Tusschen twee liefdes.
53,,e Jaargang.
Vrijdag 16 Februari 1900.
No. 10168.
Ken nisgev i 11 g.
STADS-ZIEKENHU1S.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen. 11. 1.25. Franco
per post 11. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBeverstraat (SS.
Prijs der Advertentiën: Van '17 regels fl. 0.90iedere regel
meer 121/2 cents. Reclames 30 cents per ïegel, Groote letters naar de plaats die zij
innamen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Itleine adverteiitiSn opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Ifo. X23.
Inrichtingen welke gevaar, schade
of hinder kunnen veroorzaken.
BURGEMEESTER EN WETHOUDERS VAN
Schiedam,
Gezien het verzoek van de Firma KRANEN1
Co., om vergunning tot uitbreiding
barer branderij in de *s Giavenlandsche stiaat
no. 2, kadaster sectie II no. 18, doorplaatsing
daarin van een stoomketel met eeri vei'W oppor
vlak van 7 M2, ter vervanging van dien van
geringere afmeting
Griet op de bepalingen der Hinderwet,
Doen te weten
dat voormeld vei zoek niet de bijlagen op
de secretarie der gemeente is ter visie gelegd
dat op Donderdag den lsien Maart as., des
middags ten 12 ure, ten raadhuize gelegenheid
zal vvoiden gegeven om bezwaren legen het toe
staan van dat verzoek in te brengen en die
mondeling of schriftelijk toe te lichten en
dat. gedurende drie dagen, vóór het tijdstip
hierboven genoemd, op de secretarie der gemeente,
van de schrifturen, die ter zake mochten zijii
ingekomen, kennis kan vvoiden genomen.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den 15den Febtuarl 1900.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
VERSTEEG.
De Secretaris,
v. LUIK, X. S.
De rekeningen ten laste van het Stads-
Ziekenhuis over 1899 worden vóór den
lsten Baart eerstkomende bij den Secretaris-
Penningmeester, Nieuw&traat 30, ingewacht.
De Commissie van Administratie,
VAN WESTENDORP,
Voorzitter,
W. A. VAN DOLDER Dz.,
Secr.-Penn.
Algemeen uverzlciit.
SCHIEDAM, 15 Febr. 1900.
OË OOULrOti.
Do nieuwe campagne.
Aller oogen, in Engeland en daar buiten,
zijn andermaal gewend naar de Mo-ddcrri-
vier. Daar zijn nieuwe operaties in uitvoe
ring; vandaar moet voor de Engelsche heer
schappij in Zuiid-Afrika bat heul komen.
Lord Roberts is de man van wwen d'e red
ding wordt verwacht, op wxen do hoop van
Groot- en Klein-Britten is gevestigd.
Wat lord Roberts wil, is nog niet te zeg
gen. Wij kooren dat generaal French, de
eenige Engelsche legeraanvoerder die m de
zen oorlog een overwinning (bij Eilanids'laag-
te) beliaaide, maar due ook al weer bij Co-
lesbeirg zijn roem voor een goed deel is kwijt
geraakt, dat generaal French de Mod-
demvier is overgegaan.
Tegelijk hebben ook de .Gortdon Hooglan
ders meer westelijk eenige punten bezet.
Het is natuurlijk onmogelijk uit deze
DOOR
CHARLOTTE M. BRAEHME.
40)
Hij zag niet het stomme verwijt in de lie
ve, treurige oogen, die zij naar hem opsloeg.
Geen waandle aan zijn leven, terwijl zij bij
hem was niets om voor te leven, terwijl
hij haar lhad1Daisy werd! nameloos verdrie
tig; een gevoel van wanhoop maakte zich
van haar meester. Zij was minder dan niets
voor hem waarom was hij met haar ge
trouwd?
„Ik denk er over naar Engeland terug to
keeren,'* zei hij, „en daar eenigen tijd te
blijven. Dan kam ik zien wait ale ga doen. Ik
tracht mij hier eigenlijk op jammerlijke wij
ze bezig te houden. Boeken en taalbtudli'e
zijn niet voldoende om hot leven en denken
van een man te vullen."
„Je hebt mij toch," 'zei Daisy zwaik.
Maar hij hoorde het niet eens, en met
een zucht van wanhoop wendde zij zich af.
