54"* jaargang.
No. 10406
Dit i tuier tataat ait SEIS Men.
Eerste Blad.
PRESIDENT KBD&ER IS IÜRDPA.
De strijd om geluk.
Zondag 25 en Maandag 26 November 1900.
SCHIIIEDAIME C0UI1ANT
Deze courant verschijnt dagelgks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 4.65.
Prgs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen -worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zgn.
Bnrean: Botcrstrant 68.
Wij braken gisteren ons verslag omtrent
Rruger's verblijf in Marseille af bij het ban
ket, ter eere van den held gegeven; terwijl
dit feestmaal plaats had, dmeeirde de Pre
sident en familie met mevr. Eloff en. laar
sueter mejiufr. Putleman. Omstreeks hal£
zeven vroeg hij om Gerald en Anna, zijn
beide achter-tkleibklnderendie hij 's mor
gens maar eenige minuten gaaen had. Mei
ontroering omhelsde de oude grootvader ze,
en er kwamen droevige gedachten bij heen
op, zijn geest dwaalde naar Zwid-Afritka,
waar hij reeds zooveel kleinkinderen verin
ren heeft in dezen oorlog! Wat zal den ar
men vader veel door het hoofd gegaan zijn
hij die omhelzing. En daarbij te denken,
.dat een rotte, verachtelijke pers op dat
oogenblik dien man belasterde en de vuilste
leugens verkondigde!
Ten acht uur is de President naar bed
gegaan, om den volgenden morgen 5 uur
weer op te staan, niettegenstaande de emo
ties van den vorigen dag beun zeer vermoeid
hadden.
Vrijdag. Ten negen uur verlaat de Presi
dent het h'otel Noaalles om ziali naar het
station te begaven, vanwaar de sneltrein te
9.20 naar Dijon vertrekt om er te 5 uur
aan te komen. Daar brengt Kruger dan de
nacht door, alvorens zijn reis naar Parijs
te vervolgen.
Niettegenstaande het vroege uur was de
geheele bevolking van Marseille reeds op
den been. Een enorme mens-chenanassa be
woog zich op de straten en hield niet op,
het waardige staatshoofd luid toe te juidhen.
De President reed. in een gesloten landauer.
Een groote politiemacht Was langs den weg
opgesteld, maar geen enkel incident deed
zicih voor. De Mars-eillaanscfoe bevolking wil
de toonen hoezeer het we-nsdht dat Europa
tusscbenbeide komt, door met groote borden
te loopen, waarop stond„Pardon pour
T'Europe". Een waardig protest. Niet alleen
heeft Transvaal Engeland vergiffenis te
schenken, maar ook al zijn zwijgende mede
plichtigen.
Kruger was vergezeld bij zijn vertrek
door dr. Leyds (die nog steeds de zondebok
der Engélsdie pers is), de heeren Pierson,
Weasels, Eloff, Fischer, van Hamel enz.
Mevr. Eloff met, haar kinderen namen in
een aparten waggon plaats.
Voor het vertrek van den trein heeft de
President, geroepen door de juichkreten der
menigte, zich aan het portier vertoond en
deze woorden gesproken
„Burgers, Marset lianen en Franschen Ik
dank de bevolking van Marseille voor de
warme ontvangst, ""mij bij mijn aankomst
bereidIk reken er op, deze zoo geestdrifti
ge sympaithie terug te vindon in alle steden,
nooB
PAUL ROBRAN.
44)
„Ah!" riep rij uit, „dat is een heerlijk
jonggeaellenlevéiiEir "bestaat niets beters.
Wat heeft u heb voortreffelijk:! Niemand,
die u verveelt, vrij! als een vogel in de lucht
kan u gaan en komen, zooals u wilWeet u,
wat ik van plan ben? Eigenlijk wilden wij
in den herfst naar Parijs gaan. Ik zal mijn
man alken op reis laten gaan en kom hier
wonen zooals u!"
»U, mevrouw, in zulk een studentenka
mer?' zeide ik lachend. „En wat zal uw echt
genoot daarvan zeggen?"
2ij verwijderd© met den pink d© asöh van
haar sigaret ©n lacht© hartelijk.
