53*"
Jaargang.
Dinsdag 31 October 1899.
No. 10077
Eerste Blad
Maar een mensch!
BUITENLAND.
i iiJJimii: Miii «nr.
Deze courant verschijnt djagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaa rjd i n g e n fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en V laar dingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau lïofersfraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 1—7 regels fl. 0.90iedere regel
meer 121/2 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van ziin gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummersdie Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde kleine ndvertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Mo. 123.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 30 November '99,
De oorlog.
De Engelse he pers.
Vol logen en laster staan de Engelsche
bladen. In dit opzicht is het verschil van
partij uitgewischt, en enkele loffelijke uit
zonderingen bevestigen slechts deze treurige
regel. JDaily Chronicle", i>Westminster Ga-
zette", ^Manchester Guardian" en gelukkig
verscheiden kleinere, vooral provinciale bladen
trachten althans zooveel mogelijk hun nieuws-
wagen in het spoor der waarheid te hou
den. Maar de 1 est
Overal winnen de Engelschen; overal wor
den de Boeren geslagen of tegengehouden
Van Britsche zijde weinig dooden en niet
veel gewonden; bij de Boeren vreeselijke
verliezen. In het Britsche kamp zorg en liefde
volle behandeling der gewonden en eerbied
voor den weerloozen vijandde Boeren schie
ten ongewapende burgers dood, bombardeeren
ambulances en hospitalen, bezitten geen vol
doenden verplegingsdienst. Last not least,
de Boeren hijschen de witte vlag, alleen om
den onbezorgd naderenden vijand neer te
kunnen schieten en dan zelf het hazenpad
te kiezen.
Zoo luiden de droeve (fervaringen dei-
oorlogscorrespondenten; tot het overbrengen
van dergelijke leugenachtige praatjes leent
zich ook Reuter's bureau, door partijdige
correspondenten voorgelicht.
Gelukkig dat heel de beschaafde wereld
de Boeren kent, en dat ook in Engeland
steeds krachtiger stemmen opgaan, die den
loyalen, hartelijken aard der dappere strijders
voor vrijheid en onafhankelijkheid kennen en
den vjjand een eere-saluut brengen.
Gelukkig ook dat zij, die de wreedheid
en hardheid der Boeren moest treffen, er
evenzoo over denken. Dat de chef van den
Britschen geneeskundigen dienst te Glencoe
zelf den staatssecretaris te Pretoria telegra
fisch den dank overbracht der officieren en
manschappen in liet hospitaal te Glencoe voor
de vriendelijke houding der Boeren, zegt ge
noeg. En op het slagveld verbroedeien Engel
schen en Boeren zich na het gevecht om de
dooden weg te Jialen en de gewonden te
helpen.
Op de onbetrouwbaarheid der Engelsche
berichten over de oorlogsfeiten kan niet
genoeg gewezen worden. De regeering is
"voorgegaan en de jingo-bladen hebben dit
ïlluuster voorbeeld gevolgdwillens en wetens
onze Engelsche correspondent wijst er
ook nog weer op wordt het Britsche volk
misleid. En op een wijze een greet volk
ten eenenmale onwaardig.
Men herinnert zich wellicht hoe er ge
lachen is om den muilezel, die als eeriig
slachtoffer zou gevallen zijn van het bombar
dement van Santiago door de Amerikaanscbe
vloot, verleden jaar in den oorlog op Cuba.
DOOR
EDA BOY-ED.
25)
Zij was blij, toen zij maar buiten de
poort waswant op straat spra
ken haar achtereenvolgens de burgemeester
Dorsten, Mevrouw Müller en de luitenant
Yon Langhans aan om naar den toestand
van haar kind te vragen.
Buiten de stad was het eenzaam. De Müh-
lauers gingen in de week nooit wandelen en
vooral niet als het weder dreigend was.
Sabine liep een, voetpad langs, waarbij
haar paraplu bij wijze van wandelstok
gebruikte.
Zonder gedruisch waren haar voetstappen.
Zonder gedruisch waren ook die van den
man, die haastig achter haar kwam aanko
pen, Om lxaar niet te doen schrikken, riep
hij al in de verte
„Mevrouw Mevrouw!"
Zij keerde zich om en bloosde. „Mijnheer
on Körlegg," zeide zij.
