No. 10319.
TJit één. wieg.
54**° Jaargang.
Donderdag 16 Augustus 1900.
a t
Van de Parijsche Tentoonstelling.
1
BUITENLAND,
tjii
LI-,
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, niet uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. l.§5.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau Boterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bjj abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde k!et*« odcertentiëM opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Ho. 133.
*"S
DOOR
THÉRÈSE HOVEN.
V.
Laatst heb ik u naar Zwitserland gevoerd
zoo het reizm u goed bevallen, is, lezer, eilie-
tc, zoo vergezel me dan heden naar Venetië.
Eigenlijk bevinden wo ons met meer op het
tentoonstellingsterrein, doch. er even. buiten,
op het Champs de Mars.
Het as een model van de Lagunenstad, wel
niet op de ware grootte, maar men krijgt
er toch een heel aardig denkbeeld van de
paleizen en' kerken en vooral van de kana
len men kan er zelfs op varen voor den ci-
vielen prijs van 50 centimes, oftewel één
kwartje per persoon. De entree is overdag
1 franc en 's avonds 2. Dat is te zeggen op
gewone avonden; als er gondel- of bioemen-
feesten zijn, moet men 3 a 5 frs. offeren.
Of deze giften de feeststemming verhoo-
gen, weet ik. niet; ze dienen natuurlijk om
de kas te stijven, doch ook dat doel wordt
niet bereikt, ten minste er wordt nog steeds
geklaagd' en vrijwel de helft van de publieke
vermakelijkheden en vam de restaurants
lijdt aan een chronisch tekort, om het lee-
lijkes woord failliet niet te noemen.
Venetië te Parijs levert een gezellig kijkje
op in«t zijn nauwe grachtjes, smalle brugge
tjes en musea vol kunstschatten
In vertrouwen gezegd geloof ik, dat de
zelfde decoraties reeds, een paar jaar gele
den, .dienst hebben gedaan te Londen, waar
ze toen, „Venice in Londen" heetten; het
eenige onderscheid' zal 'm in 't water zitten;
't Theemswaiter der grachten zal uit dien aard
der zaak door Seine-water vervangen zijn.
's Avands is de verlichting wel aardig, maar
overweldigend mooi is 't er niet.
Interessanter is het gedeelte aan het
mijnwezen gewijdhet bestaat uit twee af
deel ingen, het eene boven de aarde, heb an
dere er onder.
Het eerste bevindt zich in „Le Palais des
Mines et de la Metallurgie" op 'b Champs de
Mars, dicht bij deh Eiffelteren. Het is weer
oen prachtig gebouw, gelijk er zooveel zijin
aan weerskantenvan den voorgevel bevin
den zich twee opengewerkte paviljoens met
een spdraalbrap er in. Boven in 't koepel
dak, dat 't Paleis bedekt, as een klokkenspel
aangebracht, dat uit 32 Mokken bestaat, le
zamen 5600 K.G. wegende. D'eze merkwaar
digheid wordit door een machine in werking
gebracht, een gewoon mensch zou er trou
wens de kracht niet voor hebbenvoor zulk
een klokkenspel zou de klokkenluider min
stens een Herkules moeten zijn.
Het paleis zelf bevat allerlei wetenswaar
digheden op 't gebied van met aal verwerk i ng
en de inrichting van mijnen; men zou er
dagen lang kunnen doorbrengen en zijn tijd
zeker niet betreuren, maar ik vraag u, wie
neemt sa* den tijd voor, waar zoo verschrik
kelijk veel ite zien is? Men heeft werkelijk
zijn hersenen niet bij elkander om nu eens,
op zijn gemak, het een of ander te bestudeer
ren. Hoogstens kan men een vluchtigen blik
slaan op de installeering van ijzeren voor
werpen, die aanwijzen, wat er al zoo gemaakt
kan worden.
Ben roman
VAN
IDA BODED.
38)
Des morgen verschrikten ha-ir ccchk-rs
van haar, omdat zij1 er zoo slecht uitzag. Zij
had zoozeer aan haar droefheid toegegeven,
dat zij zich lichamelijk diep ellendig ge
voelde.
Wolfgang werd tegen twaalf uur ontbo
den, aan Henri liet zij op heb kantoor be
neden zeggen, dat zij hem op denzelfden tijd
Verwachtte. Dat paste Henri al heel slecht,
wan vóór de beurs gebruikte hij zijn lunch
in de sociëteit, en wat zouden rijn vrienden
wel zeggen, als hij ontbrak!
