53"e Jaargang
Tusschen twee liefdes.
Dinsdag 27 Februari 1900.
No. 10177.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBoierstraat BS.
Prijs der Advertentiën: Van 17 regels fl. 0.90iedere regel
meer 12 Vs cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummersdie Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Jtleime advertentiSn opgenomen tot den prjjs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Inferc. Telefoon Hf®. 133.
Algemeen overwicht.
SCHIEDAM, 26 Febr. 1900.
OE OOKLOG.
Cromjé handhaaft zich.
Do taak van dan ©vemcEitsolmijiveir is in
deze dagen een ondankbare. Hij zon gaarne
zijn lezers wilier, inlichten over den toestand
van de .sympaitMdkie strijjdlems d!ie een heldan-
kamp voeren tegen oen groote overaiaiaht
nog favor zon hij melding mafleeu vaini nieu
we oveam-dhinlinjgen dar Boeren. Noch het oen
modi hteb ander is mogelijk Wij weten van
den stamid) van zakein aian de Modderriviar
zoo we&nüg, m wat. wij weten is zoo omibe-
trouwibaar nn-gelijk. Want wat -wfij beaitit'on
lcomt van Etfgelsohe zijdevan Render's
beriobtgeiveir af van. de corresponidtenitein der
Emgeleehe bladen af vain maarschalk Roberts
zelven.
De verwawhtikig dat do Boeren rich, sullen
overgaven, in che bercihtan. sdiiJerin'g ©n in
slag. De correspondent dier „Daily Nawis"
zegt van gevangen gemaakt© Boeren. verno
men te hebben dat Cronjé's vroaiw haair man
tracht te overreden ziich over to govern om
het loven zijner burgers te redden. Reut'eris
ooimeEspomldent vernam van „oveirlioopeir®" iets
d'angieüijikbCbonjé wil zich wel overgeven,
maar die jonge Boeren verwerpen hot dank
beeld! Em zoo gaat men voort Cronjé's posi
tie alls beslist hopeloos voor to stellen..
De correspondent der „Daily Telegraph"
Haht het walnihepige van don tegein&taind! der-
Boeren aldus toe
„'Aan dten Westkant liggen do door de Boe
ren opgegeven1 posities, oen veilige schuil -
pliaats op hoogo heuivefein Biet Ocstiem dbn-
dert Fnenich' doodlelijik kanon/vuur, dat all's
druip op een afstand houdt; nu vocinen zij een
haudhddmgm' strijd tegen do „ïwinclks".
Hun doodon em gewonden stapelen zich over
al op humi voorraadwagens om ban stam' in
brand!bun ossen, dio hun transportrniidd'e-
len vormen, zijn afgetobd door 't zware go-
schut of dol van. amigyt en dorst. En zij zalven
strijden nergens anders voor dan om dta be
dreiging Van hun. President waar te maken
dat hij' d!o menscllheid verstomd zou dben
staan."
Wat zijn die Booren toch giek, niet waar,
om voor zulk oen dreigement een zoo wanho
pige» strijd te voeren
Evenwel, er zijn ©enige punten -waarop wij,
aan. de hand' dar Bngelsdha berichten, de aan
dacht kunnen, vestigen
lo. dat de Boeren «nieuwe sctha.nisiw<Hlk'en.
opwerpen
2o. d'asb Oronjé het onmood'ig adlvtte da
va-ouwen en kónjdieran die bij bij Eich heet to
hebben, weg te zenden
3o. diat èn uit het Noorden èn u£'t Natal
vensberidingeiu aanrukken);
4o. -dat db Boeren in dio Kaapkolonie. vol
vertrouwen) zijn ten opzichte van Cnonjé.
Waarom zoolden wij óók mot vol verta-ou-
won zij,n?
Op gromd van de Engalsclio berichten
soma die steeds zoo onbetrouwbaar zijni ge
bleken en nog blijken Of hecht men waaa-d'e
aan e©n bericht van lord Roberts, waarin/ do
Btoenem ten laste gelegd, wordt de „steufet
miogbEjlk ontplofbairei" kogels to gclbnuikbn
EealljBc gezegd, is diit griiecJe telegram van
Roberts voor ons weinig vert/rouwonwckkeind.
Of zullen wij aan de zaaikl dea* Boeren wan-
DOOS
CHARLOTTE M. BRAEHME.
