53*'e Jaargang. Dinsdag 21 November 1899. No. 10095. Eerste Blad Maar een mensch! BUITENLAND. SCHIEDAMSCHE COURANT Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. - prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen 11. 1.25. Franco per post fl. 1.G5. Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het bureau bezorgd zijn. Bureau Boterstraat 68. MawMii Prijs der A dverte n t i n Van 17 regels 11. 0.90iedere regel meer 12% cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier van zijn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde Meine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan bet Bureau te voldoen. Interc. Telefoon No. 123. Algemeen overzicht. SCHIEDAM, 20 Nov. '99. Het gevecht bij Elandslaagte. In de Engelsohe bladen vinden wij nu uit voerige beschrijvingen der eerste gevechten in Natal, bij Glencoe, Dundee, Elandslaagte. Eu wij kiezen liet laatste gevecht, omdat Iet is het meest belangwekkende ook voor ons Nederlanders. De correspondent der „Times" geeft een zeer levendig gekleurde beschrijviug van den door hem m zijn geheel bijgewoonden slag. Het tooneel van den strijd, zegt hij, was droefgeestig, zelfs voor een slagveld. Een zwa re zwarte donderwolk vormde den achter grond van de stelling der Boeren. Zoo don- lier was deze achtergrond, dat de rookwolkjes der springende granaten daartegen duidelijk zichtbaar waren voor heb bloot© oog. Van tijd tot tijd deed een bliksemstraal d© wolk splij ten, zoodat de getand© heuvelrand zich scherp afteekende tegen den avondhemel. Aan den donder van heb gesohut en heb geratel der hollende wagens paarden zich de dondersla gen van den hemel, die heb geraas van den strijd overstemden. Dan volgt een uitvoerige beschrijving van de voorbereiding van heb gevecht, die reeds voldoende bekend is uit de vroeger ontvangen telegrammen. Maar daarin kon niet worden gegeven de volgende zeer belangwekkende be schrijving van den. aanval. Het Devonshire regiment zou den front- aanval doen, en het Manchester moest den vijandelijken linkervleugel omtrekken en ■langs den top van den heuvelrug de Boeren naar hun voornaamste stelling terugdrijven vijf compagnieën Hooglanders zouden hen steunen. Zoodra (het bataljon Devonshires van het plateau in de vallei afdaalde, begon de vij and granaatkartetsen te werpen, maar de projectielen gingen te hoog of sprongen toe vallig tussclien de compagnieën; slechts drie man werden getroffen. Toen het bataljon lot 1200 yards van de vijandelijke stelling was genaderd, liet majoor Park, die met groote koelbloedigheid zijn troepen aanvoerde, halt houden en het vuur openende troepen had den geen andere dekking d!an de talrijke ter mieten-bergjes. Het bataljon kwam onder een ernstig infanterie-vuur, maar trok bewonde renswaardig kalm voort. Hoewel er veel man nen neervielen en de lucht trilde door Mau serkogels, was er geen spoor van aarzeling, en zonder dekking gingen de soldaten vooruit tot 800 yards van den heuveltop. Waarschijn lijk beveiligde de schemering en de kleur van 'hun uniform, hon voor een slachting. Een half uur lang lagen zij in een kom te wachten op het oogenbhk van den aanval, terwijl de ka nonnen boven hen donderden en het geweer vuur onophoudelijk den grond omploegde. Zelden is een regiment zoo zwaar beproefd, en hoeft het zich zoo kranig gehouden. Toen het Devonshire regiment in de vallei lag, ontwikkelde zich de flank-aanval van de Manchesters. Op dit oogenblik barstte de DOOR IDA BOY-öBD. 43) Met haar beide sidderende handen hield zij zijn rechterhand omklemd! en keek naar hem op, terwijl de vreugde haar uit deoogen straalde. En hij 1 Schier onbevangen, met honderd vroolijke plannen, was hij' gekomen. Hij ver heugde zich in het vooruitzicht op de reis, op de vreugde, die hij aan Sabine zou ver schaffen, op heb zien van. den deftigen, stil len, ouden lieer en van het schrandere