53"® Jaargang.
Woensdag 14 Maart 1900.
No. 10190.
Tusschen twee liefdes.
UIT 1)E PEÏtS.
BUITENLAND.
BÏMENLlm
schiedamsche mimi
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor S ch i ad am en VI a a rd i nge n fL 1.25. Franco
per post fl. 1.65. M
Prijs per weekVoor Schiedam en V 1 a a r d ïagen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau t Botersfcraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 11 regels fl. 0.90; iedere regel
meer 12i/« cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bq abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van ziyn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Kleine advertentiën opgenomen tot den prqs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau ta voldoen.
latere. Telefoon Mo. 133.
Voorzitter of Censor?
Naar aanleiding van een paar opmerkin
gen door den voorzitter der Tweede Kamer,
den heer Gledchma®, tot een paar leden, die
in de vorig© week over het leerplicht-ontwerp
hot woord voerden, gericht, stelt de „Hiaag-
scbe Courant" de vraag„Voorzitter of Cen
sor
Wat in ons Parlement al niet „plat" beet,
schrijft het blad.
Do heer De Klerk gaf in de Kamerzitting
vian 6 Maart, in een vertoog voor don leer
plicht, aan zijn medelid Van Kempen, een
proef van de noodzakelijkheid van eenvoudi
ge kennis, waarbij hij op oen gegeven oogen-
blik zeidie: „wat hem (den beer v. K.) met
toet oog op zijn corpulent© lichaam niet aan
genaam zou zijn
Da voorzitter, de beer Gleielrma®, viel hier
den spreker in de rede, zeggende„Mag ik
dfen geachte® spreker verzoeken, zich van der
gelijke uitdrukkingen te onthouden."
„Ik zal dit gaarne doen, mijnheer de voor
zitter," antwoordde de heer De Klerk, „maar
ik achtte mij verplicht, liet gesproken© van
den heer Van Kempen te wederleggen."
Waarop toen d© voorzitter weer: „Do ge
achte afgevaardigde kan het gesprokene we-
derlerven zonder platte uitdrukkingen te ge
bruiken."
Nu zullen we niet beweren, clat het voor
beeld, door don beer Do Klerk gegeven, een
zóó klemmend' bewijs was, dat 't. onmisbaar
heeten mocht in zijn beschouwing. Noch ook
dat de uitdrukking zelve in 'het voorbeeld
noodig was. Ze was inderdaad evenmin noo-
dig als oratorisch smaakvol.
Maar sinds wanneer is 't plat, van
iemands „corpulente lichaam" te spreken?
Inderdaad', de heer Glefehman wordt
nadat hij indertijd bet beruchte „huil dan
maarl" liet passeeron al te streng zeden-
rechter ia de Kamer, die hem tot voorzitter,
nice tot censor morum koos.
Wij meenden, dit eens to moeten opmer
ken, dhar eenige minuten later de lieer
Gleichman weer een anderen spreker den
heer Lieftinck in do rede viel met deze
opmerking
„Mij is niet bekend, dat de Kerk, waar
over do heer Lieftinck spreekt, voorschriften
omtrent den leerplicht heeft gemaakt. Wer
den verklaringen, van dien aard gegeven, dan
kwam het nu en dan voor, dat zij. volgens
hetgeen d'e heer Lieftinck zelf zoowen heeft
voorgelezen, juist een strekking Wadden ten
gunste van leerplicht. Maar de kwestie van
de Kerk is nu niet aan, de orde,"
Het reglement van orde der Kamer belet
ook den voorzitter niet, een rede over het
onderwerp van dón dag uit te spreken. Maar
vergissen wij ons niet, dan moet deze in dat
geval het voorzitterschap aan d'en vice-presi
dent overdragen en naar zij'n plaats pp de
groene banken gaan, om van daar het woord
te voeren.
Sententies omtrent hetgeen hem bekend
is aangaande do voorschriften, een-er kerk be-
hooren niet tot die opmerkingen, welke een
voorzatter, die de vrijheid van het debat heeft
to eerbiedigen, ter handhaving van de orde
heeft in 't midden to brer,gen."
POOR
CHARLOTTE M. BRAEHME.
62)
■Van tijd tot tijd had hij haar een. kort
briefje geschreven zonder één woord waaruit
de liefde sprak waarnaar zij dorstte. Hij had
haar gezegd haar brieven te adtresseeren aan
den h-eer Clifton, per adres de hoeren Cooper.
