53*" Jaargang.
No. 10189.
Tusschen twee liefdes.
Dinsdag 13 Maart 1900.
BUITENLAND.
SCHIEOAfH :i IE COURi III II
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor S c h i e d am en V1 aar di nge n fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Burean Boterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 17 regels 11. 0.90iedere i egel
meer 121/2 cents. Reclames 30 cents pey regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde kleine adveetentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intcrc. Telefoon ~Xo. 123.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 12 Maart 1900.
BE 00KL06.
Vredesonderhandefi ngen?
Te Londen is men vrijwel overtuigd dat
de Boeren-regeeringen stappen hebben gedaan
om de vredesondei handelingen te openen,
In zijn stelligen vorm dankt het gerucht
want meer is het niet waarop deze
meening is gegrond, zijn ontstaan aan een
mededeeling der j>Daily Mail". Dit blad, anders
werkeiyk geen onverdachte bron, discht zijn
schoteltje op met een saus van geloofwaar
digheid Douglas Story van de sStandard
and Diggers News" te Johannesburg seinde
het groote nieuws over Pretoria en Lorenco
Marquez; de censuur der Boeien liet het be
richt door. Het moest dus wel waar zijn.
De correspondent der iManch. Guardian"
is zoo brutaal ondanks dien schijn van waar
heid sterk aan de juistheid" van het bericht
te twyfelen; hij heeft geïnformeerd, maar
geen bevestiging gekregen noch van niet
formeele stappen voor den vrede door de
presidenten Kruger en Steijn noch van het
ontvangen van een telegram der Boeren-
regeeringen door het Engelsche gouver
nement. En hij acht dit ook onmogelijk,
omdat Transvaal niet te Londen vertegen
woordigd is en dr, LeyJs geen telegrafische
gemeenschap heeft met zijn regeeririg, terwijl
ook de beide legers geen verbinding met
elkaar onderhouden.
Deze redeneering komt ons we! wat zwak
voor. Wij twijfelen niet of Kruger en Steijn
zullen, zoo zij willen, zich in vei binding
weten te stellen met de Engelsche regeeriDg.
Waarop luft' aankomt is, of zij willen.
En nu lijkt het ons volstrekt niet onmo-
lijk dat Kruger en Steijn inderdaad, niet om
den vrede gevraagd, maar dien aan
geboden hebben op den grondslag van
algeheele onafhankelijkheid der Boerenrepu
blieken, ook met de wetenschap dal het
antwoord der Engelsche regeling beslist
afwijzend zou zijn.
Immers, hét is bekend dat de Boeren, hoe
strijdvaardig ook, volstrekt niet strijdlustig
zijn. Zij haten den oorlog, de mensohenslueh-
ting op groote schaal. En de verschrikkelykrte
oorlog is wel dien de Boeren voeren den
volksoorlog, de guerre a outrance, waarin
de gansche natie, ook de vrouwen, naar liet
geweer grijpt. Van kinderen spreken wij
niet; die staan nu reeds in de gelederen.
En wordt ook niet gezegd dat aan deTugela
reeds vrouwen aan de zijde der mannen
streden
Wij vreezen dat de Boeren den oorlog
zullen gaan voeren als de Russen in 1812,
vast besloten om, zoo zy het onderspit moe
ten delven, den zegevierenden vijand te gun
nen alleen een woestenij, een vernield en
verlaten land. Reeds nu vernielen de Boeren
de steenkolenmijnen in Nata! en laten zij de
goudmijnen bij Johannesburg onderloopeo.
Men denke aan Kruger's woord, nog onlangs
door Steijn herhaald, dat de wereld verbaasd
zal staaD.
En nu komt het ons zeer wel mogelijk
voor dat de Boeren-regeeringen nog eens
de hand hebben uitgestrekt, dat zij nog eens
Engeland hebben toegeroepenLaat het
DOOR
CHARLOTTE M. BRAEHME.
