54"e Jaargang.
- Uit één wieg.
Donderdag 13 September 1900.
No. 10343.
n 1887.
901.
58057
590/6
60019
60U0
60340
61362
61774
6203S
UIT DE PERS.
BUITENLAND.
'i
fr.
150
150
150
150
150
150
150
150
150
150
150
150
de se-
el bare
5.
mk.
a
:hien.
in.
54 M.
)7 M.
16 M.
)0M.
10 1L
19 M.
n.m
Sept,
'ijck
i, z.
lus-
J.
oet-
«g;
zen,
un,
Sti-
1 j--
h
ne-
H.
an-
lij-
its,
3il-
ar-
■rs.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor S chiedam en Vlaardingen fL 1.25. Franco
er post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummermoeten des middags vóór een uur
aan 'ïetï,bureau bezorgd zijn.
Bureau t Boterstraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die "rij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschjjm i, worden
zoogenaamde fcfei«« a&vertentiën, opgenomen tot den "prjjs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon Wo. 123.
De komende verkiezingen.
In zijn kroniek in sstemmen voor waar
heid en vrede" constateert dr. Bionsveld dat
nu reeds wapenschouwingen plaats hebben.
Men begint de gelederen te monsteren, en
er wordt gedacht aan onderhandelingen, aan
groepeeringen, aan verbonden.
Zullen de roornschea weder samengaan met
de anti-revolutionnairen? vraagt dr. Brons
veld. Zoo ja zal het geschieden op een
wijze, die doet denken aan zielen, gloénde
aaneen gesmeed, of zal 't een los accoord
fzjjn? Zal de evenredige vertegenwoordiging
l ioo levendig tot het rechtsgevoel spreken,
dat roomsch-katholieken gearmd met radica
len optrekken naar het stembuieau? Wat
zullen de antirevolutionnaireo doen Ën wat
de vrij-antirevolutionnairen Wij weten het
nog niet.
Van de christelijk-historischen verwacht
dr. B,, dat zij, waar het eenigszins mogelijk
is, zelfstandig zullen optreden, en zonder ver
loochening van hun christelijk-protestantsch
beginsel, aan godsdienstige liberalen de voor
keur zullen geien boven roornsclieu en volge
lingen van dr. Kuyper, en aan zelfstandige
antirevolutionnairen de voorkeur boien socia
listen en hun legertros.
Wat zullen de liberalen doen? viaagt de
schrijver. Zwenken naar rechts of naar links
Zij gaan een gewichtige krisis tegemoet.
Zullen zij geloof genoeg betoonen in hun be
ginsel, of meedrijven niet den stroom? Het
tou ons leed doen, indien zjj door de radicalen
werden overvleugeld.
Veel, zoo niet alles zal afhangen van de
kwestie, of de kwesties, welke op den voor
grond zullen geschoven worden. Zal het zyn
de onderwijs-kwestie, of het kiesrecht of
het sociale viaagstuk Wij weten het nog
niet. 11e leidslieden der partijen en gioepen
hebben zeker nog niet allen krijgsraad ge
houden, en het plan de campagne vastge
steld. Ook zal nog veel af hangen van de
handelswijze der regeering. Zij heeft sterke,
maar ook zwakke momenten, en wij weten
niet, welke in dit parlementaire jaar het
meest zich verlooncn zullen.
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 12 Sept. 1900.
Zuld-Afrika.
Lord Roberts beeft zijn hoofdkwartier
overgebracht naar Pretoria.
Dit geeft te denken. Want dat Roberts
te Pretoria noodig ie, blijkt dat hij zich moet
gaan bemoeien met andere zaken, dringender
dan de opmarsch in het Oosten. En wij zul
len de plank wel niet ver misslaan, wanneer
wij aannemen, dat het andermaal de toe
stand in den Yrijstaat, in het Zuiden van
Transvaal en in Natal ie, die de aandacht
van den opperbevelhebber vergt.
Overal worden de Jingelsche verbindings
lijnen bedreigd. In Nabal hebben de Boeren
de brug ten Zuiden der Kliprivier vernield
en, een trein bemachtigd. Ten Zuiden van
Eeai roman
VAN
IDA BOY-ED.
62)
HOOFDSTUK XI.
„O mijn Godriep mevrouw Werlhof uit
en greep Malve bij den arm.