Wat hij haar zeide nam zij in volkomen ver
trouwen aan, en nooit vroeg zij hem. waarom
het zóó moest gebeuren. Zij had hem geschre
ven zijn geweten: deed hem bittete ver
wijten, want hij herinnerde zich dat zoo me-
njge brief ongelezen en onbeantwoord was ge
bleven. Het was nu zes maanden geledien
sdndb hij haar verliet. Neen, er bestond geen
veroiïtechuldiging voor hem, geen verzach
tend© omstandigheid. Hij vertraagd» zijn
reis naar Levilfo geen oogeniblik. Hij herin
nerd® zich hun bezoek aan, het vriendelijke
kerkhof, en Daisy's somiber© woorden. Hij
smeekte den hemel dat die niet in vervulling
mochten gaan dat zij niet ter ruste zou
worden gelegd naast het graf van. den man
die van liefde gestorven was. Zijn arme, lie
ve jonge vrouw wier eenige schuld was' dat
aj hem te zeer had liefgehad! De wielen van
den waggon schenen in hp®., rondgang het
refrein te herhalen van het in zijn eenvoud
zoo schoone lied, dat hij haar had hooren zin
gen:
«O moeder, moeder, spreid mijn bed,
„Spreid uit het blanke laken,"
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 13 Maart 1900.
BB OORLOG.
De toestand.
Er wordt nu zóó stellig en van zoo ver
schillende zjiden gewaagd van vredesonder
handelingen dat het wel waar zal
zij'n, hetzij dar» de regeeringen der Boeren
republieken zich door de consuls te Pretoria
tot de neutrale regeeringen hebben gewend,
hetzij Kruger en Steijn zich rechtstreeks in
verbinding hebben gesteld met Londen.
Wij hebben geen reden om af te wijken
van de meening die wij gisteren uitspraken.
Indien van Boerenzi,de inderdaad stappen
voor den vrede zijn gedaan, dan is dit o. i.
niet geschied uit moedeloosheid en vrees
voor de toekomst, maar uit menschhevend-
beid, opziende tegen de ontzettende verschrik
kingen van een oorlog tot het uiterste.
Men mag uit de telegrammen van heden
nacht afleiden dat er inderdaad iets gaande
is, en liet scbqnt dat de legeering te Was
hington daaibij als vriendschappelijk tusschen-
persoon optreedt.
Intusschen gaan de krijgsverrichtingen
voort. Lord Roberts was, blqkens een depêche
van den correspondent der «Daily Mail", reeds
Zondag te Aasvogelkop, zoodat het blad gis
teren reeds zijn voorhoede te Bloemfontein
dacht.
Terwijl men aldus de Vrijstaatsche hoofd
stad in de macht der Engelschcn denkt,
zouden de Boeren zich eindelijk hebben mees
ter gemaakt van Mafeking. De kolonne die
door Roberts tot ontzet der stad is algezonden,
zou dus te laat komen.
Al is Mafeking in werkelijkheid nog niet
door de Boeren genomen, lang schijnt liet
toch geen tegenstand meer te kunnen bieden.
Baden-Powell heeft de Kaffers uit de stad
willen sturen, maai' de Boeren hebben dit
geweigerd.
De opstand in de Kaapkolonie breidt zich
meer naar het Zuiden uit. De opstandelingen
hebben, naar de sTemps" uit Londen ver
neemt, twee regimenten van lord Kitchener
een nederlaag toegebracht. Dit zou geschied
zqn op een paar uur van De Aar af, wel een
bewijs hoe lord Roberts' verbindingslijn door
den opstand wordt bedreigd.
Meer westelijk houden de Boeren-kom-
mando's die at vechtende zijn teruggetrokken,
de toegangen tot den Vrijstaat bezet bq
Norvals Pont, Bethulië en Aliwal North,
Wq houden het er voor dat nog menige
Engelschman hier den dood zal vinden, want
het zal wel in de bedoeling der Boeren-
veldheeren liggen de Eugelschen aan deze
zjjde uit den Vrqstaat te houden.
Uit Nalal geen nieuws.
Driefontein.
Het gaat de Engelsche infanterie zooals in
spotliedjes de politie pleegt te laste gelegd
te wordenzij komt te laat. Io de laatste
gevechten is de Engelsche infanterie steeds
te laat gekomen om de Boeren te vernietigen.
Hoe jammer, niet waar, dat daardoor den En-
gelschen een complete overwinning ontgaat.
