54°'" jaargang.
Zaterdag 16 Maart 1901.
EE FILM'S ra Sen FALIBM
No. 10498
Qpp.
BUITENLAND.
EUFEMIA VON ADLER3FELD-BALLESTREM
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- cn Feestdagen,
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlnardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagclps aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd z\jn.
ISurcau s Itoterstraat OS.
Prijs der Adv er ten tiënVan 1—6 regels fl. 0.92; iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zi,i
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeehge voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen,
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Stfeêise mdwertet»ti8*& opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon 'Mo. 133,
.ilgeciera ovensicln,
SCHIEDAM, 15 Maart 1901.
üiiM'Aldka.
Van liet oorlogsterrein.
Dezelfde dagelijfcsche uitvindingen bren
gen detzelfdö dagelijksohe démentie. Gisteren
verzekerden do bladen aan de oevers van de
Theenis, d'ie maar steeds willen volhouden,
dat zij gelijk, hadden toen zij beweerden dat
Botha zich 28 Februari des morgens ten
9 uur minuten en seconden zou over
gaven, dat de overgave nu, zeker heden zal
plaats hebben, en zij staven htm boWeniiugein
met 't feit, dat de regee-ring naar Kaapstad
zou geseind hebben om „tob nader order"
geen krijgsgevangen Boeren naar Sb. Helena
en Ceylon, te zenden en dat generaal Kitche
ner vergunning zou gegeven hebben tot het
hervatten van htet werk in drie of vier mij
nen aan den Witwatorsrand. Nu kunnen wij
noch m het eeno noch' in het andere feit een
symptoom dien van een spoedig; einde. In
tegendeel het is duidelijk, dat, daar Sb. He
lena. en Ceylon vol zijn, men daar geen men-
S'chen meer heen zendt, waar het. trouwens
mot hot oog op de steeds veeivuldiigeir wor
dende ontsnappingen, niet zoo veibg meer
is. Anderzijds zou het door de regeering ge
geven bevel best een tooueel kunnen zijn uit
het blijispel„Het Einde van den Oorlog,"
mot welk stuk de Engelsohe regeeaing volle
zalen 'trekt ,7,oodab d© kas go'ed gevuld wordt
en de directeur goede zaken maakt. Hu
merkt het publiek echter nirt, wat ea- met
het gold achter d'e coulissen geschiedt: wel
nu, men vecht er mete.
Het is zear goed mogelijk, dat do vergUu-
(tuing, om in een paar mijnen liet werk weer
op te- vatton, hetzeifd-a karakter heeft, m'aar
tevens h'eeft die vergunning het doel, om do
massa hongerlijders, die van verlangen bran
den om Kaapstad en Durban ie verlaten
om hun brood'winning weer teantg tc vinden
in Johannesburg, weer wat geduldiger te ma
ken; zij worden nu al een jaar lang dooi1 de
eten© belofte na do andea» gepaaid. De „corp
sen, opgericht ter bescherming der mijtaen"
zullen ongetwijfeld liet hunne or toe bijdra
gen om liter en daar weer mot het werk te
beginnen. En dit kalmeert dan weor voor
een «ogenblik de ongeduldiger, dia weer zul
len hopen ook spoedig een beurt te krijigeu.
Docili lioo het ook zij, het éénige sprankje
van waarheid, dab die hardnekkige borich!-
ten over Botlia/s overgave geven, is ditEn
geland brandt van verlangen, onn oen eind
aan den oorlog te maken, en ongetwijfeld is
het bereid om nieuwe concessies te doen aan
die heldhaftige patriotten.
Maar de bladen, die maar sproken over1 de
overgave van Botha (lieden krijgen de Eugel-
edhon De "Wet op de koop too), zijn nog niet
eens leep genoeg om' waarschijnlijke voor
waarden to verzinnen. Zij spreken alle maar
van „amnestie" voor de Boeren, iets wat zin
heeft wa.t betreft d'e Kaapsdhe Hollanders,
maar wat absoluut niets zegt, wanneer men
liet toepast op de Transvaalsch© on Vrij-
staatsche strijders. Waartoe dient een „am
nestie" voor oorlogvoerenden, men mag irn-
nvei's iemand, dien men gevangen neemt of
die zich overgeeft., niet straffen.
