de soldaten met muziek voorbij
komen, als zij niet juist Milly en Leo vóór
het raam moet optillen. Ik geloof, dat zij
niet eens weet, dat het kapitein Von Hai-
steding uiterlijk 's moigens te 10 uren inge
leverd moeten zjjn.
De Commissie voornd.,
VAN WESTENDORP,
Voorzit'-'
W. A. VAN DOLDER Dz„
Secretaris.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 19 Oct. '99.
Be oorlog.
In Natal.
Langzaam zijn de Boeren Natal in ge
trokken; voorzichtig oprukkend, hebben zij
zóó gemanoeuvreerd, dat van dne zijden
één punt bereikt kon worden Ladysinitli.
Daar bij Ladysmith zal dan ook de eerste
beslissing vallen.
Misschien vandaag nog. De telegrammen
dio de lezer hierachter vindt, en afkomstig
uit het Engelscbe legerkamp, doen tegen
heden een groot gevecht verwachten.
Men was gisteren reeds slaags; ook in
Natal zijn de eerste schoten gelost, is het
eerste bloed gevloeid-van Boer en Engelseh-
man. Wellicht zullen heden de hoofdkorp
sen elkaar slag leveren.
Laat ons even zien hoe de t-oestand is.
De hoofdmacht der Transvaalsche Boeren
is nu blijkbaar Dundee voorbijgetrokken
naar het Zuiden. Een telegram uit Preto
ria, reeds twee dagen oud, zegt dat verschil
lende kommando's optrekken in de richting
der Biggarsbergen, tusschen Dundee en La
dysmith. Generaal White bevestigt dit in
zijn telegram aan het ministerie van oorlog
in zekere mate; hij spreekt alleen van de
nadering der Boeren uit Ingagane, dat meer
noordelijk, tusschen Newcastle en Dundee
ligt. De Boeren voeren eenige batterijen
artillerie met zich.
Van het Oosten rukken de kommando's,
blijkbaar die waarover Lukas Meijer het
bevel voert, eveneens op Ladysmith aan. Zij
zijn uit de Transvaalsche districten Utrecht
en Vrijheid in Natal getrokken en volgen
nu de Buffeirivier. Generaal White meldde
gisteren dat zij gekomen waren tot Itorkes-
drift. Zullen zij daar de rivier overgaan en
over Helpmakaar naar Ladysmith trekken?
Öf is het hun taak nog verder zuidwaarts
te trekken en zich in den rug der Engel-
schen op te stellen?
Van het Westen eindelijk trekken de
Vrijstaters op. Hun troepenmacht verlaat
de Drakensbergen, waarvan alle belangrijke
passen echter bezet blijven. Hun voorhoede
is gisteren in een gevecht gewikkeld met
vooruitgeschoven cavalerie-patrouiltes, die
tusschen Acton Homes en Bestors Farm
staan; de laatste plaats ligt aan de spoor
lijn Ladysmitli-Harrismith
Hebben wij hier opnieuw te doen met een
poging om de Vrijstaters afzonderlijk slag
te leveren Zou het groote gevecht cfa-t Whi
te heden venvacht, ook in de bedoeling der
Boeren liggen
Wij weten het niet; nadere berichten
dienen afgewacht. Maai* niet onmogelijk
komt het ons voor dat de Boeren hun ver-
eeniging nog niet bewerkstelligd hebben,
zoodat het „groote gevecht" nog uit zal blij
ven.
De Boeren moeten volgens den oorlogs-
lendorf is, die aan den overkant bij Crolpa
woont, en zij kent over 't algemeen geen van
die hoeren bij name. De plaatselijke cou
rant, als het daarin staat, kunnen wij ook
gemakkelijk voor haar verborgen houden.
Zij leest die zoo goed als nooit. Nu ziet men
toch eens, dat het ook zijn goede zijde heeft,
dat Sabine zich om niets te Mühlau bekom
mert. Zij zal het in 't geheel niet te weten
komen, dat Körlegg hier is. En zeggen zal
heb haar ook niemand. Heb ik gelijk?"
De beide heeren zeiden eenparig„Vol
komen."