Bc zal bet hem volstrekt niet vragen. Mijn
wil is voldoende! Wat zou. hij er ook tegen
Kunnen hebben, wanneer ik nog eens op het
atelier lag wil gaan nemen? Datsalhemvol
komen onverschillig rijn, en het is hem ook
onverschillig. Hij mag zich dan een paar
'Waanden alleen in Parijs vermaken. Vraagt
u mij volstrekt niet naar Carlo?"
nik had hem vergeten," beweerd© ik, boe-
branddT ree<i9 IalJ£ °P tong
«Ban zal bet u ook niet verwonderen te
bijna gaat trouwen 1"
"^®kehjk?" zeide ifc zoo ongedwongen
„Met wie dan
_,,Met ,e©n^ Frincdpessa del Bosconero uit
Hnilf5 no& iieel jong, heeft pae de
«etersdnool verlaten en zidh volgens over-
die ik doortrek en £k hoop dat rij gevolgd
zullen worden door daden, die ons voor
het vervolg zullen steunen en er toe bij zul
len dragen om onze zaak te steunen."
Toejuichingen begroeten ae woorden van
den President, die al groetende zicih terug
trekt.
De voorzitter en de leden van het comité
voor de onafhankelijkheid der Boeren ne
men afscheid.
Op het oogenblik van vertrek wordt dr-
Hendrik Muller geïnterviewd. (Zie beneden.)
Het eerste oponthoud van den trein was
te Tarascon. Kruger zag er vermoeid uit,
todh heeft hij daar een delegatie van liet
gemeente-bestuur ontvangen. Een enorme
me nsphenrnassa, die zich aan het station
bevond, juichte den President geestdriftig
toe.
Daarna werd t© Avignon gestopt. Daar ook
een geestdriftige ontvangst. De hoornblazers
en tamboers van de vereeniging „Les Bn-
fants du Combat" blazen en slaan den eere-
marsch. Een mand bloemen met de Fran-
sclie ©n Tranevaalsehe kleuren Wordt den
President aangeboden. D© eerste adjunct
van den maire, Garde, spreekt een woord
\an welkom. De President antwoordt kort,
daar hij blijkbaar vermoeid is, daarna groet
hij met de hand, staand© aan heb portier.
D© menigte schreeuwt opgewonden„Leve
Kruger, leven de Boeren, leve d© Repu
bliek!"
Gemeenteraadsleden, leden van de depar
tementale raden en ambtenaren van de
prefectuur waren aanwezig, evenals leden
van de rechterlijke madht.
De trein ging na 10 minuten oponthoud
verder.
Daarna werd Valenoe-sur-RSióne bereikt.
De bevolking begroette daar president Kru
ger op zijn doorreis met geestdriftige toe
juichingen. De burgemeester gaf uiting a»«
de bewondering van zijn stadgenooten en
aan hun wensdhen voor het slagen der on
derhandelingen. "Verschillende vereenigin-
gen boden den President adressen en bloem
stukken aan.
Nu kwam men te Lyon aan. De geestdrift,
waarmede Oom Paul begroet werd, sloeg by na
tot dolheid over, zoowel tengevolge van het
korte oponthoud ais door de onvoldoende
maatregelen van orde.
Om 2.20 stopte de trein. Een dichte men-
schenmenigte, die het station bezette, begroet
den gryzen staatsman met een donderend
»Leve Kruger I Leve de Boeren De prefect
en de Voorzitter van het Lyonsche Comité
voor de onafoankelykheid der Boeren noo-
digden den president uit te stappen. Kruger
begaf zich met de gedelegeerden en zijn hoofdg
ambtenaren Daar een platform, waar hij na
mens de bevolking zou worden begroet. Het
vaandei van de studentenvereenigiog werd
voor hem uitgedragen.
De eerste secretaris van de prefectuur
hield de volgende toespraak:
zin den naam van het Lyonsche Comité
voor de onafhankelijkheid der Boeren ver
tolk ik de gevoelens van de Lyonsche be-
eeiikomst tussdhen beide familiën dadelijk
met hem verloofd. Li die streek wonen wel
bondenden verarmd© familiën; de Boscone-
ro's bekooren daar evenwel niet toe!"
„Heeft u haar gezien
„Neen. slechts haar portret. Zij komt
mij heel onbeduidend voor. Nu, ik had Car
lo booger gelaxeerd, maax hij is ook al niet
beter dan de anderen. Ach, nu mbet ik tot
mijn. spijt weder heengaanVanavond komt
principe Alberto hij ons, het zal een verve
lend bezoek rijn. Morgenochtend vertrekken
wij naar Genua-, tot weerziens dus in den
herfst, wanneer ik ook het jonggeaellenleven
zal genieten!"
