Mo. 10359.
TJ it één wieg.
4stó laargang.
Dinsdag 2 October 1900.
Transvaal en Oranje-Vrijstaat
KENNISGEVING.
UIT DE PERS.
BUITENLAND.
SCHIEDAM
Deze courant verschijnt dagelqks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen,
prijs per kwartaal: Voor Schiedam enVlaardingen 11.4.25. Franco
oost 3. 4.65.
Prjjs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 40 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
gan 'iet bureau bezorgd zijn.
Bureau i Boterstraat OS.
COURANT.
Prijs der Advertentiën: Van 46 regels 11. 0.92iedere regei
meer 45 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die ay
innemen.
Advertentiën bjj abonnement op voordeeiige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Sc lei»* adeerfenfiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intcrc. Telefoon Ufo. 123.
Dooden van ratten.
Burgemeester en wethoudeus
tan Schiedam,
brengen ter openbare kennis
dat ie rekenen van heden tot wederopzegging
een belooning is gesteld op het dooden van
ratten, ten bijdrage van 1 cent per stuk;
dat de gedoode dieren op weikdagen des
namiddags van 2 tot 4 uur moeten woiden
ingeleverd aan de aschstaal der gemeente en
dat bij de inleveiing de gestelde piemie kan
ontvangen worden.
T Schiedam, 1 October 1900.
Burgemeester ert Wethouders van Schiedam,
VERSTEEG.
De Secretaris,
v. LUIK, L S.
PaHLEMENTAIHC \'EELSI'EKcndueid.
De „Standaard" kan ihet met beet verdu
wen dat de „N. R. Cd." aan dr. Kuyper „liet
record vaai parlementaire veel sprekend
heid toekende. Het blad had nl. bevonden,
dat d!r. Kuyper 190 kolommen, had volge
praat, terwijl op liem mr. Troelstra met
slechts 153, dan de hoer Lobman met 142
eindelijk de heer Van Kol met 139 ko
lommen volgde. Alleen deze vier hoeren kwa
men over de honderd.
Vooral nu de redactie der ,,N- R. Ct.",
als eerst© oorzaak van deze parlementaire
veolsprekendheid, op de menschelijke „ijdtel-
iheid, die zicilizelve graag hoort", wees, en
heel het spreken over het vermorsen van
den naitionalen tijd als grief tegen het par
lement opkwam, heeft dit record, naar de
meening van dr. Kuyper's orgaan, zijn zeor
bedenkelijke zijde, en het wentelt de be
schuldiging in dezer voege van dr. Kuyper
af op dfe sociaal-democraten
„Ons komt dan ook voor" aldus de
„Stand." „dat de „N. R. Ct." wel zodl
gedaan hebben met er op te wijzen, dat
dr. Kuyper ale rapporteur over de Ongeval
lenwet wekenlang dag aan dag moest spre
ken. Goed geteld toch' blijkt, dab de groofcere
helft van de 190 kolommen door dr. Kuy
per aan dit ééne wetsontwerp gewijd zijn
Hij sprak bij de behandeling der Ongeval
lenwet 99 kolommen, en heel het overige
jaar slecht 92 kolommen, iets wat de even
redige verhouding in een geheel' ander licht
plaatst, on het record', met grooten sprong'
zelfs, op mr. Troelstra doet overgaan."
Nog een tweede opmerking voegt) het blad
hieraan tos:
„Om oen juist oordeel te vellen over de
wijze, waarop in de Kamer gewerkt wordt
moet men niet por lid, maar per groep
de "rekening opmaken.
Een rotman.
VAN
IDA BOY-ED.
78)
Zooals hun mama hem beschreef, die toch
zoolang met hom. samen geweest was, zou er
zulk een wenk stellig geen notitie door
hem genomen worden. Diet man was een stijf
kop. Aan de beide broeders kwam de geldgei-
sohiedenie na den dood huns vaders weder in
de gedachten. „Bedeltrots" hadden zijl het
destijds genoemd, toen Maurach het toege
zonden geld) fier terugzond, waarschijnlijk
omdat hem da vorm dor toezending niet wel
levend, genoeg geweest was. Thans zeide Hen
ri, «at men daaruit kon opmaken, dat Mau
rach een overdreven eergevoel had.