Ook Mevrouw Deuben was gerustgesteld,
voor zooverre dit mogelijk was, en kon we
der een heimelijke bewondering voor de
scherpzinnigheid van haar man niet onder
drukken. Zij achtte het echter verkeerd,
haar man door toestemming en goedkeuring
te verwennen? en zeide aarzelend:
„Ja, jij neemt al-les ook zoo luchtig op."
Al zuchtende en zich vertrouwelijk tot
haar vrienden wendende, voegde zij er bij
„Het was toch een treurig lot. Met lotge
vallen gaat het dikwijls als met zaken,
waarvan het spreekwoord zegt: Het eindje
zal den last dragen."
„Zeer waar!" zeide Kolvater.
„Volkomen waar!" bevestigde de muziek
directeur.
Deuben had nog meer geruststellende
punten op het oog en vervolgde„En dan
Mijnheer Von Körlegg. Hoe klein Mühlau
ook wezen moge, wie zal er nu juist te
gen hem over spreken, dat Sabine, dat wij
hier wonen Zoo weiaig tact zal wel nie
mand hebben. En dus is het altijd mogelijk,
dat zij niets van elkaar te weten komen. Ge
heel Mühlau zal het als een publiek geheim
correspondent der „Daily Telegraph" be
langrijke voorraden graan en fourage heb
ben gevonden te Newcastle. Andere berich
ten zeggen dat zij gebrek bobben aan wa
ter en gras voor hun paarden.
Te Pietermaritzburg wordt een korps van
1000 Uitlanders gevormd. De Imperial
Light Horse, mecrendcels Johannesburgers,
is reeds naar het front vertrokken.
De Boeren hebben den spoorweg tusschen
Dundee en De Jaagersdrift aan de Buffel
rivier opgebroken.
In het Westen
zijn de Boeren er in geslaagd de hoofdplaat
sen aan de spoorlijn volkomen te isoleeren.
Tusschen Mafoking en Vrijburg, deze plaats
en Kimberley en ten zuiden van deze stad
bij Modderrivier zijn de spoorlijnen opge
broken en de telegraafdraden doorgesne
den. Daarenboven is Taungs, tusschen Vrij
burg en Kimberley, door de Boeren bezet.
Hevig wordt er blijkbaar gestreden om
Mafeking, en naar het ons voorkomt is, wat
ook de Britsche berichten mogen beweren,
het succes aan de zijde der Boeren, die trou
wens hier met 9000 man staan, terwijl Ba-
dcn-Pawell over niet meer dan 2000 man
beschikt.
Zondag is er gevochten ten Noorden van
Mafeking. De Boeren wilden daar weder de
spoorlijn opbreken en de telegrafische ge
meenschap verstoren of in hun macht krij
gen. Zij zijn er dan ook in geslaagd het dorp
Lobatsi met het telegraafkantoor aldaar te
bezetten.
Het schijnt dat toen de Boeren ook slaags
zijn geweest met een gepantserden trein.
Hoe de uitslag van dit gevecht is geweest,
blijkt niet duidelijk. De Engelscbe berich
ten van Dalziel, die niet zeer betrouwbaar
zijn, spreken van een gewapenden trein die
onder bescherming van maxim-kanonnen
een poging ging doen om de spoorlijn te
herstellen. De Boeren vermochten met hun
geweervuur niets tegen den trein. En toch
ra, ra, hoe kan dat moest de trein
naar Mafeking terug. Maar onder bedek
king van cavalerie werd nogmaals een po
ging gewaagd, en er ontstond een bloedig
gevecht waarvan de uitslag bij het afzenden
van dit vreemde bericht nog niet bekend
was.
Waarschijnlijk is dit de tot tweemaal her
haalde aanval, waarvan ook Transvaalsche
berichten gewaagd hebben, en die blijkbaar
geleid hebben tot een overwinning der Boe
ren.
De „Volksstem" enkent dat het verlies
der Boeren bij Mafeking 60 of 70 dooden
was, maar hun triomf zou volkomen zijn,
daar zij Baden-Powell's kamp hebben be
zet, dat door de Engelschen ontruimd was.
Of er nog een tweede ontmoeting is ge
weest met een gewapenden trein, is onzeker.
Een telegram van Maandag uit Johannes
burg gewaagt van een trein die uit Rhoda-
sië naderde; deze vuurde op de Boeren, die
zich evenmin onbetuigd lieten. Er zouden
alleen verscheiden Kaffers zijn gedood.
