53*e Jaargang.
Vrijdag 27. October 1899.
No. 10074.
Eerste Blad
Maar een mensch!
m
rio,
té,
oi-
■te
BUITENLAND.
30 y. 1890
Nov.
ft", i OOOO
iOOOO
000:
1 263172
1 339763
566627
449096
525990
67269
en aan
groote
Verder
enkele
I, 25a
schar,
n.m,
1
No».
rden
45 a
ruit-
peen
a 85
eren
enen
;eld.
aing
Mei.
8%
Mei.
[me
en-
ist,
[of-
lel,
SCHIEDAMSCHE COURANT.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaar dingen fl. i .25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBoterstraat OS.
Prijs der Advertentiën: van 1—7 regels 90 centsiedere regel
meer 12Va cents. Reclames 00 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Isleine advertentiën. opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 123.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 26 Oct. '99.
Me oorlog.
Ia Natal,
De gebeurtenissen der laatste dagen in
Natal beginnen in een klaarder licht te tre
den. Dank zij de 1 ui d ru eh'tig-snoi kenae be
richten der Engclscbe correspondenten en
van Reuter waarlijk oo'k lang niet on
partijdig in dezen oorlog, dank zij ook
de officieele, eenzijdig-gekleurdc telegram
men van White, schenen groote slagen wat
eigenlijk maar gevechten waren, die aan
den grooten slag plegen vooraf te gaan.
Eerst de latere berichten toonen met- ze
kerheid aan wat- in dc eerste tusschcn de
regels had moeten gelezen worden. Eerst
nu blij kit op welke wijze de gebeurtenissen
elkaar zijn opgevolgd en wat er de betee-
kenis van is. Wij zullen dus nog eens terug
gaan tot Vrijdag.
Toen zijn liet blijkbaar de kommaudo's
uit de districten Utrecht en Vrijheid ge
weest onder kommando van Lucas Meijer,
die met de Engelsr-lien in gevecht kwamen
Het laatst werden deze kommando's gesig
naleerd als van Doornberg aanrukkend op
De Jaegers Drift en Landmans Drift. Daar
zijn zij de Buffelrivier over en in zuidweste
lijke richting op Dundee aan getrokken.
Tegelijk trok Joubert van Newcastle over
Inga-gane en Dannkauser met zijn hoofd
macht langs don spoorweg naar Glencoe-
Dundee, terwijl van het Westen een kom
mando Vrijstaters onder Erasmus aanrukte
Of Lucas Meijer te vroeg dan wel de an
deren te laat de Enge-lsche linie bereikten,
doet er weinig toe; wij weten dat hij door
Symons teruggeworpen werd. De vervolgen
de cavalerie en artillerie stiet toen ook
reeds op Joubert's hoofdmacht, die den vol
genden dag reods den strijd begon tegen de
Engelsche legermacht onder Yule, die het
bevel van. den zwaar gewonden Symons had
overgenomen.
Tegelijk drongen de Vrijstaters onder
Viljoen en Jau Kook tusschen Ladysmith
en Glencoe, maar werden door generaal
French, dien White daartoe van Ladysinitih
bad uitgezonden, uit hun stelling bij
Elandslaagte verdreven. Niettemin moesten
ook de Engelschen op Ladysmith terug
trekken.
De Bo-eren had-den bij Dundee en Glen
coe succes, en Yule moest terugtrekken.
Langs den oostrug der Biggarsbergen, over
Beith en Helpmalcaar, trachtte hij op La
dysmith terug te gaan; zijn troepenmacht
was niet bestand tegen de sterkere macht
van Joubert. Een deel van zijn leger trok
door de dalen van de Wasehbank- en de
Zondagsrivier.
Om Yule's beweging te dekken wat
zaker niet noodig zou zijn geweest, als er
geen reden tot bezorgdheid was trok gene
raal White van Ladysmith ui,t met eon flin
ke troepenmacht en leverde zeven mijlen
buiten zijn kamp slag aan de Boeren.
DOOK
IDA BOY-ED.
22)
Men besprak daarop tegen den volgenden
dag een tochtjo naar Wendessen, waar in
den kleinen, kring het engagement gevierd
zou worden. Trouwen wilden zij eerst in
den winter, misschien dadelijk na Kerstmis,
in. allen gevalle in oen tijld, die den land-
beer, in de gelegenheid stelde, meer aan zich
zelf dan aan zijn land te denken.
Sabine deed een zonderlinge ervaring op.
