,4"" Jaargang.
Donderdag 15 November 1900.
No. 10397.
De strijd om geluk.
F.
-
UIT DE PERS.
30.
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelqks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
jer post 11. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Viaar'dingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
jan 'telbureau bezorgd zg'n.
Bureau t Boterstraat 68.
l'rrjs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bjj abonnement op voordeehgegvoorwaarden. Tarieven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde ftleiia« advevtentiëi* opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, hg vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon No. 183.
luw
MIS
n.
;che
B
Evenredig Kiesrecht.
De „Tijd" meenft, dat het in den laatst en
tijd door zoovele katholieke organen aange
prezen evenredig kiesrecht ter sprake be
hoort te komen.
Men mag als feit aannemen, dat het even
redig kiesrecht onder do JSfod. Katholieken
veel voorstanders telt en terecht, zegt re
„Tijd", want het vol'dodt beter dan het te
genwoordige stelsel aan het billijkheidsge
voel, en er ligt tevens de krachtigste aanspo
ring in tot trouwe vervulling van den kies
plicht.
Bovendien zou het dm katholieken in liet
Noorden en, Westen van 't lanid een aan hun
sterkte geëvenredigd getal oigen vertegen
woordigers geven.
Maar er is oen keerzijde.
Vooreerst acht do „Tijd" het in hét alge
meen onjuist te zeggen, dat elke minderheid
tot haar recht zou komen, maar bovendien
vindt zij het duidelijk dat het getal min
derheden, die niet vertegenwoordigd worden,
zal aangroeien naar mate de kiesdistricten
kleiner worden.
De strenge consequentie zon dan ook mee
brengen het geheele land als één enkel kies
district te beschouwen, wat echter art. 81
der Grondiwet verbiedt.
Hot ligt h. i. voor de hand, dat bij invoe
ring van E. K, de indeeling van het land
in provinciën ook tot grondslag zou strekken
van de indeeling in kiesdistricten.
Bondgenootschappen tusschen partijen,
die op zich zelf niet sterk genoeg waren om
in alle provincies eigen candidaten te doen
slagen, zonden dan echter toch komen.
Natuurlijk zullen de verschillende fracties
van iedere partij bijt candidaatetelling hun
best doen zoo sterk mogelijk op de lijst ver
tegenwoordigd te worden.
D'it heeft bij het tegenwoordige stelsel
riet plaate, daar men zich nu meer ziet te
verstaan met elkaar om een gemiddelde te
krijgen.
Het E. K. daarentegen leidt tot het eterk
op den voorgrond treden van allerlei frac
tion, onder-fnetiën en verschillende belan
gen; het zal moeilijk blijken het in den
boezem der partij toe te passen.
Komen de verschillende fracties niet tot
overeenkomst, dan zal uifeenspatting het ge
volg zijn, ja kan zelfs de geheel e partij zon
der vertegenwoordigers blijven.
Ten slotte zegt de „Tij3", dat het geens-
a'ns haar doel met dit artikel is, de invoe
ring van het evenredig kiesrecht als eisch of
„desideratum" op oen eventueel sameu te
stellen verkiezingspi-ograim te ontraden of
aan te bevelen. H. i. is het oogehblik daar
voor nog niet aangebroken. Zij heeft alleen
materiaal willen leveren, voor ernstige over
weging.
DOOR
PAUL ROEKAN.
35)
Bs heb nu ook met gravin Bianchi en haar
beide dochters door hem kennis gemaakt.
Het was slechts een voorwendeel, om meer
met mij te kunnen spreken, want hij is te
veel Italiaan om mij aan te spreken, wan
neer ik alleen ben, en ik ben veel alleen. Die
meisjes zijn verbazend vroolijk; veel vr ooiij
ker dan een Duitsche ooit zou kunnen rijtn;
maar haar moeder ia steeds bij haar, of een
kamenier, die groote gouden ringen in do
ooten draagt en alle mannen met verliefde
blikken aanziet.
Onlange waren, wij 's avonds allen in den
Grepall o-tuin. Striano wae spoedig naast mij,
terwijl de anderen vooruit liepen.
j,Waarom ontwijkt u ,mij toch altijd, sig
norina?"
„ft?"
„Ja, u vermijdt het steeds, met mij te
spreken. Be val niet in u*W smaak!"
