Tusschen twee liefdes.
53"e Jaargang.
Zondag 4 en Maandag 5 Maart 1900.
No. 10182.
Eerste Blad
voor zuid-afrikaT"
Ken n i g g e v I n g.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau lïotcrstraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 17 regels fl. 0.90iedere regel
meer 12% cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Ikleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intere. Telefoon Ho. 133.
Schietoefeningen,
De Burgemeester vak Schiedam
vestigt, op verzoek van den heor Commissaris
der Koningin in de provincie Zuid-Holland, de
aandacht van belanghebbenden bij de scheep
vaart op het hieronder volgend belicht aan
zeevarenden
Schietoefeningen op de Hnrssens, Reede van
Texel 8e distriet.
Volgens mededeeling van den Minister van
Oorlog dd. 26 Februari jl. zullen in de eerste
helft der maand Maart t900 eenige schei pe
scholen worden gedaan uit een kanon van
30 cM. van het fort ep de li a r s s e n s. liet
onveilige terrein ligt in een driehoek gevoimd
door het fort en twee denkbeeldige lijnen in de
richting N 35° O en N 75° O tot op 9000 M.
afstand van het fort.
Op de dagen waarop gevuurd wordt, zal een
roode vlag van het fort geheschen worden van
minstens één uur vóór den aanvang der oefening,
alsmede gekleurde vlaggen aangevende de rich
tingen waarin gevuurd zal worden, terwijl een
stoomboot de schepen zal waarschuwen en zoo
noodig hulp verieenen aan kleinere (zeil)vaar-
tuigen om buiten het onveilige gedeelte van het
...vaarwater te komen.
Op die dagen zullen groote waarschuwings
borden aan den ingang der haven en op de
batterij Vise h markt opgesteld zijn, waarop
vermeld staat in welke richting dien dag ge
vuurd zal worden, terwijl nabij het Torpedo-
magazijn en aan den ingang der haven borden
zuilen worden geplaatst, waarop is aangegeven
de beteekenis der bovenbedoelde gekleurde vlag
gen als volgt: rood en witta vlag beteekentN,
wit en zwaite vlag N. O., zwarte vlag O.
(Zio Ned. krt. no. 201).
Schiedam, 3 Maart 1900.
De Burgemeester van Schiedam
VERSTEEG.
Landgenoot en
'De beweging van bewondering en sympa
thie voor onze stamverwanten in. Zuid-Air,ka
moet langer duren dan een oogenblik. Het
opgewekte leven, van deze dagen moet rijke
en blijvende vrucht dragen; de schade moet
worden ingehaald, het verzuim hersteld.
Zuid-Afrika heeft recht op onze hartelijke
belangstelling. Het is te doen, om de toe
komst, om de krachtsontwikkeling, om het
leven van deu Nederlandsellen stam. Eener
giek en sterk moet ons gansche volk samen
werken, om tusschen hier on ginds hechte
banden, to knoppen, die blijven, lang nadat
de strijd van heden zal rijn beslist.
Aaneensluiting, eendrachtig samenwerken
is daartoe onmisbaar. Dat eensgezindheid on
der alle richtingen, alle partijen in den lan-
DOOK
CHARLOTTE M. BRAEHME.
54)
Het was meer dan zonderling. Zij trachtte
zich. gerust te stellen met haar oude formule
dat het haar eigen schuld was, dat zij zelf
die verandering in (hem had teweeg gebracht.
Maar het was „tevergeefs die gedachte
hield niet half zoo grooten troost voor haar
in als eerst.
Zij gingen naar beneden, naar de eetka
mer. En onder 'het ontbijt dacht ziji weer dat
rij zich bepaald vergist had. Hij was een en
al hartelijkheid en vereering; hij'vermaakte
miss Lockwood en haar door tallooze aaeedo-
ten en beschrijvingen van menscben die üiij
ontmoet had. Ziji bleven lang aan tafel, tot
dat Lady May zich met een stralend gelaat
tot hem wendde.
„Zullen wij vanmiddag gaan toeren 1"
vroeg zij.
'Als een bliksemflits sdhoot de gedachte
door rijn brein dat, als hij zijn huwelijk be
kend moest maken, het vreemd zou worden
gevonden, wanneer men hem met baai- zag
toeren. Het zou slechts aanleiding geven tot
praatjes en aanmerkingen; daarom bleef het
beter achterwege.
