55"'" Jaargang.
Zondag 7, Maandag 8 en Dinsdag 9 April 1901.
No. 10516.
Derde Blad.
STENOGRAFIE.
Nieuwjaarsmorgm
Gemengd Nieuws.
'PIJP
SCHIIEI3AMSCH! COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Yoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post 11. 1.65.
Prijs per weekYoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
ïïurcau t Botcrstraat eg.
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde lilcine a&vertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, b\j vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon Mo, 128.
Het so brij ven.
Het schrift is zeer zeker de gewichtigste
vinding Van het mensehdijk vernuft. Het
stelt ons toch m staat onze gedachten mede
te doelen ook aan hen, dio door het gespro
ken wooid niet kunnen worden bereikt,
spreken tot lerre afwezigen, ja zelfs tof hen,
die na ons komen.
Denkbeelden, bij' 'den eeaen mensch opge-
lcomen, kunnen door mededenliug tot oen
gemeenschappelijk eigendom worden ge
maakt; zoolang wiji alleen gebn.uk kunnen
maken van de spraak, kunnen wij die mede-
deeling met vei der uitstrekken dan tot tij d-
geuooten en zou liet nageslacht van den gees
telijken rijkdom der voorgeslachten bijna
mot kunnen profitm'en en niet kuinnen
vooitboiiwon op hetgeen is tot stand ge
bracht door hen, die vóór hen waren. De be
schaving, do wetenschap van onzen tijd,
danken wij dus in hoogc mate aan de kunst
van schrijven. Hoe meer de mensch in. bon-
nis vooruitging, des to meer ook gevoelde hij
behoef te tot liet v-ereonvoudigen van
de middelen, dio hij bezigde om de gedach
ten vast to leggen.
Wanneer hot schrift ontstond in zijn
meest primitieven vorm, helt beeldschrift, is
moeilijk uit te maken. Evenals hot kind be
gint met heit 'teokoncn van figuren uit zijn
omgeving: een huisje, een poppettje, zoo is
ook do menschheid in haar kindsheid begon
nen met het zoogenaamde beeldschrift. De
bceldteekeus of hiëroglyfen d(er Egypfenami
■werden' door do Phoeniciérs benut om een
alphabet samen te stollen van 22 leokens
Dit alphabet onderging bij d© Grieken een
wijziging en wo verkregen een alphabet, dat
van rechts naar links, Ocet-Gricksoh, en een
alphabet, dat van dunks naar rechts, West-
Grieksch, geschreven Werd. Dit laatste werd
het alphabet van Italië en van West-Europa.
Wanneer wij de ontwikkeling van hot let
tel schrift nagaan, dan merken wo op, dat
eend gedachten, zinnen, door één enkel
beeldteeken weiden uitgedrukt; daarna, ver
kreeg dk woord m dein zin een afzonderlijk
beeld, docli ook die woorden Worden weer on
derverdeeld in lettors, zoodat het onnoeme
lijk aanbal teekens, dat bij bet beeldschrift
gebruikt wvrd, teruggebracht werd tot 20 a
30 lettervormen.
Zoo zi'en wij, dat het schrift zijn geschie
denis heeft, en wanneer wij den eenvoud van
ons alphabet vergelijken mot de hiëroglyfon,
kunnen wij bijna niet begrijpen date zij1 "den-
zelfden oorsprong hebben.
M aar er is meer.
Haaimat© de uitwisseling van gedachten
•door d'e schrijfkunst meer en meer werd ver
gemakkelijkt, werden de eisdhen daaraan ge
steld hooger, en men verlangde ook den juis-
ton inhoud to kennen van redevoeringen die
men of niet had kunnen bijwonen, öf na, die
gehoord te hebben, wensohtö tel behouden om
ze bij latere gelegenheden te kunnen gebrui
ken. Daartoe was echter oen schrijfkunst
uoocïig, waarbij Jetbertcckens werden g©-
Do twaalfjarige Karl leest inet gevouwen
handen on op zochten toon hef morgengebed
Hicuwjaamnoigen1 B'cgin van een nieuw
jaar, en toch icderen moigen zoo geheel ge
lijk, zoo heel gelijk in zijn nuchtere zorgen-
rijkc alledaagschheid!
