I
No. 10405
PRESIDENT KEÜGER IN 1DB0PA.
Jaargang.
Zaterdag 24 November 1900.
t
De strijd om geluk.
BS
Ken nisge v i n g.
en
ie
Klein
fomit
Peze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prns per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen 11. 1.25. Franco
post fl. 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam en V1 a a r]d i n g e n 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
het bureau bezorgd zjjn.
Bureau Boter straat 68.
n
BUITENLAND.
PAUL ROBRAN.
13)
SCHUEI9AMSCHE COUIfiANT
ir
is,
ïie
e-
8.
_B BURGEMEESTER VAN SCHIEDAM,
'Brengt bij deze ter kennis van de ingezetenen
Dat bet kohier van de Personeele belasting
10 dezer gemeente, over het dienstjaar
00, door den heer directeur der directe he
llingen te Rotterdam op den 21 sten November
<00 executoir verklaard, op heden aan den
ittanger der directe belastingen ter invordering
'overgemaakt.
Voorts wordt bij deze herinnerd, dat een
Ier verplicht is, zijnen aanslag op den bij de
it bepaalden voet te voldoenalsmede dat
Üen de termijn van ses weken ingaat, binnen
slke de reclames togen dezen aanslag behooren
worden ingediend.
Eu is hiervan afkondiging geschied, waar het
hoort, den 23sten November 1900.
De Burgemeester voornoemd,
VERSTEEG.
en
Atgemeen overzicht.
SCHIEDAM, 23 Nov. 1900.
Zuld-Afrlka.
Van hot oorlogsierrein.
Door de komst van president Eniger in
uropa geven alle bladen weinig nieuwe om-
ent den -oorlog. Ook Zuid-Afrika zelf
%t. Vermeldenswaardig schijnt ons een
richt uit Kroonstad, dat omstreeks 17 No-'
riber daar algemeen geloofd werd, en vol-
as hetwelk generaal De Wet en president
eyn zidh. westelijk van den spoorweg, tus-
n Kroonstad, en de Vaalnvier, ophiel-
Kolonel de Lisle heeft Hbenosterkop bo-
i, daar de Boeren zich genesteld hebben in
sLaoe Diamantmijn.
Bruce Hamilton's korps is van Lindley
ar Heilbron vertrokken met medeneming
m zieken en gewonden. Do vijand trok adh-
sr het korps aan, de achterhoede bescliie-
fflde. De Engelscïien vernielden een. paar
oeven.
Johannesburg zal niet alleen het hooM-
iwartier van Kitolleners troepen worden,
aaar zal, zoodra hot bestaan der nieuwe Ico-
onie is geregeld, officieel tot hoofdstad wor-
len geproclameerd. De staatsarchieven zul-
en daar worden gehouden en de staatsboe-
cerij zal van Pretoria daarheen worden over-
rebradht.
Er hebben zich te Londen -5000 man aan-
;emeld voor Baden Powell's politiekorps.
Lit schijnt nog niet zeker te zijn of allen
tillen worden aangenomen.
Ben merkwaardig dagboek is gevonden op
iet lijk van een Boer, die in een treffen mot
en patrouille van kolonel Piloher bij Tha-
anöhu was gesneuveld. Het dagboek beginlt
p 9 Maart en l-oopt tot 24 October, den
ag voor het overlijden van d'en eigenaar.
De schrijver beklaagt zich over het harde
wm dat 'hij leidt. „Wat," vraagt hij, ,yis
DOOE
Gisteravond bezocht ik den schouwburg
- boven in den engelenbak. Het reusachtige
ribouw was stampvol. Wat een naïef pu-
>He&! Do lievelingearia's zong het mede, en
wanneer iets bijzonder in den smaak viel,
noest het drie- of viermaal herhaald wor-
len. De overige zangers wachtten ondertus-
«hen heel kalm, en wanneer de storm van
oejmchingen tot bedaren was gekomen, be
zanen zij weder op de plaats, waar zij ge'ble-
i!®n waren.
Op den tweeden rang, den voorn aamsten
a de Italiaansche sdiourwburgen, werd veel
ten toon gespreid. Do dames versdhe-
rat in gedecolleteerde japonnen en met bril-
mteu i versierd, do heeren gerokt. Dat was
ïa Praten ei} groeten gedurende de voorstel-
1Bg. Bet tooneel en wat daarop voorviel,
lag volkomen, bijzaak.
