No. 10579.
Eerste Blad
DE FALKNER'S van flenFALKESHOF.
55""° Jaargang.
Zondag 23 en Maandag 24 Juni 1901.
Kennisgeving'.
•v
Inicrc. Telefoon Ufo. 12,1,
B e v i c li l.
BUITENLAND,
EÜFEMIA VON ADLERSFELD-BALLESTREM.
V*
«Hg.
SCHIEDAM
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prgs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen 11, 1.25, Franco
per post fl. 1.C5.
Prgs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauSioterstraat €18.
Prjjs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bjj abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde mdtecrtenfiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bg vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Zij, «lle zich met 1 .lull op de
„ichiednmsclie Courant" wenselien
te nhonnccren, ontvangen de tot
dien datum verschonende nummers
gratig.
Oproeping van een Werlolganger ter
Na-Inspectie.
DunOCMEUSTEUKN WCTHOUDEItS VAN S ClllEDAM,
Roepen bij deze op den milicien-veilofgangei
Vim de lichting 1899
PETRUS WILUEUIUS SEUKENS, lotelmg dezei
gemeente, beliooiende tot liet korps Torpedis ten;
om op Zaterdag den 6 Juli e,A\, des voormid
dags ten 9 me, in unifoim gekleed en vooizien
van alle Kleeding- en Uitiustingstiikkon, van zak
boekje en verlofpas, in bet Beursgebouw te ROT'
TRRDAAX te vei schijnen, ten omde aldaar door den
lieer Militie-Cormnissaiis in bot 2e distnet van
Zuid-Holland nader te vvoiden ondeizocht. Voorts
wordt bij herinnerd aan de strafbepaling van Alt
$IA der Militievvet, dat hij, bij niet veisclnjning
of niet m het bezit zijn van zijne Kieedmg- of
Uitrustingstukken, bom met gioot verlof medege
geven, in werkelijke» dienst vvoidt geioepen en
daarin gedurende ten hoogste drie maanden gehou
den zullende de duur van de/cn dienst door don
Ministci van Oorlog worden bepaald.
En opdat bovengenoemde persoon hieromtrent
geen onkunde zal kunnen voorwenden, zal deze
worden afgekondigd en aangeplakt
Schiedam, den 22sten Juni 1901,
Burgemeester en wethouders voornoemd
VERSTEEG,
Do secretaris,
G. 3. BISSCHOP.
Algemeen uverzicht.
SCHIEDAM, 22 Juni 1901.
Zuld-Jifrlka.
Van het Oorlogsterrein.
Bij oogenblikken is het om uit je vel te
springen, in 't geheel geen oorlogsnieuws,
bijna niet het minste of geringste bericht
van 'he>t oorlogsterrein, en dan nog berich
ten, zooals eem collega van de „Weekly Des
patch" gaf; tub Lonilen'nl. komt het iele
gnam:
Het avondblad de „Sun" deelt mede:
Botha on zijn generaals hebben besloten zicli
over te geven In Dowinng-stroet gelooft men
zelfs, dal de overgave reeds heeft plaats ge
had.
Roman van
Reuter voegt aan dit bericht de opmer
king toe, dab hot uit geen enkele andere
bron bevestigd wordt.
Hu, dat laatste willen wijl graag gelooven
de regeering weet er ook niets van, tenmin
ste de Dondensohe correspondent van de
„Petit Bleu" is „par acquit de conscience"
gisteravond nog naai" Downing-street (waar
het ministerie van buitenlandsche zaken ge
vestigd ds) gegaan en men heeft hem daar
geantwoord, dat er niet één- bencht over
Botha vvus binnengekomen. Dezelfde ver
klaring werd aan het „"War-Office" gegeven.
Ook dr. Leyds heeft aan de „Petib Bleu." ge
zegd, niets van het heerlijke bcriclrt te ge
looven.
Zooals wij zeiden, het oorlogsnieuws blijft
zeer schaarsoh. Het schijnt dat de oorlog
voerenden wat rust nemen om tot adem te
komen, dat het vrccselijke drama plotse
ling opgehouden heeft zijn ontknoop mg te
naderen.