„Ik heil) er nog nooit over nagedacht, of u
mij bevalt of niet," zedde ik en deed moeite
6 anderen in te halen.
„Israijh gezelschap u dan onaangenaam
„wel neen," zeidei ik lachend. „Het is
nuj
J&» 'shemels wil, zeg u nu niet: onver-
1 sigDorina. Ik wil U' lietver on&ahge-
dan onverschillig zijn.!"
Ik keek heim kalm aan.
?nneer u ^lfc, «dat ik m'eer m&t tl een
aanknocpen,moogt u miji iets
««rgelqke niet zeggen," -
Algemeen overzlvht.
SCHIEDAM, 14 Nov. 1900.
Zuld-Afrlka.
Van het oorlogsterrein.
Uit Maserou wordt geseind, dat de Boeren
een konvooi van 12 wagens (waarschijnlijk
op de Engelschen buitgemaakt) te Fickkburg
hébben binnengebracht. Zij gebruiken wind
molens om het graan, dat zij buitmaken, te
malen.
Volgens telegrammen uit Kaapstad wor
den bijna dagelijks gevangen Boeren te Kim-
berley gébracht. lederen dag .leest men van
gevangengenomen Boeren en van de over
macht der Boeren (zie bijv. do telegrammen
van gisteravond). Dit kan niemand rijmen,
behalve de Engelsalien zelf. Hun combinatie
vermogen schijnt wel groot te zijn.
Het schijnt dat er dezer dagen een ge
vecht gelerepd is in de Kaapkolonie bij Ho
ney's Nest Kloof, waar tien maanden gele
den een bloedig© slag busedien Metihnen en
Cronjé plaats gehad heeft. De uitslag wordlt
niet gemeld.
Verder oorlogsnieuws is er niet. Wel ech
ter zijn er weder «enige brieven openlbaar ge
maakt van soldaten, die ons doen zien op
welke wijzo lord Roberto de Republieken
tracht te paoificeeren om zoo rijn woede te
koelen, dat hij zoo'n hardnekkig volhouiden-
den vijand ontmoet heeft.
Een Sdhotsch vrijwilliger schrijft, dat hij
bevel had gekregen om met een sterke pa
trouille een Boerenwoning te visiteeren en te
verwoesten, terwijl hij niet wist wat de men-
sdhen misdreven hadden. Op het oogeriblik
dat de patrouille de hoeve binnendrong, zong
do dochter van den Boer, zichzelf begelei
dend op de piano, het bekende „Ho-me, sweet
home". „Wij brachtén den B'oer bijt den ge
neraal," schrijft de vrijwilliger, „en deze liet
hem dadelijk naar Kaapstad voeren, om te
worden getransporteerd naar Ceylon. En
vóór het avond was, was de hoeve niets meer
dan een rockende puinhoop." Ziedaar, den
eerbied' der Engelschen voor het „home,
sweet home" van anderen.
Een ander Sohotech vrijwilliger schrijlft
„Weldra zal dus waar&ehijinlijlk dat zoo dap
pere ras der Boeren verdwenen zijn. Wij
gaan eefis of tweemaal per weelk het veld in
lossen dan eenige schoten, verwoesten eenige
hoeven, maken wat gevogelte en haas buit
en keoren dan in ons kamp terug'. Verleden
week hebben wij vier dagen, onder de beve
len van generaal Barton gestaan. In dien
tijd hebben wij een twintigtal hoeven, ver
woest, al het meubilair, waaronder prachtige
piano's en orgels, verbrand. En ik Tu*eeg me
delijden met die arme moeder®, toen lk zag
hoe rij haar tranen inhielden om haar kin
deren te troosten. Wij hebben de hoeve van
generaal Botha verbrand, na er eerst voor
een waarde van 75,000 gulden aan vee, veld
vruchten enz. uit gestolen te hebben. De
jonge dochters van den generaal lagen ge-
„Ik wil alles doen, wat u beveelt. In wel
ke quahteit mag ik met u spreken V'
„Als een goed vriend, wat mij betreft."
Hij glimlachte en maakte een lichte bui-
fe-riig.
„Ik zal u gehoorzamen."