De muziek speelde; een doffe, doordrin
gende toon deed zich daar boven uit hooren
het water bruiste en rui steilte, en de boot be
gon zich te bewegen. Langzaam, voorzichtig,
als een reus die vreest zich in de bekrompen
ruimte te stooten.
Het was een zeer eigenaardig gevoel, toen
de grond Waarop men stond, zich begon te
bewegen, zijl het ook in 't eerst slechts zeer
zachtjes.
Mevrouw Werlhof gevoelde dit met angst.
„Je zult zien, dat ik terstond zeeziek
word," klaagde rij.
„Denk daar niet aan, mama. Henri beeft
gezegd, dat u heb niet moet willen worden.
Een vaste wilDat was het onfeilbare mid
del tegen zeeziekte-," zeide Malve.
„Het is toch eon verschrikkelijk gevoel,
dat men nu niet meer terug kan," vervolgde
haar moeder.
„Goddank!" mompelde Malve.
Zij stonden bij do verschansing aan bak
boordzijde, dicht bij elkaar, en zagen ernaar,
hoe de leaden van Bremorhavien, het lange
L'oydgebouw en. d'e ikale huizengroep van de
havenplaats achter haar Heven en spoedig al
kleiner en kleiner werden.
Pretoria heeft Hildyard hst voortdurend te
kwaad met de Boeren. En in den Yrijstaat
Het komt ons voo dat Roberts' barbaar-
sche proclamaties haar wrange vruchten be
ginnen af te werpen De vernieling van have
en goed der Boeren moet hen tot wanhoop
drijven en drijft de Vrijstaters aan zich weer
bij de kommando's te voegen.
Wij aarzelen al te optimistisch te zijn,
maar wij meenen dat het er in den rug der
Engelschen niet slecht uitziet voor de Boe
ren.
In het Oosten staan de Engelschen nu
eerst voor de groote moeilijkheden.
Zoo wordt dd. 9 Sept. uit Lorenzo Mar-
quez aan de „Daily Telegraph" gemeld:
„Van Vaterval-Boven naar Alkmaar strek
ken zich twee bergreeksen uit aan weerszij
den van de rivier en den spoorweg. Duizend
scherpschutters, goed opgesteld in die bergen,
zouden daar 50,000 man kunnen tegenhou
den, vooral in het terrein tusschien Godwan-
rivier tot dicht bij Alkmaar. Het. zal met
groote moeilijkheden gepaard gaan, langs
den spoorweg op te rukken, daar het terrein
niet voor artillerie of ruiterij geschikt is.
Toen Waterval-Boven bezet was, scheen
het einde van den oorlog nabij, daar de Boe
ren nog maar weinig voorraad en ammunitie
hadden, maar later is een gebeele lading meel
over de grens gebracht. Dat ontneemt alle
voordeel aan wat onze generaals verricht heb
ben, en bemoeilijkt hun verdere operation,
zoodab het eind© nu nog niet te zien is. De
Boeren nemen een tartende houding aan en
zijn vol hoop. Waarom de Komatibrug niet
reeds lang geleden vernield is, is een van de
onbegnjpehjkste dingen van den oorlog."
Maandagmiddag berichtte dezelfde corres
pondent:
„De Boeren zouden heden de Engelech©
stellingen te Waterval-Boven aanvallen.
Naar men zegt, zullen zij nu Hj Godwanrivier
ernstigen tegenstand bieden. Zij rijn voorne
mens zich daar wanhopig te verdedigen.
„Agenten van de Boeren kwamen hier gis
teren om voorraden op te koopen."
Terwijl het terrein dus steeds voordeeliger
voor de Boeren wordt en rij blijkbaar vol
moed zijn, rest de vraag of rij voldoenden
mondkost en krijgsvoorraad hebben.
Levensmiddelen nu worden, zooals uit bo
venaangehaalde berichten blijkt, nog steeds
van Portugeesch gebied aangevoerd. De En
gelschen zijn daarover boos, en d© correspon
dent heeft zelfs den Portugeeschen gouver
neur daarover geïnterpelleerd. Maar hij werd
afgescheept met de mededeeling dat Portu
gal zich houdt aan de beslissing der voor
naamste staten, dat meel geen oorlogscontra
bande is.
Wat geweren en ammunitie betreft, meldt
de correspondent dat de Transvaalsche regee
ring de Mausers heeft opgevraagd, omdat de
loopen versleten, zijn. De Boeren worden nu
gewapend met Martini Henry's die alleszins
voldoende zijn voor den strijd1 in de bergen.