Hoa onaangenaam voor de beide zonen
heb bevel ook wezen mocht, zoo- Waasden zij
het toch niet, dit te trotseeren. Hun goede
moeder wilden rij niet met. opzet krenken,
zeker niet. En. zij, kwamen met een soort van
verschooning voor de moederlijk?, noodebo-
ze agitaties, welke men aan ©en oude v. uv,
die door liefde gedreven wordt, ten goeds
moest houden.
Ook was hun toom geweken.
Wolfgang had inmiddels hevige aandoe
ningen der ziel gehad, Henri vatte zoo goed
als niets diep op.
Zonder twijfel zouden zijl bij' de eerstvol
gende toevallige ontmoeting den twist door
middel van een handdruk begpaven hebben.
Iu de tweede afdeeling, die op list Troca-
déro is te vinden, zijn twee onderaardsche
gangen gemaakt; in de eene daalt men (voor
1 franc) in een put, dio geheel machinaal ge
maakt is, dab wil zeggen uitgeboord door oen
boormachine, in plaats van door handenar
beid; in werkelijkheid heeft zulk een put
een diepte van 300 M., docli, hier op do ten
toonstelling, worden den afdaler verscheiden
meters geschonken. Beneden ziet men ver
scheiden galerijen, waar do verschillende me
talen, 't steenkool enz. quasi losgemaakt
wordt en een voorloopige bewerking onder
gaat. O. a. ziet men. er een stuk van een
goudmijn, gelijk zo in' Transvaal zijrabo
ven. den grond, ziet men. de verdere berei
ding, totdat de ruwe erts, in gladde steenen
vervormd, gereed h, om als souvereinen in
den zak van een Chamberlain of een Rhodes
te glijden. Onwillekeurig komt de gedachte
„ware deze goudmijn maar immer onder de
aarde gebleven.", bij' den bozoeker op.
In de andere gang ziet men (alweer voor
1 franc) eenige mijnen zooals ze in de oud
heid waren, te beginnen met den. tijd der
Phoeniciërs en opklimmende tot de Mid del-
eeuwen; verder het beroemde onder aard-
sche graf van Agamemnon te Myeane en
de doodenstad Memphis in Baneden-Egypte.
En verder nog alle mogelijke grotten) en ho
len, zooals de azurengrot te Napels, de mar
mergrotten van An nam, de kluizen aarsgrot
van. de Doode Zee.
In trouw», men kan in één kwartier meer
merkwaardigs zien! op de Parijsche tentoon
stelling dan men soms gedurende een reis
van weken aantreft. En alles even gemakke
lijk; toch. ia het verbazend! vermoeiend,
vooral omdat men zich onophoudelijk! af
vraagt: „Waar moet ik ook weer naar toe
gaan?" „Wat he>efb die of die me gezegd?"
„Wat mag ik volstrekt niet overslaan?"
„Waar verlangde ik ook weer zoo naar?"
Lach' niet om die vraag, lezerDe verzeker
u, dat men zijn zinnen niet bij elkander
heeft, als er zooveel van gevergd, wordt.
Ben. van de dingen, die men volstrekt
niet over mag slaan, is de landkaart,
dis de keizer van Rusland aan de stad Pa
rijs ten geschenke heeft gegeven.
Zij kost ons alweer een reisje; desnoods
kunnen we ons in een „pousse-pousse" door
een Japanner laten trekken of ons in een
rolstoel (bath-chaar) door een. Efuropeaan la
ten voortduwen.
Beide vervoermiddelen zijn er in menigte
en er Wordt dan1 c-ok ©en druk gebruik van
gemaakt. Geen, wonder! weinig beenen zijn
sterk genoeg om de weelde van een persoon
lijk bezoek aan zulk een reuzen-tentoonstel
ling te kunnen, dragen.
We begeven! ons nu naar ©en heel ander
gedeelte en wel naar de „Esplanade des In
valides", het pl'ein bij 't Invaliden-huis, 'h
Parijische Bronbeek, maar dan op grooter
^schaal ingericht.
Vlak tegenover de monden der kanonnen,
dio het Paleis der Invaliden omgeven, be
vinden zich twee monumentale gebouwen:
„Les Palais des ïnduslbries diverse®." Do
naam duidt reeds aan, dat er van alles te
zien is, b-v. de papier- en kartonbewerking en
dat wil wat zeggen in onze dagen; nu de
weelde in schrijfpapier en doozen zoo opge
dreven wordt; ook de fabricage van messen
Maar natuurlijk was zulk een zwijgend
voorbijgaan van een voorval in een familie
met zooveel vrouwen onmogelijk.
