53*" Jaargang. No. 10189. Tusschen twee liefdes. Dinsdag 13 Maart 1900. BUITENLAND. SCHIEOAfH :i IE COURi III II Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaal: Voor S c h i e d am en V1 aar di nge n fl. 1.25. Franco per post fl. 1.65. Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het bureau bezorgd zijn. Burean Boterstraat 68. Prijs der Advertentiën: Van 17 regels 11. 0.90iedere i egel meer 121/2 cents. Reclames 30 cents pey regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier van zijn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde kleine adveetentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Intcrc. Telefoon ~Xo. 123. Algemeen overzicht. SCHIEDAM, 12 Maart 1900. BE 00KL06. Vredesonderhandefi ngen? Te Londen is men vrijwel overtuigd dat de Boeren-regeeringen stappen hebben gedaan om de vredesondei handelingen te openen, In zijn stelligen vorm dankt het gerucht want meer is het niet waarop deze meening is gegrond, zijn ontstaan aan een mededeeling der j>Daily Mail". Dit blad, anders werkeiyk geen onverdachte bron, discht zijn schoteltje op met een saus van geloofwaar digheid Douglas Story van de sStandard and Diggers News" te Johannesburg seinde het groote nieuws over Pretoria en Lorenco Marquez; de censuur der Boeien liet het be richt door. Het moest dus wel waar zijn. De correspondent der iManch. Guardian" is zoo brutaal ondanks dien schijn van waar heid sterk aan de juistheid" van het bericht te twyfelen; hij heeft geïnformeerd, maar geen bevestiging gekregen noch van niet formeele stappen voor den vrede door de presidenten Kruger en Steijn noch van het ontvangen van een telegram der Boeren- regeeringen door het Engelsche gouver nement. En hij acht dit ook onmogelijk, omdat Transvaal niet te Londen vertegen woordigd is en dr, LeyJs geen telegrafische gemeenschap heeft met zijn regeeririg, terwijl ook de beide legers geen verbinding met elkaar onderhouden. Deze redeneering komt ons we! wat zwak voor. Wij twijfelen niet of Kruger en Steijn zullen, zoo zij willen, zich in vei binding weten te stellen met de Engelsche regeeriDg. Waarop luft' aankomt is, of zij willen. En nu lijkt het ons volstrekt niet onmo- lijk dat Kruger en Steijn inderdaad, niet om den vrede gevraagd, maar dien aan geboden hebben op den grondslag van algeheele onafhankelijkheid der Boerenrepu blieken, ook met de wetenschap dal het antwoord der Engelsche regeling beslist afwijzend zou zijn. Immers, hét is bekend dat de Boeren, hoe strijdvaardig ook, volstrekt niet strijdlustig zijn. Zij haten den oorlog, de mensohenslueh- ting op groote schaal. En de verschrikkelykrte oorlog is wel dien de Boeren voeren den volksoorlog, de guerre a outrance, waarin de gansche natie, ook de vrouwen, naar liet geweer grijpt. Van kinderen spreken wij niet; die staan nu reeds in de gelederen. En wordt ook niet gezegd dat aan deTugela reeds vrouwen aan de zijde der mannen streden Wij vreezen dat de Boeren den oorlog zullen gaan voeren als de Russen in 1812, vast besloten om, zoo zy het onderspit moe ten delven, den zegevierenden vijand te gun nen alleen een woestenij, een vernield en verlaten land. Reeds nu vernielen de Boeren de steenkolenmijnen in Nata! en laten zij de goudmijnen bij Johannesburg onderloopeo. Men denke aan Kruger's woord, nog onlangs door Steijn herhaald, dat de wereld verbaasd zal staaD. En nu komt het ons zeer wel mogelijk voor dat de Boeren-regeeringen nog eens de hand hebben uitgestrekt, dat zij nog eens Engeland hebben toegeroepenLaat het DOOR CHARLOTTE M. BRAEHME. 