49)
Hoe had bij haar mie ken dAI haar
trots, al ha-aa- koelheid waren gevloden
voor -haan liefde. Als zij trotsch moest boe
ten, d'an wist hij niet wat tr-otsch beteeken-
die. Wie die zoo lieflijk, zoo bevallig, zoo
teedter, zoo goed was ais zijHoe slecht had
hij haar beoordeeld
Was het een droom of werkelijkheid 1
Hoevole lange maanden had; hij niet in som
bere wanhoop doorgebra-cht, zich er niet om
bc-kotn fii erend of de zon op- of onderging,
rijn leven moede, nergens om gevende, om
dat hij Lady May had verloren. En al dien
tijd had zij naar hem verlangd niet oen ©ven
diepe liefde als de zijne. Wias liet een.
droom Zou hij nu ontwaken en zich ta Le-
ville terugvinden? Was het mogelijk .Jat al
zijn zielsangst, al zijn leed voor niet waren
geleden 1 Mocht dc hemel haar zegenen
Hoe schoon was rijer was geen vrouw als
rij in de geheele wijdie wereld neen, gee-
ne. Mocht de hemel haar zegenon! Zij was
zooveel liever en zachter geworden.
Wat was hij een dwaas geweest. Als hij
op -den avond' van dat noodlottig tooneel-
etuk maar geduldiger was geweest. Zij was
zoo jong, zoo schoen, zoo gevierd, wat won
der dat zij geen gezag diuMde. Iedereen vlei
de, fêteerde en verwen-die haar, wat wonder
hopen om de groot© bekwaamheid der Eta-
gelsche generaals? Daarvan is andens anog
niet vaal gabkhen.
Om d!e overma/oht der Emge&scben dia.ni? Ja,
dat is een factor, die met gering mag geschat
word'om. Maar wij weten dat hun vedhtwaar-
de, hun volhaadiingsvermogen, fiiuu geestdrift
voor hun rechtvaardige zaak, hun levend ge
loof de Boorcn iu staat stellen aam can vier-,
vijfmaal sterkeren vijtund met succes het
hoofd te biedlan.
Nee», laat ons, niet ovcamioedig zeggen,
,,'tZia! wel Icsloopan"; daamwr is de toe
stand) inderdaad' te ernstig; maar laat ons
vert-r-ouwen dat de Boereai ook nu /doen zullen
wat micgjetlijik is en diit is, wij weten het,
zeer veel.
Dat president Steijn o^-er doa vrede wil
onderhandelen, zooals do „Times" verneemt,
geLoovon wij allerminst.
Bu 1 -1 eris aieuwe nederlaag.
Alan do TugeLal blijft hot succes aau den.
kant dea- Boeren. Verleden weck Woemtsdag
en Dbnderdag is er weder emistilg gea"oahten.
Andermaal heoft Bul Ier eeu poging gadiaon
om de Boeren uit hum sbehtagen ten. Oosten
va.n Col-eniso to verdrijven, maar weder is hij
mot zware verliezen tot terugtrekken ge
noodzaakt. Het is goed hierbij te letton op
de data dea- telegrammen. Het tolegralnr urt
Pretoria, Buiier's nederlaag meldende, heeft
oub eerder bereikt dam het R«uter-beiucht uit
Colonso, dat over den aanval alleen spreekt,
zonder d'ein voor de Engelsdh'ein nloodffiottiigen
ui-telag te verméldan. Bullea-'s tolegraan dat
tegelijk met het Boeremtelegnaim. kwa,m, ham-
dcl't alleen ovea- do geleden verliezen. Dat diic
zeor emstiig zijitn gewetet, mag wol worden
opgcanaakb uit d© aarzeling oom ze mede te
deeteiu Wij kunnoa aamineimion dlat dit op
dem dag der nederlaag zelf mooilijlk was;
maar sinds ziiju weea- dra© dagen verstreken,
en nog weten wij alleen dat 3 offiokren ge
dood en 14 gewond zijin, ondea- wie generaal
Wynne.
Dinsdag 11. schijnt «r ook om Loldysmiith
te zijin gevochbein. De „Dnaly TeJega-aph" rd.
zegt diat gon'araal Wffute dien, dag eeu uitval
deed en oen gnoot aantal wagens der Boenen
built mankte. To Chieveley werd in do riciii-
tung van Ladysmith vooatdiu-cmd zwaar kar-
no-nivuur gehoord; mem wist echter met of
hot geschut va.n Whi te dan wal dlat dier Boe
ren in «izc-tie was.