Altijd had de opperbaljuw in zijn tweeën-
dertigjarigen zoon toch nog een weinig den
kleinen jongen gezien, die onder de vader
lijke tucht en het vaderlijk toezicht stond,
en voor wien die tucht en dat toezicht zeer
noodig waren. Eensklaps was Rein aid. een
man geworden, met wiens eigen wenschen
e-n Hieeningeai rekening moest gehouden
worden. De oude heer was met alles tevre
den en liet geen andere antwoorden, hooren
fjaa: „Graag," „zooals je wilt," „ons
oudjes is alles goed".
Rein aid was geëngageerd, hij stond als
het ware in een f eestelij ken glans vóór zijn
ouders; hij had een verstandige keuze ge
daan en kreeg door zijn huwelijk een aau-
zienhjk vermogen, zoodat hij geheel onaf
hankelijk van zijn vader werd.
Tüde dat hem opeens zoo in de hoogte?
„Hoe menschel ijk is toch alles zelfs
ouderliefde!" dacht Sabine.
K Vv as zij ook uit haar opgewondenheid tot
Over deze gebeurtenissen zegt een tele
gram, Dinsdagavond 9 uur door generaal
White naar Londen gezonden
„Gisteren (Maandag) werden berichten
ontvangen waaruit bleek, dat de Boeren
zich hadden opgesteld in aanzienlijken ge
tale in een buitengewoon'sterke stelling ten
westen van den hoofdweg, die van Lady
smith naar Dundee loopt. Ook vemam ik
dat het korps van Dundee, vroeger onder
bevel van generaal Symons en nu van gene
raal Yule, bezig was terug te trekken op
Ladysmith via Helpmakaar, den weg over
Beith en de valleien van de Wascbbankri-
\ier en de Zondaginvier, en naar men ver
wachtte lieden het dal van de Zondagrivier
zou bereiken.
„Daarom trok ik met een sterke macht-
uit om de beweging van Yule's colonne te
dekken. De vijand werd ongeveer zeven mij
len buiten Ladysmith ontdekt in eon stel
ling van buitengewone sterkte, westelijk
van den weg. Toen hij zag dat er toebereid
selen tegen hem werden gemaakt, opende
hij met één kanon het vuur tegen ons met
groote juistheid. Onze artillerie werd spoe
dig in positie gesteld en het vijandelijk ka
non werd 1ot zwijgen gebracht Onze troe
pen kregen bevel een sterken heuvelrug' te
bezetten, evenwijdig aan de stelling van den
vijand, maar dichter bij den weg. Ik be
paalde mij er toe, hem bezig tc houden en
maakte het hem lastig genoeg om hem te
beletten, handelend op te treden tegen de
colonnen van Yule. Van den vijand vlucht
ten er een aantal naar het westen en om 2
uur had liet vuren feitelijk opgehouden."
Dut hel inderdaad met Yule's colonne niet
zeer gunstig was gesteld, bbjkt uit het tele
gram, door White den volgenden (gister
middag verzonden. Daaruit blijkt dat hij gis
teren troepen uitzond om Yule's leger te
helpen; dit korps was toen bij de Zondags-
i ivier. White bezette al sterke posities op
den weg naar Ladysmith. Het telegram zegt
dat sWhite voor dien weg niet bang is."
Daarop is Yule, volgens een telegram aan
de sDaily Mailbevestigd door een bericht
aan de »Teinps" uit Londen, er in geslaagd
zich met White te vereenigen, zoodat de
vereemgde Britsche legermacht de Boeren
afwacht bij Ladysmith.
Dat Yule de linie Dundee-Glencoe heelt
moeten verlaten, is reeds eeu ongunstig tee-
ken voor de Engelschenmaar het feit dat
de terugtocht op Ladysmith zóo onveilig was
dat White tot twee keer toe moest uitruk
ken om Yule's terugtocht te bevestigen, is
nog heel wat onrust wekkender voor de jingo's
en verblijdend voor de vrienden van Traus
vaal. Want daatuit blijkt dat White reden
had bevreesd te zijn dat de Vrijstaters, ten
noordwesten van zijn stelling staande, tus-
s-chen Yule's korps en het zyne zoudeo
dringen, of wel dat Yule's koloone geducht
geleden had en niet zonder krachtigen steun
haar terugtocht kon bewerkstelligen.
Er is reden om het laatste aan te nemen.
