No. 10361.
Uit één wieg.
/aargang.
Donderdag 4 October 1900.
X
P
1
BUITENLAND.
IJ
een ver
van ee
üve!. g
D. RinV
oningea
'n Eken
Deze courant verschijnt dagelijks, niet uitzondering van Zon- en Feestdagen,
prjjs per kwartaalYoor Schiedam en Tlaardingen fl. 1.25. Franco
modist s P°st A' t.65.
A.Lm, prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
da.
an
in 1854
SCHIEDAMSCHE COURANT
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
'iet bureau bezorgd zijn.
Bureau s Boterstraat 68.
Prijs der Adverten tiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bq abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Meine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Ho. 123.
tr. 3201
210(
210(
210!
210(
210!
Algemeen overzicht.
SCHIEDAM, 3 Oct. 1900.
Zaid-Afriha.
hebben gisteren opgemerkt dat, a! doet
omeniord floberts het voorkomen of de oorlog uit is,
Boven nog overal de stryd met kracht wordt voort-'
«zet. Dit blijkt zelfs uit de zeker met be-
Idelbar irouwbare Engelsche berichten. En telkens
teer vinden wjj bewgzen van liet stoutmoedig
10. jptreden der verspreide kom man do's. Zoo
m mi |n bjj Warringham 600 Boeren met een
0 a - tanon gezien. Zoo zjjn den 27,-.ten September
ageveer 70 Boeren Wepener binnengereden
p hebben zich van kleedeien en andere
leooodigdheden voorzien. Daarop zijn ze in
aiidelyke richting afgetrokken.
't Zou verwonderlijk zijn, indien er ook in
Engeland géén journalisten waren dietegen-
cpraak opmerkten tusschen lord Robeits'
Oou (ümWiseben toon en de feiten die hij meldl.
O OOjÖnder hen staat Charles Williams, de mede-
0 03 M werking der «Morning Leader" voorstan.
vin plaats dat de Boeren omsingeld wor-
ieD", zegt hij, verstrooien zij zich steeds
neer. Een aantal van hen is inderdaad Wepe-
aer binnengereden en hebben genomen wat
34 n.ni #n hun gading was. Een groote troep met
«n kanon is gezien bjj de grens van Basuto-
Er zijn Boeren bij Reitzer zijn Boeren
iasschen Lindley en Kroonstader zjjn er
iter den geheelen Vrijstaat verspreid, en zij
ijn nog in staat om hun tegenwoordigheid
mn tjjd tot tijd te doen gevoelen in de
districten ten Westen van Pretoria, terwjjl
in het uiterste Westen van Transvaal eeD
groote troepenmacht onder lord Kitchener
wordt vastgehouden door een betrekkelijk
kleio deel van den vjjand,
«Alles toont aan", vervolgt Williams, sdat
het einde er nog niet is en dat de Boeren
nog even vast als ooit zjjq besloten om tot
het einde te strijden, wat ook voor hen de
gevolgen zuilen r:ju. Niet meer dan 14,000
Boeren houden aldus meer dan 200,000
Britsehe soldaten bezig, en toch vertelt lord
Roberts ons dag aan dag dat de vijand ge
brek heeft aan koffie, suiker enz., aan am
munitie en aan nog veel meer.
Bij massa's worden kudden buitgemaakt,
maar ze schijnen nog altijd niet te verhon-
clilcJ6cren' en Aet zou ons n'et verwonderen als
nog overvloed van voorraden hadden ver
borgen op plaatsen die slechts aan een paar
nanyoerders zijn bekend. Volgens de oifici-
telegramraen moesten de Boeren al
rriéh '5n§ vaa honger zjjn gestorven."
(En wij zouden er bij kunnen voegen
Volgens de officieele berichten van «zware
verliezen" der Boeren, van overgave en onder
werping moest er al lang geen Boer meer
in het veld zjjn.
lichter
iren,
0 02 5!