„Ik zag u mijn woning voorbij komen
3k ben nu uit „De Kroonprins" naar een
particuliere woning verhuisd in de Ber-
'ijnseke straat," vertelde hij haastig. „Ik
u en wachtte eenige minuten om u,
tender opzien te baren, te kunnen volgen
moet het weten, van u zelf weten hoe
-gaat het met uw jongen
Haar oogen fonkelden, haar gelieele gé-
zicbt straalde van dankbaarheid. „Vrij
goed," zeide zij, „Goddank, vrij goed; an-
Qeis zou ik niet- naar doctor Sebald geluis
terd hebben- en de deur uitgegaan zijn."
Nog erger maken de Engelsche berichten
het. Of is het niet in hooge mate belachelijk,
in een bericht uit Maleking te lezensBom-
bas dement van vier uur. Een hond gedood"
Of dit over hetzelfde bombardementsliet
garnizoen beantwoordde de beschieting met
slechts één schot, dat eeu van 's vijands
kanonnen onklaar maakte"
De juichtoon, dien de jingo-pers telkens
aanheft op het vernemen van deze en der
gelijke heldenstukken, is weerzinwekkend en
grotesk.
Hoe lang denkt men daarmede het En
gelsche volk te kunnen bedriegen
Om Ladysmi th.
Elk oogemblik aldus eeu telegram van
gisteren uit Durban worde de aanval op
Ladysmith verwacht. Wij hebben ons dus
niet vergist, toen wij meenden dat de Boe
ren niet zouden, niet mochten talmen. Dra
len beteekent groot gevaar, beteekent prijs
geven van liet behaalde succes. Want air
liedvers Bulier is met versterkingen in aan
tocht, gasteren reedb werd zijn aankomst te
Kaapstad verwacht, en al schijnt daaraan
niet beantwoord te zijn, binnen weinige da
gen zullen nieuwe Engelsche legers in Zuid-
Afrika landen.
Vóór dien tijd moet Joubcrt hebben af
gerekend met de legermacht onder White;
die moet verslagen, liefst tot capitulatie ge
dwongen worden.
Zonder zich aan al te groot- optimisme
schuldig te maken, mag men goede ver
wachtingen koesteren van den eersten be-
slisseuden strijd die wellicht op dit oogen-
bli'k reeds ontbrand is. Met een gordel van
troepen omgeven de Boeren de stelling van
White te Ladysmith. Waarschijnlijk is hom
de terugtocht naar het Zuiden afgesneden.
Waarschijnlijk zeggen wij, want zeker is
liet niet. Het telegram dat de „Temps" uit
Londen ontving [Zie hierachter onder „Te
legrammen". Red.] is hoogst onduidelijk
De Fransche tekst van. dit telegram luidt:
„War Office sollicilé démentir prise par
Boers ligne Colenso Ladysmith répondit né-
gativement." Nu is de meest voor de hand
liggende uitleg dezedat het departement
van oorlog te Londen desgevraagd weigerde
te-gen te spreken dat de Boeren de lijn Co
lensoLadysmith hebben bezet. Maar mo
gelijk is oo-kdat het departement ontken
nend antwoordde ten opzichte van de vraag
of die bezetting is geschied.
De eerste uitlegging lijkt ons echter de
juiste. Daardoor wordt ook do bezorgdheid
verklaard die verschillende Engelsche bla
den over White's positie aan den dag leg
gen.
Zoo wikt de militaire medewerker van de
„Westminster Gazette" in een artikel over
White's positie de kansen van een terug
tocht op Pietermaritzburg, en hij vreest dat
Boeren gemakkelijk de lijn kunnen versto
ren. Waarschijnlijk is het reeds geschied;
andere zou White o. i. een beslissenden slag
onder ongunstige voorwaarden wel ontwe
ken hebben.
Wij laten den medewerker der „Westm.-
Gaz." aan het woord.
„De Natakjolie strijdmacht verkeert be
slist in gevaar; van Acton Homes in het
„Goddank!"- zeide ook hij uit den diep-
sten grond zijns harten en drukte haar har
telijk de hand. „Zeker, niemand op de we
reld, zelfs uw ouders niet, hebben in deze
dagen zóó met u gevreesd en geleden als ik
En welk een foltering, slechts onbestemde
berichten te kunnen krijgen iedere reckt-
streeksche vraag te moeten vermijden 1 Aan
tafel, in het casino sprak Hall end orf er een
paar malen zeer bezorgd, zeer treurig over.
