54s,e
Eerste Blad.
«lip Cursus ter opMiiii
voor let onna van MMersijzer.
Uit één wieg.
Van de Parijsche Tentoonstelling.
BUITENLAND.
SCHIEDAIISCHE
Deze courant verschijnt cl a g e 1 ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prjjs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
BureauBeterstraaigfig.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die "zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde ktetne advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 133.
Aantal wekelijksche lesuren 11. (Maandag
avond, Dinsdagavond, Zaterdagnamiddag).
Schoolgeld 25.
Zij, die wenschen deel te nemen aan dezen
cursus, die den 3n September a.s. geopend
wordt, worden verzocht zich vóór 1 Augus
tus a.s. schriftelijk op te geven aan
Dr. C. J. VINKESTEIJN,
Voorzitter der plaatselijke Commissie van
toezicht op het Lager Onderwijs.
DOOR
THÉRÈSE HOVEN.
HIJ.
Men zou. zich soms in Florence of Venetië
wanen, zooveel paledzen zijn er op de Ten
toonstelling. Eir is één Licli.fcpa.ieis (Palais
Lurnineux), nog een Liclitpaieis (Palais die
l'Optique)men zou't ook paleis van richt
bedrag kunnen noemen. Dan een Castuum-
pnleis, één aan de electriciteit gewijdde
reeds genoemde groote en kleine Kunstpalei
zen hot Paleis vani kunstnijverheid (dee In
dustries di verses) het Paleis der Natiën, helt
Danspaleis, het Paleis aam do hygiëne gewijd
en tevens aajm Leger en Vloot; het Bosch-
paleis, juister het Palleis van 't boschwezen
(dea Forêts)eindelijk 't Paleis der Vrouw,
en nog een. half dozijn andere, 'te veel om op
te noemen.
In het Palais de la Femme wordt vrou
wenarbeid tentoongesteld onder allerlei vor
men van hoofd, handen en voeten, mag
ik er wel bij voegen, want ook' daar wordt
veel gedanst, maar 't zijn historische dansen,
die er uitgevoerd worden. Ook worden er ta
bleaux-vivants gegeven, taferedem uit de ge
schiedenis weergevende, en verder gezongen,
comedie gespeeld, alles door vrouwen. Er is
o. a. een uitstekend orkest; benevens een
flink restaurant, waar men beter eet dan op
de Tentoonstelling van Vrouwenarbeid in
Den Haag. Ook voor geestelijk voedsel is er
gëzorgdl in den vorm van een prachtig© lees
zaal met bibliotheek. Dit paleis, een juweel
tje van Fransche architectuur, werd op bouw
gezet, als ik 't zoo eens noemcpi mag, door de
„Figaro", die maanden vooruit do medewer
king van allerlei werksters vroeg. Ook ik ont
ving een uitnoodiging om er mijn schrifturen
heen 'te zenden, doch daar ik van. meening
was, dat in degï berg van merkwaardigheden,
waaruit do xeuzen-tentoonsteling is samen
gesteld, mijn zandkorreltje wel gemist kon
worden, heb ik er niet aan voldaan. In prim-
Een, roman,
VAN
IDA BOY-ED.
23)
„Hij kan nu eenmaal geen praktijk krij
gen. Er bestaan te veel vooroordeelen tegen
helm. Hij behoort tot een der deftigste Ham-
burgscbe familiën, hij is de laatste van zijn
geslacht. Te Hamburg ging het in 't geheel
niet. De oude geschiedenissen uit zijn jeugd
werden telkens weer opgehaald. Nu, en toen
dacht hij zeker hier maar tusschen hier
en Hamburg daar is te veel corresponden-
tie tussohen Welnu, mijn kind, wat ik
soo zeg, moet geen onheil aanrichten."
„Onheil! Hoeaoo, onheil?" vroeg Malve en
kwam langzaam naar de tafel 'terug.
j,Ik bedoelmedelijden. Medelijden is on
heil. Negenmaal var dertien keeren. Als de
vrouwen willen opheffen en redden, en ver
beken .dat geeft toch niets."
«Dokter Maurach! schijnt er mij! de man
■Met naar, dien men medelijden zou moeten
opdringen," zeide 'Malve en keek met een uit-
wrbande gelaatsuitdrukking naar Walcker.