meis- je, ja, van deze beide laatslen vooral want heb scheen hem toe, als gaf hun nabij heid hem alle veiligheid, ja eigenlijk eerst het recht om, zich ook in Sabines vriend schap te verheugen. Hij zag dagen vol van de reinste harmonie te gemoet en dan een afscheid vol stillen weemoed. Hij had alles vooruit bij zich zelf over légd, en alles was zoo goed mogelijk gere geld. En. nu stond hij hier en staarde de bleeko vrouw in al haai' verleidelijke schoonheid! aan. En hij zag haar gelaat van geluk stra len Om hem, om hem! Zijn hart bonsde. „Sabine," mompelde hij, „dierbare Sa bine." „Arnold Arnold!" Het klonk als een zachte juichtoon. Op dit oogenblik keek Suzanna om. „Oom Friteriep zij. Waarom dat wist zij niet. Het was bijna, als riep zij hem te hulp, en daar hij haar niet terstond hoorde, snelde 'zij naar hem toe. ^tonn los en binnen eenige minuten waren allen tot op de huid doorweekt. De Hooglan ders kwamen op den karn van den heuvel. Van boven af vielen de schoten op hen, een paar man werden getroffen, maar de reserven vulden de gaten en voorwaarts ging 't weer. Er. moest een kleine hoogvlakte overgetrok ken., dan een kuil doorgetrokken worden, en daarna moest men weer tegen de hoogte op. Juichend beantwoordden de mannen het be vel van hun officieren, en golf na golf van Kilts en K li a k i 's teekende zich tegen de lucht af. Daar wankelden zij en wierpen zich op den grond, want van de eerste secties kwam niet een op vier er doorheen. Een oogenblik schenen dooden, gewonden en on gedeerd en tussclien de steenen te zullen blij ven liggen, toen sprongen zij weer op, door hun officieren aangevuurd, bukkend tot den grond over den rotsigen rand. Opnieuw sche nen zij weg te smelten, maar de rijen werden gewoed van beneden, en toen waren zij allen er overheen maar 50 flinke kerels lagen dood tussclien de druipnatte steenen. En toen zij de holte door waren, welk oen taak wachtte hen nog! Zij moesten over 600 yards open grond, met steenen bezaaid, hier en daar door ijzerdraadversperringen bemoei lijkt. Op het kopje in de verte was geen ster veling te zien, maar allen wisten dat daarach ter klein-kalibergeweren wachtten. Struike lend over de steenen en over de lichamen van hun kameraden, renden de mannen vooruit. Er was geen verband meer tussclien de com pagnieën, nauwelijks meer tussclien de sec tiën; het was de dolle moed van elk individu die de mannen voorwaarts dreef. Zij hielden stil, gingen achter een sceen liggen en vuur den, en werden neergeschoten, terwijl zij la gen of terwijl zij oprezen om een yard of tien verder te loopen. Bij de ijzerdraadversperrin gen. werden officieren en manschappen bij 'hoopen getroffen. Maar hier had de regen van kogels vaak de versperringen uiteenge schoten. Meer dan de 'helft van den afstand' was afgelegd on toch, hoewel de top van het kopje voortdurend door ontploffende granaat kartetsen bedekt scheen te zijn, werd het ge weervuur der Boeren niet minder. Het scheen dat onze mannen gedaan hadden wat zij kon den. Kolonel Dick Cunyngham was op twee plaatsen gewond, de helft van de officieren der Gordon Hooglanders lag op den grond. Do helling scheen met tallooze slachtoffers 'bezaaid. Het was het hachelijksto oogenblik. Nu zou de overwinning of de nederlaag beslist worden. Kolonel Hamilton gaf een trompet ter last, den aanval te blazen, en de pijper majoor Lawrence, van de Gordons, snelde naar 'het open terrein en ging vooruithet oude dreunende beroep op de Hooglanders weerklonk. Het geluid van het geweervuur der Devonshires op de helling gaf den man nen moed, en rijen glinsterende bajonetten dansten vooruit in de schemering. Een twin tigtal onversaagde Boeren hield nog stand op het laatste kopje. Opnieuw weerklonk de hoorn, en toen 'b sein om heb vuren te sta ken. Mannen waagden zich uit hun dekking, en in het volgende oogenblik hadden de Boe ren een dozijn dapperen