61) „Neen, het is geen financieel verlies. Ik zal later in. staat zijn je meer te zeggen. Nu moet ik gaan." Zij bleef zwijgend' en roerloos voor hem staan. „Ga je mij werkelijk zóó verlaten?" vroeg zij ten laatste, en er lichtte iets dat op haar ouden trots geleek over de bleekheid van haar gelaat. Zij keek liem recht in de oogen. „Herinner je je werkelijk nog," vroeg zij met plotseling nithrekenden toorn, „herinner je je nog dat jij Clinton Adair en ik May Tre- vlyn ben! Wait is er met je gebeurd wat heeft je zoo veranderd, Clinton? Als je mij niet meer liefhebt, zeg het mij dan om 's he mels wilZelfs je haat zou ik beter kunnen verdragen dan die onnatuurlijke kalmte, die vreesehjke onaandoenlijkheid." „Er is noch onverschilligheid noch onaan- doenlijjkheid in mijn hart, May, geloof mij. Er is alleen wreede liefde en wreede smart." „Waarom noem je die liefde wreed?"vroeg zij bitter. „De mannen zijn wreedzij zijn meer dan wreed." „May," riep hij uit, „zeg geen woord van verwijt meer tot mij. O lieveling, lieveling geloof me, ik heb je lief zooals ik geen andere vrouiw onder diem wijden, blauwen hemel lief heb. Geloof mij dat ik je liefheb met heel nu uit zijnmet onze onafhankelijkheid zijn wij teireden; rimer begeeren w'y niet." Is dit zoo, en heeft de Engel-che regeering, evenals vóór den oorloj, de hand die ter ver zoening werd uitgestoken, weggeduwd, dan zal het 00. deel der geschiedenis nog zwaarder op Gioot Britannië rusten. Dr. Leyds, deswege geïnterviewd, heeft verklaard, dat geen stappen door zyn tussehen- komst zijn gedaan, maar onmogelijk zyn die stappen niet, daar de Boeren den vrede willen, maar alleen onder waarborging hun ner onafhankelijkheid. Chamberlain's verlangen. Maar er is ook een andere mogelijkheid. Zeer tegen den zin van Rhodes en zijn mede belanghebbenden in de Zuid-Afrikaansche goud- en diamantmijnen, die aan een Trans vaal onder hun invloed zeer stellig de voor keur geven boven een veroverd Transvaal onder militair gezag, sturen Chamberlain en zijn aanhang aan op de verovering en duur zame inlijving de Boerenrepublieken. Er wordt stemming gemaakt voor dit denkbeeldde imperialistische pers hamert dagelijks op dit aanbeeld in liet Parlement worden ImndteekeniDgen geworven voor een petitie, die annexatie vragendemen zegt dat de ontbinding van het Parlement voor de deur staat, opdat de stembus ten gunste der anuexatie-politiek besliste. Zoodoende moet de schijn worden gekweekt, dat de natie de inlijving der Bóeren-repu blieken eischtin ieder g'"Ql moet de regeering de gelegenheid v Jen geboden haar voornemen in die richting bekend te maken en te veidedigen. Een interpellatie naar aanleiding der loopende geruchten kan daartoe een welkome gelegenheid bieden. Op een ruiterlijke verklaring der regeering in deze, die heden of morgen wordt te gemoet gezien, dringen dan ook de bladen der oppositie, b.v. de ^Westminster Gazette", kiacluig aan. Zooals de lezer weet heeft de »Slandard", blijkbaar door de regeering ge- inspireerd, eene dergeiy'ke verklaring reeds aangekondigd. Wij zullen dus spoedig welen wat er waar is van die geruchten en wat de Engelsche regeering in haar schild voert. Tegen de annexatie der Boeren-republie- ken blijven bladen als de Morning Leader", de sWestm.-Gaz." en de sManch. Guardian" zich intussclien krachtig verzetten. Laatstgenoemd blad hecht geen groote waarde aan de beweringen over de demo ralisatie der ViyUaters,. Ileirit er al geen leidende gedachte voorgezeten bij de laatste operaties der Boeien, dan zal daaraan wel spoedig worden tegemoetgekomen. De groote afstanden in de Republieken wegen daatbij op tegen liet gevaar van een tijdelijke aar zeling in de besluiten. Anders is het daarentegen, indien er werke lijk oneenigheid bestaat ouder de Boeren. Engeland moet die dan zooveel mogelijk aanwakkereu en (zooals loidRoberts' procla maties hebben gedaan) hen tot vrede aan manen. Maar de »Maneh. Guaidian" acht dan, evenals de »Westm. Gaz,", vergevens gezindheid jegens de Vry\taat een eerste vereischte. Het blad zegt dat Engeland een prachtige gelegenheid heeft om president Sfyn te be wijzen, dat hij gedwaald heeft in de vrees die den Vrijstaat tot een medestrijder heeft mijn hart. Ik zou je niet méér kunnen lief hebben, al wilde ik het." Die woorden brachten haar tob bedaren, want zij bemerkte hoe diep© smart zijn woor den inhielden. Zij stak hem liaar hand too, met een glimlach. „As dab zoo is, Clinton, waarom ben jc dan zoo terughoudend tegen mij „Ik ben eon ellendig, wanhopig, heen-en- weer-gesliogerd man!" barstte hij uit. Maar zelfs nu hij dit zeide, kwaan er eerder een twij fel aan zijn verstand dan aan zijn trouw in haar op. „Ik moet gaan, May," herhaalde hij nog eens met dezelfde door smart gebroken stem. „Elk oogenblik is nu kostbaar." Eén oogenblik kwam de gedacht© in haar op hem to vragen of hij den ouden band tus schen hen wenschte te vernieuwen of hij haar tot vrouw wilde hebben. Maar haar vor stand weerhield haarzij had zich genoeg voor hem vernederd. „Je zult Miss Lockwood zeker in huis vaarwel zeggen?" vroeg zij. „Ja. En jij1 zult je vrienden wei voor mij vaanwol zeggen, niet waar... ik heb geen tijd meer. Wij zullen hard naar het station moe ten rijden." „Er is een groot verschil tusschen dit af scheid en het laatste," zeide zij. „O hemel, hoe groot!" fluisterde hij. IEj n'?.m :laar hand' in. de zijne; één minuut hield hij di© vast, terwijl hij haar aanzag. „Vaar wel," zeddb hij' toen, met gesmoorde stem. „Ik wilde dat d© hemel deze zachte, blanke hand vergunde mij op de plaats, waar ik sta, te doodem." „Ik niet," antwoordde zij. gemaakt. Ongelukkig woiden er geen pogin gen gedaan om hem aan te toonen dat hij verkeerd heeft gedaan. Men zegt dat Engeland moet eischen onvoorwaatdelyke overgave en inlijving, d. w. z. dat het president Steyn moet maken tot een martelaar in alle Hoi- landsche oogen en zyn oorlogssiaatkunde moet rechtvaardigen. En dat acht het blad juist verkeet d. Volledigheidshalve willen wy ten slotte nog vermelden dat sommigen in het ver spreiden van de geruchten over stappen van Boerenrijde om tot den vrede te geraken, alleen zien een manoeuvre om de ooilogs- leening te doen slagen. Dit lijkt ons niet waarschijnlijkvoor haar 001 logsleening behoeft de Engelsche regee- ring niet bang te zyn. Die komt er wel. D© toestand. Van het oorlogsterrein valt niet veel t© melden. Driefontein moet, blijkens een der tele grammen, op den weg van Bloemfontein lig gen de kaarten geven niet aan waar het precies iigt. Of de Boeren voornemens zijn Bloemfontein te verdedigen dan wel Roberts' opmarsch zooveel mogelijk te bemoeilijken, is onbekend. Over het gevocht zelf moeten wij ons voorloopig behelpen met d'e Engelsche berichten, zeggende dat de Boeren zware ver hezen hebben geleden. De stolling der Boeren bij Abrahamskraal is volgens Engelsche oorlogscorrespondenten onverdedigbaar. Do Boeren hebben er slechts twee kanonnen en zouden bij een aanval zich genoodzaakt zien, evenals Woensdag, te rug te trekken. Over dat gevecht van Woensdag bericht do correspondent der „Daiy Mail" nog dat het nemen van meer dan één kanon der Boe ien werd belet d'oor hun scherpschutters, die eerst verdreven moesten worden. Toen dit geschied was, konden de vermoeide Engelsche paarden do vervolging niet hervatten. De Boeren schijnen in de laatste gevech ten een nieuwe tactiek to volgen. Zij dooden zooveel mogelijk do paarden der Engelsohen daardoor wordt ook de zinsnede verklaard in een der telegrammen uit Driefontein dat do paarden der Australisch© cavalerie alleen in staat waren de Boeren te vervolgen. Hot zou inderdaad nog niet zoo kwaad gezien zijn, wanneer d© Boeren de Engelsohen van hun paaiden beroovenmen