53*'e Jaargang.
Dinsdag 21 November 1899.
No. 10095.
Eerste Blad
Maar een mensch!
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
- prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen 11. 1.25. Franco
per post fl. 1.G5.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Boterstraat 68.
MawMii
Prijs der A dverte n t i n Van 17 regels 11. 0.90iedere regel
meer 12% cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Meine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan bet Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 123.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 20 Nov. '99.
Het gevecht bij Elandslaagte.
In de Engelsohe bladen vinden wij nu uit
voerige beschrijvingen der eerste gevechten
in Natal, bij Glencoe, Dundee, Elandslaagte.
Eu wij kiezen liet laatste gevecht, omdat Iet
is het meest belangwekkende ook voor ons
Nederlanders.
De correspondent der „Times" geeft een
zeer levendig gekleurde beschrijviug van den
door hem m zijn geheel bijgewoonden slag.
Het tooneel van den strijd, zegt hij, was
droefgeestig, zelfs voor een slagveld. Een zwa
re zwarte donderwolk vormde den achter
grond van de stelling der Boeren. Zoo don-
lier was deze achtergrond, dat de rookwolkjes
der springende granaten daartegen duidelijk
zichtbaar waren voor heb bloot© oog. Van tijd
tot tijd deed een bliksemstraal d© wolk splij
ten, zoodat de getand© heuvelrand zich scherp
afteekende tegen den avondhemel. Aan den
donder van heb gesohut en heb geratel der
hollende wagens paarden zich de dondersla
gen van den hemel, die heb geraas van den
strijd overstemden.
Dan volgt een uitvoerige beschrijving van
de voorbereiding van heb gevecht, die reeds
voldoende bekend is uit de vroeger ontvangen
telegrammen. Maar daarin kon niet worden
gegeven de volgende zeer belangwekkende be
schrijving van den. aanval.
Het Devonshire regiment zou den front-
aanval doen, en het Manchester moest den
vijandelijken linkervleugel omtrekken en
■langs den top van den heuvelrug de Boeren
naar hun voornaamste stelling terugdrijven
vijf compagnieën Hooglanders zouden hen
steunen.
Zoodra (het bataljon Devonshires van het
plateau in de vallei afdaalde, begon de vij
and granaatkartetsen te werpen, maar de
projectielen gingen te hoog of sprongen toe
vallig tussclien de compagnieën; slechts drie
man werden getroffen. Toen het bataljon lot
1200 yards van de vijandelijke stelling was
genaderd, liet majoor Park, die met groote
koelbloedigheid zijn troepen aanvoerde, halt
houden en het vuur openende troepen had
den geen andere dekking d!an de talrijke ter
mieten-bergjes. Het bataljon kwam onder een
ernstig infanterie-vuur, maar trok bewonde
renswaardig kalm voort. Hoewel er veel man
nen neervielen en de lucht trilde door Mau
serkogels, was er geen spoor van aarzeling,
en zonder dekking gingen de soldaten vooruit
tot 800 yards van den heuveltop. Waarschijn
lijk beveiligde de schemering en de kleur van
'hun uniform, hon voor een slachting. Een half
uur lang lagen zij in een kom te wachten op
het oogenbhk van den aanval, terwijl de ka
nonnen boven hen donderden en het geweer
vuur onophoudelijk den grond omploegde.
Zelden is een regiment zoo zwaar beproefd,
en hoeft het zich zoo kranig gehouden.
Toen het Devonshire regiment in de vallei
lag, ontwikkelde zich de flank-aanval van de
Manchesters. Op dit oogenblik barstte de
DOOR
IDA BOY-öBD.
43)
Met haar beide sidderende handen hield
zij zijn rechterhand omklemd! en keek naar
hem op, terwijl de vreugde haar uit deoogen
straalde.
