54°'" jaargang. Zaterdag 16 Maart 1901. EE FILM'S ra Sen FALIBM No. 10498 Qpp. BUITENLAND. EUFEMIA VON ADLER3FELD-BALLESTREM Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- cn Feestdagen, Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlnardingen fl. 1.25. Franco per post fl. 1.65. Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagclps aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het bureau bezorgd z\jn. ISurcau s Itoterstraat OS. Prijs der Adv er ten tiënVan 1—6 regels fl. 0.92; iedere regel meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zi,i innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeehge voorwaarden. Tarieven hier van zijn gratis aan het Bureau te bekomen, In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde Stfeêise mdwertet»ti8*& opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. latere. Telefoon 'Mo. 133, .ilgeciera ovensicln, SCHIEDAM, 15 Maart 1901. üiiM'Aldka. Van liet oorlogsterrein. Dezelfde dagelijfcsche uitvindingen bren gen detzelfdö dagelijksohe démentie. Gisteren verzekerden do bladen aan de oevers van de Theenis, d'ie maar steeds willen volhouden, dat zij gelijk, hadden toen zij beweerden dat Botha zich 28 Februari des morgens ten 9 uur minuten en seconden zou over gaven, dat de overgave nu, zeker heden zal plaats hebben, en zij staven htm boWeniiugein met 't feit, dat de regee-ring naar Kaapstad zou geseind hebben om „tob nader order" geen krijgsgevangen Boeren naar Sb. Helena en Ceylon, te zenden en dat generaal Kitche ner vergunning zou gegeven hebben tot het hervatten van htet werk in drie of vier mij nen aan den Witwatorsrand. Nu kunnen wij noch m het eeno noch' in het andere feit een symptoom dien van een spoedig; einde. In tegendeel het is duidelijk, dat, daar Sb. He lena. en Ceylon vol zijn, men daar geen men- S'chen meer heen zendt, waar het. trouwens mot hot oog op de steeds veeivuldiigeir wor dende ontsnappingen, niet zoo veibg meer is. Anderzijds zou het door de regeering ge geven bevel best een tooueel kunnen zijn uit het blijispel„Het Einde van den Oorlog," mot welk stuk de Engelsohe regeeaing volle zalen 'trekt ,7,oodab d© kas go'ed gevuld wordt en de directeur goede zaken maakt. Hu merkt het publiek echter nirt, wat ea- met het gold achter d'e coulissen geschiedt: wel nu, men vecht er mete. Het is zear goed mogelijk, dat do vergUu- (tuing, om in een paar mijnen liet werk weer op te- vatton, hetzeifd-a karakter heeft, m'aar tevens h'eeft die vergunning het doel, om do massa hongerlijders, die van verlangen bran den om Kaapstad en Durban ie verlaten om hun brood'winning weer teantg tc vinden in Johannesburg, weer wat geduldiger te ma ken; zij worden nu al een jaar lang dooi1 de eten© belofte na do andea» gepaaid. De „corp sen, opgericht ter bescherming der mijtaen" zullen ongetwijfeld liet hunne or toe bijdra gen om liter en daar weer mot het werk te beginnen. En dit kalmeert dan weor voor een «ogenblik de ongeduldiger, dia weer zul len hopen ook spoedig een beurt te krijigeu. Docili lioo het ook zij, het éénige sprankje van waarheid, dab die hardnekkige borich!