Bq Driefontein is anders hevig gestreden.
Verschillende oorlogscorrespondenten seinen
over het gevecht nadere bijzonderheden,
Hij herinnerde zich haoj- klagende stem
en. haar teer gezichtje, en. hij vervloekte zich
zelf om zijn hardheid, omdat hij haar zoo
lang alleen had! gelaten. Toen. de uren voor
bijsnelden en liij het einddoel van zijn reis
begon te naderen, nam zijn angst toe; hij
durfde zijn gelaat niet opheffen naar den ver
ren hemel en bidden. Hij verschoonde zijn
slechtheid niet in het minst.
„Ik hen de genade des hemels onwaardig,"
zei hij bij zichzelf. „Geen zegen kan op mij
rusten. Ik zou zoo gaarne voor haar bidden,
als ik maar durfde."
Zou hij haar levend of dood vinden? Dai
sy in doodsgevaar het zoete, kinderlijk-
eenvoud'ige gezichtje koud en strak in de stil
le, bleeke majesteit des doods? II©t wasvree-
selijk,
"Voor het onbekende kind, zijn zoon en erf
genaam, had hij slechts een korte gedachte.
„Zij heeft mij dat nooit gezegd," dacht hij
bij zich zelf met een diepen zucht. „Zij heeft
mij dat nooit gezegdzij zal gedacht hebben
dat liet mij niet kon schelen. En dat kleine
kind, dat ik nooit heb gezien, is nu de erfge
naam der Adairs van Eastwold."
Hij dacht maar weinig aan het kind
veel aan de moeder. Toen hij de purperen
wijnbergen, de vol-groene olijfboomen in de
verte zag, wist hij dat hij zijn huis naderde,
en hij zuchtte diep. Hij was bang. Zou hij
haar levend of dood vinden?
Als zij dood was, dan voelde hij zich haar
moordenaar. Leefde zij, dan behoorde hij
dankbaar te zijn.
En. nu stond, hij weer in de mooie, artistie
ke kamer, waar hij zoo menige treurige
Daaruit blijkt dat de zevende divisie onder
generaal Tucker onverwachts voortrukte
naar Petrusberg en dien bezette; tegelijk
rukte de negende divisie met de gaide in
het centrum en de divisie Kelly-Kecny met
de cavalerie op de linkerflank, langs de Mod-
derrivier op, daarbij Abrahamskraal in het
Noorden latend.
De laatste divisie stiet bij Driefontein op
de Boeren die een rij aansluitende kopjes
bezet hielden. Met deze Boerenmacht was
generaal French reeds vroeg in den morgen
in gevecht gekomen. Daar de Boeren de be
reden Engelsche tioepen uit twee richtingen
met zeven stukken geschut, waaronder een
»Lange Tom", beschoten, konden zq geen
omtrekkende beweging maken. Toen Kelly-
Kenny ecliter aanrukte, wierp de infanterie
zich op den linkervleugel der Boeren, terwql
de cavalerie dien oratiok.
Een andere lezing is dat de eigenlijke
aanval geschiedde op den rechtervleugel,
terwijl de cavalerie den linkervleugel omtrok.
De eerste voorstelling lijkt uiteraard waar
schijnlijker.
De Wales-mannen bestormden toen eeu
paar kopjes en de Boeren trokken overhaast
terug. Daar de negende divisie en de garde
te laat kwamen om de omtrekkende be
weging te voltooien, konden de Boeren ont
komen.
De correspondent der «Times" roemt hun
bewegelijkheid waarop da Boeren hun
kanonnen wisten te redden. De Boeren ver
dwenen geheel, schoon men toch een nieuw
gevecht voor den volgenden dag (Zondag)
niet onmogelijk achtte.
Die bijvoeging bewijst dat de Boeren reeds
de guerilla zijn begonnen totdat te gelegener
tq'd weer groote slagen zullen vallen.
Want lord Roberts overdrijft blijkbaar de
beteekenis der laatste gevechten schromelijk.
Hq spreekt bv. van 102 dooden aan dezjjde
der Boeren, terwijl de «Timea"-correspondent
maar gewaagt van2 dooden. Trouwens,
het eerste cijfer hebben wq geen oogenblik
geloofd. Misschien is er ook wel een fout
geslopen in het telegram.
De verliezen van lord Roberts schijnen
heel wat grooter te zijn dan aanvankelijk
werd opgegeven.