„Blijf even, Daisy," zei hij. „Ik wil graag
mijn plannen met je bespreken. Wat zou je
er van zegsgen als wij de volgende week naar
Engeland1 terugkeerden V'
„Wat je wilt, is goed," was haar vriende
lijk anbwoord. „Jouiw genoegen is altijd' het
mijne."
Weer scheen hij haar antwoord niet te
hooren.
Daisy schepte moed. Zij hief haar gelaat
naar hem op.
korte berichten op .te maken of en m hoe
verre deze knjgsfenten werkelijk belangrijk
zijm
Wat het gievcclit betreft tusschen overste
Hannay's bereden infanterie en een „kleine
Boerenmachb" bij Ramak, ongeveer zeven
mijlen benoorden de Oranjerivier aan de
Vrijstaatsche grens, dat schijnt nicit zeer
gunstig voor de Engelschen te zijn afgeloo-
pen. Hannay kon den vijand „togenliouden"
en verloor daarbij 39 man. Het maakt d'cn
indruk of de Engelschen zich met groots
moeite de Boeren ,van het lijf hebben ge
houden, vermoedelijk nog wol door een haas
tigen aftocht.
Lord Roberts schijnt over een groote
macht te beschikken, een geheel legerkorps
en een divisie cavalerie; precies weet nie
mand hoe sterk de Engelschen hier nu zijn
Soanmigen spreken van 40,000 manover
het geheel neemt men aan dat hij tweemaal
zoo sterk is als de Boeren.
Eon ernstig gevaar voor Roberts leveren
de gebeurtenissen in het Noorden der Kaap
kolonie op. De correspondent der „Daily
MaÜL" en hem kan men waarlijk wel ge-
loovon, wanneer hij van overwinningen der
Boeren spreekt meldt dat do Worcester's
de Wilt's, de Berkshires en de West-Austra
liërs uit hun positie bij Colesberg verdreven
werden. Daar de konvooien steeds moeilij
ker de verschuilende kampementen konden
bereiken, werden die verlaten ea trokken
de tro°pen terug op Rcnsburg.
Renter's correspondent voegt hieraan toe
dat de Boeren een 40-ponder op Bastaard-
nek hadden dat den geheclen omtrek be
streek en dat de Engelschen overal een vijf
maal zoo sterken vijand tegenover zich had
den. De Engelschen hebben nu geen kamp
meer, westelijk van Rcnsburg, De groote
overmacht der Boeren dwong hen tot den
terugtocht op Rcnsburg, en de vraag is of
zij zich daar zullen vermogen te handhaven
Een groot gevaar voor lord Roberts. Im
mers, de mogelijkheid is lang met uitgeslo
ten, dat de Boeren voortdringen naar Nauw-
poort en vandaar De Aar en daarmede Bo
berts' verbindingslijn naar het Zuiden be
dreigen.
In Natal.
In Natal1 zijn de Engelschen nu precies
zoo ver als twee maanden geleden, toen de
bloedige slagen bij Colenso, Spionkop en
Vaalkrana nog geleverd moesten worden
Generaal Bul Ier is weer te Chieveley terug.
Blijkbaar he'bben de bewegingen der Boeren
in het Westen hem d'oen vreezen, dat hij
van het Zuildon zou worden afgesneden, en
is hij haastig naar den spoorweg terugge
gaan.
De Boeren hebben nu, volgens Winston
Churchill, den correspondent der Morning
Post" a'lit'hans, Spearman's Kamip bezet,
Hoe de Boeien zoo goed op do hoogte
zijn gekomen van al wat do Engelschen m
Zuikl-Natal deden, vinden wij overgenomen
uat de „Temps" in de „Times".
De correspondent van de sTemps"sclinjft
nl. uit Dm ban dat de autoriteiten al Jaar
de hand hebben gelegd op een spion, een ge
boren Engelschinan, die van het begin van
den ooi log de Boeren precies op de hoogte
hield van alle outsehepingen van Engelsche
troepen en oorlogsmaterieel m Dui ban.
De Eogehehmun was aangesteld aan de
kust lel eg raaf. Men ontdekte, dat van zijn
post seinen werden gewisseld met achter de
„Zeg mij eens, Garo," zeide zij. „Hoe
komt'het dat wij zoo verschil lend zijn? Je
zegt dat het leven hier geen waarde voor jo
lieeft, en jij vult mijn gcliecte leven zóó vol
komen, dat er geen plaats in is voor iets an
ders ter wereld. Waardoor komt dat ver
schil V'
Ilij zou haar in weinige woorden hebben
kunnen zeggen dat het verschil ontstond
door liefde en gemis van liefde. Hij lachte
zorgeloos, haar vraag boezemde hem niet ge
noeg belang m om er lang over tc denken
hij had haar niet genoeg lief om hei belang
van haar vraag te begrijpen.