„Er zal maar één middel overblijven: een
*an ons reist naar hem toe en spreekt met
bom," stelde Wolfgang voor.
„En als nij, eens een vijlandige houding
^nmeenut?" vroeg Henri.
Wolfgang haalde de schouders op-
„Aan. zulk een vernedering kunnen wij ons
niet blootstellenzeide de oudste broeder
"Pg©wenden. „Ik, Henri. Werlhof, zou mij
door dokter Enno Maurach de deur laten wij
ten!;' J
i,,Dokter Enne Maurach heeft zich ook
door Henri Werlhof de deur laten wijzen."
- - «Als je zóó wilt Maar 'dat was heel iets
- madera
1*1,Hoezoo
~dJ'a 611 ^kter Maurach Henri zou over
6 samenkoppeling van namen schier ge
lachen hebben.
Nu blijkt, dat de 15 leden dor Anti-revo-
iulionaire Kamerclub in het afgeloopen jaar
gebruikt hebben 363 kolommen. Dit komt
neer op even 24 kolommen per lid.
„Naar gelijken maatstaf zou door do 100
leder gevuld zijn 2500 'kolom. De kolom ge
rekend op 5 minuten, zou dit nog geen 210
uur gevorderd hebben; wat, gerekend' tegen
vier uur per dag, slechts een totaal van 53
zittingen zou hebben opgeleverd, terwijl er
90 gehouden zijin.
„Daar de Kamer alzoo bijna eens zoolang
zat, blijkt Meruit dat do anti-revolutionaire
partij, in plaats van den nationalen tijd ver
spild te hebben, integendeel op den lof dor
bescheidenheid aanspraak mag maken.
„Als groep vooial blijft het record onbe^
twist staan op rekening der sociaal-demo
craten."
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 4 Oef. 4900.
Zuid-Afrlka.
Roberts zal lord "Wolseley opvolgen als
generalissimus van het Engelsche leger. Wan
neer? Het staat er niet bij. Maar zelf heeft
Roberts dezer dagen gezegd dat hij vreest
eerst later dan in November te kunnen terug-
keeren. Of deze benoeming daar nu ver
andering in heeft gebracht, dient afgewacht.
De Engeischen melden nu zoo min mogelijk
van het oorlogeterrein. Wij hooren alleen dat
bij Heidelberg een Engelsche patrouille op den
kop heeft gehad. Om nu eerst de lezers
aangenaam te stemmen wordt veel ophef
gemaakt van een gevecht bij Pinaarsrivier,
ten Noorden van Pretoria.
De Boeren zouden daar groote verliezen
hebben geleden, veel grooter dan eerst werd
gedacht. Maar cijfers worden wijselijk niet
genoemd.
Wij durven ons niet meer wagen aan eenig
oordeel over den toestand. Hoe zou het ook
kunnen Bijna geen berichten, en dan nog
onbetrouwbaar. Maar het valt moeilyk nog
eenig optimisme te bewaren. Zware wolken
bedekken in Zuid-Afrika de zon van vryheid
en onafhankelijkheid.
Volgens den Ameriknanschen consul te
Kaapstad zal lord Roberts den vrede in Trans
vaal en den Viijstaat proelameeren op 44
October, den verjaardag van den oorlog. Hoe
aardig 1
China.
Er is weer een nieuw tijdperk aangebro
ken van tegenstrijdige belichten uit China-
Eerst seint de Amerikaansdie consul te
Shang-hai dat de Keizer en de Keizerin ver
schillende leiders van den opstand' tegen de
Christenen1 hebben gestraft, onder wie prins
Tuan die voor eien speciaal gerechtshof zal
terecht staan.
Von Giers, de Russische gezant, zond zijn
legeering een bericht van gelijke strekking.
Maar intusscheai was reeds uit Shanig-hai -ge
meld dat men daar in offieiede kringen, de
„'Man en man! Wie weet, hoe een billijk
beoordeel aar ieder van jullie zou taxeeren I"
„Je wordt bdeedigemd."
„En jij toont, dat je nog geenszins van har
te bereid bent, Enno Maurach als broei- aan
te nemen."
„Ben zwager is geen broer."
