f
IMo. 10315.
TTit één wieg.
54*" Jaargang.
Zatërdag tl Augustus 1900.
Kennisgeving.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 40 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBoterstraat 63.
Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
Prijs der
meer 15 cents,
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde hleén* advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
luiere. Telefoon Ho. 133.
Inrichtingen welke gevaar, schade of
I. hinder kunnen vei oorzaken.
Burgemeester en wethouders van
Schiedam,
Gelet op de bepalingen der Hinderwet;
Geien kennis aan de ingezetenen, dat op
heden aan W. A. HOEK en zijne rechtverkrij
genden vergunning verleend is tot oprichting
van een fabriek lot hel ontwikkelen van zuur
stof- en waterstofgasin het pand aan den
Buitenhavenweg no. 46, kadaster sectie L no.
1343.
Schiedam, den Oden Augustus 1900.
Burgemeester en wethouders voornoemd,
Mr. W. H. JANSEN, VV. B.
Da secretaris,
G. J. BISSCHOP.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 10 Aug. 1900.
Humberts uitvaart.
Do telegraaf bracht ons gisteren een kort
relaas van de plechtige begrafenis van. ko
ning Humbert. Wij komen daarop nog terug.
Gansch (Rome was in rouw gedompeld; de
bewolkte lucht iets wat in Home slechts
nu en dan voorkomt gaf aan de stad iets
droefgeestigs. De winkels waren! gesloten.
Het kanon donderde. Van cte Mont® Citono
en het Kapitool bedelden de doodsklokken.
De brandende lantaarns waren omfloerst;
rouwmasten waren overal opgericht.
De straten waarlangs de stoet zou trek
ken, waren allen afgezet door troepen, waar
achter zich een ontzaglijke volksmenigte ver
drong, die een eerbiedige stilte bewaarde.
In de groote wachtkamer van het station,
die als chapelle arden te was ingericht, werd
de absolutie gegeveu. Te zeven ure zette de
stoet zich in beweging; eerst een escadron
cavalerie, dan detachementen van de Ita-
liaansdho regimenten en vertegenwoordigers
van verschillende vereenigingen waarop volg
de de lijkkist, op een affuit geplaatst, omge
ven door officieren en leden van het civiele
en militaire Huis van koning Humbert en
de prinsen van liet Koninklijk. Huis, den
president van den ministerraad, de voorzit
ters van iSenaat en Kamer.
Vlak voor de lijkkist ging de adjudant-
generaal des overleden Konmgs met diens
degen, gevolgd door den opperceremorde
meester met de ijzeren kroon, daarachter
het oorlogspaard des Konings, geheel in
zwart krip.
Achter den lijkkoets volgden de jonge Ko
ning met de koninklijke prinsen, en de bui-
tenlandsche vorsten! benevens de bijzondere
missiën. Dé stoet werd gesloten door de
standaarddragers der Iialiaansche regimen
ten en d'eor deputaties uit de provincie.
Langs den geheelen weg waren de vensters
gesloten. Kalm vervolgde de rouwoptocht
Een roman
VA.N
IDA BOY-ED.
34)
Uit d'e diepten hunner herinneringen doken
bitterheden op, die zich ingevreten hadden,
als eens aan den eenen ten koste van den
anderen onrecht geschied was. Ieder teeder
woord van den vader, tot den ander gericht,
iedere 'liefderijke blik der moeder, op den
ander geslagen, kwam hun levendig voor den.
geest. En zij' wierpc-n elkaar voor do voeten,
de lieveling huns vaders, de gunsteling hun
ner moeder geweest te zijn.
Zij zeiden, wat zij volstrekt niet wilden,
zij lieten zich door hun toorn meesleepon, en
zij hadden er pleizier in, den ander leed aan
te doen. Zij zwolgen in heit geluk, elkander
te beleodigen, en het scheelde weinig, of zij
hadden de vuisten tegen elkaar opgeheven.
„En waarom groote God waarom?"
dacht Malve weeuend, terwijl zij haar
schoonzuster bij den .arm vasthield', en
schreeuwde eindelijk„Denkt toch aan de
positie, waarin Liesbetih verkeert!"
Dat had een goede uitwerking.