Hij heeft het 'begrepen en laat heft zich ge
zegd zijn. Wel kan 'hij niet nalaten af en
tos geestigheden te zeggen, dat behoort nu
eenmaal bij de conversatie. Maar wij spre
ken nu over allerlei, in 't Framscb of Ita
liaanse!),, juist zoo a Is het uitkomt. De schoo-
ne gravin Bianchi werpt miji uit haar ziw!arte
oogen ijverzuchtige blikken toe. Mijn hemel,
hij is mij even onverschillig als alle mannen
op één na!
if
De graaf en sign or Alberti zijm verdwe
nen. Waarschijnlijk weder een uitstapje naar
Monte Carlo.
Ach, die bloemenpracht in de tuinen
en die woestenij m de bergen
Het valt mij' moeilijk stil te zitten. Ter
wijl grootmama sliep, waudeld'e ik door het
dal, waarin een zeer smal beekje langzaam in
een breede, steenachtige bedding stroomt. Ik
had 's morgens een brief van Frida ontvan
gen en wilde hem in de eenzaamheid lezen.
Het was een hartelijke, lange brief, maar
over Klara stond er weinig in. Ehi toch riep
hij mij allo smart weder zoo duidelijk voor
den geest, dat dlio oude, koortsachtige onrust
rich opnieuw van mij meester maakte!
De h'eeren zijn weder terug: Carlo Stria
no zeer terneergeel agan, Alberti stralend
van vreugde.
Vandaag heb ik een langdurig gesprek
met Alberti gehad. Hij vertelde mij van de
familie Striano. Zij_ is rijk en Carlo is de
knield, met den Bijbel in haar hand, en ik
verzeker u, dat de tranen mij in de oogen
stonden, toen ik het bevel kreeg al het meu
bilair te verwoesten, niettegenstaande de
smeekbeden van een oud© vrouw, drie jonge
meisjes en een kleinen jongen, die mij
smeekten om toch d© meulbels te sparen."
„Men spreekt dagelijks, maar nooit ge
noeg," merkt do „Petit Bleu" op, „over deze
afschuwelijke misdaden, die Engeland vo-or
a 11 ij d onteeren, en die de goheele wereld
onteeren, indien riji geen gebruik maakt van
de komist van President Kruger, om een ten-
de te maken aan de misdaad van de horde
barbaren, die Transvaal en Oranje-Vrijstaat
binnengerukt is.
„In alle gevallen, getuigen deze vergrij
pen tegen a* 'act memsehelijke van oen waar
achtige ve" ;ng van Engeland. Deze oor
log kost L'. reeds milhoenen. En.
wat zal hij nog kosten, eer de puinhoopen
weer omgeschapen rijn tot hoeven
Als een staaltje van geloofwaardigheid der
berichten van maarschalk Roberts, dien© liet
volgende, waarop een lezer van de „Petit
Bleu" de aandacht vestigt.
Hot slaat op het telegram van lord Ro
berta dd. 29 October, waarin hij zegt dat
Steenkamp, kommandant der Kaapschei op
standelingen, zich bij de Boeren in de om-
gtrakeu van Pietersburg bevindt.
Nu is Steenkamp reeds verscheidene we-
'ken bier in Hólland. Hij zal wel geglimlacht
hebben bij het leaen van lord Roberts' dé
pêche. Steenkamp, die vrederechter was in
de Kaapkolonie, sloot zich 'bij den eersten
inval der Boeren in de Kaapkolonie dadelijk
bij dezen aan; hij nam o. a. deel aan den
slag bij! Stormlberg, waarin generaal „Groot
spraak" alias Gataere zoo leedijk klop kreeg-
Lord Roberts heeft hem tot landverrader
verklaard en 25,000 gulden, op zijn hoofd ge
zet. Om niet in handen der Engelschen te
vallen, is Steenkamp nu naar Nederland ge
vlucht.
(Men kan nu hierdoor een weinig oordeeleu
ovwde waard© van „Bobs" berichten aan
gaande de bewegingen van den vijand, den
naam hunner kommandanten enz.
Onze lezers zullen rich herinneren dat ver
scheiden weken geleden maarschalk Roberts
ons den dood meldde van kommandant
Tlieron, den onverschrokken guerilla-voer-
der. En nu meldden enkele dagen geleden'
alle Engelsche telegrammen, dab Theron een
trein had opgehouden in den Vrijstaat. Ra,
ra, wat is dat?
De Republieken en Europa.