Maar er van afgezien, dat de gevechten
niet geheel' en al ophouden, en dat slechts
de caprices van het War-Office of van den
censor ons gedurende eenigen tijd van alle
berichten verstoken doen blijven, 'kan mm
toch zeggen, dat het drama lioe langer hoe
meer zijn ontknoopmg nadert, zelfs al
schijnt het kanongebulder te verstommen
Want iedere dag kost aan Engeland den-
zelfden prijs, in geld, in schande. En iedere
dag brengt ook een weinig meer de hardnek
kigheid van hen, die in Engeland nog wat
„helderziend" zijn, en voornamelijk van hen,
dio nog een hart hebben. Deze laatsten voor
al toonen zich ernstig en diep verontwaar
digd over het vreeselijke lot der vrouwen en
kinderen, die opgehoopt 2ijn in die ellendige
Engelsolie kampen, <511 rij' 'beginnen luide te
verkondigen, dat zelfs een overwinning ten
koste van zooveel' barbaai schheid gekocht,
te veel zou kosten aan de eer van Engeland
en dat men moet eindigen met een strijd,
die dergelijke schandalen met zioli mee
brengt.
Behalve dl' worden de meeningsverschil-
len in de liberale partij, waarover wij' eenige
dagen geleden spraken, hoe langer hoe
scherper. De heer Ebquith, dio vroeger ra
dicaal was, loon hij als minister van bin-
nënlandsche zaken deel uitmaakte van het
kabinct-Gladstone, maar die bij' liet begin
van den oorlog onder den invloed van 't im
perialisme is gekomen en zich niet steik ge
noeg gevoeld heeft togen don oliauvinisti-
schen stroom, de heer Asqnith durft uog
uiet van meening te veranderen en cle nieu
we richting volgen, die zoo moedig door
John Morley, "William Harcourt en Henry
Campbell-Bannennaii is ingeslagen. In een
gisteren voor de liberale federatie der „Ho-
mc-rulers" uitgesproken redevoering heeft
hij gezegd, dat er gioote coucessiën aan de
95)
Ha een poosje ven-scheen Ipj bij zijn
vrouw, een 'fleechje met een ktewèooze vloei
stof in de hand.
„Dievc vrouw," zeid» hij, „onze dierbare
Dolores schijnt vanavond te veel gedaan en
hhar zemiWeu overspannen te tobben
hm, heeft bepaald koorts, ail 't niet hoog.
Ik heb haar hier drie droppols aconitum
van de driemaal verdunde. liotovdcihcid in
water klaargemaakt, en verzoek je, naar bo
ven te gaan, den inhoud van tot flesdhje in
een glas waiter te mengen en de zieke di't bij
een lepel tegelijk gedurende den nacht door
Tetfeza te 'latten ingeven."
Mevrouw Rusz bewoog zich niet.
„"Wilt gij gaan, liefste Adelhoid vroeg
de doctor zacht.
„Nben," zeid© zij' luid en hard.
„Noen?" herhaalde hij. „Ik 'heb het zeker
niet goed verstaan 1"
„Toch wol," antwoordde zij kont.
Toon lachte hij zacht in zichzelf.
„Dus nog 'altijd ijverzuchtig, geilirfdo?"
va-tfeg hij, met een vollon borst/boon, maarzij
antwoordde niet.
„Nu, ik kan je niet dwingen," voegde bijl
er bij. „Giji wilt dus dezen 'drank ebeSiüg niet!
Maar iboven .brengen V'
Toen stond zij plotseling op. „Ja," zeide
®j, „geef hier!"
„Aha, dut is verstandig. En do voorschrif
ten tot het gebruik
„De kou de geheel© homeoopakisdhie hum
bug," .antwoordde zij droog, nam de! fl'escihi
RAt zijn 'hand en 'ging.
