53"° Jaargang.
Vrijdag 29 December 1899.
No. 10126.
IVIaar een mensch!
Bericht.
Kennisgeving.
STIEBEX KEUllIX GEN.
74)
BUITEXLAaM).
3CHEM I5CHE COlUMIIT.
Deze courant verschijrit dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen 11. 1.25. Franco
per post 11. 4.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10"cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BareanBoterstraat 68.
Hl'lkMIli1!!
Pi-ijs der Advertentiën: Van 17 regels fl. 0.90iedere regel
meer 121/s cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zjj
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Icleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 133.
Zooals andere jaren zullen ook dit
jaar In de gchledanisclie Courant, die
In den ochtend van den nieuwjaars
dag verschijnt, Nieuwjaarsgroeten
kunnen opgenomen worden tegen den
prjjs van VIJCTIO CENTS.
Opruimen van sneeuw enz.
Burge meester en Wethouders
van Schiedam,
Io aanmerking nemende, dat op heden bij
omroeping is bekend gemaakt, dat binnen
24 uren de straten en stoepen, overeen
komstig art. 10 der verordening ter hand
having van de openbare orde en veiligheid
en op de straatpolitie, van slijk, sneeuw en
jjs gereinigd moeten z(|n.
Brengen hieibij ter ftlgemepne kennis, dat
tot en met Zaterdag a.s. door ben ont-
I helling Is verleend van het verbod om
de straat te schrobben.
Schiedam, 28 December 4899.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
VERSTEEG.
De Secretaris,
VERNÈDE,
De Gedeputeerde Staten der provincie
Zuid-Holland, maken bekend
dat ingevolge ait. t van het op 21 Juli 189G
door de Provinciale Staten vastgesteld en bij Ko
ninklijk besluit van 2 September 189G nu. 2-
goedgekeurd Reglement ter bevordering der veefok
kerij in die Provincie Zuid-Holland, tot het toekennen
van premien voor sneren boven den leeftijd van
1'/5 jaar en voor pinkstieien beneden den leefujd
van l'/9 jaar, jaarlijks keuringen zullen worden ge
houden
dat voor deze keuringen de Provincie isvoideeld
in 14 districten en voor elk district 1 premie van
f 150 voor een stier boven den leeftijd van 1 ]4
jaar en 3 premien van f lGO of wel 2 piemiên van
flOO en 2 van f."Ü voor pinkstieien beneden den
leeftijd van ll/o jaar beschikbaar zijn gesteld, met
dien verstande dat slechts voir uitmuntende stieren
premien mogen worden toegekend en dat de toege
kende premien slechts worden uitbetaald indien de
bekroonde stieren van af de bekroning tot 1 Sep
tember daaraanvolgende in de Provincie Zuid-Holland
tegen een springgeld van hoogstens f 1 beschikbaar
zijn geweest
dat in elk district rlechts de stieren kunnen mede
dingen wier standplaats binnen het district is ge
legen, tenzij in bijzondere gevallen door Gedeputeerde
DOOR
IDA BOY-ED.
Voor den opperbaljuw had haar ontroering
een begrijpelijke roden. Dait Körlegg zoo stijf
en wanhopig ernstig was, trok zijn aandacht
met. Hij 'hield er zelf -van, dat heb bij plech
tige gelegenheden ock plechtstatig toeging.
„Troost je er mee, lieve kind," zeide hij
vol vaderlijke welwillendheid. „J© ben'b niet
- de eeute en je zult ook wel niet de laatste
-zijn, die onschuldig in opspraak komt. Heb
hehiorb zich nvt immers alles op. Als je ge-
Mtgageci'd raakt, is immers alles in orde. Dab
verliefde paartjes vóór hun pulbliek engage
ment eens heimelijk bij elkaar komen, ge
beurt toch wél meer. Dat is met ons allen
zóó gegaan toen wij jong waren
„Och, het is mij volstrekt onverschillig
wat de mensdhen zeggenverklaarde Su-
zanna.
