TJit één wieg.
54"" Jaargang.
Woensdag 15 Augustus 1900.
No. 10318.
Kennisgeving.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fU 1,25. Franco
per post il. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentïën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau t Boterstraat 68.
regel
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels H. 0.92; iedere
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naai- de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde "kleinm advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bg vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Mfo. 133.
Schietoefeningen.
De burgemeester van Schiedam
vestigt, op verzoek van den lieer Commissaris
der Koningin in de provincie Zuid-Holland, de
aandacht van belanghebbenden bij de scheep
vaart op het hieronder volgend bericht aan
zeevarenden
Schietoefeningen van den Post aan het IJ
bij Immeljeshorn 3de District.
Volgens mededeeling van den Minister van
Ooilog zullen op den 15den Augustus 1900 en
zoo noodig op de volgende dagen schiet
oefeningen plaats hebben van eene opstelling,
bij den Post aan het IJ bij 1 m m a t j e s
horn, gericht naar een punt liggende Zuid
1200 M. van het fort Pampus.
De schietoefeningen zullen plaats hebben tus-
schen 9 uur des vooi middags en 4 uur des
namiddags.
Op de dagen van de schietoefeningen zullen
roode vlaggen worden getoond op genoemden
post, op het fort Pampus en op de West batterij
te M u i d e n.
De driehoek, gevormd door deze drie roode
vlaggen, moet als onveilig worden beschouwd
(Zie »Nad. krt." no. 212.)
Schiedam, 14 Augustus 1900,
De Buig emoes Ier van Schiedam,
Mr. W. H. JANSEN, IV.-B.
Algemeen ovcrtlchs.
SCHIEDAM, 14 Aug. 1900.
In en om China.
De toestand in China blijft dezelfde, d. w. z.
zeer eigenaardig. De spil waarom alles draait
blijven de in Peking opgesloten gezanten.
Hun teddiog is het naastbij liggende doel
van de mogendheden en deze schijnt ook
dat van de Cnineesche regeering te worden.
Schgnt, want gelooven doet natuurlijk geen
mensch het, al zeggen de regeerders uit het
Hemelsche R(jk het zelf met nadruk.
En dat de houding der Chineesche regee
ring slechts schijn is, kan wel het best blijken
uit het oordeel der gezanten zeiven, die een
tocht naar Tien-tsin onder Chineesch escorte
niet anders beschouwen dan een doodvonnis.
Wel duiken er nu en dan geruchten op, dat
een enkele der vertegenwoordigers der mo
gendheden de zaak niet al te gevaarlijk vindt,
maar ten eerste zijn die berichten niet bij
zonder officieel en ten tweede hebben ze
altijd een diplomatiek bijsmaakje.
Eén ding blijft zeker. Amerika houdt voet
bij stuk. In een telegram hierachter afge
drukt kunnen wij het antwoord der Ame-
rikaansche regeering lezen, dat er geen alge-
meene onderhandelingen tusschen China en
de mogendheden kunnen gevoerd worden,
zoolang de gezanten en de anderen te Peking
in hun tegenwoordige gevaailqke positie
blyven.
De Vereenigde Staten zijn echter bereid
zich aan te sluiten bij een overeenkomst
tusschen de mogendheden en China, waai bij
Eest roman
VAN
II> A BO Y-EIK
37)
Onder" haar sluier stortte zij: heet© tra
nen, en zooals mensch en plegen te doen, die
in gedachten verdiept rijin, liep zij al sneller
en sneller voort.
D"at haar zelf nimmer een geluk zou be
schoren zijn, stond bij haar vast. De eenige
man op de wereld, aan wien zij in liefde, eer
bied ©n vertrouwen had kunnen toebeuoo.vn,
was voor haar verloren, onbereikbaar.
Maar van een goede gedacht© in zijn hart,
daarvan wild© rij zich verzekeren. Het stille
bewustzijn, door hem geacht en begrepen te
worden, moest haar troost rijn. Haar zegen-
wenschen moesten hem vergezellen. Dat kon
niemand haar verbieden. Zij wilde van verre
rijn noodlot volgen.
En waar hem ook rijn ongeluk heenvoer
de, hij moest altijd den troost hebben, te
denken, dat hier een hart slechts groots en
goeds van hem geloofde.