Aan de x>Temps" wordt uit Londen bericht
dat men vermoedt dat de regeering niet met
het juiste getal dooden, gewonden en ver
misten voor den dag dut ft komen, maar dat
niet minder dan 21)00 man reservisten ge
mobiliseerd zullen worden om de leemten
aan te vullen.
haai gewonen toestand van opmerken en
nadenken teruggekeerd, toch bleef haar ge
moedsstemming opgewekt.
Alles scheen veranderd te zijn: er zou
meer beweging in het leven en de gedachten
harer ouders komen. Dit leidde deze dan
een weinig van haar zelf af. Zij behoefde nu
niet meer iedere gelaatsuitdrukking te be
waken, iedere handeling te verklaren.
„Wat verblijdt Sabine zich over het ge
luk van Reinald zeiden haar ouders tegen
elkander. „Het is werkelijk aandoenlijk
„Ja, zij is een goed kind. Menige zuster
zou jaloersch geworden zijn."
Neen, jaloersch was Sabine niet, eigenlijk
tot haai- eigen verwondering niet; want zij
had zich altijd verbeeld, dat er voor haar
een inwendig conflict zou ontstaan, als haar
broer zich engageerde, zonder daarover met
haar beraadslaagd te hebben. Voor hem was
haar vroeger het beste niet goed genoeg ge
weest. Bijna was zij daarover treurig. Zij
wenschte, dat zij zich zelf kon, opwinden.
Maar het was haar met den besten wil van
de wereld niet mogelijk, Martha Voigtsfcedt-,
als zij elkaar den volgenden dag zagen,
anders dan met hartelijke welwillendheid te
gemoet te komen.
Alen reed al om tien uur weg. Het was
een heele tocht. Met een neergeslagen kap
kwam het groote rijtuig van het „Hotel de
Kroonprins" precies op den bepaalden tijd
vóór de deur. Alle buren stonden, vóór de
ramen te kijken.: alleen kapitein. Van Hal-
lendorf niet, die nog sliep en dus later bij
zijn bezoek slechts de keukenmeid Gusta
aantrof. Leo en Alilly sprongen reeds in het
rijtuig rond, nog voordat Lize de plaats
naast den koetsier ingenomen had en de
groote mensdien de deur uitkwamen.
De opperbaljuw en zijn vrouw straalden
Nu wordt daarmede waarschijnlijk het
totale verlies dat tot nu toe geleden is, be
doeld. Maar dit neemt niet weg, dat een groot
deel daarvan wel op het laatste treffen bij
Glencoe, tusschen Joubert's hoofmacht en
Yule's kolonne zal komen. En de regeering
zelf geeft eenigermate te kennen, dat Yule
het er slecht heeft algebracht.
Men leze slechts hierachter hoe de regee
ring tegenover een ontkenning der i>F,vening
News" blijkbaar vasthoudt aan de waarheid
van een niet-oflicieel bericht meldende dat
een geheel eskadron huzaren bij Glencoe ge
vangen is genomen.
Ook het gevecht benoorden Ladysmith heeft
de Engelschen flinke offers gekost tegen een
gering succes. De Boeren zijn er niet over
wonnen en "White verontschuldigt dit door
te zeggen dat het zijn doel alleen was, hen
te beletten Yule lastig te vallen. De Engel
schen zouden er 12 dooden en 89 gewonden
hebben gehad. Lijkt dit alles niet op een
nederlaag van Wtiite's troepen.
Dundee is thans door de Boeren bezet
de geheele noordhoek vau Natal is in hun
bezit.
Nu staat dus het vereenigde legerkorps
van White en Yule bij Ladysmith. Daarza!
dus waarschijnlijk de groote slag worden
geleverd; daar zullen de Engelschen zich
nogmaals bevinden tegenover Joubert's hoofd
macht die uit het Noorden komt. De Vrg-
staters zullen Joubert in het Westen de
hand reiken, terwijl bij Ro'kesdrift aan de
Buffelrivier ook nog een kommando Boeren
moet staan, waarvan wij sinds verscheiden
dagen geen nieuws hebben. Het is wel moge
lijk dat dit kommando naar Beith trekt om
zich over de Wasehbank- en de Zondagrivier
vóór Ladysmilh met Joubert's hoofdmacht
te gaan vereenigen.
Of is het deze Boerenmacht die steeds
meer naar het Zuidoosten is getrokken en
thaos Melmoth in Zoeloe-land bedreigt. Men
schijnt daar niet gerust te zijn, zoodat de
bevolking, althans de blanken, eeu schuil
plaats heeft gezocht in fort Maxwell. Het is
vreemd dat wij hierover alleen een bericht
van den 22«ten uit Durban bezitten.