0,
3.025!
12
5 Qtl
Ier e
Koo
nmen
Vai
Cellië
raevi
ein-
m.8j
n de
z,
j.Si
dang
-Aim
Jpen
tam
tzmg
eui
Is de Z.-A. oorlog geëindigd?
Dte heer Frederik Rompél, vroeger redac
teur en, oorlogscorrespondent der „Vólks-
Esn a-oman.
VAN
IDA BOMD.
80)
BW.;
re,
In, de nabijheid desec kolonie vertoonden
tab te midden van- dit bruine, dorre heide
kruid een paar kleine akkers. IMaar deze ver
leerden nu in herfstrust, en zij on derschei d-
fei zich in htm kleur torn auwemood van
fel naburigen bodem.
Hu dan had men weder heide, eindeloos
1 r '«- Somtijds zag men1 een enkelen pijnboom
Ij 'hè gakeel door den. wind omgebogen1 was.
ïn"de verte vertoonde zich een boerderij
fin om haar muren een streek bebouwd land-
Overal heerschte een diepe stilte.
- &J, die in het rijtuig zaten, weiden er ook
8® door.
Ill is nu de grond, waarop die memmc-n
te®.!" dacht Wolfgang met een bezwaard
"E-h dat moet nu de woonplaats van
zuster worden l"
r Eu Henri dacht„Hat is immens onmo-
galijk!"
Maar Malve zag verder dan dia heide en
fesbit niet aan ontberingen, aan strijd!, aam
k®rdbeid des levens.
-Zij zag in den geest haar geliefde hier in
f^taaohtig© nachten rijden om tieten bij
- ®a&u, om de armoede te helpen. Zijn een-
pc4d° w? 'vorhief zzioh voor haar tot een hél-
«uöven, en misschien versmaadde hij nu
Zft. meer> haar tob metgezellin1, troosteres
^helpster te hebben.
.A-Kaar oudste broeder keerde tich uunaar
jtear óm.
H. «Het heeft zeker zoo moeten zijn," zeide
2 InirJ0^1 CTn®t%'0 hartelijkheid. „Je overspan-
Sc I ln'vall, ons te volgen, ie je toch zeker
stem", antwoordt in het „Hbl." ithdiezer voe
ge op de vraag of de oorlog is geëindigd
Toen nog enkele dagen geleden do Engel
sche berichten Europa wilden doen gelooven
dat de Z.-A. oorlog geëindigd was en hier
van als bewijs aanhaalde den vlucht van
president Kruger, meende ik als mijn inticmt
te moeten openbaar maken dat door het
„pad-geven" van don ouden. Oom Paul de
gueril!a-oorlog zou beginnen. Twee dagen la
ter, toen de proclamatie hoer bekend werd,
waarin Schalk Burger kond dbed van het
aanvaarden van het waarnemend president
schap, bleek heb d'at mijn blik op een tce
stand juist was geweest. ïte proclamatie I o h
zeilde in de allereerste plaats zeer duidelijk
dat president Kruger maar Europa zou gaan
omdat JS.H Ed. te oud was om de komman
do's te volgen.
Thans komt een brief udjt Bloemfontein
mijn meening, dat de oorlog nog steeds
voort woedt en dat dei Boeren den strijk! nog
lang niet gestreden achten, nader bevestigen.
Het schrijven, gedagteekend 8 September,
dus van zeer recenter, datum, is van da hand
van een zeer bekende pereoonlijjkkead', ra» ten
der hoofdsteden van den Oranje-Vrijstaat
en van iemand dïe uitmuntend op de hoogte
is Door een bijzondere omstandigheid die ik
evenwel niet gerechtigd ben te noemen, i®
deze brief aan do oogen van do oensuur ont
snapt en all'e Boeretn-vrienden zullen aeter
blijde zijn deze tijdingen te vernemen.
