l
34"" Jaargang.
Donderdag 23 Augustus 1900.
No. 10325.
TTit één wieg.
388.
25
25
25
25
25
25
25
25
25
25
25
25
109'
4037
Kennisgeving.
n
UIT DE PEitS.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCH
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
jan "iet bureau bezorgd zijn.
Bureau Botferstraat 6§.
it -wat
n schiji
igere n
laai
Deze courant verschijnt dagelgks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en VI aar dingen JEU 1.25. Franco
jer post 11. 1.65.
prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
COURAII'
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels 11. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Jeltsime adt>ewtentiBn opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bg vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon \o. 133.
aidds
!5.
'im m
r5 a-
licht»
EN WETHOUDERS VAN
Burgemeester
ICHIEDAM,
gelet op art. 203 der gemeentewet,
doen te welen, dat de begrooting van de
inkomsten en uitgaven dier gemeente, voor het
dienstjaar 1901, in de raadsvergadering van
gisteren den Raad aangeboden, op de secretarie
der gemeente voor een ieder ter lezing neder-
nna g'*!egd en, tegen betaling der kosten, in afschrift
j™j aldaar verkrijgbaar gesteld is.
f En is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den 22sten Augustus 1900.
Burgemeester en wathouders voornoemd,
Mr. W. II. JANSEN, W, B.
De secretaris,
G. 3. BISSCHOP.
16
eren.
0.10
nul.
0 08!
0.09
•10 a
.07
2 Se;
en
Kne;
euwe
»th,
d
-Sii
ia—I
loëve
we
Baarr
Rotte
n Bi
o Mi
m.
65
Verhooging der Invoerrechten.
De „Arob. Ct." meent dat de voorgestelde
iwijziging van het tarief van invoerrechten
zich, al d!an niet bedoeld, in de richting van
protectionisme beweegt, zoodat de fiere be-
imir '°^te VAÏL Dec. 1897 „Wij zullen ihet wij-
van ^"delbeginsel niet loslaten," ijdel blijkt-
Het blad zegt voorts
„Slechts uit één oogpimt dunkt ons de
door den minister Pierso>n voorgestelde ta-
n riefsherziening te verentschuldige®, nl. uit
dat der behoeften van de (schatkist. Nood
leert biddenals de noodzakelijke middelen
ontbreken om in de eischen van den open
baren dienst te voorzien en de Staat zijn roo-
[ej.. Aping te doen vervullen, dan is de eerste en
onafwijsbare eisch dat de staatsinkomsten
vermeerderd worden en dan kan 't wel nau
welijks and'ers of hulpbronnen moeten wor
den aangesproken, welke men in gewone om
standigheden, waarschijnlijk onaangeroerd
zou laten. Merkwaardig is 't echter dab de
la*
minister Pierson niet slechte tekort schiet in
we 't bewijs, d.tu da Nederlandsehe Staatsfinan
ciën in ongunstigen toastand verkeeren en
tde geldmiddelen dringend versterking behoe
ven, maar zeüfS in andere woorden mede
deelt, dat de 'toestand va,n 's Rijks financiën
zeer bevredigend is. De begroeting van dit
jaar zal zonder deficit sluiten en de natuur
lijke aanwas der middelen houdt gelijk 't
in de Memorie van Toelichting nu juist niet
fraai gezegd wordt „meer dan tred met
den aanwas der bevolking'; derhalve, zou
men zeggen, is er thans voor verhoogting van
belasting allerminst reden. Ja, maar men
vergete niet, zegt de Minister, dat „naar de
gebruikelijke methode opgemaakt", de be
grooting zonder deficit sluit, welk® methode
echter „niet geheel onberispelijk is", terwijl
men van dien natuurlijken aanwas der mid
delen „meer verwachten zou dan gerechtvaar
digd is, indien men de noodzakelijkheid ont
kende van. de inkomsten te versterken". Met
het „Vaderland" zijn wij het evenwel volko-
SSl
avai
n
Ind
de
gen
SS.
nbl
kje
uit
Eeai roman
VAN
IDA BOY-ED.
44)
„Hoezoo gaat diat jou ailleem aan V' vroeg
Henri dood badaard. „Het is ons toch, niet
onversdliilldg, wat vioor een zWager je la on
zen familiekring opgenomen wÜLt hebben."
„Over mijn letven heb ik alleen te be
schikken."