„Ik weet heb niet, Daisy. Jc moet psycho
logie gaan studeeren, als zulke vragen je in-
teresseeren. Mij kunnen ze met schelen. Ik
verlang er naar te vertrekken."
Wat gaf bij er weinig e.n. Goede hemel,
wat had hij haar weinig lief! Haar gelaat,
tot zelfs haar lippen toe, waren bleek ge
wonden; hij lotte er niet op. Zij drong met
geweld d'e tranen terug die in haar oogen
opwelden; hij zag ze niet. En Daisy wend
de zich af, ten doode bedroefd. Hij zag van
dlit alles niets, maar hij kwam naar haar
toe, terwijl een onzalig besluit in haar tot
rijpheid kwam.
Hij' had' haar niet lief. Het leven met
haar was voor hem zóó eentonig dat hij het
niet kon verdragen; zij was slechts een last
voor hem. Waarom hij mot kaar getrouwd
was, alleen de hemel wist het zij met;
zij kon zijn beweegredenen maar niet begrij
pen. Zij was een last voor hem, nn hij zijn
nieuw leven intrad', de nieuwe phase in zijn
bestaan. Zij wilde geen indiringsber zijn in
stad liggende bei gen. Toen men de zaak
onderzocht, bleek het, dat de man aldus alles
ovei bracht wat den Boeren van nut kon zijn.
Zijn telegrammen werden door andere spi
onnen \an heuvel tot heuvel geseind, en zoo
wisten d» Boeren na een of twee dagen met
nauwkeurigheid wat te Durban, de plaats
waar alle oorlogsmaterieel voor Natal ont
scheept werd, ge-cluehde.
De man heelt bekend 8000 gulden hand
geld te hebben gekregen en bovendien .e 60
per telegram. Het agentschap van de nalio
nale hank van Transvaal te Duiban zorgde
voor de verrekening en op deze wijze heeft
men kunnen nagaan, dat in de afgeloopen
drie maanden 75,000 gulden aan den man
weiden uitbetaald.
Aan booi d van een oorlogsschip op de reede
gebracht, werd de spion met den kogel gestraft.
Be %uid-Afrikaansc!ie Ball.
De correspondent der Petit Bleu", aan
vvieii wij reeds enkele dingen ontleenden,
schrijft nog aan zijn blad
jVau den heer M. A. Verbeke hoorde ik
een pakkende beschujving van den slag bij
Colenso.
Het was, zeide hij mij, een afschuwelijk
schouwspel. Door mijn kijker kon ik eenige
mijlen ver de lijken onderscheiden, die bij
hoopen bet slagveld bedekten. Naderende,
hoorde men een algemeen gekreun. Van lyd
tot tijd zag men in de veite eenpaatd, met
bloedende ïlanken, zonder ruiter, weghollen,
vallen, weer opstaan, totdat het bleef liggen.
Iu mijn ambulance de heer Veibeke
maakt deel uit der Belgische ambulance
ivaien meer gewonde Engelsehen dan Boe
ren. Onder hen bevond zich kononel Hunt,
die door beide beenen geschoten was en,
vreemd genoeg, op zijn horst een plakkaat
dioeg, waarop stond: sik ben de oorzaak
van liet verhes mijner tien kanonnen".
Was hij werkelijk de dader van de iact:sche
fout der Engelsche artillerie Heeft hij, door
dit plakkaat op zijn borst te spelden, willen
vooikomen dat m geval hij sneuvelde, de
schuld op onschuldige» zou worden ge
worpen? Dit is waarschijnlijk. Ilij ijlde en
volgens de laatste berichten vreesde men
voor zijn vei stand.
Eenige dagen na den slag vonden we in
enkele terreinplooien nog lijken van Engel
schen, reeds gedeeltelijk geschonden door de
loofvogels en bedekt door een lang vliegen
en andere insecten, een vieesehjke plaag in
deze streken, die iemand bet drinken, eten
en slapen bijna onmogelijk maken.
