Uit één wieg.
54"e Jaargang.
Woensdag 1 Augustus 1900
No. 10306.
Koning Humbert vermoord.
BUITENLAND.
SCHIEDAMISCHE COURIHT
Deze courant verschijnt d a g e 1 ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
Bureau Boterstraat^eS.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Ttleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Ho. 123.
Algemeen orerxlcht.
SCHIEDAM, 31 Juli 1900.
Er zijn nu eeoige bijzonderheden .bekend
geworden over den moord op Italië's koning.
De moordenaar stond aan den uitgang van
het gymnasliekterrein, waar de Koning de
prijsuitdeeling had bijgewoond. Hij stond
vooraan en kwam, toen het rijtuig, waarin
de koning met den minister van het Ko-
ninklyk Huis, generaal Ponzio-Vaglia zat,
voorbij reed, even naar voren en loste snel
achter elkaar vier schoten.
Drie schoten troffen den Koning, die opzij
viel en nog kon zeggen»Het is niets"
Verder schijnt hij niet meer gesproken te
hebben.
De eene wond aan het hart, was doodelijk.
Nog voordat het rijtuig in galop de koninklijke
residentie had bereikt, blies Humbert I den
lantsten adem uit.
Intussehen was de moordenaar met gioole
moeite, bebloed en met gescheurde kleeren,
uit de handen der verwqgde menigte bevrijd.
Hij bekende anarchist 'fe^zij n, en eerst kort
geleden uit Amerika te zijn gekomen.
De lezer weet reeds dat de sociaal-demo
craten en de anarchisten in de »Giorne" alle
verantwoordelijkheid voor den koningsmoord
van zich hebben gewezen.
Het is te begrijpen dat de smart van
Koningin Margherita groot is; men prees
dit vorstelijk hu welyk steeds als zeer gelukkig.
Ook het volk treurt. Wel leefde de Koning
min of meer teruggetrokken. Maar nooit
aarzelde hij te deelen in de smarten zoowel
als de lusten van zijn volk; men denkeaan
de flinke houding van den monarch bij het
woeden der cholera te Napels.
Het lijk des Konings is terstond ingezegend
en wordt gebalsemd. Het zal te Rome in het
Pantheon worden bijgezet.
Betuigingen vao deelneming komen van
alleiwege en zullen zeker ook bij de begra
fenis niet worden gemist. Keizer Frans Jozef
zal zich, vermoedelijk door aartshertog Olto,
laten vei tegen woordigen.
Onder de condoleances verdient vermelding
die welke het bestuur der Interparlementaire
Conferentie voor Arbitrage en Vrede zal
zenden aan de Italiaansche Kamers.
De Italiaansche pers en de buitenlandsche
wijden waardeerende woorden aan den over
leden monarch en begroeien zijn opvolger
met sympathie.
De Fransche bladen spreken daarbij de
hoop, sommige de verwachting uit dot Victor
Emanuel III voor Frankrijk zal worden wat
zijn grootvader was. Millevoye acht voor Italië
Frankrijk's vriendschap meer noodig dan ooit.
De Duitsdhè ,Reichs-An zeiger" schreef o.a.
„Z. M. de Keizer eu Koning beweent in
den hoogen ontslapene een trouw, onvergete
lijk vriend, c-ii mot het Italiaansche volk
treurt aan. do baar van zij|n beminden, ncf-
derlijkón Koning', vol hartelijke sympathie
voor zijn doorluchten zoon en opvolger, het
Duitsche volk."
Keu roman
VAN
IDA BOY-tEJD.
25)
„Komaan maar, komaan!" zei do Malve
haastig. „Als mamai zich ongerust maakt
Zij gaf Walcker de hand, toen Maurach
zeer vluchtig, zeer vormelijk.
„Vaarwel. Vaarwel. Ga toch mee, Wolf
gang! Komaan.,"
Zij stampte ongeduldig met haar voet op
den grond.
„Zoo, zoo," merkte Walcker achter haar
aan, en zij1 hoorde dit wel. Zijl liep langzaam
de tïap af.
Op straat wenden de lantaarns juist opge
stoken. Bij haar roodachtig scliijhsel scheen
het laatste licht van den: wijkenden dag
blauw en koud. De menschen verdrongen el
kaar bijna op straat. Ratelend suisde de elec-
trische tram langs hen voorbij.