weggevaagd. Maar dit moedlbetoon was een laatste en mislukte poging om de nederlaag te voorkomen. Luite nant Field was al, pan heit hoofd van zijn „Kom tooh eens! Hoor toch eens!" riep zij uit. Arnold en Sabine kwamen met haastige schreden aanloopen, „nij is er hij is er F riep Suzanna, en een blos bedekte liaar wangen. Met de uiterste verbazing zag de oude heer haar opgewondenheid en keek van haar naar den nieuwaangekomene, die hem al da delijk erg bekend' voorkwam. Arnold nam beleefd zijn hoed af en stak den ouden heer de hand toe. Daarop keek deze met een veelbeteekenen- don blik Suzanna aan. Zulk een blik betee- kende altijd: Wie is dat ook weer? Waar heb ik hem al eens meer gezien? En gewoon om als informatiebureel ge bruikt te worden, zeide Suzaruiai „Dat is Mijnheer Von Körlegg." „Körlegg Körlegg neem mij niet kwalijk de naam komt mij bekend voor maar op dit oogenblik Een huivering ging Saibine over de leden. Zou hem de noodlottige samenhang in de gedachten komen, dien deze naam met Zeu- therniS dood had? „Maar oom," zedde Suzanna, „dat is im mers Mijnheer Von Körlegg, die ons onlangs zoo vriendelijk geholpen heeft, toen ons rij tuig om den slechten toestand van den weg niet verder kon." „Och jaDuizendmaal vergiffenisIk heb u toen slechts in uniform gezien," zeide oom Frits, voor zich zelf volkomen verontschul digd, en schudde Arnold nog eenmaal de hand, veel hartelijker, omdat Mj een zwakte van zijn geheugen weer goed te maken had. Dat Sabine, die er toen toch. niet bij ge weest wals, Körlegg ook kende, trok zijn aan dacht niet. Van louter verwondering vervuld, zag hij compagnie Devonshires. tu^-ohen de batte rij de mannen die de kanonnen bediend 'hadden totdat het staal op zes voet van hen af was, werden neergeschoten of aan de bajo net geregen. Devon*. Manchesters, Hooglan ders en dragonders ontmoetten elkaar en ren den de kom m, naar het laager. liet was drie minuten lang een wild tooneel; de mannen riepen „Majuba' Majuba'" Toen werd het sein geblazen, het vuur gestaakt, en wij za gen iets wat ons allen deed trillen ec-n witte vlag, aan het Mauser-geweer van een zwaar gebaarden Boer. De strijd was geëindigd. ..Een troep onge regelde soldaten stond op den rotsaehügen met lijken bezaaiden heuvel, overwinnend on hulpeloos," schrijft de correspondent van de „Daily Mail". Plotseling werd hel ons du'delijk dat het avond was. Uit de duisternis om or.» klonken ruwe stemmen „Een dokter noodig hier Hulp voor een gewond officierHier een ge kwetste! Daar drie' Een draagbaar, oni GodswilEen draagbaarIs er geen draag baar klonk het. Er was geen draagbaar bin nen liet bereik van de mensehelijke stem. Reeds werd do eerste gekwetste naar bene den gedragen. Het was een kapitein. Toen hij werd nedergelegd', fronsden zich de wenk brauwen; de tanden, stijd opeengeklemd, den mond strak gesleten, spande hij al zijn geest kracht in om het met van pijn uit te schreeu wen. Met een mislukte poging tot glimlachen vroeg hij of men zijn arm zou willen uitstrek ken. Een man boog zich over hem heen, maar meteen werd* het donker. De lantaarndrager die den gekwetste had vergezeld, was terug gekeerd om andere gekwetsten te halen. .,0, strek asjeblieft mijn arm uit," kermde de ge kwetste. „En dek me toe. Ik verga van kou de." Een lucifer werd aangereikt en een eindje kaars en bij het licht daarvan werd do arm bevrijd, waarop het lichaam van den ge kwetste rustte. En dat was maar een uit twee honderd Vier uren lang duurde het opzoeken en naar liet laager brengen der gekwetsten. Gelukkig waren in de buitgemaakte wa gens der Boeren matrassen, om den ongelnk- kigen een goede ligplaats te verschaffen, en lakens, waarin zo gedfagen konden worden. Wij vinden nog tal van bijzondei heden over dezen bloedige» strijd in corresponden ties in de «Daily Telegraph", de «Daily Mail" de «Daily Chronicle" e. n. Slechts enkele willen