„Ik vind van niet," antwoordde hij. „Het
is erg warm. Als je wilt, zal ik je voorlezen.''
Maar liet antwoord werd zóó aarzelend ge
geven, dat Lady May bet noodwendig moest
opmerken.
iEn toen rij later de eetkamer verlieten,
fluisterde miss Lockwood haar in 't oor:
„May-lief, hij is werkelijk verliefder dan ooit
de, hoezeer zij het in menig opzicht oneens
mogen zijn, m dit geval bestaat, de ervaring
dor laatste maanden heeft het gelukkig in
ruime mate bewezen. Laten dan allen, die
het wel meenen met Zuid-Afrika, zich scha
ren onder de vanen van één machtige Ver
eeniging, die de afzonderlijke pogingen van
zoovelen kan samenvatten en versterken en
do sympathie, die allerwege blaakt, vermag
om te zetten in daden.
Zulk een vereeniging kan de Nederlandsch
Zuid-Afrikaansdie Vereeniging worden, wan
neer vele duizenden nieuwe leden tot haar
toetieden. Reeds sinds 1S&1 is zij, met be
perkte middelen, in den bovenbedoelden
geest werkzaam. Thans lean on moet zij wor
den tot een werkelijk nationale vereeni-
ging, met krachtige organisatie, met afdee-
lmgen m 't gansche land, in de koloniën, in
BHgui en overal elders, waar Nederlanders
wonen, en met een hoofdbestuur, waarin alle
richtingen zijn vertegenwoordigd.
Zulk oen vereen iging zal invloed, kunnen
oefenen op de daden onzer wetgevers en re
geerders. Zij zal rioh voort durend ten dien
ste stellen van do regoeringen der Holland-
sclie republieken in Zuid-Afrika. Voor zulk
een vereen iging is thans, ter voorlichting der
openbare meening, met name in Engeland en
Amerika, een ruim arbeidsveld open. Zulk
een vereen iging zal het studeeren van Znid-
Afrikaan sche jongelieden hier te lande op
groote schaal kunnen bevorderen.
Dit is thans mogelijk, want de geestdrift
is algemeen.; het oude nationaliteitsgevoel
herleeft.
Wij roepen onzen landgenooten van elke
richting mot aandrang too Sluit u in menig
te aan bij de Nederlandsch Zuid-Afrikaan-
sche Vereeniging"Wekt in uw omgeving al
len eveneens tot toetreding op! Sticht afdee-
lingen in de grootere plaatsen, en vormt al
dus, tor bezegeling onzer blijvende belang
stelling in de worstelende stamverwanten
daarginder, een machtigen Nederlandschen
bond voor Zuid-Afrika.
[Volgen de namen van een 200-tal landge
nooten, o. a. van dr. C. J. Vaillant te Schie
dam.]
Het bestuur der Nederlandsch Zuid-Afri-
kaansche Vereeniging ondersteunt met
warmte bovenstaandeu oproep.
Het was en is de innige wensch der ver-
eenigng, dat in liaar alle partijen in den lan
de mogen samenwerken.
Zich in betrekking stellend met allen, die
in de beide Republieken en in de Kaapkolo
nie cenaelfdo doel beoogen, tracht zij haar
werkkring, op den grondslag liarer statuten,
dienstbaar te maken tot verheffing van den
Hollandsehcn naam en tot verstel king van
de banden van stam- en taalverwantschap,
in den geest van het Hollandsch-Afrikaon-
sehe volk.
liet Bestuur der Nederlandsch Zuid-
Afrikaansche Vereeniging,
G. A. A. MIDDBIJBBRG,
Voorzitter.
PAUL DEN TEX,
Secretarie
Mr. J. B. LOMAN,
Pen n in gmeestor.
op jemaar ik kroeg toch een geküce gedach
te zooeven."
„En welke is dat vroeg Lady May.
„Hot kwam. mij voor dat hij er niet erg op
gesteld scheen om met je te gaan toeren.
Vond jo dat ook niet?"
„Hij sdheen wel te aarzelen, maar het is
werkelijk zeer warm, en hiji schijnt mij niet
al to sterk toe. Een, andere reden voor zijn
weigering 'ka n er niet rijn."