Wolfgang had den arm zdjtaer zuster in den
zijnen, gelegd! en snelde zóó 'haastig voor
waarts, dat zij' zieli letterlijk meegetrokken
gevoelde en zich met trots begon, te wape
nen.
Zij sloegen, na verloop van vijf minuten do
straat in, die naar de haven voerde.
Uit dc drukte werden zij eensklaps in de
stilte verplaatst.
Malve trok haar arm uit dien. van Wolf
gang terug. Hij stond stil,
„Wil ja mij eens een verklaring van het
voorgevallene gewen?" begon hij. „Ik vond je
daar in een toestand, die moealijjk voor een
Victor Emanuel III.
Victor Emanuel III, in wiens hand thans
de teugels der regeering zijn gelegd, is, zoo-
als wij reeds mededeelden, 31 jaar. Hij is
geboren te Napelsaan zijn namen Victor
Emanuel Ferdinand Maria is daarom die van
den bescheimheilige der stad Jannarius toe
gevoegd. Het Nupolitaan-che stadsbestuur
hield den jongen prins ten doop, en de wieg
waarin het Koninklijk kind werd gebed, was
een geschenk der oude Griek-ehe kolonie.
De jonge prins was een teer kind, en
koningin Margaretha heeft menig uur van
bange zorg gehad om haar kind. Maar dank
zij uitnemende verpleging en lichaamsoefe
ningen kon, toen hij zijn 20ste jaar had
bereikt, van den prins worden geluigd dat,
al lieten ook zjjn lichaamskrachten te wen-
schen over, zijn toestand dank zij zijn goede
constitutie geenerlei reden tot bezorgdheid gaf.
Dat de prins, eenige zoon van een vorsten
paar dat steeds heeft uitgeblonken door
groote innerlijke beschaving en hoogen zin
voor wetenschappen en kunsten, een uitne
mende opvoeding heeft ontvangen spreekt
vanzelf. De jonge Koning mag dan ook stellig
gerekend worden tol de best ontwikkelde
vorsten.
Die-ontwikkeling is niet het minst bevor
derd door zijn talrijke reizen. Reeds als 12-
jarige knaap bezocht hij met zijn ouders
Calabrié en Sicilië. In 1888 doorreisde hij
de Romagna; het volgend jaar bezocht hij
na de groote vlootrnanoeuvres bij Spezzia het
eiland Caprera en daarna heel Apuhë.
In 1890 zou de toen 20-jarige prins een
groote reis door Europa ondernemen die
echter door den plotselingen dood van rijn
oom, den hertog van Aosta, op hel laatste
oogenblik moest worden uitgesteld.
In 'teind van Febiuari echter vertrok de
prins en bezocht Griekenland, Turkije, Klein-
Azië, de Zwarte Zee, den Kaukasus en Perzië,
vanwaar hjj over Moskou en St. Petersburg
naar Berlijn reisde. Eerst midden Juni keerde
hij te Rome terug.
Den volgenden zomer was de prins weer
verscheiden maanden op reis. Toen oezoclu
hij Engeland, Zweden, Denemarken en ver
volgens over Hamburg ook Nedeiland en
België
In 1893 was hjj de gast van den Duitschen
Keizer in Elzas Lotharingen, waar hij de
groote manoeuvies bijwoorde en bezocht Ba
den en Wuitemberg, een bezoek dat met
weinig bijdroeg om de haitelijke betrekkin
gen tusschen Duitschland en Italië te ver
sterken, maar een doorn in het oog wa«
der Fransche chauvinisten.
En toen de prins zijn vader vertegenwoor
digde iu November 1894 bij de begrafenis
van czaar Alexander III en in Mei van hel
volgend jaar by <!e kroning van czaar Nico-
laas, nam bij beide keeren zjjn teiugweg
over Berlyn, waar by in 1895 de gast des
Keizers was.
Bij de kroning van den Czaar ontmoette
hij weder prinses Helena van Montenegro,
die reeds in het vorig jaar te Venetië een
diepen irnliuk op hein had gemaakt, en met
wie hij thans in den echt is verbonden.
Het laatste bezoek van den tegen woor-
digen Koning >n Duitschland is nog maar
kort geleden. Victor Emanuel vertegenwoor-
toava! lig e te houden is. Efn door je verlegen
wegsnellen, beneem je mij den laatsben twij
fel."