En hij 1 Schier onbevangen, met honderd
vroolijke plannen, was hij' gekomen. Hij ver
heugde zich in het vooruitzicht op de reis,
op de vreugde, die hij aan Sabine zou ver
schaffen, op heb zien van. den deftigen, stil
len, ouden lieer en van het schrandere meis-
je, ja, van deze beide laatslen vooral
want heb scheen hem toe, als gaf hun nabij
heid hem alle veiligheid, ja eigenlijk eerst
het recht om, zich ook in Sabines vriend
schap te verheugen. Hij zag dagen vol van
de reinste harmonie te gemoet en dan een
afscheid vol stillen weemoed.
Hij had alles vooruit bij zich zelf over
légd, en alles was zoo goed mogelijk gere
geld.
En. nu stond hij hier en staarde de bleeko
vrouw in al haai' verleidelijke schoonheid!
aan. En hij zag haar gelaat van geluk stra
len Om hem, om hem!
Zijn hart bonsde.
„Sabine," mompelde hij, „dierbare Sa
bine."
„Arnold Arnold!"
Het klonk als een zachte juichtoon.
Op dit oogenblik keek Suzanna om. „Oom
Friteriep zij. Waarom dat wist zij niet.
Het was bijna, als riep zij hem te hulp, en
daar hij haar niet terstond hoorde, snelde
'zij naar hem toe.
^tonn los en binnen eenige minuten waren
allen tot op de huid doorweekt. De Hooglan
ders kwamen op den karn van den heuvel.
Van boven af vielen de schoten op hen, een
paar man werden getroffen, maar de reserven
vulden de gaten en voorwaarts ging 't weer.
Er. moest een kleine hoogvlakte overgetrok
ken., dan een kuil doorgetrokken worden, en
daarna moest men weer tegen de hoogte op.
Juichend beantwoordden de mannen het be
vel van hun officieren, en golf na golf van
Kilts en K li a k i 's teekende zich tegen
de lucht af. Daar wankelden zij en wierpen
zich op den grond, want van de eerste secties
kwam niet een op vier er doorheen. Een
oogenblik schenen dooden, gewonden en on
gedeerd en tussclien de steenen te zullen blij
ven liggen, toen sprongen zij weer op, door
hun officieren aangevuurd, bukkend tot den
grond over den rotsigen rand. Opnieuw sche
nen zij weg te smelten, maar de rijen werden
gewoed van beneden, en toen waren zij allen
er overheen maar 50 flinke kerels lagen
dood tussclien de druipnatte steenen. En
toen zij de holte door waren, welk oen taak
wachtte hen nog! Zij moesten over 600
yards open grond, met steenen bezaaid, hier
en daar door ijzerdraadversperringen bemoei
lijkt. Op het kopje in de verte was geen ster
veling te zien, maar allen wisten dat daarach
ter klein-kalibergeweren wachtten. Struike
lend over de steenen en over de lichamen van
hun kameraden, renden de mannen vooruit.
Er was geen verband meer tussclien de com
pagnieën, nauwelijks meer tussclien de sec
tiën; het was de dolle moed van elk individu
die de mannen voorwaarts dreef. Zij hielden
stil, gingen achter een sceen liggen en vuur
den, en werden neergeschoten, terwijl zij la
gen of terwijl zij oprezen om een yard of tien
verder te loopen. Bij de ijzerdraadversperrin
gen. werden officieren en manschappen bij
'hoopen getroffen. Maar hier had de regen
van kogels vaak de versperringen uiteenge
schoten. Meer dan de 'helft van den afstand'
was afgelegd on toch, hoewel de top van het
kopje voortdurend door ontploffende granaat
kartetsen bedekt scheen te zijn, werd het ge
weervuur der Boeren niet minder. Het scheen
dat onze mannen gedaan hadden wat zij kon
den. Kolonel Dick Cunyngham was op twee
plaatsen gewond, de helft van de officieren
der Gordon Hooglanders lag op den grond.
Do helling scheen met tallooze slachtoffers
'bezaaid.