Het slagveld leveide een schouwspel op
zoo afschuwelijk als men zich met geen
mogelijkheid kan vooi stellen.
Uit eeri militair oogpunt ben ik evenwel
bet meest getiolïen door de vvondeibaailijke
Raltvite, de volstrekte koelbloedigheid van
de Boeien. Daarin en in de bekwaamheid,
waarmede zij van elk voordeel, dat het tei -
rein hun biedt, gebiuik weten te maken,
alsmede in hunne vooi beeldige gehoorzaam
lieid aan de bevelen van bun chefs, schuilt
hun gioote supenoi iteit.
Uit andere bron vei neem ik nog een feit
uit den slag vam.Culenso dat wel verdient
onthouden te worden. De Engelschen lieten
namelijk hun ambulance-wagens in het front
tandtrekken, om de Boeren te verhinderen
op hen te schieten, of om de Transvaleis
voor te kunnen stellen als barbaren, wier
zijn leven; liij moest naar Engeland gaan
zonder haar. In bet eerst was de gedachte
baar te zwaar; maar toen bedacht zij diat
het een goede proef zou zijn voor zijn liefde.
Indien hij weigerde toe te stemmen dat zij
bier bleef, dan zou zij weten, dat dc schijn
haai- bedrogen liad, en dat Jnj haar lief had.
Indien hij daarentegen geneigd was om zon
der haar te gaan. dan zou zij weten dat hij
niet om haar gaf.
Een nachtegaal orgeldn in het duistere
woud. Een zachte westenwindje veegdteovor
de bloemen op den avond, toen Daisy haar
proef nam.
„Caro,zeide zij, „ik heb je iets te zeg
gen."
„Ik luister, Daisy," antwoordde hij.
„Ik heb nu nog geen ra om met je naar
Engeland terug te gaan. Ik wil hier liever
nog een poosje blijven."
Haar hart klopte zoo dluftig cn zoo luid,
dat zij bang was dat hij het zou hooren.
Haar polsen jaagden hot was of heel haar
zie! m spanning luisterde naar het ant
woord dat zoo veel of zoo weinig voor kaar
zou beteckencn. Hij scheen niet zeer ver
baasd te zijnhij maakte geen gebaar van
wrevel, hij slaakte geen uiitroep van ver
wondering. Hij keerde zicih zelfs niet tob
haar om te zien of zij schertste of met.
„Heb je geen zin om naar Engeland te
gaan Ben je verliefd op diit land van den
olijf en d'en wijnstok, Daisy?"
„Denk je er dan aan zonder mij te gaan
vroeg Daisy aarzelend.
„Er aan denken! Heelcmaal niet. Ik d'enk
maar .aan één dang, Daasy en wel, dat je
kogels zelfs het Roode Kruis met eei biedigden.
De Boeren hebben generaal Buller gewaar
schuwd, dat zoo deze oneerlijke manoeuvre
zich mocht herhalen met de aanwezigheid
van de ambulances geen rekening meer ge
houden zou worden.
Een andere episode uit den slag die aan
toont, hoe sommige Engelschen de witte
vlag eeibiedigen.
Een groep Engelschen, die vruchteloos
beproefd hadden, onder een verschikkelijk
vuur, de verlaten kanonnen te heioveren,
hijsehen de witte vlag. Drie Boeren snellen
voorwaarts om hen gevangen te nemenop
den voorsten vuurt de gewonde Engelsche
kolonel zijn revolver af en doodt hem, on
danks de witte vlag.
Op hetzelfde oogenblik brengt een jonge
'17-jarige Boer den kolonel een slag met de
kolf van zijn geweer toe, waardoor hij vree-
selijk in 't gelaat gekwetst werd en hem een
oog werd uitgeslagen. Deze kolonel (liet is
waarschijnlijk de kolonel Bullock) wordt
thans in het hospitaal te Pretoria vei pleegd.
De heer Cecil Rhodes had met het voor
uitzicht op den oorlog aan de Goudmijn-
Maatsch. »Simmer and Jack" een prachtig
ambulance rijtuig ten geschenke gegeven.
Bij een nauwkeurige inspectie van de mijn
werd het door de Transvaaische autoriteiten
ontdekt.