Met geduld verdroegen zij de tranen ei: do
uitvoerige toespraak hunner moeder. Zv
hadden daarbij eigenlijk slechts één duide
lijk gevoel: dat van pdiep medel-jden met
hun moeder.
Bereidwillig staken zij elkander later de
hand toe.
De toorn was geweken geheel en al.
Maar een soort van onverschilligheid m ver
vreemding bleef toch bestaan. Mon had' el
kander te veel gezegd. En men bezat dan
toch nog een geheugen.
Vooral' echter kwam heb hun kinderach
tig voor, dat zij als volwassen anenschen, als
mannen, die zelfstandig in heb leven ston
den, zich bij een schier dramatisch tooneel
weder moesben verzoenen.
Dat zou immers toch wel vanzelf gekomen
zijn. Zij waren dan toch ten slotte uit
wieg voortgesproten. Op stuk van zaken be
hoorden zij toch' bij elkander.
„Th. een talrijke familie moet men zich
voor eeuwige verklaringen, gevoelsuitingen
en (haarkloverijen wachten," dacht Wolf
gang. „Alles maar een beetje over zijn kant
laten gaan anders komt men niet van dab
eeuwige gehaspel af. Ein er rijn zooveel ern
stiger zaken
Henri zeide, nadart rij elkander de hand
der verzoening toegestoken hadden, dat hij
om gewichtige zaken terstond weg moest,
streelde rijn mama langs de beide wangen,
knikte rijn broeder, toe en. was verdwenen.
en scharen, van grove matrozen-messen af
tot luxe-messen met ivoren en paarlemoe
ren heften, toe.
En verder iets, wat elk vrouwenhart in
verrukking en elke mannenbeurs dn trepida-
tie moet brengen, nl. een schitterende ver
zameling juweelen, byouterie en alle moge
lijke goudwerken, zóó smaakvol en verleide
lijk, dab men er met een zucht voorbij)
gaat!
Dan uurwerken; men weet, do Frausche
uurwerken zijn sedert eeuwen beroemd en al
concurreerde later Zwitserland, het Schwarz-
wald en Amerika, wie een Franschs klok
heeft, bezit een goede klok.
Doch ons horloge, 'b zij te Parijs, Genève,
Homberg of Chicago gemaakt,"wijst aan,
dat onze tijd beperkt is; we haasten onsdu9
vorder, voorbij voorwerpen van leder, van
zink, van koper, van gutta-percha enz. enz.
gemaaktwe letten nauwelijks op het speel
goed, dat op zichzelf een tentoonstelling
vormt, daar het de gelieele geschiedenis van
het vak, of juister van het voortgebrachte,
geeft. Zoo is dei wording en verfraaiing van
do tinnen) soldaatjes alleraardigst om te
zien.
En nu komen wij waar wij wezen moeten,
voor de monsterkaartdeze is gemaakt in de
keizerlijke steen en-slijperij vam Jekatfcheri-
nenburg, heeft vier jnillioon francs en drie
jaar werk gekost en is 352 K.G. zwaar;
geen gevaar dus, dat men er mee weg zal loe
pen. De kaart is, zonder lijst, ongeveer 1
vieak. M. groot; de lij'stl is van leikleurig jas
pis; de kaart zelve van kostbare Ural-steo-
nen, de zee van lichtgrijs manner em de de
partementen' van verschillende tinten jaspis.
Er rijn met minder dan 160 steden, aange
geven door diamanten (zooals Parijs), safie-
ren (o .a. Rouaan), smaragden (Marseille),
paarlen enz. De namen der steden en1 ook
die der rivieren rijn er in goud opgeschre
ven.
Dit alles klinkt als een Arabisch, sprookje,
niet waar? En toch is het de nuchtere waar
heid. Eén ding is maar jammer bij dibpracht-
sfcuk, evenals bij al het overige, waarvan ik
u slechts een miniem gedeelte heb laten
zien men heeft geen tijd er lang genoeg bij
stil te staan om alle bijzonderheden in hun
geheel te bewonderen.
De bezoeker d'er Wereldtentoonstelling
krijgt er, evenals do geduldige lezer van
deze schetsen, slechts een vluchtigen indruk
van, hij denke „beter iets dan niets".