Het was het hachelijksto oogenblik. Nu
zou de overwinning of de nederlaag beslist
worden. Kolonel Hamilton gaf een trompet
ter last, den aanval te blazen, en de pijper
majoor Lawrence, van de Gordons, snelde
naar 'het open terrein en ging vooruithet
oude dreunende beroep op de Hooglanders
weerklonk. Het geluid van het geweervuur
der Devonshires op de helling gaf den man
nen moed, en rijen glinsterende bajonetten
dansten vooruit in de schemering. Een twin
tigtal onversaagde Boeren hield nog stand
op het laatste kopje. Opnieuw weerklonk de
hoorn, en toen 'b sein om heb vuren te sta
ken. Mannen waagden zich uit hun dekking,
en in het volgende oogenblik hadden de Boe
ren een dozijn dapperen weggevaagd. Maar
dit moedlbetoon was een laatste en mislukte
poging om de nederlaag te voorkomen. Luite
nant Field was al, pan heit hoofd van zijn
„Kom tooh eens! Hoor toch eens!"
riep zij uit.
Arnold en Sabine kwamen met haastige
schreden aanloopen,
„nij is er hij is er F riep Suzanna, en
een blos bedekte liaar wangen.
Met de uiterste verbazing zag de oude
heer haar opgewondenheid en keek van haar
naar den nieuwaangekomene, die hem al da
delijk erg bekend' voorkwam.
Arnold nam beleefd zijn hoed af en stak
den ouden heer de hand toe.
Daarop keek deze met een veelbeteekenen-
don blik Suzanna aan. Zulk een blik betee-
kende altijd: Wie is dat ook weer? Waar
heb ik hem al eens meer gezien?
En gewoon om als informatiebureel ge
bruikt te worden, zeide Suzaruiai
„Dat is Mijnheer Von Körlegg."
„Körlegg Körlegg neem mij niet
kwalijk de naam komt mij bekend voor
maar op dit oogenblik
Een huivering ging Saibine over de leden.
Zou hem de noodlottige samenhang in de
gedachten komen, dien deze naam met Zeu-
therniS dood had?
„Maar oom," zedde Suzanna, „dat is im
mers Mijnheer Von Körlegg, die ons onlangs
zoo vriendelijk geholpen heeft, toen ons rij
tuig om den slechten toestand van den weg
niet verder kon."
„Och jaDuizendmaal vergiffenisIk heb
u toen slechts in uniform gezien," zeide oom
Frits, voor zich zelf volkomen verontschul
digd, en schudde Arnold nog eenmaal de
hand, veel hartelijker, omdat Mj een zwakte
van zijn geheugen weer goed te maken had.
Dat Sabine, die er toen toch. niet bij ge
weest wals, Körlegg ook kende, trok zijn aan
dacht niet.
Van louter verwondering vervuld, zag hij
compagnie Devonshires. tu^-ohen de batte
rij de mannen die de kanonnen bediend
'hadden totdat het staal op zes voet van hen
af was, werden neergeschoten of aan de bajo
net geregen. Devon*. Manchesters, Hooglan
ders en dragonders ontmoetten elkaar en ren
den de kom m, naar het laager. liet was drie
minuten lang een wild tooneel; de mannen
riepen „Majuba' Majuba'" Toen werd het
sein geblazen, het vuur gestaakt, en wij za
gen iets wat ons allen deed trillen ec-n witte
vlag, aan het Mauser-geweer van een zwaar
gebaarden Boer.
De strijd was geëindigd. ..Een troep onge
regelde soldaten stond op den rotsaehügen
met lijken bezaaiden heuvel, overwinnend on
hulpeloos," schrijft de correspondent van de
„Daily Mail".
Plotseling werd hel ons du'delijk dat het
avond was. Uit de duisternis om or.» klonken
ruwe stemmen „Een dokter noodig hier
Hulp voor een gewond officierHier een ge
kwetste! Daar drie' Een draagbaar, oni
GodswilEen draagbaarIs er geen draag
baar klonk het. Er was geen draagbaar bin
nen liet bereik van de mensehelijke stem.