Op liet 'tweede trapportaal naar boven be
vond zieb uit den goed'en ouden tijd een m
den muur gemetselde kop wen bak voor wa
ter, dat uit een dolfijnenimul in een kope
ren bekken m oestervorm hiep, en vroeger
zeker tot het spoelen van vaten bestemd
was, daar een afvoerbuis het gebruikte water
naar beneden 'leidde. Voor dit bekken stond
mevrouw Rusz, hot 'licht on de fleech in do
hand, besluiteloos stil, het werkte zeldzaam
in 'de hard© trekken van deze vrouw, haat,
schiik en afschuw .en iets buitengewoon
weeks weerspiegelden op haai- gelaat; toen,
met oen vlugge beweging, zette zij: het licht
neer, goot den inhoud van het fleschje in
liet bekken ui*", spoelde het ilesolije drie-,
viermaal uit, en vukle liet eindelijila weer
geheel met helder water. Zoo gaf zij hot aan
Tereza af, dio het van haar kant ook weer
uitgoot, want. zij luold met liaan- eenvoudig
negerveistaud het dilettantisme in do ho
moeopathic niet zoo vele anderen voor on
zin zondbr doel of bedoeling.
Dolores echter bevond zich den volgenden
morgen ook zonder de drie droppels ataoni-
tum van den doctor zeetr goed en vocilde
zich betrekkelijk friseh.
Faïknei- had tegenover zijn vrouw geen
woord la-ten valen over 'het geschenk van
de slang aan Dolores. Wol is waar was, wat
hij, innerlijk verontwaardigd, een ongeloof
lijko ruwheid van hot liarb noemde, nauwe
lijks ale meer dan een kmdersüPC'cto te. be
schouwen, waarvan do gevolgen in geen en
kele richting afgemeten of overwogen waren,
maar h'et voorval had zóó op hc-m gewerkt,
dat hij zich hij een spreken daarover niet de
noodigo kalmte toevertrouwde, waarmee hij
Lol© overtuigen moe&t. Daarom zweeg lr.j
voonloopig geheel' misschien dut de jonge
vrouw daardoor eerder tot overleggen ge-
Boeren moesten worden gedaan, maar dat
hij nooit de „onvoorwaardelijke capitulatie"
van Engeland aan do Boeren zou toestaan.
Deze woorden zelf schijnen een belemmering
te zijn voor den vredesstroom, en zij! bewij
zen dat er een gewetenscrisis ie bij' Asqnith!
zelf en duizenden Engelschen met hem.
E.r was een tijd, dat ieder in opstand
kwam, wanneer men van iets anders sprak
dan van een „onvoorwaardelijke ov-ergave"
dei- Boeren; maar nii zijn zij zelfs al zoo var,
dat zij denken aan een „onvoorwaardelijke
overgave" der Engelsahen en zij! rillen al
voor die pil, alvoicns ze geslikt te hebben.
Wij meonen dit, als wij' ten minste niet
moeten veronderstellen, dat Asqnith, even
als Chamberlain, een eer-zuchtige is, die d'e
leiders van zijn partij tracht te overtreffen,
of da.t hij oen dw'aag is, zich niet bewust van
liet onherstelbare kwaad, dat deze oorlog
Engeland doet. Als hij (en dit willen wij
aannemen) dit niet is, dan zijn wij' overtuigd,
dat hij 11a zes maand'en wel tot andere ge
dachten zal gekomen zijn en met het -groot
ste deel van heb Engelsche volk -den, vrede
zal eisehen. Dat is slechts een quaestio van
tijd. En de tijd is .gunstig voor do Boeren.
Deze rede wordt in warme woorden ge
prezen door de „Times", dei „Daily Mail", de
'Daily Express" -en de „Daily Chronicle".
Zij noemen de rede een moedigo uiting en
een gr00ten. dienst aan de 'liberale' partij. De
„Times" vindt alleen, dat Aisquith 'te veel
waarde hechtte aan de „praatjes" van miss
Hebhouse.
D© „Morning Leader" en andere jgelijlc-
denkende liberale bladen, noodigen de ove
rige liberale partijleiders die tegen de Boe
ren zijn, uit, om even openhartig van hun
Tory-denkbeelden te getuigen. De waarach
tige Engelsolie liberalen zullen1 dan' weten,
waar zij aan toe zijn.
De „Morning Post" vindt de rede half
slachtig en de „Standard' „vriendschappe
lijk neutraal".
De legermacht van lord Methumi is in
do nabijheid van Zeerust aangekomen 11a
enkele malen niet de Boeren in aanraikhig
te zijn geweest. Den llen werd zijn achter
hoede aangevallen door Boeren, die in
noordwestelijke richting trokken. Op 15
mijl van Zeerust. werden de Engehohe piket
ten weer aangevallen, doch Reuter kon nog
geen bijzonderheden hieromtrent mededee-
leu. Verschillende Boeren moeten zich tob
ben overgegeven.