weet dat paarden die van buiten af worden ingevoerd, zelden bestand blijken tegen de gevreesde ZuidrAfri- kaansclie paardenziekte. In Natal staat blijkbaar een ernstig go- vecht voor de deur. Bij Helpmakaar zijn de Engelsehen in een voorpostengevecht terug gedreven. De Engelsche hoofdmacht rukt nu langs de Zondagsrivier op naar do Biggars- bergen, waar do Boeien zeker goed-verdedig- bire stellingen zullen hebben voorbereid. Generaal Hunter schijnt het bevel overdo Engelsehen te voeren, terwijl Bulier op marsch is naar den Van Reenenspas. Geheel zeker is dat evenwel niet. Uit de Kaapkolonie komen slechts onbe trouwbare lReuter-berichten. I11 hot Westen, in het district Lady Grey, heelen de opstandelingen zich over te geven, reeds zouden 55 geweren en 70,000 rounds patronen zijn overgeleverd. Daarentegen zou den do opstandelingen zich versterkt hebben bij ZoiTonskuil, Omdraai vlei, Elaiidsbuis, Grootmodderrijk en. Prieska. Zij moeten in het bezit zijn va.11 geschut. In de richting van Zijn oogen waren mot een blik van bran denden hartstocht op haar gelaat gevestigd een langen blik van verlangen dien zij nooit kon vergeten. „Vaanvel," zei hij nog eens. „Ik weusch je al het geluk dat deze wereld je kan bieden." „En dat zal geen geluk zijn zonder jou," zeide Lady May. Zij deed geen poging om de tranen af te visschen die over haar gelaat liepen. Hij boog zich naar haar over en drukte zijn lip pen op haar gelaat. Toen. barstte hij uit m een kreet als de doodskreet van een verloren ziel. „O mijn lieveling, mijn mooie, jongo lieve ling Vaarwel!" Het volgend oogenblik had hij' liaor ver laten. Zij kon zich later niet herinneren hoe de tijd was omgegaande klank van een klok die trillend door de lucht drong, bracht haar tot bezinning. Het was één uur. Op dat oogeniblik was hij reeds vertrokken. Misschien zou zij hem nimmer weerzien. Het was Lady Lewis die haar in liaar ge peins stoorde. Langzaam kwam zij het stille pad' af, naar haar toe. „Bon je hier, May?" riep zij uit. „Ik kou je niet vinden. Waar is die geheimzinnige man V „Wien bedoel je?" vroeg Lady May. Haar vriendin begon te lachen. „Ik bedoel Sir Clinton Adair. Hij is een geheimzinnig man; hij is als de man met het ijzeren masker niemand die ham kan begrijpen." „Wat heeft hij dan gedaan vroeg zij, en Vcidnu'v zijn reeds voorposten-gevechten ge leverd. In het district Carnarvon, waai Uo Nieuv-Zeelandselre bereden infanterie Don derdag binnenrukte, hoorde men hevig' scliie- O O ten m die richting. Volgens sommige berichten is Kitchener bezig den veldtocht tegen de opstandelingen in de westelijke districten te organiseeren. Generaal White is te Pietermaritzburg met groote geestdrift ontvangen. De Kuld-Afrlkaansche Mali. Een regiment verwoest. Elandslaagto, Donderdag. (Speciaal.). Uit een gesprek met kapitein George H, B. Freoth, krijgsgevangene, die verklaart dat hij do eenige officier is die overgebleven is van de ongelukkige 2de Lancashire Fusihers, ver neem ik dat Sir Charles Warren en Sir C. F. Giearj' het hevel voeren te Boven Tugela en Chieveley en dat do soldaten niet weten waar Sir Red vers Buller is, maar gelooven dat hij to Frere is. Kapitein, Freeth ver klaart (ik geef zijn eigen woorden terug) Ons leger heeft vreeselijk geleden. De Bo ven Tugela zag de langste lijst van dooden van den gebeden oorlog en wij hebben meer aan dooden verloren dan te Isandlwana. Mijn regiment is uitgeroeid, en dat, het welk gezonden werd om ons te versterken, leed ook. Kolonel Blomfield, D. S. O., be velvoerend officier, on 15 officieren, zijn, naar ik vrees, allen gesneuveld. Het regiment kwam op den 23sten December uit en uit een getal van 800 man, zijn er 300 gesneu veld, een groot aantal gewond en de rest (109 man) gevangen genomen. De