„Ik zal naar hem toe gaan," dacht rij in
een soort van wanhopige dapperheid. „Hiji is
een dokter. Hij, zal dus rijn spreekuren heb
ben. "Wie kan mij beletten, alsdan rijln. huis
•binnen te treden? Dat is ieders recht."
"Kteedis lang) was rij de straat voorbij, die
naar de haven voerde. Zij vervolgde haar
weg als geheel ingenomen door gedachten,
de vijandelijkheden gestaakt zullen worden,
op voorwaarde, dat het een voldoend sterke
ontzettings-kolonne vergund worde, PekiDg
ongehinderd binnen te trekken en de ge
zanten en andere vreemdelingen naar Tien
tsin te geleiden.
Deze operatie zal moeten worden uitge
voerd volgens de aanwijzingen van en met
een aantal troepen, sterk genoeg geacht door
de generaals die de ontzettingskolonne aan
voeren.
Ia dezen eisch ligt het moeilijke voor
China en uit liet niet willen voldoen daaraan
blijkt de dubbelhartigheid der regeering van
dat land. Zeer duidelijk drukt de vKöln. Ztg."
het uit, door te zeggen
ls het der Chineesche regeering met haar
reddingsplannen ernst, dan heeft zij slechts
bevel te geven, dat aan de troepen der
mogendheden op hun weg naar Peking geen
tegenstand geboden wordtis zij echter niet
iu staat zulk een bevel te doen gehoorzamen,
dan zal zij nog veel minder vermogen de
gezanten veilig naar Tien-tsin te brengen.
De zaak is deze, dat de vrijlating der ge
zanten een maatregel is, die vóór alles moet
gaan, hetzij er dan vredes- of oorlogstoestand
tusschen de mogendheden bestaat.
Verzet zich de Chineesche regeering daar
tegen dan stelt zij zich buiier het volken
recht en verdient deswege getuchtigd te wor
den beschikt zg niet over voldoende kracht
dan moet zij de mogendheden steunen om
met geweld haar wil door te drijven.
Dit laatste nu weigert China te doen,
ofschoon het in het belang van dat land is,
dat de gezanten over het te Peking gebeurde
alsnog zich vrij kunnen uitspreken opdat het
blijke of het waar is, wat de Chineesche
regeering beweert, dat de Duitsche gezant
door het gepeupel vermoord is en de andere
gezanten tegen den wil van de regeering
worden ingesloten en beschoten. Verhindert
zij de noodige opheldering doordat de gezanten
thans nog worden vermoord, dan is het niet
twijfelachtig wie de schuld van al het gebeurde
te diagen heeft. Trouwens de tolk van de
Duitsche legatie, Cordes, die Von Ketteler
begeleidde op diens laatsten tocht, heeft ge
tuigd, dat deze onder het zwaard van Chi
neesche officieren is gevallen, terwijl het
evenmin twijfelachtig is, 'of geregelde Chi
neesche tioepen beschieten de gezantschaps
gebouwen.
Zelfs als bewezen werd, dat de regeering
der keizerin in o.. hand is van militaire
oproerlingen waartegen het aanbod
van een veilig geleide naar Tien-tsin
legen op komst zelfs al zou dus de wraak
allereerst deze personen treffen moeten, ook
dau nog (ware een tocht der mogendheden
naar Peking noodig om de noodige zeker
heid te krijgen, dat hei haling van het ge
beurde onmogelijk zal zijn. Er dient met
China nu eens voor al schoon schip gemaakt
te wordenvoor ons land kan dit niet anders
dan uiterst geraden zijn om de groote be
langen, die wg in het Oosten hebben.
Omtrent de troepen der mogendheden, die
op weg zijn naar Peking is nu ook weder
bericht en wel een zeer gunstig.
De Amerikaansche generaal Chaffee meldt
n.h dat de troepen den lOden te Hoh-si-wu,
ruim halverwege Peking en Tien-tsin zijn
aangekomen. Men gelooft dat Peking zelf in
'teind dezer week zal bereikt worden en men
die zijl niet van rich kon afzetten. De men-
sehen op straat keken dikwijls naar de in 't
oog loopend! haastig voorbijgaande, dicht-ge-
sluierda dame om.