wij hier weergeven, zonder voor de waarheid in te staan. Den lezer zal de snoe vende en hatelijke toon niet ontgaan. Zoo beroept de correspondent der «Daily Telegraph" zich op het verhaal van Wehl, een der roerigste Uitlandeis, die den storm heeft meegemaakt. Deze zegt o. m. «Het was een vreeselijk gevecht en de slachting te ergmaar het moest. De En- gel-chen stormden prachtig. De granaten barstten vlak bij hen. Met de bajonet namen de Gordons de kanonnen van den vijand. De Boeren waren zeer dapper. Zij riepen ons toe Komt op en bleven tot liet laatste staan. Ik zag Ben Viljoen zwaar gewond en kapi tein Seliiel. Ik zag Koek eu Piennaer, beiden dood, en dr. Coster met een kogel in liet hoofd. Er zyn hoopen ambtenaren uit Johan- dikwijls het voornaamst© over het hoofd. Zoo was hij ook nu geheel vervuld van verwonde ring over Suzanna's opgewondenheid. Want aan haar, die nog nooit d© gelegenheid en de verplichting had gehad om zich in do kunst der zelfbeheersching te oefenen, kon men duideiijk merken, d'a't zij opgewonden en ver legen was. Zij sloeg de oogen neer, toen Arnold haar de hand toestak, en toen haar in 't oog lao- pende blos week, bleef er een angstige uit drukking op haar gelaat achter. Ja, Suzanna wist van angst en schrik niet, wat zij moest beginnen. Wat zou er van deze ontmoeting worden Als oom Frits de waarheid eens giste of ver nam Wat zou het zijn, als Safome eens tot het inzicht kwam, dat Arnold niet gekomen was om haar het jawoord te vragen, maar slechts als een. goed vriend 1 Dan zou zij. zich van het leven berooven! Of als Arnold toch alle vooroordeelen wilde trotse eren en met Sabine trouwen Het was aan Suzanna te moede, als zou zij dan nog slechts verachting voor de geheele menschheid kunnen gevoelen, als zoo iets mogelijk was En hoe was het toch mogelijk, dat Sabine nu, zonder eenige verlegenheid te laten blij ken, een gesprek met de beide lieeren te ge lijk wist gaande te houden? Was dat een kunst, die men in d'e wereld leerde, als men er door ongeluk en hartstocht toe gekomen was, zich een masker voor te doen? Zij, die Sabine zoo door en door kende, zag het toch wel, dat alles in haar in opi-oer was. Zij was doodsbleek, en. haar oogen stonden dof. Zóó zag zij er altijd uit, als zij in hevige ontroe ring verkeerde. Het was onbegrijpelijkEn tooli sprak haar lachend© mond over het aan gename hunner reis en over het goede logies, dat zij in, liet Hotel-Royal-Danieli gevonden nesburg, Kiuger.-doi p en Boksbuig dood of gewond, en mulei en krijg-gevangenen, ver scheiden leien eu Engcl.sclien onder hen. »De lansiers voerden een eliaigc uit op de weeloopersKapitein Sehiel gedioeg zich, toen hij gewond was, als een man hij weigerde hulp tot onze mannen geholpen waren, en hij gelastte zijn bende met schieten op onze g wonden op te houdeu. Wij hebben al hun officieren gedood of gewon I." Bovendien natuurlijk ijsnlijke veilialen van lafheid of trouweloosheid van Boeren. Zoo verhaalt dezelfde coi respondent »Een veertiental Engelsclien (geen soldaten) waren op weg van Dundee naar Ladysmith. Daar kwamen zij *17 Boeren tegen die van Elandslaagte vluchtten; zij voeiden een wagen mee, getrokken door zes muilezels. In den wagen lagen vier gewonden. Of-choon van de Engelschen slechts twee of drie gewapend waren, riep een van dezen, een dappere Lmit- sciiei', met name Scliwar kard, de Boeren toe, dat 7ij zieli moesten overgeven, zeggende d.u ei* een sterke patrouille vlak in de humt was. Zij gehoor /aamden en werden toen naar Elandslaagte teruggebracht. Onder deze ge vangenen was de heer de Wilt Hamer, aan voerder van liet Nederlandsch vrijwiüigeis- korps te velde. In de Daily Mail" staan gruwelijke too- neelen van bloed en lijden beschreven. Wij stippen er alleen uit aan dat de oude Koek, lid vau den Uitvoerenden Raad, lag hoven op den heuvel, een witgebaarde patriarch in een z.wai t