Hij, als de intieme vriend bij u aan huis,
scheen nauwkeurig met den staat van za
ken bekend te zijn maar als hij niet uit
eigen bewoging iets vertelde, dan kwam ik
ook niets naders te weten; wamt hein er
naar vragen mocht ik niet."
„Mijnheer Van Hallendorf de intieme
vriend bij ons aan huis?" vroeg Sabine ver
wonderd. „Hoe komt u daaraan 1 Hij heeft
wel veel omgang met mijn broer op Heins-
dorf dus zal u dat verkeerd begrepen
hebbenMijnheer Von Hallendorf heeft
echter met zooveel belangstelling dagelijks
naar Leo's toestand laten vragendaar
voor ben ik hem zeer dankbaar."
Arnold zweeg eenigszins verlegen. Hij
mocht en wilde niet zeggen, dat Hallendorf
op een eenigszins bluffenden toon over zijn
betrekkingen tob de familie Deuben placht
te spreken en ook tegelijkertijd op zulk een
eigenaardige manier, dat hij vol verbazing
en schrik reeds de vraag bij zich zelf over
wogen had, of heb ook mogelijk zou wezen,
dab Sabine en Hallendorf een paar werden.
En juist voor hem, die een blik in de diep
ten barer ziel had geslagen, lag de vrees
zoo voor de liEufj"" aaF Sabine, all'een om
maar een verandering in haar eentonig le
ven te brengen, den eersten den besten tot
man. zou nemen, die haar zijn liefde ver
klaarde. Maar Hallendorf? Neen, dat
Westen tot Elandslaagte in het Oosten is 't
land sterk door de Boeren bezet en aan de
rugzijde van de stelling loopt een en'kele
spoorlijn, de eenige gemeenschap met Pie
termaritzburg, 110 mijlen verderop.
„Deze spoorweg loopt door een schaars
bevolkt land, welks bewoners voor het mee-
rendcel van. den Hollandse-hen stam zijn en
aan de zijde der Boeren staan. In heb bij
zonder is dit liet geval met de Boeren van
het district Greytown. Het is dus zeer wel
mogelijk dat de Boeren-kommando's den
spoorweg onveilig zuilen maken, te meer
daar de overvloedige voorraden der bevrien
de Boeren van het district hen vrijwaren
voor gebrek aan levensmiddelen."
De schrijver herinnert dan aan een vorig
artikel, waarin hij aantoonde hoe ongunstig
White's positie is. Ladysmith ligt in een
dal, rondom beheerscht door heuvels, dat
hij zelf niet kon bezetten .daar zijn kleine
legermacht van 10 a 12000 man dan te veel
versnipperd zou worden.
De militaire medewerker acht dan ook
White's stelling tegenover een sterker vij
and, die een gunstiger positie inneemt, on
houdbaar.
Ernstiger nog zou het zijn, indien werke-
1 ijk de Engelsche versterkingen uit Pieter
maritzburg door de Boerc-n onderschept
zijn.
Intusschen hebben de Boeren ook dc wa
terleiding afgesneden. Een telegram van gis
termiddag uit Ladysmith zegt evenwel dat
men bezig is in den watertoevoer te voor
zien. Hoe men dit kunststuk nu weer ver
richt, worde wijselijk verzwegen.
De strijd is dus op handen. Een poging
van White om een uitval te doen en zich
wat lucht te verschaffen, is blijkbaar mis
lukt; de Boeren hadden bij De AVaals
Farm zulk een sterke stelling ingenomen,
dat een Britsche macht van vijf bataillons
infanterie, drie regimenten cavalerie en een
korps Natalselie vrijwilligers, voorzien van
een bergnattc-rij en vier batterijen veldge
schut, niet voldoende was om die aan te
vallen. De Engelschen legden een bivak
aan, oai de Boeren trokken later op Rietfon
tein terug.
Te Londen liep gistermorgen het gerucht
van een belangrijk gevecht bij Ladysmith.
Bcd'oeld zal wel zijn deze mislukte uitval in
de richting van Lombards Kop. Ook bier
dus weer groote overdrijving in de berich
ten.
Nog altijd komen er bijzonderheden in
over de voorafgegane gebeurtenissen in Na-
tal.
Daaruit blijkt dat Joubert Vrijdag uit
Glencoe naar het front is vertrokken. De
Transvaalsche troepen schijnen denzelfden
weg naar Ladysmith te hebben genomen
als Yule op zijn terugtocht heeft gevolgd.
