54ste jaargang.
Eerste Blad.
Uit één wieg.
Zondag 19 en Maandag 20 Augustus 1900.
No. 10322.
MOTORRIJTUIGEN,
UIT DE P E It S.
BUITENLAND.
M.t
M.»
M.S
schiedai ischesouRflii'T.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal*. Voor Schiedam en Vlaardingen 1.25. Franco
per post fl. 4.65.
Pfjjs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBoterstraat 08.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels 11. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die 7.ij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde fclei.it* advertentiën opgenomen tot den prys van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intern. Telefoon Ufo. 133.
I
De Gedeputeerde Staten der Provincie
Zuid Holland,
brengen ler kennis van belanghebbenden, dat
in hunne vergadering van heden is vastgesteld
het volgende besluit
iDe Gedeputeerde Staten der Provincie Zuid-
Holland,
Gelezen de missive van Burgemeester en Wet
houders van Vlaardinger-Ambacht, dd. 30 Juni
11., no. 1823, houdende verzoek, voor het gohruik
van motorrijtuigen ongeschikt te verklaien de
volgende, in hunne gemeente gelegen wegen
a. den Holijweg of Hoüoihoekschen weg;
b. den Verone.iweertschen- of Breeweg
c. den Zou*eveenschen weg, welke drie wegen
te zatnen de verbinding vormen van Vlaar
dingen met Schipluiden
d. den Vlaardingschen weg van Vlaardingen
naar Ketbel en Spaland
e. den Zuidbuurtschen weg, zijnde een der
wegen naar Maasland
Gelezen het ter zake ingewonnen bericht van
den Hoofd-Ingenieur van den Provincialen Wa
terstaat in dit Gewest, dd, 24 Juli II., no. 1408;
Gehoord het rapport van de Leden der be
trokken Afdeeüng van hun College;
Gelet op art. 20 van het Provinciaal Regie
ment op de wegen en voetpaden (Staatsblad
no. 58 van 1899)
Overwegende, dat de hierboven sub a en c
genoemde wegen, waartusschen die, sub b ver
meld, gelegen is, over het grootste gedeelte eene
breedte hebben van niet meer dan 2.40 a 2.70
Meter, terwijl de bermen op de meeste plaatsen
te sterk hellen om bij het passeeren met motor
rijtuigen voldoende te kunnen uithalen;
dat de in de gemeenten Kethel en Spaland
en Maasland gelegen gedeelten der wegen, sub
d en e genoemd, reeds voor het verkeer mei
motorrijtuigen ongeschikt zijn verklaard bij de
besluiten dezer Vergadering van 5 Juni II., G.
S. nos. 38 en 94 (Prov. bladen nos. 41 en 42)
dat er dus termen hestaan om het onderwer
pelijk verzoek in zijn geheel in te willigen
Hebben besloten
De hierboven sub a, b, e, d en c genoemde
wegen in de gemeente Vlaardinger-Ambacht
ongeschikt te verklaren voor het gebruik van
motorrijtuigen.
's Giavenhage, 7 Augustus 1900.
De Gedeputeerde Staten voornoemd,
PATJJN, Voorzitter.
CRENA DE IONG, 1°.-Griffier
DRANKWETIIEnZIENING,
„Het Volk" gaat voort ihefc ontwerp tot
herziening der drankwet te bespreken en be
handelt hedem het onderdeel) „invoering van
het maximum".
Het blad zegt daarvan
Invoering van het maximum.
De Regeering wil de vergunningen, die
Ban roman.
VAN
IDA BOY-ED.
41)
„Naar mij 'toe?" riep hij. „Naar miji toe?"
„Ja, naar u toe. Vandaag, nu, als het niet
zoo mët mama geloopen was. En gisteravond
ben ik al aan uw deur geweest, otm uw «week
uren te zien. En op den hoek der straat is
u mij voorbijgeloopen en heeft u mjij niet her
kend niet eene herkend
Zij barstte in, tranen uit. Zij wist in 't ge
heel niet, wat zij al' zoo gezegd' en verraden
had. Zijl kwam zich diep ongelukkig en te
vens zeer verruimd voor-
Zwijgend en langdurig keek hij haar aan.
Zijn blik was omfloerst, zijn wangen waren
bleek.