Men weet dat lord Roberts zich beklaagd
heeft over het misbruik maken van de witte
vlag door de Boeren bij Driefontein. "Van dit
incident geeft Lallan's bureau deze lezing
Een Boerenkommando trok voor ons artil
lerievuur terug en naderde het open veld,
waar het blootgesteld zou zijn geweest aan
het Britsche geweervuur, terwql een eskadron
bereden infanterie hun flank bedreigde en
gereed was voor de vervolging. De Boeren
heschen toen de witte vlag, staken hun han
den op en wierpen hun wapens weg. Toen
echter de Engelsche» zonder aarzeling voor
uitrukten om den troep Boeren gevangen te
maken, werden dcor eene andere Boerenaf-
deeling verscheiden salvo's op deEngelschen
afgegeven.
Het ineest waarschqnlqk dunkt ons, dat
die «andere" Boerenafdeeling het opsteken
der witte vlag niet zal hebben gezieu,
Gemengde Bfededecllngen.
Laboudicre publiceert, in. de „Truth." een
opzienbarende tabel, waaruit blijkt welke
speculaties in aandeele® dar „Chartered Com-
maand had doorgebracht. Hij voelde zich bij
na oen vreemdeling in zijn eigen huis. Ter
wijl hij daar stond, kwam de verpleegster
naar beneden, en nu eerst wist hij hoe groot
zijn angst was geweest, nu zijn trillende lip
pen bijna weigerden de woorden uit te spre
ken
„Ho© maakt mevrouw het?"
De verpleegster was oen dier vrouwen, mat
een door ervaring gerijpt verstand, bij wie
alle zintuigen gescherpt schijnen.
„Dit is de echtgenoot van mevrouw," dacht
zij bij zich zelf, „en te oordbelen naar zijn ze
nuwachtigheid, lioudt hij van haar."
„Hoe maakt mevrouw het?" vroeg hij.
Het schrandere, sympathieke gelaat der
vrouw onderging een snelle verandering.
„Mevrouw is zeer ziek, maar zij zal onge
twijfeld beter worden, nu mijnheer gekomen
is. Zij sprak voortdurend over u."
„En. en het kind?"
Weer een verandering op het sprekende ge
laat.
„De kleine is, Goddank! heel wel het
is een lief kind zoo bef als men maar kan
wenschen een mooie jongen. Wil u nn
soms naar mevrouw gaan?"
Hij' volgde haar als in een droom. Hij zei-
de bij zich zelf dat het Daisy was, tot wie hij
ging zijn vrouw, Daisy, en zijn kleine
zoon, de erfgenaam van Eastwold.
Het was eigenaardig stil in de kamer; het
geheele lrais was van die zelfde vreemde stil
te vervuld. Hij keek snel rond'. Daar lag het
lieve gezichtje op het witte kussen lief als
altijd, maar bleek en vermagerd, zonder den
bekoorlijken blos en de,aardige kuiltjes in de
pony" hebben plaats gewonden in verband
met den inval van Jameson. Daaruit blijkt
dat tusschen Juli 1895 en Maart 1896 (do
Jameson-inval vond plaats December 1895)
verhandeld zijn door de volgende personen
het volgend aantail aandeelen
Hertog van Abercorn 3581hertog van
Fife 3677; graaf Grey 6903; lord Gifford
9597Cecil Rhodes op eigen naam 136,594
Alfred Beit op eigen naam 114,830; lord
Rotschild 41,899; 't Beit-syndieaat 32,500;
Beit-Rhodes 11,400; Rhodee-BuddnBeit
17000; Maguire 57,215 enz.
Al deze personen zijn. mannen van groo
te®. invloed in Zuid-Afrika, die hopen de
macht aldaar in hamden t© krijgen. Men zegt
dat de namien al zijn opgeschreven voor de
verschillende te vervullen ambten.
Do Londensclio correspondent vermoedt
dat deze nieuwe onthullingen m het Lager
huis ter sprake zullen worden gebracht.
De „Daily News" verneemt dat koningin
Victoria deze week nog een. dag naar Londen
zal komen om op Buckingham Palace helt ge
heele diplomatieke corps te ontvangen.
Anderzijds vernoemt het blad dat de Ko
ningin op haar bezoek aan Ierlbnd niet al
leen Dublin, maar ook Belfast zal bezoeken.
De lordonayor van Londen zal tot baronet
worden verheven wegens de door hem in den
laatsten tijd bewezen diensten.