Dat die terugtocht dringend noodzake
lijk was, geeft zelfs dc „Times" toe. Het
blad zegt dat Yule's overhaaste aftocht de
Britsche troepen voor een zekeren neder
laag heeft behouden. ..De vijand" aldus
de „Times" „had zich in grooten getale
geconcentreerd in de stelling van Glencoe,
en het was'dringend noodzakelijk onze troe
pen te onttrekken aan een verplettering bij
gedeelten. Deze terugtocht wordt hier als
oen meesterstuk beschouwd."
was de man niet, dien Arnold zulk een ge
luk waardig achtte
Zij liepen naast elkander voort, Arnold
door het zand van den weg wadend. Vóór
hen was de blik versperd door de heuvel
tjes, waarop zich de denueboompjes in re
gelmatige rijen verhieven.
„Als ik u mijn slapelooze nachten kon af
schilderen," begon hij. „Ik zag in den geest
het koortsachtige kind iemand zeide op
•zekeren dag tegen mij, dat het wel zou ster
ven ik zag u wanhopig om liet behoud
van dat dierbare leven strijden. En ik sid
derde bij de gedachte, dat u, wier gelieele,
wier eenige geluk deze kinderen zijn, er
één zou moeten verliezen! In deze dagen
eerst zag ik het ten volle in, hoezeer uw ge
heel e leven door onzichtbare draden met
het mijne verbonden is."
„Ik dank u," mompelde Sabine, „ik dank
u zeer."
„U ziet er afgemat uit. U heeft geleden!
Dat was wel te denken. Eu Leo? Vertel mij
eens wat van hein!"
Dat was geen gemaakte belangstelling:
zij gevoelde, dat hij met hart en ziel in den
"toestand van den kleine deelnam.
Geldt mij dat mij, om mijns zelfs wilt
dacht zij met een kloppend hart, of is dat al
les slechts een uitdrukking van den diepen
weemoed, waarmee hij den door hem ge-
doode gedenkt?
„Ja, Leo is ernstig ziek geweest. Zijn
armpjes on beentjes zijn als stokjes, en in
zijn gezicht ziet hij er als een oud mannetje
uit. Hij klaagt er altijd over, dat zijn oog
jes hem pijn doen. We moeten nog voor
zichtig blijven en in het halfdonker zitten.
En vreeselijk heeft de aimo kleine man ge
ijld O, het was verschrikkelijk om aan
te hoeren!"
In het Westen en li e t Zuiden.
Wij hebben reeds gewezen op de belache
lijke Engelsche berichten over Mafeking.
De lezer kan ze hierachter vinden.
Eén Transvaalsch tc-legram is er, dat in
zijn siniestere kortheid ons vrij wat veel-
zeggender toeschijnt dan de uitvoerige, ge
ruststellende telegrammen uit Engelsche
bron. Het zegt eenvoudig, dat volgens een
te Pretoria ontvangen bericht Mafeking in
brand staat.
Waarom zou het niet zoo zijn Eenige da
gen achtereen is de stad gebombardeerd,
zoodat de Boeren al heel slecht moesten
schieten wilden zij niet den toestand ineen
stadje als Mafeking onhoudbaar maken.
Dat de plaats zich zal moeten overgeven,
staat bij ons vast.
Moeilijker zal het zijn Kirnberley te ne
men, dat veel sterker verdedigbaar is en
sterker bezetting heeft. Rhodes, die volgens
Engelsche berichten, groote feesten geeft,
moet vooral bang zijn voor een bombarde
ment met het oog op de kostbare installa
ties in de diamantmijnen. Worden die ver
nield, en vele stellingen, kranen en ka
belsporen steken boven de gewone huizen
uit. zoodat het gevaar groot is dan raakt
dit direct de portemonnaie van Rhodes c. s.
Het doel van den laatsten uitval moet
dan ook geweest zijn, de Boeren te beletten
hun geschut op te stellen voor liet bombar
dement der stad. Over dit gevecht ontbre
ken nog altijd Transvaalsche berichten.
Over het geheel zijn de berichten over de
Westgrens, behalve over Mafelcing, weer
sehaarsch, en over de zuidgrens van den
Vrijstaat ontbreken ze geheel.
Daar zal de strijd, volgens oen reeds ge
noemden militairen medewerker der „West-
minster Gaz." eerst ontbranden als sir Red-
vers Bulier is gearriveerd.