Arnold luisterde toe. Dat was een klank
uit vervlogen dagen. Juist hetzelfde had een
v andere ook eenmaal gezegd. Was dat de koe
ne, voorname moed van vrouwenharten 1 Of
was het de onervarenheid der vrouw
De opperbaljnw glimlachte even.
„Welnu, lieve land wat heb je te ant-
woorden vroeg 'hij roet «enigen aandrang.
- „Let maar niet op mij en mijn huis! Je
staat met mijn dochter op een intieanen voet.
Haar boven vriendschap gaat liefde. Je zult
v- van mijn dochter wél niet verlangen, je aam-
"staande te ontmoeten. Wat er tiusschen ligt,
dat weten wij immers."
Suzanna keek vóór zich. Zij Hul den moed
ff niet, den man, met wien zij nu sprak, in het
gewicht te zien.
■fS En tranen in zijn bijzij n te storten dat
wilde zij niet.
frh; _„Ik dank u, Mijnheer Von Körlegg," zeide
v-.f j.zij zaohti„maar ik kan ujw aanzoek niet aan-
temen."
kfSf „Zeg je neen 1" riep de opperbailjuw geheel
ver|blivrft uit.
fff) Zij boog met het hoofd.
Staten, vo'gens art. 5 van het Reglement, luervan
aan een of inecr stierenhoudeis. voor een ol meer
stieren afwijking is toegestaan;
dat de Gemeente Schiedam behoort tot het !4de
district samengesteld uit de gemeenten
Vlaardingen, Kethel en Spalnml, Schiedam, Ylaar-
dingerarnb.icht, Maassluis, Maasland en Rozenburg,
en dat de teurmg in dat District zal plaat» hebben
te Vlaardingen op Donderdag i Maart 1900, des
morgens ten 11 ure,
's-Gravenhage den 11 den December 1899.
De Gedeputeerde Staten voornoemd,
FOCK, Voorzitter.
F. TAVENRAAT, Griffier.
N.B Op denzelfden dag en hetzelfde uur wordt
eene keuring van Rijkswege gehouden, waarbij premien
worden uitgeloofd, onder gelijke voorwaarden
als loven vermeld.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 28 Dec. '9»
Be oorlog.
Geen ui e u wis.
Er is gebrek aan nieuws uit Z-uid-Afrika,, of
liever: er gebeuren geen dingen dia een uit
voerige bespreking loon cm. Het blijft bij
rectdb bekende feiten, waarvan een enkele na
dere bijzonderheid in den breede wordt uit
geplozen.
Zoo vinden wij een lang verhaal in dé
„Daily Mail" over de wijze waarop de kanon
nen en hun bediening aa,n de Tugda door 1e
Boeren genomen werden. Men weet reeds d'at
kolonel Buddock en zijn mannen dekking
voor het hevige vuur der Boeren béidden ge
zocht in een droge kreek. Toen mi de strijd
eindelijk reeds geëindigd was en het vuur
zweeg, reden drie Boeren, een met de witte
vlag opgestoken, naar de „donga" om de En-
gélsdhe artilleristen te vragen zitdh over te go-
ven.
De parlementaire vlag baatte niet. De
„Daily Mail" vertelt zelf dab de Engelschen
twee Boeren neerschoten de derde ontkwam.
Toen, na een korte veikenning, omsingelden
400 Boeren dé Engelschen en oiscihlten dat
dezen zich met de Kanonnen overgaven. „Buk
op, Boer," was kolonel Bullock's antwoord.
Een der Boeren velde hem toen met zijn ge
weerkolf neer; een Engelse h soldaat reeg
daarop den Boer aan zijn. bajonet, maar
moest dio daad. zelf met don dood boeten.
Daarop werden de Enigehchen gevangen
weggevoerd!j de kanonnon wierpen de Boe
ren in de rivier'.