- ten over Botlia/s overgave geven, is ditEn geland brandt van verlangen, onn oen eind aan den oorlog te maken, en ongetwijfeld is het bereid om nieuwe concessies te doen aan die heldhaftige patriotten. Maar de bladen, die maar sproken over1 de overgave van Botha (lieden krijgen de Eugel- edhon De "Wet op de koop too), zijn nog niet eens leep genoeg om' waarschijnlijke voor waarden to verzinnen. Zij spreken alle maar van „amnestie" voor de Boeren, iets wat zin heeft wa.t betreft d'e Kaapsdhe Hollanders, maar wat absoluut niets zegt, wanneer men liet toepast op de Transvaalsch© on Vrij- staatsche strijders. Waartoe dient een „am nestie" voor oorlogvoerenden, men mag irn- nvei's iemand, dien men gevangen neemt of die zich overgeeft., niet straffen. Bovendien is ea- iets wat men in Enge land te veel vergeet. Om vrede te sluiten, heeft men, evenals bij' een huwelijk, twee partijen noodig. Engeland is bereid', dat lijdt geen twijfel, als liet zich maai' met behoeft te vernederen om den Boeren hun onafhan kelijkheid 'te geven, terwijl de Bo-ereu slechts bereid zijn op da© voorwaard!©, en wij gouden zelfs tob de meening overhellen. dat zij in die houding versterkt moeten worden door de teekonen van vermoeidheid, die de vij and geeft. Wij m-eenen dus te mogen zeggen, dat, tenzij. er abnormale gebeurt enissen in Aifri- a plaats grijpen, waarvan wij niets weten, de strijd zal voortgezet worden, daar de Boes- en overtuigd moeten zijn, dat zijs, door stand te houden, ten slotte Han welverdien de overwinning zullen behalen. kouwens, de heer Chamberlain beeft zelf te kennen gegeven hoe wij hebben bei deuken ter de door de Engelsdhe persverspreide bo chten. Immers Reuter seint uit Londen Op een hedenmiddag gehouden bijeen komst van de „Women's Emigration Asso ciation" prees Chamberlain haar wenk zeer. Hij verwachtte een spoedige beëindiging van den oorlog. Dan zouden Waarschijnlijk nij verheid en handel' zich meer dan ooit ont wikkelen. „Wij zullen dan tienduizenden van onze beste mannen naar Afrika zenden, die blijjvend© bewoners zullen worden; van daar de nood zakelijkheid om geschikte vrou welijke metgezellen uit te zenden. De qrnes- tie. was en van politiek èn van sociaal be lang." Chamberlain besloot met een motie in te dienen, waarin hij) aandrong op de .stich ting van een speciaal fonds voor emigratie naar Zuid-Afrika, van bekwame en nette vrouwen. Men lette op de woorden Hij v e r- w achtte een spoedig:© beëindi- i li o\ - 1 *V' Van het oorlogster-rein komt zeer weinig nieuws. He aanval da' Boereu op een trein bij Wilgorivior was van meer bet-eelcenus dan uit iet ec-rste bericht bleek. Nadat de vijand den trein hadi vernield, kwamen €00 van zijn mannen op den spoor weg aan. Zij' hadden op een mijl afsland met carren gewacht D'e Bomen stieten, op on verwachten tevenstand. Ahht Engelschcai in O O een bloMwiiis op 300 meter- afstand van de plaats van de ontploffing, hielden dei Boeren twee uren lang tegen. „Eventually" bereik ten dezen den spoorweg, waarop veertig En- elsclfen zich moesten overgeven, dia sedert „ontsnapt" zijn. Een Bosa- .schoot acht Kaf fers dood', ddb mot den trein waren meegeko men. D-e Britsohe officier, die liet bevel voer de over den trein, weid gewond cm drie' hran sneuvelden. De- Boeren namen wat lcleeren Roman van 14) De kleine jurist ontvouwde de papieren, die hij in een portefeuille had meegebracht. „Mag ik in tegenwoordigheid van deze hebreu spreken V' vroeg hij. De zieke zag Engels, Alfred Falkner en doctor Rusz beurtelings aan. „Waarom niet, waarde Muller! Maar haast je!" De justitieraad veegde zijn lorgnet af, zot te het op zijn neus en kuchte. „Nu dan," begon hij, „sta mij toe, voor alles mode te deelen; dat de vrijheer Frie drieh von Falkner, uw oudste broeder, waar de baron, voor drie jaar reeds in Rio Janei ro aan een acute ziekte gestorven "is. Hier zijn de daarop betrekking hebbende papie ren!" „Dood dns 1" zeide de zieke zacht. „Dood gestorven, misschien in haat tegen mii Verder!" „Zijn gemalin, de vrijvrouwe Tereza von Falkner, gc-boren Marquesa de Santiago volgde hem een jaar later in den dood, ver oorzaakt door een jarenlange borstkwaal, ging de justitieraad voort. „Zij, stierf