Hij e treed een laatsten strijd. Thans nog
zwijgend heen te gaan, heette dit niet twee
rampzalig te maken?
Voor zich alleen zou hij de kracht gehad
hebben om te zwijgen.
Nu echter had zij hem zonder terughou
ding 'haar ziel ontsloten, en hij zag, dat hij
daarin leefde en heerschte.
Hij haalde diep adem en (bief zijn hoofd- op
als een trotsche en gelukkige.
„Malve," zedde hij zachtjes, „dierbare, ge
liefde Malve."
Hij mam' dfe weenend© in zijn armen.
Zachtjes, vol eerbied, drukte hij kussen-op
haar voorhoofd- en beur -haar. Zij bleef voort-
weenen-.
door het verval-ien der bestaande vergunnin
gen met il Mei 1901 openvallen, bij opbod
uitdeelen onder hen, die deze vergunningen
tot dien datum bezaten.
De Regeering had zeker geen manier kun
nen bedenken, die het drank verfcoopersbe-
drijjf meer in handen van kapitalisten speel
de dan d'eze. Wie het meeste biedt, is de
man. Kapitalisatie van dit bedrijf staat ech
ter gelijk met groote, aantrekkelijke lokalen,
uitbreiding van, de drankgelegenheid en hoo-
ge prikkeling van de drïakgenegenheid.
Meer in den geest van den Volksbond is
het 'denkbeeld in het Voorloopig Verslag ge
opperd, om de voorkeur te geven aan perso
nen of vereenigingen, die volgens het Go-
thenburger stelsel hun drankgelegenheden
willen exploiteeren of die zich willen verbin
den, hun nering 'hetzij des Zondags, 'hetzij
'e morgens vroeg en 's avonds laat niet uit
te oefenen. Het G-otlienburger stelsel bestaat
hierin, dat men de drankgelegenheden doet
exploiteeren door maatschappijen, die daar
mede niet meer winst bunnen* behalen dan
een -matige rente over het maatschappelijk
kapitaal en die de meerdere opbrengst moe
ten storten in de schatkist of de g-ern oen te-
kas of haar ten publieken nutte moeten aan
wenden-
De Geheelonthoudersvereeniging wil voor
de beschikbare vergunningen in aanmerking
laten 'komen, behalVe d-e personen die sinds
1 Mei 1881 onafgebroken de vergunning in
de betrokken gemeente hebben gehad, de
erfgenamen in de rechte lijn of in de zijlinie
tot den tweeden graad, of de weduwe of we
duwnaar van hen, die op 1 Mei 1881 ster
ken drank met vergunning verkochten, voor
zoover zij tijdens het overlijden hunner erf
laters bij' hen inwoonden en sinds het over
lijden de nering hebben voortgezet en in
de tmieede plaats de personen, die op 30
April 1901 reeds gedurende den lamgaten tijd
in de betrokken gemeente vergunning heb
ben gehad.
Ons kan geen dezer oplossingen bekoren
ook niet de geheel wi! tókeurgie vaststelling
der schade-vergoeding op 5 maal de laatst-
geschatte huurwaarde. Wie weet, hoe
vreemd er met die schattingen wordt omge
sprongen hoe in de eene gemeente veel boo
ger wordt geschat dan in de anderedat het
debiet bovendien volstrekt niet is in verhou
ding tot de huurwaarde, laat staan dat de
.ka-pi taal waarde der vergunning daarnaar zou
kunnen worden berekend.
Wil men in één slag allo overkompleet®
vergunningen opruimen, dan zien wij geen
rechtvaardiger weg, dan dien der Regeering
(daargelaten de wijtee van schadéberéke-
ning); maar noch als sociaal-democraat, noch
als drankbestrijder kunnen wiji medegaar.
met een dergelijk© moedwillige overdracht
van het bedrijf in handen van het kapi
taal.
Wat dan
Tn verband hiermede zou „Het Volk" het
volgende wenscthen te bepalen:
lo. de bestaande vergunningen vervallen
in ©ik geval met den dood1 van den tegen-
woordigen rechthebbende totdat -het tegen
woordige wettelijke maximum is bereikt';
2o. het maximum wordt over 20 jaar ver-
Ontsteld boog hij zich voorover en nam
haar gezicht tussohen zijn beide handen, met
diepe, vurige blikken keek hdji hiaar in de
óogen.
