54*° Jaargang. No. 10242. Woensdag 16 Mei 1900. GOUD EN EER. Kennisgeving. BUITENLAND. SCHIEDAMSCHE COURAI IT. Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaal: "Voor Schiedam en Vlaardingen 1.25. Franeo per post 1.65. Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het bureau bezorgd zijn. Bureaulïoterstraat 68. iedere regel Prijs der Adverten tiën: Van 1—-6 regels fl. 0.92 meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier van zgn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Diasdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde Hleirnt advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. luiere. Telefoon Ho. 123. Burgemeester en wethouders van Schiedam, brengen ter kennis van de ingezetenen, dut bet kohier no. 4 der plaatselijke directe belasting naar het inkomen, dienstjaar 1899/1900, den Isten Mei 1900, door den gemeenteraad vastgesteld en den 8sten Mei daaraanvol gende door heeren gedeputeerde staten dezer provincie goedgekeurd, aan den ontvanger der gemeente ter invordering is uitgereikt en in afschrift gedurende vijf maanden, te lekenen van heden, op de secretarie der gemeente voor een ieder ter lezing is nodergelegd. Wordende voorts een ieder aangemaand zijnen aanslag op de bepaalde termijnen te voldoen, op straffe van vervolging volgons de wet. En is hiervan afkondiging geschied, waar het behoort, den 15den Mei 1900. Burgemeester cn Wethouders voornoemd, VE «STEEG. De Secretaris G. J. BISSCHOP. llgemecu «verziekt. SCHIEDAM, 15 Mei 1900. BIS OORLOG. De toestand. Op het oogenblik ziet het er slecht uit met de Boeren. Kroonstad is door lord Rr berts bezet; honderden Vrijstaters leggen de wapens neder; verdeeldheid scheidt Transvalers en Vrijstaters, zoodat terwijl dezen in het ooste lijk deel van hun land blijven, genen naar het Noorden trekken voor verdediging van eigen grondgebied. In het Westen snelt de vliegende kolonne voort tot ontzet van Mafeking, dat volgens een voorbarig bericht der Daily Telegraph" reeds bevrijd zou zijnin Natal eindelijk heeft Bulier de Boeren teruggedrongen ea do passen in de Biggarsbergen geforceerd. Overal dus succes aan de zijde der Engel- schen; van alle zijden ongunstige berichten voor de zaak der Boeren. Moeten wij dan gaan wanhopen aan de zegepraal van het Recht Zoover is het, dunkt ons, nog niet gekomen. Hoe ontmoe digend de berichten ook luiden, men bedenke dat zij komen van Engelsche zijde, en dat het in het belang der Engelschen is de Boerenvrienden in geheel de wereld te ont moedigen, tegelijk' verdeeldheid zaaiend onder de Boeren zeiven. Wij voor ons gelooven dat de terugtocht der Boeren door lord Roberts' opmarsch niet gedwongen is en evenmin het gevolg eener paniek als na den inval in den Vrijstaat, Voor de Boeren is het, dunkt ons, de aan gewezen manier zich niet aan eenigszins be langrijke gevechten te wagen, maar den vijand zooveel mogelijk te bemoeilijken in ziju op marsch om straks misschien zijn verbindings lijn te bedreigen en, zoo mogelijk, af te snijden. Roman uit Transvaal VAN AUGUST NIEMANN. 13) Hij was doodsbleek en verstomd van schrik. Miss Pudge zag JoacLi.m bewonde rend aan. „Ik heb geen goede schoenen aan voor dat 'duivelsche klimmen." zei de heer Arnstern na een poosje, terwijl hij verlegen vóór zich keek. „Dat eckijnt wel," merkte miss Pudge op. „Als mijnheer Joaquin u niet gegrepen hadt, lag u nu daar beneden." „Nu, zoo erg is het niet ik zou mij uog wel hebben kunnen houden maar ik dank u toch wel, mijnheer Joaquin." „Geen dank, mijnheer Amstern." „Ik begrijp eigenlijk met wat er aan die mijn te zien is. Het uitzicht is van deze hoog te al mooi genoog, maar waarom iwij nu* no® in die schachten moeten 'kijken, weet ik niet." „U wilt immers een rapport over de