„Maar een schoonzuster moest voor ons al
tijd een zuster zijn anders nam je het
kwalijk."
„Voor vandaag genoeg. Ik wil niet mot je
twisten," zeide Henri met een vuurood ge
zicht, maar- zoo bedaard mogelijk.
Hij dacht aan. zijn jongen, aan den ouden
Schney, en dat hij niet meer zoo gauw boos
moest worden. Zoo ging het allo dagen- Ern-
stig en ijverig begonnen zij een welo verlegd
gesprok en kwamen dam onwillekeurig op al
lerlei punten van verschil. Maar daar Henri
het werkelijk over zich verkreeg, niet .heftig
te, worden, en Wolfgang zich door dit streven
niet wilde laten beschamen, kwamen zij d'an
toch iets verder.
Zij( besloten, te zamoii Enno 'Maurach te
gaan opzoeken, buiten weten van (Malve, op
dat zijin eventueele afwijzing geen nieuwe
aandoeningen bij Malv» zou opwekken, maar
niet zonder de toestemming van hun mama.
Mevrouw Werlhof had ais edhtgenoote al
tijd de meening van haar man gehad, en liet
zich nn als moeder door de inzichten har er
kinderen leiden. Zij voer eigenlijk altijd vóór
d'en wind en mat volle zeilen door liet leven
heen.
Door het plan harer zonen werd zij nu ge
heel meegesleeptzij zag daarin een offer,
een daad der zelfverloochening, bewonderde
do broedertrouw en startte tranen van ont
roering. Dat deed Henri goed. Het ontnam
dan het in allen gevalle gewaagde plan den
prikkel der vernedering.
degradatie van den voomaamsteu schuldige,
pnns Tuan, niet gelooft.
Trouwens, daarmede zullen de mogendhe
den ook geen genoegen nemen. Zelfs de te
rechtstelling van Tuan voor een speciale
rechtbank is niet voldoende. De mogendhe
den willen zelf recht «preken en zelf straf
fen.
'Dat is de eisch van Duitsdhland, waarmee
ver «el lillen do mogendheden hebben inge
stemd. Aan graaf Waldersee d'io, t>e Ta-kil
aangekomen, het opperbevel over de verbon
den legere in Pe-tschi-li heeft aanvaard!, nu
de taak dien ei-sch door te zetten.
Tegen den zin van China, zonder de mede
werking der Vcreemgde Staten, ©n lettende
op Rusland's geheime plannen, die eigenlijk
niet geheim meer zijn.
In een correspondentie uit Berlijn in do
„Daily Chronicle" wordt daarop met nadruk
gewezen.
Rusland schuift met onweerstaanbare»
drang voort naar China. Mandschurijb is fei
telijk reeds Russischnaar Mongolië strekt
Rusland de hand uit.
De Britscho gezant 'Sir Claude Macdonald
seinde dezer dagen, dat ook Mongolië wordlt
bedreigd en „dat de Russen' op dit oogen-
bliik troepen ophoopen op do grens dier pro
vincie, maar niemand weet waarom".
Men hoeft niet lang naar dat „waarom"
te zoeken, zegt de schrijver, die als zijn over
tuiging uitspreekt, dat Mongolië binnenkort
hetzelfde lot als Mamdlsohurije zal ondergaan,
to meer omdat da Mongoliërs in nauwe han
delsgemeenschap met de Russen staan, don
Ru^sischen troepen vriendschappelijk gezind
zijn en hun zullen voorzien van do noodige
vervoer- en levensmiddelen.
De kozakken hebben Oorga, op den weg
naar Peking reeds bezet. Zoodra hot koude
weder begint, zal niets don Russen beletten,
een groote macht uit' Kjachta naar Peking
te zenden.
Rusland .heeft bovendien, dank zij Li-
Hung-Tsdhang, reeds concessie voor een
spoorweg tusschen bedde plaatsen., die, een
maal gereed, heb in staat zal stellen PeMng
te bedwingen, niet slechts uit -Mandiscliurije
en Port-Arthur, maar ook uit Mongolië.
Op Peking heeft Rusland het voorzien,
meent do schrijver. Daarom ook zijn voorstel
dat de verbonden legers de stad' zouden, ont
ruimen; daarom ook het verzet van Duitsdh
land tegen het Russische voorsten.