Belangrijk ia in dit opzicht wat de corres
pondent van het „HbL" te Londen in een
interview van Du Plessis, een der Afrikaan-
der deputaten, hoorde. Op rijln vraag, wat de
heer Du Plessis dacht over de mogelijkheid
Van voren, zich boven een gele zandvlakte
verheffend, zag men den rooden vuurtoren.
Er woei een frissche wind, die de uitein
den van Malve's voile aanraakte, die dik
wijls als een zuil in de lucht hief, en haar
die dan weer zoo vast om heb hoofd sloeg,
dat zij moeite had, haar gezicht te bevrijden.
„Wij zullen maar gaan ritten en eens naar
onze medepassagiers kijken," zeide haar moe
der. JI
„Och neen! Zie eens, hoe schilderachtig
die roode ronde toren zich boven het geelach
tige water verheft en hoe de w tte wolken
aan den blauwen hemel voortdrijven. Is de
hemel hier met liooger?"
„Hij zal overal wel even hoog rijn," be
weerde mevrouw Werlhof en keek naar een
der banken, die op het verdek, met den rug
tegen den kajuit wand, stonden.
„Blijf toch bij mij, mama," smeekte Malve.
Zij waagde het niet, haar plaats te verla
ten, haar gericht op de hoot te vestigen. Ook
haar mama zou en moest zidli nog niet ver-
toonen
Welk een gedachteals rij riehi omkeerde,
stond hij daar misschien die een© ter
wille van wien rij deze reis ondernomen had.
In haar hand hield rijl een witte, in drieën
gevouwen kaart, sierlijk met blauwe letters
bedruk1. Men had haar deze overlxand'igd,
toen zij heb schip betrad. Bij geluk lette haar
moeder daar niet op.
Hoe haastig trachtte zij door de wachtka
mer, waarvoor de van Bremen komende trein
stilhield, t© loopen! Met snelle, onzekere
schreden ging rij over de kaai naar de brug
tos, die boot en oever aan elkaar verbond.
De dwaze gedachte beheersdhte haar, dat
hij oogenblikkelijk de boot zou verlaten, a
dat de ammunitie der Boeren opraakte, ant
woordde deze
„Kijk eens," en de heer Duplessis hield
zijn hand' een paar duim boven de tafel, de
vingers een weinig uitgespreid „als u rich
voorstelt dat de tafel de vlakte is waarin Pre
toria enz. ligt, dan ia do rug mijner hand het
hooge berg- en tafelland, dat bijna loodrecht
uit de vlakte oprijst en in welks voorrijde al
lerverschrikkelijkste Hoven rijn, allen gevuld
met bosschen zoo dicht en woest en ondoor
dringbaar als u 't zich maar kunt voorstel
len. De bodem van die kloven en het land
daarvoor is ongezond, onvruchtbaar terrein
doch hoog op de hergen is het gezond, men
vindt er prachtig weideveld, dus uitstekend
voor vee en paarden.
„Van 't begin af aan is het 't plan geweest
in dio bergen eigenlijk den strijd te strijden
al wat tot nu toe gebeurd is, is maar voorloo-
pig werk geweest. En nu is er voor gezorgd
dat al die hergen in dat hoogland vol ammu
nitie zitten, zoodat telkens, als ze moeten te
rugtrekken, de Boeren tot op het laatst nieu
wen voorraad vinden. Tot nu toe is er, met
uitzondering van Cronjé's overgave, nog niet
veel gebeurd, dat groote zorg over don afloop
kan baren, en het verbaast mij niets, dat de
brieven uit Transvaal naar Holland steeds
vol moed blijven."
„Dus u deukt dat het nog een tijd kan
duren vroeg de correspondent.
Ja," luidderhet antwoord, „want de Boe
ren ritten nu in het terrein waaruit ze eerst
na tientallen van jaren, „de zwarte naties'
hebben verdrevenbedenk maar eens hoe
lang de Boeren daarover hebben moeten strij
den, en die hadden Kaffers tegenover rich,
terwijl de Engelschen tegen Boeren moeten
vechten."
Verspreide berichten.
Volgens den correspondent der nDaily
Telegraph" te Lorenzo Marquez is Kruger
nog te Nelspruit. Te Borberton zouden veel
zieken zijn.