Renter maakt nog melding van een ge-
veolit bij Bamboesberg in de Kaapkolonie,
waar Woensdag ko-louel Munro met de Boe
ren slaags was. De laatsten vendoren vier ge
sneuvelden en twaalf gewonden, terwijl de
Engelsolie buit bestond uit acht gevangenen,
vijftig paarden, duizend patronen en een
aantal zadels.
Engelsche verliezen „ongeveer" acht ge
wond.
Uit een dépêche van Cradock blijkt, dat
het commando van Malan Maandag het
stadje Roodahoogte (op de lijn Kaapstad-
De Aar) is binnengetrokken, én na zich van
levensmiddelen voorzien te totïben, in de
richting van Richmond getrokken is. De
Boeren schijnen dn het Oosten te doen Wat
zij willen!
De Engelsche verliezenlijet noemt zeven
gesneuvelden en aan wonden gestorvenen;
gewond 20, waarbij 2 officieren'; waarvan
bij Maxuicksberg op 14 Juni 3 man, 17 Juni
bij Maraisburg 5 man en één offici-er eu den
zelfden datum bij' Nijlstroom 3 man; oven-
leden tengevolge van ziekten 39 en zieleen 2.
Reuter seint uit Londen
Het verslag van de commissie voor kolo
nisatie in Zuid-Afrika geeft blijk van een
krachtige overtuiging, .dat een goed over
legd plan van kolonisatie in -die streken
door meuschen van Britsch© afkomst dn de
hoogste mate een levenskwestie voor den
toekomstigen voorspoed van Zuid-Afrika- is,
en dat, tenzij krachtige pogingen worden
gedaan om een flinke Engelsche bevolking
daar te vestigen, die groot genoeg is om een
herhaling van de huidige wanorde te voor
komen, het geheele offer aan 'bloed en geld
verspild zal zijn. Er bestaat geen reden om
te twijfelen, dat bij een goed gevoerde poli
tiek de nieuwe kolonies d'oor en door En-
gelsch gebied kunnen worden gemaakt en
een oorzaak van kracht in plaats van zwakte
voor tot Rij(k kunnen worden.
Ca.mpbell-Bannerman schrijft in antwoord
op een brief, waarin de schrijver sympathie
uitdrukte met zijn protest tegen 'de Elngel-
sohe politiek, in den laatsten tijd. in Zuidl-
Airika gevolgd, dat hij verbaasd is, dal' zij,
die verantwoordelijk zijtn voor het algemeen
politieke beleid, niet inzien, dat iedere liardl-
voclitigheid vrouwen en kinderen aange-
daan, slechts een nieuw .beletsel is voor
vriendschappelijk© gevoelens en tevreden
heid, naar welke elke oplossing van het ge
schil behoort te. streven ais uitkomst van
deze lange worsteling. "Waarom vraagt
Campbell Bamierman zullen Wij een ge
dragslijn volgen, die een oplossing, ju vriend-
sellappelijken geest steeds moeilijker, indien
niet. onmogelijk maakt?
De Zuid Afrikaansche bladen verzekeren,
dat de Uitlanders twee gedelegeerden naar
Londen hebben gezonden om de terugroeping
van lord Alfred Milner als gouverneur van
Zuid Afrika ie vragen.
Die Uitlanders, die beweerden, of liever
waarvan Chamberlain beweerde, dat zij zoo
onderdrukt worden door de Boerenregeerin-
gen, zijn door schade en schande wijs ge
worden. Zij klagen op het oogenblik zelf lord
Milner aan, dat bij den oorlog voor de be
langen der Londensche kapitalisten en beurs
speculanten heeft geprovoceerd; zij protes
teeren bovendien krachtig tegen het syndicaat
van de compagniën der Transvaalsche mijnen,
dat door Rhodes (wanneer wordt die Lord
reeds tot °tnnd is gebracht, met medeplich
tigheid van Milner, om de loonen der werk
lieden te verlagen. In 'tkoit zij hebben
berouw over de anti-Boer agitatie, waarvoor
zij zich geleend hebben voor den oorlog. Zij
verlangen terug naar het gelukkig bestaan
van vroeger en vragen om terugroeping van
de aanstichters van dezen eliendigen oorlog.