De troebelen in den DuMinschcn gemeen
teraad, waarvan wij melding gemaakt heb
ben, zijn slechts het voorspel van een agita
tie, die binnen korten tijd Engeland groote
moeilijkheden zal veroorzaflten. Onder voor
zitterschap van den heer Redmond heeft de
lersdio partij besloten om voor het nieuwe
Parlement de qua as tie van „home mie" weer
te berde te brengen en ook de agrarische,
om onophoudelijk te opponeeren tegen tien
Zuid-Afrikaanschen oorlog en om er zich te-
eenige zoon. De oude gravin is fanatistisch
vroom. Zijn moeder heeft hem door de Je
zuïeten laten opvoeden, in de hoop, dat hij
priester zou worden. Maar hij is van hen weg
geloopen, zoodra hij meerderjarig was, en
haat de Jezuïeten. Tusschem 'hem en rijn
moeder moeten heftige scènes hebben plaais
gehad. Alberti houdt veel van Carlo Striano.
Hij heeft een hart van goud, zegt hij, alleen
is hij wat lichtzinnig.
Dat kan ik nu werkelijk met beoordeelen;
maar in ieder geval is hij een zeer bemin
nenswaardig mensch, met voortreffelijke mar
nieren en zonder dat gedwongen© in den om
gang. dat onzie heeren kenmerkt. Ieder van
zijn bewegingen verraadt de aangeboren be
valligheid van zijn volk.
Hij heeft grootmama uitgenoodigd, in Ge
nua het paleis van rijn oom te komen bezich
tigen, maar ik heb het haar afgeraden.
Terwijl ilc hier boven bij heb flauwe licht
schrijf on grootmama zich reeds ter ruste
beeft begeven, gaaf. het beneden in de salon
weder vroolijk boe. Er wordt bij afwisseling
gedanst en gezongen. Ik zou ook heel gaarne
eens zingen of danseoi, maar de toon -van het
gezelschap bevalt mij niet. Onlangs, toen ik
mij geducht verveelde, ging ik naar beneden,
omdat ik verteerd werd van verlangen, naar
vroolijkheid. Carlo Striano danste met' Car-
lotta Bianchi, riji had onder liet dansen een
schoen verloren en danste tocli maar vroolijk
verder op een zwarte kous. De oude gravin
lag in. een hoek der sofa, en kon van lachen
niet tob bedaren komen. De graaf bemerkte
mij en geleidde Carlotta spoedig naar de so
fa. Toen noodigde hij mij uit met hem te
dansen, maar ik bedankte, nams spoedig een
boek uit de boekenkast en ging weder heen.
Den volgenden morgeff ontmoette ik hem in
de veranda. Hij maakte aanstalten, alsof hij
gen te verzetten dat de oorlogskosten door
de belastingplichtigen betaald worden en
niet door de bezitters der goudmijnen, om
het obstructionism© met evenveel kracht-
voort te zetten als onder Parn-ell, en om rich
tc verbinden met een i-eder, die iets tegen
Chamberlain op touw zet.
In ministerieele kringen schijnt men on
gerust te zijn over dit besluit. In de hoop
Ierland tob kalmte te brengen, heeft men
besloten dat, evenals dit jaar de Koningin
het „zruster-eiland" bezocht, in April 1901
Ierland door een bezoek van den Prins van
Wales zal worden ver-eend.
De Pers.
De Westminster Gazette" wijdt een hoofd
artikel aan de vraag, hoe deze oorlog tot een
einde gebracht moet worden en wijst er op,
dat het meer dan ooit noodig is, het gezond
verstand in deze te laten beslissen. Alles is
beproefd om de beide iveroverde" staten tot
rede te brengen. Proclamatie is gevolgd door
proclamatie, de een de ander vernietigende
of tegensprekende. i Ongepaste zachtmoedig
heid", zooals het genoemd werd, is gevolgd
door steeds toenemende strengheid, en noch
het een, noch het ander heeft eenig succes
gehad.
De li "Westminster" heeft nooit veel ver
trouwen gehad in beide methodes. De meening
dat krijgsgevangenen, naar hun hoeven kon
den teruggezonden worden, waar zij zooals de
gebeurtenissen aantoonen, aan de genade
van hun terugkeerende en nog niet onder
worpen vrienden worden overgeleverd, komt
het blad meer dom dan wel zachtmoedig
voor. Want men kon het op zijn vingers
natellen, dat de Boerenaanvoerders weigeren
zouden den eed te erkennen, en de burgers
desnoods met geweld zouden pressen de wa
penen weder op te nemen.