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 15 Aug. 1900.
In en om China.
In de „Weseler Zeivung" vinden wij1 oen
aardige®. brief van den korvebkapibein Lans,
dem bevelhebber van de litis, hot Duitscho
oorlogsschip, dut zich bij <de verovering van
do Tarku-foriben zoo heldhaftig heeft gedra-
gen.
Aangezien, deze brief belangwekkender ie
en aangenamer te lezen dan een uitvoerig re
laas van alle „on dit's" over den oogenblikke-
lijikom toestand in CJhina, en feitelijk nieuws
heden ongeveer volstrekt ontbreekt, geren
wij aan dien brief allereerst ©en plaats.
•Hij ging naar de sociëteit 'toe: de achter-
blijvanden wisten d'it wel. Maar rij verge
noegden rich met oen welsprekenden zucht.
Wolfgang, van rijn jeugd af beederderaan
zijn moeder verknocht, bekommerde er zich
ernstig over, dat zij er zoo vervallen uitzag.
Het deed hem leed', dat hij toch' nog zaken
met haar moest bespreken, die haar agitatie
zeker zouden doen toenemen.
Hij zette rich bij haar neer, die in haar
gewonen leuningstoel bij het raam nu let
terlijk ineenzakte.
„Mama," zeide hij; „wij rijn nu eens al
leen. Dat gebeurt zoo zelden, dab ik er ge
bruik van moet maken Ik moet eens met u
over Lydia spreken."
„Ach," zeide rij1 met een mismoedige®,
zucht.
„Ja, het duldt geen uitstel. Is u er van
overtuigd, dat Lydia haar aanstaande wer
kelijk liefheeft? En nog meer: gelooft u
niet, dat ÏRieurieth onze Lydia slechts uit be
rekening neemt Als wij die overtuiging
hadden, dan moesten wij er toch oo aan
dringen, dat rij haar engagement verbreekt."
Mevrouw Werlhof keek hem verschrikt
aan.
„Hoe kom je aan zoo iets? Het engage
ment verbreken?! Nog een® een schandaal
aan Lydia's persoon vastknoopen
„Ik kom daaraan, omdat ik meen opge
merkt te hebben, dat Reurieth niet heel aar
dig voor haar is." Wolfgang gevoelde zelf, hoe
weinig zulk een opmerking zou bewezen heb
ben- Maar hij wilde de meening van rijn
moeder uitlokken.
Aan boord van de Keizerin Augus
ta; Ta-ku, 27 Juui 1900. Mijn eerste poging
om weder met de pen te schrijven, dien© om
u mijn hartelijke groeten over te brengen en
u mede te doelen, dait't mij naar omstandig
heden goed gaat. Het was een moeilijk» ruaar
interessante tijd, dien wij op de litis heb
ben doorgemaakt. Den 17-en Juni zal ik niet
gemakkelijk vergeten. De litis werd door
de Ckmeezen wel voor een dei' voornaamste
tegenstanders gehouden en overeenkomstig
met een granaat,vuur vereend; doil een zwaar
pantserschip waardig geweest ware-. Zeven
tien treffers van een kaliber van 12 tot 21
c.M. kregen wij, waarvan heb moerendeel dn
het schip sprong en zooveel van mijn brave
mannen gedood en gewond heeft.
De houding mijner officieren en manschap
pen was eenvoudig grootscdihet was een ge
not met hen te strijden. Aan den strijd na
men deel de Franscho Lion, Alger ine
(Engelsch) en da Russische schepen Bodue,
Koretz en Giljack. Ik streed voorna
melijk aan de rijde der Bngclschen.
'Drie kwartier vóór de beëindiging van het
gevecht wij hadden reeds twee forten in
genomen om 6 uur in dein ochtend kwam
ik aan de beurt. E'en dicht bij mij' op de
brug barstend» granaat slaat mijn linke-ron-
derbeen stuk en scheurt het vleesch wegiu
do borst, gezicht en beenen kreeg i'k voorts
een 25-bal Heine wonden en splinters, ter
wijl de linkerhelft van mijn geacht heole-
maal verbrand wa®. Ik zag er fraai uit! Ik
bleef bij mijn bewustzijn en stond onmiddel
lijk weier op de beenen, d. w. z. op mijn rech
ter. (Vandaag kan ik niet verder schrijven.)