mijn aan uw vader zenden," zei juffrouw Pudge •lachend'. „Dat stel ik het best op naar de berichten der ingenieurs. Ik kan toch niet in een kwar tier het erts analyseeren en de riffen meten." „Daar hebt u den man van vertrouwen der firma Arnstem Co., mijnheer Joa quin," riep miss Pudge uit. „Deze mijnheer is de gedelegeerde voor Zuid.' frika. Op zijn rapporten koopen de Duitscbers hun mijn- aandeelen bij de beroemde firma Arnstem Co." En wij verwachten nog een herhaling van het spel dat lord Roberts zoolang te Bloem fontein tot machteloosheid heeft veroordeeld. Maar de verdeeldheid tusschen Trausvalers en Vrijstaters Voorloopig gelooven wij daar van niet veel. Dat er Vrijstaters zijn die de goede zaak verlaten, is niet alleen mogelijk, maar zelfs zeer waarschijnlijk. Reeds vóór den oorlog kon men dit verwachten van de Engelschgezinde partij wier hoofd Steijn's mededinger naar het presidentschap, Eraser, is. Maar de kern der Vijjstaatsche bevolking, zij die niet verengelscht zijn, blijven de goede zaak getrouw; daarvan zijn wij overtuigd. Trouwens dat de Transvalers zich naar het Noorden, de Vrijstaters naar het Oosten hebben teruggetrokken,lijkt onszeerrationeel. Eenerzijds kan het doel zijn om weder naar het Zuiden te trekken langs de grens van Basuto-landanderzijds zullen de Vrijstaters wellicht in de voor de Boerentactiek gunstige bergstreken in den Noordoosthoek van den Vrijstaat, met goed gevolg kunnen beletten dat lord Roberts over Bethlehem en Harry- smith naar den Van Reenenspas rukt om zoodoende Bulier de haud te reiken. De Boeren zullen onzes inziens dit moeten beletten, willen zij zich niet naar het Noor den laten opjagen door een uitgestrekte Engelsche linie die zich van Warrenton en Kiinberley over Koopstad, Kroonstad, Harry- smith, den Van Reenenspas en door Natal uitstrekt tot de grens van Swari-land. Dat de Vrijstaters in het Oosten stand wenschen te houden, blijkt trouwens uit liet feit dat zij hier hun hoofdstad hebben ge vestigd, en wel, zooals Roberts laatstelijk meldde, te Heilbron. Terwijl lord Roberts nu te Kroonstad zich blijkbaar eenige dagen rust gunt, is meer zuidelijk generaal Rundie met de Boeren In gevecht bij Ladybrand. Volgens de Daily Mail" zou hij hen eenige mijlen hebben teruggedreven. Ook Buller's succes in Natal mag niet te hoog worden geschat. Wy weten dat de Boerenmacht in Nalal in de laatste weken verminderd is. Maar bovendien komt het ons zeer aannemelijk voor dat de Boerengeneraals besloten hebben Nalal waar toch geen groote belangen op het spel staan, nog verder prijs te geven en zich te bepalen tot de verdedi ging der bergpassen, waardoor wellicht ook weder troepen vrijkomen die elders beter gebruikt kunnen wordeD. Eindelijk het ontzet van Mafeking dat, zoo het al niet is geschied, door de »DaiIy Tele graph" op grond van Boerenbeiichtea uiter lijk morgen wordt verwacht. In zooverre zou de ontzetting der plaats van belang zijn dat eenerzijds de Boeren misschien weer wat ontmoec. gd zouden worden, maar meer nog dat daardoor de divisie-Hunter geheel vrij zou komen voor den opmarsch naar Pretoria. De toestand is zeker hoogst ernstig, maar toch niet hopeloos. De groote kracht van een guerilla is in de geschiedenis der wereld meermalen gebleken nu nog levert de wan hopige toestand op de Philippgnen het bewijs hoe machteloos ook een groot, goed gedisci plineerd leger is tegenover de stoutmoedige, veranderlijke taktiek van bewegelijke benden. Laat ons daarom niet desespereeren. Onze „U behoeft daarover naet zoo te spotten, miss Pudge. Mijn. rapporten zijn even goed als andere, en of onze clientele zaken maakt of niet, hangt niet alleen van do rapporten afdaarin spelen ook andere factoren mede.' Joachim luisterde naar die woordenwisse