•rit maakte geien indruk op Walcker.
»ïk weet het niet. Zóó ruw is wel geen
man, dat hij zich de ziel niet eens een beetje
laat streeTen. Overigens is heb misschien
maar heter, dat ie onder vi'er oogen met hem
spreekt."
Hij klemde zich met zijn beide handen aan
den rand, der tafel vast en stond met moeite
op. -
.«Neen, neen!" riep Malve uit.
cipe heb ik natuurlijk o-ngelijk, want alleen
door algemeene samenwerking kan iets tot
stand' worden gebracht, maar als mem de on
telbare inzendingen ziet, dan zou men mij
toch gelijk geven en wenschen, dat er meer
zóó over gedacht hadden.
Zoo is er een zeer groot paleis aan db op
voeding gewijd; alle mogelijke takken van
onderwijs zijn er vertegenwoordigdo. a,. lig
gen er stapels schoolwerk; sommen, thema's,
opstellen va,n leerlingen der verschillende
burgerscholen. Ho vraag u, wie zal er naar
kijken
Hoogstens een trotscha vader of moeder,
die daardoor nog meer zuilen versterkt wor
den jja de overtuiging, dab hun. uil een
valk fe.
Een der interessantste paledzen is dat van
het costuum gewijdhet denkbeeld is uitge
gaan van den dameskloereintoiaker Felix, een
reclame op duizelingwekkend groote schaal.
Heb gebouw zelf is keurig en de gevel is
werkelijk bijzonder fraai; de versiering in
den. vorm van bloemen korven is geheel in
overeenkomst met de strekking va.n 'b paleis.
Men kan er de Ideeddng, door alle bekende
eeuwen heem, aanschouwen; gelijk.leers ziet
men een, reeks tafereel'.n van min of meer
historischen. aard, een soonb van Mme. Tus-
saud.
Men zi©b er de oud-Gallisch© vrouwen, en
kel met een beestenhuid getooid vervol
gens een familiegroep uit den Romcdnschen
tijd; dam d© Thermen van kedzer Julianus;
de Heilige Cliobhilde, Jhaar gavejn uitdoelen
de; Patricische dames uit den bloeitijd van
VenetiëMarion de Lorme, de gevierd© Pa
rijsche schoonheid, ten tijde van 'Richelieu,
en verder Marie Antoinette, de ongelukkige
gemalin van Lodewijk XVI, dia alweer op
gevolgd wordt door schoonheden en beroemd
héd'eni uit het Dictoire en 't Keizerrijk. Niet
al leep. da kleeding, ook de vrouw wordt er
gehuldigd, maar, volgens de Fransche opvat
ting, vormen! die beide een onafscheidelijk
geheel. Geen land, waar zooveel toilet wordt
gemaakt, en, waar de bekoorlijkbeden der
vrouw zoo vrijelijk besproken worden.
Ook andere groot© firma,'s als Worth, Dou-
cet, Paquin hebben zich niet onbetuigd ge
laten er zijn sclritierende toiletten, waarvan
elk, -op zich zelf, een fortuin vertegenwoor
digt, en een kunststuk is.
Toen ik die bewerkelijke gewrochten van
fluweel, satijn, chiffon, kant ejn edelgesteen
ten zag, dacht ik onwillekeurig aan de sarong
en kabaai, die met een minimum van onder
goed, den gamsehen, kleerenschat uitmaken
van een baboo, die, op haar manier, toch ook
succes heeft ep zich zeker vrij1 wat gemakke
lijker beweegt dan haar prachtig .getooide
zusberen.
De meeste der tentoongestelde toiletten
zijn bestemd om aan 't Hof of op 't tooneel
gedragen I© worden.
O O
U een overzicht te geven van 'b geen ei', in
de verschillende afdeelingen, in zake kleedij
te bewonderqn valt, is werkelijk onmogelijk.
Om eens een klein onderdeel to noemen, de
'looverbjes, die tegenwoordig meer dan ooit
als garneoring gebruikt worden.
„Die kerel van een Fangart," zedde Walc
ker, geheel met zich zelf bezig, „wil mij wijs
maken, dat ik in beweging moet blijven.