„Ik beu niet verlegen weggesneld," be
weerde Malve, eigenlijk evenzeer tegen zich
zalf als tegen hem. „Ik snelde alleen weg om
te verhoeden, dat je onvriendelijk werdt te
gen eeni man, aan wien wiji da/ak verschul
digd zijn."
„Desa man heeft onze dankbaarheid
schandelijk van die. hand gewezen."
„Omdat jullie hem als een bedelaar geld
toewierpt."
„Er was toch nkts ongeiwoons in het zen
den van geld."
„Maar dokter Maurach was zoo ongewoon,
zich geen geld te willen laten gewen."
Het was aan de broeders en. zusters nooit
mogelijk, bedaard te blijven. Hun oogen fon
kelden als in den hevigsten toom, en zij sloe
gen elkaar met vijandige blikken gade.
Na verloop van eenige minuten stond
Wolfgang weder stal.
„Heb was dus een afgesproken rendez
vous
„Och. komHoe kan apen dat een rendez
vous noemen Ik ga naar mijn voogd toe en
verzoek 'hem Laat mij dien man roepen, op
dat ik hem kan bedanken, ten einde althans
van mijn zijde de beleediging weder goed te
maken."
„Daarvoor ben jij dan ook zeker wel de
meest bevoegde persoon I Als jongste 't Is om
te lachen, als het niet zoo ergerlijk was, dat
mijn zuster, Malve Werihof, dien man bij
zïch laat ontbiedenEn wat zal die zich nu
wel inbeelden!"
„Ik kan. 'doen, wat ik wil. Ik heb slechte
dig.le andermaal zijn vader bij de meerder
jarigheid van den Duitschen Kroonprins op
6 Mei 1.1.
Het huwelijk van den jeugdigen monarch
met Helena van Montenegro is tot nog toe
niet met kinderen gezegend.
Zuid-Afrika.
Lord Roberts heeft bevestigd dat 5000
Vrijstaters zich hebben overgegeven. Hjj
seinde
iVan 26 tot 28 Juli rukten van verschil
lende zijden EngeDche troepen op, die de
passen op hun doormarsch bezetten. De
Boeren verdedigden hunne stelling krachtig.
nPrinsloo zond eerst een parlementair om
een wapenstilstand te vragen, en verklaarde
zich later bereid om zich over te geven, onder
voorwaarde, dat zijn burgers hun paard en
geweer zouden mogen behouden en vergun
ning zouden krygen naar huis toe te gaan.
Beide verzoeken werden geweigerd, en
Hunter gaf bevel de operaties vooit te zetten,
totdat de Boeren zouden vernietigd zijn of
zich zouden overgeven.
Ten slotte gaven Prinsloo en 5000 burgers
zich onvoorwaardelijk over."
Er mag dus niet meer aan getwijfeld
wordeti.
De toestand wordt steeds hachelijker.
Weer 5000 die aan de goede zaak ontvallen,
tenminste als het cijfer niet overdreven is,
wat wij zeer wel mogelijk achten. Maar in
ieder geval toch een belangrijk aantal strij
ders.
Aan den anderen kant staat eenige winst.
Naar de correspondent van de »Daily Mail"
te Pretoria den 24sten seinde bracht de
omstreeks dien tijd uit het Boerenlaager
aangekomen ambulance van Burke de tijding
mede dat Botha's leger aanzienlijk was ver
sterkt, zoodat hij nu over meer mannen be
schikt dan in de laatste twee maanden, de
kleine verspreide kommando's meegerekend.
De burgers zijn n.l. naar huis geweest,
hebben geploegd en gezaaid ea zijn daarop
teruggekeerd.
Uit het hoofdkwartier der Boeren was bevel
gekomen om groote slagen te vermijden, maar
kteine troepjes af te snijden, aan te vallen,
te bestoken, dus een guerilla te voeren la
De Wet.
Er was ruimschoots vee in het bosfih#eld
en een groote hoeveelheid koren en meel in
Lijdenburg. De Boeren hadden volop munitie
voor de geweren, maar weinig voor de ka
nonnen.
Ook hier echter alsem in den beker. Want
hoe moet het gaan ais de ammunitie voor
het geschut opraakt?