„Dat denk ik ook niet," zei miss Lock
wood. Maar volkomen tevreden gesteld
scheen rij niet. Meer dan eens zeidei zij dien
diag bij zichzelf, dat Sir Clinton Adair lang
niet meer dezelfde was.
XXXI.
Een ander mam
Toen Sir Clinton Cliffo House dien mor
gen binnentrad, had hij het vaste voornemen
dat zijn geheim vóór den avond zou zijn uit
gesproken hij had er niet aan gedacht het
langer te bewaren. Het was één dag van ge-
lulc ontworsteld aan een geheel leven van
verdriet, en. toch was dat geluk met onver
deeld; elke seconde die hij in haar bijzijn
doorbracht, deed zijn verdriet nog toene
men; elke bekoorlijkheid die delharc was
haar schoon gelaat, haar elegante manieren,
haar lievo woorden, daden en gedachten
dat alles versterkte nog zijn liefde voor haar.
Geen, oogenblik verliet hem de gedachte,
hoe het had kunnen zijn, welk een wreed on
derscheid er bestond tusschen hetgeen was
en hetgeen had kunnen rijn. Zijn dwaas hu
welijk rijn bespottelijk, krankzinnig hu
welijk belette hem nu Lady May te vra
gen Iran! huwelijfcsdhg te verhaasten. Hij
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM', 3 Maart 1900.
OE OOKLOC.
Het ontzet van Lady smith.
Generaal Buller heeft zijn landgenooten
niet gefopt. Men is ia Engeland verrukt over
het ontzet van Ladysrmth; nooit is er mis
schien giooter geestdrift geweest te Londen.
Maar wat men wel inziet, is dat de bevrij
ding van generaal White en zijn leger niet
te danken is aan genei-aal Buller. Indien de
Boeren het niet na Cronjé's capitulatie raad
zaam hadden geoordeeld Natal te verlaten,
zou ook Buller's vierde poging om Ladysmitli
te ontzetten, beslist op een échec zijn uitge-
loopen. De bloedige dagen van Vrijdag en
Zaterdag der vonge week zijn daarvan het
bewijs.
Niettemin hecht men te Londen -toote
waarde aan do opheffing van het beleg van
Ladysmith.
Voordat nog het groote nieuws te Londen,
bekend was, schreef de „Daily Mail" reeds:
„Een zoodanig succes (nl. het ontzet van
Ladysmith) zou zelfs de overwinning van
Paardeberg nog in beteekenis overtreffen,
daar liet ons leger iu Zuid-Afrika van een
hinderlijken boei bevrijden, de strijdmacht
van generaal Buller met 10,000 uitne
mende soldaten vermeerderen en het moge
lijk zou maken onverwijld ten minste 20,000
man naar de Kaapkolonie te zenden. Dat
succes zou een divisie die schitterend gestre
den en zich hoogst verdienstelijk gemaakt
heeft jegens het Tand, van wreede ontberin
gen reddenhet zou de strijdmacht in Natal
na haar talrijke nederlagen en terugtochten
met nieuwen moed bezielen en de Boeren be
wijzen, dat wij hun op door hen zelf uitge
kozen gevechtsterrein met goede resultaten
kunnen ontmoeten."
Ook de moreel e uitwerking achtte het blad
onberekenbaar. Het verwachtte oen ailgemeo-
ne beweging in do Boerenrepublieken ten
gunste van den vrede.
Een ijdele hoop. De Boeren weten zeer
wel, dat hun niets overblijft dan tot het
uiterste te strijden.
Zoo hoopvol zijn dan. ook andere bladen
niet, al wordt ook door hen niet getwijfeld
aan een guustigen uitslag van den krijg, en
al wordt door hen in de capitulatie van Cron-
jé en liet ontzet van Ladysmith meer gezien
dan liet is.
Zoo meent de „Standard" dat nu te niet
gedaan is het duistere tijdvak van den oor
log, toen in één week drie nederlagen te ver
melden vielen. „Hoe ongelukkig ook," zegt
het blad, „de slagen bij Storm berg. Col en so
en Magcrfonteia waren, zij kunnen de ver
gelijking niet doorstaan met de reeks van
ongelukken welke do Boeren nu hebben ge
leden."