Ook dit bericht is erg onduidelijk. Men
kan bijv. vragen, hoe die Kaffers de dupe
weiden van het gevecht. Of waren er soms
inboorlingen op den gepantserden trein
Blijkbaar trachten te Engelschen te ver
bloemen dat de Boeren hier de overhand
hebben.
juist tegenover hen beiden bewaren. En ten
slotte: zoo iets komt toch wel meer voor.
Hoe dikwijls treffen menschen, die elkaar
wederkeerig naar de Noord- en Zuidpool
wenschen, elkander in een gezelschap aan
„Ja zeker!" riep Turibius uit.
„Laat ons er maar bet beste van hopen,"
zeide Mevrouw Deuben en stond op om de
kaarsen op te steken, waarbij geen van de
heeren haar hielp. „Maar ik moet toch nog
eens zeggen gemakkelijk zal het niet gaan.
Als men zoo als moeder denkt-, dat men zijn
kinderen goed opgevoed en zelfstandig ge
maakt heeftEn als men dan weer van vo
ren af moet beginnen, terwijl men gedacht
had, eindelijk stil en rustig overeenkomstig
zijn neigingen te kunnen leven!"
Allen zuchtten toestemmend, en men zet
te zich tob het spel neder.
Al spoedig daarna trad Sabine binnen en
nam met een handwerkje bij de tafel plaats.
Zij zou liever in haar kamer gebleven zijn
maar haar vader had er eens een opmer
king over gemaakt, dat het een verkwisting
was, alle avonden twee lampen te branden.
Door honderd hinderpal-en in zijn gang
belemmerd, strompelde het trio voort. Me
vrouw Deuben telde halfluid, Kolvater met
zwijgend zich bewegende lippen, Turibius
gaf ieder nieuw gedeelte der maat met een
beweging van het hoofd aan. Met dat al ble
ven de spelers nooit lang met elkaar in de
maat; zoodra er een vergissing geconsta
teerd was, hield men op, telde vijf, tien,
twaalf maten luide achteruit, zette valsch
in, begon weder, totdat eindelijk alle drie
de instrumenten een poosje in harmonie
bleven. Het mooie hoofdthema van het eer
ste gedeelte gelukte het best en. klonk in
Toch is het onzeker of de stad reeds dooi
de Boeren is genomen. Wel ia de witte vlag
geheschen, nadat de Boeren het bombarde
ment hadden begonnen; maar dit schijnt
een truc geweest te zijn. van Engelscbe zij
de om tijd te winnen. Immers, de parlemen
tair die naar de stad werd gezonden, werd
daar zes uur gehouden en t-oen zonder flink
bescheid teruggezonden. De Boeren hebben
daarop hun Krupp-kanonnen zóó opgesteld
dat zij de stad bestrijken. Men zag toen dat
de Engelschen bezig waren inderhaast een
spoorweg aan te leggen, noodig voor de ver
dediging der stad.
Dat Mafeking het kan houden, verwach
ten zelfs de Engelschen niet.
Wèl Kimberley, dat dan ook lieel wat
sterker is. In ons tweede blad van heden
vindt de lezer een en ander over deze be
langrijke plaats. Ook al wordt de waterlei
ding door de Boeren afgesneden zooals
bij Mafeking is geschied dan nog hoopt
men tc Kimberley zich te kunnen houden
er zijn bronnen die vroeger wel een grooter
bevolking van water hebben voorzien.
Omtrent het gevecht met den gewapen
den trein bij Spijtfontein bezitten, wij nu
ook berichten van Transvaalsche zijde. En
het blijkt dat de voorstelling der Engel
schen weder onwaar is geweest. De Boeren
waren bezig de spoorlijn op te breken, toen
de gewapende trein hen overviel. Eerst
openden de Boeren een geweervuur; daar
na kwam ook hun geschut in actie. Toen de
tender door een kogel getroffen werd, keer
de de trein naar Kimberley terug en zotten
de Boeren hun vernielingswerk voort
De Engelscbe berichten bevestigen deze
opvatting door hun zonderlinge tegen
spraak. Beweerd wordt dat den Boeren aan
zienlijke verliezen werden toegebracht; het
doel waarmede de trein was uitgezonden,
nl. de spoorlijn te herstellen, kon echter
niet bereikt worden.