.Ba eenigen tijd zag ik een dame binnen-
bijpa zou ik zeggen, door haar hof-
ii adingvergezeld gravin Striano. Alle
«oneellnjkers werden op haar loge geridht
1 fff kouMt veroorzaakte een ware op-
«md-ding oncletr de aanweeagea.
ij nam vooraan bij de balustrade plaats,
wendde zich half van het tooneel af.
j »!!r °P.^m achtergrond. zat haar man,
aa gniaend haar en hellende schouder?
grijzend haar en hellende schouders
uu en dan te men kreeg. Naast haar
een jonge man. „'Principe Alber-
het nut van dit voortdurende heen en weer
trekken? Het eenige wat ons overblijft, is
naar den President te gaan en ons dan over
te geven. Onze zaak is toch Vwloren. Al onze
beste mannen zijn gesneuveld of gevangen
genomen en slechts lafaards zijn er overge
bleven."
Vermoedelijk is deze pessimistische ont
boezeming neergeschreven in de eerste dagen
van Maart, wellicht onder den indruk van
Cronjés overgave. In elk geval staat de man
met deze moedelooze beschouwing vrijwel al
leen, want het is van algemeene bekendheid
hoe juist de ommekeer in de oorlogskans
heel wat ongerwansaht© en onbruikbare ele-
menteu uit de verbonden strijdmachten
hoeft verwijderd. De Wet en Theron met
hun gevreesden aanhang; Ben Viljoea en
zoo vele anderen hebben zidli eerst sedert
dien tijd in hun volle kracht laten zien.
Doch om op het dagboek terug te komen,
aardig is het volgende schetsje van Do Wet
„Op 23 October kwam generaal De Wet
in ons laager. Zoo zagen we hem dan ten
laaste. Een man van middelbare hoogte, met
een rossigen baard en kleine levendige
oog en. Wanneer men hem hoort spreken,
dan ontdeikt men dadelijk dat hij een man is
van top tot teen geen praatjesmaker,
maar wat hiji zegt dat voelt gij. Mot hem
zoude men door dik en dun gaan."
De schrijver blijkt te zijn geweest een ze
kere Wessels, wiens woonplaats Lovedale
was.
-T
Gemengde ftSedcdccltngen.
Villaverde is tot voorzitter van de Spaan-
sche Kamer herkozen.
Te Barcelona zijn nieuwe huiszoekingen
gedaan, die met de Carlistische beweging
worden in verband gebracht.
In den loop dezer week zal het bakende
millioen pond sterling door de Portugecsdhe
regeering onder de aandeelhouders van de
Delagoa Railway Company verdeeld worden,
waarop'Ze nu al 10 jaar gewacht hebben.
De som welke Portugal volgens liet hof
van arbitrage moet betalen en die in ronde
cijfers een millioen pond sterling bedraagt-,
zal deze week door Glijn, Mills, Currie Co
handelende ten behoeve van het Britsdhc
gouvernement, uitbetaald worden aan de
aandeelhouders.
Het overWijven'de ongeveer 100,000 pd.
st. zal door Seligmann, handelende ten
Irelioeve van het Staatedcpartement te Was
hington, onder de Amerikaanse,he aandeel
houders verdeeld worden.
Ben telegram uit Rome aan de „Indépen-
dance" meldt dat er.op dit oogeniblik onder
handelingen gevoerd worden over het huwe
lijk van Victor Napoleon, die binnen enkele
dagen (indien het al niet gebeurd is) de hand
zou vragen van Grootvorstin Helena, een
dóchter van grootvorst Wladknir van Rus
land.
Naar uit Konstantinopel gemeld wordt,
heersoht op Samos anarchie, ten gevolge van
do onbekwaamheid van den nieuwen vorst.
Naar de „Dailv Mail" uit Joldohama ver-
t c werd er onder de menigte- gemompeld.