'Zij ontstelden beiden. üEen seconde lang
waa heb, als had men hun het vesnwijb van
'ruwheid, aam een oorveeg gelijk, naar heb
hoofd' geslingerd!
Toen zei de "Wolfgang fier„Heb is maar
zijn weg, zonder dat er noemenswaarde
stoornis voorkwam. Een paar paarden liegom-
nen schichtig te worden door de Kanonscho
ten, van een balcon vielen een paar men-
schen, waarvan één dood, maar overigens de
moest eerbiedige mist, slechts afgewisseld
door een „leve de Koning", „leve Victor
Emanuel UI" als de jonge Koning passeerde.
Aller aandacht werd getrokken door de
schitterende uniform van prins Hemrich
van Pruisen, vertegenwoordiger des Keizers.
Straks, fluisterde men, zou dez» door den
Paus ontvangen worden.
Om kwart over negen kwam de stoet aan
heb Pantheon, waar het lijk zou bijgezet
worden naast dat van Victor Emanuel EL
Het plein voor het gebouw zag zwart van
menschen. Dé kerk was vain buiten zeer in
drukwekkend door haar zwarte draperieën
met zilver afgezet. In de portiek waren de
bloemstukken en kransen opgestapeld, die
op de katafalk geen plaats hadden kunnen
vinden.
Nadat de lijkkist was afgeladen, werd deze
aan den ingang der kerk in ontvangst geno
men door den aartsbisschop van Genua, die
omringd was door zijn geestelijkheid an' ver
volgens op een zeven meter hooge katafalk
geplaatst, waaromheen een ontelbaar aantal
reusachtige kaarsen brandden.
De mis werd gecelebreerd door den aarts
bisschop, terwijl de koren onder leiding van
Mascagni op magistrale wijze do Mis van
Palestrina uitvoerden. In de kerk kondfen
door gebrek aan ruimte slechts de souverei-
nen, prinsen, lioogw a-ardighei dsbek loeders,
bui toni au d schei gezantschappen en officieele
personen een plaats vinden. Na do mós gaf
de aartsbisschop de absolutie.
Nadat de plechtigheid was afgeloopen, be
gaven de vorstelijke personen zich onmiddel
lijk naar het Quirinaal. Een relletje ontstond
toert sommigen schrijven het aan anar
chisten. toe - in de Via Dei Serpen.il, waar
bij een vijftigbal personen onder den voet
geraakten. "Wat de juiste oorzaak ia geweest
van héb ongeval, word echter niet met zeker
heid bekend.
Des namiddags word het Pantheon voor
het publiek opengesteld. Men moest echter
de deuren weder sluiten om ongelukken te
voorkomen. Voortdurend werden toen nog
kransen aangebracht, o. a. van de gemeente
besturen van Rome on Turijn.
Anarchisten.
Een Zwitseisch blad, de „Basler Nachrich
ten", bevat een naar het zegt, op goede in
form atiën gegrond verhaal van het complot,
dat tot d'en moord op den Italiaansehen ko
ning geleid heeft.
Heb anarchistenkomplob is 1 Juni te Pa-
terson gesmeed. De hoofden zijn Gaetano
Bresci, een Iialiaansche bewoner van Trente
Lanner, de Toscaan Quintavalle en een on
bekende, een lang, blond man, blijkbaar de
leider, die als „de zwijger" wordt aangeduid.
Bresci kocht te Patersan zijn revolver, een
voofcreffelijfc wapen, voor 18 dollar- Op 1 Ju
ni werd een groote geheime vergadering ge
houden, die met een gastmaal besloten werd.
D'aar werd alles bekonkeld. Dé vier, die zich
10 Juni te New-York inscheepten, werden
door 100 anarchisten ^feestelijk uitgeleide ge
daan, en toen zij to Havre aankwamen, wer-
betor, dat ik heenga Komaan, Eleonore
Zwijgend liet men hem gaan, en stil wee
uend volgde Eleonore hem.
Hij kon zijn hoed niet vinden en kwam
meb zijn 'hand in zijn binnenzak ter-echt,
toen 'hij deze in het armsgat van rijn demi-
saison wilde steken, en zij' moest hem hel
pen, om die aan te trekken.
Als vluchtenden verlieten! daarop het huis
van hun broeder.