Ter-wijl aldus in Natal een beslissing op
handen is en de voornaamste punten van
de spoorlijn langs de westgrens door de
Boeren benauwd worden, wordt door de
Vrijstaters ook
d'e Kaapkolonie bedreigd.
De grens tusschen den Vrijstaat en de
Kaapkolonie wordt gevormd door een zeer
ontoegankelijk gebergte, waarin slechts en
kele passen doortocht geven aan de spoor
lijnen.
Terwijl de Vrijstaat zelf dus niet zeer
beducht behoeft tc zijn voor een inval uit
de Kaapkolonie, is het omgekeerde wel mo
gelijk. Althans zoo lang nog niet de belang
rijke troepenzendingen de Engelscbe leger
macht zijn komen versterken.
Daarom nemen de Engelschen voorzorgs
maatregelen. De drie grensstations zijn Ali-
wal North en Norvals Pont en Bethulie in
het midden; de laatste plaats ligt op Vrij-
staatsch gebied. De Engelschen hebben nu
van Aliwal North al het treinmateriaal
naar het Zuiden gezonden en daarop het
station verlaten. Hetzelfde is geschied te
Norvals Pont; daar hebben do spoorwegbe
ambten de brug over de Oranje-rivier ver
nield., het station verlaten en rich naar Co-
lesberg teruggetrokken. Ook daar acht men
zich echter niet veilig; de vluchtelingen uit
het Noorden trekken verder en een groot
deel der bevolking gaat mee.
Nog hebben de Engelschen bij Hopetown,
Sabines ooren zóó bekend, d /ij zich te
binnen bracht, wanneer en don ie» zij het
eenmaal in de zaal der „Zang<« ademie" te
Berlijn gehoord had. Bij het middengedeel
te weid de verwarring schijnbaar onherstel
baar maar de spelers werkten er zich door
heen, terwijl ieder onwillekeurig zoo luid
speelde, als hij maar kon. Volkomen bevre
digd, reeds met vuurroode gezichten, gingen
zij tot het scherzo over, waarbij Turibius
zijn bovenlijf aldoor heen en weer bewoog.
Eindelijk, nadat het voor Sabine gelieel on
kenbaar geavordene adagio doorgeworsteld
was, geraakte de kalmte der spelers in ge
vaar. Op de hartstochtelijk vurige finale le
den alle drie schipbreuk, maar ieder schoof
met ongeduldige woorden de schuld op de
medespelers,
Sabine zette wijn en broodjes op, en vol
geestdrift zeide Mevrouw Deuben„Och,
het is toch zoo mooi!"
„Het is het edelste genoegen, dat men
hebben kan," bevestigde Tunbius.
„We zullen het toch nog wel klein krij
gen, dat moeilijke trio!" riep Kolvater uit.
„Natuurlijk zullen we dat!"
Deuben streek zijn vrouw welgevallig
langs de vurige wang en zeide„Nu, wijfje,
beu je weer eens in je element!"
En Sabine luisterde en luisterde, hoe zij
praatten en weder speelden, en weder kib
belden en weder lachend spraken. En zij
hoorde alles eindelijk als uit de verte.
Haar ziel smachtte er naar, zich onge
stoord aan haar eigen gedachten te kunnen
overgeven. Als er dan geen geluk op de we
reld bestond, dan moest er toch ergens rust
en eenzaamheid te vinden zijn, alleen maar
opdat men zou kunnen denken.
aan de spoorlijn tusschen De Aar en Kim
berley, de brug over de Oranje-rivier ver
meld.
Verspreide berichten.
Volgens een bericht uit Kaapstad aan de
„Daily News" heeft de minister-president
Scl'.remcr de proclamatie, waarin de bevol
king gewaarschuwd wordt geen hoogverraad
te plegen, alleen op aandrang van Milner
geteekend, die hem voor de keus stelde te
teekenen of af te treden.
De Engelschen aan de Kaap verheugen
zich zeer over het afkondigen der krijgswet
in West-Griqualand. Zij beweren dat de
Afrikaamders nu cpeens heel wat kalmer
zijn geworden.