Toch ging ik te bed liggen om hem te toonen
dat dit het ware is. Maar waar zal ik den
tijd daarvoor vandaan krijgen Denk je,
kind, dat het pleizierig is, door bet leven te
wandelen, als men. bij iederen voet6tap het
wel zou willen uitschreeuwen van de pijn.
En dat mag ik niet eens doen! Ieder schep
sel kan zijn smart uitschreeuwen ik niet.
Ik zou toch wel eens willen zien, welk een
gezicht men zou zotten, als ik mijn acten met
•eenige au's en, wee's versierde."
(Er werd aan de schel der huisdeur getrok
ken.
„Blijf bij mij'!" smeekte Malve.
Hij schudde met het hoofd.
Het was Line maar, die haar hoofd om
de deur stak en meedeelde, dat dokter Mau-
ricli terstond zou komen.
„Och too, oom blijf bij mij!"
„Noen," zeide hij hardnekkig, „ik ga daar
naar too." Hij' wees naai' do eetkamer. „Do
deur zal ik open laten staan. Zooals je ziet,
heb ik mannenmoed, want do Hoogwelgebo
ren Vrouwe Riechmaam beknort mijl later,
omdat er een stinkende tabakslucht naar
binnen getrokken is, hetgeen op gronden,
die te hoog of te diep voor mij zijn, niet mag
gebeuren. Maar wat je daarvoor hebt, is een
zaak van gemoed en weelde. Drommels! Ge
moed en weelde zoo- maar opeens. Dat is te
veel. Het eerste valt mij licht in ïïet komi
sche, het tweede ergert mij. (En verder: ik
geloof, d'at Maurach prikkelbaar is. Onder
vier oogen, vooral wanneer twee daarvan
zoo' mooi zijn, zal een man meer geduld, ver
schooning, vergevensgezindheid' en al zulke
Behalve alle mogelijke kanten en tusschen-
zofcsels, die ei- mee belegd waren, zag ik nog
een kolossale winkelkast, waar do vervaardi-
gijng duidelijk Werd gemaakt; ei- waren bla
den van 't dunne metaal, dat er voor ge
bruikt wordt. Goud en zilver in alle tinten,
benevens verschillende kleuren.
Eindelijk was er een soort van automobile,
die er geheel mee bedekt was, van buiten
vuurrood, de wielen zilver, terwijl de lucht
banden vajn dof staal, caoutchouc voorsbellen-
de, gemaakt waren.
't 'Schitterend© voertuigje was volkomen
nutteloos1 en ook al weer ©en reclame.
Aan kanten, linten, zijde-stoffen' geen ge
brek genoeg om alle bezoeksters te kleed-en.
Ook daarvan is vermoeiend ve-elik kan mij
piet voorstellen, dat iemand er geduld voor
zou hebben.
Aardig is het hoe de mindere naaisters en
kleeremrnakers de modellen naar. - "nze
gaan royaal met een boekj© en p - voor
de uitstallingen staan 'en teekenen ">f
stellen hun opmerkingen te boek als repor
ter-s.
Behalve de eigenlijke tentoonstelling, Waar
alles op elk mogelijk" gebied te zien is, zijn er
tal van amusementen teu dienste van het
groote publiek, dat zich dan ook niet wachten
laat, doch ook daar maakt de ruime keuze,
dat de toeschouwers te veel verdeeld zijn.
Mem kaai toch niet alles ziener zijn zeker
twintig panorama's, zulk een twintigvoudige
belangstelling, kan men van niemand ver
wachten zelfs de vurigste pauorama-b&wou-
d-eraar zou er langzaan or hand 'genoeg van
krijgen.
Dan is er ©en maréorama, een stéréorama,
een cinéorama, -en hoe zo verder heotem mo-
gan.
Weet ge, wat een maréorama is, lezer?
Eerlijk en in vertrouwen gezegd, wist ik it
vroeger ook nietik betwijfel zelfs of het wel
in de „Dictionnaire de l'Académie" staat.
Het gebouw, waarin dit womdier is te aan
schouwen, is alweer heel mooi, -met twee vim-
kante torens aan weerskanten van den ge
vel en een aantal boogvenstertjes.