61)
„Neen, het is geen financieel verlies. Ik zal
later in. staat zijn je meer te zeggen. Nu
moet ik gaan."
Zij bleef zwijgend' en roerloos voor hem
staan.
„Ga je mij werkelijk zóó verlaten?" vroeg
zij ten laatste, en er lichtte iets dat op haar
ouden trots geleek over de bleekheid van
haar gelaat. Zij keek liem recht in de oogen.
„Herinner je je werkelijk nog," vroeg zij met
plotseling nithrekenden toorn, „herinner je
je nog dat jij Clinton Adair en ik May Tre-
vlyn ben! Wait is er met je gebeurd wat
heeft je zoo veranderd, Clinton? Als je mij
niet meer liefhebt, zeg het mij dan om 's he
mels wilZelfs je haat zou ik beter kunnen
verdragen dan die onnatuurlijke kalmte, die
vreesehjke onaandoenlijkheid."
„Er is noch onverschilligheid noch onaan-
doenlijjkheid in mijn hart, May, geloof mij.
Er is alleen wreede liefde en wreede smart."
„Waarom noem je die liefde wreed?"vroeg
zij bitter. „De mannen zijn wreedzij zijn
meer dan wreed."
„May," riep hij uit, „zeg geen woord van
verwijt meer tot mij. O lieveling, lieveling
geloof me, ik heb je lief zooals ik geen andere
vrouiw onder diem wijden, blauwen hemel lief
heb. Geloof mij dat ik je liefheb met heel
nu uit zijnmet onze onafhankelijkheid zijn
wij teireden; rimer begeeren w'y niet."
Is dit zoo, en heeft de Engel-che regeering,
evenals vóór den oorloj, de hand die ter ver
zoening werd uitgestoken, weggeduwd, dan
zal het 00. deel der geschiedenis nog zwaarder
op Gioot Britannië rusten.
Dr. Leyds, deswege geïnterviewd, heeft
verklaard, dat geen stappen door zyn tussehen-
komst zijn gedaan, maar onmogelijk zyn die
stappen niet, daar de Boeren den vrede
willen, maar alleen onder waarborging hun
ner onafhankelijkheid.
Chamberlain's verlangen.
Maar er is ook een andere mogelijkheid.
Zeer tegen den zin van Rhodes en zijn mede
belanghebbenden in de Zuid-Afrikaansche
goud- en diamantmijnen, die aan een Trans
vaal onder hun invloed zeer stellig de voor
keur geven boven een veroverd Transvaal
onder militair gezag, sturen Chamberlain en
zijn aanhang aan op de verovering en duur
zame inlijving de Boerenrepublieken.
Er wordt stemming gemaakt voor dit
denkbeeldde imperialistische pers hamert
dagelijks op dit aanbeeld in liet Parlement
worden ImndteekeniDgen geworven voor een
petitie, die annexatie vragendemen zegt
dat de ontbinding van het Parlement voor
de deur staat, opdat de stembus ten gunste
der anuexatie-politiek besliste.
Zoodoende moet de schijn worden gekweekt,
dat de natie de inlijving der Bóeren-repu
blieken eischtin ieder g'"Ql moet de
regeering de gelegenheid v Jen geboden
haar voornemen in die richting bekend te
maken en te veidedigen. Een interpellatie
naar aanleiding der loopende geruchten kan
daartoe een welkome gelegenheid bieden.
Op een ruiterlijke verklaring der regeering
in deze, die heden of morgen wordt te gemoet
gezien, dringen dan ook de bladen der
oppositie, b.v. de ^Westminster Gazette",
kiacluig aan. Zooals de lezer weet heeft de
»Slandard", blijkbaar door de regeering ge-
inspireerd, eene dergeiy'ke verklaring reeds
aangekondigd.
Wij zullen dus spoedig welen wat er waar
is van die geruchten en wat de Engelsche
regeering in haar schild voert.