Bovendien is ea- iets wat men in Enge
land te veel vergeet. Om vrede te sluiten,
heeft men, evenals bij' een huwelijk, twee
partijen noodig. Engeland is bereid', dat lijdt
geen twijfel, als liet zich maai' met behoeft
te vernederen om den Boeren hun onafhan
kelijkheid 'te geven, terwijl de Bo-ereu slechts
bereid zijn op da© voorwaard!©, en wij gouden
zelfs tob de meening overhellen. dat zij in
die houding versterkt moeten worden door
de teekonen van vermoeidheid, die de vij
and geeft.
Wij m-eenen dus te mogen zeggen, dat,
tenzij. er abnormale gebeurt enissen in Aifri-
a plaats grijpen, waarvan wij niets weten,
de strijd zal voortgezet worden, daar de Boes-
en overtuigd moeten zijn, dat zijs, door
stand te houden, ten slotte Han welverdien
de overwinning zullen behalen.
kouwens, de heer Chamberlain beeft zelf
te kennen gegeven hoe wij hebben bei deuken
ter de door de Engelsdhe persverspreide bo
chten. Immers Reuter seint uit Londen
Op een hedenmiddag gehouden bijeen
komst van de „Women's Emigration Asso
ciation" prees Chamberlain haar wenk zeer.
Hij verwachtte een spoedige beëindiging van
den oorlog. Dan zouden Waarschijnlijk nij
verheid en handel' zich meer dan ooit ont
wikkelen. „Wij zullen dan tienduizenden
van onze beste mannen naar Afrika zenden,
die blijjvend© bewoners zullen worden; van
daar de nood zakelijkheid om geschikte vrou
welijke metgezellen uit te zenden. De qrnes-
tie. was en van politiek èn van sociaal be
lang." Chamberlain besloot met een motie in
te dienen, waarin hij) aandrong op de .stich
ting van een speciaal fonds voor emigratie
naar Zuid-Afrika, van bekwame en nette
vrouwen.
Men lette op de woorden Hij v e r-
w achtte een spoedig:© beëindi-
i li o\
- 1
*V'
Van het oorlogster-rein komt zeer weinig
nieuws.
He aanval da' Boereu op een trein bij
Wilgorivior was van meer bet-eelcenus dan uit
iet ec-rste bericht bleek.
Nadat de vijand den trein hadi vernield,
kwamen €00 van zijn mannen op den spoor
weg aan. Zij' hadden op een mijl afsland met
carren gewacht D'e Bomen stieten, op on
verwachten tevenstand. Ahht Engelschcai in
O O
een bloMwiiis op 300 meter- afstand van de
plaats van de ontploffing, hielden dei Boeren
twee uren lang tegen. „Eventually" bereik
ten dezen den spoorweg, waarop veertig En-
elsclfen zich moesten overgeven, dia sedert
„ontsnapt" zijn. Een Bosa- .schoot acht Kaf
fers dood', ddb mot den trein waren meegeko
men. D-e Britsohe officier, die liet bevel voer
de over den trein, weid gewond cm drie' hran
sneuvelden. De- Boeren namen wat lcleeren
Roman van
14)
De kleine jurist ontvouwde de papieren,
die hij in een portefeuille had meegebracht.
„Mag ik in tegenwoordigheid van deze
hebreu spreken V' vroeg hij.
De zieke zag Engels, Alfred Falkner en
doctor Rusz beurtelings aan.
„Waarom niet, waarde Muller! Maar
haast je!"
De justitieraad veegde zijn lorgnet af, zot
te het op zijn neus en kuchte.
„Nu dan," begon hij, „sta mij toe, voor
alles mode te deelen; dat de vrijheer Frie
drieh von Falkner, uw oudste broeder, waar
de baron, voor drie jaar reeds in Rio Janei
ro aan een acute ziekte gestorven "is. Hier
zijn de daarop betrekking hebbende papie
ren!"
„Dood dns 1" zeide de zieke zacht. „Dood
gestorven, misschien in haat tegen mii
Verder!"
„Zijn gemalin, de vrijvrouwe Tereza von
Falkner, gc-boren Marquesa de Santiago
volgde hem een jaar later in den dood, ver
oorzaakt door een jarenlange borstkwaal,
ging de justitieraad voort. „Zij, stierf vóór
ze van oen ouden, ongetrouwden oom, dén
graaf Silvio Fernandez, diens groote bezit
tingen geërfd had."