Tot zoover het niet zeer waarschijnlijk
klinkende relaas in de „Daiily Mail". Volgons
de lering der Boeren hébben zij de kanonnen
niet in de rivier gewogen, maar er negien ge
houden.
Intusslhen zijn de bij Oolenso gevangen
gemaakte officieren naar Pretoria gezonden.
„Et zeg neen."
Arnold Von Körlegg maakte een diepe
buiging, eerst voor Suzan na, toen voor dat
ouden heer.
Bij de deur maakte hij nog een derde, laat
ste buiging en ging heen.
Siizanna eciht-er zette zich bij de tafel neer,
verborg haar gelaat in haar handen en begon
te snikken.
„Wat is dat dan toch? Wat mioet dat alles
betedkenen?" vroeg de opperbaljuiw, die nog
niet van zijn verbaizing bekomen was. Hij
klopt© haar vaderlijk op den sdhouder. „Huil
toch zoo niet, mijn kind! Mag je hem dan
niet lijden
„Ach ja ach ja!" riep rij snikkend uit.
„Hu, dan begrijp ik de heele geschiedenis
niet!" zeide hij.
„Geen vragen doen geen vragen doen.
Ach, ik lean niet meer leven'"
Zij bleef maar steeds voortsclireien.
De opperbaljuw stond' radeloos bij haar.
Allerlei gedachten kwamen er bij hem op.
Misschien kon Suzan na, ofschoon zij dien
man liefhad, er zich toch niet over heenzet-
ten, dat hij een meniseheoleven vernietigd
iïad em dat neg wel het leven van een lia-
rer bloedverwanten. Och! Dat arme kind!
Maar zulk een gevoel liet zich begrijpen
Aan do oude Juffrouw Leermann, aan Se-
bald en aan alle andere Mühlauers zou bij
het echter aan heb vérstand brengen, dat
hier viani geen lichtzinnigheid, en onge-
oorlooflcten, omgang sprake was. Hij hald het
met rijn eigen ooren gehoord, dat Von Kör-
legg alles, wat hij was en had, aan de voeten
van het meisje had neergelegd..
Mevrouw Deuiben kwam met een verwon
derd gericht binnen.
„Hoenu vroeg zij, terwijl rij naar de wen
nende Suzanna keek.
„Zij evil nietEn bij daze woorden maak
te de opperbaljuw allerlei afwijzende geba
ren rijn. vrouw moest niet me!b onldasdhe
vragen aankomen.
„Och, Suzanna als hét mogelijk is
bom bot bedaren! Sabine verlangt naar je
Gusta en ik hebben haar te bed geibr idht. Zij
was vlak naast mij flauw gevallenzeide zij.
„Wat rijn dat allemaal voor geschiedenis
sen?" vroeg de opperbaljuw met een zucht.
Stilzitten doen de Boeren, niet. Gisteren
maakten wij reeds melding van de overval
ling van een patrouille Engelsdie huzaren,
waai op de Engelse-hen rich volgens een Rou
ter-telegram. denzelfden dag gewroken heb
ben door ricli in hinderlaag te leggen en zo-
ven Boeren op heb lijf te vallen die een der
gedoc-do huzaren kwamen berooven. Twee
Boeren werden gedood, twee gewond, drie
paardeii gedood. Toen hoorden, de Engelsdhen
dat een troep Boeren hen trachtte om te
trekken, waarop rij teruggingen.
Ook dit berooven van een doodfen vijand
riet er met erg geloofwaardig uit. De Boeren
doen zoo iets niet.
Blijkbaar hangen «.Inter de Booren aan
Buller's flanken, het de Engelsdhen lastig
makend zooveel rij kunnen en tegelijk hun
stellingen verkennend. Zelfs zijn Boerem-pa-
trouilleis gezien op veertien mijlen bewesten
Estconrt.
De twee officieren, wier paarden alleen In
hot Enigélsdlie kamp zijn teruggekeerd, zullen,
wel in handen der Boeren rijn gevallen.