„Hoe lang, mevrouw
„Tot het mij gaat vervelen; maar een
poosje zal het toch' wei duren. Het moet wer
kelijk een genot rijin, zonder dien stoet van
onbeschaamde en morsige bedienden te le
ven. En dan w>elr eens te kunnen arbeiden
heerlijk!"
„"Wat is er van de mooie buste geworden,
waaraan u toen was begonnen?" vroeg ik,
terwijl ik haar heur pek hielp omdoen. Zij
hield hem. met beide handen, half over de
sch'ouders getrokken, een oogenblik in de
hoogte.
„Ah nu herinner ik het mij mijn
knappen major-klom 0! Ik heb er verder
niets aan gedaan, het begon mij tb vervelen
Vaarwel i Tot weerziens 1"
Zij reikte mij de hand en werd plotseling
opvallend! bleek, terwijl scherpe trekken zich
om haar mondhoeken vertoonden. Dadelijk
hersteld© rij zidh' evenwel, lachlte gedwongen
en liep haastig over den oorridor door de
eetkamer, waar donna Carolina haar wacht
te, om afscheid te nemen. Zij verzocht de
volking. Ik roep eerbiedig het welkom toe
aan het staatshoofd, waarin de krachtigeziel
van de Zuid-Afrikaansche Republiek huist.
Bij het aanschouwen van den strijd, die
aan overoude tijden doet denken, is Frank
rijk aan zijn overleveringen getrouw gebleven
en siddert het van ontroering. Als de natuur
lijke bondgenoote van alles wat door het
ongeluk wordt groot gemaakt, vereert onze
Republiek het volk dat vast besloten is tot
het uiterste te stryden om de onafhankelijk
heid te verdedigen en der wereld een voor
beeld stelt dat aan den dageraad van de
nieuwe eeuw eeo onvergankelijken glans
verleent.
Zij vereert het staatshoofd, den grooten
vaderlander, die, staande terwijl alles rondom
hem in puin ligt, toont dat men nooit moet
wanhopen van den dag van morgen, noch
aan een ommekeer van het lot. Gy hebt in
u de grootste zedelijke macht ter wereld."
Na afloop van deze toespraak overhandigde
■-preker onder daverende toejuichingen een
medaille aan piesident Kruger.
Het is een groote gouden medaille, gegra
veerd door Potey. Aan de eene zyde ziet
men een schoone vrouwenkop, voorstellende
de stad Lyon met het woord zLugdunum".
Aan de keerzyde leest menVao de inwoners
der stad Lyon aan President Kruger, ter
herinnering aan de heldhaftige verdediging
der Zuid-Afrikaansche Republieken", Novem
ber 1900."
Daarop nam Kruger het woord en zeide:
nik ben zeer gevoelig voor alle betuigingen
van huide, eerbied en sympathie, die uit
geheel Frankrijk tot my komen. Ik verzoek
u, die haar vei tegen woordiger zijt aan de
inwoners van Lyon myn dank over te bren
gen. De eerbctuigiugen, mg bewezen ver van
myn vaderland, kunnen niet voortkomen uit
een persoonlijke redeD of uit persoonlijke
betrekkingen; zy zijn het uitvloeisel van een
rechtvaardige zaak, die de zaak is van Frank-
igk en geheel Europa. Gy hebt de vaste
overtuiging, dat de wensch der Boeren ver
vuld zal worden, wy hopen het met u".
Na Kiuger's rede verdubbelen de toejui
chingen. Er ontstond een hevig gedrang van
menschèn die den president van naby wil
den zieumen kon hem slechts met moeite
beschermen en de heer Kruger kon slechts
zeer laDgzaam zyn coupé bereiken. Daar be
antwoordde hij nog eeo toespraak van den
prefect van het Rhóne-departement zeggende:
sik ben zeer dankbaar, vooral voor de
betuigingen van sympathie aangeboden dooi
den prefect van het Rhóne-departement. Ik
hoop, dat de groote stad Lyon steeds bloeien
zal, even vurig als gy en wij hopen dat de
Zuid-Afrikaansche Republieken onafhanke
lijk zullen zijn'!.
De trein zette zich om 2 uur 40 min. in
beweging, terwijl de menigte Kruger, Trans
vaal en de Boeren bleef toejuichen. De
juichkreten bleven aanhouden, totdat de trein
in de verte verdween.