Den 23en 's morgens werd een aanval ver
wacht. Hoe is het daarmee afgeloopen? Hebben
de Boeren ook hier een overwinuiugbehaald?
Het uitblijven van nadere berichten zou het
bijna doen celooven.
Wat willen de Boerea met dien aanval
op Zoeloe-land Het klinkt misschien wat
avontuurlijk, maar geheel onmogelijk komt
het ons niet voor dat Transvaal het gebied
der Zoeloe's wil annexeeren om aldus aan
de zee te komen.
Het toekomstig voordeel daarvan zou onbe
rekenbaar zijn.
Maar, wij herhalen, dit is maar een losse
gedachte, waarvoor elk vast gegeven ontbreekt.
Verschillende berichten.
De Engelschen bedienen zich van dc hulp
der inboorlingen.
Wjj verwijzen naar het protest van dr.
Leijds, hierachter onder telegrammen opge
nomen.
Tegelijk seint sir A. Milner aan Chamber
lain een zeer dubbelhartig rapport van den
van geluk en groetten Kups aan den over
kant en Alevrouw Muller boven.
„Ik wil op opa z'n schoot zitten," riep
Alilly juichend uit.
„Ik ook I" dwong Leo.
En de ou.de man nam op iedere knie een
kind. Af e vrouw Deuben schudde glim
lachend met het hoofd over zijn toegevend
heid; maar zij zou toch van haar kant de
beide kinderen ook wel op haar schoot ge
nomen hebben, als zij dit verlangd hadden.
Sabine, die een witte japon aan en een
zwarten hoed op had, zag er allerliefst uit.
Zij had op de voorbank plaats genomen.
De tocht duurde lang. Twee en een half
uur duurde het, voordat men op Wendessen
aangekomen was. De kinderen wax-en erg
druk en woelig. Eindelijk haalde de opper
baljuw een peperhuisje uit den achterzak
van zijn jas.
Tegen dit peperhuisje, dat telkens aange
vuld werd en een zekere overeenkomst met
het meel uit de kruik en de olie uit de
flescji der weduwe van Zarfatk scheen te
hebben, had Sabine een voortdurend wan
trouwen. Ja, het was haar in stilte een er
gernis. De chocoladeflikjes van Afijuheer
Kups smaakten verdacht naar gebrand
meel. Ook was het peperhuisje in den aoli-
terjaszak aam menigen duw blootgesteld, en
niet altijd was de aanblik der verkruimelde
chocoiaadjes heel appetijtelijk, hetgeen. Leo
en Milly natuurlijk niet kon schelen.
De kinderen juichten bij het zien van het
peperhuisje.
„Och, pa, geef aan de kinderen toch geen
flikjes! Op Wendessen zullen zij toch al
meer lekkers krijgen dan hun dienstig is,"
verzocht Sabine dringend.
„Kom. kom Zoo'n klein flikje doet geen
kind eenig kwaad. Niet waar, Leo?" vroeg
Britschen resident in Basoetoland. De Ba-
soeto's wilden de Engelschen helpen en
boden hun hulp aan, die de resident wei
gerde. Hij stond hen alleen toe zich te ver
dedigen als zij werden aangevallen.
De houding der Boeren bemoeilijkt zijn,
pogingen om de Basoeto's kalm te houden
zegt de waardige ambtenaar onder Mitner's
bevelen. Op de Boeren werpt hij dan ook
de aansprakelijkheid voor mogelijke] vijande
lijkheden der Basoeto's.
De spreciaie correspondent der uTimes"
te Modderspruit zond aao zijn blad een uit
voerig relaas van den strijd b(j Elandslaagte,
waaruit blijkt dat er van beide zijden met
groote dapperheid en doodsverachting is ge
streden.
De correspondent noemt zelf het stand
houden der Boeren op het laatste, nog niet
door de Engelschen genomen kopje, een der
prachtigste krijg-deiten uit de oorlogen der
laatste jaren. Maar ook hier moesten de
Boeren wijken.
Aan de zijde der Boeren sneuvelden nog
de Transvaalsche procureur-generaal dr. H.
J. Coster, een Nederlander. Een ander land
genoot, de oud-officier De Wit Hamer, is
gevangen genomen.
In het westen schijnen de Boeren al iiun
kracht samen te trekken om Kimberiey,
waarheen Cronjé nu ook met zijn hoofdmacht
uit het Noorden oprukt. Ivlipdam is bezet;
Douglas zal het wel spoedig zijn. Zoodoende
wordt West-Griqualand door de Boeren ge
heel bezet.
