54"* Jaargang.
Dinsdag 25 September 1900.
No. 10353
Uit één wieg.
er.
3
2
BEKENDMAKING.
UIT DE PERS.
Cl
:er
72)
hoofdstuk: x.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURASIT
Deze courant verschijnt dagelyks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: "Voor Schiedam enVlaardingen fl. 1.25. Franco'
post 11. 4.65.
Prys per week"Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelyks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór
aan 'iet bureau bezorgd zyn.
een uur
BureauBoterstraat 68.
Prys der Advertentiën: "Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën by abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zyn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Hleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Wo. 123.
DeBurgemeester van Schiedam.
Geilen de wet *an 30 December 1887 (staats
blad no. 225) betreffende onderstand (onder
steuning) aan mindere geëmploieerden, vaste
weikiieden en bedienden op daggeld werkzaam
bij inrichtingen van 's rijks zeemacht en op 's rijks
werkvaartuigen, niet vallende in de termen van
art. 2 der wet van 24 Juni 1854 (staatsblad
{Uc. 92):
Gelet op art. 6 van het Koninklijk besluit
n 10 Januari 1888 (staatsblad no. 3) bou-
bepalingen nopens de betaalbaarstelling
der bij eerstgenoemde wet toegekende onder
steuningen
Maakt bekend dat de attestatiën de vita tot
ontvangst van bedoelde ondersteuningen, in bet
begin van ieder kwartaal, op de werkdagen van
des voormiddags 10 tot des middags 12 uren,
ter secretarie der gemeente verkrijgbaar zullen
zijn.
Schiedam, 24 September 1900.
Be Burgemeester van Schiedam
VERSTEEG.
n,
e-
Onder Thansvaalsche vlao?
De sN. R. Ct." is lang niet gesticht over
den wensch van de ^Standaard" dat Kruger
onder Transvaaische vlag met de Gelder
land naar Europa zal reizen.
Het blad zegt dat men van ieder die het
aanbod der regeeriog aan Kruger goedkeurt,
zooals de oStand." met byzondere ingeno
menheid doet, zou mogen verwachten dat
bij haar daarbij zoo willen steunen en vragen
van internationaal recht, waartoe de reis
van Kruger onder de vlag der Nederlandsche
marine aanleiding zou kunnen geven, zou
laten rusten.
Anders denkt daarover de »Stand." zegt
de »N. R. Ct.". Zij meent, dat, als het hoofd
van een anderen staat een Nederlandschen
oorlogsbodem betreedt, niet incognito, maar
officieel, het gewoonte is," dat zijn vlag aan
booid wordt geheschen, en zij betoogt, dat,
al is Schalk Burger thans Kruger's waar
nemende functionaris, daarmede Kruger's
titel van president der Zuid-Afrikaansche
Republiek niet is opgeheven.
Daarmede wordt terstond reeds een van de
teerste quaesties--opge worpen, die uit de daad
van onze regeering zouden kunnen voort
vloeien.
Het blad hoopt dat het voorbeeld, door de
ïStand." gegeven, geen navolging zal vinden.
.Van de wijsheid der regeering mag met
vol vertrouwen worden verwacht, dat, terwyl
zij een daad van courtoisie jegens Kruger
pleegt, die overeenkomt met het nationaal
gevoel, dat iedere natie in een andere moet
eerbiedigen, zij het opwekken van noodelooze
gevoeligheden zal vermijden.
Het sllbl." heeft over deze quaestie in-
Hem roman.
VAN
IDA BOY-ED.
De broeders en de schoonzusters waren
teer ifcreoirighun moeder bracht hun Malve
als een zwaar lijdende terug. Mevrouw Werk
hof zelf was erg geagiteerd en diep ongeluk
kig. Onderweg, toen haar kind niet meer de
kracht had, aan het moederhart de zorgen
van het medelijden te besparen, en alles aan
haar toevertrouwde, onderweg had mevrouw
Werlhof zoo iets gehad, ale den moed van
eigen meening.