Do „New-Yoiik Herald'* vermaean 1 nog nlLt
Loroiifo Mairquez dat de Engelschcn Dins
dag Co-lemso weder ontruimd hebben.
Éeni'gfcEffins als een spotternij schijnt tegen
over Bulicr's jongste écliec oen benioht uit
PiDtdnmiaritaburg, dat daar tiveo ta-enietti on
der sl'cxjm staan cun, zoodra Bullen- zich mot
WMto Ihooft veireemigd, onmiidBell'ijk proviand
aan te voeirou. Zou het miLot zaak zijn/, de vu
ren nog maar uit te doovcm'
Verspreid nieuws.
In de Kaapkolonie blijven de Boeren actief,
zoowel naar de kant van Nauwpooit als bij
Dordrecht. Lord Roberts' oorspronkelijk plan
schijnt te zijn geweest dat Clemens, Gatacre
en Brabant te gelijk met zijn opmarsch naar
Jaeobsdal uit het Zuiden den Vrijstaat zouden
tinnerirukken. De Boeren bleken in het
Noorden der Kaapkolonie echter te sterk.
Vrienden der Boeren hebben, volgens een
bericht uit Kaapstad, beproefd een trein met
Londensche vrijwilligers te vernielen. Zij
hadden de rails opgebroken. Dit geschiedde
dat zij zijn berispenden en bevelenden toon
niet kon verdragen. Als hij minder jar
locrsch, mmder toornig was geweest als
hij maar den volgenden moa-gen naar haar
toe was .gegaan en kaar gevraagd had. zijn
jaloerschhei-d te vergeven. Hij had er toch
eigenlijk aanleiding itoe gehad; rij had niets
gegeven om den hertog van Rosecam
waarom had lrij, Sir Clinton, dan niet wat
toegevender kunnen zijn? Wat stak er
eigenlijk voor persoonlijk-onaangenaams in
die liefhebberij-komedie Niot een vierde
part van liet onaangename dat in zijn eigen
jaloezie school, afgezien nog van de vreesc-
lijko gevolgen. Wat was hij meer dan een
dwaas ge-wecst, zich zoo diep te -ergeren over
zulk© kleinigheden. Hij haatte zich zolf
mot een lievigen haat, nu hij dacht aan wat
hij gedaan had. Hel toppunt van dwaasheid
was wel geweest rijn huwelijk met Daisy
dat huwelijk, gesloten zonder liefde, een
voudig uit medelijden, omdat een lief meis
je gezegd had dat zij om hem ging sterven.
Ho© dwaas was liet toch geweest met haar
tc trouwen, twrwijl hij baar niot lief had,
terwijl rijn geiliede hart en geest en ziel een
andere vrouw toebehooid.©. „Ik heb mijn
dwaasheid op de ge its gedreven," dacht liij,,
„door terug te komen. En tooh heeft mijn
terugkomst mij do waarheid geleerd over
haar nu weet ik dat zij mij waarlijk lief
had."
Alles zoru in orde zijn, als zijn dwaas hu
welijk maar niet bestond. Arme, goede Dai
sy 1 Op rijn best had hij slechts een vriend
schappelijke genegenheid voor haar gevoeld,
©en goedigheid, geboren uit haar hartelijke
op slechts 24 mjjien afstand van Kaapstad.
Is het bericht waar, dan blijkt daaruit wel
krachtig de Boeren-gezindheid der Kapenaars.
Bij Gaberones outvaugen de Boeren ver-
steikingen; een verkennings-patrouille der
Rhodesisehe troepen werd door hen terug
gedreven 1 officier en 3 man der Engel-
schen werden gewond.
Te Kaapstad is men ongerust over de
houding die de Afrikaandei- Bond op zijn
congres, dat 8 Maart bijeenkomt, zal aanne
men. De Bond zal vermoedelijk onmiddellijk
herstel van den vrede en onafhankelijkheid
van Transvaal en den Vrijstaat eischen,
daarbij dreigende met een algemeenen opstand
der Hollanders in Zuid-Afitka.