„Bezittingen in Brazilië zijn evenveel
waard als bezittingen op de maan," merkte
de zieke verachtelijk op. „Nu, en liet
meisje V'
„De vrijvrouwe Dolores von Falkner
leeft," berichtte de justitieraad verder. „Zij
keerde na den dood van haar moeder naar
Europa terug en houdt zich op het oogon
blik te B. op
„Ah," zeid'e de vrijheer smalend, „zij
weet waarschijnlijk meer van het spilleleen
dan jij, Alfred!"
„Tc B,", ging de justitieraad voort, „waar
ze aan de hofopera als eerste zangeres onder
den naam Faiconieros optreedt. Als zooda
nig aanvaardde zc de groote erfenis van haar
oudoom."
„Wie wat 3" vroeg de vrijheer verbluft
terwijl uit Alfred's gelaat iedere bloeddrup
pel geweken was. Nu violen Alfred1 de schol-
Ion van de oogen, nu begreep hij het voor
gevoel dat hem zoo dikwijls bevangen had
nu wist hij dat het dezelfde stem, de stem
van „Satanella" was, die toen (in den mane
schijn op den rand 'van de bron het lied had
gezongen.
„De identiteit van de jonge dame is aan
geen twijfel onderhevig," besloot de justi
tieraad zijn chroniek van de linie Friedrioh
von Falkner.
„Dus een opera-zangeres, een theaterpriu-
ses, de erfgename van den Falkenhof," zeide
de vrijheer snijdend. „Men is nooit te oud
onr te leoren, waarde Müller!"
„Neen," bevestigde deze, in zijn papieren
zoekend. „Ik kan echter met bevredig"
zegggen, dat donna Faiconieros een reputa
tie bezit, zooals, nu zooals menigeen van
onze aanzienlijkste dames niet heeftzeis
vlekkeloos met betrekking tot haar levens
wandel. Dab is toch wel de hoofdzaak
„Ja, de hoofdzaak voor haarzelf," ant
woordde de zieke zich beijverend, „voor mij
verandert dit echter niets aan heb feit. Ope-
dan zal die bezitting in
ra-zangeresNu,
uit de-u trein weg en staken de rest in brand.
Later kwamen Britsche verstarldngen. aan,
waarop de vijand aftrok. Hij| 'weid achter
volgd vijftien Boeren werden gedood en ve
len gewond.
De Engelschien vermoeiden dat de Boel-en
het eigenlijk gemunt hadden op een brein
met geld die op den goederentreuh volgde.
Uit de vea-liezenTijbt blijkt, dat er 8 dezer
bij Jagea-sfontien gevochten is, d© Engel-
schen verloren 3 dooiden en ettelijke gewon
den.
In de Kaapkolonie worden nog Boeren ge-
oignale-erd bij "Van Wijfehvlei, KenhaiHt,
Douglas, Oolesberg, Hopetown, Fo-rt Beau
fort, Adelaide. De Boeren waren er uit ver
dreven, zeiden de Emgelschen. 'bLijkt ©rniet
veel op.
De troepen die de Ehgelsche afdeeling bij
Philippolis ontzetten, verloren bij den terug
keer over- de Oranjerivier naai- Ooleoberg
nog een aantal mannen, die door den slrotim
werden medegesleept.
De verliezerilijst van Woensdag, door het
War Office bekend' gemaakt, gaf9 gesneu
velden, van wie. 1 officier; gestorven aan
ziekten 3, van wie 2 officierengewond» 15
irevaiigen of va-mist 8.
Biji ds debatten over de oorlogsschatting
in het Lagerhuis stelde de lieer B'alfour de
veronderstelling van Harcount, dat de ver-
hooging veroorzaakt werd door nieuwe ver
pLichtingen van Engeland, welke nog geheim
werden gehouden, meen belachelijk dagikcht.
De hoogere la-sten, die Engeland op do
schouders worden gelegd, zijn niet veroor
zaa»kt door een agressieve politu'ek zijner
zijds.
Heit debat- werd verdaagd.
Keuter teint uit Kaapstad dd. 14 Maart:
De pest breidt zich. op onrustbarende wij
ze uit. De autoriteiten stellen voor, de troe
pen in 'kazernes to consigneeren.
Ilel aantal gevallen onder Euio-peanen is
thane gestegen tot vier. Heden werden vier
kleurlingen aangetast. Tot nog toe hadden
zeven en dertig sterfgevallen plaats.