Ven» van haar gewone omgeving bleken
ook de gewone vooroordeelen minder sterk te
ajn, en zij had uren, waarop zij op haar zo-
1Wn, Lydia en Waleker 'toornig was en van
weening was, dat er tegen Maurach niete in
te brengen was, dat zij hem gaarne als
schoonzoon zou begroet hebben. Toen zij wie-
te thuis was, trad de gedachte sterker op
te voorgrond, dat het toch zeer pijnlijk had
-kunnen, zijn, ais Enno Maurach in de familie
pkomen was. Men zou zooveel te verdedigen
en te verklaren gehad hebben. De menschen
zouden zich verwonderd hebben. Het zon ©en
^agemenit geweest zijn, dat opzien, had ge
ward. De broeders en Lydia hadden gelijk.
3 waar, tegen Maurach als mensoh te
il®11 dien kon mem niets inbrengen, nadat
hem nader had! leereu kermen en ©en
«k in zijn treurig jeugdig leven had, gesla-
lichtingen ingewonnen en geeft het resultaat
daarvan als volgt weer
sArt. 7 van het reglement op de eerbe-
wijzingen en saluten bij onze zeemacht be
paalt, dat aan den president eener republiek
dezelfde eerbewijzen verleend worden als aan
prinsen van het Kon. Huis, tenzij in bij
zondere gevallen afzonderlijke voorschriften
daaromtrent worden gegeven. Een verplich
ting, zooals ïDe Standaard" meent, is het
zeker niet.
ïOf en welke voorschriften zyri gegeven,
wist ooze zegsman niet, maar algemeen is
men in kringen te 's-Gravenhage, waar men
het wel weten kan, overtuigd, dat hier zeker
een bijzonder geval bestaat, daar Kruger niet
als president reist, welke functie door Schalk
Burger tijdens, Kruger's afwezigheid wordt
bekleed, terwijl het noodeloos aanstoot geven
aan een bevriende mogendheid vry roekeloos
en onvoorzichtig zou worden geacht, te meer
daar het reglement op de eerbewyzingen in
het algemeen een geest ademt om zoo min
mogelijk door eerbetoon eenerzyds kwaad
bloed te zetten anderzijds."
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 24 Sept. 4900.
Zuld-Afrlka.
De oorlogsmet uit zijn. Maar buiten
Engeland gelooft niemand het, wat ook
Roberts moge berichten, en hoe wakker de
correspondenten hem bijstaan in zijn ophak
kerijen, waarvan eerst na de verkiezingen
zal blijken hoezeer de waarheid geweld is
aangedaan.
Sommige beweringen zyn nu reeds niet
meer met fatsoen vol te houden. In een
bericht uit Pretoria wordt bv, al gezegd dat
de Boeren niet volkomen geslaagd zyn in
hun pogingen om hun geschut te vernielen.
Nu zou men mogen verwachten dat die
niet-vernielde kanonnen dan in handen der
Engelschen waren gevallen. Maar daarvan
hooren wy niets. Integendeel, de toekomst
zal wel leeren dat de Boeren hun Long
Tom's in veiligheid hebben gebracht. Zelfs
gebrek aan ammunitie schijnt ons dus ook
geen voldoende aanleiding toe om ze te ver
nielen.
Ammunitie, zoo daar misschien gebrek
nan is, kunnen de Boeren zich desnoods nog
verschaffen; maar kanonnen niet. Waarom
ze dan te vernielen 7 En dat de Boeren hun
geschut, ook de Long Tom's, niet weg hebben
kunnen brengen, gelooven wij niet.
Zooals het met de vernieling der kanonnen
is, zal het ook zijn met tal van andere be
richten. Wij gelooven niet dat de vrede
naby is, zooals de correspondent van iCentral
News" te Johannesburg zegt.
Met de ïTemps" gelooven wy dat het
dichter by de waarheid zou zyn te zeggen
mdat voor de Boeren, die aan groote veld
slagen en strategische belegeringen niet ge
wend zyn, de eigenlyke oorlog pas begint,
de oorlog die den Engelschen geen rust zal
laten, geen kwartier zal geven, de oorlog van
verrassingen en harde klappen, die overal
over het gebied der ingelijfde Republieken
zullen worden uitgedeeld".
gen. Mevrouw Werlhof prees zijn gebeele
houding, zoo warm zij kon, om de genegen
heid, die zij voor hem had opgevat, te recht
vaardigen en om tegenover een afwezige no
bel te handelen. Het was haar voor haar
eigen, geval als een geruststelling.