De behandeling der begrooting van buiten-
landsche zaken in den Oostenrijkschen Rijks
raad heeft aanleiding gegeven tot betoogin
gen van de zijde der Duitsehers tegen Enge
land. De mogendheden werd verweten dat
zij, ondanks de Vredesconferentie, niets voor
Ti ansvaal hebben gedaan den Keizer dat hij
de verscheping van oorlogsmateriaal naar
Engeland had toegelaten.
De Weener bladen kiezen steik de party
der Boeren, Het aWiener Tagebiatt" zegt
dat de publieke opinie in Europa niet zal
toelaten dat de onafhankelijkheid der Repu
blieken zal worden aangetast; de regeeringen
zullen ten dezen dén moeten zijn met het volk.
De «Deutsche Zeitung" gispt Roberts' en
Kitchener's wreedheid om Cronjé geen wapen
stilstand toe te staan.
De monniken van het orthodoxe Troizkoi-
Sergius-klooster te Moscou, een der oudste,
grootste en rijkste in Rusland, hebben aan
den Nederlandschen predikant te St. Peters-
burg, ds. Gillot, een prachtig kerkbanier en
een mislaken voor de Boeren gezonden, met
een schriftelijke sympathie-betuiging voor de
wakkere strijders.
De Zufd-Afrikaansclic Mali,
Spionkop.
In d© „Na tal Witntees" doet ©on Engelbch
offraiter die dien strijd 'miodtemoalkib, het ver
haal van hot gevecht op Spaonlkop. Zijn ne
laas ób naJtiuuiilijlc acier Engekdh-geikinit; be-
schuMigtkigjeai van ti-auweloaali/emd dar Boaneui
antbreikon niot. Maar op zichzelf is de be
schrijving Ibelaingrijlk genoeg ©ra ar een pliatós-
jc voor in te ruimen. De man vertelt
Wij op enden vuur als eten steunend baitnil-
jon van oeinl rand' teg©novar Spionkop cp 2500
treden afstand, op een panit aan ©naen rech
ter flanlk. De gehcale Spionkop was toon. in
wolken gcliuld, behalve die fclounis nek waiarop
wij schoten. Wij zagem allen do Repiublfet-
ncn, moor meendiara dut zij/ in don ndk wa
ren- Toon, do wolken ©pklaardan, iconidoni wij
z/iern dat d© spits van Spionkop dl© kruin,
zelve in bezit van onze tnoepeini was.
Wij kregen; last <wn de Lainira&kmics te on
dersteunen, en na. breakfast genoten tic beib-
bem, begoninigin wij den berg tb bcüdiimjmeui.
D© Dorsets trokken im een lang© -akela rij
vcorb, em do Middlesex an -/©ctiu» vm vier
diep. Dit was -oantreat 9 uur voorm. Wij gin-
gom llangsaam do steile belling op, cm om
trent 11 uur ontmoetten wij- fcolandl Hill lx>-
v©m op bob 'llaatste terras. Hij vontóLde ons
dat da vijp/ndi stollingen had lingcnbancu ter
b'nker en. ter mditer zijde. Wij trokken vcl--
dcir ©n hoordoa ©en geawp om varsbeaikiingein-.
Wij lianstltiem ons dlus, «n bij do laatste op-
drans, viool- wij den top bemktlem, (begonmsn
liefde voor hem. Nu rij de hinderpaal, de
slagboom was die hem van zijn liefde scheid
de, nu voelde hij een neiging om haar te ha
ten. Arme, lieve, eenvoudige Daisy! He
laas! waarom -.was rij verliefd op hem ge
worden, en waarom was lxij zoo dwaas ge
weest met haar te trouwen!
Hij keek op naar de dommelende takken
maar zij konden hem geen raad geven. Hij
zag op naar de bleeke, reine sterren, die zoo
veel tot hem spraken zij zeiden hem dat
hij zijn plicht moest doen, wat er ook ge
beurde, en dat bij, zond'cr meer tijd te ver
liezen, Lady May moest zeggen dat hij ge
trouwd was. Wat zou zij daarvan wel zeg
gen? Hij huiverde van diep gevoelde ziele-
pijn; zijn hart leed onder dio gedachte; en
hij wist dat bovenal het feilt haar zou smar
ten, dat hij 't haar niet .in eens had1 gezegd
dat hij toegelaten had dat zij haar kart
uitstortte, terwijl hij zich al dien tijd be
wust was dait hij getrouwd was; dat feit
zou haar bitterder grieven dan zijn huwe
lijk.