De heer Kruger kwam tegen den avond
door Magon waar hg werd toegejuicht door
een 2000-taf personen. Het gemeentebestuur
bood hem een prachtig bloemstuk aan by
monde van den burgemeester die sprak over
de sympathie van de bevolking voor de
gravin duizend! groeten aam haar man en de
geheele familie over te brengen, hetgeen deze
met nauwelijks verborgen ongeduld aanhoor
de. Donna Carlina geleidde haar tot aan 't
bordes en riep haar over de leuning heen
nog eens boe allen te groeten. Zij trok mij
opgewonden mede Voor het venster ©n had
het geluik, het rijtuig met de vurig© paarden
juist den hoek te zien omgaan, terwijl rij
zich zelf nu zeer voornaam voorkwam.
In ieder geval heeft gravin Maud' haar
door dit bezoek buitengeWoon gelukkig ge
maakt, ofschoon het haar niet gold. Mijn
stern aning heeft rij voor den geheel en avond
bedorven. Zij wordt door zoo iets geheimzin
nigs omgeven is dit haar vreemdsoortig
heid of haar zenuwachtige rusteloosheid Zij
lïeeft zoo iets tegenstrijdigs en tegelijk iets
raadselachtigs. Beminnelijkheid en onge
naakbaarheid gaan bij haar hand aan hand.
Of mijn vraag over haar verongelukte buste
haar onaangenaam Was? In ieder geval ver
anderde rij plotseling, en wanneer donna Ca
rolina niet zoo eenvoudig wasi, had. zij moe
ten merken, dat rij haar plaagde met al
haar gebabbel. Ein todh was rij eerst zoo al
lerliefst jegens het oude moedertje geweest.
En Carlo op heit punt om te trouwen
Ik voelde todh een. steek in het hart. Maar
heb is dwaas van mijIk heb het toch zelf
zoo gewild. Alleen wordt mijn ijldelheid er
d'oor gekrenkt, dat hij mij 000 spoedig heeft
vergeten.
Hoe het gravin Maud in ons atelier zal
bevallen Het zal bepaald, grappig rijnJuf
frouw1 Meiszdben zal in tweestrijd wezen,
of rij grof of neerbuigend! vriendelijk zal zijn,
mevrouw Ostrowo zal 'haar aanbiddend om
den hals vallen ©n miss O'BrienMet haar
Prgs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 -cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zy
innemen:
Advertentiën by abonnement op voordeehge voorwaarden. Tarieven hier
van zgn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschgnen, worden
zoogenaamde kleine «dreefenttëm opgenomen tot den prgs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Ho. 123.
Boeren. De trein ging verder onder de kre
ten ïLeve Kruger 1 Leve Transvaal I"
Het eindpunt van de reis is bereikt. Cm
5.17 stoomt de trein heb station Dijon bin
nen. Niettegenstaande de strenge consignes
verdrong zich een groote menigte menschen
op het perron. Bij het uitstijgen wordt de
President ontvangen door den burgemees
ter Founder Fouriker en zijn adjudanten.
Uit naam der bevolking wordt den Presi
dent het welkom toegeroepen. Hij! schijnt
uitgerust te rijn. Onder de kreten „Leve de
Boeren" treddt hij de wachtkamer, die in
een eere-salon herschapen is, binnen. Ver
scheiden personen worden voorgesteld.
De burgemeeëter van Dijon sprak toen
den gast als volgt toe:
„De stad Dijon die gij de eer aandoet,
er eenige uren £e vertoeven, is gelukkig en
trotsch de geestdriftige hulde en eerbied van
zijn burgers u te mogen bieden en uit te
spreken door mijn stem de gevoelens van
levendige sympathie en diep© bewondering
■die gij ons inboezemt. Moge het ons gege
ven rijn voor u te verzachten de droefenis
van uw smartelijken tocht en in dit Frank
rijk, dat edelmoedig is voor alle ongelukki-
gen, u, doen zien dat ons harh met bet uwe
samenHopt. Mogen wij weldra het einde
zien van de ongelukken van uw land.
„Ik begroet in uw geëerde persoon den
ongelukkigen heldenmoed, het geschonden
recht, de miskende vrijheid. Uk begroet in
u het bewonderenswaardig samenstel van
burgerdeugden dat ondanks den onrecht
vaardiger! loop der veldslagen groote man
nen en volkeren kweekt." (Toejuichingen.)