Wolfgang ©n Henri gevoelden zich echter
door dezen lof gedrukt. Intnsschen wat
was er aan te doen Zij hadden naar hun bes
te weten gehandleld. De tijd zou verzachting
aanbrengen, en Malve zou zich allengs troos
ten. Daar hun zuster hun nauwelijks mem-
een blik en een groet gunde, besloot iedere
broeder op zich zelf, er eens met haar over te
spreken.
Op zekeren morgen zette Hemi zich bijj de
chaise-longue neer, waarop Malve met pijn
in het hoofd, een zwakke pols en een doffen
blik lag. Hijl legde haar hand teeder in de
zijne.
„Zie eens, beste meid," ziedde hij, „wij heb
ben niet anders dan onzen plicht gedaan.
Papa heeft je om zoo te zeggen onder onze
bescherming gesteld. Wij' zijn voor je verant
woordelijk. Geef toe, dat de bijomstandig
heden Enno Maurach niet tot een percoon
maakten, voor wien men zoo maar de deur
kon openzetten. Maar ik zou er mij toch mis
schien overheen, hebben weten te zetten. Ik
sta immers-niet zoo stijf op mijn stuk. Lydia
mtussdien,nu, je kent haar hoogmoed. En
Wolfgang je zult je herinneren, dat juist
hij zoo hartroerend tegen je sprak."
„Schuif de schuld' maar op anderenzeide
Malve bitter. „In den grond was het toch
geen bezorgdheid voor mijl: er was zeer veel
familietrots bij."
Henri werd vuurrood. Dat .trof hem. De
war© redlem van hm verziet was uitgesproken.
Trouwens, ook in Engeland blijft een kern
van verstandige, onbevooroordeelde mannen
de berichten uit de Republieken aan scherpe
critiek onderwerpen.
Zoo berichtte Roberts Donderdag uit Nel-
spruit, dat onder de Boeren die den stryd
voortzetten maar senkele" onverzoenlijken
zijn, die tde groote meerderheid dwingen te
vechten".
Terecht vraagt Charles Williams in den
ïMorning Leader" of men ooit zulken onzin
heeft gelezen, dat het grootste deel zich iaat
dwingen door een kleiner gedeelte. Neen,
zegt Williams, het grootste gedeelte is on
verzoenlijk en wij voegen er by szal onver
zoenlijk blijven."
Belangrijk nieuws komt er nu niet uit
Zuid-Afrika, wel berichten die bewijzen dat
de kunst van verdachtmaking ook in Roberts
een trouwe beoefenaar blijft vinden.
In zyn telegram, hierboven aangehaald,
van 20 dezer uit Nelspruit, vertelt de opper
bevelhebber dat kapitein Perkins van het
Hospitaalkorps van Nieuw Zuid Wales den
lOen door de Boeren bij Hekpoort gevangen
werd genomen met drie ambulances. Hij werd
naar Rustenburg gevoerd, maar losgelaten en
kwam Woensdag aan Komnoando-Nek aan.
Vijf van de zes man die met Perkins ge
vangen werden genomen en vier gevangenen
van Ridley's bereden infanterie werden ter
zelfder tijd losgelaten. De Boeren lieten de
ambulancen wachten, gebruik makende van
de omstandigheid, dat een paar geweren,
door de mannen van de ambulance, als cu
riositeiten bewaard, by ben werden gevonden.
Kapitein Perkins en zijn manoen werden
in de gevangenis van Rustenburg gezet, waar
de generaals De la Rey en Smuts hen be
zochten. In den tronk waren 70 Boeren ge
vangenen en in De la Rey's laager nog
300 Boeren die geweigerd hadden hun eed
te verbreken en opnieuw te vechten." En dan
volgt de zinsnede over de onverzoenlijken,
waarna Roberts nog meldt:
uToen de mannen van Peikins gevangen
werden genomen riepen de vrouwen op de
hoeven in den omtrek dat ze allen doodge
schoten moesten worden."
Foei, wat zyn die Boerenvrouwen toch
megaera's I
Een ander staaltje van verdachtmaking,
dat zelfs de verdienste mist van nieuwheid,
is de klacht over de slechte behandeling der
gevangenen door de Boeren die honger moes
ten lyden enz.
Daarentegen publiceert het gezantschap der
Z.-A. Republiek de volgende telegrammen.