De ambulance-wagen werd aan generaal
Cronjé gezonden te Magersfonlein voor de
gewonden, uit de veldslagen op den weg
naar en rondom Kimbeiley. Wie weet ol
de lieer Cecil Rhodes niet zelf eerstdaags in
zijn wagen de reis naar Pretoria doetl
In mijn trein knoopte ik een gesprek aan
met een burger uit de omstreken van Bel
fast Deze vertelde mij, dat drie dagen vóór
den slag van Colenso hij een telegram ont
vangen had, dat hem berichtte dat hij een
zoon had gekregen. Terstond vroeg hij een
kort verlof om den nieuwgeborene te gaan
zien.
Verbeeld u," zeide hij mij, dat ik langer
dan een maand op de hoogten bij Colenso
den groeten slag afwachtte. Te huis komend
vernam ik dat hij had plaats gehad, met
een zeer gelukkigen uitriag voor ons. Ik was
woedend, dat ik er geen deel aan had ge
nomen."
Ter herinnering aan deze overwinning heb
ik mijn kind Colenso gedoopt. Thans nu
tehuis alles wel is keer ik snel naar mijn
post terug, want zij zullen weldra een tweede
ontmoeting hebben bij de Tugela en ik zweer
dat ik dezen keer van de pai tij zal zijn.
Wat te zeggen van zooveel eenvoud bij
zooveel dapperheid
Gedurende mijn veiblyf te Johannesburg
zag ik dat er op dit oogenblik acht goud
mijnen in exploitatie zijn onder conti óle van
de Transvaaische regeermgde Rohiuson, de
Bonanza, de Ferreira Deep, de Rose Deep,
de Wemmer, de Village Main en de Crown
Reef. Langzamerhand zal er ook weder ge
welkt worden in de andere mijnen, de pom
pen zijn in eenige reeds aan den gang.
Het is waarlijk bewonderenswaaulig, dat
het Transvaal"-che gouvernement op die wijze
waakt voor de belangen der aandeelhouders
van deze vervloekte goudmijnen die het den
oorlog bezorgden Ik heb zeil de Robin-
son-mijn bezocht en als men ziet dat En
gelsche directeuren en bureau-chefs door
geëmployeerden der Transvaaische regeering
in elk opzicht moet doen wat jo aangenaam
is."
„Ik wilde dat ik zelf niets aangenaam te
vinden head," zei Daisy. „En, Caro, meen je
dat werkelijk
„Ja, ik meen heb werkelijk. Ik vind het
even. prettig als je hier blijft dan dat je
niet mij meegaat."
Het was of do moed der wanhoop haar
deed spreken; zij zeide hij zichzelf d'at het
beter voor haar was nu terstond de waar
heid, de geheele waarheid, to weten.
„Zal jo mij dan met missen, Caro
vroeg zij.
Noch. de angstige blik karcr liefdevolle
oogen noch do bange klank van haar zach
te stem werden door bern opgemerkt. Als
hij de waarheid had moeten zeggen, was hij
wel eenigszins verbaasd, misschien wel
eeni'gszins gekwetst, dat Daisy zoo goed bui
ten hem kon Daisy die dol op hem scheen
te zijn, die altijd beweerd had. dat zij zich
treurig en ongelukkig voelde, als hij maar
een half uur afwezig was Hij was door haar
besluit eenigermatc verrast; hot was iets
nieuws in Daisy dat zij onverschillig tegen
over hem was. Maar hij hield' het voor een
vrouwengtfil cn daarom meende hij er zich
niet al te zeer over te moeten verhazen.
„Of ik je zal missen, Daisy herhaalde
hij. „Kijk eens, het is alleen jouw verlan
gen ik kan het niet zeggen. Maar ik zal
hot erg druk hebben als ik in Engeland te
rug ben. Je kunt haer den gebeden zomer
blijven, als je lust hebt, d'an kom ik je tegen
het eind van den herfst halen.'"
„Heel goed," zei Daisy mat, en bij aich
zijn vet vangen krijgt men een zonderling
gevoel.
Deze laatslen leiden de exploitatie met
zooveel beleid en zooveel spaarzaamheid, dat
zij duizenden ponden meer op zal leveren
dan onder liet beheer der Engelschen. Dit
is het werk van hen, die de Eugelschen
noemen»stupid Boers".
Een merkwaardig geval.
De taaiheid van sommigen onzer burgers,
die in de gevechten zware wonden opdoen,
gaat alle begrip te boven. Er zijn gevallen
voorgekomen van Afrikaanders, die den kogel
door het hoofd en door de hersenen kregen,
en toch nog dagen lang leefden.