Och, had het oude jaar al zijn ellende1, zijn
zorgen 'toch maar meegenomen in zijn. eeuwig
graf! Als men het leven vandaag toch eens
van voicu af aan kon beginnen als een nieuw
mensch
Do moedor pinkt heimelijk een traan weg,
die langs haar wangen rolt. Hoe zal liet nu
gaan
Reeds sedert ©enige dagen had zij gevoeld,
dat or iëts niet in den haak was, dat er iets
in do lucht zweefde. Toen haar man onlangs
zoo erg verstomd en korzelig thuis gekomen
was, had de angst haar do keol dichter-
sohroofd. Woedend had hij voor zich1 uitgeke
ken.
„Dit zeg ik jc, Lina als de oude nog
eens zoo grof tegen mij is, smijt ik hem de
heole santekraam voor d'e voeten en ga weg!"
Ach, zij kent haar Oskar en zijn 'bruusk1*, dik
wijls mets ontziende heftigheid, waaraan hij
zich kan overgeven. ,,Ik Den. nu eenmaal
zoo,' pleegt hij dan meestal te zeggen, ais zij
hem, nadat do'bui over is,-zacht ver wij Lin-
gen maakt. „Ja moot m'iji nemen zooals ik
ben. Aan mijd aard kan ik nu eenmaal niets
veranderen." 4
bruikt die de moest eenvoudige' vormen be
vatten.
Da Memorabilia, herinneringen van So
crates, door Xenophou opgesdkr&ven, leve
ren het bewijs, dab do snelschrijfkunst ook
den Grieken niet Vreemd Was,
Van do Grieken woei de Stenografie naar
do Romeinen over, waardoor do meeste rede
voeringen van Cicero voor heb nageslacht be
waard werden.
Met do verdwijning dbr oude beschaving
evenwel genaakte do Stenografie in verval,
en de laatst-» sporen van ha-ar bestaan, ver
liezen zich iu do 'middeleeuwen.
Bij het on'thiikon van het parlementaire
leven iu Ehgeland herrees de Stenografie
weder, en zeer juist i-s dan ook de uitdruk
king: „Do Stenografie is d'e 'thermometer
van het publieke staatsleven".
Eln inderdaad, de behoefte aan de Steno
grafie doet zich wel het allermeest gevoelen
in liet parlementaire leven. AI had de ge
schiedenis dit niet voldingend aangetoond,
oen oogenblik nadenkens zou voldoendb zijn
om dit beweren te staven. Zonder Stenogra
fie toch, is liet onmogelijk een getrouw ver
slag van d© handelingen dor wetgevende li-
chaim'en 'te geven en een dergelijk verslag
silicon ban de kiezoie in staat stellen een oor
deel te vollen over d'e wijizo waarop him ver
tegenwoordigers zich van hun taak kwijten,
en beantwoorden aan! het Vertrouwen daib in
hen gestold ie.
Ha dit kort historisch overzicht van de
ontwikkeling en do geschiedenis der Steno
grafie, willen wij thans oVergaam tot het
bespreken van cle hoofdpunten der stelsels,
zooals die tegenwoordig in gebruik zijn. Wij
wemschen -ons edhtor te onthouden van an
tiek. De belangstellende lezers zullen daar
voor do vaktijdschriften inbeten raadplegen.
Stenografie.