Het eerste is van den heer Donald Currie
aan den heer Pott, consul-generaal van de
Z. A. Republiek te Lorenpo Marquez, en luidt
»Verzoek den President uit mijn naam u
vergunning te geven, al liet noodige voedsel
en kleederen aan de Engelsche gevangenen
te Nooitgedacht te zenden, waaronder ik
vrienden heb van welke wordt bericht, dat
zij honger lijden en in een treurigen toestand
vei keeren.
Er is reeds geld, gezonden aan kolonel
Spragge; daarover kan beschikt worden. De
consul-generaal Crowe is door de Engelsche
regeering gemachtigd, alle mogelijke hulp
te verleenen. Wees zoo goed mij te seinen,
en ik zal de kosten, welke gij mocht maken
Dat doet altijd pijnlijk aan. „Geef ons de
6chuld maar," zeide hij geërgerd. „Dat is ge
makkelijk. Maar wij/ zouden kunnen zeggen,
dat je je minnaar verduiveld gauw liehb la
ten varen
Op zekeren avond, toen aan gene zijde der
rivier, achter de oude, spitse kerktorens het
roode zonnegoud nog stond1, zat Malve vóór
het raam te peinzen. Wolfgang kwam naar
haar toe en sloot haar in zijn armen.
„Mijn lieve, klein© Malve," zeide hiji tee
der, „kunnen wij dan niets hoegenaamd doen
om je -te helpen? Je loopt immers rond als
een levend verwijt voor ons. Zie eens, ik ben
immers niet iemand, die bekrompen begrip
pen heeft. Ik zou er mij misschien in gevon
den hebben, zoodra men mij er van over
tuigd had, dat Enno Maurach slechts een
door het noodlot vervolgde, geen ruwewoest-
aard is. Maar Henri en Liesbeth je kent
hun hoogmoed immersOm van die van Ly
dia niet eens te spreken."
„Lieg je mij of je zelf iets voor?" vroeg
Malve barsch. „Heb je moer aan mij en mijn
geluk gedacht, of aan de ijdelheden, waar
aan wij ons allen overgegeven hebben
„Malve 1"
„Nu ja. En je wilt ©en vrijzinnig man zijn
een man, die zich aan d'e lamst wijdt!"
Ook Wolfgang deinsde bij haar verwijt te
rug. Verschrikt vroeg hij zich zdlf afIe het
zoo? Lieten wij ons ook door uiterlijkheden
leiden? Maar ook? liij verzette zich instinct-,
matig tegen die bekentenis. „Heb althans
den moed om te dragen, wat je je toch eigen
lijk alleen op den hals gehaald hebt: als je
standvastig gebleven waart, zouden wij aan
j© liefde geloofd hebben en wel hebben, moe
ten toegeven."
door dezen dienst te bewyzen, op my nemen."
Pott seinde daarop het volgende antwoord
van den staatssecretaris Reitz, gedateerd van
9 Aug.
sOver het zenden van voedsel en kleede
ren, waarop uw telegram betrekking had,
zyn reeds brieven gewisseld lusschen kom-
mandant-generaal Louis Botha en lord Roberts.
De regeering, die uwe wenschen wel genegen
is, geeft u hierbij hare meening te kennen.
De regeering zou er zich niet tegen ver
zetten, uw verzoek in te willigen, indien de
Engelsche regeering niet, in strijd met hare
eigen belofte, er de Portugeesche regeering
toe had gebracht, om sommige voedings
middelen voor oorlogscontrabande te verkla
ren en zelfs kleederen aan te houden, ten
gevolge waarvan de Engelsche krijgsgevan
genen, indien er gebrek mocht komen, met
onze burgers zullen moeten lijden.
Engeland draagt de schuld. De krijgs
gevangenen worden gevoed zooals de burgers,
en hebben ook geen gebrek aan kleeren. Het
bericht dat zij gebrek lijden is een grove
onwaarheid
zDe Engelsche troepen branden op ver
schillende plaatsen de huizen, tot de bedden
tpe, af, en jagen de vrouwen, die achter
bleven, eruit. Lord Roberts neemt telkens
het voedsel van de vrouwen af, en zendt ze
dan zonder voedsel naar ons toe. Nu meldt
hy ons weer, dat hy er eenige duizenden
zendt.
»De regeering beschouwt sir Donald Currie
als een fatsoenlijk man, en verzoekt hem
vriendelijk dit telegram openbaar te maken."
Eigenlijk oorlogsnieuws is er weinig,
Methuen heeft een Boerenkonvooi buitge
maakt en Knox heeft tusschen Kroonstad
en Lindly gevochten. De uitslag staat er
niet by.