Buiten was het donker. Henri en Liesbc-th
aten eerst om zes uur, en nu kon het zoowat
half negen geweest rijn.
Er was geen enkele ster te zien. De hemel
moest met wolken bedekt rijn. De tempera
tuur was buitengewoon zacht. In de duister
nis kwam him een geur van hyacinten en
viooltjes tegemoet.
Somber wias de voorjaarsavond en zóó stil,
dat iedere klank van leven en beweging iets
hinderlijks was.
„Ik kan. nog niet naar huis toe," mom
pelde Wolfgang.
„Laat ons maar verder gaan zoover als
je wilt," zeide zij' teeder.
Zij sloegen de laan in, die naar het kerk
hof voerde.
Dé takken der linden, die met haar top
pen elkaar bijna aanraakten, waren reeds
met dien dunnen; sluier van groenende knop
jes bedekt; nu verdwenen rij in den nacht,
en slechts waar een lantaarn haar licht
rondom rich verspreidde, waren de uitspruit
sels aan de takken te onderscheiden.
Tn de huizen achter de voortuinen zag men
verlichte vensters. Menigmaal ontmoette het
den zij daar door de hoofden der anarchisten
in Noord-Frankrijk ingehaald. Aan B'resci
wend 8000 fr. aan Italiaansch goud en bank
noten ter hand gesteld. Him reis over Pa-
rijs, Lyon, Marseille geleek een triomftocht
overal vonden zij bij de anarchisten een ont
haal. Te Lyon gaf Bresci proeven zijner
schietkunstzoo schoot hij door een aan een
zijden draad opgehangen trouwring heen,
zonder ring of draad te raken.
Te Modane Scheidden de 4. Bresci zwierf
door Noord-Italië, liet het zich aan niets
ontbreken, logeerde in de eerste hotels, had
overal een ander meisje en ging inmiddels
om met do heffe des volks, zoodat rijn ma
nieren overal de aandacht trokken. Zijn
vrienden werden ongeduldig. Te Prato kreeg
hij een telegram„Gij laat niets van n hoo-
ren. Het is de hoogste tijd1 Ptu*-t gij in ver
binding met Ancona {de hoofdzetel der anar
chisten) Aantwoord 1" Te Bologna kreeg hij
een dépêche uit Biella„Alles is gereed, ik
kom dadelijk! Leandro Nicoli." Langs een
omweg reisde hij toen naar Monza, waar hij
27 Juli aankwam; twee dagen te voren zag
men hem. te Milaan met den. „zwijger". Om
streeks dezelfde dagen kwam 'Nicoli te Mon
za, zoo ook Lanner en Quintavalle, evenzoo
de beruchte anarchist Gliizzi uit Bergamo
en uit Faenza, Forli, Ravenna kwamen be
richten, dat de jonge anarchisten allen van
daar vertrokken, blijkbaar naar Monza, om
een lijfwacht te vormen voor Bresci. Toen de
moordenaar zijn schoten gelost had, hebben
zij getracht hem te bevrijden. De anarchist
Po3sanzini, die den 30en te Ancona aan
kwam, had over heb heele lichaam builen en
wonden, kennelijk opgedaan in een bloedig
gevecht met de politie. Het is duidelijk, dat
alles weloverlegd en afgesproken was. Daar
op doelt ook een uitroep van 'Bresci, toen
men hem in de cel bracht„Die honden
toen alles gelukt was, hebben zij me er niet
uitgehaald."
In en om China.
Eindelijk heeft nu ook de Fran'che regee
ring van haren gezant te Peking eene de
pêche gekregen en wat het merkwaardige
hierbij is, deze depêche is den Franschen
minister van Buitenlandsehe Zaken geworden
door middel van den Chineesc'nen gezant te
Parijs. Zij was in cijferschrift doch er was
een Chiiieesch deel bij, namens de Ciiineesche
regeering gecontrasigneerd en waarin den
gezant van het Hemelsche Rijk werd opge-
diagen onverwijld het telegram aan minister
Delcassé over te brengen.
Van die opdracht kweet zich de gezant
met bekwamen spoed, waarvoor hij een
bedankje van Delcassé kreeg.