Men zou bijna versagen. Maar wanneer
men leest hoe Kruger steeds vol goeden moed
is [Zie hierachter het interview met dr.
Lingbeek. Red.], dan ki ligt men weer eenig
vertrouwen.
Wij mogen niet wanhopen zoolang Oom
Paul nog meent te mogen hopen.
Maar hachelijker dnn ooit schijnt ons de
toestand .river.
Dat Baders-Powell in 't nauw zit, verheugt
ons. Van groot belang voor den einduitslag
is dit feit echter niet.
Hoe weinig op hulp, zelfs moreele hulp,
van bdïten af te rekenen valt, is weer be-
aan mijn voogd en mijn. moeder te gehoor
zamen."
,/EJn is heb je dan onverschillig, wat die
Maurach nu van je denkt
„Zwijg stil, zwijg stil! Zulk een manl te
zijn en kleingeestige gedachten te hebben
O, je kent 'hem niet."
„Het is geen omgang voor je, en daarmee
basta' Ik ben je broer en moet 'het weten."
'Zij sprakeai zeer luid. Zij vergaten geheel,
dat zij op straat waren. En die mensehen bij
de haven kelten ze na.
Tehuis gekomen^ liep Malve terstond naar
haar kamer, trok haar jaquet en haar hand
schoenen uit en' maakte veel leven. Kastdeu
ren kraakten en laden werden open en dicht
geschoven.
Haar moeder kwam naar boven, keek haar
dochter verwonderd aan ©m vroeg, wat er
•toch gebeurd was.
„Wolfgang is heel onaardig tegen mij ge
weest," riep zij en barstte in tranen uit.
„Dat kan ik mij 'haast niet voorstellen,"
zei de verschrikte vrouw.
„Toch is hot zoo, toch is het zoo riep
Malve uit en verborg haar gelaat aan de
borst harer moeder.
„Maar dam moet jullie je dadelijk weer met
elkaar verzoenen. Je weet toch wel, diat je
papa geen twist kon uitstaan."
„Aoh, papa is ar immers niet meerriep
Malve snikkend uit.
HOOFDSTUK V.
Mevrouw "Werihof gevoelde wel, dat er
zich in den kring harer kinderen nieuwo
machten deden gelden. (Kwam het daardoor,
wezen door de loterparlementaire Conferentie
voor Arbitrage en Vrede. Wel is Wessels
toegelaten op de Conferentie, maar een
memorandum van de Boeren-deputatie waarin
zij vraagt te verklaren dat de oorlog onge
rechtvaardigd is en een eind moet nemen,
wil het bestuur niet in discussie brengen.
De deputatie hoopte dat die uitspraak den
weg zou banen tot interventie.
Zooals gezegd, de Boerenafgezanten wer
den toegelaten". Maar daarbij werd uitdruk
kelijk verklaard dat dit geen party kiezen
in de Zuid-Afrikaansche quaestie beteekende.
De Engelsclie leden der Conferentie had
den gedreigd onmiddellijk weg te zullen gaan,
indien het memorandum der Boeren deputatie
in behandeling kwam.
De oorlog In China.
Naar de Duitsche consul to Tien-tam -do.
28 Juli ©einde, had' de Duiteohe gezantschaps
secretaris te Peking, de 'hoer Below, onder
dagteetening van 21 Juli geschreven
„Diank voor het bericht van den 19en. Cor-
des [dó tweede tolk die bij den moord op den
gezant gewond' werd. Red.] maakt hot vrij
goed, dc overige loden van het gezantschap
zijin vrij wel. Het detachement hooft 10 doo-
den en 14 gewonden. Do huizen van liet ge
zantschap zijn sterk beschadigd! door geschut-
vuur, doch worden door ons bazet gehouden.
Sedert 16 Juli is de aanval der Ohimeesche
troepen op ons gestaakt. Ten spoedigste op
rukken van de ontzettingdtiroepeni i© drin
gend noodlzakelijk. Naar ik uit goede brou
verneem is het lijk van baron Vbn Kebteler
door de Chineesche regeeiing geborgen."
Daaruit zou moeten opgemaakt worden,
wat door het telegram van den Britechen ge
zant iMiaodonaild [Zie hierachter. Red.] en
talrijke andere berichten bevestigd wordt dat
de gezanten be "Peking kort geleden nog leef
den, tob den 21sten nl. 'De betichten todh die
■een lateren datum, noemden, hebben een veel
minder betrouwbaar karakter.