„Stort je tranen, omdat je mij liefhebt?"
vroeg hij teeder.
En toen zij zweeg, vervolgde hij' opeen ju
belenden toon; „Maar je hebt mijl lief!"
Nu wieip zij zich hartstochtelijk aan zijn
borst ,en mot d© armen om zijn hals 'gesla
gen, riep zij, als deed zij een duren eed
„Tot in d'en dood
Hij hield) haar aan zijn hart geklemd, op
dat zijl het hoofd niet zou opheffen en do
tranen in zijn oogea niet zien.
Het Waren de eerste tranen -des geluks in
zijn geheele leven.
Een vurige dankbaarheid' jegens haar, die
hem dit oogenblak had geschonkenvervulde
zijn -geheele hart. Hij zwoer, dat haar -liefde
en haar vertrouwen haar niet zouden berou
wen, nimmer 1 Hoe hard ook nog zijn levens
strijd zou wezen zij zon daardoor niet aan
geroerd worden. In een»sterke wapenrusting
wilde hij voor haar staan, haar met zijn
schild' tegen allo ruwheid beschermen.
Uit de stilte van haar verzonken zijn in
de liefde, ontwaakte Malve het eerst weder
tot de werkelijkheid des levens.
„En je woudt weggaan, en ik zou nooit te
weten gekomen zijn, waarheen of j© oog
aan mij dacht fluisterde- zij.
„Nu gaan wij te zamem," zeid© hij- met
fiere kalmte, „I& weet, dat het je goed is,
Iho© mijn -lot ook moge *we»a, en dat je den
moed hebt, daarin met mij te deden.'"
„Te zamen te zamen?" stamelde iMlalve,
en een namelooss© schrik m-aakte rich- van
iaagd, bijv. met 100 1 vergunning op
1000—500 inwoners;
3o. igroote gemeenten worden verdeeld in
vergunnings-dietricten, onder* deze bepaling:
a. het aantal vergunningen over de geheele
gemeente genomen, mag het thans 'bestaan
de maximum niet overtreden
b. voor -de toename der bevolking na in
voering der nieuwe wetsbepalingen geldt
niet het bestaande maximum, doch het la
gere maximum, dat over 20 jaar algemeen
zal gelden.
Volgens deze regeling ilaat men de ver
gunningen uitsterven, totdat het maximum
is bereikt. Aangezien het recht zuiver per
soonlijk is, behoeft voor de aldus vervallende
vergunningen geen schadevergoeding te wor
den gegeven.
Een nieuwe verlaging wordt voorbereid
geen stagnatie in de 'beweging. En dooi het
nieuwe maximum reeds aanstonds op de ver
meerdering der bevolking toe te passen
(waardoor in de nieuwe buurten reeds ter
stond de drankgelegenheden zeer zullen wor
den beperkt), gewent men het publiek aan
die nieuwe regeling. In 1921 kan een verdere
verlaging van het maximum plaats vinden,
tenzij reeds vroeger de omstandigheden gun
stig mochten zijn.
O. i zou dit de meest eenvoudige en gelei
delijke oplossing der kwestie zijp.
De verhooging der Invoerrechten.
De „N, R. Ct." schrijft
Met de strekking van het betoog van het
„Vaderland", waarvan in het Persoverzicht
in ons vorig nummer meded-eeling werd ge
daan, vereenigen wij ons. -Geen verhooging
van ons tarief van invoerrechten, tenzij de
noodzakelijkheid om thans deze verhoogde
belasting op te leggen duidelijk wordt aan
getoond. En dat is in de Memorie van Toe
lichting niet geschied.
iMet het'gevm van hun toestemming tot
het opleggen van nieuwe lasten zijn de Sta-
ten-Generaal nooit toeschietelijk geweest. De
'voorgestelde verhooging van dm wijlnaccijns
moest nog niet lang geleden worden terug
genomen, toen d© behoefte aan deze nieuwe
•bron van inkomsten niet onvermijdelijk
bleek. De verbooging van het effectenzegel
moest achterwege blijven, tot in compensa
tie daarvoor de rijfcstollen konden werden
afgeschaft. Bn zoo zal men nu oo-k 'het bewijs
mogen vragen, dat deze belastingverhoo-
'ging onvermijdelijk ie.