„Weet je dan al, van waen het huwelijks
aanzoek is?" vroeg Liesbeth.
„Dat kam. ik wel dejnkon," bracht zij
mot moeite uit.
„Zoo," zeidia Henri.
„Van wiem dan vroeg Lydia ongeduldig.
„Van dofeter Enno Maunaoh," zeide Henri
met aplomb.
„Zie j© nu wel?" riep Wolfgang uiib. „Had
ik indertijd! geen gelijk, toen ik je terecht
wees Jij hebt hem aangemoedigd. Wij heb
ben niet eens hat recht, hom onbeschaamd
t« vinden. Eerst dat .rendezvous, uu datha-
len van hom bij' mama I"
„Hoe pijnlijk!" merkte Liasbeth alan en
«li vouwde die handen, mot een blik op hot pla-
1 IJ fond geslagen.
Lydia keek haar zuöter aan. Zij wachtte
en zweeg- Zij hield er .nfet van,, zich dn nut-
teèoozs praatjes te mengen. Zij vermoedde,
dat de zaak! meer was dan een pijnlijk inci
dent. Zij had Malve reeds sedert lang gade
geslagen on zag) nu, dat er op haar gezicht
meer te lozen, stondi, dan haar broeders sehfe-
hdn op te merton.
men eens, dat -een minder onberispelijke me
thode, zondier deficit op de begrooting, de
voorkeur verdient boven een onberispelijke
met een. deficit, terwijl men nog volstrekt
niet de noodzakelijkheid van versterking der
staatsinkomsten, ontkent, als men weigert
nieuwe belastingen den burgers op te leggen
zoolang de noodzakelijkheid daarvan niet ge
bleken is. Dan is 't nog tijds genoeg, en voor
't betrachten der altijd noodzakelijke zuinig
heid is het veel dloeltieffender dat de Regee
ring ov«r een «enigszins bekrompen, dan
over ©en te mime beurs beschikt."
Waar minister Pierson in zijn Mem. van
Toel. zegt
»Men pleegt ons tarief een fiscaal tarief te
noemen en dat is het ook in hoofdzaak. Dat
blijft het ook nu," vraagt het j>Vaderland"
Waarom is het nu echter fiscaal Omdat
het niet beschermt? Geenszinshet beschermt
zeer zeker tal van artikelen van binnenland-
sehe fabricage, al mag de bescherming dan
ook matig zijn. De Minister ontkent het niet,
integendeel: j>Het verschil tusschen een fis
caal en een protectionistisch tarief is niet
noodwendig hierin gelegen, dat uit het eerste
geenerlei bescheiming voortvloeit," »Deze
bescherming is echter in een fiscaal tarief
niet bedoeld of gezocht."
Met deze machtspreuk kan zeker de fiscale
tariefhervormer zich altijd redden, merkt het
»Vad." op. Maar de werking van een wet
hangt niet af van een bedoeling of van het
zoeken van den wetgever; zg hangt af van
de bepalingen der wet zelve en als deze be
scherming geven, zal de protectionist ze
gaarne aanvaarden, al wordt door den voor
steller protectie niet bedoeld noch gezocht.
Zuiver fiscaal acht het blad alleen eeo
tarief, dat artikelen treft, die geen voorwerp
van binneElandsche productie zijn of kunnen
worden en daarnevens alleen die artikelen
van consumtie, die wel in 't binnenland ge
produceerd worden, maar daar met een accijns
zijn belast. Ons tarief was vóór 1862 stellig
een beschermend tarief.
In dat jaar is het in de richting van den
vrijhandel gewijzigd en in 1877 is men op
dien weg voortgegaan. Sinds dien tijd treft
het de meeste fabrikaten met een laag uni
form recht. Plegen wij het nu om die uniformi
teit en om die geringheid fiscaal te noemen,
liet feit toch dat cornmige fabrikaten vrij zijn
en andere beiast, g»eft bet ten aanzien van
die belaste aitikeleo een protectionistisch
karakter. En naarmate men nu verder het
uniforme recht gaat verhoogen, versterkt
men, reageerende tegen de hervorming van
1862, dat protectionistisch karakter.
De protectionisten weten dan ook wel wat
zij doen als zij de indiening toejuichen van
een wetsontwerp, dat zg 't ook een beschei
den stap, dan toch een stap is in de lichting
waartegen de partgen, die in 1897 de stem
busoverwinning bevochten, destijds ironl
maakten.