'Mijn vriend begint met or over te klagen
dat er bijina geen brieven of kranten uit
Europa doorkomen en d'at de weinige bla
den», die hij' ontvangt, aan» een algeheel ge
brek aan nieuws uit Boerenhran lijden,
waardoor tij totaal' niet kunnen oor doelen
over den Waren Stand! van zaten.
Hij zelf en alle voorname Vrijstatars met
wie hij in' aanraking komt, zijd. zeer optimis
tisch gestemd. Hij zegt te weten dat De Wet
nog 5000 Vrijstaters onder tich heeft en al
de Boeren in Fickeburg, lady brand, Harri-
smith, Heilbron, Frankfort, kortom in het
geheele Noord-Oosten opnieuw opgekom-
nMindeerd en bewapend heeft voor krijgs
dienst. Velen uit andere districten hebben
zich. vrijwillig aangesloten bij rijta. komman-
do's, blij dat zij weier onder d'e Engefedhen
vandaan konden komen-
De Boeren hebben overal waar zij kwït-
men, alles gerequireerd wat tij gebruiken
konden en zijn hierop n'a-ar Wepanór en ver
der naai' liet Zuiden getrokken.
Dit verklaart het Briteche bericht dat De
Wet hot den Burgers zoo lastig maakt.
Dmsdlag, den 4em September, waren er te
Bloemfontein zes Engelsche generaals met
het oogenschijnlïj ke doel weder tegen De
Wet te opereeren.
De Boeren die op hun plaatsen zijn geble
ven, zijn zeer ontevreden en rumoerig en
wachten" slechts een kans af om zich. weer bij
de Burgers aan te Sluiten die nóg in het vel'd
zijn.
Alle Afrikaners hebben nog goede hoop,
dóór d'en goeden God ingegeven. Zie eens in
de rondte en laat ons omkeeren! Hier kan
je niet leven."
„Ja," zeide ook Wolfgang, „hier kan je
niet leven. Wat een p!attelandsgeueesheer
hier vermag te verdienen, kan' mm tich wel
voorstellen. Mfeb moeite, ja te middfen van
gevaren zal' hij zijn» karig stuk brood te ven
dienen hebben. Stel je dit land eens voor, als
er 's winters sneeuw op liigt!"
„Dat moet een. verheven schouwspel zijn'
riep Mïalve uit.
„Ach, mijn kind, het verhevene is voor db
feuturen des levens, niet voor de nooddruft,"
antwoordde Wolfgang.
„In allen gevalle zouden wijl hem als voor
waarde moeten steden, d'at hij! deze plaats
verlaat
„Voorwaarden?" viel Malve haar broeder
m de rede. „Hij en tich, voorwaarden laten
steUrnd Ek heb het Wel vermoed, dat' jullie
hem niet van de rechte zijde zoudb weten
aan te pakken'."
„Nu, nu," zeï'de Bjemti met ©en afwerende
beweging der hand, „altijd maar deen juisten
maatstaf vasthouden»-
Wolfean®: teek hem waarschuwend aan.
•li
Henri knoopte, om zijn zuster mot boos te
maken, mót den koetsier een gesprek aan
over de manier en de opbrengsten der heidle-
cultuur. Malve luisterde opmerkzaam toe.
AileiM gedachten kruisten zich in haar
hoofd: als men eens groote vlakten aam-
kotihb, ails men» het tich bob levenstaak stel
de, van dien schralen grond vruchtbaar land
te maken als men aan de natuur met- de
wapenen van heb verstand en de vlijt in de
handt, hier nieuw leven afperste?En tij zag
een overrijk leven vóór tiah: een man en
een vrouw, die te zamen in een1 arm land den
zegen aanbrachten
Uit deze droomen schrikte tij op door een
paar woorden.
vooral nu de zo mor komt en de Britten de
ongezond© streken langs do Dol ago a-li ju, die
de commando's opzettelijk ontruimd hebben,
moeten bezetten nx sterke gatalen, omdat de
Boeren hen daar voortdurend zullen aan
vallen, zooals het De Wet in den Vrijstaat
langt? het spoor gedaan heeft en» nog steeds
doet.