vóór ze van oen ouden, ongetrouwden oom, dén graaf Silvio Fernandez, diens groote bezit tingen geërfd had." „Bezittingen in Brazilië zijn evenveel waard als bezittingen op de maan," merkte de zieke verachtelijk op. „Nu, en liet meisje V' „De vrijvrouwe Dolores von Falkner leeft," berichtte de justitieraad verder. „Zij keerde na den dood van haar moeder naar Europa terug en houdt zich op het oogon blik te B. op „Ah," zeid'e de vrijheer smalend, „zij weet waarschijnlijk meer van het spilleleen dan jij, Alfred!" „Tc B,", ging de justitieraad voort, „waar ze aan de hofopera als eerste zangeres onder den naam Faiconieros optreedt. Als zooda nig aanvaardde zc de groote erfenis van haar oudoom." „Wie wat 3" vroeg de vrijheer verbluft terwijl uit Alfred's gelaat iedere bloeddrup pel geweken was. Nu violen Alfred1 de schol- Ion van de oogen, nu begreep hij het voor gevoel dat hem zoo dikwijls bevangen had nu wist hij dat het dezelfde stem, de stem van „Satanella" was, die toen (in den mane schijn op den rand 'van de bron het lied had gezongen. „De identiteit van de jonge dame is aan geen twijfel onderhevig," besloot de justi tieraad zijn chroniek van de linie Friedrioh von Falkner. „Dus een opera-zangeres, een theaterpriu- ses, de erfgename van den Falkenhof," zeide de vrijheer snijdend. „Men is nooit te oud onr te leoren, waarde Müller!" „Neen," bevestigde deze, in zijn papieren zoekend. „Ik kan echter met bevredig" zegggen, dat donna Faiconieros een reputa tie bezit, zooals, nu zooals menigeen van onze aanzienlijkste dames niet heeftzeis vlekkeloos met betrekking tot haar levens wandel. Dab is toch wel de hoofdzaak „Ja, de hoofdzaak voor haarzelf," ant woordde de zieke zich beijverend, „voor mij verandert dit echter niets aan heb feit. Ope- dan zal die bezitting in ra-zangeresNu, uit de-u trein weg en staken de rest in brand. Later kwamen Britsche verstarldngen. aan, waarop de vijand aftrok. Hij| 'weid achter volgd vijftien Boeren werden gedood en ve len gewond. De Engelschien vermoeiden dat de Boel-en het eigenlijk gemunt hadden op een brein met geld die op den goederentreuh volgde. Uit de vea-liezenTijbt blijkt, dat er 8 dezer bij Jagea-sfontien gevochten is, d© Engel- schen verloren 3 dooiden en ettelijke gewon den. In de Kaapkolonie worden nog Boeren ge- oignale-erd bij "Van Wijfehvlei, KenhaiHt, Douglas, Oolesberg, Hopetown, Fo-rt Beau fort, Adelaide. De Boeren waren er uit ver dreven, zeiden de Emgelschen. 'bLijkt ©rniet veel op. De troepen die de Ehgelsche afdeeling bij Philippolis ontzetten, verloren bij den terug keer over- de Oranjerivier naai- Ooleoberg nog een aantal mannen, die door den slrotim werden medegesleept. De verliezerilijst van Woensdag, door het War Office bekend' gemaakt, gaf9 gesneu velden, van wie. 1 officier; gestorven aan ziekten 3, van wie 2 officierengewond» 15 irevaiigen of va-mist 8. Biji ds debatten over de oorlogsschatting in het Lagerhuis stelde de lieer B'alfour de veronderstelling van Harcount, dat de ver- hooging veroorzaakt werd door nieuwe ver pLichtingen van Engeland, welke nog geheim werden gehouden, meen belachelijk dagikcht. De hoogere la-sten, die Engeland op do schouders worden gelegd, zijn niet veroor zaa»kt door een agressieve politu'ek zijner zijds. Heit debat- werd verdaagd. Keuter teint uit Kaapstad dd. 14 Maart: De pest breidt zich. op onrustbarende wij ze uit. De autoriteiten stellen voor, de troe pen in 'kazernes to consigneeren. Ilel aantal gevallen onder Euio-peanen is thane gestegen tot vier. Heden werden vier kleurlingen aangetast. Tot nog toe hadden zeven en dertig sterfgevallen plaats. De pest is eveneens uitgebroken, te Mal- mesbury. Mot de algemeen© inenting is een aanvang genomen. Twee duizend inboorlin gen zijn. heden gevaccineerd. Het Lagerhuis in Dominion (N.