Merkwaardig in de hoogste mate is ook
het geval van den heer Jobs. Human, van
de wijk Vet rivier, district Winbutg, zooals
ons dat geval werd beschreven door perso
nen die er goed mede bekend zijn.
De heer Human, een groote, frissche Afri
kaner van iets in de 40 jaar, werd zwaar
gewond in den slag van Belmont op Donder
dag 23 November. Toen men hem vond,
had bij een kogel op de rechterzij in, tame
lijk laag, en op de linkerzij uit, vrij hoog.
Dezelfde kogel trof zijn paard achter het oor
en doodde het.
Verder had de heer Human een groote
bomwor.d in het linkerbeen boog boven de
knie en nog een bomslag onderkant der knie;
ook een kogel tussclien de beenderen van den
linkerarm kort Doven de band, en een gat
iu denzelfdon arm boven de elleboog, ver
oorzaakt door een bom-cherf.
Toen hij deze of sommige van deze won
den ontvangen bad, besloot de heer Human
liet veld te tui men. Twee paarden werden
achtereenvolgens ouder hem doodgeschoten,
cn telkens viel hij zwaar oji ttcii grond. Hij
kreeg toen een ponie iu handen van een
anderen buiger, die gevallen was, en wilde
net opstijgen, toen hij te veel van den ge
wonden aim vordeide en deze mors afbrak
boven de hand.
Hij viel nog eens en het paard liep het
veld in. De achterrijder kreeg order zich
uit de voeten te maken, hetgeen hij deed
ea de lieei Human lag neder om te sterven.
De Engelschen waren toen ook nl tot bij
hem genaderd. Zij namen hem zijn bande
lier en pationen af en vroegen waarom de
Boeren met du witte vlag geheschen hadden.
Omdat zij geen witte vlag hadden antwoordde,
de lieer Human.
Zij wilden hem toen opladen, maar hij
vraeg hun hem daar te laten liggen, daar
hij voor zijn land wilde sterven en liet toch
met meer lang zou maken. De Engelschen
spraken toen met elkander af dat zij later
zouden terugkeeren en den heer Human dan,
als hij nog leefde, zouden medenemen. Zij
trekken een zak over hem heen en gingen
weg.
De heer Human lag een tydlaug stil en
maakte toen plan om ook weg te komen.
Hij kioop een afstand van ongeveer 1000
treden naar een dammetje en werd daar
door onze ambulances gevonden, maar de
dokter liet hem liggen, als zijnde buiten hoop.
Laat iu den avond werd de heer Human
door een paar burgers opgespoord en weg
gehaald naar de naburige plaats Vanwijks-
vlei. Zijn redders moesten toen gaan wacht-
staan en konden eerst den volgenden ochtend
zijn wonden verbinden. Twee dagen lang
zelf dacht zij„Hij schijnt blij te zijn, dat
ik hier blijfhij schijnt bat heel aangenaam
te vinden zonder mijhet kan hem niet
schelen."
Zij keerde zicih af, opdat hij niet het ver
driet -op haar gelaat zou lezen. Hij wandel-
do kalm naast haar voort, met de meest
denkbare gerustheid en zorgeloosheid, spre
kende over zijn reis.
„Je moet een paar mooie oadaiutjes aan
jo moeder sturen, Daisy," zei hij, „ofschoon
ik geloof dat één blik op je gelaat haar lie
ver zou zijn dan iets anders ter wereld."
„Arme moedor," zei Daisy. „Zij had! mij
lief."
,;Dat spreelet vanzelf," antwooiidldte hij,
dc bedoeling van haai* woorden met begrij
pend. „Ik zou het prettig vinden als je iets
moois voor haar kocht een zwart fluwce»-
len japon bijvoorbeeld."
„Die zou haar niet kleeden," viel Daisy
in. „Dat is haar te rijk."
„Laat ons het er maar op wagen," zei Sir
Clinton. „Ik zal het haar zelf gaan bren
gen."
„Wil je dat doen V' vroeg Daisy mot stra
lend gelaat.
„Ja. en ik zal je moeder zeggen d'at' je zóó
verliefd bent op het schoone Frankrijk dao
je het zelfs om harentwil niet kondt verla
ten."
Dat, en niets andters, begreep hij uit haar
gedrag jegens hem.
Wordt vervoigd).