gekleede ja«. Met krachtige stem riep hij »Breng mij den henvel af en leg mij m een tent; ik ben door drie kogels getroffen." Vier van de familie Koek waren dien dag in het vuur en alle weiden ge troffen. De oude Koek, gelijk men weet is aan zijn wonden gestorven. Sclnel lag met een kogel In zijn dij bij de twee kanonnen, die hij zoo goed bediend had. Daar lagen ook drie veldkornetterr, leden van den Volks raad, publieke aanklagers enz. Wij willen eindigen met een vraag, door den correspondent der «Daily Telegraph" gesteld, die een zeer zonderling licht werpt op het beleid der Engehche legetaanvoerders in Natal. «Hoe is het mogelijk", vraagt hij, «daler tusschen de kampen te Gler.coe en Ladysmith, slechts 07 K.M. van elkaar verwijderd, een twee- of drie duizend Boeren konden zijn zonder dat men het wist. Waar was de in lichtingendienst, waar de voorposten Eerst toen zij het station Elandslaagte hadden ge nomen, merkte men het te Ladysmith." Trouwens, wij lezen dat de gesneuvelde generaal Symons den 20-iten October de Boeren op Talwana-heuvel bij Dundee aan viel om de nederlaag der Engelschen in '1881 op Majuba-heuvel te wreken. Zonder ling krijgsbeleid He stand vnn den oorlog. Volgens een aan de «Evening Herald" te Dublin geseind gerucht te Pretoria is Lady smith sedert Woensdag in handen der Boeien. Het is mogelijk, maar waarschijnlijk lijkt het ons niet. Wij gelooven mot dat zoo ernstig nieuws lang opgehouden kan woiden. Maar -uigeiust is men over Ladysmith in de hoogste mate, en vergeefs tracht men er hadden. Arnold van zijn kant vertelde, dat hij bij Bauer-Griinwald gelogeerd was. En do geheele, eigenlijk toch zoo vluchtige 'kennismaking van vóór drie weken bij het ruwe weer gedurende de dagen dor manoeu vres, nam hier in het vreemde land terstond het karakter van een oude vriendschap aan. Men sprak al spoedig af, dien dag samen te dmeeren, dien avond, het concert op de Piaz za gezamenlijk bij te wonen, en den volgen den dag een tochtje naar Murano te doen. Suzanna kon er niets van begrijpen. Zij had echter wel kunnen vermoeden, d'a,t juist haar blijkbare opgewondenheid bij dé ontmoeting met Arnold Von Körlegg dien ouden heer bowoog, diens gezelschap zoozeer te zoeken. Oom Frits had nog nooit gezien, dat zijn schrander nichtje om een man ge bloosd had en van haar stuk geraakt was. Daarvoor bestond natuurlijk, naar zijn meening, slechts één reden. Die reden viel in zijn smaak. Nu kon er best iets verblij dend® gebeurenMisschien was voor Suzan na een geluk weggelegd, dat al haar plannen oir als boekmmdster werkzaam te zijn, in duigm deed vPien. nog voordat daaraan een begin -,:u uitvoering gegeven was. Ook aan de hevigste gemoedsbewegingen komt oen einde. Sabines uiterlijke kalmte werd spoedig ook een innerlijke. Een heerlijk gevoel van geluk vervuld© haar geheel. En toon Suzanna zag, dat er niets verschrikke lijks gebeurde, dat geen bliksemstraal neer sloeg en de geheele wereld even helder en vergenoegd bleef als te voren, toen zij oom Frits erg op zijn gemak, de beide anderen, oven onbekommerd hoorde praten, werd het ook liaar weder moediger om hot hart. Zij begon mee te praten, verstoutte zich, Ar nold aan te kijken, vond bij zich zelf, dat tegenover te stellen veilialen van terugge slagen aanvallen der Boeren, waarbij deze ~eer zware verliezen zouden hebben geleden. Ook rlnai vnn gelooven wij voorioopig alleen, dat er gestreden is; de zware verliezen zul len wel spoedig tot een bescheidener <n juister cijfer worden gereduceerd. Int nadien staat een sterke Boerenrnachl bij Estcourt. Ook hier schijnt het weer de bedoeling der Boeren te zijn de stad om te trekken en te isoleeren. Zaterdag is er een voorpostengevecht ge leverd bij Eucourt met het resultaat dat de Engel-che troepen «naar hot kamp terug keerden". Op tie wijze misschien als bij Lady smith na den nondlotiïgen slag? In de Engel sche berichten plegen nu eenmaal de over winningen groot te beginnen en klein te eindigen de nederlagen daarentegen blijken b:j elk nieuw telegram ernstiger te zijn geweest. Ovei .loubert weten wij nog altijd het ware niet. Eerst was hij gesneuveld, toen gewond, daarna, volgens een telegram van 11 November uit Lorenco Marquez, krijgsgevan gen te Ladysmith. 