Men treedt binnen en wordt verzo-cht naar
boven te gaan bangs een trap, die voel heoft
van oen scheepsladder. Daarna bevindt men
zich op heb dek van c-an mailboot, waarop
men achtereenvolgens al do ondervindingen
van een zeereis meemaakt. Door kunstig aan
gebracht© machinerieën gaat het dek op en
neer en heen en weerals werd het door do
woelige baren bewogen. Dan komt er een
stevige bries opzetten, vervolgens een regen
bui, en een fiksch onweer, en te midden! van
al die liefelijkheden' kan de reiziger zich nog
verheugen in den aanblik van allerlei
schoonsachtereenvolgens toch ziet men Tu
nis, Napels, Venetië en Constantmopd voor
zich opdoemen; terwijl het (nagemaakte)
schip maar door blijft dbbbere®, trekt er een
beweegbaar paporaraa voorbij. Nu en dan
komt mon een schip tegen, ook wordt er mu
ziek gemaakt «n komen er, op een gegeven
cogenblok, danseressen aan boord.
Doch dit alles is bijzaak; de 'hoofdzaak is
den reiziger om het nu eens banaal uit te
dingen ten toon spreiden, dan wanneer eon
man er getuige van is."
„Waarom zou hij prikkelbaar zijn?" vroeg
Malve met den wenseh, meer te Weten te ko
men.
„As j© m ij zout op mijn vol strooit, dan
voel ik het niet niet waar? Strooi je heb
op een gewond vel, dan schreeuwt hij, die
in het vel steekt. Is dat logisch? En die man
is gewondDat kan mon hem wel aanzien.
Hij heeft zich niet over die treurige geschie
denis uit zijn jeugd kunnen lieonzetten."
„Wat is er dan in zijn jeugd gebeurd?"
„Weet je dat niet? ïlij'n hemel, toen hij
door de hulp, die hij aan je papa \*©iieonde,
weer op aller lippen kwam, rakelde men die
geschiedenis weer op, en toen d'acht ik
Nu, dat is toch bijna een wonder. Dus komt
heb in onze stad toch wel eens voor, dab de
een van den ander niet gehoord heeft, wan
neer hij gebo-ren is, hoeveel klappen hij op
school kreeg, hoeveel geld hij in zijn porte-
monnaie heeft," zeide Walcker, door verba
zing aangegrepen. Toon voegde hij er doodbe
daard bij„Hij heeft een ^enschcnleven op
zijn geweten."
Malve deinsde verschrikt tei-ug. Dab trof
haar als een donderslag.
,,'E-cn een mensche® stotterde zij.
„Jawel, een mensehenleveu. Maar hijl was
toen nog maar een jongen van een jaar of
vijftien, zegt men. Er bestaan zooveel lezin
gen daaromtrent. Hij moet van zijn vader
eon vreeselijke opvliegendheid overgeërfd
hebben."
De opwelling van schrik kwam ©enigszins
tot bedaren, Malve'g hart klopte nog hevig,
maar toch verzette zich haar verstand tegen
hét onwaarschijnlijke, ongehoorde. Zij had
drukken de gev-oelens van het beruchte
zeekwaaltje te geven.
Verbazend geestig, zoo'n inval
Een lumineus denkbeeld voor de bezoekers
der Ville Lumière.
Heb succes is tob nu toe niet overweldi
gend, daar er altijd nog iets aan de machine
hapert. Eigenlijk gezegd is '>t -een flauwe
grap, waai- weinig menschen inloopen.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 28 Juli 1900,
Dc oorlog In China.
Gisteren zijn een aantal particuliere be
richten ontvangen waardoor het bijna zeker
is dat de vreemdelingen te Peking den 6den
Juli nog leefden.
Zeifs is er reden om te hopen dat de
gezantschappen zich den loden nog ver
dedigden,
- Allereerst wordt uit Tien-tsin dato 22
dezer de inhoud van den reeds bekenden
brief van Sir Claude Macdonald, den Brit-
schen gezant, nader bekend gemaakt.
Wij zien daaruit dat toen de legaties
vooitdurend beschoten werden; zij hadden
44 dooden en dubbel zooveel gewonden. De
Amerikaansche, Russische en Fransche legatie
werden nog verdedigdhulp was echter
dringend noodig daar de voorraden nog slechts
voor 14 dagen reikten en de Chineesehe regee
ring niets deed ter bescherming der vreemden.