28 Juni 1900. Ik moest het kommamdo
echter overgeven. Toen ik naar beneden ge
bracht werd, sprong er weer ©en granaat in
mijn buunt, die do trap weg daed' vliegen,
zood'at ik met de stukken 15 voet naar bene
den vloog. Ik voel het nog in al mijn lede
maten Om 6 uur 40 kondigde een verscibrik-
kelijiko ontploffing in het fort en het donde
rend hoera van mijn manschappen het eind©
van het gevecht en onze overwinning aan-
Er viel teen ©en steen van mijn hart. "Wat
had «r niet met do lit is kunnen gebeuren.
Een treffer in d!o ketel- of ammunitieruimten
en het was mat h»t goede schip god'aan
geweest. Onze kameraden buitien op do groo
te schepen moesten werkelooz© toeschouwers
blijven. Zijj konden niet dichter dan ilO zee
mijlen bij' de kust komen om hot ondiepe
water.
Het gaat mij! au tamelijk goed, maar do
vol© klein© wonden en do bij mijn val ge
kneusde ledematen maakten dat ik in do eer
ste ze® dlagem 'bijna niet kon slapen. Ik
word uitstekend verpleegd. Do dokters ho
pen mijn voet te kunnen behoudbn, vooral
omdat er geen koorts bij komt. Allo twee
dagen krijg ik oen nieuw verbanddalt is mij
een vreugde. De dokters hebban mij beloofd
©en boek te zullen aanleggen van alle ee.ro-
titels, waarmee ik ze bombardeer.
'29 Juni 1900. God rij dank, dab wij do
Ta-ku-forben hebben genomen en dat d'aai-
door do verbinding van onze troepen met
Tien-tein is verzekerd'. Gisteravond kwam de
admiraal Ben dem au®' meit een telegram van
den Keizer naar mij toe. De heb van den
Keizer de orde p our 1© m érit© gekregen.
Dat is toch te veel. Ik heb slechte mijn
plioht gedaan. Ik was zeer aangedaan.
„Je verbeeldt je dat maar," zei deze sehcr
gemelijk. „Lydia is immers zoo eigenaard'g
Die zal het hem wel verbod*® hebben, haar
in het bijrijn van getuigen liefdeblijken te
geven. Ik ken mijn dochter beter Jan jij
Natuurlijk heeft rij hem liefwaarom zou
zij hem anders genomen hebben? En bij'hem
moet het ook liefde zijn. Lydia is immers
niet rijk. "Wat rij heeft, is een heel aardig toe
voegsel tot een officiershuishouden; maar
als hij om het geld had wiEen trouwen, dan
zouden er toch' wel' andere meisjes geweest
zijn."
„Hij heeft haar inkomen eerst later ver
nomen," merkte Wolfgang aan.
„Lydia zeide dit tegen hem op den dag
der opening van het testament, zooals je zelf
wel weet. Hij zou toen nog hebben kunnen
terugtreden; want niemand' behalve Wak
ker wist iets bepaalds omtrent hun engage
ment."
„TerugtredenWolfgang haalde de schou
ders op.
Hij bezwoer zijn moeder, met Lydia eens
heel vertrouwelijk, als uit eigen initatief,
onder vier oogen, openhartig te spreken.
Maar rijn moeder wilde daarvan niets weten.
Eindelijk ging hij? heen met heb gevod,
dat het rijn plioht was en bleef, dien man
van de zijde zijner zuster weg .te rukken.
HOOFDSTUK "VI.
Mevrouw Werlhof had later het pijnlijke
genot, heb geheele tooneel tussdhen Henri en
Wolfgang ©n haar eigen houding daarbij nog
Van Peking zal de ontknooping vermoede
lijk nu wel spoedig volgen; vandaag of mor
gen hoopten de internationale troepen in do
hoofdstad van het Hemelsche Rijk te rijn.
Den ton Augustus zijn zo varriTLeu-tsm- ver
trokken, den 5 en hébben rij Pei-fcsang geno
men, den 7en Yanig-tsuu, den 9en Holi-si-
wutoen waren zij ruim halverwege Peking.
Hoa zuEen de troepen die stad aantref
fen? Besloten, tot een laatste poging om do
verbonden troepen terug te drijiven, zoodat
een bombardement n-oodig za.1 worden? Zul
len zij de gezanten nog levend vinden? Clau-
do Maodonald hing dezer dagen een vrij-don
ker verhaal op van hun 'toestand' en eein'do
dat do honger begon te dreigen; andere be-
riohten klinken mfadér duister; er zou nog
leeftocht in voldoende mate zijn- Weldra
zullen wij alles weten, do ontknooping van
het Chineesche drama is nabij, althans van
de eerste acte.