„Hoe meer men deze moeilijkheden over
weegt," zegt de schrijver, „des te meer er
kent men de wijsheid van keizer Wilhelm, te
weigeren Peking te ontruimen en de vruch
ten der overwinning weg te werpen. Die
weigering redde niet alleen de Kuropeesche
kolonisten in Qhina, maar het leven van. dui
zenden Christelijke bekeerlingen, die ver
moord zouden zijin geworden, zoodra de Eu
ropeanen uit de hoofdstad waren weggetrok
ken. De bevreemdende houding in deze van
Rusland en de Vereenigde Staten brengt de
Europeeeche mogendheden in gevaar, alles te
verliezen wat zij ten koste van zooveel schat
ten en bloed verkregen hebben. Erger nog,
Da zonen scherpten aan haar mama stil
zwijgen in.
Dat sprak immens vanzelf, beweerde me
vrouw Werlhof. Maar uit haar overvol hart
moest zij haar zonen tegenover Liesbeth en
Eleonore tooh prijzen.
Zoo wisten alle drie de vrouwen van de
zaak af. Te huichelen was geen van haar ge
wend. En Malve, wier zin tuigen ten gevolge
van haar toenemende zenuwachtigheid nog
O O
meer aan anders gescherpt waren, gevoelde al
spoedig, dat men. haar met eigenaardige blik
ken aankeek, nog warmer dan anders tegen
haar sprak. „Br is iets gaande," dacht zij be
angstigd.
Was hem een ongeluk overkomen Was
hij dood Had het sdhijj hem niet mee terug
gebracht Had hij zich getroost misschien
wel een vrouw genomen
Het kwam Malve voor, als verschool er
zicli achter die toenemende teederheid der
haren een soort van bevrediging. Zeker' Zij
beklaagden haar, dat zij haar geliefde voor
altijd had verloren, maar ziji verheugden er
zich tevens over, dat zij hom verloren had.
„Als hij' mij dan ook nimmer moet toebe-
hooren dan zou ik toch wel willen we
ten, of Irij leeft, hoe hij' leeft,'" dacht zij.
En niemand sprak tegen haar over hom.
Het word haar idee fixe, dat er het een of
ander gebeurd was, dat men voor Tiaar ver
borgen. dachit ite houden. Een' brandend©
nieuwsgierigheid kwelde haar.
Zij, die een afkeer had' van afluisteren en
spionneeren, stond nu achter deuren, schar
relde wat op schrijftafels.
Zoo vond zijl beneden, terwijl Henri aan
tafel zat, in de achterkamer op haars vaders
schrijftafel het spoorboekje opengeslagen, lig
gen. De route van Hamburg naar Bremen
lag open. Met potlood waren eenige treinen
de vermelding van dit ontruimingsplan al
leen heeft het leven der nog overig© Christe
nen in gevaar gebracht."
Daarom meent de schrijver dat Duitsdh
land on Engeland moeten samengaan, om
het leven en de belangen hunner ^kolonisten
cn kooplieden to beschermen. En hij! ver
langt dat onmiddellijk nog 100,000 man
naar China zullen gezonden worden.
Als Engeland nu maar 100,000 man te
missen had
Intusschen bestrijdt Melcliior de Vogiié
in het „Journal des Débats" dat Rusland
do hand' reeds zou hebben gelegd op Mand-
schurije. Het heeft eenvoudig een klein,
maar strategisch belangrijk stuk, tusschen
de Amur en do Zea, geheel onder Russisch
beheer gesteld en weert vandaar de Chinee-
sriho bevolking omdat die door den aanval
op Blagovechensk gevaarlijk is gebleken.
Dit gebied was eigenlijk Russisch, zegt De
Vogiié, maar stond onder China's jurisdictie.
Natuurlijk dat Rusland vorder het land
militair bezet om do rust te herstellen. Maar
waarom zou liet een gebied annexeeren,
waar de nominale heerschappij van den Zoon
das Hemels Rusland toch met den dag min
der hindfart?
Gemengde IlIciIcdccIiDEcn.