Mafeking wordt echter niet vergeten. Vari
Pretoria wordt er zwaar geschut heen ge
zonden.
Overigens zijn van de Westgrens zoogoed
als van de Zuidgrens van den Vrijstaat de
berichten schaarsch. Uit Burgersdorp (Kaap
kolonie) wordt gemeld dat de Vrijstaters te
Bethulië en te Nervals Poot, Ventersdorp,
tusschen Burgersdorp en Alisval North, be
dreigen.
In een brief in de j>Times" neemt Selous,
de bekende Afrikaansche jager, het voor de
Boeren op. Hij ontkent dat de Uitlanders
onderdrukt woiden, en vreest dat, indien het
tot een oorlog komt, Engeland Zuid-Afrika,
met zijn 400.000 a 500.000 Holiandsche
Afrikaanders door onwetendheid en trots zal
kwijtraken, zooals het eens Nootd-Amerika
verloor.
Selous schreef dezen brief reeds eerder,
maar had hem achtergehouden, omdat hij
hoopte dat de vrede bewaard zou blijven.
Aan de op 11 October te New-Yoik gehou
den meeting, waarin een motie werd aan
genomen verzoekende de bemiddeling der
Vereenigde Staten aan te nemen, werd c. ra.
deelgenomen door 10 senatoreu en 40 afge
vaardigden, Voorzitter was de oud-rechter
van Wijck; ondervoorzitters de gouverneurs
van veertien staten.
Te Hamburg heeft een vergadering van
3000 personen een motie aangenomen, den
Keizer verzoekende, voorloopig af te zien van
zijn Engekche reis.
Te Antwerpen is op de deur van het
Engelsche consulaat met groote roode letters
geschreven ïBloed I Bloed Boerenbloed 1
De politie doet onderzoek.
de oude man, waarop Leo schreeuwde
„Neen, neen!"
„Maar werkelijk, pa! Ik verzoek er u
om I Leo vooral bevalt mij vandaag niet.
Zijn hoofdje gloeit!"
Ongeduldig zei de opperbaljuw„Ik zal
aan mijn kleinkinderen toch nog wel een
flikje mogen geven I"
„Waarlijk, Sabine, je bent te bezorgd
voor hen. Wij hebben toch ook nog wel wat
verstand van kindereu," merkte haar moe
der geërgerd, aan.
Sabine zweeg. Een kleine ontstemming
maakte zich van hen, die in het rijtuig za
ten, meester. Leo en Milly aten, tusschen
grootvaders knieën staande, uit het peper
huisje, dat hij met beide handen vasthield.
Op een vrij grooten. afstand, achter het
rijtuig reed een ruiter. Sabine bemerkte
dit eerst nu, daar zij liever haar blik van
dat snoepen der kinderen afhield en dien
uit het rijtuig sloeg.
Het was een der heere-n van het regi
ment. Reinald had van Mijnheer Voigt-
stedit verlof gekregen, twee hunner, met wie
hij op een bijzonder goeden voet stond, ook
voor dien dag op Wendessen te .noodigen.
„Achter ons rijdt Bliiser of Langhans,"
zeide zij, blijde, een onverschillig onderweip
van gesprek te hebben gevonden.
Afaar de oudelui waren nog beleedigd en
zeiden alleen maar„Zoo I" zonder hun
aandacht van de smullende kinderen af te
wenden.
De zware, ouderwetsche landauer kwam
op den landweg slechts langzaam voox-uit.
De ruiter was al spoedig in de nabijheid.
En nu zag Sabine, dat het noch luitenant
Blaser, nocli Afijuheer Von Langhans
was
En ook de ruiter herkende hen, die in
In het Lagerhuis.
De eenige krachtige opposanten tegen den
onrechlvaardigcn oorlog zijn feitelijk de Ieren.
Toen gisteren in het Lagerhuis de impro
priation bill", een financieele wet rakende
den dienst der consols, in tweede lezing werd
behandeld, veroordeelde Davitt nogmaals in
krachtige termen het gediag der regeering.
Als protest daartegen zou hij verzoeken,
van zijn verplichting ontheven te worden,
de zittingen van het Huis in het vervolg bij
te wonen. Hij was vijf jaar lid van hel Lager
huis geweest en had getracht recht voor
Ierland te verkrijgen, doch hij was overtuigd,
dat geen rechtvaardige zaak door het Huis
gesteund zou worden, tot het door geweld
daartoe gedreven was.