Wat dei volgende aotc-s zullen brengen laat
zich nog ni»t met zekerheid gissen. Zal Ebge-
land met zijn aanspraken op de Yang-fese ons
de tweed© leveren, en Zuid-Ohina, waar de
toestand zoo gespannen is en gevaarlijk de
dér de
Dmtsehland trekt zijn eskader bijl Shang
hai satmen. De Gofion was ei" al sedert 14
Julinu gaan er ook de Schwalke, litis
en Seeadler heen.
De officieren van het Belgische contingent
zijn nu aangewezen. De opperbevelhebber,
kolonel Bartels. krijgt 25,000 francs traote-
mont, de bataljonskommandaut 150C0 francs
enz., ornxvens voor elk nr.g een toelage
De fo ten van Kanten moeten blijkens
een gdheim onderzoek cntings opnieuw vo-.r-
zien zijn via. de mee»i> mods ne kanonnen.
Er digit een garnizoen van een kleine 2e,000
man, bewapend met Mausers en Wmctiester-
gewerejn.
Het Gbineesdhe tolegxaafdepartement te
Shang-haL heeft bekend gemaakt dat het
voortaan weer telegrammen in ontvangst
neemt, bestemd voor Peking. Deze telegram
men -worden per draad naar Tsi-nan, en van
daar per koerier naar Peking overgebracht.
Het internationale telegraafbureau te
Bern zal een. geregelden. koeriersdienst in
stellen tusschen Peking en Tsi-nan, ten "be
hoeve van de telegrammen. Dépêche® met
liet adres „Peking, koerier Tsinan" worden
voor risico van den afzender ngenomen to-
ge® betaling van 17 fr. 50 extra, voor de on
kosten van den koerier. Natuurlijk kunnen
dergelijk© .'telegrammen vertraging ondervin
den.
Huid-Afrika.
Do gansehe wereld volgt De Wet met be
langstelling op zyn stoutmoedigen tocht, na
gezeten door een veel sterker vijjand.
Volgens een bericht aan de »Daily Mail"
uit Kaapstad heelt de Wet 3500 man onder
zijn bevelen en beschikt hjj over 10 kanonnen,
waaronder twee 5-ponders. Voortdurend echter
neemt zijn macht toe door burgers die zich bij
hem voegen en opnieuw de wapens opnemen.
Levensmiddelen heeft hij nog genoegwel
zou hij geen suiker en koffie meer hebben;
maar er is neg voor zes weken vleesch en
mielies. Hij voert een trein van 200 wagens
mede.
Volgens dit bericht zouden omstreeks 1000
eens te smaken, toen zij, het geheele verloop
daarvan aan. haar dochters vertelde. Zij was
daarbij uitbundig in lof over de goede, kin
derlijke gezindheid van haar beide zonen, die
zich ook niet maar een oogenblik tegen de
verzoening verzet hadden. En om Wolfgang
nog in 't bijzonder te prijzen, zeide rij, dat
hij een even trouwe broeder 'als zoon was- en
zij'n gedachten er bijvoorbeeld over pijnigde,
of Reurieth het geluk Wel genoeg waardeer
de, dat hij door Lydia had verkregen, of hij
haar Eefde ook ten volte beantwoordde, ja
of zij zelf hem genoeg liefhad om rijn lot met
hem te deelen.
Uit lanter verlangen naar vrede en liefde
werd hun moeder op die wijze erg onbeschei
den war.t het) was aan Wolfgang in de ver
ste verte niet in de gedachten gekomen, dat
zijn gesprek aan zijn zusters bekend zouwor-
den.
Lydia echter* veranderde van. kleur. Zij
werd doodsbleek.
■Zij dwong zich af, te zeggen„Die goede
jongen
„Ik word bespied," dacht rij verbitterd.
Was dat de zegen en de vrucht des levens in
den kring van broeders en zustei's, dat geen
•gewaarwording in het verborgene kon blij
ven, geen lob zich vrij kon ontwikkelen Met!
ruwe handen greep deze opgedrongen liefde
in alles ih en trok alles in het schelle licht
van eindeloozö besprekingen en overv-gin-
Wordt vervolgd.)
$SÉ