Generaal Buller zal niet naar Natal gaan,
meent de schrijver, en hij motiveert dit al
dus
„Dat zou waarlijk tot niets dienstig zijn;
maar hij 2al zich dadelijk bezighouden met
de organisatie van het vervoer en de verple
ging van de versterkingen die onderweg
zijn. Zoodra deippsitie van generaal White
geen bezorgdheid meer behoeft te verwek
ken, zal het reeds vastgestelde operatie-plan
worden volvoerd. De drie divisies zuilen
worden gezonden naar de linie der Oranje-
Rivier en de inval in Oranje Vrijstaat zal
beginnen. Dan zal het grootste gevaar voor
generaal White voorbij zijn. Elke stap van
sir Rédvers Buffer's leger naar het noorden
zal den terugtocht der Boeren om Lady
smith in gevaar brengen. Dezen, weldra be
vreesd geworden voor afsnijding van hun
gemeenschap naar achteren, zullen genood
zaakt zijn uit Natal terug te trekken. Dan
zal voor generaal White de gelegenheid zijn
gekomen. Do rollen zullen worden omge
keerd. De Boeren zullen met hun ongeregel
de troepen, belemmerd door hun zwaar ge
schut, moeten terugtrekken voor den hefti-
gen aanval der Britsche troepen. Eu dan
zijn we benieuwd hoevele van de kanonnen
der Boeren Transvaal of Oranje Vrijstaat
zullen weerzien."
Heel mooi. Maar als generaal White's le
ger inbussclien verslagen, misschien wel ge
dwongen is zich o-ver te geven, wat dan
Plotseling was het haar volkomen duide
lijk, zoodat zij verschrikte haar voor
hoofd van ontzetting voel. werd, als
drong door de zacht bewogtn denneboo-
men. een klagende kinderstem tot haar
door, die riepKijk eens, pa. Pa, waar
is u?
„Arme Sabiine arme Sabine," mompel
de hij.
Zij hoorde het niet.
„Ik moet terug,"' zeide zij eindelijk. „Ik
krijg plotseling zoo'n angst De kinder
meid is niet te vertrouwen
„Maar morgen mag ik u zeker zelf wel
weer komen vragen, hoe het met uw jongen
gaat?" zeide hij en keek haar smeekend
aan. Zij echter hield de oogen neergeslagen.
„Ik weet niet, of ik morgen
„In allen gevalle ben ik hier- morgen
weer op denzelfden tijd en op dezelfde
plaats," zeide hij bepaald, „op het gevaar
af, dat ik vruchteloos moet wachten."
Hij behoefde niet vruchteloos te wachten.
Den volgenden dag stond zij in beraad, wat
zij doen zou. Maar aan een o verin acli tigen
inwendigen drang gehoor gewend, bevond zij
zieli tot een haastige ontmoeting ter bestem
der plaatse. En haastig bleven ook de ont
moetingen op al de volgende dagen. Vra
gen en antwoorden werden snel gewisseld.
Sabine gevoelde zich daarbij gejaagd, als
een schuldige op de vlucht. Maar wegblij
ven, zich de namelooze vreugde van die
vluchtige samenkomst ontzeggen neen,
dat kon, dat wilde zij niet.
Arnold vroeg haar op zekeren dag verlof,
eeu stuk speelgoed te mogen meebrengen
voor den kleinen reconvalescent, van wiens
verveclpijn Sabine vertelde.
„Neen, neen!" zeide zij. „En ik zou het
ook in 't geheel niet in huis kunnen binnen-
En daarop bestaat volgens den militairen
schrijver zeiven groote kam.
V erspreid e berichten.
Een ernstige beschuldiging wordt in som
mige Engelsche en ook in buitenlandsche
blanden tegen sir A. Milner gericht. De
Britsche gouverneur in Zuid-Afrika, als
waardige „Dritter im Bvuide" met Cham
berlain en Rhodes, zou nl. de dépêche ver
minkt hebben, waarin president Steiju van
den Vrijstaat zijn bemiddeling aanbood.
Hij zou de belangrijkste zinsnede er heb
ben uitgelicht, waarin Steiju zich sterk
maakte om Transvaal te bewegen de Engel
sche suzereinitcit te erkennen, wat betreft
de buitenlandsche betrekkingen van Trans
vaal.