De „Time®" bevat een merkwaardig arti
kel, waarin het blad de houding der Fran-
scho regeering tegenover Engeland als zeer
correct prijst, wat niet van allo landen ge
zegd kan worden.
Hoe komt de „Times" plotseling, zoo gun
stig gestemd jegens Frankrijk?
Een telegram uit Konstantinopel aan do
„Daily Chronicle" zegt da.t een ukaso van den
Czaar onmiddellijk» mobilisatie beveelt der
leger- en der vlootreserve. Die maatregel zon
tegen Indië en het Noorden van Kk-in-Arië
zijn gericht.
Tegelijk wordt uit Calcutta gemeld dat de
Engelsche regeering een bestelling Lee-En-
field-repeteergeweren heeft gedaan voor de
inlandscho troepen.
Ook do weduwe Henry protesteert tegen
het amnestie-ontwerp der Fransehe regee
ring.
Waldeck Rousseau zou volgens de anti-so-
mietischo bladen voor de amnestie-commissie
hebben verklaard dat Dreyfus, door af te zien
van hoogor beroep, zijn ver oordeeling zou
hebben aanvaard.
De minister laat dit tegenspreken.
De oom missie rut de Fransehe Kamer voor
hervormingen, in de rechtspraak heeft deze
bepaling aangenomen:
„De omstandigheid van uiterste ellende bij
den dader van een ontvreemding van een
voorv van eerste levensbehoefte kan
door u» rechtbanken als een reden van ontoe
rekenbaarheid V;
aangemerkt."
Volgons de „Rappel" zal de gewezen amb
tenaar van Marine Philippe niet wegens spio
nage, maar alleen wegens diefstal on bedrog
vervolgd worden.
Terugkeerende van een bezoek aan Dérou-
lède te San Sebastian hoeft Francois Coppée
Zondag te Angoulême, waar hij nu candidaat
is voor Déroulède's Kamerzetel, een groote
den beklaagde worden
wangen waarlijk een witte Daisy. En toen
hij liaar zoo zag, kwamen weer de woorden
voor zijn geest: „Je liioldt een daisy in je
hand, en jo hebt ze weggeworpen."
„17 moet heel kalm, heel stil zijn, mijn
heer," zeide de verpleegster zacht. „Elke op
winding zou mevrouw kunnen dooden."
„Ja, hij zou kalm zijn. Arme, lieve Daisy
Was hij eigenlijk wel hartelijk jegens haar
geveest? Hij was met haar getrouwd om
haar leven te redden, en nu was zij toch ster
vende. Hij keek naar haar bleek, zacht ge
zichtje zoo bleek, met zware donkere krin
gen om de oogen. Toen schrikte hij plotseling
op, want de zachte oogen werden opengesla
gen en zagen ernstig in de zijne.
„Cara," fluisterde een zwakke stem, „Cara,
ben je ©ind'elijk gekomen?"
En toen, schoon hij Lady May liefhad en
niet de vrouw die daar op haar ziekbed lag,
knielde Sir Clinton Adair neer naast haar
sponde en weende.
„Caro," fluisterde haar stom weer. „Caro
ik heb een zoontje wist je het al?" Hij
kuste de blanke hand die beefde toen zij dio
poogde op te heffen. „Zoon aardig ventje.
Ik heb het je niet gezegd; ik dacht dat je
het niet prettig zoudt vinden."
Hij bedwong zijn ontroering e® trachtte
kalm te spreken.
„Waarom dacht je dat, Daisy vroeg hij.
„Mevrouw De Grey vertelde mij dat man
nen alleen kinderen liefhadden, wanneer rij
hun vrouw liefhadden."
,-En denk je dan dat ik je niet lief heb,
Daisy?" vroeg hij.
„Dat weet ik," antwoordde rij treuri? „en
meeting ter eer» van Déroulëde e® hem zelf
bijgewoond.
Te Chariottenburg is overleden, op 73-ja
rigen leeftijd, Eugen Richters bekende me
destrijder Ludolf Parisius, een der stichters
der Duitsdio Fortechrittspartei. In 1864
weid hij wegens partijwoölingen afgezet als
kan tonrechter. Van. 1861 tot 1898 had hij
onafgebroken ritting in het Pruisische Huis
van Afgevaardigden, van 1874 tot 1876 e®
van 1881 tot 1887 in den Rijksdag.