-Amerika) heeft met 144 tegen 3 stemmen de motie- Bourassa verworpen, waarbij gevraagd werd dat geen Canadeeeche troepen meer naar Zuid-Afrika gezou'den zouden -worden en dab in iCana-da geen recraten worden aangewor ven. Sir W. Laurier zeide o. a. in zijn red© te gen de motie „Mijn geachte vriend sprak op welsprekende)! toon over de ellende» van den oorlog, van de verwoesting van hoeven, en ik ben bet. in dit opzicht geheel met litem eens. EeHc-mdig is inderdaad beden de toe stand van »d'e eens zoo trotsebe Z A. Repu- -Aieken. „Deze mensch-en riepen den God des Oor- logs aan en de God des Oorlogs is tegen lieu geweest. Eij vielen in heb Britsdh© gebied, maar op 'hun eigen gebied wea-d een inval ge daan en aan het Engel sch gebied gevoegd tengevolge van d'e vc-rschiritkeilijke logica- van den oorlog. ,Ik geloof dat etr logica- was in de metho de, door -de Boeren gevolgd. In het- begin vaü den oorlog epraiken zij als hun beginsel uit, dat Zuid-Afrilca» of Hollandsch of En- gelscli moest zijn, en de uitspraak.van d-eu God der wapenen is geweest, dab helt niet Nederland sch, maar E'ngalscli moest zijn. „De Hollanders zijn overwonnen, maar ik geef mijn goeden naam als Engelsoh onder- Laan, dat zij, al hebben zij hun onafhanke lijkheid verloren, hun vrijheid niet verloren hebben," De „geachte" heter Laurier spreek b veel over logica, maar gebruikt ze met veel. China. Nog altijd, is het onzeker of Cluua het ver drag dat Rusland voorstelt voor de regeling van den. toestand in Mandschourije, zal tee kenen of niet. Toofi het Keizerlijk Hof de protesten der andere mogendheden had loe ien kennen, heeft het gemeend. te kunnen weigeren om aan Rusland de voordooien toe te kennen, die het eischte. Die houding was in overeenstemming mot de» tradities der Öhineesche- dijalomatae: na zich bediend te hebben van den Russisch en invloed om de actie der mogendheden togen te Werken en om vr edesvoor waarden te ven* krijgen, gema tigder dam men wiido toestaan, was het na tuurlijk, -dat do Ghineeoche regeering nu steun. zocht bij -de andere mogendheden om zich aan Rjisland's eischen te onttrekken. Indien de protesten van Duitsehland, Enge land, Japan on de Vereenigde Staten tegen do voordeelen, door Rusland in Mandschou- rij© geëischt, een heftiger karakter hadden aangenomen, indien zij omtaai-d waren in be dreigingen van repressaill-es, dan zou China zijn doel bereikt hebben en zonder kleer scheuren de crisis waarin ziji nu al een jaar verkeert, te- boven gekomen zijn. Ongelukkig' voor China, heeft men to verstaan gegeven dat de protesten der mogendheden slechts platonisch zouden zijjn, dat er van die zijjde geen algemeene venwikkelingen te vreezem waren en plotseling bevindt het Keizerlijk Hof zich» nogmaals in do wreedste onzeker heid. Te Londen en te Berlijn heeft men or zich rekenschap van gegeven, dat. daar Rusland e-e-n buitengeiwonen invloed had gekregen m Maiudsehouiïje, men zioli bij' heit „fait ac compli" had neer to leggen. Men protesteert er tegen do annexatiei of militaire bezetting van Mandschourije, maar men weet er ook, dat die protesten zonder pra»ktd$ehe gevol gen zullen -zijn. Trouwen.", daar Rusland ont kent dat het ach definitief in Noord-Oliina zal vestigen, hebben ido kabinetten te Lon den en Berlijn geen reden om boos te- zijn of zich in shun eigenliefde gekrenkt t'te voe len Zij, weten bovendien, dat de Russische invloed dn Mandschourije ovedieerschendi is, zij -weten, dat Rusland op een, gegeven oogeai- "bhk dat deel» van 'China