Reeds werd do eerste gekwetste naar bene
den gedragen. Het was een kapitein. Toen
hij werd nedergelegd', fronsden zich de wenk
brauwen; de tanden, stijd opeengeklemd, den
mond strak gesleten, spande hij al zijn geest
kracht in om het met van pijn uit te schreeu
wen. Met een mislukte poging tot glimlachen
vroeg hij of men zijn arm zou willen uitstrek
ken. Een man boog zich over hem heen, maar
meteen werd* het donker. De lantaarndrager
die den gekwetste had vergezeld, was terug
gekeerd om andere gekwetsten te halen. .,0,
strek asjeblieft mijn arm uit," kermde de ge
kwetste. „En dek me toe. Ik verga van kou
de." Een lucifer werd aangereikt en een
eindje kaars en bij het licht daarvan werd do
arm bevrijd, waarop het lichaam van den ge
kwetste rustte. En dat was maar een uit twee
honderd
Vier uren lang duurde het opzoeken en
naar liet laager brengen der gekwetsten.
Gelukkig waren in de buitgemaakte wa
gens der Boeren matrassen, om den ongelnk-
kigen een goede ligplaats te verschaffen, en
lakens, waarin zo gedfagen konden worden.
Wij vinden nog tal van bijzondei heden
over dezen bloedige» strijd in corresponden
ties in de «Daily Telegraph", de «Daily Mail"
de «Daily Chronicle" e. n. Slechts enkele
willen wij hier weergeven, zonder voor de
waarheid in te staan. Den lezer zal de snoe
vende en hatelijke toon niet ontgaan.
Zoo beroept de correspondent der «Daily
Telegraph" zich op het verhaal van Wehl,
een der roerigste Uitlandeis, die den storm
heeft meegemaakt. Deze zegt o. m.
«Het was een vreeselijk gevecht en de
slachting te ergmaar het moest. De En-
gel-chen stormden prachtig. De granaten
barstten vlak bij hen. Met de bajonet namen
de Gordons de kanonnen van den vijand. De
Boeren waren zeer dapper. Zij riepen ons toe
Komt op en bleven tot liet laatste staan.
Ik zag Ben Viljoen zwaar gewond en kapi
tein Seliiel. Ik zag Koek eu Piennaer, beiden
dood, en dr. Coster met een kogel in liet
hoofd. Er zyn hoopen ambtenaren uit Johan-
dikwijls het voornaamst© over het hoofd. Zoo
was hij ook nu geheel vervuld van verwonde
ring over Suzanna's opgewondenheid. Want
aan haar, die nog nooit d© gelegenheid en de
verplichting had gehad om zich in do kunst
der zelfbeheersching te oefenen, kon men
duideiijk merken, d'a't zij opgewonden en ver
legen was.
Zij sloeg de oogen neer, toen Arnold haar
de hand toestak, en toen haar in 't oog lao-
pende blos week, bleef er een angstige uit
drukking op haar gelaat achter.
Ja, Suzanna wist van angst en schrik niet,
wat zij moest beginnen.