Hoe kon hij het haar zeggen? Hij stelde
zich voor hoe hij haar zou zien, liiaar van
liefde stralend gelaat, met een welkomst
groet in haar oogen, met haar blank» han
den in hartelijke verwelkoming naar hem
uitgestrekt slank, schoon, bevallig als
een ontluikende blanke leli'e. Zij zou hom
niet vriendelijke woorden toespreken, cn
zoo, vóór haar staande, moest hij hot zón-
Licht uitdooven, het geluk in haar vernie
len, moest hij de blijde liefde in baar blilk
doen bevriezen en den glimlach om haar lip
pen doen verstijven. Hij moest haar wree-
vïj de gewonden te ontmoeten; en zagjsm dat
gemionaal Woodgatet naar benodieu word ge
dragen. Wij stapten boen op (liet plateau, en
bevonden onsaeiven. dadelijk in hat vuur, em
moesten voortkruipen en grond avimmien on
der ©en hagelbui van kogels. Deze kwaamen
van alie kanten. Wij kwamen op de kruim.
Ik (kroop een. ciindja voort otr een. halve oom-
pagntib volgde mij. Toen wij onze vuurlinie
beneiilkteat, ikwaan ook die amdere! Bialve ooan-
pagnie aankruipen. Daar wij afgeedheidem
waren vam db rest van (hiett 'bB.taijotu, moesten
wij imiötiiig IbTijlvan waar wij wiainem; en dait was
aL Ik salg ©aniige tenten aiam de venste rijde
van dm hemvel voor ons, dn. wast dat d£t het
fcaanp vaan dien. vijand mqest rijjo. Wiji begonr
aian mat ©en laag op 1800 trodem, wamaiieier
wij ©em aookwolkja Eagein, laanlbooncinide dlalb
die „pom-pom" (HobcihikflsB of Mocsdaii aiutoma-
•tiisdi kaawHn) aan het wesrik was. ZoocLna wij
geschoten liaddmi, vMcn wij pliaib nddier. Dte ij
ocsnige inansaliappemJ in omzo buurt waren
eenDgen van het Lancaster resiimeitut, bSnnien
een steenen muur, een compagpÊe rnelt de
(MMdlIesex en oani gemangdo compagplio wam
amdeire/ troepen).
Liinilas voor ons barstten dieal wia.t bomnnlen
van db gtroote kamommen van den vijand. Ben
korporaal van de LamioadbirieO wendl door eon
dezer gedood! Be loon zien da't ©en deel van
fnet geweervuur kwaan vaini oen loopgraaf die
in do richting van Spearmans lilep. Wiji lioor-
don toen heel wat soliaieouiwiem ui t dtee» loop
graaf, /diks, sdio/tito ik, zoowat 50 xnami bevat
te. Wij varstomdfein dat zij can vansteinkilngiem
riepen en terzelfder tijd dat de repubkOsxanoii
aanflcwamien.
Be zed'de dat was onimogoBjik, miaar banmen
twöo of drio minuten zag dik omtrenit veertig
ropnibl'iikoineni kwonein op ons en op do loop
graaf af. Dv moesten huunier hadldon hum. ge
weren over den schond,er hangen, ©n ten1 zij
bij diet loopgraaf kwamen, MeJdean zijl allien
liiuin hamidên op met den bimimenfcamt naoir
buiten, on riepen„Woest niiot bang, wij
znlDem riioti scliiiaten." De mairaijen im de loop
graven sbanldon ook op mot huni ha/nden op
geheven, zooals d© repuibliiikeiinon., ©11 rtepemi-
„D© iiepublifoeinen gevern het gewonnen,"
Onze oompagmiie zette de bajonetten op, daar
zij dfen aanblik dor -rcpaKblakeiinien niot ver
trouwde. Toen. word een /schob door iemand
gevuurd, toen de republikeinen «slfediite tien
tnedem van oils af waran. Een algemeen©
vlucht vomid plaats en repuiblfcuinbn en irae-
pen waren aai. de grootste verwarring dooa- el
kaar. Ik vond een republikein diclit bij mij,
dio zeide„Ik zal u niiet slaan." Iiij. zag er
bevreesd uit en wierp zijn geweer weg*. Maar
hij, evenals die anderen; was aam; liet bedrie
gen, wamt loeft, volgende oogeniblik schoten al
de republSikoinen, en ©en gaoot aanbal cmizer
manschappen viel dtood in) de loopgraven.