Tegen de annexatie der Boeren-republie-
ken blijven bladen als de Morning Leader",
de sWestm.-Gaz." en de sManch. Guardian"
zich intussclien krachtig verzetten.
Laatstgenoemd blad hecht geen groote
waarde aan de beweringen over de demo
ralisatie der ViyUaters,. Ileirit er al geen
leidende gedachte voorgezeten bij de laatste
operaties der Boeien, dan zal daaraan wel
spoedig worden tegemoetgekomen. De groote
afstanden in de Republieken wegen daatbij
op tegen liet gevaar van een tijdelijke aar
zeling in de besluiten.
Anders is het daarentegen, indien er werke
lijk oneenigheid bestaat ouder de Boeren.
Engeland moet die dan zooveel mogelijk
aanwakkereu en (zooals loidRoberts' procla
maties hebben gedaan) hen tot vrede aan
manen. Maar de »Maneh. Guaidian" acht
dan, evenals de »Westm. Gaz,", vergevens
gezindheid jegens de Vry\taat een eerste
vereischte.
Het blad zegt dat Engeland een prachtige
gelegenheid heeft om president Sfyn te be
wijzen, dat hij gedwaald heeft in de vrees
die den Vrijstaat tot een medestrijder heeft
mijn hart. Ik zou je niet méér kunnen lief
hebben, al wilde ik het."
Die woorden brachten haar tob bedaren,
want zij bemerkte hoe diep© smart zijn woor
den inhielden. Zij stak hem liaar hand too,
met een glimlach.
„As dab zoo is, Clinton, waarom ben jc
dan zoo terughoudend tegen mij
„Ik ben eon ellendig, wanhopig, heen-en-
weer-gesliogerd man!" barstte hij uit. Maar
zelfs nu hij dit zeide, kwaan er eerder een twij
fel aan zijn verstand dan aan zijn trouw in
haar op. „Ik moet gaan, May," herhaalde hij
nog eens met dezelfde door smart gebroken
stem. „Elk oogenblik is nu kostbaar."
Eén oogenblik kwam de gedacht© in haar
op hem to vragen of hij den ouden band tus
schen hen wenschte te vernieuwen of hij
haar tot vrouw wilde hebben. Maar haar vor
stand weerhield haarzij had zich genoeg
voor hem vernederd.
„Je zult Miss Lockwood zeker in huis
vaarwel zeggen?" vroeg zij.
„Ja. En jij1 zult je vrienden wei voor mij
vaanwol zeggen, niet waar... ik heb geen tijd
meer. Wij zullen hard naar het station moe
ten rijden."
„Er is een groot verschil tusschen dit af
scheid en het laatste," zeide zij.
„O hemel, hoe groot!" fluisterde hij. IEj
n'?.m :laar hand' in. de zijne; één minuut hield
hij di© vast, terwijl hij haar aanzag. „Vaar
wel," zeddb hij' toen, met gesmoorde stem. „Ik
wilde dat d© hemel deze zachte, blanke hand
vergunde mij op de plaats, waar ik sta, te
doodem."
„Ik niet," antwoordde zij.
gemaakt. Ongelukkig woiden er geen pogin
gen gedaan om hem aan te toonen dat hij
verkeerd heeft gedaan. Men zegt dat Engeland
moet eischen onvoorwaatdelyke overgave en
inlijving, d. w. z. dat het president Steyn
moet maken tot een martelaar in alle Hoi-
landsche oogen en zyn oorlogssiaatkunde
moet rechtvaardigen.
En dat acht het blad juist verkeet d.
Volledigheidshalve willen wy ten slotte
nog vermelden dat sommigen in het ver
spreiden van de geruchten over stappen van
Boerenrijde om tot den vrede te geraken,
alleen zien een manoeuvre om de ooilogs-
leening te doen slagen.