Voorts heeft Hildyard Vryheid bezet na
een gevecht met C. Botha, waarin de Eogel
schen snaar het schijnt" lichte verliezen
leden. Dat zal wel weer een aardig verlieslijstje
worden I
Generaal Clery meldde dat een patrouille
van Thorneycroft's bereden infanterie by
Vaalstation in gevecht was geweest met
Boeren, waarschijnlijk verkenneis vaoTheron,
van wie er 1 gedood, 4 gewond en 4 ge
vangen gemaakt werd, die Theron's dood
bevestigde en zeide dat het kommando op
weg was naar Lydenburg.
In het Oosten gaat het, volgens Engelsche
berichten, steeds slechter met de Boeren. Zy
hebben hun stellingen opgegeven en trekken
bij honderdtallen over de Poi tugeesche grens,
vooral de vreemde shuurliogen."
De Portugeesche regeering heeft de grens
laten aanduiden door vlaggen, en wie er
over komt, mag niet meer terug. Te Resano
Garcia zijn 200 Portugeesche matrozen aan
gekomen. Over de Komati-rivier hebben de
Portugeezen een pontonbrug geslagen.
Nog wordt uit Loreiifo Marquez gemeld
dot de Boeren-ambuiancen aan de grenzen
gereed staan. Gereed waarvoor? Het wordt
er mot bijgevoegd.
In de Kaapkolonie is intusschen de wet
op hoogverraad in derde lezing met 46 tegen
37 stemmen aangenomen.
De "Wetgevende Raad heeft met drie stem
men meerderheid een motie aangenomen,
„Nu wordt mij vaat mijn liefde tot jullie
nog ©en verwijt gemaaktzeide zij verblee-
kend.
„Och hemel, neenl"
En. toch was het niet zoo? Alles verwar
de zich. Zij bekommerden zich, kwelden zich
en verbeterden rich in niets. Het scheen zoo
moeilijk, gevoelsgrenzen en verantwoordelijk
heden vast te stellen. En als iedereen ach
eerst achter grenzen tracht terug te trekken,
is het vrije verkeer van hart tot hart onmo
gelijk.
Mevrouw "Werlhof nam dan ook nog tot
het meest nuttelooze van alle middelen haar
toevluchtdokter Fangart moest hulp bie
den. Deze verklaard© Maive's toestand voor
een acute, hevige bloedarmoede. Daarin had
hij misschien wel gelijk. Maar alleen lrieriu
niet, dat het middel daartegen uit de apo
theek te halen was en dat een ziel, die door
verlangen naar iele bereikbaars verteerd
wordt, met pillen en poeders geholpen wordt.
■Reeds na verloop van een paar dagen voeg
de zich bij' het medelijden eri de bezorgdheid
nog een nieuw gevoel bij Maive's bloedver
wanten. Het bleef geheel duister, het werd
volstrekt niet erkend, en alleen zij zelf be
merkten de kenteekenen daarvanzij be
schouwden Maive's toestand niet slechts als
een ongeluk, maar ook als een stoornis. Want
Lydia's bruiloft was aanstaande. En Lydia
kwam terug, nadat zij met Ernst Egon en
Hedwig von 'Reurietli te Hannover, waar
heen Jobst overgeplaatst was, een woning
voor zich had gezocht.
Allegeverbeeldden zich, dat Lydia als een
andere zou terugkeeren, "Waaraan men dit
geloof ontleende, dat rij veranderd zou rijn
en in plaats van heérschzaiohtig, koel en
waarin de inlijving der Republieken wordt
goedgekeurd.
Vandaag komt de motie van Sauer, waarin
tegen de annexatie wordt geprotesteerd, in
behandeling in het Kaapsche parlement. Zij
zal natuurlijk verworpen worden.
China.
Amerika blaast of strijkt niet meer mee
in het orkest der mogendheden. De angst
zich ernstige onaangenaamheden op -denhals
te halen die Mc Km ley's herkiezing in gevaar
zouden brengen, heeft de regeering te "Was
hington doen besluiten niet m te gaan op
Duitschland's voorstel, maar met China nu
reeds te onderhandelen.