De Britsehe officieren en soldaten die
mijh vriend spreekt, doen niets anders dan
dezen omzaligen oorlog vervloeken ,©n verze
keren hem dat er met het oog op do verkie
zingen van alle officieren zeer duidlelijke brie
ven met gegronde Machten en eerlijke uiit-
eenzettingen van den stand van zaken naar
Engeland gaan.
Do militaire autoriteiten tredbn weder
krasser dan ooit in den Vrijstaat op, wat
natuurlijk nog grooter gisting veroorzaakt
en der Afrikanerzaak ten goede komt. Maan
dag den lOen Sept. moesben alle Boeren hun
riji- an trekpaarden, muilen en ossen komen
mieveren.
Ongeveer twee weken vroeger heeft men
alle met-inwoners van Bloemfontein! wegge
zonden met zoogenaamde voorloopige be
stemming niaax Durban via East-London,
waoT zij d'an zouden vernemen waarheen' tij
zonden gaan. Dit bleek Ceylon te tijm Beni
ge dagen later kregen de meeste inwoners
der Vrijstaatsohe resMeiutie aanzegging tich
geneed te houden om denzelfd'en avond of
den volgenden' morgen peir spoor te vertrek
ken, eerst naar East-London en van daar
eveneens naar Durban. Mijn vrifend vreest
dlab dezen ook Wel naar Ceylon, zullen' zijn
Tob deze laatst© categorie „Britsehe gevan
genen" behooran dr. W. Krause, Bilse, ds.
Du Toit, iHochapfeli, Ball van de .S. A. Mu
tual Life Insurance Cy. en anderen.
Mij n; vriend zegt„Je begrijpt hoe de
Boeren op hun plaatsen zich gevoelen. Als
zij toch naar Ceylon worden gestuurd, gaan
ze liever weer vechten." De Wet's macht
groeit op deze wijze met den dag aan door do
toestroomihg van getergden «n wnaoklusti-
gen. O, onze Britsehe vijanden zijn! zoo uit
geslapen, zelfs de Ehgelschen worden, <amti-
Bmtóch.
liet Vredescongres te Par ij s.
Bij het vredescongres te Parijs is door de
Engelsche groep een motie ingediend, die
Engeland's optreden in Zuid-Afrika veroor
deelt. De motie was in zulke scherpe be
woordingen vervat, dat "het bureau van het
congres die wel wat bar vond voor een con
gres dat vrede en liefde voorstaat. Daarom
werd de motie aldus ingediend.
ïllet Vredescongres,
ngeiioord het rapport van den Secretaris
generaal van het internationaal bureau te
Bern over de gebeurtenissen van dit jaar;
soverwegende
ulo. dat de Britsehe regeering - catego
risch geweigerd heeft te luisteren naar ver
zoeken om het Zuid-Afrikaansche geschil aan
arbitrage te onderwerpen
„Daar ïs nu Weddingen," zei de koetsier
en wees met zijp zweep rechtuit, waar tich
om een spitsen kerktoren ©en groot 'dorp ver
toonde. Stroodaken met gekruiste houten
aan d'en gevel, een paar pannendaken, vale
baksleenrmu'am en -de half ontbladerd© krui
nen van ooftboom-en deden zich in d© verte
tien.
Langs den weg zagen zijl nu akkers, in om
geploegde aardkluiten rustend of nog met
de stoppels van lang afgemaaide haver be
dekt. Over -een der bleekgele» volden trok een
zwiaschaar van vogels heen. Zij» vlogen'
dicht bij elkander, alleen aan hun spits vlo
gen e-en paar dieren vooruit. Een breiende
oude vrouw met ruwe manslaarzeru aan volg
de den troep met een opmerkzamen blik.