Natuurlijk is er voor de voorstanders van
het vrije ruilverkeer nog meer reden om dien
eiseh te stellen, waar heb ingediende wetsont
werp, ofschoon geen protectie beoogend, toch
heb verschil tusschen ons fiscaal en een zui
ver protectionistisch tari-ef kleiner maakt-
Dat een minister van financiën gaarne
voor een wat ruim© kas zorgt, verstaan wij.
Maar van den minister Pierson mag, met
het oog op de beginselen, die hij steeds heeft
voorgestaan en waarvan hij de eminente ver
dediger is, met grond verwacht worden, dat
lüj aan ©en voorstel tot tariefverhooging
slechts vasthoud©, wanneer duidelijk vast
staat, dat man er niet buiten kan,
De „Tïjld" schreef gisteren in oen. hoofdar-
haar meester. „Wat zullen mijn broers en
zusters er wel van zeggen?"
„Wat zij willen," beweerde hij schier over
moedig.
,,Zdj zullen het niet toestaan 1" zeide zij
zacht.
„Niet toestaan?" Hij hief het hoofd op en
glimlachte even, „Je 'leeft toch je eigen leven.
En wat zouiden zij tegen je keus kunnen heb
ben Dat ik arm ben Lk denk trotsclier en
grooter over de waarde van een man, dan
dat ik hem naar goud zou afmeten."
„Dat niet alleen -de vooroordeelen
men zegt het heet
Hij zag, hoe zij sidderde, hoe haar hand
aan een kast naar steun zocht, hoe haar Wik
den zijnen ontweek.
Hij trad dicht naar haar toe en legde zijn
handen op liaar "schouders.
„Zie mij aam 1" beval hij.
•En terwijl zij schuchter den blik ophief en
in zijm manlijk, ernstig gelaat staarde, in
zijn fonkelende, warme, diep© oogen, waar
van zulk ©en geruststellende kracht uitging,
werd het haar weder veiliger en boter om
het hart.
Het was onmogelijk. Deze man, di© zijns
gelijke voor haar niet had op do wereld, die
kon nooit of te nimmer een slechte daad be
gaan hebbeen.
^Spreek!" beval hij andermaal.
En glimlachend en zalig keek zij naar
hem op.
„Ik kan niet spreken," zeid© zij, „ik geloof
aan je."
„Dat moet je, en dat zal je," zeide hij, ter
wijl hij haar onafgewend en met ijzeren ernst
in de oogen keek. „Geen gedachte wil ik voor
tikel, waarvan wij' ©ven-eens in ons vorig
nummer een kort uittreksel gaven
„Indien het hier gold een andere belas
tingheffing, indien niet in werkelijkheid de
veihooging van hot Tarief van invoerrechter]
in zich zelf ten volle gemotiveerd wae, dan
zou, zonder twijfel, de noodzakelijkheid om
jaarlijks bijna twee millioen gulden voor de
schatkist op to vorderen, krachtig moeten
worden verdedigd." En dan concludeert het
blad, dat andere redenen de regeering ge
dwongen hebben de thans voorgestelde her-
ziening in te dienen, en wel vooral redenen
van protectionistischen aard.
Dat de regeering zich daardoor niet heeft
laten leiden bij heb doen van haar voorstel,
daarvoor staat ons het verleden van den ont
werper van het herziene tarief, in overeen
stemming met zijn verklaring in de Memorie
van Toelichting, borg. Maar* tegenover der
gelijke beweringen klemt te meer de eiseh,
dat de noodzakelijkheid van het voorstel op
ander© gronden duidelijk worde aangetoond.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 18 Aug. 1900.
China.
Peking is gevallen. De verbonden tro-epen
zijn den 15 den de Keizerstad binnengetrok
ken ©n hebben er de gezanten en de vreem
delingen bevrijd. Na een heldhaftige verde
diging is voor hen het lang verbeide ontzet
gekomen.
De- Keizerin, prins Tuan en de hofhouding
hebben de komst van den vijand niet afge
wacht. Zij zijin gevlucht, volgens sommige
berichten reeds den 7den, naar Hsi-ngan, be
schermd door heb grootste deel van het le
ger ©n de Boksers.