Amerika zal zijn troepen voor het grootste
deel terug trekkenoen regiment infanterie,
een escadron artillerie en een batterij blijven
als lijfwacht van den gezant te Peking. Ook
de vloot wordt teruggeroepen en naar de
Philippijnen gezonden, en zoo spoedig moge
lijk zal met L.'-lïting-Tschang en prins
Tsching onderhandeld worden.
Amerika's besluit maakt de uitvoeringder
taak die "Von BiUow zich heeft gesteld, niet
gemakkelijker, en wijl zijn wel benieuwd wel
ken draai Li-Hung-Tsck a ng nu weer zal ne-
Sfèn.
Voorloopig heeft hij per proclamatie sta
king der vijandelijkheden en uitroeiing der
Boksers gelast, bovendien vervolging van allo
hooge ambtenaren die hun post hebben, ver
laten. De gouverneur van Pao-ting-fu heeft
bovendien bekend gemaakt dat d© vreemde
lingen de vijandelijkheden hebben gestaakt,
dat Li alles in ord© zal maken en dat de Chi-
neesche soldaten, naar hun haardsteden zullen
terugkeeren.
Maar wat zullen d© sluwe Chineezen doen,
nu de eensgezindheid der mogendheden ge
broken blijlkt?
En hoe zal men de war© schuldigen, Tuan,
Yung-Lu enz., te pakken' krijgen
Volgens een bericht van 21 dezer aan de
„Frankf, Ztg." is er een 'keizerlijke proclama
tie van uit Hsian-fu yerschenen, waarin
wordt gezegd
„Wij willen onze keizerlijke hoofdstad van
Peking overbrengen naar Hsian-fu, in de pro
vincie Shsn-si, waar eertijds de dynastie Tsin-
Han-Tang resideerde als d-e hoofdstad van
China, en dat bovendien gelegen is in een
bocht van de Gele Rivier, wat de pl-iats
moeilijk 'toegankelijk maakt voor eer vreem
de mogendheid"?
„Wij moeten tot ons leedwezen ei kennen
dat op het ooge-nblik anarchie (heerscht in
het rijk, en dat wij zuinig moeten rijn in
onze uitgaven."
Deze proclamatie wijst niet op groote nei
ging om te doen wat de mogendheden willen.
Alles bewijst, dunkt ons, dat China is een
mierennest waarin mot groote onvoorzichtig
heid een gat is gestooten.
Gemengde 31 eded.ee ogen.
Over Kruger's reis naar Europa zegt de
Peterburgsche correspondent van t Central
News", dat de President een beroep wil doen
op het internationaal hof van arbitrage.
trotsch, nu zachtaardig, teeder en meegaand
zou wezen, bleef onverklaarbaar. Het moes
ten dan. zeker haar hartelijke brieven zijn,
die dit geloof hadden doen. ontstaan. En nu
was zij er. 51©t haar kwam d'e rijizige, magere
Hedwig mee. Deze dame was zeer blond en
had een in het profiel claesiek mooie ade
laarsneue, dio echter enface door haar ma
gerheid schade leed, daarbij oendgszins uit
puilend© blauw© oogen ©n zeer dunne, trot-
"lie lippen. Maar het terugstooiende van
haar voorkomen was slechts schijn. Een,
spraakzamer vrouw had men zelden gezien.
In een onophoudelijken rede-vloed sprak zij
met iedereen zee* erirouwelijk. Ernst Egon
ergerde zich daarover dikwijls en keek Lydia
met een glimlachenden klagenden blik aan,
of liij zeide tegen de anderen: „Ja, praten
kan mijn vrouw wel dat -kan. rij, dat moet
men haar nageven."
Het echtpaar maakte zich al spoedig zeer
familadr. Emst Egon liet rich ©ene tegen d©
beide broeders onverholen over Lydia uit.
„Bij ons liep de geheel© omtrek met haar
weg. Iedereen dweepte met haar. Nu cm mijn
Hedwig en ik wij dweepen ook met haar 1
't Is waar, zoo'n beetje op rich zelf blijft mijn
mooie aanstaande schoonzuster altijd. Zoo
heel intiem wordt men niet met haar. Maar
dat- bevalt Hedwig juist zoo kolossaal. Mij
zou het liever rijn, als rij e&n paar graden
Réaumur meer aan hartentemperatuur had.
Maar, mijneheeren wat schilder ik aan. u
uw zuster 'af Gij kent haar beter dan ik."
Wordt vervolgd.)
