Tusschen twee liefdes. 53"e Jaargang. Woensdag 28 Maart 1900. No. 10202. BUITENLAND. Gemengde Mededeellngen. SCHIEDAMSOHE COURANT. Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco per post fl. 1.65. Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan 'iet bureau bezorgd zijn. Bureau Botcrstraat BS. Prijs der Advertentiën: Van 17 regels ft. 0.90; iedere regel meer 12 Vs cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier van zijn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde kleine adeeetensiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Interc. Telefoon So. 123. Algemeen overzicht. SCHIEDAM, 27 Maart 1900. BE OOBLO». D© toestand. Een telegram uit Bloemfontein van Zon dag toekent volkomen juist den toestand van het oogmblik. De staat van zaken in het bezette gebied! alidus l-eaen wij maakt het naodig dat het Engelsch» leger zich nogal lang te Bloem fontein ophoudt. Raar men verklaart, moeit men er op bedacht zijn, dat de gemeenschaps- lijnen worden! lastig gevallen, inldien het land dat de Britsdhe troepen achter zich la ten, niet volkomen veilig is Het telegram zegt voorts dat het militaire heiwind' met zachtheid wordt toegepast, maar dat, naar uit de 1 aatst-mgewormeu inlidhtin- gvw blijkit, men een aantal schijnbaar loyale personen moet wantrouwen. In s% woord, lord Roberts bevindt rich in een golijk moeilijk geval als Napoleon in Spanje ©l de Duitsohers in het bezette ge deelte van Frankrijk. Ook de Vrijsta/ers die zich, d'oor overmacht gedwongen, hebben on derworpen, blijven onbetrouwbaar. Hetzelfde geldt van de onderworpen op standelingen in hot Noorden der Kaapkolo nie en in Griqua-land-Wost. Een Engelsch telegrafist meldde naar Faure- smith de aankomst van generaal Clements. Het antwoord luiddesik ben burger van de Vrijstaat en heb met de Engelschen niets te maken." De landdrost van Philippolis zou op een requisitie van fourage door Clements hebben geantwoord, dat zijn regeering hem geen bevelen had gegeven om de Engelsche troepen te proviandeeren. Later zou hg echter jmak" zijn geworden. Nog altijd' vraagt intusschon de koloune- OEvier onze aandacht. Vermoedelijk zal zij den dans ontspringen. Volgens een telegram van Zaterdag uit Rouxville aan de „Times" toch rukt© hij toen van La'dybrand naar het Noorden, en. zag men uit Basoeto-land een groote trek Boerenwagens zich in do rich ting van Clocolan, 35 K.M. ten Noordoosten van Ladybrand, voortbewegen. Men mag dus verwachten dat Olivier het zij over Senekal hetzij over Winburg Kroon stad zal kunnen bereiken. Van db positie der Boeren weiten wij niet veel, zoo min als van. de opstelling der Engel sche troepen. Bennett Burleigh, de correspondent der Dally Telegraph", zegt dat de Engelschen. niet te Bloemfontein zijn ingekwartierd,maar buiten de stad legeren, voor een goed deel zonder teuten zelfs. Waar de verschillende di visies zich bevinden, zegt hij niet. Maar uiit heb feit dat de officieren die zich aan d'e Moddorrivier te ver waagden en door de Boe ren neergeschoten werden, gnrdo-officieren, waren, mag wel worden opgemaakt dat de gaidbdivisie onder Pole-Carew ten Noorden van Bloemfontein, in do richting der Mod- denrivier ligt. Het was eerst niet duidelijk waar dit voor val met die officieren was gebeurd. Gespro ken werd van heb kamp aan de Modderri- vier. Het kon c"us ook hij Kimiberley zijn ge weest. Maar hen is gebeurd 12 K.M. ten Noorden vami het kamp der garde bij Glen. De heeren waren, vergezeld door een soldaat, aan het verkennen, toen zij vier bereden Boeren op een kopje sagen, die op hun nade- DOOE CHARLOTTE M. BRAEHME. U) Den volgenden, morgen las zij in de bla den deze advertentie: Gevraagd!: Een huishoudster om de huishouding waar te nemen bij een deftig heer te Londen. Uitstekende go- tuigen vemscht. Zich aan. te melden tus schen. 