ling en verbaasde zich over miss Pudge. Want de jonge dame scheen meer zakenkennis te bezitten d'an hij van jonge dames had ver wacht, en mr. Amstern sprak met haar als met een man van. zaken. Maar tegelijk drong zich de vraag aan hem op waar hij den naam Arnstem Co. vroeger had geboord. Reeds bij do voorstelling was die naam hem bekend voorgekomen, zonder dat hij had kunnen zeg gen hoe of waarom. Maar nu schoot het hem te binnen dat zijn neef dien naam had ge noemd. Arnstem Co. te Beriijh was de bankiersfirma van wie hij zijn mijnaandeelen had gekocht. „Mijnheer Arnstem," vroeg hij', „kent u d'e mijn „True Blue"?" Do jonge man keek miss Pudge en miss Pudge keek hem aan. „Wat wilt u met „True Blue"?" vroeg hij. „Als u aandeelen wil hoepen, kan ik ze u aanbevelen. Het is een der beste mijnen, aan den Rand." „Koopen wil ik niet. Ik wilde leen vra gen naar den toestand dezer mr»\ „Dan doet u het beste, met mijnheer Pudge zelf er naar te vragen." „Hoeft mijnheer Pudge er dan mee ute staan V' ...Hij Blue"." Joachim' vroeg niet meer. Hij meende de zaak te dborzien. Miss Pudge die zooveel ver stand. van zaken had, scheen, onaangenaam aangedaan te zijn. Zeker was haar vader de man. die toen aam de draadjes had' getrokken, is een der directeuren der „True eigen geschiedenis wijst hachelijker momen ten aan dan thans de oorlog in Zuid-Afri- ka en toch bleef de onafhankelijkheid altoos behouden. Verspreid' nieuws. Over de laatste gebeurtenissen deelen de Engelsche bladen bijzonderheden mede, die natuurlijk niet op hun waarheid te toetsen zijn. Zoo wordt gemeld dat vóór de ontiuiming van Kroonstad de Hollanders en de Ieren de voorraden verbrandden en de bruggen ver nielden. Voor den Vrijstaat heet de oorlog zoo goed als afgeloopen. Zes duizend Boeren met twintig kanonnen zouden naar het Noor den afgetrokken zijn. Volgens de dDaily Telegraph" zijn de Vrijstaters den oorlog volstrekt moede en weigeren zij beslist verder te vechten. Pre sident Sleyn dreef hen met zweepslagen aan maar ook dit mocht niet baten. Dientengevolge zouden ook de Transvalers ontmoedigd zijn. Van die aandrijving met zweepslagen zou een fotograaf zelfs een kiekje hebben ge nomen Dat kan wel interessant zijn. Beweerd wordt te Kroonstad dat president Kruger voornemens is naar Lijdenburg te gaan, zoodra president Steijn zich bij hem heeft gevoegd. Te Lorengo Marquez loopt het gerucht dat de Trausvaalsche Volksraad in geheime zit ting heeft besloten dat alle bewoners van Transvaal, onverschillig van welke nationali teit, de burgers moeten helpen bij de ver dediging der Republiek. De Zuld-Afiikaansche Mali. J oubert. Allo Zuid-Afrikaanscbe bladen, die do mail van Zaterdag heeft aangebracht, wijden arti kelen aan wijlen generaal Joubert. De „Rand Post", behoorende tot Jouberl's politieke tegenstanders, schreef „Torwij'l het land m zware worsteling liijlgt en zwoegt, is Joubert- gestorven. Na vijf maanden lang de hooge verantwoordelijkheid van het opperbevel over de krijgsmacht in Natal te hebben getorst, is die grijze generaal in het begin der maand huiswaarts gekeerd, aan jongere krachten de leiding daar overla tende, om zich zelf te gaan wijden aan poli tiek beleid. Na weinige dagen is de „bleeke bode" gekomen en heeft hem weggenomen. Op een oogenblik, dat de zon van het Trans- vaalsehe krijgsgeluk tijdelijk achter de wol ken was schuilgegaan, maakt Joubert's dood m do oogen van vrienden en tegenstanders, een diep tragische gebeurtenis. Ear is zöker geen man in heel o-ns land, die niet een rus tiger einde op gelukkiger tij-d had toege- weuscht aan den generaal, die naar zijn bes te weten voor een kwart eeuw eerlijk heeft gestreefd voor het heil zijns volks. Gelijk Paul Kruger heeft Piet Joubert steeds zijn