Kruger antwoordt:
„Ik zeg den. burgemeester en d© geheele
bevolking dank voor deze ontvangst. Ik ben
zeer gevoelig voor de wensohen door den
burgemeester uitgesproken, ©n hot is mij
©en genoegen den voet te hebben gezet op
Franschen bodem, omdat Frankrijk een
soboon. land van vrijheid is en zich vrij
voelt. Ik ben overtuigd dat onze zaak recht
vaardig is en dat God haar niet zal verla
ten. Zij zal overwinnen. Het doet mij veel
genoegen dat Frankrijk onze zaak heeft om
helsd. Daarom klopt men hart met het uw©
samen."
Da woorden van het grijze staatshoofd
werden met geestdriftige kreten van „Leve
de Boeren!" en „Leve Kruger!" begroet.
Toen de President uit het station kwam,
werd hij door een ontzaglijke menigte toe
gejuicht, terwijl d© harmoniekapel het
Tranevaalsehe Volkslied speelde en het ka
non bulderde. Het Was een grootsdh tooneél.
Toen de heer Kruger, met prof. van Hamel,
den burgemeester en den heer Fischer in
den eersten landauer plaats nam, verdub
belden de toejuichingen. De personen van
het gevolg namen in acht rijtuigen plaat®.
De straat voor het station was verlicht door
een slinger van lampjes. De menigte drong
om het rijtuig van president Kruger op;
allen wilden naderen om den President de
hand te drukken, de gendarmen die met
d© handhaving der orde waren belast, kon
den den landauer slechtte met de grootste
is tegenwoordig niets te beginnen. Ook tegen
mij is rij zoo onaardig, alsof rij mij wilde te
kennen gavenik moest ?eld aannemen,
maar wanneer je denkt, dat jk mij1 daardoor
tot beleefdheid! verplicht reken, vergist je je!
Zij rijn mij geen van allen sympathiek, en
dat is vervelend, omdat ifc mij nu bij nie
mand kan aansluiten, om "s avonds eens uit
te gaan. En miss O'Brien, die ik niettegen
staande haar ruwheid nog het liefst mag lij
den, verdwijnt, wanneer wij heb atelier ver
laten, spoorloos. Juffrouw Medezcben geeft
zioh alle mogelijke moeite, achter het ge
heim te komen en maakt reeds toespelingen,
dat rij wel op 't spoor zal komen. Nu, wan
neer een meisje zoo leelijk ie als miss
C'Brien, zal het gevaar wel niet groot zijn
Mevrouw Litton-Freden zeide mij vanmor
gen, dat ik zonder manlkeeren bij haar
moest komen, rij wilde mij verrassen! Bij-
Zonder nieuwsgierig was ik nu juist niet, ik
dadhtb, dat bet een nieuw kleedje of een
lamp zou betreffen, die rij bij een antiqui
teitenhandelaar had opgesnuffeld. Maar ik
ging haar bezoeken, en was nu alleen met
haar.
Nooit kan ik het met mijself eens worden
of mevrouw Litton mij aantrekt of afstoot.
In vele oprichten sympathiseer ik met
haar. Ook rij heeft haar familie moeten trot-
seeren o>m zidh aan de kunst te wijden en
geraakte geheel ©n al mat deze gebrouilleerd
toen rij de inspraak van haar hiart Volgde en
met haar 1 eeraar, mr- Litton, trowwd©. Ik
dacht altijd1, dab mr. Ldttoa sediert lamg
dood was. Tot mij» verbaring vernam ik,
dat hij nog leeft ia Minnesota. Al te
moeite vrijmaken. Ten slotte kwam echter
de stoet in goede orde voor heit „Hotel de
la Cloche" aan, waar de President afstapte.
Nauwelijks was de president het hotel
binnengetreden, of de menigte barstte ia
ziulke overweldigende juichkreten los, dat de
president tot driemaal op het balkon moest
verschijnen.
Daarop ontving de heer Kruger den bur
gemeester en rijn adjudanten en verschil
lende autoriteiten; de beer Elruger drukte
allen bezoekers de hand. De prefect had
zijn kaartje afgegeven.
Na de receptie werd de eererwijn aangebo
den. Voor deze laatste hulde had de presi
dent rich laten verontschuldigen wegens
vermoeidheid, maar rijn hoofdambtenaren
waren allen aanwezig. In het geheel waren
daarbij 500 menscben.