zal annexeeateu on zij laten dab toe, omdat zij» dan niet genood zaakt zullen zijp te moeten erkennen, dab hun diplomatie een echec heeft geleden, om dat zij) niet officieel ach behoeven noer te leggen bij het „fa.it accompli", ten slotte omdat zij hopen, dab de verzwakking van China langzaam zal gaan en dat er zich', Wan neer Rusland zich officieel zal vestigen in Maudbohouiije, zulke feiten zullen hebben voorgedaan dat zij' zioh ill and-ere- Cliineesoli© provincies dcunnen vestigen. De gemeenschappelijke actie dor mogend heden -was van den beginne- af tot onmacht gedoemd', juist tengevolge- van die bijzondere oorliefde, die haar er toe brengt om altijd, den schijn te redden tem. kost© van do wer kelijkheid der feiten, die haar -drijft om alle quaesties open te laten, waarbij' de» gditeele wei old het grool&te- belang heefb om ze op gelost- te zien. Dib veroorlooft den shersten later van liet waarsdiijhlijleei verval der zwakken te profiteeren. To St. Petersburg is uien dan ook vol strekt niet bang geword-en van de pretesten der mogendheden en do officiemse pers heeft zelfs een weinig den nadruk gelegd op- de wre'ien van Rusland De, „Novoriitooueu d-e absolute noodzakelijkheid' aan van een beslissend© oplossing der qua-estio in Mand- isohourije ten einde- Rusland nieuwe opoffe- ■mgten ie» besparen. Dit- is slechts takti'dko-m China to dwingen -en om he't te doen Iregrij- pon, dat het Kabinet te St-, Pet-ea-sburg vol strekt niet afziet van zijn eischen, omdat twee of drie mogendheden don schijn aanne men, China te willen helpen Men kan dan ook golooven, dat' Keizer KouangcSou ge noodzaakt zal worden, toe te steramen in het Cluneesch-Rupsisch verdrag, en dat zijn aar zelingen Rusland des t-e moer oplettend ssul- leu doen zijn in de toekomst voor de groote handigheid, die de Cliineesdie diplomaten bezitten. Volgens een bericht uit Shang-hai aan dö „Times" is er een geheim edict verschenen, waarbij de keizer van China, de onderkonin gen Lioe-koen-ji en Tsjang-oji-toeng gelast afzonderlijk onderhanddlingen aan te kuoo- pon over de kwtebie van Mandscho-urijo. Aan den andoren kant verzekert men dat de Rus sische regeoring Li-Hoeng-Ohang den aisch gesi-eld hoeft, het jongste verdrag binnen veertien dagen te onderteekenen. ©essengde UletJcdecStingeR. Brazilië wel niejb veel beteekoncn, dat zeide ik dadelijkWc moeten die donna Dolores van de erfopvolging uitsluiten, justitie raad „Dat gaat niet," antwoordde de aange sprokene lakoniek. „Donna Dolores is en blijft de aangewezen erfgename. Wat ze voor haar privé doet, gaat ons niet aan! Boven dien bevatten de erfbepalingen geen pas sage die ons in deze aangelegenheid van dienst kan zijn." „Zij zingt toch niet voor haar privc, maar toch in het openbaar," zeide de vrijheer hef tig. „Maar niet als vrijvrouwe von Falkner," lucid de justitieraad vol. „Zoo lang deze naam buiten spel blijft bij haar kunsteav- rière, kan haar recht niet betwist worden, ten minste niet door den erflater. In ieder geval staat liet dep agnaten vrij, gerechielijik tegen de erfgename op te treden, indien zij ooi dooien, dat haar beroep met haar stand onvereenigbaar en onteerend was, of is." „Dat kan ik in dit geval niet vinden," liet Engels zicli hooren. „Wie spreekt hier ongevraagd?" riep de vrijheer uit. „Dat is mijn zaak, om te be slissenNu, en wat zou het gevolg zijn van een dergelijk optreden van de agnaten van den Falkenliof tegen de erfgename?" De justitieraad trok een van zijn ken merkende gezichten. „Kosten, veel kosten," zeide hij, schouder ophalend. „Onzin," riep de zieke, met de krukken op den grond' stampend en ze van zich' slin gerend „Het oordeel, ik