De behoefte omi het gesproken woord even
snel in beeld weer te geven, als het in Man
ken uitgesproken wordt, h'eefb, zooato wij'
reecis zeiden, bekwame mannen geleid tot
hot ontwerpen van stelsels, bevattende veel
eenvoudiger teekens dan ona gewone
tecliriff. "Bij ons fcegonwooi dige sclmft, dab
rëeds zoo ontzaglijk veel eenvoudiger is dan
het oorspronkelijke beeldschrift, eischen bij
na alle totters bij het schrijven meer dan
ééne handbeweging. De k m, w eischen er
vijf,b, g, h vier, enz. Do eenvoud der steno
grafische schrijfwijze schuilt nu voornamölijl
hierin, dat ieder» letter door slechts één
handbeweging geschreven kan worden.
De bateekenis van het woord Stenografie,
da,t 13 engsciirif'b of verkort ■schrift,
komt hierdoor uit,
We kunnen de stenografische stelsels in
twee groepen onderscheiden. Tot de oudste
stelsels behooten do geometrische, tot
do jongere do gr a fiach-e stekels.
Do oudere stelsels, hoe versohiireSnd' ook do
talen waren, waarvoor ze in gebruik werden
gebracht, waren meestal ontleend aan de
geometrische figuren, an navolging van de
Romeiruscih© stenografie, waarover wij in
het begin van dit stukje» reeda spraken.
Aan Gabeilsberger, een Duitscher, komt do
eer toe do eerste ts zijn geweest dio een me
thode samenstelde welker teekens geheel in
do richting van ons lbopend schrift lag. Hij
gaf in 1834 zijn erato leerboek uit.
En zij- kent ook de prikkelbare, wanhop.ge
stemming d'er meusehen in don tijd bus tril en
kerstmis en nieuwjaar. Wanneer ieder in den
waan veakeert, dat m'ob het Kerstfeest ook
de maand en het jaar ten einde is tor
men, als heb feest voorbij is, er aan herin
nerd wordt dat er voor dien tijd nog ©en
hcele wede geleefd moet worden. Dat be
derft de stemming. En zoo wae zeker ook da
ruzie van haar man mot zijn dief ontstaan,
die op Oudejaarsavond zich dan in elk gevai
herhaald had. Want Oskar was thuis geko
men, had den hoed op de tafel geworpen en
gezegd„Zoo, wij zijn klaar met elkaar. Ik
ga er niet weer heen."
En toon kwam de stille, in een gedrukt»
stemming doorgebrachte avond en een elape-
looze nacht en tte nieuwjaarsmorgen.
„Oskar
Hij ziet vluchtig van zijn courant op.
„Hu?"
„Eigenlijk zou hot toch het beste zijn
Ga je vandaag je oh'ef niet felicitoeren?"
Hij haalde de sdiouders op.
„Maar dat as toch, zooals h'et behoort. En
ik geloof ook nog volstrekt niet, dat hij je
werkelijk wegsturen wil. Hij' weet wel, wat
hij aan je heeft. Alleen als je in je heftig
heid
„Och, houd op. Ik hen nu eenmaal zoo!"
„Maar j© weet niet, wat mijnheer MusoH
voor zorgen heeft. Dio kan misschien ook niat
verantwoordelijk1 gesteld worden voor iedei
heftig woord, dat hij zegt."
En vleiend gaat ze voort: „Probeer toon
Op dit stelsel werd Voortgebouwd door na
liem komenden, en zooVeel mogelijk werd
er daarbij naar gestreefd am de eenvormig
heid in beweging van het gewone schrift
te behouden.
In h'et Volkshuis. zijn verschillende tabel-
ten van diverse stelsels stemografiei on libbe-
■atuuir over dit vak voor belangstellenden,
neergelegd'.
Zooals wij reeds in. het begin van dit stuk
je vooropstelden, wij willen geen critiek op
de verschillend© stelsels uitoefen en, nodhhbt
eene stelsel boven liet andere» aanbevelen.
Wij hebben ons slechts ten doel gesteld de
algemeene aandacht nog weer eens op do
Stenografie 'te vestigen, nu zij meer en meer,
zoowel in den handel' als daarbuiten wordt
gewaardeerd.