Daarentegen zeggen alle te Pretoria ont
vangen berichten dat Kruger naar Pelgrims-
rust is gegaan.
De correspondent vao Reuter bij Bulier
seint dat diens kamp den 5den door de Boe
ren met een Long Tom werd beschoten.
Schade werd niet aangericht.
Den 4den waren Strathcona's verkenners
in het gedrang geraakt. Zij verloren 2 ge
wonden en 6 vermisten.
De Boere.i hadden per helïograaf verklaard
dat Transvaal niet ingelijfd kon worden, zoo
lang Botha niet verslagen was.
De Boerenmacht die French* opmarsch
van Carolina naar Barberton bemoeilijkt, is
800 man sterk met drie kanonnen. Het zijn
de mannen van Ermelo en Carolina onder
kommando" van Tobias. Aldus Bennett Bur
leigh, de speciale correspondent der sDaily
Teïegi aph".
Te Londen volgt men de operaties van
French met groote aandacht. Men denkt daar
dat Robeits zyn beide vleugels onder Buller
en French vooi uitschuift om de Boeren te
dwingen zich te concentreeren en stand te
houden.
Duizenden waggons en locomotieven der
hij haar hier te vroeg zag. Dat hem hier een
plicht hond, dien men niet ontloopt, kwam
haar volstrekt niet "in de gedachte.
Van den oever bracht een praam nog de
laatste vrachtgoederen en de passagiersba-
gage op het dek. Matrozen sleepten met
scherpkantige kisten rond, passagiers riepen
om hun koffers. Door dit gewoel trok Malve
haar moeder meo ©n zocht met behulp van
een hofmeester haar gemeenschappelijke ka
juit op.
Het liefst zou Malve bier gebleven rijn,
totdat ziji ver buiten op de zee voortdreven,
Maar haar moeder was gedachtig aan den
raad, zoo min mogelijk beneden te blijven;
ook gevoelde rij een ongemeene nieuwsgierig
heid in zich opkomen om de medepassagiers
te zien en ze daarna te taxeeren, of men wel
vriendschap met den een of ander zou kun
nen sluiten.
Malvo vond toch den tijld om de witto
kaart heimelijk te bestudeer en. Eb daar zag
zij het bevestigd, wat zij vroeger al had ver
moed op de laatste pagina, onder den ti
tel: „Officieren van de Rijkspostst oom boot
Wurtsmhurg", stond het„Geneesheer
Dr. E. Maurach."
Nu voer de boot, met haar witten romp
vlug den groener wordenden stroom doorsnij
dend, al verder en verder d© zee in. Thans
kon hij haar niet meer ontsnappen. Nu
moest de ure de hare worden, waarop rij
haar geluk weder voor rich mocht veroveren.
Maar nu ontzonk haar de moed, en rij sid
derde yoor het oogenblik, waarop hij haar
zou ontmoeten.
„Ik kan werkelijk niet meer blijven staan,"
zeide haar moeder.
■mj gingen naar de diclitstbij staande bank
Ned-Zuid-Afrikaansche Spoorwegmaatschappij
staan, volgens bericht uit Pietermaritzburg
op de Selati-ljjn.
In Engeland beweert men weer eens dat
dr. Leijds als gezant van Transvaal zou af
treden.
Natuurlijk is er geen woord van waar.
Volgens een Centra! News-bericht uit Pre
toria zal Transvaal voortaan heeten Vaal-
rivier-kolonie.
China,
Omtrent China valt nog steeds weinig te
berichten. Prins Tsching en Li-Hung-
Tschang rijn nu de door de keizerlijke regee
ring aangewezen bevolmachtigden om met
de mogendheden te onderhandelen. Nu
wordt afgewacht wat dezen zullen doen.
Efen bericht van Central News zegt dat
Italië zou hebben voorgesteld met Tsching en
Li te onderhandelen.
Voorts dat men China aan een internatio
nale leening zou helpen om de te eischen
schadevergoedingen, te betalen. De mogend
heden zouden de integriteit van het Ohinee-
eche rijk waarborgen en China zou zich ver
binden geen grondgebied te vervreemden zon
der toestemming van alle mogendheden.
Die verplichting van China doet aan het
geheele bericht twijfelen.
Intusschen is de quaestie nog niet opgelost
of Peking zal worden ontruimd'.