Chamberlain en Wyndham, onidenstnats-
eecrëtaris van oorlog, zijin bij gebrék aan te
gencandidaten, in het Lagerhuis herkozen,
Evenzoo Ritchie, sir H. Vincent, Salisbury's
zoon burggraaf van Crawlome, allem conser
vatief, en sir Henry Fowler en Gully, libe
raal.
In liet geheel zijn zonder tagencandidaat
herkozen 59 conservatieven on unionisten'cn
5 liberalen.
Men verwacht dat de Fr arisch© Kamers
15 November zullen bijeenkomen. Dan kan
dus de strijd weer beginnen, die, naar admi
raal Réveillèr© in een redevoering te Brost
van wege het comité van propaganda, der
beginselen van de 'Revolutie verklaarde, niet
geëindigd is.
Het Fransche soc ia listen con gres heeft de
guesdiston en de opiportunisten niet tot el
kaar gebracht. Integendeel, na rumoerige
tooneeleu, waaibiji men zelfs handgemeen
werd, zijn de guesdisten heengegaan.
Te Parijs is gisteren geopend hot Inter
nationaal Congres voor den Vrede!
Wat bittere ironie!
Do agrariërs in Duitschiand zullen op
nieuw een verhooging der graanrechten vra
gen, en wel van 31 tot 6 mark.
De Shaih is gistermid'dasr toch te Konstan-
O O
tinopel gekomen. De Sultan, ontving hem
op Yildiz-kiosk.
Do waarnemende, Russische consul te Er-
zerum en zijn secretaris zijn door Kurdcn
aangevallen en moesten ondanks hun
aangehaald: het vertrek van Hamburg, de
aankomsit op die plaats, vanwaar men naar
z ij n woonplaats reed.
Was dat een toeval? Onmogelijk!
En haar moeder had zoo dikwijls mooie re-
dénen in den mond, hoa lief Henri en Wolf
gang hun zuster hadden en dat zij wel alles
zouden willen doen om haar gelukkig te m a-
ken.
Hier in huis had slechts Lydia begrepen,
dat zij met wooiden, gebaren en daden
moos'- zwijgen.
„Wanneer vertrokken jullie?" vroeg haar
mama eens, toen Malve juist wilde binnen
treden.
„Overmorgen," zeide Wolfgang. „Henri
kon niet eer."
„Wij moeten het wagen. Het is het eenige
middel om zoo
Malve trad binnen. „Wil jullio op reis
gaan Henri en jij vroeg zij haastig.
„Wij willen vóór mijn huwelijk de bloed
verwanten van Liesbeth te Hamburg nog
eens bezoeken," zeide Wolfgang.
„Zoo, zoo."
Hij had nooit omgang met hen gehad.
Hot ontbrak aan alle aanleiding om hun
vóór zijn vertrek nana- Munchen nog eens
een bezoek te brengen.
Overmorgen. Dus nog vele uren om gade
te slaan, van haar kant een plan voor zich
te maken.
Daarom trerit verkeerde MalVe niet in
twijfelhaar broeders dachten het een of an
der te ondernemen, dat haar vereemiging
met Enno Maurach in de hand zou kunnen
werken. Het ontroerde haar, maar het bracht
ook angst bij haar 'teweeg. Zij wist niet, hoe
zeer de laatste tijd invloed op Henri ge
oefend had, zij wist niet, hoeveel bangen
strijd Wolfgang! gestreden had': zij zag in
Turksck escorte vluchten. Twee Turken wer
den gedood.
Dn Ru /sische regeering zal aan do Tuik-
sche dito voldoening vragen.
.O o
Uittreksel uit een schrijven van den heer
G. Pott, consul der Nederlanden te Lorenfo
Marquez, aan den voorzitter van het lioofd-
comitc van het Ned. Roodo Kruis, K. J. G.
baron van Harden broek van Bergambacht
„Alle brieven door mij ontvangen, zond
ik naar „Nooit Gedacht" en die er onder zijn
die niet bestelbaar mochten wezen, verzocht
ik don hoeren zelf terug te zenden naar Eu
ropa, want ik ben niet genoeg op do hoogte
van heb personeel dat nog bij de Federale
machten is, om zelf te beslissen, welk© brie
ven kunnen afgeleverd worden en welke
niet. Ik heb nu de eer te bevestigen het vol
gende kabelgram door mij aan Zijne Excel
lentie d'en Minister van Büitomlandeohe Za
ken gezonden„Bierens wires from Nooib
Gedacht arrived safe with staff from Preto
ria after difficult journey everyone well".