Is h'et nog noodig er op te wijzen wiaar de
stenografie van nut kan zijn? Wijl gelooven
het niet.
De groote hoeveeflhoid schrijfwerk dio in
elk vak moet worden verricht, dofet reeds de
behoefte gevoelen naar* een schrijfwijze die
een minimum van tijd en ruimte vsreisobt.
De noodzakelijkheid -om heb gesproken woord
oogenblikkelijk vast te leggen', wordt meer
en meer gevoeld, niot enkel1 -op vergaderin
gen of in het parlement, maar op kantoren
voor gedicteerde handelscorrespondentie, in
hot leger bij het uitgeven van orders en hot
maken van rapporten, op do H. 'B. Scholen
en de Hoogesehokn bij hot xnakan van dic
taten, ja waar niot al. Hat is ons dan ook
bekend dab officieren' dn' minderen in rang,
burgemeesters -en secretarissen, rechtsgeleer
den, geneesheeren, onderwijzers, ambtena
ren, studenten, scholieren en vele dames zich
van de Stenografie bedienen.
Slechts weinigen zijta geroepen om 'hot ge
sproken woord op te teekenen zooals het
daar boenen rolt van do lippen des in geest
drift zijnd'en redenaars, doch alten die dopen
hanteereu, kunnen zicli van do Stenografie
bedienen en zeer veel' voordeel daarvan 'ge
nieten.
Ook van een hygiënisch standpunt uit,
wordt het kortschrift ten zeerste aanbevo
len Prof. dl*. Oohn toch schrijft het Volgen
de „Do statistiek heeft bewezen, dat het
aantal kortziabtigan verschrikkelijk toe
neemt. Ten eerste neemt het 'toe van school-
catego-rie tot schoolcategorw, al naar gelang
do erfchen zijn, die de betreffende inrichtin
gen aan d'e oogen der teerlingen stelten. Op
dorpsscholen vond ik 1.4 pCt. kortzichtigen,
op lagere scholen 6.7 pCt. kortzichtigen, op
hoogere burgerscholen voor meisjes 7.7 pCSt,
kort-ziclitigon, op gymnasiums 26.2 pCt. Ton
tweede neemt het aantal' kortzidhtigen van
klasse tob 'klasse toe; de gemiddelde cijfers
der Myopem in 24 schoten eln gymnasiums
bedragenin sexta 22 pöt., in qtiinta 27
pCt, in quarta 36 pöt, in tertia 46 pCt., in
seconda 55 pCt., in prima 58 pCt,
Prof. di*. Cohn zegt dan verder in zijn
schrijven „Met recht is men er op bedacht
allte omstandigheden na te Vo-rsdhen, welke
de hoogst bedenkelijke toename der Myopie
veroorzaken kunnen. Zonder 'twijfel ie een
der belangrijkste factoren het vete schrijtem
m en buiten do school. Allo oogheelkundigen
stemmen daarin overeen, dat het aanhou
dend van nabij zien en slechte verlichting
kortzichtigheid veroorzaakt etn bevordert. Als
men nu voor heb stenografisch schrift slechte
die mooi© betrekking te houden. Ga er heen l
„Onzin1 'Denk je, dat ik den man nog na
zal loopen?"
„Welneen Oskar! D'at ziet er zoo met
uit. Integendeel, je bewijst, dkè je liet gevai
van geen bel.eekenis vindt. J"e zult toch me:
bang voor Item wezen?"
Hij zwijgt. "Maai zij weet, waai* zij' aan loc-
is. Zorgvuldig borstelt zij de donkerblauw
overjas, tot er geen stofje oneer op te zien is,
daarna den cylinder, die niet nieuw meer is
en steekt in een van d© nieuwe boorden klei
ne, blinkend© knoopjes.
En terwijl haar man zich' gereed maakt,
maakt zij hem een heerlijke boterham klaar.