Wat zou er van deze ontmoeting worden
Als oom Frits de waarheid eens giste of ver
nam Wat zou het zijn, als Safome eens tot
het inzicht kwam, dat Arnold niet gekomen
was om haar het jawoord te vragen, maar
slechts als een. goed vriend 1 Dan zou zij. zich
van het leven berooven! Of als Arnold toch
alle vooroordeelen wilde trotse eren en met
Sabine trouwen Het was aan Suzanna te
moede, als zou zij dan nog slechts verachting
voor de geheele menschheid kunnen gevoelen,
als zoo iets mogelijk was
En hoe was het toch mogelijk, dat Sabine
nu, zonder eenige verlegenheid te laten blij
ken, een gesprek met de beide lieeren te ge
lijk wist gaande te houden? Was dat een
kunst, die men in d'e wereld leerde, als men
er door ongeluk en hartstocht toe gekomen
was, zich een masker voor te doen? Zij, die
Sabine zoo door en door kende, zag het toch
wel, dat alles in haar in opi-oer was. Zij was
doodsbleek, en. haar oogen stonden dof. Zóó
zag zij er altijd uit, als zij in hevige ontroe
ring verkeerde. Het was onbegrijpelijkEn
tooli sprak haar lachend© mond over het aan
gename hunner reis en over het goede logies,
dat zij in, liet Hotel-Royal-Danieli gevonden
nesburg, Kiuger.-doi p en Boksbuig dood of
gewond, en mulei en krijg-gevangenen, ver
scheiden leien eu Engcl.sclien onder hen.
»De lansiers voerden een eliaigc uit op de
weeloopersKapitein Sehiel gedioeg
zich, toen hij gewond was, als een man hij
weigerde hulp tot onze mannen geholpen
waren, en hij gelastte zijn bende met schieten
op onze g wonden op te houdeu. Wij hebben
al hun officieren gedood of gewon I."
Bovendien natuurlijk ijsnlijke veilialen van
lafheid of trouweloosheid van Boeren.
Zoo verhaalt dezelfde coi respondent
»Een veertiental Engelsclien (geen soldaten)
waren op weg van Dundee naar Ladysmith.
Daar kwamen zij *17 Boeren tegen die van
Elandslaagte vluchtten; zij voeiden een wagen
mee, getrokken door zes muilezels. In den
wagen lagen vier gewonden. Of-choon van de
Engelschen slechts twee of drie gewapend
waren, riep een van dezen, een dappere Lmit-
sciiei', met name Scliwar kard, de Boeren toe,
dat 7ij zieli moesten overgeven, zeggende d.u
ei* een sterke patrouille vlak in de humt
was. Zij gehoor /aamden en werden toen naar
Elandslaagte teruggebracht. Onder deze ge
vangenen was de heer de Wilt Hamer, aan
voerder van liet Nederlandsch vrijwiüigeis-
korps te velde.
In de Daily Mail" staan gruwelijke too-
neelen van bloed en lijden beschreven. Wij
stippen er alleen uit aan dat de oude Koek,
lid vau den Uitvoerenden Raad, lag hoven
op den heuvel, een witgebaarde patriarch
in een z.wai t gekleede ja«. Met krachtige
stem riep hij »Breng mij den henvel af en
leg mij m een tent; ik ben door drie kogels
getroffen." Vier van de familie Koek waren
dien dag in het vuur en alle weiden ge
troffen. De oude Koek, gelijk men weet is
aan zijn wonden gestorven. Sclnel lag met
een kogel In zijn dij bij de twee kanonnen,
die hij zoo goed bediend had. Daar lagen
ook drie veldkornetterr, leden van den Volks
raad, publieke aanklagers enz.
Wij willen eindigen met een vraag, door
den correspondent der «Daily Telegraph"
gesteld, die een zeer zonderling licht werpt
op het beleid der Engehche legetaanvoerders
in Natal.
«Hoe is het mogelijk", vraagt hij, «daler
tusschen de kampen te Gler.coe en Ladysmith,
slechts 07 K.M. van elkaar verwijderd, een
twee- of drie duizend Boeren konden zijn
zonder dat men het wist. Waar was de in
lichtingendienst, waar de voorposten Eerst
toen zij het station Elandslaagte hadden ge
nomen, merkte men het te Ladysmith."
Trouwens, wij lezen dat de gesneuvelde
generaal Symons den 20-iten October de
Boeren op Talwana-heuvel bij Dundee aan
viel om de nederlaag der Engelschen in
'1881 op Majuba-heuvel te wreken. Zonder
ling krijgsbeleid
He stand vnn den oorlog.