Malve bemerkte dit volstrekt niet. "Uït
de heldere, rumoerige, volle hoofdstraat
kwam zij in de "straat, waar dokter Enne
Maurach woonde, uit het leven plotseling in
de donkere stilte.
Links aldaar, midden in straat, moest zijn
huis rijn. Zeker was er een plaatje aan,
waarop naar het plaatselijk gebruik zijn
spreekuren opgegeven waren-
Een lantaarn kwam op een, ijzeren arm
uit het huis te voorschijn.
Malve trad nader. Het was haar niet te
moede, als aan. iemand, die iets heimelijks
doet. Zij laa heel bedaard: Spreekuur van
des voormiddags 7 tot 9 uur en van des na
middag 3 tot 5 uur.
„Goed. Ik zal morgen, naar hem toe gaan.
Ik kan immers ook zijn raad willen inwin
nen-"
Die inval beviel haar bijzonder. Haar ma
ma was erg zenuwachtig. Fangart wilde zij
er niet bij nemen. Hij echter, hij had toch
die lijdensdagen met haar doorleefd, haar
mama dikwijls in. zorg en tranen gezien, hij
kon misschien raad geven.
Zou hij thuis rijn? Malve ging de zij
straat in, waar eenige ramen van zijn wo
ning uitkwamen. Neen, het gphieele 'huis was
donker.
Zij liep nu langzamer de straat weder
langs. Zij was nu heel kalm. De gemakkelijke
leugen werkte zij' gedurig meer uit. Bijna
neemt niet aan, dat de tegenstand daar
groot zal zijn.
In verband met hetgeen wij boven schre
ven is merkwaardig, wat de sMorning Post"
beweert. Dit blad zegt n.l. dat op het Lon-
densche kantoor van de Chineesche zeerech
ten een nieuwe boodschap in cijferschrift is
ontvangen van Sir Robert Hart. Zij is ge-
dagteekend van den 5den Augustus uit Peking
en luidt in hoofdzaak als volgt: »Nog on
gedeerd maar onveilig. Hoe spoediger wg
uit dezen toestand bevrijd worden, hoe beter,
want hij is lastig voor de Chineesche regee
ring en onveilig voor onszelf."
Dat zeer waarschijnlijk deze depeche onjuist
moet zijn, daar de Chineesche regeering wel
niet van goeden wil zal zijn, hebben wij boven
uiteengezet.
Verspreide berichten.
Er is weer een. onderkoning ter dood ge
bracht, nl. Chang Yin, Huan. Li Hung
Tschang heeft dit bevestigd. Ook is Li
Tscbam, vice-president der schatkist, in de
gevangenis gezet, beschuldigd van. vreem de
lingengezindheidhij moet de legaties ook
hebben voortgeholpen.
De correspondent van de „Times" te
Shang-hai meldt, dat de Engelsche consul-
generaal aan zijn collega's officieel mededee
ling heeft gedaan van de aanstaande ont
scheping van Engelsche 'troepenhij zeide,
dat deze maatregel 'genomen werd in het al
gemeen belang en m overleg met de öhmce-
sche autoriteiten. De Fransche consul heeft
hierop medegedeeld, dat, zoo er Engelsche
troepen werden ontscheept, er een gelijk aan
tal Franschcn zou wordeu aan wal gezet.
Te Sliang-hai komen vreemdelingen aan
uit alle doelen van het Chineesche binnen
land.
Volgens het „Miliiar "Woohenblatt" zijn
er nu 38000 man verbonden troepen met
,114 kanonnen te Ta-ku geland; in deze
maand zal dit getal' tot 40,500 met 162 ka
nonnen stijgen.
Uit Tokio wordt van 10 Augustus geseind,
dat de Russen Niu-Tsohwang hadden bezet
en op het douane-kantoor de Russische vlag
hadden gehesciien. Dit alles wais geschied „m
het belang van Russen en andere vreemdelin
gen en van de Chineezen zelf'.
Toch heerlijk, die overeenstemming van
belangen.