12 en 2 uur bij de heeren Cooper, Thavi-es Inn 3 en 4. „.."Y*'a'J|; dat?" riep Daisy opgewonden uit. Zij keek met zekere nieuwsgierigheid naar dio woorden, als konden die haar het geheim onthullen dat er onder verborgen la». „Een, huishoudster gevraagdSir Clinton5 Adair, dlaar staat geen woord over de vrouw die gé dn Frankrijk achterliet, denkende dat zij er wel genoegen mede zou nemen daar te blij ven." „Tussdhen 12 en 2 uur," dacht zij. „Ik zal er heen gaan en zien te wetten komen wie de gelukkige is. Daar zal wel iets van komen, daarvan ben ik overtuigd." Zij vermomde zich zeer zorgvuldigde weelde van haar golvend' blond haar verborg zij' geheel onder de muts van ouderwetseh ïatsoen, die zij voor dit doel had gekocht. Zij hekeek zich zelf met voldoening. „Ik geloof niet," dacht zij, „dat hij mij zou ring de wijk namen. Zij wilden toen dat vier tal omsingelen, maar verden met geweervuur ontvangen, dat luitenant-kolonel Crabbers paard doodde, hem zelf wondde, luitenant Lygon doodde en de overigen wondde. Toen zij met een witte zakdoek wuifden, kwamen de Boeren naderbij, ©rpleegden hen liefde vol en stuurden bericht naar het kamp te Glen. Nu liggen ziji in het hospitaal te Bloem fontein. Bennett Burleigh zegt dat, naar uit Heine verkenningen is gebleken, de Boeren hun hoofdmacht te Kroonstad hebben, met ecu kleine macht te Brandfort en vooruitgescho ven voorposten. Tusschen de M'oddemvier em Brandfort hebben zij hier en daar de spoor lijn en de spoorduikers vernield, terwijl de spoorbrug over de Mod.demvier door een vijftal Boeren met dynamiet is vernield. Over Mafeking maakt men zich nu in En geland zeer bezorgd. Men vreest dat d'o stad het niet meer zal kunnen Itoudem, totdat de ontzeibtilngstroepen uit het Zuiden aankomen. Da Boeren beletten Lij Veertien Strcomen die kolonne den verderen opmarsen. Volgons een telegram van Zondag uit Kimlberley aan de „Daily Telegraph" -s door Boerengevang©- nen gemeld', dat Britsdie cavalerie een punt, 18 mijlen ten Noorden van Cliristiama>, heeft •weten te bereiken. Daardoor zou de Boeren- maichjt bij Veertien Stroomen in do flank wenden bedreigd1 of kan die cavalerie naar 't Noorden oprukken. Misschien is dit een vlie gende kolonne als waarmede French naar Kimberley is gerukt. WatKrugerbedoelde. De correspondent der uNew-York Herald" te Londen heeft een Transvaler van gezag geproken, die rechtstreeksche betrekkingen onderhoudt met president Kruger, maar wiens naam hg niet mag noemen. Deze zeide dat de mijnen geen gevaar loopen. Het gerucht van een dreigende ver nieling door de Boeren was door hun vijanden verzonnen. Montagu White, de gesvezen Transvaalsche consul te Londen, had geen machtiging om iets dergelijks te verzekeren. De Boeren exploiteeren zelf de mijnen. Wat betreft Kruger's voorspelling dat de wereld verbaasd zal staan, dit slaat volgens den zegsman niet op een stelsel vsfn mijnen om de Transvaalsche steden te vernielen, maar op de moderne verdedigingswerken die Pretoria tot een moeilijk te nemen vesting maken, en op den strijd in de bergen, waar weinigen liet hoofd zulten kunnen bieden aan een groote macht. Nog verklaarde deze onbekende Trans vaalsche giootheid, dat de Boeren ook nade inneming van Pretoria niet zuilen bukken, maar naar het Noorden uitwijken. Eindelijk en dit maakt den zegsman zeer verdacht beweerde hij dat dr. Leyds zeer onpopulair was geworden bij de Boeren en nooit zou lerugkeeren. Montagu White en Wessels hebben te Baltimore op een meeting ten gunste der Boeren gesproken. Wessels ontkende o.a, dat niet-protestanten in de Boeren-republieken verdrukt waren. De Kuid-Afrikaansche Mali. Verhalen uit Mafeking. Per looper naar Gaberones