voor- en tegenstanders gehad, em, gelijk de daden van dön President vaak aanleiding gaven en govern tot critiek, hebben d!ie van den generaal dit eveneens gedaan. Onze cou rant was een dergenen, die slechts zelden saamgingen met generaal Joubert iu zaken van politiek. De gesdiiedenis zal moeten uit wijzen. waai* de critiek gelijk had en, wanneer niet, maar hoe zij dien aangaande ook oordec- toen d© groote zwendel 'met de mi in op het getouw werd gezet en do aandeelen op en neer gingen. Pudge zou toeu wel een mooi sommetjei verdiend hebben, waaronder ver moedelijk ook het geld dat de graven Poyritz verloren hadden. Zwijgend klom het drietal verder over de berghelling. Miss Pudge had nog geen zin weer naar beneden te gaan. Zij verbrak het stilzwijgen door den heer Amstern toe te voegen dat hij! weer naar beneden kon' gaan, wanneer zijn schoenen stuk waren; zij zelf •wilde het goud van nabij zien. Inderdaad 'klom de heer Arnstern voorzichtig naar be neden, terwijl miss Pudge met Joa-chim ver der ging. Zij bleven ter hoogte van het Foot- walirif. Het loopen ging echter zoo moeilijk, dat miss Pudge haar begeleider vroeg, haar zijn arm te geven. Zij leunde stevig op zijn arm en ging zonder te spreken naast hem voort. Joa-chim voelde duidelijk dat de jonge dame een flirt met hem wilde beginnen. Opeens klonk een luide, ruwe stom ver weg uit het dal, die riep: „Victoria,! Victo ria Kom dadelijk beneden." Miss Pudge schrikte ian die roepstem en liet haastig den arm van haar metgezel los. Joachim herkende den heer Pudge die bene den aan den oever der spruit stond te wen ken. Maar op hetzelfde oogenblik zag hij Vis- loria, uitglijden. Zij had zich in haar verle genheid te ver van Joachim willen verwijde ren en, als hij niet snel toegesprongen was en haar had opgevangen, zou zij een, kwaden val hebben gedaan. Zij rustte eenige oogen- blïkken in zijn armenzij was bleek gewor den en fluisterde, gejaagd! ademend „Het is werkelijk belachelijK, mijnheer Joaquin, dat vrij- ons beiden door u moeten laten redden." Hij geleidde haai* langs den kortsten weg len zal, dit staat vast, dat Piet Joubert ge- dureudo vijf-em-bvintig jaren de tweede en, bij tijden, die eerste burger is geweest van een volk, hetwelk getuige deze oorlog veel groots en schoons bezit, van. een volk hetwelk hij eenige organisatie, uit enkel keursoldaten bestaat. Dit feit moet van dieper boteekenis geacht worden dan de meest gegronde cri tiek over regoenngsdaden vau den generaal; dit feit maakt het overlijden van Piet Jou bert tot oeu groot nationaal verlies cn is de gelijker getuigenis van de groote eer, die den doodo toekomt, d'an wanneer wij traditioneel do deugden opsomden di© do zijne waren. „Bijna 70 jaren oud heeft de generaal zijn huis en do Raadzaal verlaten om do leiding van den veldtocht in Natal op zich te ne men. Zijn voorbeeld vind© navolging om op het einde zijner dagen alles ten offer te bren gen aan Land en Volk alsdan is een grootsche toekomst voor het volk van Trans vaal weggelegd. „Aan do flinke, dappere gade en aan do kinderen van den Generaal bieden we de be tuiging van ons medelijden in don grootcn slag, die hou getroffen heeft. Aan do beschrijving die hetzelfde blad1 geeft van de overbrenging van Joubert's lijk naar het station en do begrafenis, ontJeenen wij het volgende Statig wondde d'e stoet zich vervolgens naar het station, alwaar de staatspresident diep ontroerd, do burgei6 toesprak. „Ik heb," zoo zeide hjj, „iemand verloren, die naast mij gestaan heeft sinds wij beidon jongeling waren, vele jarer, geleden. Ik schijn thans alleen te ziin overgebleven van de ve len die in het verleden vcor laind en volc wor stelden. Broeders, wat zal ik in doze ur© van nationaal verlies, tot u zoggen? Te zamen