Wij zijn er van overtuigd dat geen onzer
lezers daarmede zal instemmen. Die neder
lagen werden den Engelschen toegebracht
door veel, veel kleinere legers, en hun verlie
zen waren bij duizenden te tellen. Daarbij
vergeijeken is de tegenspoed der Boeren in
den Vrijstaat en Natal niet zeer ernstig
te noemen.
schilderde zich het stralend geluk af, dat rijn
deel zou zijn geweest, het loven dat zij teza
men zouden hebben geleid, nu Lady May ten
laatste geleerd had hem zoo innig lief te heb
ben. Maar nu was alles voorbij zijn vrouw
die hij niet liefhad, stond tusschen hem en
de vrouw die hij wel liefhad; zij kon nooit
meer de rijne worden, en fii ij, hij moest haar
dit vertellen, als de dag om was.
Zij genoten een langen, zonnig-geiukkigen,
namiddag in elkanders gezelschap. Lady May-
had hem gezegd
„Zeg, Clinton, nu zijn wij een héélen dag
bij elkaar geweest, en je hebt mij nog niets
verteld van. al wat je ge-durende onze schei
ding hebt uitgevoerd. Al die lange maanden
3taan buiten mijn leven, en ik weet er niets
van."
„Ik zal je er van avond alles van vertel
len," had hij geantwoord, weer op een vreem
den en verwarden toon.
Het kwam haar plotseling voor dat hij
niet wenschte over dit deel van zijn leven te
spreken. Misschien had hij het doorgebracht
in lusteloos, ijdel droomen over (haar, en
schaamde Lij zich dat te bekennen. Misschien
ook had hij rijn tijd verknoeid! met doelloos
van de eene plaats naar do andere te trek
ken. -en vond hij het onaangenaam haar te
openbaren hoe volkomen hij zijn tijd ver
morst had. Zij besloot dat hot niet weer zou
gebeuren dat rij meer met hem zou spre
ken over de toekomst en nooit meer over hot
verleden dat zou voortaan voor hen een
gezegeld boek zijn. Zij kon hem vertrouwen
zij was er van overtuigd dat hij haar iu al
die maanden niet één keer ontrouw was ge
weest.
Toen nu het diner was afgeloopen en de
heerlijke, van dauw vochtige zomeravond in
viel, wist hij dat de tijd was gekomen, waar-
Maar de oude Engelsche bluf is nu een
maal weer teruggekeerd.
Do „Morning Post", veronderstellende dat
Joubert zich in all® haast naar het krachtig
versterkte Pretoria terugtrekt, zegt:
„Wij twijfelen er volstrekt met aan dat
de hoofdstad van Transvaal een langdurig
beleg kan doorstaan. President Kruger zal
waarschijnlijk dezen weg inslaan in de hoop
dat elders iets to zijnen voordeele zal veran
deren, maar als president lvruger liet volk
nog niet kent, dat hij tot zijn schade heeft
getart, kent Europa het misschien wel."
En de „Daily Mail" is nu, na het ontzet
van Ladysmith, nog heel wat sterker over
tuigd van de eindoverwinning. Het komt
weer onomwonden op voor annexatie der Re
publieken als einddoel. Daarover is het ge-
heele Britscho volk het eens; de Boeren ver
dienen niet andei-3. Het ultra-jingo-blad
drukt zich aldus uit
„De mannen van Oranje-Vrijstaat en Trans
vaal hebben door hun eigen daden hun oude
Republieken vernietigd. Wij zullen een
nieuwe grondwet voor hen vinden, waaron
der omkooperij zal worden onderdrukt, waar
onder onderwijs, vooruitgang en vrijheid zul
len bloeien. Het land, waarover lord Roberts
en zijn mannen roaxclieeren, zal nooit weder
uit onze handen gaan."
Andera bladen, de hnksclie liberale en ra
dicale vooral, slaan een heel wat minder ze
gevierenden toon aan.
Hoe natuurlijk en gewettigd de vreugde
van het Engelsche volle ook is, acht de „Dai
ly News" het toch noodig er aan te herinne
ren dat men er nog niet is. Want de Boeren
zijn bij Buller's nadering in goede orde terug
getrokken, en het betwijfelt of die terugtocht
door de Engelsche troepen bemoeilijkt zal
kunnen worden.
Ook de „Daily Chronicle" voorriet nog
groote ontberingen en hevige gevechten, al
heeft hot den schijn dat Engeland nu op den
weg der overwinning is.