Zelfs een glas vijn zet zij' er riaaet.
„Zoo, Oskai-, je moet toch eerst ontbijten,
je hebt -een langen voormiddag."
Zonder ecu woord te zeggen, gaat hij' zit
ten, eet en -drinks en loopt aaarbij nogmaals
haastig de rubriek vacatures ouder de adver
tenties door. Er is werkelijk niets geschikls
voor hem bij, in 't geheel niets. Met korten
groet verlaat hij do woning. Heb stevig ont
bijt heeft hem goed gedaan. Eu voor alles
het slokje wijn De wereld komt hem opeens
zoo veranderd voor, zoo wondermooi, zoo
nieuw. En van de menschen, die hij ont
moet, stralen als 't ware levenslust en op
gewektheid uit. Dat- is aanstekelig.
"Weldra heeft hij de stille, vooruamei straal
waarin de particuliere woning van zijn chef
ligt, bereikt. Een behagelijk© warmte komt
over hom, die in 'tegenstelling mot de wat
heel fi&ssche morgenlucht buiten, weldadig
een vijfde van den tijd behoeft, dien men
voor któ gewone schrift noodig heeft, 'dan zou
ongetwijfeld'de gezondheid -der oogen bevor
derd worden, wanneer de Stenografie als
verplicht leervak werd dn gevoerd."
"Verder verlangt prof. Gohn, dat men van
tertia af met de beoefening van het kort
schrift zal beginnen.
Prof. "W. A. Pekelharing te Utrecht
schreef o. a. den den, Februari 1894„Gaar
ne wil ik de verzekering geven, dat ik het
zeer zou toejuichen, wanneer de kunst van
kortschrift bij het jongere 'geslacht meeir al
gemeene beoefening kon vinden."
Waar dus is gebleken, de» groot© behoefte
aan de kennis den* stenografie voor bijna
ieder vak, daar ligt zeker voor de hted do
noodzakelijkheid om deze kennis zoo vroeg
mogelijk onder het bereik ia brengen' van
het aankom end geslacht.
Hoodzakeïiik achten wij hot dan1 ook, dat
d© Stenografie spoedig zal worden opgeno
men onder de leervakken der 'lagere schoten,
zoodat weldra hot stenografisch, schrift voor
niemand meter een onbekende! wetenschap zij.
Foor den rechter.
„Nu, juffrouw," zei de rechter tob een
klein, donker, levendig vrouwtje, dab als ge
tuig© was gedagvaard in een huisvredebreuk-
zaak, „vertel ons nu, liefst zoo kort en duide
lijk mogelijk, wat u van do zaak weet. Kent
u den beklaagde?"
„Kennen, wien?"
„Den beklaagde Jozef Peporman."
„Jozef Peper ra an'i Of ik dien ken? Hu,
dat zou ik meenen! He kend© zijn vadar al
vóór hem, en ilc hob van geon van beiden
veel goeds gehoord en ik geloof niot
„"Wij behoeven, niet- te weten, vut u ge
looft of niet gelooft, juffrouw. Antwoord als
't u bedi-efb met ja of neen op mijn vragen.'
„"Welke vragen?"
„Kent u Jozef Peperman?"