Anderen verschenen in de loge. Bij hield als
't ware receptie en ik zag de brillanten aan
haar arm schitteren, wanneer ziji de hand
met een nonchalante beweging naar boven
hief. Aan het slot van het tweede bedrijf
verdween Zijne Hoogheid en nam haar man
de plaats naast haar in. Zij wendde ziah met
den rug naar hot tooneel. Ik zag, liloe hij zich
menigmaal tot haar vooroverboog, en dan
maakte zij een ongeduldige beweging, alsof
zij niet gest-oord wilde worden. Een oogen-
bliic kwam liet mij voor, alsof ik Carlo Stria-
ïio ook beneden ontdektemaar ik had mij
vergist ik had mij tevergeefs ongerust ge
maakt. Bovendien moet men reeds bijzonder
scherp zien, om in het mensch'engewoel een
enkel gelaat te herkennen, en op den twee
den rang geeft men ziek volstrekt geen moei
te naai* boven te zien.
Etn misschien heeft liij mij reeds geheel en
al vergeten.
Angstvallig passeer ik steeds dit plekje in
mijn binnenste, maar dat gaat toch op den
duur niet. Ik moet mijzelf er toch reken
schap van kunnen geven.
Is het slechte bevredigde ijdelheid, omdat
hij mij bewonderde, hij, de verwende lieve
ling der dames? Of waarom denk ik zooveel
aan hem Ik was er mij toenmaals toch vol
komen van bewust, dat ik hem, niet liefhad.
Ben ik er ook nu nog van overtuigd? Heb
ik misschien een groote domheid begaan,
toen ik zijn toenadering zoo vastberaden
van de hand wees
Br gevod' mij zoo ontzettend verlaten. Ik
h»b een geheel anderen weg ingeslagen dan
ieder ander meisje. Uit mijh leven" heb ik
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels fl. 0.92; iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bjj abonnement op voordeehge voorwaarden. Taneven hier
van zign gratis aan het Bureau te bekomen,
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschenen, worden
zoogenaamde Hteinm adtrrnrtentiën opgenomen tot den prgs van 40 «-ents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
ïnterc. telefoon No. 123.
neemt, zal de minister van de middelen van
openbaar verkeer vermoedelijk in 'hechtenis
worden genomen, beschuldigd van met groo
te sommen gelds te zijn omgekocht en met
Ito te hebben geknoeid. De minister van oor
log is afgetreden en zal vermoedelijk hot go
heele Kabinet in zijn val meeeleepen. Hosji-
toroe heeft in Londen den graad van advo
caat behaald en staat bekend als een vooruit
strevend liberaal van gxooten invloed.
Een telegram uit Peking van den 19en
luidt als volgt: Een bijeenkomst der gezan
ten bracht geheel onverwacht een punt. van
verschil aan het licht, dab do onderhande
lingen tijdelijk deed staken. De zaak wend
aan de regeeringen overgelegd. De gegzanten
gingen uiteen, zonder den datum van de
volgende bijeenkom&t vast te stellen.
"Volgens een telegram uit Washington aan
de „Evening Post" gelooft de regeenng dat
de ouderhandelingen te Peking gewaar loo-
pen, afgebroken te worden.
De gezanten, die den 19en vergaderd
hebben, zijn eenstemmig geweest in hun
oordeel, dat de straffen door het Qhineesöhe
gouvernement aan de schuldigen opgelegd,
niet voldoende zajtot.
Een dépêche uit Peking kondigt aan, dat
de gezanten het laatste edict van de Keize
rin (zie ons nuimmer van gisteren) als een ul
timatum beschouwen.
Volgens een Reuter-telegram, gedateerd
New-York 20 November, is aldaar uit Tien
tsin, dd. 19 Nov., bericht ontvangen, dat de
Bei-Ho, ten noorden van Tangchau, snel is
dichtgevroren, en dat de riviergemeenschap
voor eenigen tijd is gestremd.
Het is helder, maar frisdh weer. De Gel
derland is gesignaleerd. Langzamerhand
komen de personen, die president Rmger
zullen ontvangen, binnen de gereserveerde
omheining. De menigte groeit van minuut
tot minuut aan, maar is niet zoo talrijk als
Woensdag. De oorzaak hiervan is, dat een
groot deel der bevolking tegenwoordig wilde
zijn bij do begrafenis van mgr. Robert, bis
schop van Marseille.