Het »Vad." is van oordeel dat het niet
te ontkennen is dat in 1897 in 't algemeen
werd opgekomen tegen een politiek, om het
gehl, noodig voor de vervulling van sociale
behoeften, te vinden door beschermende
„Laat mij -den brief eens •am." zeilde
Wolfgang.
Henri reikte hem zijn broeder schuine over
do tafel aan. Maa.r Malve strekte haar (hand
uit, met haar vingers rukte zij, het papier
naar zirih toe en, keek de anderen, met vlam
mende, droigepde oogen aam.
Er ontstond een diepe stilte. Ontsteld wis
selden de broeders en zusters bhklkefn met
elkander.
MWve echter las. sidderend en diep adem
halend, den brief.
Dteze was vrij' kort. Dofetor Enno Mauraoh
gaf zich do eer, bij' Henri Werlhof als den
ehef des huizes en met het oog op de ziekte
va.n mevrouw Werlhof ook op dit oogenblik
het ihoofd dor familie, aanzoek om tfe hand
van juffrouw Malve te doen
Br stond in den brief geen woord, daib zij
hem liefhad, dat zij alles van de zaak wist.
„Hij laat dat aan mij over," dncht izij. „Ik
moot den moed hebben, mij vóór hem te ver
klaren, of do vrijheid, hem ito vedoochenen."
De eenvoudige trots, d!i© er in. dit schrij
ven opgesloten lag, bedwelmde haar. Zij hief
heb hoofd op, keek haar oudsten broeder aan
en aaide: „Ek heb hem lief en zal dit huwe
lijksaanzoek aannemen."
HOOFDSTUK VUL
„Waarom ig Malve nog miiab bij' mijt ge
weest vroeg mevrouw Werkhof dien volgen
den. morgen, 'toen Lydia haar hoofdkussens
wat opschudde.
.MMve heeft hoofdpijn,' 'verklaarde Ly
dia. „Zij is er zeker gisteren' zoo van ver
schrikt, toen u! flauw viel!"
„Dat arme kind'!"
rechten op nijverheidsproducten. Men heeft
recht te vragen op welken grond die toen
veroordeelde politiek thans, naar het schijnt,
ia ministerieele oogen bekoorlijkheid heeft
erlangd.
Het blad besluit:
Geen wonder dat sDe Tijd" zegt, dat het
ontwerp door hen, die vrijhandel heel mooi
vinden, maar dat stelsel voor ons land in de
tegenwoordige omstandigheden verderfelgk
achten, wordt aanvaard als een gunstig tee-
ken. De Minister belooft zich schrap te zetten
tegen hen, die een poging mochten doen om
het tarief een ander karakter te geven dan
dat door hem als het fiscale, niet-protec-
tionistische, wordt beschouwd.
Maar zal hij bijzonder sterk staan tegen
over dergelijke pogingen En zal de tijd niet
kunnen komen dat de liberale staatslieden,
die nu deze verhooging van rechten in be
scherming nemen, zich te laat beklagen, dat
zij 't iprincipiis obsta" hebben in den wind
geslagen
Algemeen overefcht.
SCHIEDAM, 22 Aug. 1900.
Chiua.
Allengs komen de bijzonderheden los over
de bezetting van Peking door de verbonden
troepen.
Een telegram uit Peking aan de New-
York Herald" meldt, dat, in strgd met de
afspraak der legerkommandanten, de Russen
in den vroegen morgen van den 14den op
rukten en de eerste deur der Oosterpoort
bezetten.
De tweede deur vermochten zij echter niet
te forceeren.
Tegen 2 uur in den middag rukten de
Engelschen en de Amerikanen op en zij
drongen de poort bij de gezantschappen
binoen, waar zij op slechts weinig tegenstand
stieten.
De Japanners hadden den geheelen nacht
hevig te vechten aan de tweede Oosterpoort.
Tegen middernacht deden zij de poort sprin
gen met dynamiet en drongen daarop de
stad binnen.
Vele Chineezen werden gedood. Yan de
verliezen aan de zijde der verbondenen zijn
nog slechts die der Amerikanen bekendeen
kapitein gedood en acht man gekwetst.