„Zou ik htm niet kennen? Nu moet ik
wel om u lachen, meneer do rechter' Vraag
eens aan Pepcnnan, of hij mij niet kenit
Vraag hom eens, of hij met weet, dab hij
een arme weduwe als mij heeft willen bedro
gen met het verkoopeu. van aardappelen
vraag 'hem
„Juffrouw, ik
„Vraag hem, van wiens hout 'hij velleden
voorjaar gestolen heeft en waar hij hot heem
bracht in 't holletje van den nacht' Vraag
ook eens aan zijn vrouw, Botje- Pepermau, of
ze er van weet dat ze eens andera koe stil
letjes heeft gemolken in de weiVraag
„Hoor eens, juffrouw
„Vraag Jozef Peparanaa ©ons naar dien oom
van hem, die in de gevangenis gestorven i6
Etn vraag hem eens, of hij» zijn oude stumper
van een moeder niet naai* liet armenhuis
heeft, laten trekken? Vraag Bet.je eens, hoe
veel pond zout zijl doet in eeu pond boter,
dab zo dein menschen voo-r echt verkoopt
„Juffrouw, ik zeg u
„Vraag eens aan Jozef Pcpennan, of hij
wed eeiis gehoord heeft van iemand, die een
koe een keelen lcloanp zout liet eten en dan
drinken, tot ze bijna "barstte, om -er dan moe
naar do ma-rkt te gaan, dat '*t neb leek of 't.
aandoet. Hu wil hij op de cleotrische echel
drukken,maar de dem* gaat van zelf open.
Zij stond slechts aan.
Verwonderd treedt hij binnen. En als hij
niemand bemerkt, gaat hij stil mi langzaam
verder. Hij' kijkt in do ontvangkamer, waar
van de deur openstaat, zij is leeg. En daar
naast de weakkamer van den heor des hui
zes; is ook daar niemand
Ja, daar staat iemand. Mijnheer Musold
zelf. Stijf en onbewegelijk, als had hij ïera
verschrikkelijks vanomen of iets lied heu
gelijks en onverwachts. Oskar Winter kucht
vertegen. Hu keert d'e gebogen gestalte van
d'en man zich naar hem toe. Vragend richt
hij de koldteore, doordringende oogeu op den
binnentredende.
„Pardon, mijnheer Musold. Ik kom
slechts ik zou u gaarne geluk wenseheu!"
Een straal van vreugde glijdt over het
verouderde, door zorgen gerimpeld'© gezicht
van den aangesprokene. Beid© handen stiekt
hij tor begroeting uit.
,,U weet heb reeds? 0, God zij 'lof en dank,
dat ik iemand heb, die mij mijn geluk helpt
dragen. U kunt dat immers, beste Winter
Is uw1 jongen niet van denzelfden leeftijd als
do mijne? Ja? En was ook hij reeds eenmaal
ziek, zoo rielc, dak men G-od op de knieën het,
jonge leven moest afsmeeken? Ik was ner
veus, prikkelbaar d© laatste dagen door den
voortdiu-ond-en, van uur tot uur 'toenemen-
den angst. E'n deze nacht hij was de vroe-
selijksto van mijn le-von. Totdat de dokter
mij heb bericht bracht, dat d© crisis over-
becöb heel vet wasVraag eens, wat hij daar
op zeggen kan?"
„Dat heeft niets te maken met de onder
havige zaak. Ik verzoek n, te
„Dan is er nog ©en oom van Jozef, d©
oud© Arie Peperman, -die lieef'b an de doos ge
zeten, en Bebje Pepennaris bloedeigen bloe
der heeft de eieren gestolen nut h'et kippen
hok van zijn buurman. Vraag aan Jozef
„Juffrouw, wat woelt u van d-e zaak, dio
hier op 't oogenblik aaai de orde is?"
„Daar weet ik geen zder van, maar ik wil
mijn hoofd er Wel -ond'er verwiedden, dat Jo
zef Peperman schuld heeft."
„Waarom heeft u zicli als getuig© aange
meld
„Omdat ik al vijftien jaren lang een pik
op dat volk 'heb, en. ik ze nu eens hun portie
wïldo govern. En dait heb ik gedaan ook!
Dag, meneer!"
Een vondst.
Te Steenbergen is bij het afbreken van
liet ariestantonlokaal een zware kist ontdekt,
voorzien van zes sloten, welke bij opening
verscheidene (olterwerktuigen bleek te be
vatten. Aan het opschrift der kist en de
merken op de brandijzers, zou men veronder
stellen, dat zij nog afkomstig zijn van den
Spaanschen tijd.