De sDaily Mail" publiceert een lateren
brief van Macdonald, van 6 Juli. Daarin
zegt de gezant:
s Wij genieten geen hulp van de autori
teiten. Drie gezantschappen staan nog, waar
onder het Britsche, Wij houden ook een deel
der wallen van de stad bezet. De Chiceezen
beschieten ons uit de stad met 2 en 3-duims
kanonnen ook eenige kleine kanonnen maken
liet ons lastig.
aWij kunnen iederen dag volkomen ver
nietigd worden. Aan munitie en levensmid
delen is gebrek, en wij zouden derhalve
reeds zijn omgekomen, als de Chineezen gee.i
lafaards waren en een bepaald aanvalsplan
hadden.
»Als wij niet in 't nauw worden gebracht
kunnen wij het nog 14 dagen uithouden,
anders hoogstens nog 4 dagen. Het ontzet
tingskorps zal slechts geringen tegenstand
hebben te wachten".
Macdonald besluit met den raad aan het
ontzettingskorps hetzij door de oostelijke
poort of langs de rivier aan te rukken.
De verliezen der vreemdelingen bedragen
tot6 Juli 40 dooden en 80 gewonden, 't Schijnt
vreemd dat Macdonald een lager cijfer aan
geeft dan in zijn vroegeren briefvermoe
delijk beriisten echter beide cijfers niet op
gecontroleerde opgaven.
4den Jult hielden de vreemdelingen
behalve het Engelsche gezantschap ook nog
de Duitsche, de Amerikaansche, de Rus
sische en de Fransche legatie bezet den
Oden daarentegen nog maar drie —ren bo
vendien een deel der muren, vermoedelijk
den zuid wal van de Tartarenstad.
liaar leven lang zoozeer langs gladde paden
gewandeld en had alle mensolien om zich
heen met een zekerheid, die door geenerlci
twijfel verstoord werd, denzelfden weg zien
bewandelen, dat liet bijna als een dwaasheid
scheen, to moeten gelooven, dat iemand, die
haar in zulk© moeilijke uren nabij geweest
was, een misdaad op zijn geweten had, dat
een hand, die zij zoo dikwijls dankbaar en
vertrouwelijk gedrukt had, mot bloed bevlekt
was.
Dat kon niet waar zijn. Dat was laster,
nijd, boosaardigheid.
Ht.fc medelijden, waarvan Walcker zooeven
had gezegd, dat het onheil was, weldo vurig
on krachtig in haar op.
„Dokter Maurach," meldde juffrouw
Rieehmann aan door de deur, die zij tot zulk
een doel slechts drie vingersbrecd placht
open te doen.
Walcker verdween terstond in de eetka
mer, maar liet de deiu- daarvan wijd open
staan. Malve hoorde, hoe hij zich zwaar op
©en stool liet neervallen en terstond daarop
met kranten begon te knetteren on te rit
selen. Dat was nu even goed, alsof hij op de
maan ©n niet vlak bij was. Kranten las hij
met hartstocht ©n kon door een hoofdartikel,
dat hom ergerde, alles vergoten.
„'Hoe pijnlijk," dacht zij, „hoe verschrik
kelijk Wat ben ik begonnen?"
De deur gang open.
D'e kalme houding, de onbevangen warm
te, die Malve had denken, aan den dag te
leggen, was vetrdweuen ten gevolge van de
agitatie der laatste minuten'. Sidderend stond
zij daar, zijn verwondering als een oordeel,,
neen, als een veroordeeling gevoelend»
.Dokter ESnno Maurach was werkelijk
Verder is den 2lMen Juli te Tien-tsin aan
gekomen een stalknecht van den vermoorden
Duitschen gezant. Deze man, vermoedelijk een
Chinees en dus niet geheel geloofwaardig,
beweert dat den 9den Juli de gezantschappen
nog stand hielden.
Nog meldt Wolfl's bureau dato 24 Juli uit
Tien-tsin:
»Heden kwam bij een douane-ambtenaar
alhier een bode uit Peking aan die 15 Juli
vertrok. Hij bericht dat de soldaten van
Tsching verslagen zyn door Tung's troepen.
De vreemdelingen verdedigden zich in de
noordelijke kathedraal, dicht bij de verboden
stad.
Nu ligt deze noordelijke (Fransche) ka
thedraal vlak tegen de keizerlijke Mad aan
in het Noordwesten, zóó ver \an de gezant
schappen dat het niet wel mogelijk is dat
de lijfwachten en het pevsoneel der gezant
schappen zich daarheen een doortocht hebben
kunnen banen.