Nadat de „Marseillaise" was ten geh'oore
gebracht, hield, de burgemeester, de heer
Pournier Foucher, een toespraak, aan het
eind waarvan hij een dronk instelde op de
twee ongelukkige Republieken, ter eere van
haar vertegenwoordiger.
„Wij '.veten," zegt de burgemeester, ,,daf
zijn leeftijd, en de vermbeienis&eu van de
reis hem rust opleggen, maar met rijn hart
is hij bij ons. Daarom acht ik mij gelukkig,
hem te begroeten op het oogenblik dab hij
in de oude hoofdstad is. Cok rij heeft do
rampen van invallen, de bitterheid van ne
derlagen gekend, maax, ala gij, heeft zij
nooit"gewanhoopt aan de toekomst, di© ge
lukkiger zou rijn. Daarom noodig ifc u allen
van ganscher harte uit, uw glazen te ledi
gen ter eere van de beide ongelukkige Re
publieken, ter eer© van haar vertegenwoor
diger, ter eer© van den hoogen gast van
Dijon, President Kruger."
Dr. Leyds schetst Kruger's ontroering
over zoo een ontvangst, en rijn dankbaar
heid.
Wessels zegt dat de twee republieken dit
eerbetoon der Fransdhen wtoord rijn, want
rij hebben hef Wat de Franschen liefheb
ben: de vrijheid. Niet enkel de mannen,
maar ook de vrouwen en de kinderen steu
nen Kruger in de zaak, di© zal eindigen met
zegepraal.
Nog enkele toosten volgen, o. a. v^n Pau-
liat.
In de stad rijn verscheidene straten ge
ïllumineerd, de levendigheid is buitenge
woon.
Om half zeven morgen vertrekt Kruger
naar Parijs.
De Pers.
Engeland.
Alle Engeléche bladen comimenteeren de
manifestaties te Marseille, en moeten er-
kennen, dat die zeer waardig geweest rijn.
De „Daily Graphic" zegt, dat de beleedi-
gingen door den President Engeland, aan
gedaan, door de Etogelsche soldaten als bar
baren (zijn ze veel beter?) te-behandelen, te
meer te betreuren rijn nu hij door President
Loubet wenedht ontvangen te worden als
het hoofd van een onafhantólijk land.
De „Times" zegt: Kruger beeft de gele
genheid, die rich aan hem voordoet om den
best was rij over haar heer gemaal nu juist
niet te spreken. Ik geloof, dat mama zou
zijn flauw gevallen, wanneer rij bij dit on
derhoud tegenwoordig was geweest. Daarbij
vergeleken ia mevrouw Ostrowo met haar
verhalen over desn „ellendigen leugenaar"
nog maar een kkdn kindM-aar wat al le
venservaring heeft mevrouw Litt-on opge
daan Zij kent de halve wereld door en door,
niet zooals ik dl echts door een kijlkglaasje.
Na tafel kwamen eenige gasten, die rij
volgens Italiaansahe gewoonte eenvoudig
onthaalde op een glas wijn en een paar ge
bakjes, Dat is veel minder gedwongen dan
bij ons en verhoogt de gezelligheid. Een
jong Italiaansch schilder was er ook, Fran
cesco Andrea. Heel vröolijk, bijna uitgela
ten. Hij zong bij de mandoiinei, met een
zachte, maar lieve stem alle mogelijibe volks
liederen, vertoonde aardige kunststukjes en
vroolijkte het geheele gezelschap op, en voor
al mij, toen hij bemerkte, dat het mij ge
noegen deed. Hij begon zoowaar mijl het hof
te maken zoo langzamerhand heb ik dat
evenwel op de rechte waarde le-eren schat
ten
Maax de „verrassing", die voor mij
bestemid was, had ik nog niet onrtdebb en
mevrouw Lotton haalde de schouders op,
toen ik vroeg, waar ze 200 lang bleef.
„Hij wilde het eerste bedrijf in den
gdhouiwbuig nog zien, maar heeft bepaald be
loofd, niet te laat te komen."
„Hij," zeide ik lachend, „de verrassing is
dus een hij?"
„Ja, iemand, die in Berlijn veel Mjl u aan
huis kjwam en mij dringend yerzocht heeft,
hem uiit te noodigen."
(Wordt vervolgd.)