De pest is eveneens uitgebroken, te Mal-
mesbury. Mot de algemeen© inenting is een
aanvang genomen. Twee duizend inboorlin
gen zijn. heden gevaccineerd.
Het Lagerhuis in Dominion (N.-Amerika)
heeft met 144 tegen 3 stemmen de motie-
Bourassa verworpen, waarbij gevraagd werd
dat geen Canadeeeche troepen meer naar
Zuid-Afrika gezou'den zouden -worden en dab
in iCana-da geen recraten worden aangewor
ven.
Sir W. Laurier zeide o. a. in zijn red© te
gen de motie „Mijn geachte vriend sprak
op welsprekende)! toon over de ellende» van
den oorlog, van de verwoesting van hoeven,
en ik ben bet. in dit opzicht geheel met litem
eens. EeHc-mdig is inderdaad beden de toe
stand van »d'e eens zoo trotsebe Z A. Repu-
-Aieken.
„Deze mensch-en riepen den God des Oor-
logs aan en de God des Oorlogs is tegen lieu
geweest. Eij vielen in heb Britsdh© gebied,
maar op 'hun eigen gebied wea-d een inval ge
daan en aan het Engel sch gebied gevoegd
tengevolge van d'e vc-rschiritkeilijke logica-
van den oorlog.
,Ik geloof dat etr logica- was in de metho
de, door -de Boeren gevolgd. In het- begin
vaü den oorlog epraiken zij als hun beginsel
uit, dat Zuid-Afrilca» of Hollandsch of En-
gelscli moest zijn, en de uitspraak.van d-eu
God der wapenen is geweest, dab helt niet
Nederland sch, maar E'ngalscli moest zijn.
„De Hollanders zijn overwonnen, maar ik
geef mijn goeden naam als Engelsoh onder-
Laan, dat zij, al hebben zij hun onafhanke
lijkheid verloren, hun vrijheid niet verloren
hebben,"
De „geachte" heter Laurier spreek b veel
over logica, maar gebruikt ze met veel.
China.
Nog altijd, is het onzeker of Cluua het ver
drag dat Rusland voorstelt voor de regeling
van den. toestand in Mandschourije, zal tee
kenen of niet. Toofi het Keizerlijk Hof de
protesten der andere mogendheden had loe
ien kennen, heeft het gemeend. te kunnen
weigeren om aan Rusland de voordooien toe
te kennen, die het eischte. Die houding was
in overeenstemming mot de» tradities der
Öhineesche- dijalomatae: na zich bediend te
hebben van den Russisch en invloed om de
actie der mogendheden togen te Werken en
om vr edesvoor waarden te ven* krijgen, gema
tigder dam men wiido toestaan, was het na
tuurlijk, -dat do Ghineeoche regeering nu
steun. zocht bij -de andere mogendheden om
zich aan Rjisland's eischen te onttrekken.
Indien de protesten van Duitsehland, Enge
land, Japan on de Vereenigde Staten tegen
do voordeelen, door Rusland in Mandschou-
rij© geëischt, een heftiger karakter hadden
aangenomen, indien zij omtaai-d waren in be
dreigingen van repressaill-es, dan zou China
zijn doel bereikt hebben en zonder kleer
scheuren de crisis waarin ziji nu al een jaar
verkeert, te- boven gekomen zijn. Ongelukkig'
voor China, heeft men to verstaan gegeven
dat de protesten der mogendheden slechts
platonisch zouden zijjn, dat er van die zijjde
geen algemeene venwikkelingen te vreezem
waren en plotseling bevindt het Keizerlijk
Hof zich» nogmaals in do wreedste onzeker
heid.
Te Londen en te Berlijn heeft men or zich
rekenschap van gegeven, dat. daar Rusland
e-e-n buitengeiwonen invloed had gekregen m
Maiudsehouiïje, men zioli bij' heit „fait ac
compli" had neer to leggen. Men protesteert
er tegen do annexatiei of militaire bezetting
van Mandschourije, maar men weet er ook,
dat die protesten zonder pra»ktd$ehe gevol
gen zullen -zijn. Trouwen.", daar Rusland ont
kent dat het ach definitief in Noord-Oliina
zal vestigen, hebben ido kabinetten te Lon
den en Berlijn geen reden om boos te- zijn
of zich in shun eigenliefde gekrenkt t'te voe
len Zij, weten bovendien, dat de Russische
invloed dn Mandschourije ovedieerschendi is,
zij -weten, dat Rusland op een, gegeven oogeai-
"bhk dat deel» van 'China zal annexeeateu on
zij laten dab toe, omdat zij» dan niet genood
zaakt zullen zijp te moeten erkennen, dab
hun diplomatie een echec heeft geleden, om
dat zij) niet officieel ach behoeven noer
te leggen bij het „fa.it accompli", ten slotte
omdat zij hopen, dab de verzwakking van
China langzaam zal gaan en dat er zich', Wan
neer Rusland zich officieel zal vestigen in
Maudbohouiije, zulke feiten zullen hebben
voorgedaan dat zij' zioh ill and-ere- Cliineesoli©
provincies dcunnen vestigen.