Volgens een aan de «Evening Herald" te
Dublin geseind gerucht te Pretoria is Lady
smith sedert Woensdag in handen der Boeien.
Het is mogelijk, maar waarschijnlijk lijkt
het ons niet. Wij gelooven mot dat zoo
ernstig nieuws lang opgehouden kan woiden.
Maar -uigeiust is men over Ladysmith in
de hoogste mate, en vergeefs tracht men er
hadden. Arnold van zijn kant vertelde, dat
hij bij Bauer-Griinwald gelogeerd was.
En do geheele, eigenlijk toch zoo vluchtige
'kennismaking van vóór drie weken bij het
ruwe weer gedurende de dagen dor manoeu
vres, nam hier in het vreemde land terstond
het karakter van een oude vriendschap aan.
Men sprak al spoedig af, dien dag samen te
dmeeren, dien avond, het concert op de Piaz
za gezamenlijk bij te wonen, en den volgen
den dag een tochtje naar Murano te doen.
Suzanna kon er niets van begrijpen.
Zij had echter wel kunnen vermoeden, d'a,t
juist haar blijkbare opgewondenheid bij dé
ontmoeting met Arnold Von Körlegg dien
ouden heer bowoog, diens gezelschap zoozeer
te zoeken. Oom Frits had nog nooit gezien,
dat zijn schrander nichtje om een man ge
bloosd had en van haar stuk geraakt was.
Daarvoor bestond natuurlijk, naar zijn
meening, slechts één reden. Die reden viel
in zijn smaak. Nu kon er best iets verblij
dend® gebeurenMisschien was voor Suzan
na een geluk weggelegd, dat al haar plannen
oir als boekmmdster werkzaam te zijn, in
duigm deed vPien. nog voordat daaraan een
begin -,:u uitvoering gegeven was.
Ook aan de hevigste gemoedsbewegingen
komt oen einde. Sabines uiterlijke kalmte
werd spoedig ook een innerlijke. Een heerlijk
gevoel van geluk vervuld© haar geheel. En
toon Suzanna zag, dat er niets verschrikke
lijks gebeurde, dat geen bliksemstraal neer
sloeg en de geheele wereld even helder en
vergenoegd bleef als te voren, toen zij oom
Frits erg op zijn gemak, de beide anderen,
oven onbekommerd hoorde praten, werd het
ook liaar weder moediger om hot hart. Zij
begon mee te praten, verstoutte zich, Ar
nold aan te kijken, vond bij zich zelf, dat
tegenover te stellen veilialen van terugge
slagen aanvallen der Boeren, waarbij deze
~eer zware verliezen zouden hebben geleden.
Ook rlnai vnn gelooven wij voorioopig alleen,
dat er gestreden is; de zware verliezen zul
len wel spoedig tot een bescheidener <n
juister cijfer worden gereduceerd.
Int nadien staat een sterke Boerenrnachl
bij Estcourt. Ook hier schijnt het weer de
bedoeling der Boeren te zijn de stad om te
trekken en te isoleeren.
Zaterdag is er een voorpostengevecht ge
leverd bij Eucourt met het resultaat dat de
Engel-che troepen «naar hot kamp terug
keerden". Op tie wijze misschien als bij Lady
smith na den nondlotiïgen slag? In de Engel
sche berichten plegen nu eenmaal de over
winningen groot te beginnen en klein te
eindigen de nederlagen daarentegen blijken
b:j elk nieuw telegram ernstiger te zijn
geweest.
Ovei .loubert weten wij nog altijd het
ware niet. Eerst was hij gesneuveld, toen
gewond, daarna, volgens een telegram van 11
November uit Lorenco Marquez, krijgsgevan
gen te Ladysmith. 't Waarschijnlijkst klinkt
zeker een Reu ter-telegram uil Pretoria, mel
dende dat loubert licht ongesteld geweest
1", maar den 12den reeds weer beter was.
Van die lichte ongesteldheid hebben de
nieuwsverknoeiei's in Natal toen zeker maar,
overeenkomstig hun innigen wenseh, Joubert's
dood gefabriceerd.