Het verlies van de brug, bij Coleuso die
door een Ehgelsdie lydidiet-granaat vermeld
is men vermoedt dat de brug dbor de Boe
ren ondermijnd was, en dat die mijn door de
granaat ontstoken is is reeds hersteld. De
Boeren hebben een hulpbrug over de rivier
geslagen bij Pieten,, wat oostelijker dus.
Van, tijd! tot tijd beschieten do Engeiscke
kanonnen in liet kamp b Ohieveley de stel
lingen der Boeren. Een Exchange-telegram
van den 21 en fantaseert dat twee of drie gra
naten groote schade aanrichtten ra de schan
sen der Boeren.
Ook hoorde men dien dag volgens Router's
speciafeii berichtgever zwaar kanonvuur in. de
rich tang van Ladysmitlh. Waarschijnlijk was
een der „Lange Tom's" aan het woord!. De
„Westm. Gaz." merkt op dat de artillerie der
Boeren blijkens de laatstelijk door het de
partement van, oorlog gepubliceerde verlies-
lijsten steeds doodelijfcer weikt.
Uit de Kaapkolonie geen nieuws van be
lang. Van French wordt in liet geheel mets
vernomenomtrent G-atacre wordt gemeld
dat hij „tracht" zijn verbindingslijn met
Indwo te herstellen.
Dat de houding- dér Kaapsdie Hollanders
te ïvclht reden geeft tot groote bezorgdheid
blijkt uit het staatje dat de correspondent
der „Timc-s" te Sterkstroom opgeeft. Ten
Noorden der Stormbeigen zijn beslist on
trouw de districten Baxkley-Oost, Lady Grey,
Aliwal Nortili, Ven ter-stad, Colesberg, Bur-
g'hersdorp, Steynsburg, Molteno, Sterkstroom
en Wodehouse. In één kanton handhaaft Bra
bants lichte ruiterij nog het gezag. Ten Zui
den der Stormbergen rijn de districten Graaf
Reynet, Middelburg, Oraiddock en. de streek
van Mosteaid'thoék en Roodhoek van het En-
gelsdhe gezag afgevallen. In Tarlcastad, Vic-
torfa-Oost en Stockenstrooon is de stemming
Langzaam, met haar zakdoek vóór liaai* ge
richt, verliet Suizanna de kamer.
In haar slaapkamer, op het bed. uitge
strekt, met geweld tegen het begeven harer
krachten strijdend, lag Sabine, bleek en af
gemat.
Zij trachtte rich bij het binnentreden van
Suzanna een weinig op te richten.
„Wat heb je gedaan?" riep zij met koorts
achtige haast rut.
„Neen gezegd!"
„Och je kon ook niet anders doen, neen,
je kon ook niet anders dben," fluisterde Sa
bine, als maakte zich een gevoel van verade
ming van haar meester, en viel toen achter
over op haar kussen neer.
Suzanna wierp rich op haar, met het ge
zicht aan, haar borst. Al weene-nd nep zij
luid„Maar ik heb hem lief1 Nu wil ik het
tegen je zeggenIk heb lieon liefgehad van
htet oogenbhk af, waarop ik hem voor het
eerst zag!"
Een geruimen tijd bleef zij voortweanen.
Met een onzekere hand tastte Sabine naar
het hoofd der weenende.
En toen fluisterde zij„Pk heb mij moe
ten inhouden jij moet het óók doen."
Zij vergat, dat rij niet rich zelf, maar dat
het noodlot haar bëdtvongen had.
XIII.
Nu wilde Suzanna geen dag langer te
Mühlau blijven. Zij wilde naar haar moeder
en naar oom Fiitis toe, en Sabine verzette
zich hiertegen niet.