Ik schoot op een republikein en boen. kwalm
een ander mij voorbij die ihainldgomefein was
geiwordieni miet ©em der omzen. Ik sóhbot den.
repribllilkienn om den man to 'belpemi. De nepu-
bliBtoin viel, maar Meld aijm goweor vast, ©n
doodelijlk gewond, zooate hij WTaarschijnKjllc
was, mikte (liij op mij bedaard en koel zijin
Mauser. Bc wist dat ik verloren! was, en toon
hij schoot, viel ik als ©en konijn miet een 'ko
gel vliaik boven de Jong, en 200 lag dk tab im
liet midden van dear macht.
Do republakeimemi gingen 'tweetmla/al over
mij' heen; op weg ma/ar onze miananeini, cm
trachtende dênaelfden streek te spoten, die
hun reeds eenmaal gelukt was. Onao man-
sdi'appeii' lierten rich eduter mibt weer bcdrio
der wonden dan Jephta zijn dochter; hij
moest het vlijmende staal in haar hart vol
reine liefde dompelen.
Nu hij daar stond, omhoog starend naar
de mistige sterren, zou hij rijn lot hebben
kunnen vloeken. Toch dacht lïij er nog niot
aan zijn huwelijk voor haar geheim te hou
den. Hij noemde zich zelf ©en lafaard, een
verrader, dat hij het haar niet terstond had
gezegd. Toen zij naar hem toe .kwam, had
hij onmiddellijk moeten zeggen„Ik. ben
getrouwd." Het was beter gewefcsb dit het
eerst te zeggen.
Wat haatte het hem of hij daar nu naar
de sterren stond te staren; rij hadden
liem geen raad gegeven, hem niet geziegd
wat hij moest doen. Hij ging rijn .is weer
binnenhij liep recht door naar het salon
waar hun ontmoeting liad plaats gevonden,
als om zich te overiuigen dat hot werkelijk
heid', geen droom was geweest. Daar stond
do lamp met haar parelzaclit licht, de stool
waarop hij gezeten had, de bloemen alles
was zooals hij hot verlaten had. Hij kuste
den stoel waarop haar blanke hand had ge
rust. Hoe lief had hij haar Groote God,
hoe löef had hij haar.
Plotseling kwam het denkbeeld bij hem
op haar te sohrijvendat zou verreweg de
gemakkelijkste manier zijn om het haar te
zeggen. Hij ging t©ru|; naar zijn studeerka
mer. Daar lag op zijn schrijftafel nog de
brief die begon: „Lieve Daisy." Zou bij
dien kunnen eindigen? Hij. voelde rich op
dit oogenblik zeker niet in staat om Daisy
te schrijven. Maar hij. dwong er zich toe
Daisy was rijn vrouw, de vrouw die hem
igera, maar schotsen, beid© keere» op lieax. Ik
zag zeer weinSg va» het gevocht nadat ik ge
wond was.
Terrein/moeilijkheden en ont
beringen.
Een interessant kijkje op de moed!ijSdiedfeu.
en de ontberingen waarmede de EngolScheia
vaak te worstelen hebben, geeft een kolo
niaal verkenner i n Na tal in een schrijven aam
do „Nabal Mercury", waaraan het volgondc
is ontleend
„De eerste dlrie dagen leefden wij' op drie
besdiuite» pea' dag, hand als hout, em naar
beneden, gespoeld met oem pot koffie of thee,
en en ze gemiddelde mairscJi was tien uur per
dag ovea- het moeilïjlksrte land.