Uit Pichon's telegram blijkt opnieuw dat
de positie der vreemde gezanten te Peking
nog zeer hachelijk is. Hierachter onder onze
telegrammen, vindt men den tekst van de
depêche afgedrukt. Zij stelt duidelijk de dub
belhartigheid der Chineesche regeering in 't
licht. De Keizerin heeft getracht aan de ge
zanten te doen gelooven dat hun vertrek
naar Tien-tsin joruler escorte" door de
Europeesche regeeringen werd verlangd.
Gelukkig hebben zij den strik gezien, die
hun gespannen werd, en hebben zij geweigerd
den langen weg naar Tien-trin af te leggen,
waarop het Chineesche escorte al te veel
zwijgende paar ook een niensch. Zijl gingen
al verder en verder.
Rechts van htm weg kwamen witte krui
sen en steenen boven de lieg to voorschijn.
Achter het kerkhof begon het bosch. Dit
bestond uit eiken en 'beuken, meewegen en
banken voor de wandelaars.
Ais Eleonore hier alleen geweest was, dan
zou zij zeker van vrees gestorven zijn. Zij
klemde rich aan den arm van Wolfgang vast
en iiaald'e zwaar adem.
Het was haar zoo zonderling, zoo bang en
zoo treurig te moedb, dat zij hier, in de na
bijheid' van het kerkhof, in dikke duisternis
ronddwaalden. Maar zij gevoelde het wel:
dat dwalen en die duisternis ©n die stilte
deden Wolfgang goed. Zijn schreden werden
langzamer en gelijkmatiger.
Zij kwamen aan een bank. Nauwelijks in
dé" duisternis te onderscheiden stond rij aan
den voet van een eik. Slechts heb oog d'at
reeds aan den nacht'gewoon was, kon dien
vinden-
Wolfgang deed zijln aanstaande naast zich
plaats nemen. Hij greep haar bij de hand en
zeide mot een poging om te glimlachen
„Arm kind', je hebt een treurig tooneel
moeten bijwonen. En nu zitten wij hier als
twee, die geen onderdak hebben. Wie ons
ziet, moet wel denkeu, dat wij krankzinnig
zijn of o-nzedelij'ke dingen doen."
Zij' legde haar hoofd op zijn schouder.
„Niemand ziet ons immers. En al was dit
ook het geval, wat zou het dan nog? Het is
mij alles onverschillig, als jij' maar tot kalm
te komt-"
gevaar zou geloopen hebben door de Boksers
te worden overvallen. De gezanten blijven
dus voorloopig te Peking, met ongeduld
wachtend op de troepen, die nu tot hun ont
zet op weg zijn.
En deze vorderen. Reeds werd gemeld dat
na het gevecht bij Pei-tsang de weg naar
Peking voor de mogendheden open lag en
thans komt het bericht alweer van eene
nieuwe overwinninggisteren zouden de ver
bondenen Yang-tsun genomen hebben, een
plaats op den weg van Tien-tsin naar Peking
en een eindweegs verder nog dan Pei-tsang.
In Yang-tsung werd Seymour in de maand
Juoi tot den terugtocht gedwongenhet
schijnt de eenige versterkte plaats geweest
te ziju op den weg naar Peking, die nog
dreigdethans is dus ook dat gevaar ge
weken.
Behalve de militaire 'opmarsch bedreigt nu
ook een diplomatieke opmarsch de regeering
le Peking: het Amerikaansche ultimatum
eischt onmiddellijke staking der aanvallen
van de troepen op de gezantschappen en ver
langt voorts dat de Chineesche regeering
desgewenscht de ontzettingskolonne bijstaat.
Hoe China zich uit deze impasse zal redden
is ons nog niet duidelijkgelukkig voor het
land dat de diplomaten al voor heeter vuren
hebbeu gestaan.
Wat er zal komen van eene bezetting van
Shang-hai door de mogendheden, laat zich
op dit oogenblik nog niet zeggen. Noodig,
in 't belang der iiiet-Chineesche ingezetenen,
schijnt die bezetting niet, en zelfs wensclsen
de meeste vreemde consuls haar nietadmi
raal Seymour schijnt er echter zeer op ge
steld en heeft van den vice-koning van
Nan-king toestemming voor een stijdeiijke"
bezetting weten te erlangen, mits hij een
zeker contingent niet overschrijdt. Tioepen
die nu io Tien-tsin zijn, zullen vermoedelijk
voor deze slijdelijke" bezetting worden aan
gewezen.