U-Hung-Tschang heeft nog een poging ge
daan om de Keizerin te bewegen te Peking
te blijven. Maar zij heeft het verstandiger
geacht d© wijk te nemen.
Van den Keizer heeft meia niets verno
men.
Wie ook niet te PokiDg schijnt gebleven
te zijn, is sir Robert Hart, de directeur der
Chineesohe douane. Volgens een Reuterbe-
richt van 16 dezer uit Hohg-kong hebben de
douane-ambtenaren te Kanton ©en bericht
ontvangen, volgens hetwelk Hart reeds vroe
ger PeEng lieeft verlaten onder Chineescli
geleide.
lEr is een kruiser gezonden om hem aan
boord te nemen, als hij de kust bereikt.
Wat nu? De hardnekkig© tegenstand dien
Ta-ku ©n Tien-tsin deden verwachten is uit
gebleven. Bijna ongehinderd is het verecmig-
de leger opgerukt en heeft zonder slag of
stoot Peking kunnen bezetten.
Wat nu? Hsi-ngan, waar zich thans 'het
verzet tegen d» Westerlingen concentreert,
ligt niet minder dan 1000 K.M. hemels-
breedte zuidwestelijk van Peking. Deze stad
die reeds in d© 12de eeuw vóór de christelij
ke jaartelling moet zijn gebouwd, is nu nog
wat grootte, bevolking en handel betreft, d©
belangrijikste stad van noordelijk China en
je verborgen houden ©n geen daad mijns le
vens. Ik kan ze allemaal voor je blootleggen,
als je dfe mijine bemb. Kost heb strijd- om tot
mij to komen, voer dien strijd danAls je
liefde kleingeestig ie neem haar dan te
rug!"
„Neen," riep zij, „neen 1 En al mochten al
mijn broers en zusters zich ook van mij af
wenden, jij bent mij meer dan de heele We
reld."
Zij bedwelmde zich ia 't gevoel van haar
moed, zij gevoelde zich als ee.n heldin en had
als oen zoodanige lief. Tedere strijd was haar
-goed. In het voeren daarvan -kon zij een be
wijs van haar liefde geven.
Zij voelde in zich de kracht, met hem te
gaan bedelen, naast hem de lasteringen der
geheele mensehheid te trotseeren. Ja, zij ver
langd© naar nood en ."-n ge mak, al!o."i om de-
innigheid horer liefde te toon-en.
„Ik geloof je," zeide hij zachtjes en zoo
plechtig en ernstig, dat het haar diep ont
roerde.
Een -gedruisoh aan de deur noopte hem,
van Malve terug te treden. De dienstmaagd
kwam mot de medicijnen.
„Goed! Ik kan dan eindelijk heengaan,"
zeide Mauradi, als had' hij daarop gewacht.
Zij traden daarop samen de ziekenkamer
binnen. Maurach richtte zachtjes het hoofd
der vrouw op, die in een halve sluimering ver
zonken lag, en gaf haar de medicijn in.
Mevrouw Werlhof deed de oogen open, zag
Maurach's gelaat dicht bij het hare, fluister
de gelukkig glimlachende": „Mijn man mocht
u zoo graag lijden en viel bevredigd ©n
moede weder op haar kussen achterover.
Dat woord was voor Malve- als ©en ge-
de hoofdstad van het geheel© Noordwestelijk
-gedeelte van het Hemelsch© Rijk.
Ontelbare malen is deze oudst© stad dei-
wereld verwoest; steeds is zo weer opge
bouwd altijd wist Hsi-ngan-fu zich te hand
haven als het punt waar do handel' van Mid
den- en WestrChina elkaar ontmoeten.
De bevolking bestaat uit Thibetanen,
Mongolen, Tartaren en Mohammedanen dio
zioh na den grooten islamitiscben opstand
(18651873) onderworpen hebben.
Reeds in 781 is door do Nestoriaansch©
missie te Hsi-ngan het Evangelie gepredikt.
Een ebeenen plaat in een der tempels geeft
daarvan getuigenis.
De Keizerin ©n het Cbineesche leger naar
Hsi-ngan te volgen om de straf aan hen to
voltrekken, acht de „KoLn- Ztg." zoo goed
als buitengesloten. Maar de gezanten te Pe
king zullen in deze den besten raad kunnen
geven hoe genoegdoening voor het gebeurde
en waarborgen voor do -toekomst verkregen
zullen worden.