Zoodra de Europeanen door den muur wa
ren trok het garnizoen van Peking, naar
schatting 10,000 man, terug. Aan de poorten
van de keizerstad werd nog eenige tegenstand
geboden, maar na een zware beschieting door
de kanoenen konden de verbondenen tegen
den middag van den 15en ook dit deel van
Peking binnentrekken.
Toen bleef nog over de Heilige stad, maar
ook deze is gevallen. Vrijdag 1.1. zijn, blijkens
een telegram van admiraal Bruce uit Ta-ku,
de verbonden troepen dit binnenste deel der
stad binnengetrokken.
Waar is nu de Keizerin-Weduwe
Het lgkt er wel wat op of de verdediging
der Heilige stad alleen ten doel had de ver
bonden troepen op ie houden om de Keizerin
de gelegenheid te geven te vluchten.
Malve lag op haar bed, door tranen, twist
gesprekken en agitaties uitgeput.
De urea van den vorigen, aivond en de
uren van dien morgen wanen ondraaglijk
voor baar geweest.
Toom, bitterheid, strijd, daarna; bekom
mering, tranen, beden.
Toon het heftige temperament der broe
ders en zusters in. de eerste verrassing uitge
woed h'ad, was het hun allen tegelijkertijd
pijnlijk 'te moedb geworden. lp. plaats van
den blinden 'toom van gekrenkte faimbo-
ij dolheid hoorde Malve nu de echte, trouwe
stem der zorgende liefde. Henri sprak tegen
haar zulke ernstige, bedaarde woorden, als
zij (hem nog nooit h'ad hoeren uitspreken.
Hij zeilde, dat Malve niet de eerste jonge
dame was en ook wel niet de laatste wezen
zou, die Imar hart aan een man wegschonk,
met wien zij' onmogelijk kon 'brouwen. Zoo
iets was wel is waar pijnlijk, maar men
moest or zicih tocOi over beenzotten. Van
Mauraoh was het niet netjes gehandeld. Hij
had blind moeten blijven, al had bijl ook nog
zoo duidelijk gezien, dat Malve hem liefhad.
Hij had aan eem vrouw niets anders aan te
bieden dan strijd en zorg, en diat bood men
liever niet aan. Liever verloochende men zich
zwijgend.
Liesbeth zeide, dat men Malve nu juist
niot rijk kon noemen, maar in, allen gevalle
was haar vast inkomen toch een steun, voor
een man, die niets hoegenaamd bezat.
Wolfgang hield haar voor, dat men vóór
allo dingen toch. nauwkeurig met Mauraoh's
vroeger leven bekend moest zijn, voordat
men er aan kon denken, 'ale andere bewa
ren uit den weg fe ruimen.
E|n rij weersprak alles, .trotseerde alles.
Want volgens den Chineeschen gezant te
Londen hebben de Keizer en de Keizerin-
Weduwe Peking een paar dagen vóór de
aankomst der verbondenen verlaten. Zij zijn
onder geleide van 30000 man goed gewapende
troepen naar Hsi-ngan gegaan.
Die vlieger is anders niet opgegaan. Immers
terwijl de Heilige stad werd belegerd, zat
de cavalerie de Keizerin reeds na, en er is
zelfs een bericht dat de ruiterg de keizerin
en haar escorte heeft omsingeld.
Dit bericht, aan de ïTemps" uit Shang
hai, zegt ook dat de keizerin een schat van
50 millioen met zich voert.
Indien het evenwel waar is dat de Keizerin
door 30.000 man wordt geëscorteerd, die dan
de beste Chineesche troepen uitmaken, komt
het ons hoogst onwaarschijnlijk voor dat de
Keizerin reeds door Japansche of andere
cavalerie zou zijn omsingeld.
Wie van de Chiueesche hoogwaardigheids
bekleders te Peking zijn gebleven, weet men
ook niet met zekerheid. Zeer onwaarschijn
lijk is het dat prins Tuan, de groote vreem
denhater, het gewaagd heeft te Peking te
blijven, zooals wordt beweerd.
Eerder mogelijk is dat prins Tsching er
is, terwij! Li-Hung Tschang zich onrniddel;
lijk naar de hoofdstad heeft begeven.
Li doet nu wel wat naïef. Hij heeft aan
de mogendheden gevraagd een gevolmach
tigde aan te wijzen om over den vrede te
onderhandelen. Peking is nu immers bezet.
Wat wil men meer?