„Ik hoorde hem zeggen, dat hij aan oom
Frits alles geschreven heeft. Deel mij mee,
wat hij hem heeft geantwoord. Je kunt dit
stellig wel te weten komenzeide rij met
aandrang. „Eli schrijf mij ook, hoe het met
hem gaat, als hij. weer te Berlijn is. Ai zie
je hem zelf ook niet, dan kan je door be
middeling van Benno Von Zeutliern toch al
tijd wel iets hooren."
'En teen zij afscheid van elkander namen,
zeide Salbine het hoogste wat zij zeggen kon,
om het hart van het getrcuiwo meisje goed te
doen: „Aan. jou alleen zou ik hem gegund
hebben, anders aan. geen vrouw ter wereld
'Het viel haar gemakkelijk, rich met deze
nog twijfelachtig, en m Cathcart weet men
niet, wat te doen.
Ook van de Modderrivier ontbroken de be
richten. Van tijd tot tijd schijnen de Engel
sehen een paar lvddict-granaten naar de stel
lingen der Boeren to weipen, die hun linie
steeds uïtbieidert.
Do „Daily Chronicle" verneemt dab de ver
bindingslijn mot het Zuiden streng bewaakt
woédt. Te Ensliu (Graspani) bevindt zich
Australische infanterie, te Belmont staan Ca-
nadeezen en tc O ra n je- r ivi er-s ta tiion bereden
Quecnsland-karaibiniers. Naar verluidt «nu
luitenant Molyneiix met een, piket Canadec-
zen door de Boeren ten Oosten van Bolmont
zijn afgesneden; bevestigd, is het niet.
Be Zuid-Afrikaansclie „Mail.
President Krngcr.
Hoe doortastend onze grijze Staatsman nog
altijld is en hoe hij zelfs in flinkheid menig
jong ambtenaar een voorbeeld geeft, moge
blijken uit het volgende staaltjes. Gistermor
gen werd door Z.HEd. in den Uitvoerenden
Raad aan een dér ambtenaren de vraag ge
steld of de Kommandan t-G-enoraal van een
zdkero zaak op do hoogte was gebracht. Daar
men dit niet dadelijk kon beantwoorden om
de een of andere reden;- werd het telegraaf
kantoor per telefoon opgescheld. De ambte
naar die daar d'e vraag zou kunnen oplossan,
was op dat oogenblik niet aanwezig. Men
wachtte in den Uitvoerenden Raad1 en ging
inmiddels met andore zaken voort. Vijf mi
nuten later vroeg president Krager wederom
of de generaal op de hoogte was gébracht en
toen men nog geen antwoord kon geven, nam
liet lioofd van den Staat rijn hoed en stapte,
als altijd gevolgd d'oor rijn paMtie-aigeub, naar
het telegraafkantoor, waar d© gevraagde in
formatie onmiddellijk werd versteekt.
Z.HEd. keerde hierop terug en het werk
in den Uitvoerenden Raad kon weder voort
gaan.
Be artillerie tier Booren.
De „Natal Volksstem" (i. e. de oorlogisniit-
gaaf van do „Volksstem") schrijft onder meer
het volgende over de Bóeren-artillerie: 1
„iEoil der aangenaamste verrassingen van
dezen oorlog is liet schitterende optreden van
onze staatsartillerie.
„Hun optreden zal voorzeker niet nalaten
bij de buitenlandsche militair© deskundigen
intense belangstelling te weldken.
„Ofschoon ons korps geen moemeiLSwaaMi-
ge krijgoervaring had en vaak met min of
meer ironische critiek bejegend! werd1, heeft
men zich thans met één slag in de voorste lij
van de öiedendhagsche artillerie geplaatst.
Zelfs de Nata.lsahe bladen brachten aan onze
arbillerie een welverdiende hulde na heb ge
vecht van Maandag 30 October, door beslist
te ontkennen d!at onze kanonnen bediend wer-
gedaohto vertrouwd te maken; want haar
ziel was kalm bij de zekerheid, dat de gelief
de man nimmer aan Suzanna zou toebeihoo-
ren, en na al deze gebeurtenissen zeker ook
wel nimmer aan een andere vrouw.