De „Gemiania" meldt, dat in liet aposto
lisch vicariaat van Zuid-West .Pe-tschiii ver
schillende Eraaische missionarissen, paters
Jezuïeten, zijn vermoord. Onlangs zijn daar
ook een aantal katholieke zendelingen en
3000 inlandsche Christenen omgebracht.
Zuid-Afrik?,
Men is te Londen niet zeer op zijn gemak.
En daar is waarlijk reden te over voor. Op
verschillende punten herleeft do strijd met
nieuwe kracht, en de zaak der Boeren
schijnt er beter bij te slaan dan in de laatste
maanden het geval was.
Daar is het westelijk deel van Transvaal.
Het heette geheel gezuiverd van Boeren.
Baden-Poweli, de held van Mafeking, had het
land tot rust gebracht en ging een triomfalen
intocht houden in Pretoria.
Hoe is het sinds veranderd. De la Rey
hield »B.-P." ingesloten te Rustenburg en
kwam het haar reeds voor, als was zij) het
aan haai* mama verschuldigd, eens een an
dere doctorale meening over haar toestand
te loeren kennen, dan die van Fangaart, die
geen vertrouwen verdiend©.
Reeds naderde rij het punt, waar de zij
straat op de hoofdstraat uitkwam, toen juist
een man den. hoek omsloeg
Malve 'kon van schrik ternauwernood vei-
der gaan. Hiji kwam haar tegen hijWat
moest hij wel van haar denken Wat zou hij
wel van haar zeggen Zou rij de kracht vim-
den om de een of andere geloof waardige ver
klaring van haar aanwezigheid hier te geven
Maai* hij liep haar ongemerkt voorbij. Hij
had haar in 'it geheel met herkend.
Een bittere teleurstelling ontnuchterde
Malve.
Dat hij haar zoo voorbij liep, kwam haar
voor als een, gelegenheid, dae hij lichtzinnig
liet voorbijgaan. Eten paar seconden, lang al
thans had rij' hem in haar gezicht kunnen
laten- zien, baar hand in de zijne kunnen la
ten.
Niet eens zulk een kleine aalmoes gunde
haar het lot.
Haar beid» broeders en haar zuster ja,
die hadden alle drie den wensch huns har
ten in vervulling zien komen. Malve maakte
htm daarvan letterlijk een verwijt. En niet
eens vreedzaam en geduldig waren deze ge
lukkigen.
Zij kwam zich zelf als een martelares,
maar ook als beter dan haar broers en zus
ters voor.
ÏFoeiMet elkaar te twisten! Er waren
moest door Ian Hamilton worden ontzet.
Inmiddels sloeg De la Rey zgn slag aan de
Elandsrivier en dwong Carrington naar het
Noorden terug te trekken.
Een telegram van Zeerust, gedagteekend
reeds van 7 Aug., bevestigt dezen jammer
lijken terugtocht. Het meldt dat Carrington,
na de mislukte poging om Elandsrivier te
ontzetten, en 15 mau aan dooden en ver
misten en zes man aan gewonden te hebben
verloren, terugtrok in de richting van Mafe
king, met het doel om zich daar teconcen-
tieeren.
Maar er is meer. Voor Mafeking is men
opnieuw beducht. Men vreest dat de Boeren,
andermaal offensief optredend, opnieuw het
beleg om het doip zullen staan. Reeds zijn uit
de stad weggezonden wie daar overbodig zijn.
Is er beter bewijs mogelijk dat het westelijk
gedeelte van Transvaal wemelt van Boeren
nop het oorlogspad" Hoe zou er anders
reden kunnen bestaan om voor een nieuw
beleg van Mafeking te vreezen?
En dan De Wet. Lord Roberts meldt niets
meer omtrent hem, waaruit optimisten aflei
den dat de kranige Vrijstater tusschen Smith-
Dorrien en Kitchener bekneid is en dat lord
Roberts zijn overgave of vernietiging afwacht
om die te melden.
Maar bezadigde mensehen houden het er
voor dat De Wet er reeds in geslaagd is zich
met De la Rey te vereenigen.
Uit een uitvoerig telegi am van deti corres
pondent der ïSlandard" te Pretoria over
De Wet valt noch het een noch het ander
met zekerheid op te maken.