hebben wij voor do vrijheid gekampt en de huidige oorlog wordt door ons gevoerd ter wil le van vrijheid en recht. "Weinige weken ge leden zag ik den overledene nog in de ge- veclitslmie waar hij nederig en bescheiden de ontberingen der burgers deelde als een trouw generaal, een waar christen cn een voorbeeld ter navolging voor elkeen. „Wij doorleven thans donkeno dagen; ne derlagen zijn ons deel, ten gevolge van de verkeerdheid in den lande. Geen verandering zal daarin komen, totdat de oorzaak verwij derd wordt. In onzen cverleden broeder vin den wij een voorbeeld. Hij genoot het ver trouwen d!es volks en verrichtte zijn arbeid nauwgezet. Daarom volgt hem na, en de Heer zal ons vrede schenken op het door hen* beschikte tijdperk. Waarom is de sym pathie dbr geheelo wereld met ons? Ik gevoel in mijn hart dat de strijd een gunstig einde zal hebben. Met de hulp des Almaohfcigen zal onze kleine natie blijven bestaan. Als gij slechts denkt aan de kostbare levens die reedis geofferd zijn, zult gii u scharen c«n de vlag en tot het laatste strijdtem voor de recht vaardige zaak. Tot de nagelat-en betrekkin gen en u allen zeg ik: Ween niet, want de Heer zal u helpen. De u.e der verlossing is niet ver. Laat ons bidden dat wij den Hemel mogen bereiken!, evenals hij over wien wij thams rouwdragen. Amen." Generaal Schalk Burger sprak daarop als wapenbroeder van wijlen generaal Joubert, eenige gevoelvolle woorden over de toewij ding cn hot geduld waarmede deze, niettegen- naar beneden, waar hij den heer Pud'ge zeer slecht geluimd vond. „Wat moet dat beteekencn 1" snauwde hij zijn dochter toe, zonder op Joachim te let ten. Maar miss Victoria bleef liem het ant woord niet schuldig, „Wat?" vroeg zij. „U mocht mijnheer Joaquin wel bedanken. Hij heeft eerst mijnheer Arnstern gered, en daar na uw dochter er voor bewaard op haar ver jaardag als lijk voor uw voeten te rollen." De heer Pudg© bromde nog wel wat, maar scheen toch kalmer geworden. „Is u vandaag jarig?" zei Joaohim. „Dan feliciteer ik u," Zij bedankt© hem zeer vriendelijk. „Ja," zei de lieer Pudge, „ik wil den ver jaardag van mijn dochter vieren d<xn* het Footwallrif naar 'haar te noemen en haar ten geschenke te geven. Het zal van nu aan Vic toria Birthday Gift Rif heet en." Joacliiin zag verscheiden, rijtuigen en vele paaiden, een gezelschap van meer dan tien heeren, die met Pudge van Johannesburg waren gekomen. De bedienden dekten een tafel in de schaduw van. he' huis en pakten champagne uit, zetten ijsemmertjes gereed' en droegen eetwaren aan uit een der rijtui gen. Pudge nam intussohen Erederick Arn stern ter zijde; deze ging zitten, waarop Pudge hem een rapport over de Dearsonmijn dicteerde dat hij naar Berlijn moest seinen. De vertegenwoordiger der firma Arnstern Co. kon met een gerest geweten berichten dat hij op de plaats zelf een persoonlijk on derzoek had ingesteld. Intussclien hield miss Pudge zich weer met haar redder bezig. Met de andere heeren die haar allerlei attenties bewezen, bemoeide zij zich zeer weinig, en zij wist het zóó in te staand© zijn ouderdom, de ontberingen en vermoeicaiistcn van den veldtocht had door staan, steeds werkzaam blijvend in hot lands belang. Zijn laatst© woorden tot spreker wa ren „Mijn arm volk. Mijn arm land. Wat zal ervan worden Op generaal Burgers verzoek werd een psalm gezongen, waarna de menigte ui tee u- ging. Oostenrfjk-Hongarije. Bij do indiening der begrootïng bij de llongaarsche delegatie heeft graaf Golu- chowski, de gemeenschappelijke minister van buiteniandsche zaken, gisteren de gebruike lijke mededeelingen gedaan over de buiten iandsche betrekkingen. Over het algemeen kon de minister naar zijn verklaring in de vorige zitting verwijzen als mede toepasselijk op den toestand