Te Weonen meent men dat de mogendhe
den het in zooverre eens rijn geworden over
het Russische voorstel dat niemand beslist
afwijzend of beslist toestemmend heeft ge
antwoord. (Zonderlinge eenheid Peldng zou
vermoedelijk niet geheel worden opgegeven
anderzijds zou Rusland een sterke troepen
macht in Pe-tschili laten.
Het terugroepen der gezanten uit Peking,
waar de legaties bovendien in puin liggen,
gebeurt van zelf, daar de mogendheden van
den Driehond nu reeds geen gezanten meer
te Peking hebben.
Wat Rusland aangaat, merkt men te Wee-
nen overigens op dat op diens buitengewoon
op-den-voorgrond-treden steeds de nadruk is
gelegd èn 'ten aanzien der verlangde bijzon
dere waarborgen in Mandsehurije èn ten op
zicht© zijner grootere vriendelijkheid jegens
de Chineesche regeering.
Ten laatste wordt opgemerkt het is een
bericht aan de „Köln, Ztg.", waaraan wij een
en ander ontleenen dat nu er stilstand
heerscht in de operation, in zooverre het
moeite kost vijanden op te sporen, de tijd
voor kalme onderhandelingen niet ontbreekt.
Nog twee berichten zijn er die de aandacht
wel waard rijn.
Het eene is een telegram van den Ameri-
kaansehen generaal Chaffee van den 4en aan
rijn regeering. Hij seint: „Do teekenen ne
men toe dat hier voor langen 'tijd de diplo
matieke betrekkingen, niet zullen hervat wor
den. Het Russische gezantschap begeeft rich
binnenkort naar Tien-tsin. Mij1 schijnt het
zeker toe dat de Chineesche regeering hier
niet zal terugkeeren, zoolang een vreemd le
ger 'te Peking blijft. Is dit vermoeden juist,
dan kan ons gezantschap geen diplomatieke
opdrachten uitvoeren. Mijn meening is dus
toe. Verderopj op de tweede en derde bank,
zaten een paar heeren. Twee anderen Hepen,
met de handen op den rug, op en neer en wa
ren druk met elkaar in gesprek. Toen zij de
dames voorbijkwamen, namen rij' beleefd
hun petten af, om ze daarop terstond weder
stevig op hun hoofden te drukken.
Een dezer heeren was van een middelbare
lengte, had een golvenden, grijzen baard en
zeer fonkelende bruine oogen.
De ander was een buitengewoon lang, ma
ger man, in een grijs wandelkostnum ge
kleed. En deze magere, lange man had een
sierlijken gang en een bijzonder Hein gezicht
met korte bakkebaarden. Op een ma geren
hals droog hij zijn hoofd, waarvan het grijze
haar zeer zorgvuldig op den schedel geschei
den was
„Wie zouden dat rijn?" fluisterde me
vrouw Werlhof. „Zij zien er deftig uit. Nu,
wij zullen langzamerhand wel met elkander
bekena raken."
Het begon harder te waaien. De golven
verhieven zich al meer en meer en vormden
wit schuim.
Van den hemel lachte de zon, en een vroo-
lijke wolkenjacht trok haastig voorbij.
In de verte, links, vertoonde zich een vale
streep tusschen lucht en zee. Dit was de kust.
Mevrouw Werlhof, op haar bank gezeten,
had een gevoel, als zat rij in een reusachti-
gen schommelstoel, ja, als was de geheel© aar
de in een schommelstoel veranderd. Met de
achterleuning ging zij naar beneden, en haar
knieën verhieven rich. Daarop voelde rij heb
bovenlijf voorovergebogen en de boenen naar
achteren getrokken.
En tegenover haar stond d'e verschansing
met haar witto schitterend© lijn nn eens hoog
dat Peking slechts moec dienen als bivak van
het verbonden leger, totdat de mogendheden
rich op ander© punten hebben genesteld."
Het tweede is van den „Times"-correspon-
dent te Shang-kri Deze meldt dat de Chi
neesche gezant t, St. Petersburg Li-Hung-
Tschang hoeft geseind, dat Rusland's voorstel
om Peking te ontruimen uitgaat van de ver-
onderetelling dat voldoende zekerheid door
China wordt gegeven dat het Chineesche hof
onmiddellijk na de ontruiming jjajir Peking
zal terugkoeren.