Maive werd door een ontze»ttende agitatie
Aangegrepen. Opeens vond zij, het onmogelijk
met haar broeders te zamen, als een smeeke-
linge, voor haar geliefde te verschijnen.
Alle hij haar eens vergeten, had? Niets
meer van haar wilde weten? Haar spottend
van zich wees? Andermaal zeidfe: „Neen, je
bent geen vrouw voor mij V'
„Laat stilhouden!" smeekte tij. „Ik wil
hier uitstappen. Ik kan niet verder mee. Bd
kan niet. Voor geen geld van de wereld'
„E'n. wat dan?" vroeg Henri. „Maar ik
»heb daarover ook al gedacht."
„Wij kunnen je hier 'toch niet op d'en weg
laten staan," aaide Wolfgang.
„Zeker, zeker. Daar is het dorp immers.
Ik kom langzaam achteraan. Wati kan er
met mij1 gebeuren? Aanstonds komen er hui
zen'. Rij'dt maar voort! Ik wacht. Ik wacht
in de nabijheid van rijn huis. Ec kan» toch
wel vragen, waai- dit is. Och toe, rij'dt maar
vooruit
Wolfgang hiteid' haar hij» haar japon vast.
„Je hoeft toch niet nit het rijtuig' te sprin
gen."
Zij hielpen, er haar uit.
»2o. dat de regeering der Zuid-Afrikaan-
sche Republiek niet minder categorisch de
arbitrage heeft goedgekeurd en nooit heeft
opgehouden scheidsrechterlijke uitspraak te
vragen
«Besluit
lo. De verantwoordelijkheid voor den
oorlog die Zuid-Afrika op dit oogenblik teis
tert, rust op die partij die herhaaldelijk de
arbitrage heeft geweigerddat is op de
Britsehe regeering;
«2o. De Britsehe regeering heeft door de
rechts- en de rechtvaardigheids-beginselen te
miskennen die den roem hebben uitgemaakt
van het het groote Britsehe volk, dat wil
zeggen door elke arbitrage te weigeren, en
een geschil dat langs juridischen weg kon
worden opgelost te onderwerpen aan het ge
licht van brutaal geweld, een schennis te
gen het volkenrecht bedreven die de vreed
zame evolutie van de menschheid kan ver
tragen."
Een belangwekkend debat ontspon zich over
deze motie die heftig bestreden werd door
Yves Guyot die, zooals men weet, geheel aan
de zijde van Engeland staat.
Maar het bekende Engelsche parlementslid
en Boerenviiend dr. Clark diende hem van
antwoord. Aan de hand der feiten toonde
hij nog eens aan dat èn sir Alfred Milner
èn Chamberlain een arbitraire uitspraak
hadden geweigerd. En Clark eindigde«En
geland heeft een misdaad begaan tegen de
menschheid, waarvoor geen verontschuldiging
bestaat. Het zal daarvoor door de beschaving
in den ban worden gedaan en ik, ik sta hier
aï<s boeteling, nederig en berouwvol, want
ik ben een lid van een misdadige natie".
Maar het congres vond de motie nog te
scherp. Men merkte op dat behalve Engeland
ook de andere mogendheden schuld hebben
aan den oorlog, die, schoon zij met Engeland
het Haagsche Vredesverdrag hebben getee-
kend, genoegen hebbeD genomen met de
weigering der arbitrage door Engeland, ter
wijl zij bg dut verdrag de verplichting op
zich hebben genomen, bemiddeling en arbi
trage te doen plaats vinden bij geschillen
zelfs tusschen andere staten dan die de con
ventie hebben onderteekend.
Met 128 tegen 28 stemmen besloot het
congres de motie aan het bureau terug te
zenden om de redactie te herzien.
China.
De Duitsche keizer heeft geantwoord op
de depêche van den Zoon des Hemels waarin
deze verontschuldigingen,'eerbewgzerren zoen
offers aanbiedt als genoegdoening voor het
gepleegde onrecht.