't Waarschijnlijkst klinkt zeker een Reu ter-telegram uil Pretoria, mel dende dat loubert licht ongesteld geweest 1", maar den 12den reeds weer beter was. Van die lichte ongesteldheid hebben de nieuwsverknoeiei's in Natal toen zeker maar, overeenkomstig hun innigen wenseh, Joubert's dood gefabriceerd. Voor het oogenblik, wenden de Engelschen blijkbaar hun grootste kracht aan in het Westen. Zij willen Kimbetley ontzetten om daarna met geforceerde marsclien den A'rij- staat binnen te rokken en Bloemfontein te bezetten. Lord Methuen is gereed met zijn voorbe reidende maatregelen, maar heeft blijkbaar gebrek aan genietroepen. Wij vermoeden althans dat dit de «hulpwapens" zijn waarop hij wacht. Misschien heeft hij ook wel te weinig artillerie en is zijn spoorweg-afdeeling en zijn veld telegraafdienst slecht in orde. De berichten uit Kimberley zelf zijn van ouden datum. Den 11 den werd de stad flink gebombardeerd. Schoon aarzelend geven de berichten nu toch toe dat de beschieting schade aanricht en slachtoffers maakt. Van hun zijde zijn de Boeren intusschen blijkbaar ijverig bezig in het Noorden der Kaapkolonie. Zij hebben nu Aliwal North en het om liggende gebied geannexeerd alsmede het district Colesbei'g, meer westelijk. Ook heb ben zij Sternberg bezet. Deze berichten zijn echter bijna een week oud. Ten slotte nog iets over de naturellen. De Zuid-Afnitaansche mail bevestigt dat de En gelschen te Mafekmg de Kaffers gewapend hebben en hen tegen de Boeren gebruiken. «Ons Land" wist dit reeds den 31 sten October. Ook in Rhodesië hript Iiliama de Engel schen. De Boeren die tegen hem oprukken schijnen ook door naturellen te worden ge holpen, Evenwel, dat inboorlingen tegen in- booilingen in het veld worden gevoerd, is in de Zuid-A fiikaansche oorlogen een gewoon verschijnsel. Het is gansch iets anders, dan zwarten te gebruiken tegen blanken. zijn burgerkleoding cr hom jonger deed uit zien dan de stijve uniform, en moest bij zich zelf erkennen, dat hij de voornaamste, edel ste man was, dien zij ooit had gezien. Die arme, arme SabineWaarom had juist hij haar echtgenoot moeten doodschieten "Vergefelijk was het zeker, diat zij zich meege sleept gevoelde om dezen man lief te hebben. Maar neen, zij, als vrouw van ervaring, zij liad dit gevoel dadelijk moeten onderken nen en bestrijden. Sabine wiegde zioli op de golven eener ze© van, levensvreugde. Haar oogen straalden van geluk. Zij zag er mooier da.n ooit uit. Haar voorkomen was weelderig en geheimzinnig, stoutmoedig en veelbelovend', evenals de stad, waarin zij hun verblijf hielden, evenals d© zuidelijke zonnewarmte, evenals het halflui de, drukle bedrijf der menschen, evenals de blauwe hemel boven hun hoofden! Dien avond' zaten zij op de Piazza., die dooi de muren van trotsche paleizen ingesloten wordt en de facade der Marcuskerk afsluit. De sterren stondten aan een helderen hemel. De wind streek zoel over het plein heen. Bij het licht der gasvlammen bewoog zioli oen bonte menigte. Slechts flauw verlicht, ver toonden de bonte muren der kerk zich als een geheim uit het Oosten. Sniachteud en in dringend klonken de tonen van de ouverture uit „Tannkauser" te midden van den nacht, on overstemden met de macht van een de monisch verlangen de banale menschenstem- men. En ook in Sabine nam het verlangen naar geluk steeds toe. Haar ziel was bereid, jube lend wijd goopend om dab ééne woord te hoe ren, dat de kroon op haar loven zou zotten. {Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1899 | | pagina 1