zijn van 9 Fe bruari ©enige berichten uit de belegerde stad cmtva'ngen. De Barolongs kondigen hun voor nomen aian om het beleg vol te houden met herkennen, al ontmoette hij mij op straat." Ditmaal kon zij gemakkelijk Thavies Irun vinden. Het sloeg juisib twaalf uur. Zij zag verscheiden fatsoenlijke, bejaarde vrouwen wachtenzij sloeg ze met belangstelling gade. „Dus een van deze vrouwen aal het huis houden van mijn man waarnemen," dacht zij bij zich zelf. Zij werdén op het kantoor gelaten en na een poosje kwam er een terug met een teleur gesteld gezicht blijkbaar had zij geen kans; toen kwamen er weer twee, druk met elkaar pratend. „Zij is huishoudster geweest bij den hertog van Trelawm," hoorde Daisy de eene tot de amdiere zeggen. „Toen ik haar hier zag, be greep ik al dat zij het zou hebben." „Ja," was het verdrietige antwoord, „te gen zulke aanbevelingen als zij heeft, kan je niet op." Twee anderen kwamen naar buiten, -en Daisy meende in een van haar de gelukkig© te mogen zien, te oordeelen althans naar do tevreden uitdrukking van haar gelaat. Ook deze praatte met haar metgezellin, en toen Daisy luisterde, hoorde zij haar zeggen „Ik ga er Donderdag heen. Kom mij vóór dien tijd nog eens opzoeken." Werktuigelijk volgde Daisy haar; de vrouw die het huishouden wan liaar man zou besturen, boezemde haar groote belangstel ling in. Zij zag hoe zij een omnibus wenkte, en tot den conducteur zeide„Wilt u even stoppen aan Meadow Lane, Holloway." Zon de Britten tot het einU toe. Wij zullen geen last hebben van gebrek. De voornaamste te kortkomingen betreffen alle soorten van dranken en vleesch, maar er is overvloed van meelvoedsel geweest gedurende de laatste drie maanden op de tegenwoordige rantsoe nen,. Er is gebrek aan zilver, daar de inboor lingen en de Indiërs bet bijeengaren. Om het tekort goed te maken, is liet papieren geld in omloop gebracht, ter waarde van één, twee en drie shilhng. De Stamdaardbank roert de zaken, in een geriefelijk kantoor in een onder- gronidsch bomvrij vertrek. Elke bezigheid wordt eigenlijk ondergronds gedreven. De resident-commissaris heeft een prach tig vertrek en de Kaap»che pohtie een groote zaal met alle gemakken, een piano, enz. De eetzaal van het Mafeking hotel kan 40 perso nen bergen en is uitgegraven in de aarde en geheel beschut tegen bomvuur. Zondag weid er een mooie voetbal-wed strijd gespeeld tusschen spannen van het pro tectoraat regiment en de Kaapsche politie. De protectoraters maaken één goal tegen nul. De republikeinen vuren niet op Zondag, maar eerbiedigen dien en graven loopgraven en weipen forten op. Zij zijn te god-dianstig om een schot te vuren. Zoo hebben we iedere week een vacantiedag. Zondag a.s. zal er een cricket-wedstrijd zijn m den ochtend en wie lerwedstrijden in den namiddag en een groot concert 's avonds, emi den achttienden Zon dag van het beleg te vieren. Denzelfden avond' zullen de ongetrouwde officieren een bal geven. Er is weer een groote bom gevallen in het hospitaal, maar gelukkig waren er geen onge vallen. Uit de spijtigheid van de republikei nen maken wij de gevolgtrekking dait zij el ders geslagen zijn. Wij hopen dat het er op doelt dat Ladysmith mtzet is, daar wij geen later nieuws hebben dan van den 17d'en Jan. De mensohen zijn bezorgder over Ladysmith dan over de positie nier. De republikeinen willen niet vochten. Zij hebben twee maan den lang stapels stecnen als forten gebruikt, maar twee mannen, van de Kaapsche politie, korporaal Currie en sergeant Taylor, hebben ze in do ludht doen springen met dynamiet. Onzo vooruitgeschoven loopgraven zijn 70 yards dichter bij den vijand dan de steen bakkerij en 250 yards van de loopgraven van den vijand. Het dynamiteeren va,n de stee- non maakte de zenuwen van