vraag naar het oor deel Ja, dat zou hoogst .waarschijnlijk luiden dat, daar het de vrijvrouwe behaagd had, voor liaar genoegen, onder een anderen naam opera-partijen te Zingen, dit haar niet belet kon worden, en dat die kunstenaars passie met haar bezit van den Falkenhof niets te maken had, te meer daar bij liaar dood de bezitting aan de procedeerende ag naten zou komen." Reeds gedurende het antwoord van den justitieraad begonnen de kunstmatig opge wekte levensgeesten van den vrijheer te ver flauwen, nu leunde hij uitgeput achterover. „Nu, mij goed," zeide hij mat. „Laat ine 'het testament onderteekeuen u hebt het toch meegebracht Alfred, het is jouw zaak tegen deze operazangeres te protesteeren Zij heeft geen recht op den Falkenhof!" De aangesprokene zweeg wat moest hij zeggen Dat hij in principe het met zijn oom eens was, niet echter op het punt van recht. Dat hij haar haatte, dat gevoelde hij zeker, zij die hem van begin af aan al on sympathiek was en die nu plotseling zijn pad kruiste, zooals hij nooit 'had kunnen vermoeden De 2iéke onderteekende het document dat de justitieraad meegebracht had, en En gels en nog een beambte onderteekendeii "t als getuigen. Twee uur .later reed dc kleine jurist naar B. terug, met het testament, om hot bij hot gerecht te deponeeren, maar zoo ver kwam het niet, want reeds den volgen den morgen kreeg hij bericht-, dat de vrij heer Gust-av von Falkner tusschen twee en drie uur 's nachts aan een beroerte gestor ven was. Er is geen droeviger uur in heb monsche lij'k leven, dan dat-, waarin we liet stoffelijk overschot van hen, die we innig liefhadden, D'e vijf ondenzeiesclie torpedobooten, die bijl d© Britsohei marinebegroofcing aijin- ge vraagd, zijn reeds besteld bij de firma. Vac- kers» Maxim. De eerst© boot 'moot in Mei ge reed zijn. Zij wordt 60 voet lang en moet aan de oppervlakte van heb water 10, on-dbr water 7 tot 8 knoopen 1-oopen. De 'booten zullen, elk vijf torpedo's kunnen medevoeren en met zeven koppen worden bemand. begeleiden naar de laatst© rustplaats onder de groene zoden. Wie voor dit uur nog be waard is gebleven, kan er zich geen denk beeld van maken, welk een pijn dat doet, als dc kist, door liefdevolle 'handen met bloemen bedekt, over den kuiselijken drem pel gedragen wordt, als zij langzaam zakt in het versch gedolven graf en zoo geleide lijk zich aan onzen blik onttrekt voor altijd. Dat is haast het bitterste oogenblik van het bittere scheiden, dat wij den dood noemen, en toch worden we geboren om te sterven cn geen van ons weet, wanneer zijn uur gekomen is Toen men de zware eikenhouten kist van den vrijheer Gustav von Falkner het neer dalen in het familiegraf der Falkners, dat zoo heerlijk dicht 'biji hot groene, niisdlicnde woud lag, was het anders. Niemand had van den boosaardigen kreupele gehouden, die iedereen trachtte te wonden met zijn scherpe tong. Met haat cn wraakzucht in het hart stond het echtpaar Rusz erbij en keek de dalende kist na zonder rouw, maar ook zonder wrok stond Alfred Falkner naast. hen. De doode had hem als kind schrik ingeboezemd, als jongeling iu toom gehouden en gekweld, als man afgestooten, maar toch had hij een veel te grootmoedig hart, om bekrompen te denken en vrrok' te gevoelen voor den doode, die in den grond toch zijn weldoener geweest was. Met onbelemmerde dankbaarheid in het liait volgde Karl Engels, maar dat hij van den doode gehouden 'had, kon hij zich zelf niet wijs maken; want dankbaarheid' en liefde zijn twee zusters, maar ze gaan toeh graag ieder haan eigen weg. V ,r ,7-te> tey-rey-re pga te- Wordt vervolgd

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1901 | | pagina 1