van het oogenblik. Wat de ontmoeting der beide Keizers te Berlijn belieft, deze is wel niet uitgelokt door brjzondeie politieke vraagstukken, maar is toch niet van belaag ontbloot, daar zij een hernieuwde bevestiging is van het vredelievend verbond van Centraal-Europa. De waarborgen voor de rust zijn even sterk als in het ver leden, en men mag hopen dat de normale vredestoestand zal voortduren. Het verbond van Oostenrijk metDuitschland en Italië wordt met het oog op het behoud van den vcede aangevuld door de overeen komst met Petersburg betreflende het Oosten en den Balkan en door de uitstekende be trekkingen met andere mogendheden. De regeeriug van Oostenryk-Hongarije waakt bij voortduring voor de handhaving van dezen toestand. Do minister legdo er den nadruk op dat liet bezoek van keizer Frans Jozef aan Berlijn beantwoordt aan de nauwe betrekkingen tus- schen beide rijken. Vervolgens wees de minister er op dat de door hem uitgesproken meening dat de oorlog in Zuid-Afrika volstrekt geen gevaar lijken invloed zal hebben op de betrekkingen lusschen de vreemde mogendheden, volkomen door de feiten was gewettigd. Hij hoopt dat men in de toekomst even zeer bevvaaid zal blijven voor elke onaange name verrassing, maar dat mag den mogend heden niet beletten te hopen dat de strijd spoedig zal worden beëindigd. De minister constateerde evenwel dat het op het oogen blik nog moeilijk is te weten of de oorlog wt Idra zal eindigen en dat in elk geval een vriendschappelijke interventie hem volkomen onmogelijk toeschijn* Eindelijk sprak de minister over de aan vallen tegen de Oostenr'yksch-Hongaarsche regeering, als zou zij de onzijdigheid hebben geschonden. Graaf Goluchowski herinnerde er aan dat deze beschuldiging afdoende is teruggewezen door den Honganrschen minis ter-president, maar desondanks kón hij niet nalaten te protesteeren tegen den willekeu riger! uitleg van zekere beginselen van het voikeniecht. Na de uiteenzetting van Minister Golu chowski spraken alle sprekers, met uitzonde ring van den Tsechischen afgevaardigde Slama, hun vertrouwen uit in de staatkunde der re geering. richten dat zij, de eenige dame, aan tafel aan Joachim's zijde kwam te zitten. „Mijnheer Joaquin," zeide zij, „wij geven overmorgen een partij in ons huis te Johan nesburg, en ik reken er op dat u ons da n uw gezelschap zult gunnen." Maar toen mengde haai vader zicih. er in. „Mijnheer Joaquiu heeft nu heel veel werk aan de mijn," zei hij, „zoodat hij geen tijd zal hebben om naar Johannesburg te komen." „Dat zou heal jammer zijn," zei miss Vic- toria^. met een ontevreden gezicht en voor Joachim alleen bestemd, voegde zij' er bij „Jammer, dat u het zoo druk hebt, mijn heer Joaquin, want als ik ook al niet in uw smaak val, misschien, dan wel een jonge da me die gouvernante bij ons is. Het is een sentimenteel Duitseh meisje." Joaohim verbleekte. „Waarom denkt u dat?" stamelde hij. „U schijnt meer voor het sentimenteele te voelen," antwoordde zij. „Overigens moet u voor iedere dame dankbaar zijn die men u toont, want 't vrouwelijk element is in Afri- ka schaarsch vertegenwoordigd." Toen haalde zij een kokertje uit haar zak en stak een sigaret aan. Het was een elegant kokertje van goud! met saffieren bezet. Joachim bekeek het aandachtig om zijn verlegenheid te verbergen. „Uit Monaco," zeide zij. „Daar vindt men aardige dingen. Zie dat beursje maar eens." Zij haalde een beursje uit haar zak, dat van fijne gouden kettinkjes was gemaakt. „Het was een heel aardige reis," ging zij zuchtend' voort, „en ze zou nog aardiger zijn geweest, als papa mot ons had gereisd en u er dan ook bij was geweest. Reizen zonder heeren is vervelend," (Word/ vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1900 | | pagina 1