Wat moeiten, wij nu denken? Zijn de ge
zanten werkelijk behouden en worden zij
door de Chineesche regeenng als kostbare
gijzelaars vastgehouden
Er is zekere tegenspraak m do verschillen
de telegrammen. De gezantschappen werden
■aangevallen tot den 16en of dom lSen- Vol
gens een ander weer verdedigden de Europea
nen zich dón 19en nog; toen werd dus ook
gestreden.
Wij blijven dus zelfs nu nog ongeloovig;
wij hopen ten onrechte, Wellicht zal er spoe
dig eenige klaarheid komen. De öliineosohe
onderkoningen hebben immers den Troon
verzocht de gezanten naar Tien-tein 'te zen
don of hun te veroorloven vrijelijk te corres-
gomdeeren?
In ieder geval blijft de opmarsoh naar Pe
king zeer urgent. Wij1 vernemen nu'dat drie
Chineesohe legers gereed 'staan om dien op-
marsdi te beletten. Wij vreezen dan ook dat
de weg naar Peking geteetend zal worden
door een breed' bloedspoor.
Veel bijzonderheden, komen niet uit On
na. Alleen dat te Shang-hai do toestand zoo
kritiek wordt d!aib do consuls 'troepen vrager
Prins Rond'acbef, de RhBsrscbe zaakgelas
tigde te Brussel, deelde gisteren aan don Ból-
dat deze kring met twoö nieuwo medeleden
verrijkt was? 'Dikwijls geloofde zij' van ja,
dikwijls zeid© zij bij zich zelf van neen. Want
zachter, attenter en liefderijker dan El «mo
re kon men niet zijn En Reurieth was reeds
op den dag na zijn eerste langdurige gesprek
met Lydia op reis gegaan. Hij wild» aan zijn
oudsten broeder Ernst lEgon von Reurieth
op Ponholz zijn engagement persoontijk
mededeeden, nadat hij zich te voren nog bij
don overste van zijn regiment had aange
meld. Tien dagen flacht hij weg te blijven.
Overmorgen, Zaterdag, keerde hij terug en
wel, zooals hij per telegram meegedeeld had,
met zijni 'broeder, die zijn aanstaande wensch-
te te loeren kennen en haar persoonlijk ge
luk te wensóben.
CDas Zondagmiddags moest mevrouw Weri
hof natuurlijk den. baron bij zich zien en te
vens al haar kaderen, voor de eerste maal
sedert den dood van het hoofd der familie,
bijl zich vereerugen.
'Dab Eleonore's vader er bij moest zijn, als
Jobst een broer als gast meebracht, was niet
meer lam recht en billijk. Lydia maakte er
ook geen bezwaar tegen- sMaar Wolfgang
vroeg bepaaldelijk aan zijn aanstaande, of
het haar va dór wel aangenaam zou wezen,
Reurieth. te ontmoeten.
„Waarom zou het hem niet aangenaam
zijn? Reurieth was altijd een officier, waar
voor hij veel sympathie gevoelde," zeide
Eleonore.
Toen. dacht hij, dat hij zich onlangs mis
schien wel vergist had, toen hij Eieomoro bij
het hooren. van Reurieth's naam verlegen
had ziero worden.
„Misschien wordt alles wel weer goed,"
glachen minister van buiteuLandsche zaken
een telegram van 30 Juli van admiraal Alex-
jef, den bevelhebber van liet Russische eska
der te Tschi-fu, mede, waarin gemeld wendt
dat d© laatste berichten bevestigen dat de ge
zanten te Poking buiten gevaar zijn.
Eigenaardig is hot door den gouverneur
van (Shan-tung gepubliceerde keizerlijks res
cript over de Boksers dlat wij niet aarzelen
als ongemeen huichelachtig te brandmerken.
Dit is ziekerhet schrijven van Von Below,
hierboven genoemd, levert zoo het werke
lijk oen „brief" en geen telegram is een
belangrijks aanwijzing op dat db gezanten al
thans dom 2 laten nog loefdenImmers, de
consul te Tien-tein. kon do ondenteekoning
van den afzender wel controleeren. Hot ie ook
moeilijk aan te nemen dat de Chineezen in
een vervalscht telegram zouden zeggen dat
do ©ntzettingstiroepeu spoedig moeten opruk
ken.