den vijand over stuur en zij bepaalden zich er toe, onze man nen toe te schreeuwen wat voor vrcoselijike dingen zij ons een of anderen dag zullen te- min- doen, maar zij vertoonen nooit hun neus. Wij moeten vuren in de richting waarin wij denken dat ze verborgen kunnen zijn. Wij weten dat er genoeg van hen zijn uiit het ge luid van hun schoten, hoewel er veel naar men gelooft naar het noorden zijn vertrok ken naar kolonel Plumer. Onmiddellijk als iemand blootstelt, „worden er dozijnen gewe ren gevuurd'. Den vongeu Donderdag was een gekleurde vrouw onvoorzichtig; do repu blikeinen zagen liaar en vuurden op liaar, en de vrouw werd getroffen door een Mauser kogel en door een Martini. Hedenmorgen had er een treiuugo dood plaats. Procureur Dall, vroeger van Willams- town en een zoon van professor Dall, zeer geacht om zijn groote rechtschapenheid, werd gedbod door een 941b bom. Hij laat 'nier een vrouw en 2 zusters achter en 3 kin deren aan de kust. Girteo-en werd er ter nau- wernood een schot gevuurd tot het donker word. Uw correspondent ging langs het post kantoor teen: bang, een grootc bom barstte vlak bij hem. Hij dacht eerst lat hij gedood der een oogenblilc te aarzelen, stapte Daisy qp dezelfde „bus". XLII. Dalsy's list. De vrouw die Daisy's belangstelling zoo krachtig had opgewekt, scheen haar niet op te merken. Gedurende het grootste deel dei- rit was zij verdiept in een vernieten huis houdboek. De volle straten verdiwenen; stumperige boom-en met slecht-ontwikkelde blaadjes bewezen dat het centrum der Stad verlaten was. Men had Holloway bereikt en J)aisy keek uit naar Meadow Lane. De bol klonk; dto omnibus hield stil. „Meadow Lane," zei de conducteur, en de huishoudster stapte uit. Daisy volgde haar. Zij liep de kan door totdat zij een rij aardige huisjes niet kleine voortuintjes bereikte. Do vrouw trad heb der de daarvan binnen. Tot haar groote blijd schap zag zij er een bordje met „Kamers te huur." „Alle moeilijkheden verdwijnen vanzelf," dacht zij bij zich zelf. ,,Ik kan nu meteen hot huis binnen gaan onder voorwendsel van de kamers te willen huren. Ik zal ze ook hu ren." Maar een plotselinge gedachte weerhield! haar. Als Sir Clinton haar later als zijn, vrouw zijn huis binnenleidde, wat dan? Het zon niet goed zijn -als de mensclien haar dan herkennen. Ziji moest zich vermommen. Daisy ging dus weg. Zij gunde zich geen was totdat zijn bevende ledematen en zijn klapperende tandon hem van het tegendeel overtuigden. Generaal Ferreira. Het was een dér droevigste tijdingen die gedurende dezen ougelukkigen oorlog de hoofdstad bereikten, toen wij hoorden van den dood van onzen liooggeachten hoofdkom- mandant I. S. Ferreira m het leger nabij Boshof op den 18den dezer. Bijzonderheden van zijn dood ontbreken ons, maar als wij wel verstaan hebben, dan ging hij in dein. nacht de ronde doen, en vond oen burger slapende, dien hij wakker schudde met de kolf van zijn geweer. De man, ver schrikt ontwakende, greep hot geweer bij don haan, die overtrok, met het ongelukkig gevolg dat het geweer afging en de kogel door het liart joeg, veroorzakende een oogen- bldkkelijken dood. Het was slechte een maand geletlkm dat hij gekozen werd tot hoofdkoumiBudant, on zijn dood is zeker ee/i groot verlies voor het leger, vooral in dezen tijd. Generaal Ferreira, de zoon van P. M. Fer reira, van Ongegund, was geboren op 21 Maart, 1844, afstammeling van een zeevaar der, uit oen oud adeiijk Fortugeescih geslacht, d'ie voor een honderd jaar geleden ergens na bij Moeselbaai strandde, alhier trouwde, en dei vader was van een I alrijk geslacht. Overledene was sedert 't jaar 1890 Raads lid voor de wijk Korannaberg, en was een zeer geacht Ed op wien men rekenen kon als een hoogst eerlijk en wel ontwikkeld