Voor het oogenblik, wenden de Engelschen
blijkbaar hun grootste kracht aan in het
Westen. Zij willen Kimbetley ontzetten om
daarna met geforceerde marsclien den A'rij-
staat binnen te rokken en Bloemfontein te
bezetten.
Lord Methuen is gereed met zijn voorbe
reidende maatregelen, maar heeft blijkbaar
gebrek aan genietroepen. Wij vermoeden
althans dat dit de «hulpwapens" zijn waarop
hij wacht. Misschien heeft hij ook wel te
weinig artillerie en is zijn spoorweg-afdeeling
en zijn veld telegraafdienst slecht in orde.
De berichten uit Kimberley zelf zijn van
ouden datum. Den 11 den werd de stad flink
gebombardeerd. Schoon aarzelend geven de
berichten nu toch toe dat de beschieting
schade aanricht en slachtoffers maakt.
Van hun zijde zijn de Boeren intusschen
blijkbaar ijverig bezig in het Noorden der
Kaapkolonie.
Zij hebben nu Aliwal North en het om
liggende gebied geannexeerd alsmede het
district Colesbei'g, meer westelijk. Ook heb
ben zij Sternberg bezet.
Deze berichten zijn echter bijna een week
oud.
Ten slotte nog iets over de naturellen. De
Zuid-Afnitaansche mail bevestigt dat de En
gelschen te Mafekmg de Kaffers gewapend
hebben en hen tegen de Boeren gebruiken.
«Ons Land" wist dit reeds den 31 sten October.
Ook in Rhodesië hript Iiliama de Engel
schen. De Boeren die tegen hem oprukken
schijnen ook door naturellen te worden ge
holpen, Evenwel, dat inboorlingen tegen in-
booilingen in het veld worden gevoerd, is in
de Zuid-A fiikaansche oorlogen een gewoon
verschijnsel. Het is gansch iets anders, dan
zwarten te gebruiken tegen blanken.
zijn burgerkleoding cr hom jonger deed uit
zien dan de stijve uniform, en moest bij zich
zelf erkennen, dat hij de voornaamste, edel
ste man was, dien zij ooit had gezien.
Die arme, arme SabineWaarom had juist
hij haar echtgenoot moeten doodschieten
"Vergefelijk was het zeker, diat zij zich meege
sleept gevoelde om dezen man lief te hebben.
Maar neen, zij, als vrouw van ervaring,
zij liad dit gevoel dadelijk moeten onderken
nen en bestrijden.
Sabine wiegde zioli op de golven eener ze©
van, levensvreugde. Haar oogen straalden van
geluk. Zij zag er mooier da.n ooit uit. Haar
voorkomen was weelderig en geheimzinnig,
stoutmoedig en veelbelovend', evenals de stad,
waarin zij hun verblijf hielden, evenals d©
zuidelijke zonnewarmte, evenals het halflui
de, drukle bedrijf der menschen, evenals de
blauwe hemel boven hun hoofden!
Dien avond' zaten zij op de Piazza., die dooi
de muren van trotsche paleizen ingesloten
wordt en de facade der Marcuskerk afsluit.
De sterren stondten aan een helderen hemel.
De wind streek zoel over het plein heen. Bij
het licht der gasvlammen bewoog zioli oen
bonte menigte. Slechts flauw verlicht, ver
toonden de bonte muren der kerk zich als
een geheim uit het Oosten. Sniachteud en in
dringend klonken de tonen van de ouverture
uit „Tannkauser" te midden van den nacht,
on overstemden met de macht van een de
monisch verlangen de banale menschenstem-
men.
En ook in Sabine nam het verlangen naar
geluk steeds toe. Haar ziel was bereid, jube
lend wijd goopend om dab ééne woord te hoe
ren, dat de kroon op haar loven zou zotten.
{Wordt vervolgd.)