Suzanna schreef terstomdl Zij' had, aan
haar „lieven, oenigen, voortroffeiijkea oom
Frits" openhartig gevraagd, wat hij „hem"
had geantwoord.
„Hij heeft ongeveer het volgende geschre
ven De eer eener vrouw stond, Goddank
hooger en vaster, dan dat do praatjes der
mcnsc-hen haar daarvan konden berooven. Hij
begreep heel goed, dat Arnold, als officier en
nun van eer, mij de genoegdoening van een.
huwelijksaanzoek meende te moeten geven.
Voor het overige kwam het hem gerwonsdbt
voor, eenmaal weder een onderhoud met Ar
nold te hebben, zoodra deze weder te Berlijn
was."
Dit was het laatste teéken, dat aan den
onstuimigen tijd, die achter Saibine lag, her
innerde.
Toen kwam er een groote kalmte over haar
leven. Zij leefde dit door als iemand, die wa
kend droomt, aan alles slechte werktuiglijk
deelnemend.
Het Kerstfeest ging zoo aan haar voorbij.
Er schitterde een lichtglans in haar oogen.
Kmdergélach Monk haar in het oor. De feest
vreugde daarbuiten herinnerdé -haar aan de
imikte van den feesttijd. Kerkklokken deden
zieli to midden van de winterlucht hooren.
En op de straten lag de stille, witte sneeuw.
Toen krwam Reinalds biuiloft. Hoeveel be
lang Siad zij eenmaal in dit feest gesteld, toen
rij het in haar verbeelding vooruit doorleef
de' Toen was het liaar geweest, als zou het
huwelijk van haar eenigen geliefden broedér
liaar ziel diep schokken. Vurige wenscihen en
zorgen voor zijn geluk deden haar toen reeds
bij voorbaat tranen storten.
Wat ging haar die vroolij.ke man eigenlijk
odk aan, die ten gevolge van de aaiiM'dding
zijner aanstaande een strenge zed'enmeester
geworden was, voor wien rich de horizon
langaaam en gestadig meer vernauwd' liad,
zoodab de® nog slechts een kleine wereld vol
tevreden geluk en uitsluitend lanidbouiwfcun-
digo belangen beperkte? Wat ging hij haar
aan Hij was haar broederDat was 2100.
1111 nl L"-l' Hlll.lllll.mill MIIHITI
den d'oor Afrikaandeo-s, malar Duitsalie en an
dere Europeesehe officieren do leiding wan de
artillerie m handen hadden. Do burger-s die
nen liet wei k, tot dusver door onze artillerie
gedaan, op lioogen prijs te stelen en do Ro-
geerimg behoort, do rol wclko dé artiüerio
thans speelt, in liet oog te houden voor toe
komstige gebeurtenissen. Eon storke artille
rie za<l onzen vijanden ontzag inboezemen en
de weeibaarlicid omzer burgers vergrooien."
Lang Tom.
Aan een brief ons welwillend tea- lering af
gestaan ontleonon wij, zegt diet „HM.", heb
volgende
„H. was deze week bij Ladysmiith en is bij,
het groote kanon, geweest, 'tls ontzettend,
zegt hij, zooals de Engelsolion daarop hébben
geschoten- Rondom liggen bommen en grana
ten en zijn- stukken uit den grond weggasla
gen, zonder odhter (het kanon, nodh dé men
sdhen te raken. H. zegt, je staat daar voor
wond'eren dio je begrip te boven gaan. Ze
moeten dat kanon niet drie man laden. H.
vroeg of ze niet eens zoo'n bom af wilden
.schieten. „Nee doktor," zegt een van dio Afri-
kaandors, „ons doe dat niet. Net nou, alls ons
zoo'n Idompie Engelschon bij elkaar ziet, zet
ons die bom in en weg Ls die Idompie rooies.""