Om 9 uur komen Thourel, voorzitter van
het Marscillaansche comité voor de onafhan
kelijkheid der Boeien en Pauliat, voorzitter
van het Parijsdh© comité aan. Militaire ver-
eenigingen, inderhaast gewaarschuwd dat 't
schip in zicht is, snellen, toe met haar
vaandels en plaatsen zich tegenover de lan
dingsplaats.
Om
tien minulten over negen komt de
Gelderland de haven binnen en lost het
eerste der 21 saluutschoten, waarmede het
de haven van Marseille begroet. Do batte
rijen van de Pharo beantwoorden schot voor
schot die van onzen kruiser.
De leden van het comité scharen zidh voor
de trappen van de aanlegplaats. Achter de
gereserveerde ruimte plaatsen zich de depu
taties, gemeenteraden en genooldigden. Ver
scheidene booten steken van wal en door
kruisen de haven. De groote pakketbooten
de liefde weggecijferd, sedert ik ongelukkig
geworden ben door mijn dwaze, onbeant
woorde liefde tot Benno, en sedert ik heb
gezien, waarheen de liefde allen geleid heeft,
die ik ken. En toch ben ik jor.g nog ben
ik jongi Werkelijk kotrn ik mijzelf menig
maal zoo oud voor. Maar zoo oud ben ik nog
niet, dat een vung verlangen naar werkelijk
leven zich. dikwijls van mijl meester maakt.
Ik heb absoluut geen geld meer voor mijn
loiletbeinoodigdheden. Verscheidene meisjes
kunnen iets voor zich zeiven in orde maken,
maar daarvoor ontbreekt mij aanleg en tijd,
want 's avonds ben ik doodmoe" De maca
roni in de Trattoria staat mij evenzeer tegen
als miss O'Brien. Hoe kan ik er nu aan den
ken met een ledige portemionnaie van Fri-
da's aanbevelingsbrieven gebruik te maken!
Daarenboven zijn zij bijna een jaar oud,
want Frida schreef ze in Februari toen ik
vertrok. In den eersten tijd had ik geen 'ust
visites te maken, en nu heb ik geen geld.
Misschien zijn die families ook sedert lang
riiet meer hier, gestorven of naar een andere
stad verhuisd.
Wanneer de nood op 't hoogst is, is de red
ding 't meest nabij 1 Papa heeft mij met
Kerstmie honderd mank gezonden. Victoria
Nu kan ik mij weder de weelde Van een or-
dentelijlren maaltijd permitteeren, en in de
eerste plaats teekenpapier koopen. Ook heb
ik eenig ander gereedschap noodig en kan ik
mij een witte japon aanschaffen. Mevrouw
Li!lon-Freden heeft mij reeds een paarmaal
uitgenoödigd esn steeds moest ik bedanken
omdat ik werkelijk geen behoorlijk toilet
had.
zijn opgepropt met toeschouwers. Van tijd
tot tijd hoort men reeds juichkreten, als
„Leve Kruger i", „leve de Boeren
Aan boord van de U-elderland maakt
men toebereidselen voor de ontscheping. Het
ongeduld wordt koortsachtig.
Om 10 uur ziet men. de sloep van de
Gelderland naderen. Aan boord be
vindt zich. professor van Hamel, Kruger'e
tolk. Dó heer van Hamel ontscheept zich en
zegt, zich richtende tot Tbourel„Be
kom u namen® dr. Leyds zeggen, dat de ge
zagvoerder van de Gelderland, die on
middellijk na de ontscheping van President
Kruger weer zee moet kiezen, het plan heeft
plechtig afscheid te nemen van den Presi
dent der Zuid-Afrikaansche Republiek. De
plechtigheid zal minstens twee uren in beslag
nemen .De President zal dus niet voor twaalf
uur aan land kunnen komen.
Nadat Thourel zijn collega's geraadpleegd
heeft, vraagt hij' aan den heer van Hamel
om sterk aan te dringen bij den President,
dat hij onmiddellijk landt. Het gaat hier om
hoogere belangen. De President zal de be
leefdheden van de officieren en de equipage
van de Gelderland wel willen opofferen
aan die der bevolking van Marseille. Na de
teleurstelling van gisteren, zal de bevolking
het aangegeven motief niet aio ernstig wil
len beschouwen om de landing van den Pre
sident zoo te verlaten, dien zij met zooveel
ongeduld verwacht.