Dit lijkt ons niet waarschijnlijkvoor haar
001 logsleening behoeft de Engelsche regee-
ring niet bang te zyn. Die komt er wel.
D© toestand.
Van het oorlogsterrein valt niet veel t©
melden.
Driefontein moet, blijkens een der tele
grammen, op den weg van Bloemfontein lig
gen de kaarten geven niet aan waar het
precies iigt. Of de Boeren voornemens zijn
Bloemfontein te verdedigen dan wel Roberts'
opmarsch zooveel mogelijk te bemoeilijken, is
onbekend. Over het gevocht zelf moeten wij
ons voorloopig behelpen met d'e Engelsche
berichten, zeggende dat de Boeren zware ver
hezen hebben geleden.
De stolling der Boeren bij Abrahamskraal
is volgens Engelsche oorlogscorrespondenten
onverdedigbaar. Do Boeren hebben er slechts
twee kanonnen en zouden bij een aanval
zich genoodzaakt zien, evenals Woensdag, te
rug te trekken.
Over dat gevecht van Woensdag bericht
do correspondent der „Daiy Mail" nog dat
het nemen van meer dan één kanon der Boe
ien werd belet d'oor hun scherpschutters, die
eerst verdreven moesten worden. Toen dit
geschied was, konden de vermoeide Engelsche
paarden do vervolging niet hervatten.
De Boeren schijnen in de laatste gevech
ten een nieuwe tactiek to volgen. Zij dooden
zooveel mogelijk do paarden der Engelsohen
daardoor wordt ook de zinsnede verklaard in
een der telegrammen uit Driefontein dat do
paarden der Australisch© cavalerie alleen in
staat waren de Boeren te vervolgen. Hot zou
inderdaad nog niet zoo kwaad gezien zijn,
wanneer d© Boeren de Engelsohen van hun
paaiden beroovenmen weet dat paarden
die van buiten af worden ingevoerd, zelden
bestand blijken tegen de gevreesde ZuidrAfri-
kaansclie paardenziekte.
In Natal staat blijkbaar een ernstig go-
vecht voor de deur. Bij Helpmakaar zijn de
Engelsehen in een voorpostengevecht terug
gedreven. De Engelsche hoofdmacht rukt nu
langs de Zondagsrivier op naar do Biggars-
bergen, waar do Boeien zeker goed-verdedig-
bire stellingen zullen hebben voorbereid.
Generaal Hunter schijnt het bevel overdo
Engelsehen te voeren, terwijl Bulier op
marsch is naar den Van Reenenspas. Geheel
zeker is dat evenwel niet.
Uit de Kaapkolonie komen slechts onbe
trouwbare lReuter-berichten.
I11 hot Westen, in het district Lady Grey,
heelen de opstandelingen zich over te geven,
reeds zouden 55 geweren en 70,000 rounds
patronen zijn overgeleverd. Daarentegen zou
den do opstandelingen zich versterkt hebben
bij ZoiTonskuil, Omdraai vlei, Elaiidsbuis,
Grootmodderrijk en. Prieska. Zij moeten in
het bezit zijn va.11 geschut. In de richting van
Zijn oogen waren mot een blik van bran
denden hartstocht op haar gelaat gevestigd
een langen blik van verlangen dien zij
nooit kon vergeten.
„Vaanvel," zei hij nog eens. „Ik weusch je
al het geluk dat deze wereld je kan bieden."
„En dat zal geen geluk zijn zonder jou,"
zeide Lady May.
Zij deed geen poging om de tranen af te
visschen die over haar gelaat liepen. Hij
boog zich naar haar over en drukte zijn lip
pen op haar gelaat. Toen. barstte hij uit m
een kreet als de doodskreet van een verloren
ziel.
„O mijn lieveling, mijn mooie, jongo lieve
ling Vaarwel!"
Het volgend oogenblik had hij' liaor ver
laten.