Terwijl aldus Steijn's bemiddeling be
stemd was om de Engelsche regeering haar
groote argument voor den oorlog uit de han
den te wringen, maakte Milner juist dien
oorlog waarschijnlijk.
Deze beschuldiging is zóó ernstig, dat een
bevestiging behoort te worden afgewacht.
De „New-York Herald" heeft een tele
gram gezonden aan Chamberlain meldende
dat door een aantal hooggeplaatste perso
nen in de Vereenigde Staten aan Mc Kinley
verzocht is zijn vriendschappelijke diensten
aan te bieden om bloed vergieten te voorko
men. Het blad steunt dit verzoek en vraagt
Chamberlain of hij een dergelijk aanbod
van den President der Vereen igde Staten
als een onvriendschappelijke daad. zou be
schouwen.
Het antwoord luidde„Neen, maar wel
als een onuutte daad."
De bezorgdheid over twee transportsche
pen met kanonnen en amunitie [Zie „Tele
grammen". Red.] vindt zijn reden hierin,
dal die schepen beweerd worden onzeewaar
dig to zijn geweest. De Engelsche regeering
sukkelt toc-li met transportschepen. Het ver
trek van verschillende regimenten infante
rie en genie, van een afdecling luchtscheep
vaart en een batterij rijdende artillerie u>
een week moeten uitgesteld worden.
Overste Wrottcsicy, toegevoegd aan Bul-
Icr's staf als chef van den telegraafdienst, is
op reis gestorven.
De actie der Boeren in Rhodesië schijnt
ten doel te hebben de spoorlijn en de tele
grafische gemeenschap te verbreken.
AA/A/ \/i
Gemengde Blcdedeclingcn.
In een artikel getiteld »0ver de vloot-
quaestie" ontwikkelt de ofllcieuse »Nordd,
Allg. Ztg." het volgende algemeeae plan ter
versterking der Duitsche vloot. Er moet een
nieuw derde eskader gebouwd worden, een
vierde eskader ter vervanging van de Sieg
fried-klasse (pantserschepen 4e klas) en zes
groote kruisers voor den dienst in het bui
tenland.
De bouworde van de eerste drie jaren
bljjft zooals ze aangegeven is in de vlootwet,
t. vv. per jaar drie groote schepen (linie
schepen of groote kruisers) en drie kleine
schepen (kleine kruisers, kanonneerbooten of
booten voor speciale dieusten), terwijl een
torpedoboot-divisie op stapel zal worden gezet.
Dit bouwprogram zal door te voeren zijn
zonder verhooging der lasten, de jaarlijUsche
smokkelen. Waar zou ik liet vandaan heb
ben? U ziet, ik ben zóó onvrij, dat ik niet
eens voor mijn jongen een. paardje zou kun
nen meebrengen, zonder mee te deoleu,
waar ik het gekocht en hoeveel het gekost
had."
Drie dagen daarna kreeg Leo een aan
hem zelf geadresseerde kist met allerlei
speelgoed. De kist was afgezonden door een
groot-en Berlijnschen speelgoedwinkel, en er
stond slechts op: „Volgens bestelling."
„Natuurlijk van dien goeden oom Ben-
no," zeide Sabine en wist toch heel goed,
dat luitenant Vou Zeutkem niet eens met
het Kerstfeest zulk een rijk cadeau zond.
Zij pakte de kist schier met vereering uit
en liet ieder stuk aan het van. vreugde ju
belende kind met zelf van vreugde stra
lende oogen zien.
Toen Arnold haar den volgenden dag
vroeg: „Verveelt Leo zich nog zoo?" keek
zij hem slechts met lachende, fonkelende
oogen aan en zeide„II weet wel, dat hij
bezigheid heeft gekregen."
„Ik? Hoe zou ik dat weten?" Hij hield
zich maar van den domme en lachte ook.
De verhouding tusschea Sabine en Ar
nold werd met iederen dag intiemer, en tel
kens kwam het hun natuurlijker voor, dat
zij omgang met elkander hadden, omdat
hun gesprekken van het grievende zielelij-
den tot de gewone voorvallen van het dage-
lijkscli leven afgedaald waren.
Zij dachten ook, dat niemand hun samen
komsten opgemerkt had. Maar het was na
tuurlijk onmogelijk, dat zij elkander acht
dagen lang zoo dicht vóór de poorten van
Miihlau ontmoetten, zonder dat zit srezieu
werden.
fWordl vervolgd.2