onze was een voorhoede en wij trokken naar Spionkop om 7 uur Dinsdagavond, en maakten een steelsclien marsch onder dekking der duister nis tot om 2 uur in den morgen toen wij d'en top bereikten. In een schans op den kruin van den heuvel, welken wij beschouwden als den sleutel der positie, vonden wij zeven man, waarvan zes van Vrijheid waren, en die, naar ik meen, gevangen genomen wer den, en waarvan een, Smit, van Vrijheid, met de bajonet gedood werd. Onder de andere compagnieën hij ons in do onderneming, waren detachementen van Thomeycroft's bereden infanterie, het Midd lesex regiment, Royal Lancashire® en South Lancaslures. Wij kwamen onder een doode- lijk Boereuvuur om 7 uur en vochten wan hopig tot 2 uur, maar daar de versterkingen to laat kwamen, waren wij verplicht een zwaar genomen positie prijs te geven, „Ik zou een uitleg willen geven," zeide de kapitein, „waarom de witte vlag geheschen werd. Bet is een feit dat ik, de eenige officier toen nog in het gevecht, geen zoodanige order gaf. Maar wij waren blootgesteld aan een vreese lijk vuur van den. morgen om 6 uur tot 2 uur nam., en wij meenden dat er nog slechts 20 van ons overgebleven waren. Ik verneem, dat onze soldaten beschuldigd worden van mis bruik van de witte vlag en d'at er op de Re publikeinen geschoten werd na de overgave. Dat was een bloot ongeluk doordat do ver sterkingen niet wisten dat wij de witte vlag hadden opgestoken. Het is een feit dab hun kogels evenveel van onze mannen troffen als van de uwe." Kapitein Freeth zegt verder, dat generaal Woodgate, die bevel had over de Lancashire Brigade, vroeg in het gevecht in heb hoofd getroffen werd, en dab kolonel Thorneycroft. bevel voerende over Thomeycroft's ruiterij, zij trachtte een luchtigen toon aan te slaan. „Hij is weggegaan en wel zonder tegen iemand van ons een woord to sproken." „Hij heeft mij verzocht zijn groeten over te brengen," zeide Lady May. „Hij verzocht mij je uit zijn naam vaarwel te zeggen." „Dus vergat hij ons toch niet geheel en al," zei Lady Lewis. „Wat vreemd dab hij zoo plotseling werd weggeroepen. Waar gaat hij heen „Hij hoeft dringende zaken af te doen in Frankrijk," was het antwoord, „In Frankrijk lachte Lady Lewis. „Datb gebeurt ook niet dikwijls dat een Engelsch baronet zulke bijzonder© aangelegenheden in Frankrijk heeft." Miss Lookwood was ook zeer ontstemd. „Ik begrijp hem niet, May. Tusschen ons bestaan geen geheimen, en je zegt dat hij nooit, met geen woord zelfs, over trouwen heeft gesproken „Hij heeft er nooit, zelfs in de verte niet op gezinspeeld," zei Lady May. „En toch," ging Miss Lockwood voort, toch zou ik geneigd zijn te zeggen dat hij je inniger dan ooit liefheeft. Hij maakt op mij althans dien indruk. Maar mannen zijn vaak moeilijk te begrijpen, ook de besten, en Sir Clinton is zeker een van de besten." Dat was Lady May's eenige troost in al haar bittere teleurstelling, in al haar verdriet over hun scheiding. In al di© lange uren van bittere, doffe smart was het haar een ver troosting te kunnen denken dab hij liaar blijkbaar inniger liefhad dan ooit te voren. Wat was het geheim van, zijn vreemd ge drag? Eens zou zij alles weten, en zij nam ook sneuvelde. Hij verklaarde in het gesprek dat de Bribsche verliezen „ongetwijfeld vree selijk waren". Hij zegt dat het Republikein- sche bomvuiir vreeselijk was en de slachting welke het aanrichtte onbeschrijfelijk. Ons Maxim-Nordenfeldt-vuur was Zaterdag min der doeltreffend dan gewoonlijk, daar de South Lancaebires in een donga in staat wa ren de schuiling van een Boerenwoning met vrij gering verlies te bereiken, maar men kon de soldaten bijna niet er toe krijgen, voor het vuur van „Long Tom" te staan, welks vernielend karakter door het geheele leger gevreesd wordt. „En wat