Ook mij deed het lood enkele leden dor 2o
Nedcrlandsche Ambulance naar Ceylon als
krijgsgevangenen zijn gezonden De f 6000
voor die 2e Ambulance is behoorlijk ontvan
gen en met dr. "Van der Goot verrekend, zoo
als U reeds bekend zal zijn.
„Het is zeker goed. alle brieven naar hier
aan mij te blij,ven zenden en niet direct naar
Pretoria.
„De Ned-erlandsehe ambulance is op het
oogenbhk vrijwel do reddende ongel der En
gelsche krijgsgevangenen 'te Nooit Gedacht,
cn een Engelsche dokter onlange van daar
gearriveerd, deelde mij mede dat do Britsdh©
krijgsgevangenen enorm veel te danken heb
ben aan do Nederlandsehe ambulance, ja zon
der haar de zieken vrijwel do noodigo ver
pleging en medische hulp zoudten missen.
„Alles wat tot heden hier voor de Nedcrl.
Ambulances aangekomen is, is naar de Zuitï-
Afr. Republiek doorgezonden."
Er zijn van de Transvaalsche postadmini-
stiatie weder brieven en andere stukken voor
Pretoria en Johannesburg, in April, Mei en
Juni 1.1. uit Nederland verzonden, terug
ontvangen, welke niet door haar kouden
worden terechtgebracht.
Zij, die brieven of andere stukken naar
Pretoria of Johannesburg hebben verzonden,
kunnen tot den 45en October e.k. aan de
postkantoren inlichtingen ontvangen of zich
onder de teruggezondene door hen verzonden
brieven of stukken bevinden.
Deze zullen worden teruggegeven of de.s-
verlangd, zonder betaling van port over En
geland naar hunne bestemming verzonden
worden.
Aan boord van de Weimar van den
Nordd. Lloyd, die enkele dagen geleden Na
pels heeft aangedaan, bevindt zich de eenige
Hollander, die als krijgsgevangene naar Cey
lon overgebracht, maar daarna weer vrijge-
liaai' broeders nog altijd de driftig© jong©
mannen, die niet gewoon waren, hun tempe
rament en hun hoogmoed te baheerschen.
En zij kenden Enno niet. Zij wisten niet,
hoe bitter zijn wrok op Malve's broeders en
zusters was. Zij zouden hem prikkelen en
grieven, en in plaats van geluk zou er uit de
ontmoeting d'er mannen ongeluk ontstaan.
Haar gemoed was door de treurigheden', die
er in den laatsten tijd 'op gedrukt hadden,
zóó ziek geworden, dat zij aan iets vroolijks,
hoopvols niet meer kon denken.
Zoo bedacht zij een slim plan om haar
broeders heimelijk te volgen. Dat dit haar
plan ech'ter een leemte aanwees, die de vol
voering daarvan verhinderde, werd 'haar te
laat duidelijk.
Op den morgen van dien dag, waarop
haar broeders zouden vertrekken, zoide zij,
dat zij naar Eleoncre wilde gaan om haar te
helpen. Tot dusver had Malve nooit eenige
belangstelling in hot vele werk, diait aan het
uitzet van haar aanstaande schoonzuster ver
bonden was, laten blijken. Verheugd hechtte
haar moeder haar goedkeuring aan dit plan,
en Malve verliet het huis.
Alles was zoo eenvoudigzij wilde een uur
vóór haar broeders naar Hamburg vertrék
ken, aldaar aan het station zich. in de wacht
kamer dor derde klasse ophouden en dan
zeer vroeg in een damescoupé stappen. Aan
het station Sprötze kon zij d!an eenige minu
ten later uitstappen, nadat haar broeders
reeds het perron verlaten hadden, en hem
dan in een afzonderlijk rijtuig volgen.
Toen Malve des middags met thuis kwam,
nam mevrouw Werlhof aan, dat zij bij' haar
aanstaande schoonzuster bleef eten. En zoo
werd zij voorloopig niet gemist.
(JFord* vervolgd.)