Zij kon zich later niet herinneren hoe de
tijd was omgegaande klank van een klok
die trillend door de lucht drong, bracht haar
tot bezinning. Het was één uur. Op dat
oogeniblik was hij reeds vertrokken. Misschien
zou zij hem nimmer weerzien.
Het was Lady Lewis die haar in liaar ge
peins stoorde. Langzaam kwam zij het stille
pad' af, naar haar toe.
„Bon je hier, May?" riep zij uit. „Ik kou
je niet vinden. Waar is die geheimzinnige
man V
„Wien bedoel je?" vroeg Lady May.
Haar vriendin begon te lachen.
„Ik bedoel Sir Clinton Adair. Hij is een
geheimzinnig man; hij is als de man met
het ijzeren masker niemand die ham kan
begrijpen."
„Wat heeft hij dan gedaan vroeg zij, en
Vcidnu'v zijn reeds voorposten-gevechten ge
leverd. In het district Carnarvon, waai Uo
Nieuv-Zeelandselre bereden infanterie Don
derdag binnenrukte, hoorde men hevig' scliie-
O O
ten m die richting.
Volgens sommige berichten is Kitchener
bezig den veldtocht tegen de opstandelingen
in de westelijke districten te organiseeren.
Generaal White is te Pietermaritzburg
met groote geestdrift ontvangen.
De Kuld-Afrlkaansche Mali.
Een regiment verwoest.
Elandslaagto, Donderdag. (Speciaal.). Uit
een gesprek met kapitein George H, B.
Freoth, krijgsgevangene, die verklaart dat hij
do eenige officier is die overgebleven is van
de ongelukkige 2de Lancashire Fusihers, ver
neem ik dat Sir Charles Warren en Sir C. F.
Giearj' het hevel voeren te Boven Tugela en
Chieveley en dat do soldaten niet weten
waar Sir Red vers Buller is, maar gelooven
dat hij to Frere is. Kapitein, Freeth ver
klaart (ik geef zijn eigen woorden terug)
Ons leger heeft vreeselijk geleden. De Bo
ven Tugela zag de langste lijst van dooden
van den gebeden oorlog en wij hebben meer
aan dooden verloren dan te Isandlwana.
Mijn regiment is uitgeroeid, en dat, het
welk gezonden werd om ons te versterken,
leed ook. Kolonel Blomfield, D. S. O., be
velvoerend officier, on 15 officieren, zijn, naar
ik vrees, allen gesneuveld. Het regiment
kwam op den 23sten December uit en uit
een getal van 800 man, zijn er 300 gesneu
veld, een groot aantal gewond en de rest
(109 man) gevangen genomen. De onze was
een voorhoede en wij trokken naar Spionkop
om 7 uur Dinsdagavond, en maakten een
steelsclien marsch onder dekking der duister
nis tot om 2 uur in den morgen toen wij d'en
top bereikten. In een schans op den kruin
van den heuvel, welken wij beschouwden als
den sleutel der positie, vonden wij zeven
man, waarvan zes van Vrijheid waren, en
die, naar ik meen, gevangen genomen wer
den, en waarvan een, Smit, van Vrijheid,
met de bajonet gedood werd.
Onder de andere compagnieën hij ons in
do onderneming, waren detachementen van
Thomeycroft's bereden infanterie, het Midd
lesex regiment, Royal Lancashire® en South
Lancaslures. Wij kwamen onder een doode-
lijk Boereuvuur om 7 uur en vochten wan
hopig tot 2 uur, maar daar de versterkingen
to laat kwamen, waren wij verplicht een
zwaar genomen positie prijs te geven, „Ik zou
een uitleg willen geven," zeide de kapitein,
„waarom de witte vlag geheschen werd. Bet
is een feit dat ik, de eenige officier toen nog
in het gevecht, geen zoodanige order gaf.