In een tweede telegram verzoekt de gezant
Li dringend er voor te werken dat hij de toe
stemming der mogendheden voor de ontrui
ming van Peking zal krijgen daar, indien
Rusland genoodzaakt mocht rijk. z*n voorstel
in te trekken, dit noodzakelijkerwijze een
vermindering van Li's aanzien ten gevolge
zou hebben.
Li schijnt nu Vrijdag naar Peking te zul
len gaan.
In heeft in een memorie aan hot hof er op
aangedrongen dat het naar Peking zal terug
keeren.
In een proclamatie aan do bevolking van
Pe-tschi-li geeft hij den raai rustig aan den
arbeid te gaan-
Te Hong-kong zijn Zaterdagnacht toch
nog onlusten voorgekomen, waarbijl 4 perso
nen gedood en 10 gewond worden.
'D© Amerikaansohe consul Goodnow te
Sliang-liai geeft d© volgende cijfers over de
moorden op Eluropeanen. Bewezen is dat 34
Engelsclie en 22 Amerikaanseke protestant-
sche zendelingen vermoord rijn, en vermco-
cte-l ijk rijn er te Tai-yun-fu nog 37 vermoord.
De lijst der vermisten geeft 109 Engelschen
en 61 Amerikanen aan.
Het cijfer der vermoorde katholieken op
te geven, is onmogelijk, maar heb omvat vele
Fransche priesters ©n liefdezusters. Ook rijn
verscheiden Zweedsche en Doensche protes
tanten vermoord.
D consul zegt ook dat Chineesche geleerden
©n lagere ambtenaren overal memories aan
de Keizerin zenden om te danken voor bet
zuiveren van het land van de vreemdelingen.
De Christen-vervolgingen in het binnenl nd!
houden nog aan, en de bevolking denkt dat
de Chineezen overwinningen hebben behaald.
Gemengde Mededeellngen.
Het ^Journal des Débats" zegt dat het
kabinet-Waideck-Rousseau nog vóór het bij
eenkomen der Kamers zal aftreden. Het
beschouwt zijn taak, de afdoening der zaak-
Dreyfus en de republikeinsche verdediging,
als afgedaan, en zal plaats maken voor een
kabinet vati republikeinsche concentratie,
waarin het radico-socialistisehe element niet
zal voorkomen. Dit zal ook noodzakelijk wor
den, omdat men verwacht dat het aanstaande
congres der socialisten het zitting-nemen van
Millerand in een bourgeois ministerie zal
afkeuren.
Reuter meldt uit Saragossa, dat de politie
Maandagavond in den schouwburg een indi
vidu arresteerde, vermoedelijk een Hollan
der" Pignatelli genaamd, die een kleine,
boven d©n horizon, dan weer diep daaronder-
„Wat voor een kluchtig gevoel!" mompel
de rij.
„Arm© mama," dacht Malve. „Zij begint
al bleek te worden'.' Ziji trachtte aan haar
moeder wat afleiding te geven, door haar
gedachten op iets anders te vestigen.
„Henri en Wolfgang volgen nu in den
geest onze boot."
Mevrouw Werlhof glimlachte even.
Spreken kon rij' niet. Haar ziel was van
heimwee vervuld. En de schommelstoel ging
aldoor op en nèer. Langzaam en toch hevig
was do beweging. Men gevoelde zich heen en
weer gewiegd. Eln zoo treurig was het haar
te moede, als had een nameloos ongeluk haar
getroffen. Als zij ten minste maar niet
zoo'n pijn in 't hoofd had gehad, vlak boven
do neuswortels achter het voorhoofd. Daar
draaide iets aldoor heen en weer. Zij werd er
duizelig en misselijk van.
En aldoor verhief rich de horizon in de
hoogte en daalde dan weer in de diepte neer.
„Ik zal liever wat gaan liggen," zeide rij
en had moeite om haar tranen te bedwingen,
en stond waggelend op.
De beid© heeren, di© nu al bijna een uur
lang over het dek wandelden, kwamen juist
voorbij en bleven stilstaan.
Die met den grijzen baard' en. do mooie
oogen zeide: „Is mevrouw niet wel? - D©
dames veroorloven mij, mijzelf voor te stel
len. Ik heet Gerhard Holthusen
In al haar ellende glimlachte mevrouw
Werlhol nog of deed althans een poging daar
toe.
(Wordt vervolgd