Volgens Engeische berichten, beginnen
de inboorlingen een dreigende houding aan
te nemen tegen do Boeren; in den Vrijstaat
zijn het de Basuto's en de Zoeloes in het
oosten van Transvaal volgen. De laatsten
zouden verbitterd zijn omdat de Boeren hun
kinderen hebben meegevoerd als gijzelaars
voor de veiligheid van hun veestapel.
Het laatste klinkt al zeer ongelooflijk.
In Engeland hoopt men dat de Basuto's
zich rustig houden, daar anders de Zoeloe's
en de Swazi's zeker zullen volgen. Generaal
White heeft in Natal de hetm aangeboden
hulp van Kaffers afgewezen. De Kaffers
beweerden dat de Boeren hun vee weghaal
den.
Dalziel meldt uit Pretoria dat een korps
genie, waarbij ook buitenlandsche genie-of
ficieren, van Pretoria naar de zuidwestelij
ke grens, in de richting van Kimberley dus,
is vertrokken. Een uitgelezen korps scherp
schutters gaat mee.
In Engeland was het Dinsdag de laatste
dag voor de opkomst der reserven. Er zijn
heel wat mannen thuis gebleven, maar toch
toonen de bladen zich tevreden over de op
komst.
Politieke zaken.
De Koninklijke Boodschap die gisteren
in hot Engeische Parlement is voorgelezen,
heeft grooten indruk gemaakt.
Waarom wordt de militie onder de wa
pens geroepen vroeg men zich met zekere
beklemdheid af, en men meende in sommi
ge kringen dat de x-egeering bedacht wilde
wezen op alle gebeurlijkheden, interventie
van een vreemde mogendheid of eenige an
dere verwikkeling.
Misschien heeft het vertrek van dr.
Leijds naar Berlijn er wel toe bijgedragen
dat dit denkbeeld bij sommigen post vatte.
Een geruststelling is niet uitgebleven.
Reuter bericht dat het doel van het onder
de wapenen roepen der militie is eenvoudig
om de Britsche garnizoenen aan te vullen,
die verminderd zijn door het afzenden van
de regimenten naar Zuid-Afrika. Een der
gelijke maatregel werd in 1382 en 1885 ge
nomen, toen een groot aantal van de gere
gelde troepen zich in Egypte bevond.
Nu willen wij hierop uiets afdingen.
Maar er blijkt dan toch weder uit, dat de
oorlog in Zuid-Afrika zeer ernstig is en be-
slag legt op Engelands gelieele macht te
land. Niet dan in zeer ernstige gevallen
neemt de regeering haar toevlucht tot het
onder de wapenen roepen der militie.
Intusschen is ook de suppletoire legerbe-
grooting verschenen, waarbij gevraagd wor
den 10,000,000 pd. st. en 35,000 man extra.
Aan al het gewichtige, het pijnlijke, het
ontzaglijke wilde zij denken, dat reeds in
haar leven gegrepen had. Dat waren toch
gebeurtenissen geweest, dab was toch leven
geweest. Wat was er hier?
En aan hot onbegrijpelijke wilde zij den
ken, dat de man, die haar echtgenoot had
gedood, de man, dien zij eenmaal in het
ernstige, bleeke, fiere gelaat gestaard had,
dat juist deze ééne man voortaan met haar
in deze kleine wereld zou leven.
Maar het onbeduidende van het leven,
dat haar omgaf, vergunde haar niet eens,
daarover na te denken, zich daarover te ver
wonderen.
„Sabine, schenk Mijnheer Turibius eens
in!" „Sabine, was het goed te hooren,
dat wij niet met elkander in de maat wa
ren
En dan, als zij weder aan haar gedachten
ontrukt was, hoorde zij telkens weder dat
valsclie musieeeren zoo erbarmelijk duide
lijk. Langzaam, langzaam stompte zich baar
gehoor af, vergat zij het hooren en smolten
de tonen weg, totdat een nieuwe uitroep
haai- tot haai- omgeving terugbracht.
Toen Sabine zich dien avond te bed leg
de, verborg zij haar hoofd in het kussen,
opdat de kleinen, die rustig sliepen,
hun mama niet zouden hooren huilen.
Hartstochtelijker dan ooit weende zij, en
zij sprak het wanhopig in haar kussen:
„Kon ik toch maar geduld Ieeren ge
duld geduldI"
(Wordt vervolgd.)