De gemeenschappelijke actie dor mogend
heden -was van den beginne- af tot onmacht
gedoemd', juist tengevolge- van die bijzondere
oorliefde, die haar er toe brengt om altijd,
den schijn te redden tem. kost© van do wer
kelijkheid der feiten, die haar -drijft om alle
quaesties open te laten, waarbij' de» gditeele
wei old het grool&te- belang heefb om ze op
gelost- te zien. Dib veroorlooft den shersten
later van liet waarsdiijhlijleei verval der
zwakken te profiteeren.
To St. Petersburg is uien dan ook vol
strekt niet bang geword-en van de pretesten
der mogendheden en do officiemse pers heeft
zelfs een weinig den nadruk gelegd op- de
wre'ien van Rusland De, „Novoriitooueu
d-e absolute noodzakelijkheid' aan van een
beslissend© oplossing der qua-estio in Mand-
isohourije ten einde- Rusland nieuwe opoffe-
■mgten ie» besparen. Dit- is slechts takti'dko-m
China to dwingen -en om he't te doen Iregrij-
pon, dat het Kabinet te St-, Pet-ea-sburg vol
strekt niet afziet van zijn eischen, omdat
twee of drie mogendheden don schijn aanne
men, China te willen helpen Men kan dan
ook golooven, dat' Keizer KouangcSou ge
noodzaakt zal worden, toe te steramen in het
Cluneesch-Rupsisch verdrag, en dat zijn aar
zelingen Rusland des t-e moer oplettend ssul-
leu doen zijn in de toekomst voor de groote
handigheid, die de Cliineesdie diplomaten
bezitten.
Volgens een bericht uit Shang-hai aan dö
„Times" is er een geheim edict verschenen,
waarbij de keizer van China, de onderkonin
gen Lioe-koen-ji en Tsjang-oji-toeng gelast
afzonderlijk onderhanddlingen aan te kuoo-
pon over de kwtebie van Mandscho-urijo. Aan
den andoren kant verzekert men dat de Rus
sische regeoring Li-Hoeng-Ohang den aisch
gesi-eld hoeft, het jongste verdrag binnen
veertien dagen te onderteekenen.
©essengde UletJcdecStingeR.
Brazilië wel niejb veel beteekoncn, dat zeide
ik dadelijkWc moeten die donna Dolores
van de erfopvolging uitsluiten, justitie
raad
„Dat gaat niet," antwoordde de aange
sprokene lakoniek. „Donna Dolores is en
blijft de aangewezen erfgename. Wat ze voor
haar privé doet, gaat ons niet aan! Boven
dien bevatten de erfbepalingen geen pas
sage die ons in deze aangelegenheid van
dienst kan zijn."
„Zij zingt toch niet voor haar privc, maar
toch in het openbaar," zeide de vrijheer hef
tig.
„Maar niet als vrijvrouwe von Falkner,"
lucid de justitieraad vol. „Zoo lang deze
naam buiten spel blijft bij haar kunsteav-
rière, kan haar recht niet betwist worden,
ten minste niet door den erflater. In ieder
geval staat liet dep agnaten vrij, gerechielijik
tegen de erfgename op te treden, indien zij
ooi dooien, dat haar beroep met haar stand
onvereenigbaar en onteerend was, of is."
„Dat kan ik in dit geval niet vinden,"
liet Engels zicli hooren.
„Wie spreekt hier ongevraagd?" riep de
vrijheer uit. „Dat is mijn zaak, om te be
slissenNu, en wat zou het gevolg zijn van
een dergelijk optreden van de agnaten van
den Falkenliof tegen de erfgename?"
De justitieraad trok een van zijn ken
merkende gezichten.
„Kosten, veel kosten," zeide hij, schouder
ophalend.