Tti dien tussdhentijd is de Gelderland
de haven binnengeloopeu en ontvangt Kru
ger aan boord zijn ministers, met vrie hij een
onderhoud heeft. Senst na dat onderhoud
zal hij landen.
■De gedelegeerden van liet comité, die naar
boord van de Gelderland gezonden wor
den, de heeren Violle en Roc-lt, die de op
dracht hebben om bij den President op een
dadelijke landing aan te dringen, gaan on
middellijk weer met den heer van Hamel in
de sloep, die zeer snel naar den kruiser vaart-
Te land wacht men met ongeduldde G el-
derland is nu zoo dicht mogelijk de reede
genaderd.
De President, de juistheid der opmerkin
gen erkennende, die hem door de heeren
Violle en Roel» gemaakt worden, stemt er
in toe om binnen een half uur aan land te
komen. Hij vraagt alleen afscheid te nemen
van do officieren van -den kruiser.
Tien minuten later ziet. men een sloep met
de Holrindscbe kleuren naderen. Het is de
sloep van den President. Juichkreten weer
klinken.
De sloep legt aan bij de trappen. Op het
o ogenblik dat de President verschijnt, ver
dubbelen de toejuichingen. Men schreeuwt:
„Leve Kruger, leve de Boeren." Ben geweldig
enthousiasme maakt zich van de menigte
meester.
De President is vergezeld door zijn minis
ters en den heer Leycb, die het eerst den
wal betreedt en de hand reikt aa<n Oom
Paul, die met een vluggeren stap dan men
van den grijsaard verwachtte, den voet op
Franechen bodem zet. De President, uitge-
noodigd om plaats te nemen in een voor hem
gereaerveerden fauteuil, weigert te gaan zit
ten.
Op Kerstavond was ik slechts alleen met
donna Carolina.. Twee jaar geleden schitter
den bij ons thuis de lichtjes, en verloofde
Klara zich met Siegfried. Dan vind ik het
zooals nu toch prettiger. Donna Carolina
was naar de mis geweest en daarna zaten wij
tezamen in ons klein eetkamertje. Ik moeel
haar van ons Kerstfeest vertellen, en voort
durend schudde zij hot hoofd, dat men in
het Luthereche Duitschlanxi zoo „vroom" is.
Voor mijzelf liad ik geen kerstboorn in orde
gemaakt, hoewel ik er eenigen in de winkels
zag. Al te dikwijls heb ik mij zoo vreeselijk
ongelukkig gevoeld,als de lichtjes bij ons
brandden Ik was bang voor de herinnering,
•en sentimenteel wilde ik niet Worden. Het
heimwee, het vurige verlangen naar mijn
ouders overvalt mij voortdurend en op zulke
avonden vooral.
Januari 1891.
Van de witte japon is niets gekomen. Ik
moest mies O'Brien bijspringen, want met
haar beurs was het nog treuriger gesteld dan
met de mijne. Die stakker! Zij bezat niets
meer, en maakte slechte van het voorwend
sel gebruik, dat de macaroni haar niet meer
smaakte, omdat zij voor mij niet wilde we
ten, dat zij gedwongen was 's middags te
vasten. Ik dacht er reeds aan, haar voor te
stellen, mijn kamer met mij te deelen;
maar ik ben te egoïstisch. De avonduren zijn
mij altijd, zoo bijzonder welkom, omdat ik
dan doen en laten kan wat ik wil. Ik weet
zeker, dat het slecht van mij is; en toch.
kan ik er niet toe besluiten;
De flinke grijsaard staat rechtop, het
hoofd ontbloot. Hij is gekleed in een donker-
grijzen overjas. Zijn hoed is met een rouw
band omgeven. Hij houdt zijn hoed in zijn
linkerhand, dicht bij zijn hoofd. De laatste
portretten van Kruger schijnen een onvol
doend denkbeeld van zijn persoon te geven.