Maar wij waren blootgesteld aan een vreese
lijk vuur van den. morgen om 6 uur tot 2 uur
nam., en wij meenden dat er nog slechts 20
van ons overgebleven waren. Ik verneem, dat
onze soldaten beschuldigd worden van mis
bruik van de witte vlag en d'at er op de Re
publikeinen geschoten werd na de overgave.
Dat was een bloot ongeluk doordat do ver
sterkingen niet wisten dat wij de witte vlag
hadden opgestoken. Het is een feit dab hun
kogels evenveel van onze mannen troffen als
van de uwe."
Kapitein Freeth zegt verder, dat generaal
Woodgate, die bevel had over de Lancashire
Brigade, vroeg in het gevecht in heb hoofd
getroffen werd, en dab kolonel Thorneycroft.
bevel voerende over Thomeycroft's ruiterij,
zij trachtte een luchtigen toon aan te slaan.
„Hij is weggegaan en wel zonder tegen
iemand van ons een woord to sproken."
„Hij heeft mij verzocht zijn groeten over
te brengen," zeide Lady May. „Hij verzocht
mij je uit zijn naam vaarwel te zeggen."
„Dus vergat hij ons toch niet geheel en
al," zei Lady Lewis. „Wat vreemd dab hij
zoo plotseling werd weggeroepen. Waar gaat
hij heen
„Hij hoeft dringende zaken af te doen in
Frankrijk," was het antwoord,
„In Frankrijk lachte Lady Lewis. „Datb
gebeurt ook niet dikwijls dat een Engelsch
baronet zulke bijzonder© aangelegenheden in
Frankrijk heeft."
Miss Lookwood was ook zeer ontstemd.
„Ik begrijp hem niet, May. Tusschen ons
bestaan geen geheimen, en je zegt dat hij
nooit, met geen woord zelfs, over trouwen
heeft gesproken
„Hij heeft er nooit, zelfs in de verte niet
op gezinspeeld," zei Lady May.
„En toch," ging Miss Lockwood voort,
toch zou ik geneigd zijn te zeggen dat hij je
inniger dan ooit liefheeft. Hij maakt op mij
althans dien indruk. Maar mannen zijn vaak
moeilijk te begrijpen, ook de besten, en Sir
Clinton is zeker een van de besten."
Dat was Lady May's eenige troost in al
haar bittere teleurstelling, in al haar verdriet
over hun scheiding. In al di© lange uren van
bittere, doffe smart was het haar een ver
troosting te kunnen denken dab hij liaar
blijkbaar inniger liefhad dan ooit te voren.
Wat was het geheim van, zijn vreemd ge
drag? Eens zou zij alles weten, en zij nam
ook sneuvelde. Hij verklaarde in het gesprek
dat de Bribsche verliezen „ongetwijfeld vree
selijk waren". Hij zegt dat het Republikein-
sche bomvuiir vreeselijk was en de slachting
welke het aanrichtte onbeschrijfelijk. Ons
Maxim-Nordenfeldt-vuur was Zaterdag min
der doeltreffend dan gewoonlijk, daar de
South Lancaebires in een donga in staat wa
ren de schuiling van een Boerenwoning met
vrij gering verlies te bereiken, maar men
kon de soldaten bijna niet er toe krijgen,
voor het vuur van „Long Tom" te staan,
welks vernielend karakter door het geheele
leger gevreesd wordt.
„En wat zal er worden van de Lancashire
Fusiliers vroeg ik. „Zullen zij georganiseerd
en aangevuld worden?"
„Neen, hot regiment zal van d© lijst ge
schrapt worden. Ik veronderstel dat ik en> al
de andere officieren te Pretoria, voor deni
krijgsraad gebracht zullen worden, zoodra wij
thuis komen, maar db terechtstelling zal zui
ver jiominaal wezen."
Kapitein Freeth heeft medailles van de
Koningin en den Khedive voor onderschei
den dienst in Egypte en zegt dat d'e Lancas
hire® door den geheelen Egyptischen veld
tocht waren en in de voorhoede waren te Om-
duiman.