Yele heuvels ziju te steil en te ituw can ze
ou te rijden em zoodoende hadden wïj af te
stijgen ©n. onze vewnoefde paarden em onze
zware eigen persoontjes tegen de heuvels op
te trekken. Do hitte was estg, maar voort gin
gen we, zwoegend, liijgeaud', zweetemd, mat
pijnlijik» ledematen era. droge kden totdat
dte top was bereikt, an een frisch koeltje ons
verweDsomde. Dan, ma eetn. korte rush, word
hot bevel gegeven oan weer op te stijgen; eni
voorwaarts was weer het w<aditwioord, over
bergen era heuvels, door kloven bestrooid met
rotsblWkikeni, langs de hellingen van onpeil
bare afgronden op nauwe kai'feipaden, naast
den afgrond) waar maar één anan kon rdjtdan,
door vreedzame valleien; plassend cn strui-
keleind door rivieren zoo gangen wij voort,
waaflUieoni, daarvan had niemand het minste
denkbeeld, behalve onze kolonel
Vele van oiuze. paarden rijn gebroken door
heb versohniklkelijlk© wea-k, anderen hebben
zeer© ruggen ©n alle hebben voldoende rust
en voeding nloodig» Op den avond van dien
derden dag werd er een os geschoten; eeu
seconde nadat Mj ter aard© viel maakte can
zwerm mensdhielijlke aasvogels ar zich mees
ter van, em in minder tajld dan noodlig is om
heb 'te vertellen, was hij geslacht
De wijze waarop onze jongens den1 os be
handelden zal ik niot spoedag vergoten. Zij
Waren als kannibalen, hakkend en snij-
dfemd, en toon rij het doods dier in stukken
hadden, waren ha/nden en amnen druipend
van bloed, ien hun gezioht stond in een grijns
lach bij het voorm tzcht van' een goed ma&JL
Een 03 is niet veel voor ©an aantal kcxngarilgte
mannein, maar ieders deel wap volldloendo
voor een maal.
Alle winkels die wij langs kwiamon, weradan
door onze mannen bestormd om te zoeken
naar iets eetbaars."
Cicmcngde Slcdcdecllngcn.
Men is in! Engeland, getuige het namen
van vooraorgsmbaatro-géien aan de Afghaa.n-
sche vreais, blijkbaar niet 2©er gerust op Rus-
lamd's plannen naar dera kant van Yioor-In-
dië. De bladen rijn heb in daze echter oneens.
Aan de „Daily Telegi-aph" wordit uit Pe
tersburg gameid! dab Imtonantrgeaaranl Ku-
rapatüin; de minister van oorlog, de maat is
gaweest, die (het geiled© plan. vani RusLamds
optredlen in Afghanistan opmaakte. Heb zen
den van troepen naar Koetsjk was geheel op
zijn digen verantwoordelijkheid, gebeurd.
Toen hij met nader uitgewerkte planmien bij
dien Czaar kwam, v^pjj hij dezen edhter niet
bereid, hem te steunen. De Czaar mx>et ach
zelfe in dteze bewoordingen hebben nhtgala-
'ten: ,*,H©b is mijn voomem'en de striktste
onrijldagjheüd gedurende dein tegtmiwoordigein
had liefgehad toen alle andean liefde hem
scheen te ontvallen.
Hij dwong zich zdf te schrijven; hij
voegde er ©en paar regels aan toe, meldende
dat hij in welstand in Engeland was aange
komen; hij hoopte dat rij wel was en zich.
niet eenzaam voelde. Zij moest hem stellig
schrijven als rij verdrietig was, en hij onder-
teokende zijn brief„je toegenegen man."
Hij vouwde den brief toe, lokte hem en
schreef heb adres. Toen hij aldus dien plicht
had vervuld', zou het hem gemakkelijker
vallen aan Lady May te schrijven. Hij be
proefde hot ook hoe koud leken die
woorden op papier. Wat moest hij/ zeggen.
„Liefste May ik heb je niet gezégd
dat ik .getrouwd ben." Neen, dat was zoo
kortaf.
„Waarde Lady May ik moet u mede-
deeling doen van mijn huwelijk" Neen,
dat was te kond, tc afgemeten; hij moest
haar eenigszins voorbereiden rijn goud
harige geliefde.
„Beste Lady May toen ik u op dïten
noodlofctigeu avond verliet" Noen, ook
dat beviel hem niet.
Zou hij eigenlijk wel sohrijven? Zij zou
zoo ongelukkig zijn; zij zou een sckrillea
kreet slaken, misschien wel flauw vallen
niemand kon zeggen wat er zou gebeuren.
En dan zou rij hem zijn hardheid, kwalijk
nemen. Misschien was heit beter haar niet
te sohrijven, maar haar langzamerhand de
waarheid mede te deeJen.
Wordt vervolgd).