De „Daily Graphic" zucht naar vrede, zon
der er evenwel op aan te dringen. Het blad
schrijft
„Een der gevolgen van de overwinningen
van deze week is-, dat wij de handen veel
vrijer zullen hebben. Ais deze handen, wan
neer dit met de belangen van het rijk over
een te brengen is, den misleiden Boeren den
vredespalm zouden kunnen toereiken, zou de
dapperheid van onze soldaten de beste vruch
ten hebben gedragen."
De „Mornjng Leader" eischt ronduit den
vrede van de regeering als haar plicht. Het
blad is van oordeel dat een regeering die over
alle hulpbronnen dor diplomatie beschikt en
de eer der vlag volkomen heeft gewroken,
een weg kan en moet vinden om tot den vre
de to komen. Zij zou daarbij deu onbeperk-
ten steun der oppositie bobben. Door een ind
te maken aan een oorlog die even moordda
dig als hopeloos is voor de Boeren, zou En
geland een ridderlijke daad1 doen en een
grootmoedige staatkunde volgen, die niet zel
den de waro wijsheid is.
Een nieuwe periode.
Het is moeiljjk te zeggen welk aanzien de
verwoede strijd zal hebben in de 'door de
capitulatie van Cronjé en het ontzet van
op hij haar hart moest breken. Het moest
geschieden. De menschen zouden spoedig
over hen gaan babbelen hen in hun ge
sprekken uithuwelijken. Het zou niet fair je
gens liaar zijn, ook nog maar één dag rijn
huwelijk voor haar verborgen te houden.
De vensters van de eetkamer gaven toe
gang tot een kleine, smaakvol gemeubelde
veranda. Daarheen waren zij vejraan, cn toen
zeide hij bij zich zelf dat liij haar onomwon
den de gansche waarheid moest zeggen. Hij
zou geen verontschuldigingen maken
waarlijk, die had hij ook niet te bieden. De
gehecle zaak was dat hij, in het geloof dat
Lady May getrouwd en voor hem voor altijd
verloren was, met de lieve, eenvoudige Daisy
was getrouwd, omdat rij zelf verklaard had
dat rij zou sterven indien hij heenging. Niets
was eenvoudiger of begrijpelijker dan zijn
droef verfhaal Waarom zou het zoo moeilijk
zijn het te vertellen Hij keek naar het ge
laat voor hem, nog schooner in het bleeke
maanlicht. Hij zag ceu visioen van glanzende
zijde eu dartele witte kant, van een schoon
gelaat en mat-gouden haar; hij zag de sdiit-
tering harer juweelen en het licht in liaar
oogenhij zag diepe, trouwe, oprechte liefde
voor hem in eiken trek van Ihaor gelaat, en
hij wendde zich af met wanhoop, bitterder
dan de dood, in zijn gekweld hart. O bleek,
onmeedoogend maanlicht dat geen medelij
den met bom had; bleeke, onmeedoogende
sten-en, die zoo onbarmhartig schenen. Hij
moest het haar zeggen hij moest haar zeg
gen dat hij getrouwd was, en dat hiji nooit
haar kon toebdhooren, zoolang de wereld nog
zou bestaan.
„May," begon hij met zachte, weifelende
stem. „May, je vroëgt mij vanmorgen om je
te zeggen wat ik gedaan en gezien heb
al wat ik doorleefd heb sinds ik heenging. Ik
Ladysmith geopende nieuwe periode van den
oorlog, de laatste volgens de ®Times".
Want het City-blad meent dat men op
goede gronden mag vertrouwen, dat Enge
land nu het laatste keerpunt van den oorlog
heeft bereikt. En het blad vindt deze stratigie
aangewezeneen opmarsch naar Bloem
fontein in aansluiting bij een voorwaartsche
beweging van de Zuidgrens van den Vrijstaat.
Dat de Boeren zich naar Pretoria zullen
terugtrekken om daar een laatsten wanho-
pigen tegenstand te voeren wordt in een
telegram aan hetzelfde blad uit Lorenzo Mar-
quez, op gezag van geloof waard ige lieden"
die uit Transvaal komen, onwaarschijnlijk
genoemd. Integendeel gelooft men dat niet
alleen de Vrijstaters, maar ook vele Trans-
vaaische burgers naar hun woonplaats zullen
terugkeeren zonder af te wachten dat de
troepen zich formeel overgeven. De Boeren
generaals hebben geen oor gehad voor vreemde
raadgevers, en hun eerste overwinningen zijn
meer aan hun geluk en aan de door de
Engelschen gemaakte fouten dan aan hun
militaire bekwaamheid te danken.