Het blad meent dat, in weerwil van de
vlucht der Mandschu-dynastie, Peking moet
blijven de 'hoofdstad. Door haar geografische
ligging, de nabijheid der kust en haar betee-
kenls voor den buitenlandschen handel is
Peking de aangewezen hoofdstad van, Noord
en Oosb-Gbina.
Mochten de Mandschu'e weigeren terug te
keeren, dan zou men 'kunnen overwegen 'om
de Ming-dynastie, die in hoog aanzien Staat,
en waarvan nog leden in leven zijn, op den
trcon te herstellen.
'Heit valt echter niet te ontkennen dat met
de 'bezetting van Peking nog niet alles_gc-
daan is. Integendeel, het moeilijkste- gedeel
te der taak begint nu eerst. Missohic-n zijn
daar niet zoozeer groote legere als wel beleid
en klaar doorzicht voor noodig.
Toch bestaat de mogelijkheid dat er nog
veel gevochten zal moeten worden. Yeel
liangb er van af wat te Hsi-ngan wordt, be
slot-en.
In het Zuiden schijnt het wat rustiger.
Te Shang-hai schijnt nu het gekibbel bus-
schen de consuls en de En gel soh e marine
autoriteiten afgeloopen. Heden zouden de
Engelscke troepen landen.
Zoowel te Shang-hai als aa,n de Yang-te©
is het rustig.
In het Noorden, op liet schiereiland Lian-
tung staan 3000 Ohineezen bij Niu-tedhwang
en 5000 bij Mukden.
Bovendien hebben Chineezen ©en sterke
stelling ingenomen bij Hai-tsching, ten Zui
den van Liau-yang.
Zuld-Afrlka.
Een eerbiedig saluut brengen wij, en onze
lezers zeker met ons, aan De Wet, den
kranige» Yrijstaalschen aanvoerder, uitmun
tend in moed en beleid, die met een tienmaal
sterkere Britsche overmacht letterlek heeft
gespeeld, weken en maanden lang.
In het begin van den oorlog heeft De
Wet zich wel onderscheiden, maar giogzijn
naam toch te loor onder de vele die toen
met eere genoemd werden. Tot roem is hg
eerst gekomen toen de Fortuin den Boeren
den rug toekeerde. Niet in dagen van voor-
schenk: het verhoogd© nog haar goloof aan.
haar geluk.
„Dat is als papa's zegen van gene zij-de des
grafs," zeide zij opgewonden, toen zij weder
in de aangrenzende kamer waren.
Maurach had uit die uitdrukking slechts
de onverstoorbare beleefdheid der dam© van.
opvoeding gehoord. -Maar hij glimlachte ge
duldig bij Malve'e opvatting.
•Eu nu, liefste, een verstandig woord over
uiterlijke zaken. Wil je aau je familieleden
meededen, dat wij onze verbintenis gesloten
hebben?"
Malve verschrikt©. Het hart zonk haar in
de schoenen. Moest zij sprekenHet eerst?
Al dadelijk den geheelon storm trotseeren?
Zoo heel eenvoudig het verschrikkelijk© zeg
gen?
„Is het niet verstandiger, de mijnen al
lengs te winnen? Als ik ieder afzonderlijk
voor mij verover
Hij keek haar onafgewend aan. Zijn. voor
hoofd wae somber.
„Daarvoor is geen .tijd. Ik ga over veertien
dagen hier vandaan. Ik wil niet heengaan,
zonder t© weten, wanneer ik mijn vrouw mag
komen halen."
„Zoo spoedig reeds voorgoed weg?
Waarheen riep zij uit.
„Ik heb voor de zomermaanden een be
trekking als scheepsdokter aangenomen.
Daarna zet ik mij- in het ©en of ander dorpje
neer. Maar daarover zullen wij later wel eens
met elkaar praten. Wil je vandaag alles nog
aan je broers en zuster meededen? Am. je
ir- -una -moet natuurlijk nog ©enige dagen all©
rigi* vutie, ook een gelukkige, bespaard blijven"
Wordt vervolgd.)
WV» 'v-cSU. ri. -