Geniengde Bededecllngm.
De officii'use iNordd. Allg. Ztg." schrijft:
sNadat de Duitsche rijkaregeering de con
venties en de drie verklaringen heeft onder
zocht, die door de Vredesconferentie te
's-Graverihage zijn uitgewerkt, zal prins Von
Miinster deze den 28sten December te
VGravenhage onderteekenen.
sSlechts zal bij het artikel betreflende de
toepassing van de conventie van Genève in
den zeeoorlog hetzelfde voorbehoud worden
gemaakt, als door Engeland in uitzicht werd
gesteld."
De ïNordd. Allg. Ztg." voegt hierbij
Door de toetreding tot de besluiten der
Haagsche conventie, welke door Oostenriik-
Ilongarije en Italië reeds onderteekend zqn,
geeft Duitschland een nieuw en veelbeteeke-
neud bewijs van zijne kalme en bezadigde
staatkunde, die met de verbonden Staten
vooitdurend iti nauw verband blij ft en tevens
lot het naburige Russische rijk vriendschappe
lijke en veitrouwelijke betrekkingen onder
houdt."
Intussclien is gisteren prins Von Miinster
van Parijs naar 's-Gravenhage gereisd, ten
einde de stukken der Vredesconferentie te
onderteekenen.
In de gisteren gehouden zitting van het
Hooggerechtshof eindigde de procureur-ge
neraal Bernard zijn lequisitoir. Hij toonde
zich vooral zeer streng voor Gudrin en drong
Uit één ouderenpaaj- waren rij- gesproten.
Ach, wait raakt men in het leven van elkaar
vervreemd! Eigenlijk was het om tranen, te
storten.
'Maar waarom tranen te storten.?
Saibines oogen waren, droog.
Zij bleven dit ook, toen bijl gelegenheid
van die huwelijksvoltreikikiimg alle dames ridh-
in tranen baadden en zelfs de hoeren heime
lijk oen traan wegpinkten.
Waarom weenden al dio menschen? Rei-
naTd en Martha gingen immers e©n zekér ge
luk te gernoet. Er konden wel eens een paar
mislukte oogsten komen. Hun kinderen kon
den riek worden, of zij kregen geen Mnxlerem
en wemsdhten ze vruchteloos voor zich. De
kleine offers aan heb noodlot zouden immers
ook hun niet bespaard blijven. Maar wat waa
d'at
Och, alledaagsch leed en aüedaaigsch geluk.
Martha hing haar later om den hals, rood!
en opgezet in -haar gericht van het ween-en,
en zwoer liaar, dat rij Rfeinald gelukkig: zou
maken.
Welk een, overbodige eed! Deze beidén.
zeulden immens al hun krachten moeten in
spannen om elkander niet gelukikig te ma
ken.
Benno Von Zeutiiem was op dé bruiloft
genoodigd en ook gekomen. Hij meende, aan
Sabine deae attentie ten opzichte van haar
familie verschuldigd te rijm Zij had! ridh
daarover vroeger eonigtszins verheugd. Zij
kon eindelijk, eindelijk weer iets omtrent
„hem" hooren.
Maar toen zij haar jeugdigen zrwager vóór
zich zag, net, vroolij'k, met allerlei uitdruk
kingen, die pus bij het regiment in zwang
gcikonien waxen, toen kon zij toch dien- éérién
naam niet over haar lippen bremgen.
En haar zwager vervvonderdé er zich niet
weinig over. dat Saibine zoo stil, zwo emst%
en zoo vermagerd was. Zoo heimelijk had hij
vroeger rijn gedachten over het huwelijk va-n
zijn broader gehad, dat hij voor niet gelukkig
hield. En nu scheen heb, als -word Saibine
door droefheid verteerd' Dat hintderdé hemi
bijna. Want hij had rijn broeder allang ver
geten. Maar rijn weduwe nu, dat Waa
eigenlijk toch heel iets anders.
Wordt vervolgd