„Onzin," riep de zieke, met de krukken
op den grond' stampend en ze van zich' slin
gerend „Het oordeel, ik vraag naar het oor
deel
Ja, dat zou hoogst .waarschijnlijk luiden
dat, daar het de vrijvrouwe behaagd had,
voor liaar genoegen, onder een anderen
naam opera-partijen te Zingen, dit haar niet
belet kon worden, en dat die kunstenaars
passie met haar bezit van den Falkenhof
niets te maken had, te meer daar bij liaar
dood de bezitting aan de procedeerende ag
naten zou komen."
Reeds gedurende het antwoord van den
justitieraad begonnen de kunstmatig opge
wekte levensgeesten van den vrijheer te ver
flauwen, nu leunde hij uitgeput achterover.
„Nu, mij goed," zeide hij mat. „Laat ine
'het testament onderteekeuen u hebt het
toch meegebracht Alfred, het is jouw zaak
tegen deze operazangeres te protesteeren
Zij heeft geen recht op den Falkenhof!"
De aangesprokene zweeg wat moest hij
zeggen Dat hij in principe het met zijn
oom eens was, niet echter op het punt van
recht. Dat hij haar haatte, dat gevoelde hij
zeker, zij die hem van begin af aan al on
sympathiek was en die nu plotseling zijn
pad kruiste, zooals hij nooit 'had kunnen
vermoeden
De 2iéke onderteekende het document
dat de justitieraad meegebracht had, en En
gels en nog een beambte onderteekendeii "t
als getuigen. Twee uur .later reed dc kleine
jurist naar B. terug, met het testament, om
hot bij hot gerecht te deponeeren, maar zoo
ver kwam het niet, want reeds den volgen
den morgen kreeg hij bericht-, dat de vrij
heer Gust-av von Falkner tusschen twee en
drie uur 's nachts aan een beroerte gestor
ven was.
Er is geen droeviger uur in heb monsche
lij'k leven, dan dat-, waarin we liet stoffelijk
overschot van hen, die we innig liefhadden,
D'e vijf ondenzeiesclie torpedobooten, die
bijl d© Britsohei marinebegroofcing aijin- ge
vraagd, zijn reeds besteld bij de firma. Vac-
kers» Maxim. De eerst© boot 'moot in Mei ge
reed zijn. Zij wordt 60 voet lang en moet
aan de oppervlakte van heb water 10, on-dbr
water 7 tot 8 knoopen 1-oopen.
De 'booten zullen, elk vijf torpedo's kunnen
medevoeren en met zeven koppen worden
bemand.
begeleiden naar de laatst© rustplaats onder
de groene zoden. Wie voor dit uur nog be
waard is gebleven, kan er zich geen denk
beeld van maken, welk een pijn dat doet,
als dc kist, door liefdevolle 'handen met
bloemen bedekt, over den kuiselijken drem
pel gedragen wordt, als zij langzaam zakt
in het versch gedolven graf en zoo geleide
lijk zich aan onzen blik onttrekt voor
altijd. Dat is haast het bitterste oogenblik
van het bittere scheiden, dat wij den dood
noemen, en toch worden we geboren om te
sterven cn geen van ons weet, wanneer zijn
uur gekomen is
Toen men de zware eikenhouten kist van
den vrijheer Gustav von Falkner het neer
dalen in het familiegraf der Falkners, dat
zoo heerlijk dicht 'biji hot groene, niisdlicnde
woud lag, was het anders. Niemand had
van den boosaardigen kreupele gehouden,
die iedereen trachtte te wonden met zijn
scherpe tong. Met haat cn wraakzucht in
het hart stond het echtpaar Rusz erbij en
keek de dalende kist na zonder rouw,
maar ook zonder wrok stond Alfred Falkner
naast. hen. De doode had hem als kind
schrik ingeboezemd, als jongeling iu toom
gehouden en gekweld, als man afgestooten,
maar toch had hij een veel te grootmoedig
hart, om bekrompen te denken en vrrok' te
gevoelen voor den doode, die in den grond
toch zijn weldoener geweest was.
Met onbelemmerde dankbaarheid in het
liait volgde Karl Engels, maar dat hij van
den doode gehouden 'had, kon hij zich zelf
niet wijs maken; want dankbaarheid' en
liefde zijn twee zusters, maar ze gaan toeh
graag ieder haan eigen weg.
V ,r ,7-te> tey-rey-re pga te-
Wordt vervolgd