Dit is dubbel interessant. Deze bekente
nissen der Uitlanders rechtvaardigen al het
geen op het vasteland is gezegd omtrent den
ehandelijken oorsprong van dezen oorlogen
tegelijk al wat ook door ons gezegd is over
de ernstige conflicten tusschen kapitalisten
en arbeiders, die in Transvaal zouden ont
staan na de definitieve overwinning van
Engeland, (als die tenminste komt), conflic
ten, die zulke kostbare wapens zouden zijn
voor een nieuwen opstand der Boeren.
Een heel stelletje onruststokers (meest be
dienden op wisselkantoren en studenten) die
kabaal gemankt of veizet togen de politie
hadden gepleegd bij deveipadering in Queen's
Hall, zijn gisteren door de politie-rechtban-
ken te Londen tot boete en hechtenis ver
oordeeld, onder de straatpatriotten heeft zich
vooial onderscheiden de jonge Madge, een
zoon van den eigenaar van het schendblad
de Glob>', die vooi de Balie verscheen met
een gehavenden neus eu ouder beschuldiging
van een dame half dood geslagen le hebben.
De oude Madge verklaarde met pathos
dat ziji\ zoon tot zoo jets niet in slaat was.
De zaak van den jonge Madge is verdaagd.
Ook de oude Madge zal zich nog te ver
antwoorden hebben wegens verzet tegen de
politie, toen hij zijn zoon aan de laatste
wilde ontrukken.
liet schijnt, dal miss Hobhouse, wier rap-
poit over de vreeselijke tooueelen in de
vrouwen- eu kindeikamp»n groote ontroering
teweeg heeft gebracht, eraan denkt om Maan
dagavond een confeientie te geven over de
vreeselijke feiten, waai vau zij getuige is ge
weest en dat zij daarvoor Queen's Hall heeft
gekozen, de zaal, waarin die prachtige mee
ting van Merriman en Sauer heeft plaats
gehad. Indien deze conferentie plaats zal kun
nen hebben, zal zij zeker groolen indruk
maken.
Maar de imperialistische pers, tot het uiter
ste besloten om de waaiheid te verstikken
en in strijjd met alle tradities van vrijheid
vau gedachten en wooid, dreigt het gebouw
te boycotten indien de zaal aan Miss Hobhouse
raakte, hoewel hij dat nauwelijks durfde ho1-
pen Zijn tactiek, hoewel hij nauwelijks dat
gene zoo noemen 'k'ou, 'dat hem het zwijgen
oplegde zijn tactiek had ooliter succes,
want Lol©, die n.r tiet verkregen effect van
haar „goddelijk denkbeeld" heftige en wel
verdiende verwijten vreesde, was over het
uitblijven daarvan eerst verlicht, toen ver
wonderd en later verontrust, want zij zag eu
bemerkte wel uit het gedrag van haar echt
genoot, dat deze streek aan ziju vertrouwen
111 haar een lievigen stoot had 'toegebracht.
Eu zij., dio zich eerst met den noodigen.
trots 'gewapend had om zijn verwijiten tege
moet te treden, voelde dien in een zekere,
onbehaaglijkheid veranderen on smelten, en
deze onbehaaglijkheid ging ^langzamerhand
over in angst, en de angst in hartkloppingen.
Den avoncl na het feest op den Failbenh'of
echter hield zij het niet langer uit, en zij
zocht haar echtgenoot in zijin kamer op.
„Goeden avond', Alfred," zeid1© zij1, scliijjn-
baar argeloos binnenkomend.
„Goeden avond, Lolo. "Wolk ge iets van
mij?" 'kwam er boud en verbaasd terug.
„Neen," antwoordde zij genekt, want zij
had geiled vergeten, om voc*r kaar- ongeWoou
verschijnen een voorwendsel te bedenken.
Tegelijk echter nam zij een dapper tosfoit.
„Ja," voegde zij or stout bij, „ik wild'e je
vragen, üf je hoos op mijl zijb. Gijl hebt sinds
gisteren nauwelijks een word meer met mij
gesproken
„Hebt go dat gemist?" vroeg hij niet zon
der bitterheid, en legde het boek nJeea-, waar
in hij gelezen had.