zal er worden van de Lancashire Fusiliers vroeg ik. „Zullen zij georganiseerd en aangevuld worden?" „Neen, hot regiment zal van d© lijst ge schrapt worden. Ik veronderstel dat ik en> al de andere officieren te Pretoria, voor deni krijgsraad gebracht zullen worden, zoodra wij thuis komen, maar db terechtstelling zal zui ver jiominaal wezen." Kapitein Freeth heeft medailles van de Koningin en den Khedive voor onderschei den dienst in Egypte en zegt dat d'e Lancas hire® door den geheelen Egyptischen veld tocht waren en in de voorhoede waren te Om- duiman. C r o n j ó's aftocht. „Ons Land" zegt in een hoofdartikel Hoe het zij, indien lord Roberts zich be roemt op den tocht van generaal French met zijn bereden macht en de verschillende evo luties van zijn talrijke brigaden, generaal' Cronjé zal niet minder gevierd warden dat hij al zijn zware kanonnen met det ammuni tie en zijn manschappen met zoo weinig ver lies van Magerfontein, Spijtfontedn en Ja- cohsdal wist terug te voeren, zander dat lord) Metbuen er iets van bemerkte. Volgens de mededeeling van Laffan's correspondent, ge schreven op 16 December, was heb nooit de bedoeling van generaal Cronjé 't ontzet vaan Kimberley te bestrijden, indien de Britsche troepen den weg zouden kiezen, door lord Roberts ingeslagen. Het moest natuurlijk het oogmerk der re publikeinen geweest zijn om er niets van te laten mei-keu dat ze Magerfontein feitelijk hadden opgegeven, en daarom lieten zij op do verschalende stellingen een betrekkelijk gering aantal manschappen, om aan d© Brit sche generaals de nindruk te geven, dat do doortocht naar Kimberley bij Magerfontein nog bestreden zou worden, en dat daarom ccn moeilijk© omweg moest worden gekozen. Waarschijnlijk waren het van die adhtergela- tonen die den tocht van generaal French bij de driften bestreden, en die zich daarna oost waarts langs die Modderrivier terugtrokken. Dappere Hollanders. Een brutaal stukje is er uitgehaald bij het Spionkop-gevecht door twee Hollanders, twee jonge verkenners, Sleehtkamp en Roos. Zij vonden een naar het hun voorkwam prachti ge positie, die onbezet wa® door de federalen, en besloten op eigen houtje een taktisch© be weging te doen. Zij beklommen heb kopje, dat aan de uiterste rechterflank van de re publikeinen was aan den hoofdweg naar den Van Reenen's pas, en op den kruin aangeko men, plantten de twee onversaagde jongelui een vierkleur op den. top, een dlaad die dade lijk ten gevolge had', dat die Britsche artille rie haar vuur erop richtte. De waaghalzige daad had succes, want zich voor, wat ook zijn geheim waa, of hij te rugkeerde om haar liefde op te eischen of niet, dat zij haar liefde trouw zou blijven trouw tob aan het einde haars levens. XXXV. Steeds hopeloozer verwarring. Voordat die zelfde dag ten avond neigde, was Sir Clinton op weg naar Frankrijk. Hij was zoo gelukkig geweest Dover tijdig te be reiken voor d'e boot, en zoo haastig mogelijk zette hij zijn reis voort. Toen hij Engeland verliet en Frankrijk naderde, scheen het of liet schoone beeld zijner jonge, sehoone ge liefde verbleekte voor dab van Daisy. „Jo hieldt een „daisy" in je hand en je hebt haai- weggeworpen Groote heuieiHoe noodlottig-waar waren die woorden geweest. Arme, lieve, eenvoudi ge Daisy, die hem zoo innig had! liefgehad dat zij bereid was voor hom te sterven! Hoe had hij haar liefelijke, kinderlijke liefde be loond 1 Hoe had hij de onschuldige veldbloem verzorgd en gekoesterd die hij geplukt had'? "Vat had zij hem innig lief! Hij herinnerde zich de uitdrukking op haar gelaat, waarmee zij hem. had aangezien dien laatsten dag, en hij had sinds dien zoo weinig aan haar ge dacht. Wordt vervolgd.) "fn-L W ar.-

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1900 | | pagina 1