Maar daarmede neemt keizer Wilhelm
geen genoegen. Den Chineeschen Keizer zelf
stelt hij niet verantwoordelijkhem wordt
zelfs bescherming aangeboden, maar de raad
gevers van den troon moeten hun verdiende
straf ondergaan.
Wilhelm II eischt dit als Keizer en als
Christen zy het dan ook in tegenstelling
met Christus die beval lief te hebben die U
haten en te zegenen die U vloeken.
„■Nog is Tiet tijd, Malve," zeide Henri en
wees waaiBclmwemd1 met de hand in een om-
schrijtvendo beweging over ihet land' heen.
„Willen we nog omkeeren
„Neen, neen."
Zij stond en keek het rijtuig na. Haar
.knieën knikten. Was liet denkbaar, dat liaar
lot zich nu werkelijk besliste? Hoe verwon
derd' zou hij staan kijken», als tijm deur open
gedaan werd en diegenen, die hij voor zijn
vijanden hield, als smedkehngen tot hem
kwamen!
iHet was grootmoedig en goed' en trouw
van de broeders gehandeld. Dia»t zou hij| er
kennen. Dat moest hem treffen.
Langzaam ging tij verder. Een huisje
sitond aan de straat. Daarnaast op open,
overdekte stellages, zag men bijenkorven.
Juist kwam er een vrouw met een kind op
den arm uit het huisje.
Verder grensde het goed onderhouden
hek van een groote boerenhofsbede aan den
rijweg. Deze maakte'nu een kromming en
voerde naar het dorp.
Voor een. huis in eb een rood! dak stond' een
troep trindaren, dio naai- Malve kokenecu
man, die zeker wal' de schoolmeester was,
gaapt© haar evenzeer als zijn scholieren aan
alleen stond hij half achter de deur.
Een soort vaa zijstraat vertoonde zich.
Zoo iets als een pad, met diepe wagensporen,
smerig en blijkbaar slechts door de nood
zakelijkheid, niet met opzet gemaakt, voer
de naair kleinere, armoedige huizen.
Malve volgde dit spoor, stond stil en keek
rond, deed weder drie echredfen, en dacht
dacht
En een deur ging open. Een forsche man
kwam er uit, in een' regenmantel gehuld, met
een stevigen stok m de hand'. Hij! zeide nog
een paar laatste woorden tegen' iemand, die
in het huis bleef, groette, terwijl1 hij even
aan tijït hoed kwam, en 'ging dien weg op.
Maar poiitiek en moraal zijn twee, ook
voor een Christelijk monarch. En daarom
ericht keizer Wilhelm, in deze dus meer een
man van het Oude Verbond, vergelding.
Het spreekt van zelf dat de regeerings-
pers in Duitschland uiterst voldaan is over
's keizers antwoord en het volkomen over
eenkomstig de nota van Von Bülow acht.
Evenwel, die nota verlangde dat de groote
schuldigen zouden uitgeleverd worden om
door de verbondenen te worden gevonnist,
terwijl keizer Wilhelm woordelijk zegt:
«Maar de raadgevers van Uwer Majesteits
troon, de ambtenaren op wier hoofd de
bloedschuld der misdaad rust, die alle chris
telijke volken met ontzetting vervult, moeten
voor hun schanddaad boeten, en wanneer
Uwe Majesteit hun de verdiende straf oplegt,
dan wil ik dit beschouwen als een boete
doening die den christeljjken natiën vol
doende is."
Terugkrabbelen dus in dit hoogdravende
antwoord. Verstandig terugkrabbelen, haasten
w'g ons er bij te voegen. Want het is wel
zeker dat de hoofdschuldigen nooit zouden
uitgeleverd worden, zoodat een lange bloedige
oorlog en, als gevolg daarvan, verdeeling van
China onvermijdelijk zou blijven.