„Het schijnt haast zoo," murmelde zij.
„Ja, werkelijk, Lolo? O, dan behoef ik
nog niet alles als verloren 'te beschouwen,"
zeide hij hartelijk liijl was ontwapend, en
het had inderdaad! tusiscton hen bedden al
zeer slecht moeten staan, alts hiji heit niet
geweest was. Era nu maakte (hiji haai- dkide
lijk, wolk oen menschen- en .dierenpl'agearij
de „kapitale grap" geweest Was, die rij gis
teren meit de slang bij D'olores had uitge
haald. Zij hoorde hem heel ernstig aan, maar
liet overtuigde haar niet geheel.
„Maai- Lolo, denk eens, wat een vrees je
voor muizen hebt," zocht Falkner d'eze ope
ning to stoppen. „"Wat zoudt gij; zeggen, als
Dolores, op .uw verjaardag muizen in een
mandje feu geschenke gaf, om .u met uw
idiosyncratde te plagen!"'
„Ik zou een stuip krijgen en krabde haar
dan de oogeu uit," riep Lolo met bliksemen
de oo'gen Bij' de gedachte alleen.
„■Nu dan! En gij! koopt van een bosch-
wachter deze dooi hom gevangen extra groo
te slang en bestemt ze voor de arme Dolo
res. Gij hebt' d'en uitslag gezien en moogb
heel blij zijn, dat de vreesélijko schrik haar
niet op de plaats doodde, als verjaarsge
schenk!"
„Houdt, gijl dat voor mogelijk?" vroeg zij
met groote oogen on gedempte stem, als een
kind in hot donker.
„Zeker," zeide Falkner. Hij was daarvan
echter niet overtuigd, maar vondl het ge
bruiken van sterke kleuren in dit geval
noodig.
„Nu dan, wees nu niet meer boos," vroeg
ze half zacht. „Tk zal' Dolores nooit weea" een
slang cadeau doen."
Nu moest hij zich omkeeren om een glim
lach te verbergen.
„Daarmede is heb echter- nog niet goedge
maakt, Lolo," zeide hij toen. „Je zult je wel
bij Dolores moeten vca-ontsehul'digen I"
Toen steeg de jonge vrouw het bloed1 in
hot aangezicht.
„Heen," ri'ep zij', zioli hoog oprichtend
„neen, nooit. Ik wil me voor haai' niet dee
moediger!."
„Je moet dat niet zoo opvatten. Lolo,"
zocht hij haar te overtuigen. „Je ziet het.
zoo Jicht in, omdat je het niet boos ibedoeld
hebt, maar alleen hchtEumig en ondoordacht
gehandeld tobt."
„Ik doe tot niet," zeide ze koppig.
„En Dolores zal je zeker meea- d'an half
weg tegemoet 'komen," ging hiji voort.
„Hoe weet je dat'<" vroeg ze scherp, wan
trouwend.
„Omdat ik van Dolores niets anders ver
wacht," antwoordde hij rustig.
„Heen maar, die hooge meening, -die j-o
van haar tobtriep zie nerveus en spot
tend.
„Ik hoop, dat ze dezelfde van mij heeft,
Lolo!"
„O, zonder twijfel. Maar ik zeg niet „Pcct-
cavi" voor haar."
Falkner haalde de schouders op.
„Zooals jo wilt iik kan je ei' niet t'oe
dwingen, alleen maar raden."
„Er is miji niets gelegen aan haaa- goede
meening over mij," hield de jonge vrouw
bevend vol, en toen Ealkner daar niets op
zeido, barstte ze rn tranen uit. „Je weet
toch, dat ik jaloersok op haar ben."
„Je moest echter ook weten, dat ik er de
man niet naar ben, de aan het altaar geda
ne belofte to breken," ant/wooa-dd© hiji ern-
„Die hebben al zoo velen .gebroken," wierp
ze crtussclien.
„Dan was het een meineed1 als ieder an
dere," autwoordde hij. „Of schat je een aan
God igedanen eed 'geringer daai een aan het
gerecht
„Ik weet het niet," antwoordde ze ver
ward. „Dat is voor mij te hodg. Maar De-
lores vergeving vragen nooitvoegde ze
er- eigenzinnig aan toe.
Wurdt vervolgd.)