In de »Matin" beschiijft .Tean Catière, die
tegenwoordig geweest is bij de wegzending
der vrouwen van de Boeren naar haar man
nen, wat hij gezien heelt op het station
eenige oogenblikken voor het vertrek.
De schrijver was in khaki gekleed. De
vrouwen der Boeren hielden hem voor een
Engelschmau. Eensklaps op een teeken hellen
allen tegelijkertijd een langzaam, maar geest
driftig gezang aanhet volkslied van de
Zuid-Afrikaansche Republiek,
En nu geven wjj het woord aan den heer
Carière.
ïDeze dappere vrouwen hebben niets beters
kunnen vinden om mij haar minachting te
toonen, dan haar land te bezingen. En de
djepe noten, op pen godsdienstigen rythmus
gezongen, klonken tegelijkertijd als een gebed
en als een bedreiging en mijn hart was ont
roerd door die bevende stemmen der oude
vrouwen en die aarzelende der kinderen,
stemmen die den hemel wilde getuige doen
zijn van een lijdend volk en die nu de
wiaak wilden doen voelen, die zetelde in haar
zielen, die zich nooit zullen onderwerpen.
En ik, daar staande, onbewegelijk, ik ont
blootte (evenals wanneer ik mijn hoed afzet
als de Engelschen aan den avond van veld
slagen het ïGod save the Queen" zingen)
vol eerbied mijn hoofd, veel meer bewogen
zich wil-de verontschuldigen, maar ilc liet
hem er geen gelegenheid toe.
Menigmaal zit ik urenlang aan het strand
te lezen. Even dikwijls zit Carle Striano ook
aan het strand, zonder evenwel te lezen. Al
tijd heeft hij mij uit de verte dan slechte be
leefd gegroet.
Zoo mag hij rich in geduld oefenen, wan
neer hij zooveel tijd heeft'
Gisteravond werd grootmama, plotseling
ouwel, zij viel flauw, zooals liet in den kaat
sten tijd in Berlijn wel meer gebeurde. Toen
zij weder half tot bewustzijn was gekomen,
vroeg zij om aether, maar onge-lukkigerv-ij-
ze was de flesch ep reis verloren gegaan. Niet
vei van ons hotel is een apotheek. Ik snelde
heen, om zelf aether te halen, om dezen zo©
spoedig mogelijk te hebben. Beneden zat Car
lo Striano- m een schommelstoel te rooken.
Hij wierp zijn sigaret weg en haalde mij bij
de deur in.
„U kunt nu niet meer alleen op straat
gaan, signorina."
„Waarom niet vroeg ik gejaagd. „Laat
mij als 't u belieft passeeren, ik moet naai
de apotheek!"
„Hij greep rijn hoed. „Sta mij dan toe,
met u mede te gaan."
„Ik heb er niets tegen 1 Hoewel ilc geloof,
beter alleen to kunnen gaan dan onder
geleide."
„Dat kan in Duitschland zoo rijn, in Ita
lië kunt u dat niet
Wij liepen on-dertussahen door de stille,
uitgestorven straten tmssehen de witte mu
ren, waarop het maanlicht helder scheen. De
apotheek was reeds gesloten. Striano klopte
lui'de op hét venster, eindelijk verscheen een
slaperig gelaat. Striano maakte den apothe
ker duidelijk wat wij verlangden, maar het
door de honderdtallen heldhaftige viou-
wen, die een vaarwel en een tot wederziens
zeiden, tot die huizen waaruit men haar ver
joeg, maar die in haar trots zich niet haar
liefde, haar hoop lieten ontnemen, ïDeze
vrouwen lieten haar verdriet niet zien. Tot
dr. Liebaart die haar toesprak, zeiden zij
ïEen geweer, dokter, een geweer, wij
zullen een geweer nemen wanneer wij bij
onze mannen zjjri en wij zullen ze neerschieten
die khakis 1 Ja, zij jagen ons uit onze wonin
gen 1 Laten zij oppassen 1"
nAUen zwaaiden met de Transvaalsche
vierkleur. Een Engelsch geestelijke, die bjj
het vertrek tegenwoordig was, vroeg aan een
zeer geziene en aan de Boeren bekende dame
haar bemiddeling om van die vrouwen 4 of
5 vlaggetjes te koopen voor pl. m. zestig
gu'den. De ongelukkigen hadden geen cent,
maar toch zij weigerden hare vlaggen
te verkoopen voor welken prijs dan ook.