per soon, goed opgevoed1, een gemakkelijk spreker zoowel in Hallamdsch als in Engelsch. Hij was heemraad, voorzitter van do schoolcommissie in. zijn. wijk, was van alle soorten van commissies lid en vooiwitter- ouderling in de gemeente, en tal van jaren veldkorneb. In het kort, hij was een man al gemeen bekend, gezien bij klein en groot, en zijn dood is een verlies voor het leger, voor de staat, voor de kerk, voor liet land in het algemeen, maar voor zijn familie en vrien den in liet bijzonder. Hij laat een treurende weduwe achter met 10 kinderen, waarvan 6 jongens en 4 meisjes Aan een brief in de „Express" is nog het volgende ontleend Een treurig ver-lies is dat van hoofdkom- ma.ndant Ferreira, die in den nacht van. Zon- dagop Maandag bij een alarm opapiong en zich met zijn eigen geweer doodschoot. Het sdhot ging in de zij en kwam 'n den schouder uit. Treurig heeft dit verlies onze mensdhen gestemd'. De hoofdkoroimanAamt was zeer be mind onder zijn mensclien en zijn dapperheid ongewraakb. Minder dan ooit kon lm thans gemist worden. Zijn lijk is naar Pe-trusberg vervoerd en zal aldaar worden begraven. Y rouw^i inhetlaager. Uit het verslag van Croujé's terugtocht schrijft „Ons Land" zullen onze lezers zien welk een vreeselijk gevaar do vele vrou wen, in do laagers aanwezig, hebben geloo- pcu. Hei-haalde malen is van alle zijden ge waarschuwd dat geen vrouwen zich moeten vertoonen in de laagers. Haar plaats is niet daar. Maar alle waarschuwingen en protes ten waren te vergeefs. Het schijnt dat een Afrikaner steeds eerst een harde, dure les moet lecren, voor hij naar den raad en ver maningen luistert. God heeft den vijand in Zijn hand geno men om ons die les te leeren. Door de vree- tijd om te rusten, in liaar verlangen om haast te maken met de uitvoering van haar plan. Zij kocht een zwarte pruik; zij kocht een witte kornet en een zwarten sluier, waar door haai- gelaat niet zichtbaar was. Met dio inkoopen keerde zij naar haar hotel terug. Zij kleedde zich op haar kamer. Terwijl zij haar goudblond haar naar achterc-n horstel- de, zette zij zich de zwarte pruik op, diekaar uiterlijk zoo geheel veranderde, dat zij zich zelf bijna niet herkende. Zij zette toen de kornet opzij wist dat hot modél was als huishoudsters in deftige families gewoonlijk droegen. Dat had zij in den winkel, waar zij do kornet had gekocht, uitdrukkelijk ge vraagd. Zij moest om rich zelf lachen. „Zelfs baiby zou me niet herkennen," dacht rij. „Hij zou mij voor een vreemde houden." Zij maakte haar dichte voile zorgvuldig vast. zoodat geen dér bedienden van liet ho tel de verandering kon opmerken. Toen, al dus gewapend tea- overwinning, naar zij meen de, ging Daisy weer op weg naar Meadow Lane. De dag neigde reeds ton einde, toen Daisy den klopper oj> de deur liet vallen. Een klein meisje, met een groote muts op, d-eed open. „Ik zie dat hier kamers te liuur zijn," zei Daisy. „Ik sou die wel eens wallen zien." „Moeder," riep het kind. „Er is iemand voor de kamers." „Dat is al heel gelukkig," hoorde Daisy. „Ik zal zeer in mijn schik zijn, als ik ze kan verhuren, juist als je weggaat." selijke dagen in Croujé's trekkend en omsin geld' laager zulle®, burgers en burgeressen Ulians wel hebben geleerd dat de plaats dei- vrouw thans driers is. Wanneer zij dat heb ben ingeden, en met lansen de mannen va® faun plichten en waakzaamheid afhouden, wanneer de hoogste officier zoowel als de jongste burger hebben geleerd dat zij in désa verkeerd hebben gehandeld, is de les, hoe duur ook, toch niet te duur geweest. Schmidt bracht Cronjé een bezoek te Mar gerfontein waar liij (Cronjé) een laager van omtrent drie honderd wagens had. De vrouw van Cronjé was bij hem. Zij had haar dienst boden bij zich om de vuren aan te