Maar de mogendheden denken er de
Amerikaansehe regeering heeft het reeds ge
toond gausch anders over.
In bovenaangehaald telegram aan de sN.-
Y. Herald" komen dan ook nog mededeelin-
gen van Conger, den Amerikaanschen gezant
voor, die bewgzen dat de bezetting van Pe
king volstrekt niet voldoende is.
Conger vertelt dat in de dagen vóór het
ontzet nog een laatste poging is gedaan om
den tegenstand der Europeanen te breken,
zoodat indien de verbondenen een dag later
gekomen waren, zij misschien de gezanten niet
meer in leven zouden gevonden hebben. In
elf dagen tijds werden op de gezantschappen
2000 bommen geschoten. En daarbij stonden
de Chineesche troepen onder bevel vanrden
vertrouwden raadsman der Keizerin."
Prins Tsching had zgn officieren op strafle
des doods verboden op de gezantschappen te
doen schieten, maar de andere troepen ver
dubbelden dientengevolge in ijver.
Conger is dan ook van oordeel, dat de
geheele beweging niet anders is geweest dan
een regeeringsomwenteling, waarbij de Bok
sers, slechts als voorwendsel dienst deden.
De Boksers hadden zelfs niet óén kanon.
Men ziet hetLi's voorstellen zgn onaan
nemelijk.
Maar bovendien zijn er nog heel andere
moeilijkheden. De Engelschen verdenken Li
van onder dén deken te liggen met Rusland.
Men zegt dat hg herhaaldelgk telegrammen
wisselt met St. Petersburg.
En Rusland wordt zoowel door Engeland
als door Japan ten zeerste gewantrouwd.
Nu is Engeland in het Verre Oosten vrij
wel machteloos. Maar Japan niet, en deze
staat, die Duitschland ook al niet erg ver-
Haar moed groende door tegenspraak aan.
Dat was bij1 (haar, evenals bij haar broeders
en zusters, iets aangeborens.
Henri en Wolfgang zeiden eindelijk, dat
Wakker naar Hamburg moest gaan" en al
daar inlichtingen inwinnen. En daarmee he
pen do awonddebatten zoowak ten einde.
Boven, op haar slaapkamer, wierp Malve
zich om den hals barer zuster, weenend, kla
gend, en zeidd op eon toon van verwijt„En
jij lliebt gezwegen! Jij hebt geen woond ge
sproken om mij te hulp te komenJij, die
zdlf weet, wat liefde en lijden ds!"
Lydia liet zich de omhelzing ha.rer saxster
welgevallen, dodh meer geduldig dan mede
lijdend
„Ik, Malve zeide zij sdhier onhoorbaar.
„Ja, ik weet, wat men lean verdragen, als
men te fier is Wees ook fiorJe kunt wiet
met Enno Maurach trouwenWeeg dapper'
Maak geen scène!"
Mhlvcs tranen droogden op.
„Jij hebt gemakkelijk praten," riep zij
verbitterd uit, „jij hebt je ongeluk vergeten
en een nieuw geluk gevonden!"
„Heb ik?" vroeg Lydia met een zonder
ling glimlachje.
„Ja, jij hebt ten tweeden anale lief. Maar
ik kan mijzelf niet verloochenen, mij' niet
troosten, niet voor de tweede maal1 liefheb
ben," riep Maivo uit en wierp zich op haar
bed neer.
„Zwijg!" beval Lydia koud. „Wat jij' kunt
en wat ik kan, dat zuilen wij niot 'tegen el
kander afwegen."
Zij ging heen. en sloeg de deur achter rich
dicht.
Malve wist nu, dat rij alleen stond.
Al haar geluk was verwoest en verdwenen.
trouwt, schijnt besloten zich niet de kaas van
het brood te laten eten.
Voor Japan is de handhaving van China
pen levensquaestie. Aan een verbrokkeling van
het groote rijk wil het dan ook niet mede
werken.
Nu is het echter niet te ontkennen dat
ook voor Rusland als buurstaat groote be
langen op het spel staan.
Naar den Petersburgschen correspondent der
»Times" dan ook uit welonderrichte bron
zegt te vernemen, wil Rusland dat de quaestie
van Mandschurije het onderwerp zal zijn van
afzonderlijke onderhandelingen tusschen Rus
land en China.