Een aanslag op den Shal» f
Gisteren verspreidde zich te Parjjs het ge-
i ucht dat op de Tentoonstelling een aanslag
beproefd was op het leven van den Shah van
Perzie, die nu in de Fransche hoofdstad te
bezoek is.
Wat was er geschied
Toen de Shah de Perzische afdeeling ver
liet, bemerkte een beambte der tentoonstelling
twee mannen die de aandacht trokken door
dat zij Aziatische kleederen droegen en door
het cordon trachtten heen te dringen. Een
van hen had een dolk in de hand.
Dadelijk waarschuwde de beambte een
inspecteur van politie en toen deze de mannen
naderde, vluchtte de een, maar werd gepakt
en naar het bureau van politie gebracht,
waar hij verklaarde Ahriman Puadi te heeten
en eigenaar te zjju van een Perzisch theater
op de Tentoonstelling.
Hij ontkende beslist eenige booze bedoe
ling te hebben gehad. Hij had den Shah een
verzoekschrift willen overhandigen om hem
opmerkzaam te maken op den slechten toe
stand van zijn troep.
De man wordt nog gevangen gehouden.
Gemengde Dededecllngen.
De kanselier der schatkist, sir Michael
Hicks-Beach heeft bijl het Lagerhuis een voor
stel ingediend waarbij hij gemachtigd wordt
nog dertien millioen pond sterling te leenen,
hetzij door ©en nieuwe uitgifte vam de oor-
logsleoning, hetzij door dc uitgifte van schat
kistbiljetten, ten einde de hoogere raming
der uitgaven te dekken. De minister w®es -er
op dab 'hij nog de bevoegdheid had om zes
mjllioeu te leenen, maar nu dertien millioen
vroeg om t© gemoet te .komen! in behoeften
die rich misschien nog zouden voordoen. Hij
geloofde dat een bedrag van drie millioen vol-
doendó zou zijn voor de operatie in China,
waar Engeland niet op verovering van
grondgebied uit is.
Op ©en vraag betreffend» den. waarborg
voor Japan, antwoordde de (minister dat deze
borgtocht voor rekening van Japan zelf
kwam, daar heb een groote® .troepenmacht
had gezonden dan in dien aanvang. Het des
betreffend aanbod was niet aangenomen,
dacht mevrouw Werihof, „als zij weder,
evenals bij papa's leven, vereenigd om de
ouderlijke Zondagstafel zitten."
Goed? Eigenlijk kon men niet bepaald zeg
gen, dat er iets slecht was.
Maar als een waas van koelheid -em vorme
lijkheid lag er over ieder samenzijn, waar
vroeger een vroolijk vertrouwen, een gulle
scherts, een liefderijke verhouding geheerschb
hadden.
'En dan dab eeuwige gepraat over het huis
Henri en Iiesbeth hadden er haar in een
gesprek, dat verscheidene uren gedtord had,
van overtuigd, dat het 't voordeeiigst voor
hen allen was, als hij als oudste zoon het
huis dadelijk overnam. Dan koopprijszou
een beeedigd' taxateur bepalen, opdat nie
mand later ooit zou kunnen zseggen, dab Hen
ri het [e goedkoop had gekregen.
Toen zij haar vast besluit, het onderlijk
huis aan Henri af te staan, aan haar andere
kinderen mededeelde, ontstond er een ware
storm. En Lydia., die met Wolfgang bijna
geen woord meer wisselde, en Malve, die met
beiden als vreemden omging, omdvt Lydia
zich scherp over de haar betend geworden
ontmoeting met Maurach had uitgela.en, ea
Wolfgang, die zich meer dan koel teg mover
rijn zusters betoonde, zij vereenigde ,i zich.
alle drie in de meening, dat hun' mana heb
huis,van haar erfdeel moest ovemoir.'ui.
Hierin zag hun. mama den vuriger, wenscli
het ouderlijke huis en de daaraan verbonden
heilige 'tradition, te behouden. Zij meende uit
dezen wensch' de toch nog krachtige, gezande
stem dter broederlijke en zusterlijke liefdes te
hooren.
Wordt vervolgd.),