leggen, maar kookte zelf. Eiken morgen ging Cronjé naar buiten en las een hoofdstuk uit den Bijbel en de man nen zongen een psalm. Hij sprak dan tot hen over de goedheid! van God die hun vijanden in hun handen zou overleveren. Cronjé was zeer streng met zijn manschap pen. Een verzocht om verlof wegens riekte. Cronjé zeide„Jij was fnsch en gezond toen je kwam; ga maar goed eten en drinken en wasoh je schoon, dan zal je spoedig weer vet zijn." Sohmidt zeide dat de manschappen verlan gend waren om Kimberley te nemen, maar ■do kommandanten wilden hun dit niet toela ten, daar er zoo veel geruchten in omloop wai- ren, dat de stad ondermijnd was. Het werd zelfs gezegd dait er dynamiet op het markt plein was. Toch wenschten de manschappen den aanval te wagen, zeggende, dat als er duizend gingen en vijf honderd gedood wer den, vijf honderd genoeg zouden rijn om de plaats te nemen. De kommandaint weigerde, zeggende, dat rij allert getrouwde mannen waren en moesten denken-om hun familiën. Zij konden niet 500 mam gedood hebben zelf om Kimberley te nemen en dit was 3e reden waarom zij geen aanval déden. r-y r- r r r Ook d'e aartsbisschop van Londen, heeft Zondag, over de politieke toestanden spre kend, verklaard dat alle partijen in Enge land een oorlog met Frankrijk verwerpen. Do Engelsdie veldmaarschalk Sir Donald Stewart ia op 76-jarigen leeftijd te Algiers gestorven. Stewart onderscheidde rich als kapitein in den Sepoy-opstand in 1857 dbor met groot gewaar dépêches over te brengen naar dien kommanidant van Delhi; hij werd' daarvoor tot majoor bevorderd en tot overste wegens zijn verdiensten bij het beleg van Lucknow, In dien rang streed hij m Abessynië. In 1877 luitenant-generaal géwordén, versloeg hij de Afghanen op twee plaatsen en zond Roiberte uit om Kandahar te ontzetten. Daarop be werkstelligde hij den terugtocht der Engel- solion uit, Kaboul en Noord-Afghanistan. We gens rijn verdiensten betuigde het Parle ment hem tweemaal den dank der natie en verhief de Koningin hem tot baronet. Van 1881 tot 1885 was hij opperbevelhebber va® Indië. In 1894 kreeg hij den rang van veld maarschalk. Zondag hebben de elericale conservatieven' van Brussel in besloten vergadering beraad slaagd' over samenwerking bij de verkiezin gen met de ohristelijk-socïalisten e® de onaf- ha.nikelijken. Woeste's aanhangers wilden, waar deze par tijen de persoonlijke weeiplicht in kun. pro gram hebben opgenomen, aan het conseirvai- tieve program een artikel toevoegen, dat den „Het zou heel prettig zijn," antwoordde een koele-r, flinker stem. Daisy, zeadte hij rich zelf, dait het de stem der huishoudster moest zijn. Toen kwam. een forsche, maar levendige vrouw met een goedig gelaat de zwak-ver- lichte gang in. ,,U wenscht de kamers to rien, ma,'am'?" vroeg zij. „Het zijn er twee: een zitkamer en een slaapkamer aan de straat." „Ik zou zo wel willen zien," zei Daisy, en de vrouw ging liaar voor naar do zitkamer aan de straa_t. Zij liet met eeniigeu trots haar blikken over haar eigendom dwalen. „Het is een lieve kamer, ma'am, en heel zindelijk," zeide rij, bij zich zelf de kleeding van haar bezoekster taxeerend. „Niet meer dan tien shillings per week waard," was het resultaat van haar taxatie. „Maar die ka® ik wel krijgen." Daiisy dacht intussehen bij rich zelf „Zij heeft een open gelaat en waaisohijh- ük ook oen open hart. Als ik kalm te werk ga. zal ik van haar wel een en ander te we ten komen." Zij sloeg niet ver de plank mis in haar gissing omtrent heb karakter van juffrouw Freeman. „De kamers zijn heel frisch, ma'am," ging deze voort. „Mij® zuster heeft bij mij ge woond', riet u, en zij had. deze kamers in ge bruik." Wordl vervolgd,)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1900 | | pagina 1