Vermoedelijk zullen liet eenige geestelij
ken en een deel der Fransche troepen zijn
geweest die daar standhielden.
Werd er toen daar alleen nog gestreden en
waren de gezantschappen door de Chineezen
genomen? Wie zal het zeggen?
Nog is er een bericht uit Chineesehe bron.
De onderkoning van Kanton beweert n.l.
tijding uit Peking te hebben ontvangen van
22 Juli, meldende dat op dezen datum alle
gezanteu wel waren en op een spoedigen
vrede hoopten.
Boven twijfel verheven is dit bericht na
tuurlijk niet.
Uit Chineesehe bron wordt intusschen nog
voortdurend bevestigd dat de gezanten be
houden zijn onder bescherming der regeering.
Over de actie der mogendheden komt niet
veel nieuws los, behalve dat de expeditie
naar Peking ijverig wordt voorbereid.
Duitschiand, dat trouwens in ieder geval
satisfactie kan verlangen, zal zeker niet met
zich laten spelen. Duidelijk blijkt dit uit de
toespraak die keizer Wilhelm gisteren te
Bremerharen hield tot de vertrekkende
troepen.
Wat Frankrijk betreft, deelde Deleassé
gisteren in den ministerraad mede dat aan
de consuls blanco volmacht is gegeven voor
de bescherming der Franschen. Naarmate de
Fransche oorlogsschepen voor Ta-ku aanko
men, zal de opperbevelhebber, naar gelang
der behoefte, schepen kunnen detacheeren
naar verschillende Chineesehe havens. Frank
rijk heeft Mascate tot kolenstation gekozen.
Nog deelde de minister de inlichtingen
mede door de consuls verschaft over het
aantal der in China gevestigde Franschen.
Het Japansche gezantschap te Weenen
verklaart dat Japan geenerlei conditie gesteld
heeft voor zijn deelname aan de militaire
actie in China. Het beweerde streven naar
een verbond met China wordt als niet be
staande gekenschetst.
Van Japan zou China dus niets te hopen
hebben.
Ook op de Vereenigde Staten mag China
niet rekenen. De Amerikaansche regeering
heeft geweigerd de militaire operatiën tegen
Peking te staken in ruil voor het zenden
der gezanten naar Tien-tsin. Zoo heel gunstig
uiterst verwonderd. Hij 'bad in de meening
verkeerd, dab men liem bij iemand had ge
roepen, die plotseling ziek geworden was.
Zijn grijze oogen sperden zich wijd open, toen
hij Malve vóór zich zag. Op zijn gelaat
scheen zich een vluchtig© blos to vertoonen-
Hij maakte een buiging.
„Is uw oom ziek', juffrouw?" vroeg hij.
„Neen," zeide zij, met een verlegenheid
strijdend©, dia haar anders geheel vreemd
was. En da ergernis, dat zij, Malve, die zicli
anders zoo goed! in de wereld wist te bewe
gen, zich zoo hulpeloos gevoelde, gaf haar ein
delijk de* Macht om zich te beheerschen. Zij
trad nader en stale hem de hand toe.
„ïk heb aan mijn voogd verzocht," begon
zij, „mij een kort onderhoud mot u too to
staan."
Zij waagde heb uiet, hem aan te kijken.
„Om welke reden verlangt u mij te spre
ken?" vroeg de arts beleefd.
„Om u to bedanken, doktor," riep Malve
uit, „voor ieder oogenblik van verlichting,
dat u aan mijn armen vader verschaft heeft
Om u te verzoeken, ons den vorm niet kwa
lijk te nemen, waarin de mijnen hun dank
baarheid meenden t& moeten uitdrukken."
'Hij hield haar hand in de zijne en zeide
„Dat deze vorm uw go&dkeurin - niet weg
droeg, h«b ik gehoopt. Ik bedank u van
harte."
Hij liet haar hand los en deed een schrede
achterwaarts.
Was daarmee hot gesprek ten einde? Heb
wederzien afgeloopen Zou hij nu terstond
weer heengaan, nadat hij' slechts enkels
oogeniblikken bij haar had vertoefd?
(Wordt vert/ob/di)