In Mandschurije moeten Russische kozak
ken een Chineeschen generaal, vijf officieren
en 58 soldaten gevangengenomen hebben.
Zuld-Afrika.
Het ziet er de laatste dagen nieib ongun
stig uit voor de Boeren. Verschillende be
richten gewagen van behaald succes of met
vracht geboden tegenstand.
Maar wat vooral de aandacht verdient, is
een bericht van den correspondent der
„Standard" te Pretoria.
Hij meldt dab energieke maatregelen noo
dig rijn om de stad van levensmiddelen te
voorzien, daar alle treinen, voortdurend
worden aangevallen.
Daaruit blijkt dus dat dé Boeren voort
gaan zich to handhaven langs de spoorlijnen,
en dat er zeer weinig noodig is of lord' Ro
berts' positie in de vijandelijke hoofdstad
wordt hachelijk.
Daarbij komt dat een troep Boeren, 500
man sterk met 2 kanonnen, rich vertoom, op
slechts dertien K.M. ten Noorden van Pre
toria, bij Pyramid©.
De Bngelsche verkenners zijn de voorpos
ten der Boeren genaderd.
Zonderling is hetgeen daaraan wordt toe
gevoegd, nl. dat men vreest dat de Boeren
te Pretoria door de nabijheid hunner land-
genooten rich opgewekt zullen gevoelen hen
te helpen.
„Goed, lief kind," mompelde hij.
De doodelijlke stilte, die hen omgaf, werd
door een eigenaardig geluid verbroken. Het
een of ander dier sloop door het kreupelhout
heen. Toen rwerd het weder stil. Maar Eleo
nore maakte zich angstig, als was zij door
onbekende machten omgeven en als kon er
van alle kanten iets vreesedijtbs op haar in
dringen.
„IVij moeten ons bijna voor je schamen,"
begon Wolfgang. „Altijd heb je vreemde
menschen, mama en ons zelf er over hooren
spreken, hoe goed wij het met elkaar weten
te vinden en! nu zoo!"
„Dat komt wel meer voor," zeide zij, d!aar
zij niets anders wist te zeggen.
„Ik kan het niet begrijpen," vervolgde
hij. „Wij stuiven tegenwoordig allemaal zoo
lichtelijk tegen elkaar op! Je weet niet, hoe
ellendig ik dat vind. 't Is mij t© moede, als
of men mij van iets wil herooven- Kindsheid,
ouderlijk huis, vertrouwen, onderlinge lief
de het is alsof het mij' zal ontstolen wor
den. Ik heb altijd gedacht, dat wij om zoo
te spreken één rijn! En nu staan daar op
eens vier menschen, en liet is bijna, alsof de
een de vijand van den ander was. Niemand
'heeft meer geduld met den ander. Ach, en ik
heb daarbij zoo met mama te doen 1"
Hij' kon niet verder spreken. Het was voor
de eerste maal, dat Eleonore het pijnlijke
van een werkelijke smart bij hem opmerkte.
Zij geraakte buiten rioh zelf.
„Misschien ben alleen ik «r de oorzaak
van, Wolfgang, en als dat zoo is, dan wil ik
•liever «weer van je scheiden. Ik wil geen
Wij achten heb niet onmogelijk dat deze
„vrees" ons moet voorbereiden op do ©en of
andere nieuwe maatregel van willekeur te
gen de Boeren te Pretoria.
Intusschen is de sluier die over de gebeur
tenissen in het Westen van Transvaal hangt,
nog maar voor een klein gedeelte opgelicht.
Wij weten nu, dat De la Rey aan de Ëlands-
rlvier 300 man gevangen maakt©, waaron
der 140 Australische woudloopers. Van ka
nonnen 'spreekt Roberts niet; maar allicht
waren er toch oen paar stukken geschut bij.
Wel zegt Roberts dab Carringfton te laat
kwam. Dit klopt echter niet met Boerenhe-
riehten over Lorenjo Marquez, volgens wel
ke Carrington tnsschen Zeerust en Rusten
burg is verslagen met verlies van 150 man
aan dooden en gewonden.