Het schijnt wel dat de Engelschen nooit
iets leeren. Zoodra er maar eenig succes
wordt betaald, begint men weer den vijand,
dien men eerst had leeren duchten, te min
achten. Want het telegram aan de sTimes"
staat niet op zichzelf.
De correspondent der ^Standard" bij lord
Roberts' leger seint dat hij een gesprek heeft
gehad met eenige der voornaamste gevangen
Boeren.
Zoo gaf majoor Alb'-echt, de kommandant
der Vrystaatsche artillerie, als zijn meening
te kennen dat de Engelsche tactiek tot en
met Magerfonlein, niet alleen dom, maar bijna
krankzinnig was geweest. Hij vertelde dat bij
Magerfontein maar 4000 Boeren verschanst
waren, waarvan minder dan de helft in ge
vecht kwam. De oorlog zou z. i. de methoden
van alle Europeesche strategen omverwerpen.
Albrecht had de grootste bewondering voor
de Engelsche soldaten en prees het sinds lord
Robeits' komst gevolgd beleid. De oorlog
was echter nog lang niet uit; er zijn nog
75,000 republikeinen in het veld. Dat de
Boeren zich bij Paardeberg hadden moeten
overgeven, weet hij aan de fout van Cronjé
om zijn mannen op te sluiten in holen in
plaats van ze te legeren op de kopjes.
Albrecht noemde Cronjé's tactiek bijna
even slecht als de En-e!sche voordat lord
Roberts op het oorlogsterrein verscheen.
Wij weten niet of de correspondent wel
eens majoor Albrecht gesproken heeft; dat
deze zich aldus zou hebben uitgelaten, komt
ons geheel onaannemelijk voor. Andere oor
logscorrespondenten b.v. roemen juist de
ingravingen der Boeren die gemaakt hebben
dat het Engelsche artillerie-vuur weinig
schade kon aanrichten. De Boeren hebben
volgens hen veel meer te lijden gehad vaa
het ongunstige weer.
Intusschpn, dit alles is voortaan van wei
nig belaug. Reeds hebben de Engelschen
opnieuw voeling gekregen met een Boeren-
macht, die, 5000 6000 man sterk, ten
Oosten van Paardeberg, bij Osfontein, een
sterke stelling heet in te nemen op den
Zuideroever der rivier. Blijkbaar zijn de Boe
beu nu bereid, bet je te vertellen, als je naar
mij wilt luisteren."
Zij bleef een halve minuut ziwijgen en zei-
de toen
„Beste Clinton, ik wil geen woord kooren
ik weiger beslist te luisteren. Ik ben zeker
van één ding je kunt geluierd, den tijd'
dien je weg bent geweest verknoeid en ver
morst hebben, maar je bent mij altijd trouw
gebleven; niets ter wereld kan mijn geloof
daarin schokken. Je hebt je liefde voor mij
rein en ongeschonden bewaard; het overige
kau mij niet schelen, en ik weiger er naar
te luisteren."
Hij waagde nog een zwak protest; hij be
gon weer, maar rij legde haar blanke hand
op zijn lippen.
„Daar," zeide zij zegevierend, „zoo brutaal
kan je niet wezen dat je nu nog spreekt. Ik
wil niet luisteren. Grooter compliment kan
je niet gemaakt worden dan dat de vrouw
die je liefheeft, vertrouwen in je stelt.In
plaats van over het verledens te spreken,
dat ik bij deze voor ons beiden dood en be
graven verklaar, zullen wij liever praten
over de toekomst de toekomst die ons te
genlacht, klaar en stralend als zomerluchten,
die duizendwerf belangrijker voor ons bed
den is."
Maar tot baar groote verbazing bleef hij
stil en zwijgend.
„Ook voor jou ligt daarin een bekoring, al
beu je op dit oogenblik te trotsch om 'het te
zeggen. Ik leef er iner is geen uur in mijn
loven dat ik er den hemel niet voor dank,'
voegde zij er haastig bij. „O lieveling, mijn
lieveling, wat zou die toekomst geworden
zijn zonder jou!"
(fVordt vervolgd).