Goed afyeloopcn.
Donderdagmorgen deed een hevige wind
vlaag in de Jan Pieteizoon Koenstraat te
Utrecht, den g-vel van een in aanbouw zijnd
huis neerstorten. Gelukkig was het schafttijd
andeis waien allicht ongelukken voorgevallen.
Een en ander veroorzaakte groot lawaai.
Ali Baba te Parijs.
De Parijseho pohbi© heeft can soort grot
a la „Sesam open ri' gevonden in do funda
menten van de gevangenis te Miazas.
Twee agenten zagen ©enige verdachte per
sonen met groote pakken tusschen dei mui'en
sluipen en volgden ze, m de hoop een go-ode
vangst te doen. Doch bij do achtervolging
raakten de agenten vani elkaar af en bleek
het, dat d© ecu plotseling verdwenen was,
terwijl de overblijvende agent ook van do
verdachten geen spoor meer terug kon vin
den. Hij ging smell hulp halen -en toen men
voorzichtig de puinhoopem ondeirzocht, kwam
men op de plek, Waar een gat in den bodem
was. Bmnen scheen Licht en hoord© men oen
gevecht. Toen de agantcn* zich omlaag had
den laten zakken, vonden ze den verdwenen
kameraad terug, doch tegelijk een bende
jonge misdadigers, dl© den agent t© lijf wil
den. De bende bestond' uit een twaalftal per
sonen, bij wie 'twee1 m-eisjes, allen jonger dan
twintig jaar. Ze hadden zich daar onder den
grond heel gezellig en luxurious ingericht; n
fijn souper stond op tafelhot hol was ver
licht door een sierlijken kandelaber, koper
en porselein stond in de 'hoekeu, levensmid
delen lagen iu groote hoeveelheid opgesta
peld. Do bende werd zonder ©enigen tegen
stand mee naar het politiebureau genomen,
waar een volledig relaas werd' gegeven hoe
men daar reeds drie maanden te zaaien ge
woond had en juist een feestje had aange
richt, om dien datum te vieren. De jongste
van het gezelschap was dertien jaar.
wonnen was, dat hij! weer gezond zon wor-
don! En was u niel gekomen, ik geloof, dan
ik gestorven was in mijn eenzaam geluk! Ja,
gestorven' Benijd heb ik u, Winter, in deze
dagen, benijd om uw zorgeloos en vreugde
vol bestaan, in don kring der uwen. Mijn
vrouw stierf voor vier weken, mijn jongen
hag zwaar ziek, misschien op sterven, en gij
inoehit u op de feestdagen iu d'e bloeiende
gezondheid van ■vrouw eu kind verheugen!
Dat maakte mij bifier tegen u, heftig en on
rechtvaardig. Vergeeft ge mij?"
Wmtcr legde zijn band hi do h'e-m toege
stoken© van den lieer Musold. Hoeveel nader
ia hem d© anders zoo gevreesde chef opeens
geworden an zijn mensohelijkheid van smart
en vreugdeDie is het vergelijk, daib d© eon
plaateb naast den ander, 'hen tot broeders
maakt! Zij zdbten nog, eon poosje als twee
menden to zamen. De kloof, die anders tus-
sclien superieuren on omdergescliiklen be
stoud, en elke verirouwolijkheid uitsloot,
wae overbrugd. Ja, die zorgen Zij' vormden
©en onzichtbare keten tusschen Eet verleden
en het tegenwoordige, het lieden en morgeu.
En zij. slingeren ook om alle menschen een
gemeenschappelijken band, waarvan ieder
d'en druk voelt en dien do een den ander
kan helpen,dragen.
Zoo peinst Winter op zdjn temgweg naar
huis. Eu met welbehagen snuift hij d'en geur
van do havanna op, waarmee de lieer Mu
sold zijn zak bij het afscheid' gevuld heeft.
Dief vrede»