Inmiddels ergeren Japan en Rusland zich
groen en geel over Rusland's optreden te
Niu-tschwang. Niet alleen dat daar de Rus
sische vlag en geen andere waait, maar de
Russische consul is er ook als civiel gouver
neur en de agent der Russische bank als
assistent voor de douane aangesteld.
Wat zal er nog gekibbeld worden als het
op de regeling van den toestand aankomt 1
Verspreid' nieuwe.
Om Tien-tsin beginnen de Chineezen weer.
Uit de provincie Hu-nan zgn 5000 Chineezen
naar Pei-tsang gerukt en 5000 naar Tung-
tsehau. De telegraaf van Tien-tsin is verbro
ken. Tusschen Tien-tsin en Peking is de
gemeenschap verbroken door overstroomingen.
Als alle troepen geland zijn, zullen in
Tschi-li 21.000 man Duitsche troepen staan,
verdeeld in drie brigaden en een marine
brigade. De artillerie zal tellen 12 batterijen
en 4 scheepskanonnen, te zamen 72 stukken
geschut.
De Figaro" heeft gemeld dat de Fransche
troepen die op weg naar China zijn, naar
Tongkin gaan. De Fransche regeering be
vestigt noch ontkent deze mededeeling die
men dus wel voor waar kan aannemen.
Toch worden de toerustingen vooitgezet en
«cliijnt Frankiijk niet te meenen dat de
toestand dermate gunstig is geworden, dat
meerde'© troepenzendingen onnoodig zgn.
Kolonel Marchand gaat naar China.
Graaf Waldersee is gisteren te Rome aan
gekomen.
Waldersee werd aan a!ie Italiaansche sta
tions door officieren begroet. Te Rome werd
hij verwelkomd door den adjudant des
Konings.
De stat is te Genua reeds aan boord der
S a c h s e n gedaan die Waldersee te Napels
zal opnemen.
Frans Jozef heeft minister Goluchowsky-
opgedragen den gezant te Peking, diens
vrouw, de overige Oostenrijksch-Hongaarsche
onderdanen en het infanterie-detachement
geluk te wenscben en te danken voor hun
gedrag.
Zuid-Afrlka.
Ito Londensche avondbladen doelen eenige
nadere bijzonderheden, mede over De Wet,
na rijm ontsnapping aan Kitchener.
De Web verscheen weer tusschen Rusten
burg en Commando Nek dat door Baden-Po-
well bezet werd gehouden. Vrijdagavond
zond hij dezen een parlementair om de over
gave te eischen, waarop Baden-Powell spot
tend naar de voorwaarden liet vragen.
De toom tegen do fanriHe, de bitterheid
over de inmenging van iliaar broeders on zus
ters bcfcoeKschte haar geheel.
'Daarbij verlangde zij oneindig naar de
moedgevende tegenwoordigheid van haar ge
liefd©.
'Ach, hij kon niet begrijpen, wat het te
zeggen had, de jongste in zulk een familie
te zijn. 'Sedert haar eerste levensdagen was
zij altijd' de lieveling, maar ooik aan allen
gehoorzaam geweest. Langer dan de drie an
dere kinderen werd zij afe (baby bewaakt en
vertroeteld. Altijd verwonderde men er zioln
over, in de jaren, toen rij opgroeide, dat
Mafivo dit reeds wilde, en dat reeds kon en
dit reeds wist en dat reeds dacht. De uit
barstingen van haar eerste eigenzinnigheid
werden aangestaard als iets kluchtigs en on-
geloofelijks. Zij was het „kind" en was hot
nog thans, en de broeders en zusters 'konden
er rich niet in vinden, dat zij met gelijke
rechten, «Is oeni volwassene, naast hen stond.
En nu kwam dat „kind" met zulk oen. dwaze
aanmatiging, eigenmachtig over haar eigen
teven te willen beslissen
Malve kon het bijna niet begrijpen. Zij
had wd tegenstand verwacht. Maar zulle ©en
tegen&taoid niot! Niet zooveel verstandige,
na rijp overleg voorgedragen gronden.
Slechts zulke, waaraan ijdelieid ten grond
slag lag, en vooroordeelen had zij zddh voor
gesteld.
Na d'en .nacht, dien rij weenend© h'ad
doorgebracht, kwam de morgen, en met do
zen trad ook Waicker ten toonoelo.
(Wordt vervolgd)