Zijn grootste kracht lag editor in het ge
schreven woord. Hij publiceerde enkele bc-lle-
tristiscbe werken, maar vooral politieke
strijdschriften. Met Eugen Richter redigeer
de hij de Pariemen t ai rische Korrespondenz"
en de „Reichsfreund".
In het duel tusschen de Hongaarsche po
litici Ugron e® Rohonczy heeft de laatst© een
onbetoekenende wond aan de lip gekregen.
U gron heeft na. de weigering va® Fojerva-
ry, den minister van oorlog, een brief ge
schreven aan zijn getuigen, waarin hij zegt
dat hij tot nu toe Fejervary voor ee® dapper
generaal liad gehoudeneerst, nu was hem
overtuigend gebleken diat hij ee® oud vrijf is.
Do bischop va® Verona, kardinaal di Ca-
nossa, is gistermorgen overleden.
De gezanten to Konstantinopel hebbe® in
een gemeenschappelijke nota geprotesteerd
tegen de voorgenomen verhooging der doua
ne-rechten.
Volgens de „Frankf. Ztg." heeft de Porie
reeds de voorloopige opheffing der betreffen
de besluiten bevolen.
I® Asnerikaansche regeeringskringe® wor
den reeds de maatregelen besproken die ge
nomen kunnen worden om de Am erikaanseïl o
belangen te verdedigen indien Duitschland
inderdaad1, zooails het thans in tweede lering
behandelde ontwerp cp de vleeschkeuring
beoogt, de invoer van Amerikaansch vleesch,
spek en, reuzel wordt verboden.
Men overweegt het denkbeeld om belang
rijke differen tiale rechten te heffen van sche
pen uit lande® waar de invoer van Ameri-
kaansche producten op onrechtvaardige wijze
wordt belemmerd.
Terzekering tan zeevisseliers.
Naar wij vernemen komt bij liet departe
ment van waterstaat in bewerking een wets
ontwerp tot verzekering der zeevisschers tegen
ongevallen.
Handenarbeid.
De Veroen iging tot Bevordering van het
Onderwijs in Handenarbeid in Nederland zal
haar 19e algemeen» vergadering houden te
Amsterdam op Zaterdag 14 April.
Aan de orde is o. a. de verkiezing van 2
bestuursleden in de plaats van de hoeren
dr. J. H. Gunning Wz. cn F, Z. Barkhuis,
die niet herkiesbaar rijn.
Verder zulle® behandeld worden de vol
gende onderwerpen
Onze wenschen met betrekking tot de in
voering-van dfen Slöjd op do lagere school.
Inleider de heer H. Blum, arr. schoolopziener
te Alkmaar.
Toelichting hij een serie Heimodellou, die
betrekkfng hebben op het onderwijs in de ge-
sdiiedenis, door den heer dr. C. te Lintum,
loeraar in. o. te Rotterdam.
dat was de rode® waarom ik je niets gezegd
heb van het kind, dat ik wachtte. IVat zij
ook tegen mij zeiden, dat ik beter moest
trachten t© worden ik vilde sterven."
„O Daisy, Daisy, je martelt mijzei hij.
„Neen, dat is mijn bedoeling niet," her
vatte zij. „Ik geloof wel dat andere vrouwen,
gelukkige vrouwen die door liaar mannen be
mind worden, bidden om te mogen leven,
Caro vooral wanneer rij een kind van dien
man hebben is het zoo niet?" De lieve,
treurige ooge® zagen hem zoo ernstig aan.
„Ik heb geboden dat ik mocht sterven. Dan
zou je vrij zijn, want het was ee® vergissing,
ons huwelijk, Caro een vreeselijke vergis
sing. Ik heb gezien hoe een man zijn vrouw
moet liefhebben, toen ik mijnheer en me-
vrouw De Grey leerde kennen."
Zij bleef eenige® tijd stil en zwijgend lig
gen. Toen zag rij hem feeder aan.
„Je bent een heelen tijd1 weg «mweest
heel lang, Caro. Ik begon al te denken dat
je nooit meer terug zoudt komen."
Do hemel sta hem bijGeen zweepslag zou
hem pijnlijker hebbe® kunnen treffen da®
die paar woorden heel lang. En wat had
hij gedlaan? Hoe had hij rijn tijd doorge
bracht, terwijl rijn vrouw hier treurde en
kwijnde tot stervens toe.
„Caro, wil je mijn kleinen! jongen niet
zien."
(Wordt vervolgd.)