Daar treedt de heer Thourel naar voren en
spreekt den welkomstgroet uit met deze
woorden
„In naam. van de geheele bevolking van
Marseille, waarvan ik zekerlijk op dit oogen-
blik de getrouwe tolk ben en in mijln hoeda
nigheid van voorzitter van 't Marseillaansoh
comité voor de onafhankelijkheid der Boe
ren heb ik do eer, die door mij beschouwd
zal worden als de grootste eer van geheel
mijn leven, om Uw© Excellentie in deze stad.
te mogen begroeten en het welkom, toe te
roepen. Moge het u behagen, nu gij den bo
dem van de edelmoedige en gastvrije repu
bliek betreedt, den zegenwensch te aanvaar
den, dien ik u biedt in den naam van mijn
stadgenooton en ook de betuiging van den
diepen eerbied, de vurige sympathie, de on
begrensde bewondering voor uw persoon en
voor het dappere Boerenvolk, waarvan gij
de doorlucht© en heldhaftige vertegenwoor
diger zijt. Gij zult one begrijpen, want gij
suit u bevinden te midden van volkeren,
gehecht aan de groote denkbeelden van
recht, rechtvaardigheid en vrijheid. Het is
onnoodig, meer woorden te gebruiken, onze
ontroering is te diep om in woorden te wor
den weergegeven. Daarom eere en welkom in
ons midden den held der groote worstel
strijden voor de onafhankelijkheid, den
grooten burger Kruger!"
Daarna sprak de heer Pauliait het vol
gende:
„Mijnheer de President
„Diep ontroerd sta ik voor u, die met
het Boerenvolk de hoogste en de eddfete
deugden vertegenwoordigt, die de mensdh-
heid tob eer strekken: de ontembare liefde
voor de vrijheid en de onafhankelijkheid en
de onwrikbare geestkracht om liever allee te
doorstaan, het smartelijkste lijden, ja zelfs
den dood, dan te buigen onder het vreemde
juk.
„Ik heb de opdracht u het welkom toe te
roepen, niet alleen in den naam van alle
Franschbn, die zich bij ons Comité hebben
aangesloten, maar evenzoo in den naam van
alle comité'® die met hetzelfde doel zijn ge
vormd in de Vereenigde Staten, in Rusland,
in Duitschland, in Nederland, in Zwitser
land en in België, en ik zou zelfs, zonder
voor een protest te moeten vreezen, u het
welkom kunnen toeroepen in den naam van
Engeland zelf, want allen die in dat land
door verstand en kennis, uitblinken, allen
daar die zich door eig<m verdienste een naam
in de maatschappij oben verworven, alle
mannen van geweten, van rechtvaardigheids
zin en van rechtschapenheid, zijn diep ge
troffen en vragen zich in droefheid des har
ten af, door Welke duivekche machinatie
hun land, dat tot dusver werd geëerd als de
kampioen van het recht en de rechtvaardig
heid, gesleurd kou worden in dezen wilden
oorlog, die den Zuid-Afrikaanschen bodem
met bloed drenkt.
Gravin Maud Striano heeft mijn verblijf
plaats weten op te sporen. Zij liet haar rij
tuig wachten en bracht door haar komst
donna Carolina en den bediende, die haar
kaartje overhandigde, geheel in de war. Ik
ging haar tegemoet, en geleidde haar naar
onze eetkamer, waar donna Carolina intus-
schen met bevende handen spoedig nog een
beetje stof afnam. Gravin Maud droeg een
prachtigen pels, dié in onze armoedige ont
vang en eetkamer nog dubbel zoo elegant
scheen. Ik vertelde haar dat donna Carolina
familie van de Striano's was, en jjj. was al
lerliefst tegen het oude vrouwtje, dat straal
de van vreujde en de verwantschap uiteen
zette, hetgeen gravin Maud zeer geduldig
aanhoorde, hoewel haar neusvleugels trilden.
Toen verzocht zij mij in 't Engelsck haar
mijn kamer te laten zien. Met haar ruischen-
de kleederen liep zij erin rond, zenuwachtig
en lachend, bekeek alles opmerkzaam, den
haard, die niet brandde en de armoedige
kleedjes en vond alles grappig, vooral mijn.
klein spiritusdoeotel, waarop ik voer mijzelf
koffie zette, nadat donna Carolina mij in.
den beginne op zuScen afeckuwelijken kost
onthaalde.
Ziji Wilde mij helpen om koffie te zetten
en verheugde zidh als een kind, toen het war
ter begon te razen. Wij zaten aan mijn werk
tafel, terwijl zij een sigaret opstak. Zij leun
de achterover in den geibloemden leunstoel
en zette de voeten op een voetenbankje.
(Wordt vervolgd.)