Hij meldt dat De Wet na de Vaal te zijn
overgetrokken snel voortrukte naar Gatsrand,
vanwaar hij Woensdag 1,1. terugtrok naar
Lindequee. Verscheiden malen raakte Methuen
slaags met De Wet's kommando, maar De
Wet wist zich telkens los te maken, zjj het
ook met ngroote" verliezen.
Daarop is De Wet westelijk gerukt naar
Buffelshoek, di.' een gehucht op eenige uren
te paard van l'mchefstroom blijkt te zijn.
Vandaar is hij toen noordelijk gegaan naar
Welverdiend.
Toen de »Slandard"-correspondent Pot-
chefstroom bereikte, bleken de Engelschen
deze plaats ontruimd te hebben. Vermoede
lijk had Smith-Dorrien, die ook uit Stander-
ton hulp heeft gekregen, alle beschikbare
troepen samengetrokken om De Wet den
doortocht naar De la Rey te beletten.
Vier maal deed De Wet een poging om
zich met De la Rey te vereenigen, meldt de
correspondent. Maar Srnilh-Dorrien wist bet
viermaal te verhinderen.
De correspondent breekt daarmede zijn
relaas af. Moet er uit worden afgeleid dat
een vijfde poging van De Wet wél gelukte?
Of duurde de strijd voort, toen hij zgn be
richt verzond?
Men zou bijna geneigd zgo, de eerste ver
onderstelling aan te nemen.
Intusschen houden de berichten aan dat
ook ten Oosten van Middelburg de strijd
aanstaande is.
Bulier rukt van het Zuiden op. Ermelo
heeft hij bereikt; de Boeren trokken voor
hem terug op Carolina en Machadodorp.
Volgens een bericht aan de »Daily Tele
graph" zijn de Boeren voornemens den En-
gehche'n krachtigen tegenstand te bieden.
Zij verschansen zich geducht te Machadodorp
toch ernstiger en. belangrijker zaken in het
leven, dan difwaarover men nu zoo dikwijls
aan het kibbelen raakte.
„Kom je alleen?" vroeg haar mama, die
toevallig in de vestibule was. „Wat is er
voorgevallen riep rij terstond daarop, toen
Malve haar voile opsl-oeg en een bleek ge
richt met fonkelende oogen vertoonde.
Vensehooning te gebruiken was onmoge
lijk. Haar moeder moest het voorgevallene
immers toch te weten komen.
Heftig in de lcamer heen en weer loopen-
de, terwijl haar moeder weenend in den hoek
der sofa zat, vertelde Malve alles In haar
gedachten had zich met groote duidelijk
heid ieder woord, ieder gebaar ingeprent-
Lydia kwam van haar kamer beneden en
wilde de zaak ook nauwkeurig te weten ko
men. Zwijgend luisterde rij toe. Zij vergoot
geen traan, maar om haar mond speelde een
zonderlinge, bittere trek.
„Schik er u in, mama. Laat ieder van ons
gaan, waarheen hij wil."
„Neen," riep de weenende vrouw uit,
„dat mag niet gebeuren. Jullie moet aan de
heerlijke woorden van je vader denken.
Henri en Wolfgang moeten rich weer met
elkaar verzoenen. Morgen dadelijk- Ik wil
tooh eens zien, of het. woord en de wensch
dor moeder nog macht over mijn zonen
heeft."
Ja, reeds den volgenden dag zou er een
plechtige verzoening plaats grijpen. Elisa
beth Werlhof had niet 'tevergeefs dertig ja
ren naast een man geleefd', die van pathos
en van deftige vormen hield. Zij' kon, zich
met een vooruitgeschoven stelling bij Dal-
manthua, meer westelijk.
Omtrent de gevechten bij Middelburg
wordt uit Boerenbron nader gemeld dat de
Engelschen, die daar 1500 man stérk waren,
400 man verloren.
Dit bericht zegt voorts dat Grobler bij
Pretoria de Engelschen tusschen 30 Juli en
4 Augustus zware verliezen toebracht.
In Botha's laager komen nog steeds vrou
wen en kinderen uit Pretoria aan.
Omtrent het complot aldaar wordt nog
niet veel licht verspreid. Maar ook Roberts
heeft het feit bevestigd in een telegram van
Vrijdag 1.1., luidende nComplot om mij op
te lichten ontdekt. Het was onhandig voor
bereid. Leiders en alle betrokkenen zijn nu
in verzekerde bewaring."