Een ernstig debat ontspon zich nogmaals
over Chamberlain's politiek.
De staatssecretaris van koloniën kwam
allereerst op tegen het verwijt dat hij den
Transvaalschen consul-generaal te Londen,
Montagu White, gedurende de onderhande
lingen eenvoudig genegeerd had. Chambcr-
lain ontkende dat hij White niet had wil
len ontvangen. Afaar deze had geen enkele
poging gedaan om door den minister ont
vangen te woirien.
Afcent Chamberlain waarlijik dat deze
verontschuldiging steek houdt? Wordt
daardoor inderdaad de weg gei-echtvaardigd
dien hij volgde? Ons dunkt dat de vrede
dien Chamberlain steeds weer zegt ernstig
gewild te hebben beter gediend ware
door i'ochtsti'ceksche onderhandeling met
den Transva-alschen vertegenwoordiger dan
via sir A. Alilner met de regeering te Pre
toria. Het suzcreiniteitsidee stond bij Cliam-
bci'lain in den weg voor waarlijk vredelie
vende onderhandelingen. JL
Een incident word uitgelokt door Rasch
die dr. Clark verweet dat hij het Huis de
les durfde lezen, terwijl hij tot 1891 agent
van Transvaal geweest was en op Afajuba
If ill in liet kamp der Boeren was gezien.
Olark ontkende dit, maar Rasch hield zijn
bewering staande.
Labouchère bestreed de Bismarck ia an-
sclio methode om de verantwoordelijkheid
voor den oorlog op de tegenpartij tê laden.
Nationale eer kon niet verwacht worden
van een oorlog, waarin de overwinning ze
ker is. (Ho, haMaar hij hoopte dat in
ieder geval het Parlement na den oorlog de
beslissing zou hebben over de regeling van
den toestand in Zuid-Afrika.
Daarop herhaalde sir William Harcourt
nogmaals zijn krachtigen aanval op Cham
berlain's beleid Verleden week Woensdag
had de oude liberale leider-cerdge momen
ten in de onderhandelingen zeer uittartend
genoemd. In zijn antwoord had Chamber
lain die momenten besproken, behalve één
de redevoering door hem op 26 Augustus te
Highbury uitgesproken, waarin hij Kru-
gcr's voorstellen van 5 Augustus onaanne
melijk noemde. En Vrijdag 11. beweerde
Chamberlain dat zijn antwoord op die voor
stellen dc beteekenis had gehad van een
voorwaardelijke aanneming. Te recht vroeg
Harcourt hoe de Transv.ialsehe regeering
het antwoord zóó had kunnen opnemen, na
dat Chamberlain in een toespraak die voor
stellen onaannemelijk had genoemd.
het rijtuig zatenSabine, die op de voor
bank zat, kon bij vlak in haar gezicht zien.
Hij bleef nu zóó dicht achter deu lan
dauer, dat hij dit vrouwengezicht aldoor in
liet oog kon houden. Zijn paard liep stap
voets. Hij dacht er niet aan, dat Sabines
ouders zich zouden kunnen omkeeren en
hem, Arnold Von Körlegg, herkennen en
zijn langzaam achteraanrijden verwonder
lijk vinden.
Sabine dacht van angst en schrik in on
macht te zullen vallen. Zij zag er doods
bleek uit. Afaar met onafgewende blikken
keek zij den ruiter aan.
De kandoren grabbelden met hun vinger
tjes al op don bodem van het peperhuisje en
zeiden „Het raakt op. Nog meer hebben f'
De toestand in het rijtuig kou ieder
oogenblik veranderen.
De oogen onafgewend op het gelaat van
den ruiter gevestigd houdend, schudde Sa-
bir.e langzaam met het hoofd.
Hij had haar begrepen. Hij wendde on
middellijk zijn paard om en keerde in een
gestrekten draf terug. Daar klom Leo ook
juist op de bank tusschen zijn grootouders
en riep „Daar rijdt een soldaat!"
De opperbaljuw keerde zich om en keek
den ruiter achterna.
„Dan ia het toch zeker Blaser of Lang
hans niet geweest. Kende jij hem
Sabine schudde met het hoofd. Haai- hart
bonsde. Nu was de dag toch niet zoo leeg
en lang!
Het overige gedeelte van den tocht duur
de haar ongeloofelijk kort, en met haar wog-
sleepende aanminnigheid betooverdc zij la
ter alle Weudesseuers.
(Wordt vervolgd.)
A-rA-Cr..--..-1
jXAv