Mogelijk is het echter dat hier van Car
rington wordt gesproken, waar het misschien
alleen een deel van Oarrington's leger be
trof. Dat waren die 300 Engefechen zeker;
immers 'Carrington heeft d'e veelgeprezen
Australisch© woudloopers onder rijn beve
len.
Aan de Vaal is Mebhuon slaags geweest
mte De Wet. Heel best 'heeft hij het er niet
afgebracht. Hij heeft een deel1 van Dé Wet's
mannen over de kopjes verjaagd, wat hem
7 dooden, 4 gewonde officieren en „een aan
tal" gewonde minderen kostte.
De Wet is dus nu de Vaal over, naar het
schijnt. Als hij rich met De la Rey ver-
eenigt, zullen zij samen heb don Engelschen
zeker verschrikkelijk lastig maken.
Buller is ook weer op marsah en, zooals
wij van hem gewoon zijn, gaat heb uiterst
langzaam. Hij is van Paardenkop naar
Amersfoort getrokken, waar de Boeien hem
op dé kopjes ten Noorden der plaats zoo
lang mogelijk hebben tegengehouden.
Deze marsch heeft weer veel van do Engel-
sche krachten gevergd. 'Do „Standard" al
thans vernoemt van haar correspondent dat
zijn tros achtergebleven is; Buller moet
daarop wachten, voordat hij verder 'kan ruk
ken.
Dezelfde correspondent zegt ook dat Bo
tha voornemens is zich tegen zijn opmanseh
te verzoeten.
De hier bedoelde Botha as niet de Trans-
vaalsche kommandlamt-generaal, maar diens
broeder Christiaan.
Het schijnt dat Botha streng gaat optre
den tegen de Boeren die weigeren mede te
strijden. Hij zou nl. d® voornaamste burgers
van Wakkerstropm, die zich onderworpen
hebben en niet weer willen vechten, gevan
gen hebben gezet. Zij zulten terechtstaan.
Roberts meldt nu het totaal der Bóeren-
macht die zich. in den Vrijstaat (heeft on
derworpen, meer dan 4000 man, dus meer
dan laatstelijk werd aangenomen.
Van Olivier hooren wij niets. De Engel
schen zijn hang dat hij door de Drakensber-
gen naar Nabal zal trekken. Onmogelijk is
het niet.
[Zie ook het telegram hierachter over een
complot te Pretoria. Red.]
lie Zuid-Afrikaanscbe Mail.
'De Villebois-Mareui 1.
Omtrent het sneuvelen van den Pransehen
aanvoerder van het vreemdelingerukorps, biji
twist in jullie huis brengen, ik wil je niet
ongelukkig maken."
WeeneDd hing zijl aan zijn hals.
„Maar mijn beste kind liefste wees
toch bedaard klein gekinnetje
Hij kuste haar teeder, en nu kwam het er
eindblijk bij haar uit:
„Lydia haat mij ik geloof het ten min
ste omdat zij' weet, dat Jobst dat ik
dat wij)
„Wat praat je daar voor een onzin?"
,,'tls geen onzin. Ik ben met Jobst al zoo
goed als geëngageerd geweeeb."
Wolfgang deinsde terug. De schrik maak
te het hem onmogelijk, een woord uit te
brengen.
En als een onschuldig kind, dat geen be
grip heeft van de gevaren, waaraan het rich
blootstelt, sprak Eleonore verder.
Het kwam baar in de verst» verte niet in
de gedachten, dat Wolfgangs gevoelens voor
•haar een verandering konden ondergaan, als
hij hoorde, dat een ander vóór hem haar
lippen had gekust, de held van den eersten
teederen droom van haar jeugdig hart ge
weest was.
Zij had slechts dé onbedwingbare behoefte,
haar gemoed te ontlasten en aan haar waar
heidsliefde eindelijk bevrediging te schen
ken. Zij dacht er ook in 't geheel niet aan,
dat rij d'oor haar bekentenissen twee
mannen tot vijanden zou kunnen maken, die
nu toch eenmaal in dezelfde familie dicht bij
elkander zouden staan.
Wordt vervolgd.)