sOnze vlaggen aan de Engelschen Gij
spot I"
sToen de trein vertrok hieven zjj opnieuw
het »Kent gjj het land" aan, het lied van
uittarting in het overwinnende leger. En zij
gingen mij voorbij, medegevoerd door den
trein, staande te midden der bagage, allen,
vrouwen en kindered zwaaiende hare vlaggen,
zingende ik weet niet wat, maar iets verhe
vens, dat mjj scheen te verkondigen de
overwinning
fiemengde Mefledeellngen.
In Parijs liep gisteren in de couloirs der
Kamer 't gerucht, dat de verbannencn Dê-
roulède en Marcel Haberb San Sébastiaan
verlaten hadden om zidh naar Frankrijk te
begeven. De politie werd in kennis gesteld
en maatregelen werden genomen.
De Engelsche iegerh-ervormingen, die in
het "begin van heft volgend jaar zullen wor
den ingevoerd, komen ongeveer hierop neer.
De duur der jaarlijksche veldoefeningen, die
tot heden slechts zes weken was, zal tob tien
maanden worden verlengd, vier maanden
zullen gewijd zijn aa.n de compagnieschool,
vier aan de bataljonschool en twee aan de
manoeuvres. De verloftijden zullen van de
twee overige maanden genomen worden. Het
getal patronen, jaarlijks door eiken soldaat
te verschieten, zal aanzienlijk verhoogd wor
den. Groote terreinen worden ingericht voor
artillerie-oefeningen. De gewone corveedienst
die gewoonlijk liet grootste deel van den dag
in beslag nam, zal verricht worden door
mannen, Welker diensttijd geëindigd zal zijn
en tob een afzonderlijk korps worden ver-
eenigd.
Aan de „Frankf. Zig." wordt uit Berlijn
gemeld,dat men met zekerheid kan aanne
men dat de troonrede, waarmede de Rijks
dag geopend zal woéden, ook een passage zal
bevatten over de redenen, waarom de Rijiks-
dag niet eerder bijeen is geroepen om de
kosten van de expeditie naar China voed te
keuren, en dat liet evenmin twijfelachtig is
dat graaf Bülow dadelijk, als hij in den
Rijksdag liet woord neemt, nog voor de be-
duurde tamelijk lang, eer het flesdkje gereed
was. Ik liep zoo hard terug, dab Striano mij
trots ziju lange beencn, nauwelijiks kon bij
houden.
„Ik zal in de salon wachten, siignorina. Be
schik als 't ai belieft over mij, wanneer u
mijn hulp kunt gebruiken!"
De aether hielp, maar het was toch bijna
middernacht, eer grootmama weder geheel
on al tot bewuafcziji was teruggekeerd. Ein
delijk schoot het nij te binnen, dat Striano
in de salon op eenig bericht wachtte. Dt
schelde, maar er kwam „Iemand. Ik was nu
wel verplicht zelf te gaan.
De heeren zaten een partij te schaken,
toen ik binnenkwam. Carlo Striano sprong
op en trad mij tegemoet.
„Hoe gaat het, signorina?"
„Het gaat weer goed dank u."
Hij greep haastig mijn hand.
„Hebt u zich zeer bezorgd gemaakt, sig-
M. O O
norma
„Ja. Het ie verschrikkelijk, alleen in den
vreemde te ziju en dus alle verantwoording
te m oaten dragen
„Wilt u al "heengaan, signorina
Ik keek om mij heen in de salon, waar de
meeste lichten reeds uit .waren. Hij bemerk
te mijn blik, haalde met edit Italiaansah ge
baar de schouders op en geleidde mij toen
tot aan de deur.
Het was misschien dom ik had niet in
de salon moeten gaan. Maat thij was zoo
vriendelijk geweest, ik kon toch onmogelijk
nog onbeleefder ziju dan ik reeds ben. Nog
nooit 'beviel hij mij zoo goed als toen hiji daib
vervelende kofmaken achterwege liet, om
dat mij mij werkelijk wilde helpen.
(Wordt vervolgd.)