Men ziet, dat Roberts alleen spreekt van
een complot om hem op te lichten. Van een
beraamden moord op Engelsche officieren
gewaagt hij niet.
Io den Vrijstaat zgn nog altijd Boeren in
het veld. Nu weer moeten er zich vertoond
hebben bij de Zandrivier, ten Zuiden van
Kroonstad.
(Semcngde Slededecllngen.
Morgen wordt het Boerengezantschap te
St. Petersburg verwacht. J)r. Leyds is er
reeds aangekomen.
De Shah heeft gisteren de wedrennen te
Ostende bijgewoond. Hij wedde en won zijn
winst schonk hg aan de beambten. Zooals
men zich zal herinneren gaf des Shah's voor
ganger niets om wedrennen bij wist wel
dat het eene paard harder liep dan het
andern.
In de geheele wereld is Loubet's rede te
Marseille zeer gunstig ontvangen, met name
in Duitschland, omdat men meent, dat de
geest van des Keizers woorden geheel in die
van Loubet terng te vinden is.
Den 31 Augustus begint te Hamburg de
inscheping der Oost-Aziatische troepen. In
acht schepen worden ongeveer 7000 soldaten
en veel krijgsmaterieel verzonden.
Waldeisee heeft van zijn Hannoveranen
nu afscheid genomen. »Z. M. den Keizer
huria", riep hij ten slotte, gelijk de Keizer
het hem een dag of wat geleden gedaan
heeft.
Men maakt zich in Oostenrijk gereed om
den lSJen Augustus den zeventigsten ge
boortedag van keizer Frans Jozef plechtig
te vieren.
Men had gehoopt, dat tegen dien datum
de taalquaeslie in Bohemen definitief zou kun
nen zijn geregeld, evenals de sAusgleieh" tus
schen Oostenrijk en Hongargetot nu toe
zijn echter de ministerieele bemoeiingen in
deze zonder succes gebleven.
Bij de wijding van een vaandel in Her-
nats m Oostenrijk is de vertegenwoordigster
der aartshertogin Marie beleedigd. Men
gooide haar met bierglazen en riep schande
lijke dingen.
De koning van Italië heeft om de nage
dachtenis zijns vaders te eeren 400.000 francs
gegeven aan de armen van Rome en 50.000
aan die van Turijn.
Een telegram uit New-Yoik aan de»Dai!y
zekere gevoelens en, gebeurtenissen volstrekt
niet m stilte en eenvoud gekleed denken. Er
moesten tranen vloeien, redevoeringen ge
houden en beloften gedaan worden.
De ongelukkige vrouw bezweek schier on
der haar gevoel van. verantwoordelijkheid,
Lij zag in haar zonen in 't gabeel niet vol
wassen mannen, die zelf moeten weten, wat
hun te doen staat, hetzij in vrede of m
twist, maar rij zag in hen slechts twiri-'nde
kinderen. Dezo tot het bewustzijn van hun
ongelijk te brengen, hen in den geest van
den afgestorvene te vermanen, was haar
heulige moederlijke plicht-
Zij bracht een geheel slapeloozen nacht
door, zat dikwijls weenend an bed op, liep
vaak geagiteerd heen en weer, verlangde va
lig naar haar echtgenoot en was zoo onge
lukkig, als maar een mensch wezen kan, die
nooit werkelijk ongeluk ondervonden heeft.
Zij' was door het leveoi zoo verweekelijkt en
verwend, dat het eerste ruwe tochtje haar
als een storm toescheen.
Het kwam haar voor, alsof alle onheil, dat
zich in een menschelijk leven slechts opuco-
pen kan, over haar losbarstte. Zij hiel.1 een
letterlijke revue over alles, wat de laatste
weken haar aangebracht hadden: den dood
van haar echtgenoot, verlies aan inkomsten,
een arme schoondochter, de vrees, dat haat-
Malve een. onwaardige liefde in het hart
droeg, en nu eindelijk was de strijd losge
barsten, dien riji had zien aankomen. Te veel,
te veel!
War dl vervolgd.)