C r o n j ó's aftocht.
„Ons Land" zegt in een hoofdartikel
Hoe het zij, indien lord Roberts zich be
roemt op den tocht van generaal French met
zijn bereden macht en de verschillende evo
luties van zijn talrijke brigaden, generaal'
Cronjé zal niet minder gevierd warden dat
hij al zijn zware kanonnen met det ammuni
tie en zijn manschappen met zoo weinig ver
lies van Magerfontein, Spijtfontedn en Ja-
cohsdal wist terug te voeren, zander dat lord)
Metbuen er iets van bemerkte. Volgens de
mededeeling van Laffan's correspondent, ge
schreven op 16 December, was heb nooit de
bedoeling van generaal Cronjé 't ontzet vaan
Kimberley te bestrijden, indien de Britsche
troepen den weg zouden kiezen, door lord
Roberts ingeslagen.
Het moest natuurlijk het oogmerk der re
publikeinen geweest zijn om er niets van te
laten mei-keu dat ze Magerfontein feitelijk
hadden opgegeven, en daarom lieten zij op
do verschalende stellingen een betrekkelijk
gering aantal manschappen, om aan d© Brit
sche generaals de nindruk te geven, dat do
doortocht naar Kimberley bij Magerfontein
nog bestreden zou worden, en dat daarom
ccn moeilijk© omweg moest worden gekozen.
Waarschijnlijk waren het van die adhtergela-
tonen die den tocht van generaal French bij
de driften bestreden, en die zich daarna oost
waarts langs die Modderrivier terugtrokken.
Dappere Hollanders.
Een brutaal stukje is er uitgehaald bij het
Spionkop-gevecht door twee Hollanders, twee
jonge verkenners, Sleehtkamp en Roos. Zij
vonden een naar het hun voorkwam prachti
ge positie, die onbezet wa® door de federalen,
en besloten op eigen houtje een taktisch© be
weging te doen. Zij beklommen heb kopje,
dat aan de uiterste rechterflank van de re
publikeinen was aan den hoofdweg naar den
Van Reenen's pas, en op den kruin aangeko
men, plantten de twee onversaagde jongelui
een vierkleur op den. top, een dlaad die dade
lijk ten gevolge had', dat die Britsche artille
rie haar vuur erop richtte.
De waaghalzige daad had succes, want
zich voor, wat ook zijn geheim waa, of hij te
rugkeerde om haar liefde op te eischen of
niet, dat zij haar liefde trouw zou blijven
trouw tob aan het einde haars levens.
XXXV.
Steeds hopeloozer verwarring.
Voordat die zelfde dag ten avond neigde,
was Sir Clinton op weg naar Frankrijk. Hij
was zoo gelukkig geweest Dover tijdig te be
reiken voor d'e boot, en zoo haastig mogelijk
zette hij zijn reis voort. Toen hij Engeland
verliet en Frankrijk naderde, scheen het of
liet schoone beeld zijner jonge, sehoone ge
liefde verbleekte voor dab van Daisy.
„Jo hieldt een „daisy" in je hand en je hebt
haai- weggeworpen
Groote heuieiHoe noodlottig-waar waren
die woorden geweest. Arme, lieve, eenvoudi
ge Daisy, die hem zoo innig had! liefgehad
dat zij bereid was voor hom te sterven! Hoe
had hij haar liefelijke, kinderlijke liefde be
loond 1 Hoe had hij de onschuldige veldbloem
verzorgd en gekoesterd die hij geplukt had'?
"Vat had zij hem innig lief! Hij herinnerde
zich de uitdrukking op haar gelaat, waarmee
zij hem. had aangezien dien laatsten dag, en
hij had sinds dien zoo weinig aan haar ge
dacht.
Wordt vervolgd.)
"fn-L W ar.-