Dat de Zoon des Hemels zelfs de schul
digen straft, is eerder mogelijk, al gelooven
wjj het nog niet voordat het werkelijk ge
beurd is.
De mogelijkheid schijnt ons volstrekt niet
buiten gesloten dat China tijd zoekt te winnen.
De Chineezen weten net zoo goed als wij
dat de mogendheden het onderling oneens
zijndat Rusland feitelijk zijn eigen weg
gaat en de Vereenigde Staten zich onttrek
ken aan de actie. En de winter nadert
Intusschen zegt de Chineesche gezant te
Washington, Wu-Tmg-Fang, officieel be
vestiging te hebben ontvangen van de uit
vaardiging van het edict waarbij prins Tuan
en andere hooge ambtenaren gedegradeerd
zijn.
Uil Shang-hai wordt gemeld datYu-Sien,
gouverneur van Shan-si, van zjjn ambt is
ontheven. Het keizerlijk edict benoemt in
verschillende belangrijke ambten mandartjen
die niets met de Boksersbeweging uit ie
staan hebben gehad.
Van Li-Hung-Tschang wordt in Chineesche
bladen beweerd dat hij spoedig het zegel
als onderkoning van Tschi-li zal overnemen
maar te Ta-ku gelooft men er in Europee-
sche kringen niets van.
Een bericht uit Tien-tsin zegt dal Li daar
blijft en er den Russischen gezant afwacht
om met dezen te onderhandelen.
De expeditie naar Pao-ting-fu is tot Zater
dag uitgesteld. ,Het troepencomingsnt uit
Peking zal onder generaal Gaselee, dat uit
Tien-tsin onder een Engelsch generaal staan.
De Russen hebben Tang-tschan zonder
tegenstand bezet.
In het geheel gaan 4000 man Amerikaan-
sche troepen naar de Phiiippijnen terug.
Rusland is nog altjjd bezig Mandschurye van
Chineezen te zuiveren.
In het Zuiden, aan de Westrivier, is de
Daar zag Mji en' ikon tech met begrijpen»
wat hij' zag.
Een. donkere Mos ver toen dó zicli op zijin
gelaat.
Hij wiet, diat tij1, die daar trillend stond,
en hem met groote ,ameekende oogen cm ©en'
roerend glimlachje aankeek, hier niets an
ders te zoeken had! dan alleen 'hem ham
zelf!
Hij stond reeds vóór haar, greep haar bij
den arm en keek! haar, terwijl hij! tith naar
haar vooroverboog, in die oogen.
En daar vulden deze tich met tranen.
Maar de mond bleef glimlachen.
„Ben jij hier?" vroeg hij. „Jij
„Met mijd broers," zeide tij', „en tijl wil
len je verzoeken, het hun te vergeven, dat
zij' je miskend hebben."
Of zij dab nu eigenlijk wel wilden' doen,
■wist Miailvei volstrekt niet. Maar het kwam
haar op dit oogenblik zoo voor, alsof tij'niets
anders konden willen.
„Met je broers
„Ja, zij zijn zeker nu al in je huis," zeide
zij. „Daar wa»chten tij op je."
„Eln jij "ben je niet met hen meege
gaan vroeg hij.
Daar keek zij hem aan met een vurigen
blik en toch met eien zweem van vrees in»
haar hart.
„Ec was bang. Je kondb nog eenmaal zeg
gen, dat ik geen vrouw voor je ben," fluis
terde zij.
„O God mijn lieve kind»
Hij drukte haar heftig da hand. Hij, trok"
liaar met tioh mee. En een paar schreden
verder, waar nu d!e zwaarmoedige eenzaam
heid» van een herfsttufn haar omgaf, naim hij
haar gezicht tusschen zijn handen en keek
haar langdurig aan.
Met een uitvorechenden ernst, met een
groote, diepe vraag in de ziel.
Slot volgt.)
